De wandeling.
Op de wandelkaart van Ciney (uitgegeven in samenwerking met het NGI) vonden we een wandeling in Sovet, een kleine deelgemeente van het stadje. Op de kaart heet ze wandeling 4, aangeduid met een rode ruit; op de webiste van Ciney heet de wandeling Promenade de la Chapelle de Jet, aangeduid met een rode rechthoek. Dat blijkt in werkelijkheid ook zo te zijn. De kapel is voor ons het punt waar we aansluiten op de wandeling, op zo een 2 kilometer van het station van Ciney - ander bruikbaar openbaar vervoer is er niet meer. Wij stapten dus 11 kilometer, maar de eigenlijke wandeling is maar 7 kilometer lang. Bij de beoordeling houden we geen rekening met de vrij lange aanloop langs een tweevakse macadamweg, waar het verkeer gelukkig vrij beperkt is. De wandeling verloopt voor zo een 53% over mooie, onverharde wegen; de bouw van enkele windmolens heeft blijkbaar de asfaltering van een verbindingsweg langs die molens noodzakelijk (?) gemaakt - waarom toch? - want anders zou de TWQ nog een stuk hoger gelegen hebben.
Wij begonnen dus aan de Chapelle de Jet, maar het eigenlijke beginpunt is de Sint-Hubertuskerk van Sovet: het golvende akkerlandschap is van die aard dat je deze kerk zowat voortdurend in het vizier hebt. Alles bij elkaar is het een korte, maar zeer aangename Condrozwandeling: de foto's geven een getrouw beeld van wat de wandelaar kan verwachten en de alomtegenwoordige kerk komt er dan ook vaak op voor. De kaart vind je hier.

Het landschap ziet er schitterend uit, maar het heeft ook hier veel te weinig geregend.

Het weer.
Helder maar door de NO-wind fris: je hebt de neiging om wat uit te spelen, maar even later trek je de trui opnieuw aan.

De stafkaarten.
54/1S Ciney (Ouest) (2002) - er is een recentere versie (2019) op 1:25.000: 54/1-2 Ciney. Op de kaart uit 2002 ontbreekt een erg mooie voetweg; mogelijk was die bij de aanmaak van die kaart in onbruik geraakt, maar tegenwoordig is het een prachtige, goed bruikbare voetweg: hij prijkt dan ook opnieuw op de recente kaart en op TopoMapViewer.

Hoe we er geraakten.
De voortdurende verschraling van het OV-aanbod in de Condroz maakte het onmogelijk om met de bus in Sovet te geraken, ook niet op schooldagen, omdat schoolritten je nu eenmaal 's morgens naar Ciney brengen en 's avonds hun eindpunt in een of ander dorp vinden. Er zat dus niets anders op dan twee keer twee kilometer toe te voegen aan de toch niet lange wandeling. Spijtig genoeg is die aanloop weinig aantrekkelijk.

Een beetje geschiedenis.
Sovet had ooit zijn treinhalte aan spoorlijn 128, ons allen tegenwoordig beter bekend als de Chemin de Fer du Bocq. Uit de website van de TSP leren we dat het station in open veld lag, op zo een 3 kilometer van het erg kleine centrum van Sovet, op het gehucht Reuleau. Op 31.07.1960 verdween de reizigersdienst op lijn 128 en verloor ook het station van Sovet zijn schrale betekenis. Sovet heeft op dat ogenblik trouwens al een eigenaardig parcours afgelegd: Sovet wordt in dienst genomen als goederenstation op 05.05.1898; het ligt ongeveer halfweg tussen Braibant en Spontin. Dat verklaart waarschijnlijk het bestaan van een echt stationsgebouw, want voor reizigers zal het nooit meer dan een stopplaats worden: open in 1898, gesloten in 1923, weer open in 1937 en definitief gesloten op het moment dat de hele lijn 128 als reizigerslijn voor de bijl gaat.(Bron.)
Voor de eerste bussen in Sovet moeten we terug naar 02.06.1957: op dat ogenblik verschijnt een tabel 968 in het spoorboekje, met een busdienst Dinant - Thynes - Ciney. Meer dan 3 paar ritten stelde die niet voor: de bus reed van Dinant naar Ciney via Lisogne, Thynes, Sovet en Braibant. Vanaf 27.05.1962 wordt de buslijn ondergebracht in tabel 1267: dat nummer verwijst naar een particuliere buslijn. Tegenwoordig zouden we zoiets een privélijn noemen. Er volgt nog een hernummering op 23.05.1971: op dat ogenblik verschijnt lijn 430, maar veel gevolgen voor de bediening heeft dit niet. Het lijnnummer verwijst nu naar een aanvullende buslijn van de NMBS. En dan kan de geleidelijke afbouw beginnen, eerst en vooral op zaterdag - van een zondagdienst is er geen sprake. Op 02.06.1985 verdwijnen het enige resterende paar zaterdagritten helemaal. In het busboekje van 29.05.1994 is de lijn al verschrompeld tot een schooldienst, met een extrarit op vrijdag (markt in Dinant) en eigenaardig genoeg een rit die strikt gesproken buiten de schooldiensten rijdt. Die rijdt trouwens ook buiten de schoolvakantie.
Vandaag is lijn 430 vernummerd tot 130: meer dan enkele schooldiensten blijven niet meer over. Dat is het gevolg van een grootscheepse verschraling van het aanbod in de Naamse Condroz. De vroegere lijn 128a werd opgesplitst in 2 lijnen (128 en 129), maar die bedienen Sovet op verre afstand.

