De wandeling.
Toen het succes van de klassieke wandelboeken van Lannoo (tekstbeschrijving, kaartje en rudimentaire bijkomende informatie) mede door de opkomst van de wandelsites op het net begon te tanen, ging Lannoo op zoek naar alternatieven en dat resulteerde in o.a. 20 x logeren & wandelen in de Ardennen. Hoewel de nadruk nog altijd lag op de wandelingen, werd opvallend meer aandacht besteed aan logeermogelijkheden. Daarom moest Julien van Remoortere in 2007, jaar waarin dit boekje verscheen, zich laten bijstaan door Erwin de Decker, getuige de achterflap expert in de wereld van de hotellerie. Wij kochten het boekje in de eerste plaats voor de wandelingen en zo volgen we vandaag de wandeling uit La Roche, getiteld De bossen tussen La Roche-en-Ardenne en Samrée. Uit La Roche vertrekken betekent in alle richtingen stevig stijgen en dat is vandaag niet anders. De helft van de wandeling bestaat uit een lange klim, die soms al eens wat venijniger is, de tweede helft is een lange, bijna ononderbroken afdaling naar het stadje in de Ourthevallei. In totaal stapten we bijna 14 km, waarvan 63 % over onverharde wegen. Dat gaf een stevige, aangename boswandeling, waaraan de lange asfaltweg tussen Diable Château (meteen goed voor een plaatselijke sage) en La Roche misschien het enige minpuntje is.

Alle foto's van de wandeling vind je hier.
Maar ik wil hier alvast de Chapelle Sainte-Marguerite en het mooie dorpje Samrée laten schitteren.

Het weer.
Licht bewolkt en fris: aangenaam wandelweer, al moesten de peuters op het terras van het wildpark onderweg wel hun jasjes aan houden.

De stafkaarten.
60/2N La Roche-en-Ardenne - 55/6S Samrée

Hoe we er geraakten.
Eigenlijk kun je La Roche tamelijk goed bereiken, met enerzijds een vrij snelle lijn 15 tussen Marloie en La Roche - als die alle dorpen bedient duurt het wel langer - en anderzijds de in vorige bijdragen over Rendeux en Hampteau vermelde lijn 13 uit Melreux-Hotton. We hadden vandaag eigenlijk gekozen voor een heenreis met lijn 15 en een terugreis met lijn 13, maar het liep net even anders.

Een beetje geschiedenis.
Graag was ik wat uitvoeriger ingegaan op lijn 15 Marloie - La Roche, die voor een keer geen vervangingslijn is van een vroegere tramverbinding. De buslijn zelf dateert al van voor WO II, en moest een opvallende hiaat opvullen, waardoor La Roche een bruikbare verbinding kreeg met de NMBS-lijn van Brussel naar Luxemburg. Maar omdat omstandigheden ons verplichtten om onze reisplannen te wijzigen en zowel voor heen- en terugreis terug te vallen op lijn 13 uit Melreux, heeft het weinig zin om in deze bijdrage in te gaan op lijn 15. En over lijn 13 had ik het dus vroeger al.

De verbinding.

