Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
19-08-2006
19 augustus 2006
Sommige streken in België blijven om een of andere reden verstoken van de aandacht die wandelgebieden zoals de Ardennen wel krijgen. Vaak is dat onterecht. Ik denk aan Waals-Brabant en sinds kort ook aan het landbouwgebied ten zuiden van Mons. Anders dan in Vlaanderen blijven deze gebieden een groot stuk van hun eigenheid behouden en dat is misschien wel voornamelijk te danken aan het feit dat de landwegen er over het algemeen alleen verhard zijn met grind, of vaak zelfs helemaal niet. Sinds kort loopt er een verbindingstracé tussen GR 122 en GR 129 door dit gebied, en je kunt de wegbeschrijving annex kaartjes gratis downloaden van de website van de Waalse SGR. Dat hebben we dan ook gedaan; in de Vastenvakantie stapten we van Angre naar Athis, en vandaag stond het vervolg op het programma: Athis - Quévy. Een groot probleem is de bereikbaarheid van dat gebied: tussen Mons en Quévy rijden er geen treinen op zaterdag en zondag, en het hele busnet van de TEC-Hainaut lijkt te eindigen aan de rand van het geürbaniseerde Mons, al dient gezegd dat dit al een hele struise regio bestrijkt. Concreet: in Dour geraken is niet echt een probleem, maar dan wordt het behelpen. Op deze augustuszaterdag namen we dus om 9.00 de IR naar Binche tussen Halle en Braine-le-Comte (ms 832), nu ja, IR: tijdens het weekend gelijkt hij verdacht sterk op een stoptrein. In Braine-le-Comte is er een ideale aansluiting met de IR naar Quiévrain (ms 437). Om 9:41 zijn we al in Mons. Daar is het even zoeken naar de vertrekhalte van lijn 9 naar Dour (Trichères): de halte ligt echt achter het hoekje en de aanwezige informatie met de inplanting van de halten hangt onopvallend aan de haltepalen. Een groot bord bij het verlaten van het station zou aangewezen zijn. De bus (een Renault R312, destijds goed voor een communautaire rel, meer bepaald de 3659) komt met een kleine tien minuten voorrijden. De chauffeur mag er zijn: rustig en vriendelijk en hij respecteert ook nog eens de verkeersregels. In Dour heeft hij nog altijd 8 minuten vertraging, maar hij gaat rustig aan de kant staan. Op www.infotec.be heb ik gelezen dat onze aansluitende bus (nu ja, aansluitend: als je 32 minuten wacht) met hetzelfde voertuig gereden wordt, en dat blijkt ook het geval te zijn. Even voor elven verandert de chauffeur het "Pas en Service" in "8 Dour Trichères", want deze lijn 8 wordt als ringlijn geëxploiteerd. Na de drukke steenwegen van lijn 9 is de landelijke rit op lijn 8 een verademing. We rijden mee tot Athis (Croix des Muets) en komen daar stipt op tijd aan.
Deze verbindings-GR is in mijn ogen topklasse: veel onverharde wegen, mooi en vrij verzorgd landelijk gebied, d.w.z. zonder de rommel die je vooral in Wallonië in sommige dorpen wel eens kunt aantreffen, vriendelijke mensen die allemaal dag zeggen, prachtige bostrajecten door het Bois de Saint-Ghislain en door het Bois de Colfontaine. Kort na de middag duikt echter een probleem op dat men ons inderdaad voorspeld had: onweer. Eerst een beperkt onweertje, maar al snel wordt duidelijk dat er zich een kanjer van een onweer aan het ontwikkelen is, met kernen ten westen en ten zuiden van ons. De lucht is dreigend maar majestatisch, en ik ervaar dat vreemde mengsel van paniek en genieten. Vraag me niet hoe we er in geslaagd zijn, maar de regen begint neer te gutsen op het ogenblik dat we het bushokje bereiken van lijn 41 in Quévy-le-Grand (Route de Quévy-le-Petit, heet de halte).
