De wandeling.
Elk jaar hebben we ook wel eens een korte wandeling geselecteerd en we hebben ook al vaak ervaren dat korte wandelingen bij gebrek aan ballast best goed mee kunnen vallen. Vandaag stappen we in Hannut, de wandeling van Saint-Christophe, de patroonheilige van het mooie, rustige kerkje in het centrum. De wandeling is iets meer dan 5 km lang en het moet gezegd: het is een tegenvaller van jewelste. Dat ballast waar we hier net over spraken, is hier al te duidelijk aanwezig en het korte traject in de buurt van de vroegere stationswijk kan het geheel onmogelijk redden. Het zijn net de stukjes over de oude tram- en treinbeddingen en één enkel parkje die de TWQ nog optillen naar 21%, maar onze score is onverbiddelijk: 3/20. Nu, wie gewoon op zoek is naar wat flaneren langs de terrasjes van de Grand'Place, door straatjes achteraf, vindt hier misschien nog zijn gading, je weet maar nooit…
Enkele foto's vind je hier.

Het weer.
Eerst betrokken, later opklarend tot half bewolkt en al bij al fris maar aangenaam. Met deze korte tocht wilden we de aangekondigde regenzone voor blijven, maar achteraf bekeken hadden we best een langere tocht kunnen kiezen.

De stafkaarten.
41/1S Hannut. (Of 41/1-2 Hannut - Geer). Beide dateren uit 2000 en de wegeninfrastructuur is flink aangepast, met een halve ringweg.

Hoe we er geraakten.
Veruit het gemakkelijkst is een reisweg via Landen en buslijn 127 die elk uur rijdt, wat een niet te onderschatten voordeel is. Landen is bovendien rechtstreeks met Halle verbonden door de IC Quiévrain - Liège-Guillemins.

Een beetje geschiedenis.
Hannut kan terugblikken op een redelijk rijke spoorweggeschiedenis. Erg veel is daar vandaag niet meer van overgebleven, maar toch…
Allereerst had Hannut een station (telegrafische afkorting FHN) op de lijn 127 Landen - Statte, maar dat station fungeerde ook nog als overstappunt op een drietal tramlijnen: vanuit Hannut vertrok een tramlijn naar Omal, eentje naar Huccorgne en Vinalmont en eentje naar Sint-Truiden.
Uiteraard is de vandaag gebruikte buslijn 127 de vervangingslijn voor de treindienst, die in 1963 verdween. Op dat ogenblik verscheen buslijn 127, Landen - Hannut - Huy met een appendix onder de vorm van een korte lijn 127a Fallais - Fumal. Tegenwoordig is die laatste verbinding gewoon opgenomen in de dienstregeling van lijn 127, die op een bepaald moment en dat vele jaren lang trouwens als 127a geboekt stond.

Op onze korte wandeling van vandaag kwamen we achtereenvolgens bij de oude bedding van de tram naar Vinalmont die zich via dorpen als Thisnes, Merdorp en Ambresin naar Burdinne - zie vorige bijdrage - begaf. We bevonden ons op dat moment niet helemaal verrassend in het Quartier du Vicinal (zie kaartje), maar dat is dan ook echt wel de enige verwijzing naar het tramtijdperk in die buurt. Over de oude trambedding kwamen we dan in het stationskwartier van Hannut terecht. Behalve de ruimte en Ravel 127 vonden we nog wat min of meer verborgen gebouwen die verwijzen naar het moment dat hier nog treinen aanlegden. Wat verderop op onze wandeling zagen we ook nog de ophoging die de aanloop was naar een brug over spoorlijn 127 voor de tramlijnen naar Sint-Truiden en Omal, die net voorbij die verdwenen brug van elkaar afsplitsten.

