De wandeling.
GR 573 heette lang geleden nog gewoon GRV (met de V van Vesdre), maar ondertussen is het territorium fors uitgebreid en de GR staat nu te boek als GR 573 Vesdre et Hautes Fagnes. Onze tocht van vandaag brengt ons inderdaad niet in de buurt van de Vesdre, maar start in de Hoge Venen. In de tweede helft van onze route volgen we de Hoëgne, zijrivier van de Vesdre tussen Hockai en Sart-lez-Spa. Het volstaat om Hoëgne te googelen om overtuigd te geraken van de pracht van deze ruige vallei. Dat hadden blijkbaar velen voor ons gedaan, want het was eigenlijk te druk op het soms erg smalle en niet altijd even gemakkelijke pad.
Maar geen gezeur: ik heb nog maar nauwelijks geschreven over onze beste wandeling van 2020 of ik moet onze conclusie al bijstellen: we deelden een 19/20 uit; met een TWQ van 95% scoort deze GR op alle vlakken uitstekend. Allereerst zijn er de Venen, vertrekkend uit het hoogste punt van België, waar het trouwens ook al behoorlijk druk is. Zeker in het begin van deze tocht volgt de GR een vrij traditioneel parcours, wat zich ook al uit in de aanwezigheid van meer wandelaars dan we gewend zijn. Corona ontdekte België en laat België ontdekken. Na de krul (zie kaartje) over het didactische pad van de Fagne de Polleur gaar het resoluut ZW-waarts in de richting van Hockai. Daar begint de zware tocht door de vallei van de Hoëgne, van de Pont du Centenaire tot de Pont de Belleheid. Dat is voor ons het eindpunt van dit stukje GR: rest ons nog de halte Sart-lez-Spa Roquez op te zoeken van buslijnen 294 en 395. Met dat uitloopje erbij hebben we meer dan 16 km onder de voeten.

Met de Hoge Venen en de Hoëgne heb je meteen een volledige indruk van deze voettocht. Meer foto's vind je hier.

Het weer.
Helder en warm - de temperatuur lag met 24° wel ruim boven de normale.

De stafkaarten.
50/2N Botrange - 50/2S Xhoffraix - 50/1S Francorchamps - 50/1N Sart. Van kaart 50/1-2 verscheen in 2017 een van de eerste kaarten op 1:25.000 van de nieuwe reeks.

Hoe we er geraakten.
Botrange kun je bereiken met bus 390 uit Verviers en bus 394 uit Eupen. De meest voor de hand liggende verbinding loopt dus via Verviers. Als je de vroege voormiddagbussen mist, ben je meteen aangewezen op bussen in de namiddag.
Voor de terugrit hebben we meer keuze: we kunnen kiezen tussen de bushalten Sart-lez-Spa Gare of Sart-lez-Spa Roquez. We kiezen die laatste omdat die net wat gemakkelijker te bereiken lijkt. (Achteraf zal blijken dat onze zwaarste klim van vandaag zich precies situeert tussen Belleheid, waar we de GR verlaten, en de genoemde halte.) Door de combinatie van de lijnen 395 en 294 heb je hier bijna een perfecte uurdienst.

Een beetje geschiedenis.
Over de buslijnen 390 en 395 heb ik het in vorige bijdragen al vaker gehad en daarom dacht ik: schrijf maar eens iets over Hockai. We zijn dan wel niet vlak bij de vroegere inplanting van dit station op lijn 44 Pepinster - Trois-Ponts geweest, maar van vorige passages herinner ik me resten van het perron, typische afsluitingen en vooral de diepe uitgraving naar het perron, in een tijd toen toegankelijkheid nog een ijdel begrip was. Maar toen las ik wat Paul Kevers over lijn 44 heeft geschreven op de site waar ik hieronder naar verwijs en dacht ik: wat heb ik hier eigenlijk nog aan toe te voegen? Maar ik wilde toch wel iets van eigen makelij en daarom maakte ik 2 uurtabellen van Hockai: de eerste is geldig van 15.05.1930 tot 04.10.1930; de tweede van 14.05.1950 tot 07.10.1950.