De verbinding.

En wat we beleefden.
S 3559 rijdt bijzonder stipt. Brussel-Luxemburg is zoals wel vaker akelig stil; reizigers blijven nog altijd wat weg. Als je dan op de NMBS MoveSafe app inlogt om eens te kijken hoe het met de bezetting van IC 2109 zit - de app werkt trouwens spijtig genoeg niet met treinnummers, wat het invullen van de gegevens aanzienlijk zou vergemakkelijken - dan zie je dat er weinig zitplaatsen zijn. In werkelijkheid zijn de 3 Deense neuzen niet eens voor de helft bezet. Ik weet wel dat de bezetting van treinen sterk kan schommelen, maar hier vraag ik me toch echt af op welke gegevens men zich baseert. Overigens is de trein met meer dan 10 minuten vertraging vertrokken in Brussel-Zuid; in Brussel-Luxemburg zijn dat er al 13, maar de afbouw van de vertraging verloopt vlot: Ottignies +9, Gembloux +8, Namur +6 en Ciney +3. In Ciney komen we nog net aan het perron toe - we zitten helemaal achteraan: onze trein komt op perron 2 terwijl die naar Brussel al aanzet op perron 1. Dat lijken de enige beschikbare sporen te zijn, op een wijkspoor richting Marloie na, waar de desiro van de stoptrein uitwijkt. Het lijkt een heel huzarenstukje om op die sporen twee IC's, twee stoptreinen Namur - Ciney en om de 2 uur ook nog eens de stoptrein uit Rochefort-Jemelle te ontvangen. Voor de rest lijkt het station één grote werf: je ziet al wat verhoogde perrons opduiken maar het meest lijkt het nog op een ondoordringbaar oerwoud van beton en stenen.

Waar gewerkt wordt zijn ook werkpaarden nodig.

Voor de terugrit volgen we het omgekeerde scenario: we vertrekken van perron 1, nadat de IC uit Brussel op perron 2 is aangekomen. Perron en sporen roepen om een portie Roundup, maar die zal dus nog wel wat uitblijven. We kunnen met het stel van de voormiddag terug richting Brussel. We vertrekken met 5 minuten vertraging en in Brussel-Luxemburg blijven er nog 4 van over. In Namur komt er bijna volgens de traditie een minuut bij: je mag daar zoveel minuten haltetijd inbouwen als je wil, bijna altijd neemt de vertraging nog toe. Staan de Namurois niet bekend voor hun traagheid?
De aansluitende S 3586 vertrekt wel stipt, maar die zal dan weer lang in Diesdelle stilstaan. Een van onze medepassagiers hoest en hoest en hoest: wat anders een fait divers zou zijn, roept nu akelige gedachten op. Voor de mansmens moet dat trouwens even vervelend zijn. We zijn wel allemaal gemaskerd en we zitten erg ver van elkaar. Bij het uitstappen houden we afstand, nog meer dan anders… Ik wil deze blog nog wel een tijdje volhouden. En ja, ik weet niet of je het al gemerkt had: 4 treinen, 4 keer gecontroleerd. Dat is echt wel al heel lang geleden. Bedankt, tbg's!

De treinlectuur.
Louis van DIEVEL, De laatste ronde.
Murat ISIK, Wees onzichtbaar.

Maggie de Block vindt dat virologen moeten spreken over dingen waar ze iets over weten. Zoals politici, kom…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.