De wandeling.
Eigenlijk kan een wandeling uitstippelen soms vrij eenvoudig zijn. Een goede wandelkaart (ze mag zelfs 10 jaar oud zijn), een goede OV-verbinding (ze mag zelfs wat meer tijd vragen), dat is alles wat je nodig hebt, toch als je je bestemming goed weet te kiezen. De wandelkaart was dit keer een wandelkaart van Libramont-Chevigny uit 2015 met 13 uitgestippelde en bewegwijzerde wandelingen en we geraakten er met amper 2 treinen en een busrit van 5 minuten. Wij kozen voor traject 12 Entre Vierre et Ourthe, vertrekkend uit Ourt, enkele straten, met wat huizen errond. Stel je niets voor bij Vierre en Ourthe, mooie rivieren dat wel, maar wel erg ver van de tocht van vandaag. Het is een erg geapprecieerde tocht geworden, met een mooi stukje bos, dito vergezichten over de weiden en de bossen in de verte en wie in koeien niet meteen methaan producerende monsters ziet, kan zeker genieten van de vele zachtbruine runderen in immense weiden. Wij quoteerden 15/20 en de TWQ lag met 52% op een min of meer aanvaardbaar niveau. Oh ja, de tocht zelf is 7.92 km lang. Op de kaartjes is te zien dat het om een perfecte lus gaat: NGI of routeyou.

Foto's vind je hier. En mijn eigen keuze vind je hieronder:

Presseux. Eén van de mooie boerderijen op onze tocht, al is hier toch wel wat werk aan.

Vier op een rij. We zagen er naar schatting zo een 150, wel niet per 4 gegroepeerd.

Het weer.
Zwaar bewolkt, winderig (3 Beaufort) en fris (12°). Even rillen bij het begin, maar dat gaat al stappend snel over.

De stafkaarten.
64/3-4 Libin (2020) - 64/7-8 Bertrix (2020)

Hoe we er geraakten.
Libramont betekent wel bijna 3 uur trein uit Halle. Daar volgt een goede aansluiting met de directe bus naar Bastogne, die alleen in een select reeksje haltes stopt: Ourt Centre hoort daar bij.

Een beetje geschiedenis.
Ourt was een halte op lijn 163 Libramont - Bastogne - Gouvy, op 3.5 km van Libramont. Op een busdienst was het wachten tot 29.9.1963, toen bus 163b zijn intrede deed, in de gemeentelijst trouwens vermeld als 415. Op dat ogenblik wordt Ourt vrij riant bediend door de combinatie van de treinen van lijn 163 en de bussen van lijn 163b.
Maar het mooie (?) liedje zou niet blijven duren: op 28.05.1978 verdwijnt Ourt als een van de eerste tussenstops tussen Libramont en Bastogne en dat was de voorbode van een verdere afbouw van de treinbediening op lijn 163, wat uiteindelijk zou leiden tot de invoering van een directe treindienst Libramont - Bastogne bij de invoering van IC-IR in 1984. Zoals geweten was die geen lang leven beschoren. Voortaan zou alleen de bus nog tussen Libramont en Bastogne rijden. In principe werd de lijn 163 pas vele jaren later door de NMBS afgeschaft, wat erop neerkwam dat Bastogne-Sud al die tijd een NMBS-station bleef en dat je met een NMBS-biljet gebruik kon maken van bus 163b. Maar ook die regeling werd uiteindelijk opgedoekt.
De enige noemenswaardige wijziging aan de busdienst is de invoering van directe bussen, die weinig of geen dorpen bedienen en de hoofdweg volgen, anders dan de omnibusdiensten die vaak erg lang onderweg waren. De bediening met directe bussen werd enkele jaren geleden veralgemeend: voortaan zou lijn 6 elk uur sneller naar Bastogne rijden. Enkele tragere bussen van lijn 601 - niet meer dan een schooldienst- zouden voortaan instaan voor de bediening van een lange reeks dorpen. Ourt ligt gelukkig gunstig en wordt nu dus bediend door de directe bussen van lijn 6.

