De wandeling.
Uit 2012 dateert de combinerende topogids van de GR565 (het Sniederspad) en de Streek-GR Kempen. Op de website valt dan ook te lezen dat er in afwachting van een nieuwe uitgave al belangrijke wijzigingen zijn aangebracht aan de route, maar het deel dat wij vandaag stappen, van Zoersel naar Wechelderzande, lijkt daar voorlopig aan te ontsnappen. Dat traject is iets minder dan 11km lang, de TWQ bedraagt 56%. Eigenlijk is het een typisch Vlaamse GR die op sommige plaatsen door veel te drukke en bebouwde zones moet. Zowel in Zoersel als in Wechelderzande probeert men dat op te lossen door zoveel mogelijk gebruik te maken van de resterende voetwegen, die vaak achter of tussen de huizen lopen. Maar niet getreurd: we lopen toch bijna 6 km over zanderige land- en boswegen en dat is volop genieten. Dat levert trouwens problemen op voor onze quotering: 14/20.Het middenstuk scoort ongetwijfeld veel hoger, maar het niveau is eerder laag bij begin en einde van deze tocht. Kaartje.

De Molenbeek bij Bruul - we naderen Wechelderzande.

Den Hert (1603!) het oudste huis van Wechelderzande.

Alle foto's (en het zijn er veel deze keer) hier.

Het weer.
Zonnig, met een afkoelende wind, die soms de indruk wekt dat de temperatuur niet tegen de 20° aan zit.

De stafkaarten.
16/1-2 Zandhoven (2016) - 16/3-4 Kasterlee (2016)

Hoe we er geraakten.
Voor Zoersel is de X41 de aangewezen bus om ons naar het beginpunt te brengen. Die kunnen we in Antwerpen of in Turnhout nemen. We kiezen Turnhout omdat de IC Binche - Turnhout ons uit Halle overstapvrij ter bestemming brengt. En bovendien lijkt het deel Turnhout - Zoersel niet al te veel op een snelbus.
Voor de terugrit kiezen we Herentals als overstapstation bus/trein. Ook nu zouden we overstapvrij naar Halle moeten kunnen.

Een beetje geschiedenis.
Lange tijd is Wechelderzande erg pover bediend door het openbaar vervoer: van 1907 tot 1949 vinden we een tramlijn Brasschaat - Brecht - Westerlo, met een vijftal ritten in elke richting. Met het verdwijnen van de tram kwam de bus (tabel 805, later 654) maar de dienstregeling bleef erg beperkt. Het lijnnummer 44 verschijnt in de busboekjes halfweg de jaren 1970, maar het is wachten tot de 21^ste eeuw voor Wechelderzande echt vooruitgang boekt op het vlak van het OV. Dan verschijnt nl. lijn 41.6, de snelbus Turnhout - Antwerpen die deels over de E34 rijdt; enkele jaren later wordt dat gewoon 416. Met de basismobiliteit komen daar nog enkele schoollijnen bij. De basisbereikbaarheid veranderde eigenlijk weinig: er kwam een lijn 59 Herentals - Malle, die gebaseerd lijkt op de vroegere lijn 44 en ook de sneldienst blijft overeind, nog altijd als 416. Voeg daar nog een aantal schooldiensten aan toe en je hebt meteen een beeld van de huidige bediening. En ja, de belbus is nu een flexbus geworden en na wat eindeloos zoeken heb ik gevonden dat Wechelderzande Kerk ook een flexhalte is… Er is nog werk aan de infowinkel van de flexbus.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Van de rit van IC 3408 onthouden we alleen de controle na Brussel-Noord. En ik heb weer een nieuwe truc van de foor bij geleerd. Dame met kind zit in eerste klas, maar ze geeft meteen toe dat ze een supplement wil kopen. Alleen, ze kan alleen cash betalen en dat kan al eeuwen niet meer in de trein. Dus wordt haar klasverhoging administratief geregeld en kan ze naar het loket in Vilvoorde om zichzelf alsnog in regel te stellen. Zou je dit spelletje eindeloos kunnen herhalen? Overigens zitten nog 2 andere reizigers met een tweedeklasbiljet in eerste. Een dame van dezelfde origine als de eerste vraagt hoe ze dat dan wel kan weten. Ze zit letterlijk onder de 1 bij de deur die eerste klasse aanduidt. Het is wel een erg kleine één…