En wat we beleefden.
P 7741 is met 1 minuut vertraging vertrokken in Binche. Zouden ze opnieuw opduiken, de Cornuminuten? Wie zal het zeggen, voor hetzelfde geld is een van de notabelen te laat gearriveerd, en dan gebeurt het wel vaker dat de stiptheid opgeofferd wordt. Maar voor de rest zal deze P-trein vrij stipt rijden en dat is op deze maandagmorgen geen sinecure. Op de andere lijn is de wekelijkse storing tussen Halle en Edingen wel bijzonder vroeg op het appel, en dat leidt tot forse vertragingen. Mochten we bijvoorbeeld de aangewezen route gevolgd hebben (met IC 3206) dan hadden we onze aansluiting in Brussel-Zuid kunnen vergeten. Of toch niet: zie verder. P 7741 vertrekt met één luttele minuut vertraging in Halle, al zal de reis naar Brussel toch niet helemaal ongestoord verlopen. Vanaf Buizingen gaat het al traag en het zal tot voor Ruisbroek duren voor we weer tegen een normale snelheid rijden, wat resulteert in 7 minuten vertraging bij aankomst in Brussel-Zuid.
Ik heb in de voorbije dagen met argusogen IC 2108 gevolgd (virtueel dan toch) en dat stelt me niet echt gerust: één keer afgeschaft en maar één keer ongeveer stipt. We veronderstellen dus eerst dat we blij moeten zijn met de aangekondigde vertraging van vijf minuten, al kunnen allerlei problemen (naast lijn 94 ook op lijn 124, om er maar twee te noemen) de loop van onze trein voorbij Brussel-Zuid en met name in de NZV nog flink beïnvloeden. Maar het lijkt er al snel op dat we vanmorgen niet zonder problemen in La Roche zullen geraken: vijf minuten worden er tien en even later zelfs vijftien, het lijkt op het scenario van enkele dagen geleden. Zou deze 2108 een probleemtrein zijn? Enfin, uiteindelijk vertrekken we met 14 minuten vertraging, net genoeg om de aansluitende bus in Marloie te missen. Wat er aan de hand is, wordt niet omgeroepen. Mocht het iets technisch geweest zijn, dan zou men dat wel gedaan hebben. Nu lijkt het erop dat er geklungeld is in Vorst, zodat de trein niet op tijd kon vertrekken. De tbg doet nochtans zijn best om het vooruit te laten gaan, maar ondanks zijn snelle fluiten en de vele reserve in de dienstregeling zal het vandaag niet lukken om de vertraging te doen slinken: in Brussel-Centraal is er al twee minuten bovenop gekomen, en alhoewel er enkele minuten afgaan tussen Brussel en Ottignies en tussen Ottignies en Gembloux (+11 bij aankomst, +13 bij vertrek) blijven we sukkelen. In Marloie komen we zelfs aan met 17 minuten vertraging.
Wie zich daar allemaal niet veel van aantrekt is monsieur P., een zeventiger, die verwoede pogingen met zijn gsm onderneemt om madame C. te bereiken. Na 4 mislukte pogingen - hopelijk heeft hij niet 4 keer hetzelfde foute nummer ingedrukt - lukt het de vijfde keer dan toch, na een tussenkomst van 1207. En dan valt de verbinding uit. Enfin, zesde keer goede keer: madame C. is er niet maar ze zullen bij de KBL zijn boodschap doorgeven: hij is een uurtje vroeger dan afgesproken, maar het middagmaal - waar men blijkbaar voor instaat bij KBL - kan op het voorziene uur genomen worden. Onze bank behandelt ons veel meer met afgemeten professionaliteit, dat staat vast. Meer dan een koffie zit er voor ons nooit in. Met het zevende telefoontje doet zich plots een merkwaardige metamorfose voor: het zakelijke timbre van P. krijgt plots het aroma van een oude snoeper die weldra thuis(?) komt met de zakken vol geld en die de madame thuis daarvoor zo ontiegelijk vroeg uit het bed mag bellen. Ja ja, P. speelt misschien wel op meerdere vlakken een dubbelrol.

Het maakt ons allemaal niet minder ongerust over de vertraging die maar niet wil slinken. Gelukkig hebben we een plan-B, dat we meteen in werking stellen: nog proberen om bus 15 te halen is precair, en dus hopen we dat de L-trein naar Liers wacht, zodat we in Melreux toch nog bus 13 kunnen halen, waardoor we de vertraging bij aankomst in La Roche kunnen beperken tot 30 minuten. Het is dan ook met enige opluchting dat we op spoor 1 twee klassieke stellen zien staan, wachtend op onze 2109 en op… de 2132 uit Luxemburg die ook al met een kwartier vertraging rijdt. Gelukkig is men de laatste tijd weer wat genereuzer geworden met het wachten op aansluitingen, zelfs als dat vertragingen van 15 minuten impliceert.