Op weekdagen zouden we de anderhalve kilometer tussen Quévy-le-Petit en Quévy-le-Grand buiten de GR niet hoeven doen hebben, maar het is zaterdag en de buslijn door Quévy-le-Petit (96a) is voor ons onbruikbaar. Dus stappen we door tot lijn 41, een grensoverschrijdende lijn tussen Maubeuge en Mons. Er komt een pracht van een bus aangereden, eerder een autocar met TEC kleuren buiten en binnen. Maar de TEC zou de TEC niet zijn, mocht alles perfect zijn. Je kunt op deze lijn namelijk niet terecht met je Carte Inter, en de chauffeur van de firma De Winter uit Havay scheurt ons een briefje uit een primitief orderboekje, je weet wel, waar het ene exemplaar voor de klant is en het doorgedrukte voor de verkoper. Eigenaardig genoeg spaar ik nog tien cent uit, want het traject is 4 zones lang, mét kaart 2.00, nu met biljet 1.95. Ik vermoed een foutje van de chauffeur. Het wordt een hoogst comfortabele rit en bij het binnenrijden van Mons vraagt de chauffeur of er iemand NIET naar het station moet. De 5 klanten moeten allemaal naar het station, en vermoedelijk is dat de reden waarom we een deel van de laatste halten overslaan en zo'n 7 minuten te vroeg aankomen. De terugrit per trein verloopt vlekkeloos: IR3718 met ms 383, en IR 3919 met ms 832, hetzelfde als vanmorgen. Onderweg zien we wel dat het treinverkeer in tegenrichting niet zo vlot verloopt: de IR 3739 rijdt met meer dan 20 minuten, en in Tubize staat de IR naar Binche met een klein uur vertraging én met 2 gekoppelde vierledige stellen. Deze vertragingen zullen wel niks te maken hebben met de vertragingen van ongeveer een kwartier van de 2 IC's van de Waalse aslijn die we ook al in Mons genoteerd hadden. Wij komen toch om 20.00 in Halle aan zoals voorzien, en daar staat ook de IR naar Binche van 20:00 in het station. De IR's naar Binche zullen elkaar wel snel opgevolgd hebben, tenzij men die ook nog achteraan de 2 stellen in Tubize zou koppelen...
We hadden dit jaar nog een tweede Gaumewandeling op het programma staan, al valt ze onder de noemer "Transsemoisienne", een vrij recent pad dat de Semois van bron tot monding probeert te volgen. We waren enkele maanden geleden geëindigd in Sainte-Marie en zouden nu stappen tot Jamoigne. Die Transsemoisienne is een eigenaardig pad, want het lijkt nu geadopteerd door de GR-paden. De bewegwijzering is alleszins volledig rood-wit, en op de website van de SGR kun je de beschrijving van het pad downloaden. Oorspronkelijk werd het alleszins anders bewegwijzerd, en we maakten het mee dat we op een zonnige Maria-Hemelvaartdag enkele jaren geleden in de streek enkele dapperen tegenkwamen die de bordjes aan het aanbrengen waren. We kregen prompt de hele map met kaart en beschrijving in de pollen geduwd. Misschien was toch wat te veel hooi op de vork genomen, en is dat de reden waarom het geheel nu in handen van de GR gegeven is.
Met het openbaar vervoer naar de Gaume wil op weekdagen nog best meevallen: het werd dan ook een geschiedenisloze uitstap. Om 7:03 vertrokken we uit Halle met P7512, bestaande uit een stel dubbeldekkers M5 - wij zaten in 51505 - geduwd door loc 2150. In Brussel-Zuid namen we IC2107 naar Luxemburg, bestaande uit twee ms 96. We zaten achteraan in stel 502. Tot mijn verbazing wachtte onze trein in Namur op de aansluiting van IC906 naar Herstal, die met twintig minuten vertraging reed. Zo vertrokken we zelf met 5 minuten, vertraging die tegen Jemelle zo goed als ingelopen was. Dat we uiteindelijk toch nog met 3 minuten vertraging in Marbehan aankwamen, had alles te maken met de omvangrijke werken tussen Haversin en Libramont, waar de rotswand blijkbaar op grondige wijze aangepakt wordt. Toch is de werf niet belangrijk genoeg om in de werfinfo van de NMBS opgenomen te worden, maar dat gebeurt wel vaker met werken beneden de taalgrens. In Marbehan bracht een Mercedes Conecto van Penning (ab5632-33) naar Sainte-Marie, waar we ter hoogte van de Romeinse Heirbaan uitstapten.