Enkele vaststellingen: er is nauwelijks een verschil tussen week- en zondagdienst. Alle treinen zijn gesleept. In 1950 tellen twee treinen enkel derdeklasrijtuigen. Ik heb een sterk vermoeden dat het dan om een stoomlocomotief en 1 rijtuig ging. In 1930 spraken de eindbestemmingen van de treinen nog wat meer tot de verbeelding dan in 1950. In 1950 treffen we een erg lange onderbreking in de voormiddag aan. Die was ondertussen spijtig genoeg terug te vinden op wel meer secundaire lijnen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Tegenwoordig nemen we meestal de eerste trein die komt in Halle - en er komen er veel - en soms lijkt het dan ook of we de marge in Brussel-Zuid wat ruim nemen. Dat is vandaag niet anders: we kunnen nog mee met IC 3406, die met een lichte vertraging rijdt. Toch hebben we tijd zat in Brussel-Zuid, maar tegenwoordig betekent dat dat we meestal naar ons volgend vertrekperron stappen, omdat afstand houden daar net iets makkelijker is. En een koffietje in de Exqi, dat is ondertussen al een dik half jaar geleden. IC 506 is de stiptheid zelve, zelfs in de NZV, maar om een of andere reden komen we toch met 3 minuten vertraging in Liège-Guillemins aan. We zitten trouwens in een M7 (73010); de 73013 rijdt ook weer mee, maar die hebben we de vorige keer al eens gehad. De planner voorspelt correct 1 minuut vertraging bij aankomst in Verviers-Central, ongetwijfeld door de lange vertragingszone tussen Trooz en Fraipont: voor de bediening van Olne liggen nieuwe wissels klaar.

Meestal staan de bussen van de lijn 390 en 395 broederlijk naast elkaar in Verviers, maar deze keer ontbreekt de 390, "onze" bus! Misschien staat die om een of andere reden elders, maar om 9:45 is er nog altijd geen bus te bespeuren. We beginnen ons stilaan af te vragen of we met één van de beschikbare taxi's (met chauffeurs die rustig met elkaar staan te praten zonder afstand en zonder mondmaskers) naar Botrange zullen rijden of toch gewoon zullen overschakelen naar plan B, met een wandeling in Tiège. Om 10:05 is er nog altijd geen bus te zien: wie de bussen van de Oostkantons wat kent, weet dat dit hoogst alarmerend is. Maar net op het moment dat we andere oorden willen opzoeken, komt de 390 toch aanrijden, uit een onverwachte hoek. We vertrekken uiteindelijk met 23 minuten vertraging: de autoweg was geblokkeerd, maar wij zijn gelukkig dat we nog altijd geduldig staan te wachten. Zonder halsbrekende toeren komen we uiteindelijk in Botrange aan met 17 minuten vertraging.

De halte Roquez heeft een ietwat verhoogd perronnetje - je zou het niet verwachten langs deze drukke gewestweg. Dankzij de app van de TEC kunnen we de rit perfect volgen - dat lukt niet altijd, hoor - en we komen ruimschoots op tijd in Verviers aan.

IC 539 heeft o.a. rijtuig 11825 mee. Zolang we rustig over lijn 37 en dat stukje van lijn 36 tussen Guillemins en Ans rijden is er geen probleem, maar op lijn 02 is er duidelijk toch wel wat aan de hand met deze I11. Het is al een hele tijd geleden dat we dit nog hebben meegemaakt, maar bij hoge snelheden rammelt het meer dan aangenaam is. Maar ook deze trein is stipt, waar klagen we eigenlijk over?

Wel, over dat heerschap dat vindt dat het net voor het instappen in IC 1939 nog een appel moet aanbijten en dus uiteraard zonder mondmasker ook nog eens in onze buurt komt zitten. Wij proberen plotse hongers op een elegantere en verstandigere manier te stillen. We rijden tussen Lot en Halle op tegenspoor en dat is voor één keer de reden waarom we stipt in Halle aankomen: geen hinderende S-trein en mooi naast de vertragingszone in Buizingen. We worden vandaag 2 keer gecontroleerd: onze Railpassen worden alleen maar aandachtig bekeken en eigenlijk maak ik me de bedenking dat het knippen van papieren biljetten niet meer van deze tijd is. Voor sommigen maakt die controle trouwens niet veel uit: een artistieke griet wordt door de tbg gesommeerd om in tweede te gaan zitten. Na wat aarzelen keert ze gewoon terug - artistieke vrijheid?

De treinlectuur.
Dörte HANSEN, Altes Land.
Murat ISIK, Wees onzichtbaar.

Gezond verstand wordt ook aangetast door het coronavirus. Soms zie je het uit de neusgaten sijpelen…

Wat heeft het voor zin om maatregelen te versoepelen, als niemand er zich toch iets van aantrekt. Gelukkig staat het iedereen vrij het schaarse gezonde verstand te gebruiken.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.