De wandeling.
Op 29.03.2019 sloten we de GR-Dijleland eigenlijk af, maar een intrigerend stukje verkorting tussen Leefdaal en Neerijse
vormde het echte orgelpunt. We stapten van kerk naar kerk, en dat bracht onze prestatie van vandaag op iets meer dan 9 km. (Voor alle duidelijkheid: prestatie is ironisch bedoeld…) De TWQ ligt met 76% behoorlijk hoog; dat is trouwens ook de indruk die je krijgt tijdens de wandeling. De paden langs de Voer en de IJse zijn klasse, maar ook de veldwegen in de Gevelschoen en in de buurt van Tersaart zijn mooi. Je kunt zonder meer zeggen dat dit een ongelooflijk knappe tocht is geworden, die meer dan wedijvert met sommige trajecten van de basisroute van de GR Dijleland. Foto's en kaartje.

Het weer.
Zwaar bewolkt en winderig, met heel even slechts wat heel lichte regen. Erg aangename temperatuur rond de 20°.

De stafkaarten.
32/1 Z Bertem - 32/5N Huldenberg. Je kunt ook de kaarten op 1:20.000 32/1-2 Bertem - Leuven (uit 1996) en 32/5-6 Huldenberg - Grez-Doiceau (uit 2001) gebruiken, maar die geven net dezelfde informatie als de kaarten op 1:10.000.

Hoe we er geraakten.
De apps willen ons per se via Leuven sturen, maar een blik op de kaart weerhoudt ons daarvan. We gaan dus op zoek naar meer voor de hand liggende oplossingen en vinden die voor zowel heen- als terugreis.
Voor de heenreis sporen we naar Zaventem; in de buurt van het station ligt de halte Zaventem Watertorenlaan die o.a. bediend wordt door lijn 616 Luchthaven - Leuven en die ook Leefdaal bedient. Voor de terugreis opteren we voor een verbinding via Groenendaal en één keer per avondspits hebben we daar een rechtstreekse trein naar Halle.

Een beetje geschiedenis.
Over de buslijn 395 die ons vandaag van het eindpunt van onze wandeling naar het station van Groenendaal voerde, had ik het al in de bijdrage van 29 maart 2019.
Vandaag wil ik het kort hebben over de tramlijn Vossem - Sint-Joris-Weert. In werkelijkheid was deze lijn een onderdeel van een veel langere verbinding, grofweg tussen Brussel en Jodoigne en zelfs Tienen. Van René HALLET verscheen in 2010 bij de Heemkundige Kring Huldenberg Met stoom en mazout dat naast zeer ruim opgevatte historische gegevens over de buurttrams in het algemeen erg specifiek ingaat op de tramlijn die we vandaag enkele keren op ons traject tegenkomen, o.m. in de buurt van de Tersaarthoeve en het Tersaartbos. Even later kruist onze (veld)weg de vroegere bedding, die niet herkenbaar is. Het spectaculairste raakpunt is ongetwijfeld de nog overblijvende brug over de IJse tussen Loonbeek en Neerijse, in de buurt van Bertets Weide, benaming die we aantroffen op een facsimile van een plan dat bij het vermelde boek gevoegd is. De auteur zelf heeft het over Bertelsheide. Om de lengte van de overspanning te beperken werd de IJse hier verlegd, om de brug haaks op de loop van het riviertje te kunnen inplanten! De aanleg van deze tramlijn die nauwelijks bestaande wegen volgde was trouwens een hele klus: de talrijke heuvels en heuveltjes waren even vele obstakels. De brug werd zo opgevat dat de bestaande buurtweg er een plaatsje onder vond en vindt.

De oude trambrug over de IJse. Alleen het trammetje ontbreekt…

De verbinding.

En wat we beleefden.
We hebben een standaardbiljet naar Zaventem nodig en moeten kiezen tussen Dorp en Luchthaven. Wie naar de luchthaven wil en toch een biljet voor Zaventem Dorp koopt, wordt meteen terechtgewezen (of geadviseerd in deze tijden die alleen maar in schijn zacht zijn). Opvallend is wel dat Zaventem-Dorp niet eens bestaat: dat zou gewoon Zaventem moeten zijn. Op het biljet staat trouwens ook Zaventem (Dorp) en die haakjes zijn dan weer in strijd met de aanduiding van alle andere stations waar gebruik gemaakt wordt van liggende streepjes i.p.v. haakjes. Als men consequent wil zijn, schrijft men dus Zaventem-Dorp, en dat overal, ook in de lijnfolders en op de affiches.
IC1908 is onverwacht druk en rumoerig tot Brussel-Zuid, wanneer de meeste toeristen zijn uitgestapt. Als we in Zaventem uitstappen hebben we dankzij de attente treinbegeleider 26 km toegevoegd aan onze controleloze reis van 131 km van vorige keer. Wordt vervolgd.
We kennen ondertussen de kortste weg naar de halte Watertorenlaan. Dit overstappunt wordt nergens als dusdanig vermeld, maar het ligt ongetwijfeld korter dan bij andere stations het geval is. De bus heeft een goede klandizie en de chauffeur heeft echt niet de tijd om zich af en toe eens in de handen te spuwen: de dienstregeling is behoorlijk krap en kan alleen gehaald worden als er stevig doorgereden wordt.

Dat is nog meer het geval met de bus van de terugrit al zit er in het allerlaatste deel van de rit toch wat ruimte. Maar ook hier geldt dat er (te) stevig moet worden gereden om op tijd te blijven.
En we keren dus terug met de rechtstreekse trein naar Halle. Eerst rijdt hij als S 6586 naar Brussel-Zuid, waar hij officieel S 8572 (ik blijf het een P-trein noemen) naar Geraardsbergen wordt. Het probleem is dat je niet altijd weet waar de trein precies van nummer en bestemming verandert. Vanaf Brussel-Schuman loopt het trouwens ook fout met de automatische aankondiging van de halten in de trein. Blijkbaar wil het systeem zo snel mogelijk naar Brussel-Zuid (eindstation!) dat we al in Brussel-Noord bereiken. Op dat moment neemt de tbg het over; zo komen we meteen ook te weten dat de trein doorrijdt naar Geraardsbergen. Ander eigenaardigheidje: de overstap die er dus eigenlijk geen is wordt niet vermeld. Het is duidelijk dat die overschakeling van het ene treinnummer naar het andere niet zonder problemen verloopt. En ook deze tbg is zo vriendelijk om niet te controleren, wat het totaal aantal kilometers zonder controle op 190 brengt.

De treinlectuur.
Stefan ZWEIG, Die Welt von gestern.
Tom WOLFE, Het vreugdevuur der ijdelheden.

Een na- of doordenkertje.
Enkele jaren geleden heeft het KMI beslist om bij de vergelijking van gemiddelde weerwaarden niet langer rekening te houden met de waarden die teruggaan tot de beginjaren van het KMI, vlak na het ontstaan van België. De reden? Er werden nog nauwelijks temperaturen opgetekend die niet (ver) boven die gemiddelden lagen. Dus is men overgeschakeld naar een vergelijking met gemiddelden van de laatste dertig jaar - of is het 1981 - 2010?
Als men drie hittegolven per jaar optekent, kan men zich misschien ook de vraag stellen of die definitie niet geactualiseerd moet worden. Voor de zomer één lange hittegolf wordt. (Schrijf ik bij een zalige temperatuur van 22.6°, terwijl ik vorige nacht als minimum 9.8° optekende…)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.