Het werd een typische Gaumetocht, met landschappen die niet stuk kunnen en aangename parcours door voornamelijk loofbossen, maar met meer asfalt dan goed is, en af en toe ook nog een stuk drukke hoofdweg. Toch is de Semois hier erg charmant in zijn bovenloop. Dat komt vooral omdat je hem vaker dan in de benedenloop door de weiden ziet kronkelen, en dat is natuurlijk onmogelijk tussen de steile rotswanden verderop. Gelukkig denkt de massatoerist daar anders over, en heb je hier relatief weinig hinder van campings en kajakkers.
De terugreis verliep als volgt: in Jamoigne namen we bus 22/2 (ab4734, ex-2539 van de Buurtspoorwegen) die ons in Marbehan deponeerde om 16:51 na een voor ons doen korte rit van 18 minuten. Om 17:00 precies vertrok de IC naar Brussel-Zuid (ms 518) en die legde zijn traject moeiteloos binnen de voorziene tijd af, zodat we in Brussel-Zuid opnieuw konden overstappen op de CR naar Geraardsbergen (ms 696), overstap die ARI niet geeft, de website van de TEC dan weer wel. Ik ben er nog altijd niet uit wat het beste is; als de aansluiting niet belangrijk is, zou je toch moeten weten dat het kan; als ze wel belangrijk is, kun je er beter maar geen rekening mee houden. Met het papieren spoorboekje kun je zelf je verantwoordelijkheid nemen. Wij kwamen aan om 19:40, en de kans is groot dat dit voor 2006 de laatste uitstap was richting Jemelle, Libramont, Arlon. Al weet je natuurlijk nooit.
Sommige streken in België blijven om een of andere reden verstoken van de aandacht die wandelgebieden zoals de Ardennen wel krijgen. Vaak is dat onterecht. Ik denk aan Waals-Brabant en sinds kort ook aan het landbouwgebied ten zuiden van Mons. Anders dan in Vlaanderen blijven deze gebieden een groot stuk van hun eigenheid behouden en dat is misschien wel voornamelijk te danken aan het feit dat de landwegen er over het algemeen alleen verhard zijn met grind, of vaak zelfs helemaal niet. Sinds kort loopt er een verbindingstracé tussen GR 122 en GR 129 door dit gebied, en je kunt de wegbeschrijving annex kaartjes gratis downloaden van de website van de Waalse SGR. Dat hebben we dan ook gedaan; in de Vastenvakantie stapten we van Angre naar Athis, en vandaag stond het vervolg op het programma: Athis - Quévy. 
We hadden dit jaar nog een tweede Gaumewandeling op het programma staan, al valt ze onder de noemer "Transsemoisienne", een vrij recent pad dat de Semois van bron tot monding probeert te volgen. We waren enkele maanden geleden geëindigd in Sainte-Marie en zouden nu stappen tot Jamoigne. Die Transsemoisienne is een eigenaardig pad, want het lijkt nu geadopteerd door de GR-paden. De bewegwijzering is alleszins volledig rood-wit, en op de website van de SGR kun je de beschrijving van het pad downloaden. Oorspronkelijk werd het alleszins anders bewegwijzerd, en we maakten het mee dat we op een zonnige Maria-Hemelvaartdag enkele jaren geleden in de streek enkele dapperen tegenkwamen die de bordjes aan het aanbrengen waren. We kregen prompt de hele map met kaart en beschrijving in de pollen geduwd. Misschien was toch wat te veel hooi op de vork genomen, en is dat de reden waarom het geheel nu in handen van de GR gegeven is.