In Melreux-Hotton moeten we door al die vertraging niet eens lang wachten, ook al omdat de chauffeur van vandaag meteen reizigers laadt, in plaats van zich zoals die van de vorige keer angstvallig terzijde te houden. Hier staat al sinds maanden een bord arrêt provisoire, maar de bussen komen gewoon aan het voorziene busperron. Gelukkig heeft de nonchalance hier geen grote gevolgen voor de busreizigers. In La Roche zou de bus eigenlijk langs de halte Quai du Gravier moeten rijden en een oudere reizigster heeft zelfs gebeld, maar de chauffeur slaat zonder verpinken en zonder stoppen richting Quai de l'Ourthe in. Als je het mij vraagt gebeurt dit moedwillig. De dame protesteert wel even, maar ze is te weinig assertief - ze bestaan nog - om de chauffeur op andere gedachten te brengen. Voor ons maakt het niets uit, en eigenlijk maakt het nooit iets uit, want bij de TEC-Luxembourg antwoordt men meestal toch met: het is uw woord tegen dat van de chauffeur, en dus kunnen we niets doen.

Voor de terugreis hadden we thuis al een reisweg langs Melreux en Liège uitgestippeld. Deze bus komt leeg aan en bedient wel de halte Quai du Gravier, zij het toch met twee minuten vertraging. Helemaal op het einde van de rit zal de vertraging nog met één minuutje toenemen, maar de aansluiting naar Liège (toch maar 6 minuten) is een feit.

De tbg van L 5589 ziet met enige verbazing onze bestemming en ergens tussen Melreux en Bomal krijgen we de goede raad om in Liège-Guillemins de IC naar Quiévrain te nemen, die ons zonder overstap naar Halle zal brengen. Goed bedoeld en ook geapprecieerd, maar met de IC naar Oostende én overstap gaat het toch nog een kwartier sneller.
In IC 541 krijg ik zowaar het verzoek om de wifi in het volgende rijtuig te proberen, met de vraag of ik daarna een korte enquête wil invullen. Enquêtebureau is GFK, dat ook lang voor De Lijn gewerkt heeft, maar daar vermoedelijk is weggesaneerd. (Plots heeft de feedback van de klant, die eens zo belangrijk is geweest, geen enkele betekenis meer. Weyts weet het toch allemaal, een zeldzame uomo universale. De enquêteur heeft er niet echt een goed oog in, want hij waarschuwt al meteen dat we een foutmelding kunnen krijgen en dat we dat ook maar moeten invullen op de tablet die we in de pollen geduwd krijgen. De foutmelding komt er inderdaad aan…
IC 1941 naar Tournai bestaat uit 2 breaks. In de eersteklasafdeling van de tweede break zitten 8 reizigers (5 + 3): de kans dat die een eersteklasbiljet hebben praktisch nihil is. Misschien moet bij de inburgering ook aandacht besteed worden aan het gebruik van het openbaar vervoer, en aan het onderscheid eerste - tweede klasse. Maar ja, wat zouden die sukkels op vreemde grond wel moeten respecteren wat de inboorlingen zelf sierlijk aan hun laars lappen. Die hebben dan ook nog het lef om naar de ombudsman en naar ATV te stappen als ze door een doortastende tbg op andere gedachten gebracht worden. En de NMBS zal de zaak onderzoeken. Wedden dat het uiteindelijk de tbg is die de klos wordt? En op termijn dus de bonafide eersteklasreizigers, omdat nog meer tbg's de controle achterwege zullen laten.

De treinlectuur.
Michel Déon, Pages grecques. Eigenlijk bestaat deze Folio-uitgave uit 3 romans, en ik ben beland in de eerste Le balcon de Spetsai, een dagboekverslag (met gedateerde bijdragen) van een reis naar Griekenland in de jaren 1959-1960. Het is vooral een dagboek van confrontaties, tussen Franse (en Amerikaanse en Engelse) kunstenaars met de Griekse auteurs van de20ste eeuw, van de Franse en de Griekse beschaving, van de antieke en de hedendaagse Griekse beschaving.

Monika van Paemel, Het gezin van Puyenbroeckx.

Ondanks de krappe aansluitingstijd konden we in Melreux-Hotton desiro 08527 fotograferen, met de enige P-trein richting Jemelle van de avondspits: P 8676 Liège-Palais - Jemelle.