De wandeling.
Zoals voor zoveel dingen bestaan er ook voor wandelen een tijdperk voor en een tijdperk na de komst van het internet. In 1992 wedijverden veel uitgeverijen nog met elkaar om het ultieme wandelboek uit te geven en zelfs Snoeck-Ducaju & Zoon, die van de almanakken met meer of minder bloot, lieten zich niet onbetuigd. Daar verscheen de Groene wandelgids voor de omgeving van Brussel met 30 wandelingen, waarvan 3 lange. Wij volgen vandaag een van die laatste, een dagtrip volgens de auteurs Pierre Loze en Frank Vanhaecke, die ons van Waterloo naar Braine-l'Alleud voert, langs een niet bepaald rechtstreeks traject van 24 km. Zo een lengte biedt mogelijkheden, zeker in dit gebied ten zuiden van Brussel: de tocht voert ons door immense akkers van Waterloo naar het gehucht Goede Lucht - als is daar nu een frituur gevestigd - naar Zevenbronnen, de gehuchten Odeghien, La Bruyère en Colipain langs de linkeroever van de Hain en Noucelles langs de rechteroever. Niet onopgemerkt gaan de kilometers door het bekende Hallerbos voorbij dat in volle zomer tenminste niet door duizenden dagjesmensen op zoek naar boshyacinten en bosanemonen overspoeld wordt. De TWQ bedraagt 54 %: helemaal ongeschonden is dit gebied niet door de voorbije decennia geraakt…
Opvallend in de gids is de ondertussen wel compleet verouderde informatie over het openbaar vervoer, en dat voor de dertig wandelingen. In de achterflap zit zelfs een kaart met alle trein-, tram- en buslijnen van alle OV-maatschappijen die voor het uitstippelen van de tocht belangrijk kunnen zijn.

Foto's vind je op de vertrouwde plek. Maar bekijk eerst de volgende:

de uitgestrekte reeks vijvers van Zevenbronnen, waar voor de eendjes altijd wel wat te beleven is

Hallerbos, met wegen in alle formaten en variaties, sinds kort gelukkig allemaal verkeersvrij

de Hain, met de prachtige migrant grote balsemien, die om onverklaarbare redenen nu ook al op de zwarte lijst van de Naturpolizei terecht gekomen is - racisme is er overal

Het weer.
Eerst licht bewolkt, later nog net niet zwaar bewolkt bij een temperatuur rond 24°. Toen we in Waterloo vertrokken, konden we een mooi cirrocumulusveldje waarnemen.

De stafkaarten.
39/3N Waterloo - 39/2N Tubize - 31/7Z Linkebeek - 39/3S Braine-l'Alleud

Hoe we er geraakten.
Dat was deze keer echt wel erg eenvoudig. Veruit het snelst gaat het via lijnen 26 en 124 met overstap in Sint-Job. En voor de terugreis kunnen we zelfs gebruik maken van de rechtstreekse buslijn 114 Braine-l'Alleud - Halle die we over het hele traject nemen.

