De topogids van de Via Mosana beschrijft een Compostelaroute van Aachen tot Namur, met een zijtak van Maastricht tot Jupille. Het is die zijtak die we vandaag beëindigen: we bereiken immers de Place Havart in Jupille-sur-Meuse, waar we enkele jaren geleden ook aankwamen na enkele opeenvolgende tochten uit Aachen. Vanaf hier loopt de route in de topogids zonder zijtakken, uitwassen of afsplitsingen tot Namur. Onze tocht van vandaag begint bij het station van Visé en is een 14-tal km lang. Het duurt meer dan een kilometer voor we de stad Visé echt achter ons laten, maar dan begint een opmerkelijke tocht langs bos-, park- en voetwegen. Wie zou kunnen vermoeden dat tussen Liège en Visé meer ligt dan de Maas, een autoweg en een internationale spoorlijn? Wel, wij vonden het hier, op de hoogten en in het Domaine de la Julienne, tijdens een bijzonder aangename en interessante tocht, met een TWQ van 56 %. Je hebt trouwens de indruk dat het meer is. Geleidelijk ontplooit zich een landschap waarin terrils steeds prominenter aanwezig zijn en tegen het einde aan krijg je een prachtig panorama van de Vurige Stede te zien, met Maas en Albertkanaal en de resten van een ooit bloeiende industrie.

Bekijk alle foto's van de wandeling hier.

En dit is de speciaalste:

Hoe bereikten we onze bestemming?

Nu de verlofperiode achter de rug is, rijden de IC's van Brussel naar Visé weer elk uur, en de keuze is dus snel gemaakt: het is een schitterende, snelle verbinding!

We stappen tot Jupille-sur-Meuse en aan de halte Place Havart passeren bussen van de lijnen 67 Liège - Visé en 69 Liège - Soumagne - Verviers. Zo bij het begin van de avondspits is het aanbod al behoorlijk hoog. Het enige nadeel aan deze buslijnen is dat ze je naar het echte hart van Liège brengen, en dat je dan je aansluitende trein in Liège-Palais moet nemen. Maar het station van Bressoux ligt op een vijftal minuutjes van de bushalte Bressoux Grotte, en dat is een aantrekkelijk alternatief. Overigens zouden we ook naar de halte Interbrew kunnen stappen en daar een bus nemen van lijn 140, die wel naar de Guillemins rijdt.

De verbinding.

Halle - Brussel-Zuid                   3709     10:45 10:55      +7        1905 - 61059

Brussel-Zuid - Visé                    0461     11:24 12:43      +3        1820 - 11809

Jupille - Bressoux                      [69]      16:15 16:22      stipt      ab5153

Bressoux - Brussel-Noord           0487     16:32 17:27      +1        1823 - 11802

Brussel-Noord - Halle                 3938     17:32 17:51      stipt      1801 - 61006

ab5153 = Van Hool A330, Robermont

En wat beleefden we?

De L-trein naar Leuven van 10:29 rijdt met een kleine tien minuten vertraging, en dan moet het al erg meevallen als de IR naar de Luchthaven niet zijn deel van die vertraging krijgt. We vertrekken stipt in Halle, rijden over lijn 96 N tot Ruisbroek, en lopen daar (en bij het binnenrijden van Brussel-Zuid) in totaal 7 minuten vertraging op. Je creëert ook een rare situatie als je probeert om de L-trein over lijn 96N in te halen, want bij de Y. Ruisbroek moet je er dan weer af, meer, daar kruist de IC uit Moeskroen je, want die moet van de 96 naar de 96N, de omgekeerde beweging, met alle gevolgen van dien. Van het rijtuig waarin we zitten zijn de helft van de ramen dichtgekliederd: dan heb je eens materieel waarin de zetelopstelling afgestemd is op de ramen, dan zie je er nog niks door.

De reis naar Visé verloopt wel tamelijk vlot én rustig: we lopen 3 minuten vertraging op (in Leuven, met een vertragingszone tot 60 km/u en in de spanningssluis 3kV/25kV), en dat zal ook de vertraging zijn bij aankomst in Visé.

Voor de terugreis hebben we dus keuze zat, en vermits er geen terras of wat dan ook te bespeuren valt in Jupille, nemen we de eerste bus die aankomt, drie minuten nadat we zelf geland zijn. Dat is er een van lijn 69, lichtjes te vroeg, maar dat maakt de overstap in Bressoux des te veiliger.

De omgeving van Bressoux is niet meteen fris, en het station heeft zich op wonderbaarlijke wijze aan die goorheid aangepast. Het ligt er verlaten en vuil bij, je moet zelfs op zoek naar de ingang, en in alle hoeken en kanten hebben wildplassers hun merktekens achtergelaten. Niet meteen een station waar je in de duisternis de trein wil nemen. Zeggen dat dit ooit een van de terminals was van de prestigieuze en sterk gewaardeerde auto-slaaptreinen. En toch, de recent vernieuwde perrons liggen er behoorlijk netjes bij.

Ook deze rit verloopt erg vlot: deze trein is wat korter dan die van de voormiddag, en op dit moment is er duidelijk meer publiek voor. We rijden opnieuw vlot en de vertraging bij aankomst in Brussel-Noord is te verwaarlozen.

Dat geeft ons uitzicht op een vlotte overstap op hetzelfde perron op de IR naar Binche, die ons al even vlot en stipt naar de thuisbasis zal brengen. Het blijft altijd een dubbeltje op zijn kant bij de NMBS van de jaren 2010, maar deze keer mogen we echt niet klagen.

En ja, thuis zit de houtduif nog altijd te broeden, maar de nieuwe CEO is er al. Het is nu wachten op het eerste ei van Van Massenhove…

De 1823 zal ons naar Brussel slepen. Aan de hand van de perrons zou je niet zeggen dat het stationsgebouw waarschijnlijk het goorste van heel België is.