Vandaag wordt Hannut bediend door een aantal buslijnen die nog in zekere mate de geschetste historische toestand afspiegelen: lijn 127 (als vervanging van de trein), lijn 128 (naar Waremme, in het verlengde van de tram naar Omal) en verder lijnen als 83 (naar Omal), 339 naar Tienen, 610 naar Jodoigne en 815 naar Forville. Die laatste kan beschouwd worden als vervangingslijn voor de tram naar Burdinne. Het is duidelijk dat de bussen nu een ruimer aanbod bieden dan trein en tram destijds.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Net als de vorige keren worden we niet gecontroleerd, laat staan dat de treinbegeleider even poolshoogte zou nemen van de toestand in zijn trein. Zo krijgen wij het gezelschap van 2 jongeheren die een of ander Slavisch taaltje spreken, nu eens met dan weer zonder mondmasker. In de stations willen ze het nog wel even voorbinden, je weet nooit wie er op het perron een oogje in het zeil houdt, maar voor de rest verdwijnt het vrij snel onder de kin. De tbg verdwijnt na het sluiten van de deuren als de bliksem in haar kot: het is duidelijk dat die toestand van lichte anarchie waar ik het de vorige keer over had, gaandeweg om zich heen grijpt. De jongeheren weten gewoon dat er geen controle komt en ze weten ook maar al te goed dat ze in eerste klas zitten. Noem het voortschrijdend inzicht, of wat dan ook - ik ben tenslotte geen politicus - maar ik zie niet waar het verschil ligt tussen tbg's enerzijds en anderzijds verzorgend en medisch personeel, winkelbedienden, leraars en meer mensen die ten dienste staan van anderen en die hun taak wel ter harte nemen. Met mijn excuses aan al die tbg's die sinds enkele weken gewoon weer doen wat van hen verwacht wordt, want die zijn er zeker ook. De rit zelf verloopt probleemloos, we komen zelfs 4 minuten te vroeg in Landen aan. Men heeft een stevige reserve ingebouwd tussen Tienen en Landen, reserve die we in de andere richting terugvinden tussen Tienen en Leuven.

Busstation en perron 1 in Landen liggen echt wel dicht bij elkaar. Het zal wel geen toeval zijn dat Landen figureerde in een filmpje van lang geleden waarin aansluitingen trein/bus in het zonnetje gezet werden. Vandaag verloopt de aansluiting dan ook volgens het boekje.
Sinds de vernieuwing van de website van de TEC is het niet meer mogelijk om de tabel van een gedetailleerde rit te kopiëren en te plakken, bijvoorbeeld op een excel-blad: ik deed dat stelselmatig voor lijnen die ik niet goed kende en zo kon je halte per halte volgen. Vandaag zit er geen verscholen tabel meer onder de dienstregeling: je kunt ze wel rechtstreeks afdrukken maar de print is in de eerste plaats een verkwisting van papier. En je kunt ook maar één rit ineens meer afdrukken. Spijtig. En dus gebruiken we maar het halteschema van lijn 127, dat trouwens niet vlot leesbaar is.
De terugrit gebeurt met dezelfde bus en dezelfde chauffeur. Deze keer is hij wel goed beklant. Het ontwaarden is nu weer verplicht, maar de bussen van de TEC hebben bij het middenplatform geen ontwaarders staan en dus moet iedereen naar voren en terug. Bij dat manoeuvre raakt de ene dame de andere en het "slachtoffer" reageert overdreven furieus. Overigens zal ze wat later in Landen een biljet uit de automaat halen… zonder mondmasker. Streng zijn voor een ander is makkelijker dan voor zichzelf.

Erg trefzeker kun je tegenwoordig verwachten dat in de IC-treinen Liège - Quiévrain altijd wel enkele volgekliederde breaks meerijden. Kinkempois moet ondertussen meer op een schildersatelier lijken dan op een onderhoudspost voor treinstellen. Zowel het stel van de heenreis als dat van de terugreis is weer zwaar toegetakeld. Maar ook de terugrit verloopt stipt.

De treinlectuur.
Ernest HEMINGWAY, For whom the bell tolls.
Murat ISIK, Wees onzichtbaar.

Ik las in de krant dat een hele resem CEO's meer wetenschap en techniek in het secundair onderwijs willen. En als die wetenschappers dan vanuit hun eruditie, ervaring en inzicht spreken, is het ook weer niet goed. Vraag het maar aan Marc van Ranst…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.