De wandeling.
Als de gebruikte wandelfolder De mooiste wandelingen van de Oostkantons heet, kan er moeilijk wat fout lopen. Wij volgen de wandeling Petergensfeld - Door ongerept natuurschoon, die als volgt beschreven wordt: Een prachtige wandeling langs de stromen en rivieren die op het plateau van de Hoge Venen ontspringen. Dat zegt het meteen allemaal: de Weser (die later de Vesdre zal heten), de Steinbach en de Eschbach, het overgrote deel van de beschreven wandeling loopt langs deze schitterende beken, en dan ook nog langs echte paadjes waar alleen echte kamikazefietsers zich zouden op wagen, en waar de wandelaar dus heer en meester is. In de folder houdt men het op 12 km, maar ik heb 15 km berekend en dat is ook ongeveer wat de gps opgeeft. Niet bepaald een tocht waar je er een stevige pas kunt inhouden, maar daardoor kun je des te meer genieten van alle pracht die deze uithoek van België te bieden heeft. En we zijn niet de enigen die dat weten: in totaal komen we op onze tocht zo een 20 andere stappers tegen, en dat is ongewoon veel.

Veel foto's van beken en nog wat andere dingen vind je hier.

Bekijk alvast deze:

Dit schattige brugje staken we over net na de samenvloeiing van Eschbach en Steinbach.

Het weer.
Mooi nazomerweer, meestal licht bewolkt, aangenaam warm en de oostenwind houdt zich tamelijk koest.

De stafkaarten.
43/3S - Petergensfeld - 43/7N Reinartzhof

Hoe we er geraakten.
Toen de Vennbahn elke zomerzondag nog uitreed, hadden we hem ongetwijfeld gekozen om ons van Eupen naar Roetgen te brengen, maar vandaag moeten we ons op een compleet andere manier verhelpen. Lijn 722 van de TEC bedient dan zogezegd wel Roetgen - dat staat ook op het Duitse haltebord - maar de schaarse schoolritten kunnen ons niet op weg helpen. Dus wordt het treinen tot Aachen en daar de snelbus 63 van Aachen naar Roetgen en verder nemen. Dat kost ons veel geld, zeker in vergelijking met wat we gewoonlijk in België betalen. Voor de oversteek van de grens betalen we in totaal nog eens € 20.00 (HT) en dat is ook het bedrag dat we moeten ophoesten voor een 4-rittenkaart voor de bus. Maar we krijgen wel een verbinding waar niet al te veel verkeerd mee kan lopen: zowel de L-trein naar Aachen als de bus rijdt om het uur.

Een beetje geschiedenis.
Zoals gezegd lag Roetgen aan de Vennbahn zaliger. De Belgische geschiedenis van deze lijn begint dus na WO I, wanneer de Duitsers een deel van hun grondgebied aan België moeten afstaan, als compensatie voor de oorlogsschade. In het toen geërfde Eupen - Malmedy liepen ook enkele oorspronkelijk Duitse spoorlijnen, waarvan één toch deels ook Duits had kunnen blijven Men bedacht echter een oplossing om de spoorlijn toch volledig in Belgische handen te geven. Dat leidde tot een smalle streek dwars door Duits grondgebied ter breedte van de spoorlijn. Zo kwam ook het station van Roetgen in België te liggen. Het Duits ogende station werd in 1958 afgebroken en vervangen door een veel minder tot de verbeelding sprekend gebouw, dat na een facelift nu gebruikt wordt door Kaffeefee, waar je je dus nog altijd op Belgisch grondgebied kan laven aan allerlei Duitse geneugten.
Paul Kevers heeft hier eens te meer voor een volledig overzicht van de geschiedenis van deze spoorlijn gezorgd.

Het station van Roetgen onderging een merkwaardige metamorfose.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het was wat schrikken toen we de dag voordien hoorden dat Buizingen zijn naam als NMBS-Bermuda-driehoek weer eens alle eer had aangedaan. Pal in het station was immers een reizigerstrein tot stilstand gekomen, waarvan het eerste rijtuig even voordien ontspoord was. En dus namen we maar liever geen risico en gingen we behoorlijk vroeg naar het station, waar ondanks de sombere vooruitzichten die door de NMBS werden uitgestuurd, nauwelijks problemen waren. Amper één minuut vertraging tekenen we op voor de 1555 van 6:58; als we de plaats van het incident passeren, is daar niets meer van te merken.
Het is dus wat langer wachten dan gewoonlijk in Brussel-Zuid. Een koffie kan er dan altijd in. De IC naar Tongeren heeft wel vertraging, en dat zal ongetwijfeld ook invloed hebben op onze 506. In Brussel-Zuid valt het nog mee (+2), maar in Brussel-Centraal rijden we al 8 minuten achter op het schema. Het werd inderdaad aanschuiven tot Brussel-Centraal. En dan volgt het klassieke scenario: een trein met almaar minder reizigers en met almaar minder vertraging: Leuven +4, Liège +2, Verviers +1. We zouden in dit station kunnen overstappen op het klassieke tweeledige stel dat daar klaarstaat, maar besluiten toch maar door te rijden tot Welkenraedt, ook al kort dat de schaars geworden rit in een stel van weleer wat in. In Welkenraedt vertrekken we met een minuut vertraging, maar vlot verloopt de rit niet, om een of andere reden: in Hergenrath rijden we al met 4 minuten vertraging, na een erg trage rit, en tot Aachen gaat het evenmin vlot: vijf minuten vertraging zijn het gevolg.

