|
Amaai zeg, het was vandaag 'n bewogen dag. Vooreerst had ik 'n afspraak bij mijn kapper. De voorbije jaren was dat telkens om 8u00 's morgens. Maar het is zoals ze zeggen: "het verstand komt pas met de jaren". Vanaf nu zal dat maar om 9u00 zijn. Dat scheelt toch 'n slok op 'n borrel, ik hoef mij niet meer zo te haasten. Daarna had ik tijd om te gaan wandelen. 
En die wandeling deed ik onder 'n stralende zon.  Een mens kikkert er helemaal van op. Ver kon ik niet gaan want het was al voorbij 10u00 toen ik vertrok. Ik wandelde eerst doorheen het zonovergoten Uilenstraatje. Daarna passeerde ik aan "het koet van Elly" (lees= de bouwput op de Stationsstraat). Ze zijn er, zo te zien, weer aan het werk. Ik ben benieuwd. 
Daarna wandelde ik naar Pietersheim om aan de piste van atletiekclub Atla, het golfwagentje van een der werkmannen te bewonderen. Het is 'n handig ding om daar mee rond te rijden naar de verschillende opdrachten. 
Terugkeren deed ik via de visvijver, de Kinderboerderij en de Asbeekweg.
Maar daarmee zat mijn dag er nog niet op. Om 14u00 had ik 'n afspraak met een mijner schoonbroers. Het geval was dat ik 'n lekke voorband had van mijn koersfiets. Na 'n eerste controle had ik het euvel niet gevonden en toch was de binnenband lek. Mijn schoonbroer kent er veel meer van dat ikzelf en hij heeft mij geholpen met het vinden van de boosdoener. Na veel vijven en zessen vond hij de oorzaak, 'n smalle en scherpe doorn.  Ik had nieuwe binnenbandjes bij en toen begon de miserie .... Het nooit gebruikte binnenbandje ontplofte bij het oppompen, een scheur van zeker 3 cm. Tja, dat kan gebeuren, dan maar het volgende bandje van hetzelfde merk. En dat bandje is nooit op mijn wiel geraakt. We constateerden al direct dat er 'n klein gat in zat. Een nieuw bandje, vers uit het doosje. De fietsenmaker die ze mij verkocht heeft, zal het te horen krijgen en ik vraag mijn geld terug.
Ik ben dan maar naar 'n andere fietsenmaker gegaan om andere bandjes te kopen. En deze voelden direct beter, dikker en steviger aan, en ... voor minder geld het stuk. 
Wie dacht dat dan mijn dag erop zat, heeft het mis. Langs onze stallen achter ons huis, groeit al jaar en dag klimop. Maar door de dikte van die klimop, is bovenaan 'n deel losgekomen van de muur en dat vraagt natuurlijk dringend actie. Een werkje voor morgen. Maar nu is het dadelijk etenstijd en dan gaat deze jongen in rustmodus.
|
Ik ben Eddy Meuris