|
De wandeling.
Nieuw groot wandelboek Vlaanderen heet het boek waaruit we deze keer onze inspiratie puren, maar nieuw is het niet echt: de uitgave dateert van 2001, maar het is inderdaad een heruitgave van de eerste editie die gewoon Groot Wandelboek Vlaanderen heette. Auteur is Margit Sarbogardi, blijkbaar in samenwerking met Vakantiegenoegens. We stappen een wandeling die vertrekt en eindigt aan het NMBS-station van Lokeren en die ons naar Daknam brengt, getuige de naam van de wandeling een vergeten dorp. De TWQ bedraagt 59% en daar draagt de vroegere bedding van lijn 77A Lokeren - Moerbeke-Waas haar steentje toe bij. Eigenlijk is het eerder een fiets- dan een wandelpad, maar het valt op dat utilitair gebruik blijkbaar minder tot agressief rijden aanleiding geeft dan het toeristische of sportieve gebruik. Feit is dat de jonge fietsers die het pad met ons delen niet opdringerig zijn en dat is met orka's en andere sportievelingen wel eens anders. De tocht brengt ons naar Daknam, een bijzonder rustig dorp met een nog rustiger centrummetje. De Durme zorgt voor de rest. Alleen spijtig dat je zowel bij het begin als bij het einde even door weinig interessant woongebied moet. Je stapt in het totaal iets meer dan 9 km.
Laag gelegen in de Daknamse Broeken - erg winstgevend zal zo een boerderijtje wel nooit geweest zijn.
Meer foto's. En de kaart.
Het weer.
Fris en zwaar bewolkt, maar bijna uitsluitend cirrus, wat natuurlijk toch voor kansen voor de winterzon zorgt.
De stafkaarten.
14/8Z Lokeren
Hoe we er geraakten.
De ontwerpers zijn deze keer wel erg vriendelijk geweest voor de OV-gebruikers: begin- en eindpunt liggen bij het station van Lokeren, dat bovendien rechtstreeks verbonden is met Halle via de IC-verbinding Kortrijk - Tournai - Brussel - Sint-Niklaas. Dergelijke onwaarschijnlijke verbindingen komen vroeg of laat toch eens van pas.
Een beetje geschiedenis.
De bediening van Daknam is in de loop van de voorbije 50 jaar zo vaak gewijzigd dat het niet haalbaar is om in dit korte bestek een duidelijk en volledig overzicht te geven. Toen de treinhalte Daknam nog bediend werd door de treinen van lijn 77A was het allemaal nog eenvoudig, maar daar kwam in mei 1960 een eind aan, toen de spoorlijn opgedoekt werd. De vervangingsbus werd 57b "genummerd", met een aantal ritten langs Daknam, 9 op weekdagen, 7 op zaterdag en 10 op zondag. Ik heb me beperkt tot de ritten van Lokeren naar Daknam. Die lijn 57b verbond Lokeren met Zelzate via Moerbeke.
Vanaf 31.05.1970 wordt de bediening van Daknam opgenomen in een afzonderlijke tabel die ook 57 b genoemd wordt: de bediening wordt dan op weekdagen beperkt tot 7 ritten. Op zaterdag blijven er 2 over, de zondagritten verdwijnen helemaal.
Op 01.06.1975 wordt het aantal ritten verder beperkt tot 4, alleen op weekdagen, maar een variant van lijn 59b bedient nu Daknam. Die lijn 59b loopt van Sint-Niklaas naar Belsele, Sinaai, Eksaarde en dan via Daknam naar Lokeren.
Lijn 59 wordt vanaf 27.05.1979 opgesplitst in 2 tabellen: 59b1 en 59b2. Het is de 59b1 die Daknam bedient: uit Lokeren 11 keer op weekdagen, 6 keer op zaterdagen en 5 keer op zondagen.
Op 23.05.1982 worden overal in het land drastische inkrimpingen van de weekenddiensten ingevoerd: van de 6 ritten op zaterdag blijven er maar 4 over, 3 op zondag.
Dat is een erg tijdelijke toestand, want op 01.09.1982 worden de stadslijnen van Sint-Niklaas geïntegreerd in het interstedelijk busnet van het Waasland. Op dat moment ontstaat lijn 71 Lokeren - Daknam - Eksaarde - Sinaai - Belsele - Puivelde - Sint-Niklaas. Lijn 79 bedient dan wel de halte Daknam Ganzendries, maar van de bediening van de kleine dorpskom blijft op dat ogenblik niet zo veel meer over.