Ik trek een nummertje om me in het DB-Zentrum busbiljetten te laten verkopen, maar met 10 man voor ons, lijkt het nog verkeerd af te lopen. Gelukkig herinner ik me van de vorige keer dat een tabakszaak in het station ook biljetten verkoopt. Daar gaat het wel snel, en waarschijnlijk krijg ik ook het voordeligste biljet: een vierrittenkaart voor, laat het ons gemakshalve 3 zones noemen, waarvan ik één rit vergeet te ontwaarden bij het instappen in de gelede bus, die behoorlijk beklant is. In de bus kunnen we genieten van een perfecte halteaankondiging, zodat we ons niet al te veel zorgen hoeven te maken over ons uitstappunt Roetgen Wanderstation-Bahnhof. Dat laatste is niet meer dan een verre herinnering: alleen een oud NMBS-sein en 2 halteborden verwijzen nog naar het verleden.

Voor de terugrit ontwaard ik wel 2 ritten. De bussen moeten het hier tijdens de spits even snel doen als tijdens de daluren, en dat leidt tot 7 minuten vertraging bij aankomst in Aachen. Het lijkt de voorbode te zijn van een niet zo gelukkige terugrit.
De trein uit België heeft hier maar 8 minuten herbenuttigingstijd, en wordt even voor zessen met vertraging aangekondigd. Zo vertrekken we met 9 minuten vertraging en de rit lijkt wel een nauwkeurige afspiegeling van de ochtendrit: in Hergenrath is de vertraging wel wat gekrompen, maar dan gaat het tegen dezelfde slakkengang naar Welkenraedt, waar we met 13 minuten vertraging aankomen. Dat is ruim genoeg om de aansluiting met de IC in het water te zien vallen; samen met een twintigtal anderen (vermoedelijk zowat iedereen die in Aachen de trein nam), moeten we het beste maken van een kort verblijf in de wachtzaal van Welkenraedt, die daardoor vrij druk wordt. (In het stel 652 zijn 2 eersteklaszitjes doorkerfd, en dan onhandig hersteld. We vertrekken in Aachen met 9 reizigers in eerste klas; uiteindelijk blijken alleen wij twee over een eersteklasbiljet te beschikken.)

Overigens vraag ik me af hoe en welke compensatie we voor de 60 (eigenlijk 62) minuten vertraging zullen krijgen. We hebben namelijk een biljet Aachen - Hergenrath (waar de trein 7 minuten te laat arriveerde) en aanvullend lijntjes op een Railpass Hergenrath - Halle. Eerste vraag: moet ik de compensatie bij binnenlands of internationaal verkeer aanvragen? Krijgen we compensatie voor het volledige traject Aachen - Halle (dus inclusief de €10.00 voor de biljetten Aachen - Hergenrath) of komen we alleen in aanmerking voor de twee lijnen op de Railpass?

Met de 542 gaat het alvast vrij vlot, al komen we net voorbij Welkenraedt tot stilstand, pal onder de brug van lijn 4. De airco is uitgevallen (en waarschijnlijk nog veel meer) maar na een drietal minuten kunnen we verder. In Leuven rijden we al opnieuw op tijd, al maken we daar 4 minuten vertraging, omdat de 1542 vertraging heeft en voorrang krijgt. Veel profijt lijkt hij daar niet uit te halen: ergens moeten we hem onderweg ingehaald hebben; we zagen hem van spoor 1 vertrekken en wat er daarna mee gebeurde is een raadsel. Wij komen wel een stuk voor de 1542, die onderweg nog 9 minuten vertraging heeft bijgemaakt, in Brussel-Noord aan. Oh ja, rijtuig 11831 heeft een kanjer van een vierkant wiel. Tegen 200 km/u leidt dat op bepaalde momenten tot alle mogelijke varianten van gedaver en gerammel.

Gelukkig rijdt motorrijtuig 484 wel met ronde wielen. In de NZV zitten we waarschijnlijk nog wel even achter de 542 aan, wat nog tot een lichte vertraging leidt. Net als vanmorgen merken we niets van het verstoorde verkeer waarvan de NMBS nog altijd melding maakt. Des te beter. Je hebt trouwens geen ontspoord rijtuig nodig om 62 minuten vertraging op te lopen.

De treinlectuur.

Herbjørg WASSMO, Honderd jaar. Wassmo beschrijft precies een eeuw, de periode die verloopt tussen de eerste sporen van de overgrootmoeder Sara Susanne en haar eigen geboorte (1842 - 1942).

Pia de JONG, Lange dagen.

De seinpaal is wat verweesd achtergebleven. Hier zullen nooit meer treinen stoppen, laat staan opgehouden worden om de drukke hoofdweg over te steken.