De bussen van X41 rijden om het kwartier. Er komt een gelede bus aan rijden en ja hoor, dat is geen overbodige luxe, want op een bepaald moment moet de bezetting van de zitjes rond de 90% liggen. In Beerse krijgen we zowaar controle: het zwart- of grijsrijden lijkt best mee te vallen. Controles gebeuren nu met ploegen (hier 2 leden) die de bus enkele minuten staande houden; dat kost algauw 4 à 5 minuten tijd. Waar is de tijd dat er één controleur meereed en de andere volgde in de wagen? Nu, ik kan het best begrijpen, hoor. Twee geeft een zekere veiligheid (en zeker betekent hier niet zeker) en de controleurs liggen niet voor het rapen. Maar je moet maar hopen dat je aansluiting er niet van afhangt. Overigens: ik ben enorm blij met deze controle, die ik altijd beschouw als een vinger aan de pols. Maar men moet nu ook weer niet overdrijven: bij het busstation van Oostmalle stappen er nog eens 2 controleurs in, maar die trekken zich snel terug als de chauffeur hen attendeert op de eerdere controle…

De terugrit gebeurt met een bus van lijn 59. Het is een rit zonder veel geschiedenis, met een beperkte vertraging. Zowel 's morgens als 's namiddags valt op dat de chauffeurs hier blijkbaar niet gewend zijn dat reizigers ook groeten, bij het in- en uitstappen.

De treinaansluiting lijkt vlot te zullen lopen. De trein is dan wel beperkt tot La Louvière-Sud, maar dat maakt deze keer voor ons niets uit. Wat wel iets uitmaakt, is dat de trein ook nog eens in een beperkte samenstelling rijdt: één vierledig stel moet de taak opnemen van een 8 rijtuigen lang M6-stel. Dat is geen halvering, eerder blijft maar een kwart van de voorziene trein over. Tot Brussel-Noord is dat ruim voldoende, maar we besluiten toch om over te stappen op S 3688. Achteraf vind ik terug dat er wel degelijk een aansluiting voorzien is in La Louvière-Sud. Mogelijk is de voorziene treinsamenstelling weer ingeschakeld. Zowat de hele dag heeft het vierledig stel gereden i.p.v. de M6-rijtuigen. Tot Lot moeten we de eersteklasafdeling in de Desiro delen met een Italiaanse annex luidruchtige zoon die (de dame) nog altijd niet doorheeft dat je ook gewoon kunt bellen door je gsm aan je oor te houden. Hoewel, klinken Italianen dan minder luid?

De treinlectuur.
Leon de Winter, Het lied van Europa. Een dystopische roman die zich rond 2040 afspeelt, waaruit ik vooral leer dat veel dingen van vandaag ook dan nog in gebruik zijn, maar dat we hier in Europa zo goed als onze volledige vrijheid kwijt zijn.
Alena SCHRÖDER, Bij jullie is het altijd zo ontzettend stil.

We stapten vandaag ook een hele tijd langs zogenaamde wildbeheereenheid Oostmalle. Zit daar eigenlijk geen oplossing in voor onze bijdrage aan de Europese defensie? Stuur die mannen in het groen naar het front, verdorie. Zo raken we eindelijk van de jacht af en bovendien kun je veronderstellen dat jagers zich verkneukelen in het schieten op levende wezens. Russen, pas maar op, voor je het weet lig je te sudderen op een vuurtje ergens midden in een bos.

Uitgedrukt…
Het vroos zu èt dat de koeien oen de stalvloer vastvrozen. Het vroor zo hard dat de koeien aan de stalvloer vastvroren. Dat was voor de klimaatopwarming…

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.