Lang geleden heette de GR die we vandaag volgen nog GR A, met de A van Amblève, en heel sporadisch kom je onderweg nog wel even een merkteken uit die tijd tegen. Die benaming laat vermoeden dat je hier met een erg oude GR te maken hebt. Ondertussen heet ze GR 571, en na een solobestaan van enkele jaren, werd ze samen met de GR 572 (van de Salm) en de GR 578 (van de Lienne) tot een lange lus samengeklonken: die lus maakt de verkenning mogelijk van een uitgestrekt en tamelijk woest gebied dat gedomineerd wordt door de 3 genoemde rivieren. Wij hebben vandaag ongetwijfeld onze zwaarste wandeling van 2013 gestapt. Ook al was ze maar een kleine 18 km lang en waren er maar 2 beklimmingen. Eerst daalden we van het hoog gelegen Stoumont af naar de Amblève, dan volgde een klim naar het hoogste punt met 2 verzamelbekkens voor de watercentrale van Coo - er leek geen eind aan te komen, ongetwijfeld verbruikten wij met ons tweeën meer energie dan er op dat moment in deze centrale werd opgewekt. Dan volgde een lange, welgekomen afdaling naar Coo en als pièce de résistance mochten we ook nog even klimmen uit Coo (naar een aantal belvédères, dat zegt genoeg) langs een zigzagpad in 2 afleveringen. Ook nu volgde een afdaling naar de Amblève. Het klimmende straatje naar het station van Trois-Ponts was een peulschil voor onze ondertussen lekker warm gelopen kuiten. De TWQ bedroeg 57 % en dat is achteraf bekeken opvallend weinig, want we hadden echt wel de indruk dat we vaak over mooie bospaden en -wegen stapten. Topklasse is het traject zeker…

Dat merk je ook aan deze foto's: http://s62.photobucket.com/user/overweg13/library/wandelingen%202/stoumont%20-%20trois-ponts%20GR571?sort=2&page=1

Brume, nog voor we Coo bereiken, altijd onder hoogspanning, al zie je dat hier niet.

Het onvermijdelijke attractiepunt Coo.

Interessant punt onderweg.

Vlak voor we in Trois-Ponts aankomen, kunnen we een vluchtige glimp opvangen van de verdwenen spoorlijn naar Stavelot. Uit Stavelot kon je dan verder naar Spa en Pepinster of Malmedy. We stapten zelfs onder de brug van deze lijn 44 door; ze ligt hier zusterlijk naast die van lijn 42 (Gouvy - Rivage), die gelukkig nog altijd in dienst is.

En wat dacht je van deze? In Cheneux loopt lijn 42 over een viaduct over de Amblève. Je moet al veel geluk hebben om er ook nog een trein op te zien. Enkele uren later zal deze trein ons van Trois-Ponts naar Liège brengen. 

Hoe konden we ons verplaatsen?.

Stoumont geniet van een volgens TEC-normen riante uurverbinding met Aywaille - eigenlijk Comblain-au-Pont, maar door het wegvallen van de treinhalte daar, is dat annexje voor ons weinig interessant. Het vroegere station ligt in de vallei, het dorp op de hoogte. Het station staat nog overeind en is een punt op het enkelsporige baanvak tussen Remouchamps en Trois-Ponts waar de treinen elkaar kunnen kruisen.

De terugreis is zo mogelijk nog eenvoudiger: Trois-Ponts wordt om de 2 uur verbonden met Liège door de IR die al uit Luxemburg komt. Die geeft een redelijke aansluiting met de IC Eupen - Oostende.

De verbinding.

Halle - Brussel-Zuid                   3105     07:19 07:30      IR Antwerpen-Centraal  stipt      329

Brussel-Zuid - Liège-Guillemins  0506     07:57 09:00      IC Eupen                      +15      1822 - 11818

Liège-Guillemins - Aywaille         0113     09:18 09:48      IR Luxemburg               +3        3014 - 11712

Aywaille - Stoumont                  [42a]    09:53 10:22      Stoumont                      +62      ab7601-25

                                                                                                                                 ab7601-20

Trois-Ponts - Liège-Guillemins    0116     16:48 17:42      IR Liers                        +5        3004 - 11708

Liège-Guillemins - Brussel-Noord0540     18:00 18:54      IC Oostende                 +2        1822 - 11818

Brussel-Noord - Halle                 3689     19:02 19:29      L Braine-le-Comte         +1        607

ab7601-25 = Mercedes-Benz Citaro LE, van Satracom

ab7601-20 = Mercedes-Benz O.405, eveneens van Satracom

En wat beleefden we?

Zelfs de IR naar Antwerpen slaagt er niet in om vlot van Halle naar Brussel-Zuid te sporen. Stipt vertrekken in Halle en dan vertragen vanaf Lot en wat haperen voor Brussel-Zuid: alleen de reserve aan rittijd zorgt ervoor dat we op het voorziene uur in Brussel-Zuid aankomen.

De IC naar Oostende staat voorlopig nog zonder vertraging aangegeven, maar de IR naar de Luchthaven heeft een vertraging die eerder de neiging heeft om te groeien dan te verminderen, en dat is veelal een veeg teken voor de IC die achter deze IR zit. We vertrekken dan ook met 9 minuten vertraging uit het Zuidstation en 12 uit het Noordstation. Zoals enkele dagen geleden gaat het ook nu bijzonder traag door Schaarbeek, én hebben we de 3 volle minuten stilstand in Leuven nodig: een kwartier vertraging is het gevolg; met 18 minuten aansluiting in Liège is dat genoeg om de alarmlichten in knipperstand te zetten. Er gaat geen minuut meer af, maar er komt gelukkig ook niets meer bij.