Een beetje geschiedenis.
Het interessantste punt op spoorhistorisch vlak was onze kruising met de vroegere lijn 115 ter hoogte van het met veel smaak gerestaureerde stationnetje van Noucelles, met enig respect voor het historische karakter van het pand. Deze lijn verbond Braine-l'Alleud (met erg mooie viaduct dwars door de stadsrand) met Tubize en Rognon, waar de lijn aansloot op lijn 123 Geraardsbergen - Braine-le-Comte. Alleen het gedeelte Clabecq - Tubize - Quenast is vandaag nog in (goederen)dienst. Echt alle informatie vind je op de webstek van Paul Kevers.
In vorige bijdragen had ik het al over de buslijnen 115a en 115b die instonden voor de vervanging van de treindienst. Deze lijnen zijn hernummerd als 114 (Braine-l'Alleud - Halle) - 115 (Braine-l'Alleud - Tubize) en 116 (Halle - Soignies).
De spoorlijn tussen Braine-l'Alleud - Tubize komt regelmatig voor in lijstjes met te heropenen treinbedieningen, maar ik vrees dat je wel erg jong moet zijn om dat nog mee te maken.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De verbinding lijkt op het eerste gezicht simpel, maar de 2 desiro's die als L2178 uit Aalst in Halle moeten arriveren, laten op zich wachten. En met een keertijd van 10 minuten - en zowaar een groep voor deze lijn! - is er niet echt tijd zat. We vertrekken dan ook met 4 minuten vertraging, wat met een overstap van acht minuten in het vooruitzicht niet echt desastreus is. Bovendien heeft de treinbestuurder er veel zin in, maar toch gaat er in elke halte (te) veel tijd verloren: in Huizingen zitten we al aan 5 minuten, verderop aan 6. En dan wordt het toch wel even spannend. Tussendoor is het nog maar eens genieten van een trein zonder voetsteunen, tafeltjes, vuilnisbakken en armsteunen. In tweede klas is het wel wat makkelijker om plaatsjes te vinden vanwaar je nog echt door het raam kunt kijken. En we hebben vandaag inderdaad een tweedeklasbiljet gekocht omdat eerste klasse in deze desiro's echt weggegooid geld is.
Als we in Sint-Job de deur openen, staat de IC naar Charleroi al binnen. Dat wordt spurten: een lange, ongemakkelijke trap naar boven, de brug over, en aan de overzijde van de brug het zelfde manoeuvre in omgekeerde richting. We moeten er de twee treinbegeleiders van de IC dankbaar om zijn, dat ze rustig op het precieze vertrekuur wachten. Deze IC, die alleen Holleken en De Hoek overslaat, heeft namelijk een erg ruime dienstregeling. Vermoedelijk weten de treinbegeleiders ook wel dat ze anders onverhoeds wel eens meer dan vijf minuten te vroeg in Braine-l'Alleud zouden kunnen staan. Ik hoop dat de joviale tbg de dankbaarheid van onze gezichten heeft kunnen aflezen.

In Braine-l'Alleud probeer ik op de SELF van de TEC, een automaat waarvan de TEC er geplaatst heeft in alle belangrijke buspunten, of mijn Mobib ondertussen al wat minder kuren heeft. Ik plaats de Mobib op de houder en krijg prompt de mededeling dat de kaart twee Multiflexen bevat. Toch loopt alles weer niet van een leien dakje als ik op de bus probeer te ontwaarden. Deze chauffeur wil wel helpen, zodat ik uiteindelijk toch correct kan betalen. Of zijn tips ook echt ter zake zijn, is een andere kwestie: hij beweert dat ik de Mobib een eindje van de ontwaarder moet houden, en met de chip in de richting van het toestel. Enfin, ik ben vast niet de enige die problemen heeft: onderweg stappen 2 jongeren in van wie slechts een erin slaagt te betalen. Ik vraag me af of men bij de verschillende TEC's al berekend heeft, hoeveel hen dit uiteindelijk gaat kosten. Want meestal gaat het om reizigers die echt wel willen betalen, maar er niet in slagen om de Mobib correct te ontwaarden. En lang niet alle chauffeurs proberen het boeltje te redden; minstens de helft doet gewoon teken dat het voor hen oké is.
Overigens hebben al deze perikelen geen invloed op de stiptheid van de bus: in Halle stappen we 9 minuten vroeger dan voorzien uit: tussen Essenbeek en Halle is de bus nog 4 minuten sneller dan gepland geweest. Het is toch wraakroepend dat chauffeurs op dat moment niet even langs de kant gaan staan. Overigens moeten we toegeven: deze man heeft er geen gekkenrit van gemaakt; het ligt dus echt wel aan de enorme reserve, zeker tijdens deze rustige juliweken.

De treinlectuur.
Uiteraard hebben we voor deze korte treinreis geen lectuur meegenomen. Strom van Hannah Dübgen heb ik ondertussen uit, en het is een boek dat zich echt erg goed zou lenen tot een bespreking in de klas: diepgaande thematiek (mensen overal ter wereld die uiteindelijk in Tel Aviv onbewust elkaar vinden in een betoging en een klassiek concert), strak gecomponeerd met erg gevarieerde personages, op 4 plaatsen (Japan, USA, Parijs en Israël) en op een mogelijk beslissend moment met de definitieve verdringing van fossiele brandstoffen door hernieuwbare energie… Bespreking in de klas, uiteraard onder voorbehoud van enige kennis van het Duits, en dat is echt wel een vak dat in de verdrukking is geraakt - waarschijnlijk te moeilijk voor al die studenten die van zichzelf nochtans al te vaak denken dat ze bollebozen zijn…

het vroegere stationnetje van Noucelles - ik vind dat het een geslaagde facelift heeft ondergaan.