De verbinding.

En wat we beleefden.
Je houdt het eigenlijk niet voor mogelijk, maar IC 2109 bereikt Libramont zonder dat in al de stations ernaartoe bij vertrek ook maar één minuut vertraging kon worden opgetekend. Enige schoonheidsvlek: er ontbreekt nog maar eens een AB-rijtuig en zeker in het begin is de drukte storend. Vier Britten en vier Amerikanen - niet samen, en dus konden de Britten zich niet als gatlikkers bij hun ongeveer taalgenoten aanbieden - maakten eerst nogal wat lawaai, maar het werd gelukkig vrij snel rustig. En opnieuw kwam de tbg wel drie keer rond tussen Brussel en Libramont. We hadden wel even geluk, want niet lang na onze doortocht in Bosvoorde moesten daar dringende werken worden uitgevoerd, met zware hinder die tot een stuk in de avondspits duurde. Ik las ergens dat er brokstukken op het spoor gevallen waren, na tijdens het weekend uitgevoerde werken aan de installatie voor rookafvoer.

Maar wij haalden dus moeiteloos onze aansluiting met bus 6, die ons al na 5 minuten ter bestemming bracht. Ook voor de terugreis was een goede aansluiting van 12 minuten voorzien, maar de bus reed met 8 minuten vertraging en dan blijft er niet veel over om naar perron 2 te stappen. Het komt spijtig genoeg al te vaak voor, ook bij De Lijn. Men wil snelle bussen invoeren, maar men vergeet de allesbepalende factor: het wegverkeer. Bij vertrek uit Bastogne kan dat inderdaad roet in het eten strooien; als onderweg dan ook nog te weinig tijd voorzien is, groeit de vertraging nog. En dan mag de aansluiting in theorie schitterend zijn, ze is even kwetsbaar. Maar wij haalden de aansluiting dus, ook al omdat IC 2137 met vertraging aan het perron kwam, dat net voordien nog bezet was door de IC uit Brussel.

Deze keer was er wel een tweede AB-rijtuig. Nu waren het zes Luxemburgse politiemannen annex hond die voor te veel achtergrondlawaai zorgden. De hond was wel rustig, zoals het een politiehond betaamt, maar een van de politiemannen had zich blijkbaar voorgenomen zonder onderbreking en veel te luid te praten, terwijl de anderen discreet moesten luisteren en ja-knikken. Gelukkig moesten ze niet verder dan Namur mee. Ook deze trein reed met een beperkte vertraging (+2 in Ottignies) maar dan begon de miserie: de werken in Bosvoorde waren nog niet achter de rug en je kunt gerust stellen dat het treinverkeer keer op keer stokte. Na enkele onvoorziene stilstanden (volgens de tbg omdat we door de problemen in Bosvoorde vaak moesten wachten op treinen uit Brussel) bereikten we Brussel-Luxemburg met 22 minuten vertraging. De voorziene aansluiting met S 3588 viel uiteraard weg en eigenlijk had rondrijden via Brussel-Noord al evenmin zin. Dus werd het S 3389, een van de weinige naar Geraardsbergen. En zo kwamen we uiteindelijk "maar" 31 minuten later dan voorzien in Halle aan.

De treinlectuur.
Dorothy L. SAYERS, Have his carcase.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

Oorlogszucht overal en het is niet gemakkelijk om met je vijanden te onderhandelen. Dat ondervindt Ann Schoubs van De Lijn nu ook. En zoals altijd zal het de brave derde zijn die het slachtoffer wordt.

Uitgedrukt…
Ge moogt uw pollekes van binnen en van buiten kussen. Pollekes zijn uiteraard handjes. De uitdrukking betekent zo iets als: je hebt verdorie veel geluk (gehad) dat het niet slechter afgelopen is.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.