Halfweg het eerste decennium van de XXIste eeuw komt er een vrij belangrijke omwenteling, in het kader van de basismobiliteit, nog altijd de enige valabele manier om openbaar vervoer te organiseren. In het busboekje van 24.12.2006 verschijnen de lijnen 27, 28, 49 (=79 van voordien) en de belbus 70. Zoals dat eigenlijk hoort, neemt de belbus de bediening van de kleine dorpskern zo goed als volledig over. De reguliere lijnen staan alleen nog in voor enkele schoolritten.
Ondertussen zijn we weer al meer dan tien jaar verder, maar veel is er niet meer gewijzigd. Waarom zou je veel wijzigen aan iets wat eigenlijk vrij goed functioneert? Lijn 27 staat nog altijd in voor een beperkt aantal schoolritten, lijn 79 bedient nog altijd een halte in Daknam en dat frequent, maar die halte Ganzendries ligt nog altijd behoorlijk ver van de kern. Belbus 70 is men ondertussen 270 gaan noemen: die bedient nog altijd een erg uitgestrekt gebied.
De verbinding.
| Halle - Lokeren |
3208 |
10:02 11:21 |
stipt |
359 |
mr80 Break |
controle: J |
| - |
|
|
|
|
|
|
| Lokeren - Halle |
3237 |
14:39 15:57 |
+3 |
408 |
mr80 Break |
controle: J |
En wat we beleefden.
De trein van de heenrit loopt alleen in de NZV een zeer lichte vertraging op, maar vanaf Brussel-Noord verloopt alles volgens het boekje. In Brussel is de Vlaamse treinchef afgelost door een Waalse. Uit hun gesprek vernemen we dat de Waal elke week 50 km stapt, twee keer 20 kilometer en nog één keer 10 km voor of na zijn dienst. Dat roept natuurlijk het beeld op van een atletische jongeman, maar dat klopt allerminst: ver van zijn pensioen kan deze man met wat kromgebogen rug en sloffende voeten niet meer zijn, maar we nemen toch heel eerbiedig onze pet af voor dergelijke wandelprestaties, ook al zijn zulke uitspattingen nu niet meteen onze ultieme bedoeling.
De terugreis gebeurt weer in breaks. Tot Brussel-Zuid verloopt alles perfect, maar daar staan we 3 minuten langer dan voorzien stil. De trein zit bomvol: het zijn dergelijke toestanden die de briefschrijvers van Het Laatste Nieuws inspireren en die de indruk wekken dat álle treinen van de NMBS bomvol zitten. Tegelijk stroomt eerste klasse vol, al zal die vermoedelijk niet helemaal vol tweedeklasreizigers zitten: toch is dit ook zo een toestand die maakt dat reizigers zich de vraag stellen of eerste klas nog wel de moeite loont. Het is duidelijk dat deze 2 breaks niet tegen hun taak opgewassen zijn, al kan de vrijdagnamiddag daar een belangrijke rol in spelen. Maar het is de taak van de NMBS om daarop in te spelen - wat ze trouwens erg vaak ook doen met verlengde treinen op vrijdag.
De treinlectuur.
Lize Spit, Het smelt.
Hugo Claus, Het verdriet van België.
Een scheutje oprisping.
Als je je Nederlands doorspekt met Engelse termen - zoals o.a. in het bedrijfsleven gebruikelijk - bewijs je niet dat je Engels kent, wel dat je Nederlands erg zwak is.
Een verkneukelingske.
Vinken zijn echt bij de pinken: tot voor een jaar of twee moesten ze zich nog tevreden stellen met wat door kieskeurige mezen uit de voedersilo's gekieperd werd, tegenwoordig gebruiken ze ook al de opstapjes zodat ze direct bij de graantjes van hun voorkeur kunnen. Niet allemaal, weliswaar, het M-decreet is nog niet van toepassing in de vogelwereld.
Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.
Voor het station van Lokeren.
Vaak doe ik er niet eens veel moeite voor omdat die foto's in stations toch vaak niet echt goed zijn: laat dit maar een uitzondering zijn. MR 386 met IC 3035 De Panne - Antwerpen-Centraal en MR 931 met L2685 Lokeren - Antwerpen-Centraal.
|