De IR komt stipt binnen, maar na enkele momenten wordt omgeroepen dat we met 5 minuten vertraging zullen vertrekken, omdat we wachten op een trein uit Brussel. Dat kon toch de onze niet zijn, die ondertussen alweer op weg is naar Verviers en verder? En de andere IC die via Namur rijdt, was op tijd. Tenzij men de L uit Waremme bedoelt, die zelf ook het slachtoffer is geworden van onze vertraging. Dat reizen met het openbaar vervoer soms het uiterste van je zenuwen vergt, wordt nu nog maar eens bewezen. Als deze IR te lang op aansluiting moet wachten, dan komt de aansluiting in Aywaille weer in het gedrang. Ik heb daar ooit al eens een bus zien vertrekken toen de trein het station binnenliep. Maar we vertrekken met 4 minuten vertraging en dan weet je dat het al erg moet tegenvallen als dat in Angleur niet 3 minuten wordt. Twee minuutjes is niet veel, maar het busstation en perron 1 liggen in Aywaille op petanque-afstand.

In Aywaille is er zelfs nog geen sprake van de bus van lijn 42a, die zijn laatste dagen onder dat nummer slijt. Vanaf een september wordt deze lijn omgedoopt tot 142. Andere wachtende reizigers bevestigen dat de bus nog moet komen. Aribus heeft er hier trouwens de brui aan gegeven: 11:15 lezen we, en dat is het. Van het laten wachten van bussen kan hier geen sprake meer zijn. Vandaag is dat niet zo erg, omdat de bus toch met 6 minuten vertraging rijdt. Of dat de reden is, of het babbeltje met een habituee, of een grapje met een collega van lijn 65, of de slechte inplanting van de halte Aywaille Place: wie zal het zeggen? Maar plots horen we een geluid dat even goed van een vallende tas zou kunnen komen, en al snel klinkt getoeter: een stevige Toyota weet-ik-veel is zijdelings tegen de bus gereden, tijdens diens manoeuvre om van de bushalte, net voorbij de bocht en vlak voor de verkeerslichten van het snel volgende kruispunt naar de juiste (de middelste) voorsorteerstrook te raken. De chauffeur lijkt onverstoord door te zullen rijden, maar bij de Institut Saint-Raphael blijft hij dan toch staan, en dan begint een typisch dovemansgesprek tussen de chauffeur, die beweert dat hij een halte verliet en wel degelijk zijn richtingaanwijzers gebruikt had en de dame achter het stuur van de personenwagen, die ook nog eens politie-inspecteur blijkt te zijn. Akkoord geraken ze niet, en dus worden de collega's erbij gehaald. Voor je het weet ben je op die manier een uur kwijt, terwijl de afhandeling van zo een ongelukje van niemendal eigenlijk op tien minuten afgehandeld zou moeten zijn. Zoals verwacht wordt de bus afgeschaft, en moeten we verder met die van het volgende uur. In plaats van een riant uur op overschot op het einde, zullen we niet al te veel mogen slenteren onderweg. Meer dan een vol uur later dan voorzien komen we aan in Stoumont, erg aan een verkwikkende tocht toe.

Maar we stappen ondanks de zwaarte van het parcours goed en komen ruim op tijd in Trois-Ponts aan, waar we zoals hij dat noemt deelnemen aan het rendez-vous des sportifs. Hij, dat is een fietser uit Mons die van Trois-Vierges naar Trois-Ponts gereden is, en vast wat met de NMBS te maken heeft. Vanmorgen liep het voor hem grondig fout omdat er nog maar eens een locomotief defect stond tussen Saint-Ghislain en Mons, nu deelt hij kwistig informatie uit over de trein naar Liège. Even later zal hij samen met ons in eerste klasse plaatsnemen. Je herkent ze nog altijd, die NMBS'ers.

De IR heeft 5 minuten vertraging, en dat zal zo blijven tot Liège. Erg veel reserve heeft deze dienstregeling nog nooit gehad. Dat ligt anders bij die van de IC naar Oostende, die ondanks een stipt vertrek in Leuven uiteindelijk toch twee onbetekende minuten vertraging zal maken: dat komt doordat de 2239 Genk - Gent met een klein kwartier vertraging rijdt. Als de tbg rondkomt, worden twee reizigers naar tweede klasse gestuurd, maar zo een dingen zijn schering en inslag. Ik heb de neiging om ze alleen nog te vermelden als ik niets anders te vertellen heb.

De L naar Braine-le-Comte rijden we onderweg voorbij. Nu de verlofperiode achter de rug is, rijden hier opnieuw klassieke stellen in plaats van Desiro's. Stel 607 heeft van die vale, verschoten zetels in eerste klasse, die nog vaag verwijzen naar het gedurfde paars dat hier ooit gebruikt werd om de oude stellen op te frissen. Men zit blijkbaar door de voorraad armsteuntjes heen, want hier en daar is er een overtrokken met het grijze stofje dat men ook in het recente materieel gebruikt. Alweer ene gewaagd designexperiment. De trein vertrekt met 5 minuten vertraging, maar in Halle komen we ei-zo-na op tijd aan. Soms lukt het blijkbaar wel om enkele minuten vertraging in te halen, vaak om ongekende redenen ook niet.

Een zware tocht werd het, en een heenreis met kleine incidentjes die gelukkig allemaal klein bleven. Ik wed dat we goed zullen slapen…