De wandeling.
Onze eerste schreden op de Tour du Brabant wallon zetten we op 5 juni 1999 tussen Wavre en La Hulpe. Die TBW was opgezet door een wandelvriendenclub die jaren aan een stuk de rood-blauwe bewegwijzering onderhielden - we vonden nog één merkteken in het Bois d'En Haut, gemakkelijk terug te vinden op de kaart (of op deze) want het was het enige stuk bos waar we vandaag door moesten. In 2017 namen de Waalse GR-paden het hele concept, de realisatie en het onderhoud ervan over en het pad werd beschreven in de topogids van GR127, die voor het eerst verscheen in januari 2018. We hebben ondertussen een dozijn trajecten gevolgd en ik denk niet dat er ook maar één ontgoochelend is geweest. Vandaag is het dus de beurt aan nummer 13, van Jodoigne naar Beauvechain, 13.640 km lang, langs een reeks oude, meestal goed verzorgde boerderijen en het dorpje Mélin, over veldwegen die alleen echt modderig waren waar de asfaltlaag centimeters dik vervuild was door de werf voor de bouw van een nieuwe watertoren. Moeten aannemers dan niet reinigen wat ze vuil hebben gemaakt? En oh ja, we vonden onderweg doornappel, maar we gaan ons niet belachelijk maken: als je alle giftige planten moet uitroeien blijft er hier binnenkort alleen nog gras over…
Ik ken sinds vandaag dankzij Tine Hens (interview in Knack) ook het woord solastalgie, over de pijn die je ervaart wanneer een landschap bruusk verandert, omdat je ziet wat er ontbreekt. Denk aan de ruilverkaveling uit de vorige bijdrage; bij mij spitst het verschijnsel zich voornamelijk toe op wegen die volgens de stafkaart onverhard zijn, maar die in werkelijkheid beton of asfalt hebben gekregen. En ja, ook die waren er vandaag weer hier en daar. Uiteindelijk strandde de TWQ op 48%, voornamelijk onverharde veldwegen. Enkele kasseistroken heb ik hier niet bijgeteld, al zijn dat op zichzelf wegen die tot traagheid nopen. Maar laat het duidelijk zijn, het traject van vandaag was in niets te vergelijken met dat van de vorige keer: hier was het volop genieten van een gevarieerd landschap, waar ook ruimte was voor wat anders dan industriële landbouw en dat ondanks de aanwezigheid van veel grote boerderijen. Die vind je terug als je de foto's bekijkt. Wij quoteerden 16/20.


Landbouwlandschap - heel even in de zon.

De Ferme de Wahenges, misschien wel de mooiste van de vele boerderijen op het parcours.

Het weer.
Eerst zwaar bewolkt tot betrokken, maar geleidelijk verschenen er toch wat opklaringen. Met 15° kregen we een aangename temperatuur; de wind waaide matig: 3Bf.

De stafkaarten.
40/3-4 Jodoigne (2019) - Tienen 32/7-8 (2019)

Hoe we er geraakten.
De verschillende apps vierden hun lusten bot op allerlei ingewikkelde verbindingen, met veel, vaak weinig betrouwbare overstappen. Wij kozen voor een eenvoudige verbinding uit Leuven naar Jodoigne, met de TEC-lijn 18 - goed voor een uur bus door een erg landelijk gebied. De terugkeer gebeurde met dezelfde lijn 18, maar deze rit was wel al 20 minuten korter, want Beauvechain ligt nu eenmaal wat dichter bij Leuven dan Jodoigne. De vorige keer hadden we de halte Centre Administratif als vertrekpunt voor de terugreis gekozen (we reden toen naar Tienen), maar deze keer had ik uitgevist dat de halte Place de la Victoire, vlak bij het Stadhuis én de GR 127 lag. Dat scheelde meteen zo een 600 m.

Een beetje geschiedenis.
Ik heb het me deze keer erg gemakkelijk gemaakt en haal gewoon dit stukje uit mijn bijdrage van 7 februari 2023, toen we ook in Beauvechain stapten.

De tramlijn Leuven - Jodoigne werd ingehuldigd eind 1892. Meer dan 10 jaar later kreeg Beauvechain een tweede verbinding: Tienen - Tervuren. Het gedeelte Beauvechain - Tourinnes-la-Grosse was gemeenschappelijk. De eerste tramlijn werd al verbust in 1953, voor de tweede was er nog uitstel tot 1959. Tussen Brussel en Hamme-Mille reden er toen al bussen en de tramdienst uit Tienen eindigde dan ook in Hamme-Mille. Eigenlijk vormden de tramlijnen ook de basis voor de latere busverbindingen: 21uit Tienen, 18 uit Leuven.
Na de splitsing van de NMVB in 1991 kwam lijn 18 onder het beheer van de TEC-Brabant-wallon. De Lijn zou nog een tijdje een functionele lijn 21 uitbaten, maar die verdween met de invoering van de basismobiliteit. Het belbusgebied 713 (Tienen - Hoegaarden - Boutersem) komt niet ver genoeg om Beauvechain te bedienen. En dus blijft vandaag alleen de Waalse lijn 18 over die Leuven met Jodoigne verbindt, op weekdagen zo goed als elk uur, op zaterdag met een dienst met nu eens intervallen van één uur, soms twee en zelfs drie uur. Op zondag rijden er maar 3 ritten in elke richting.
Van de tramlijnen is nog nauwelijks iets terug te vinden, op een verhoogde berm ergens midden in het veld na. Of toch? De oude stationsgebouwen van Beauvechain en Nodebais zijn pareltjes. Dat van Beauvechain lag op de wandeling, dat van Nodebais zagen we vanop de bus. De haltelijst verwijst trouwens nog enkele keren naar de oude tramlijn: Blanden Oud Station, Hamme-Mille Gare d’Autobusop de site van het station, Nodebais Ancienne Station, Tourinnes-la-Grosse Ancienne Station, Beauvechain Rue de la Station. Dat wekt misschien de indruk dat de tramlijn vooral de wegen volgde, maar dat was lang niet overal het geval.

De verbinding.

 * Leuven Station perron 14
**Jodoigne Place de la Victoire
***Beauvechain Monument
****Leuven Station
*****Vermoedelijk is dit een bus van Jodoigne - mijn meest "recente" stelplaatsenlijst dateert van 2021 en toen bleek deze bus tot Baulers te behoren - wie uitsluitsel kan geven: graag!

En wat we beleefden.
Eigenlijk sloegen we wat in paniek toen bleek dat het verkeer op lijn 60 Dendermonde - Jette onderbroken was. Immers, de 3208 die we wilden nemen, was de terugrit van de 3228 van Dendermonde naar Kortrijk en de informatie over die trein was alles behalve eenduidig. Als je de rit in realtime opzocht bleek die te lijden onder een half uur vertraging en dat zou ruim genoeg zijn om ook de 3208 met vertraging op te zadelen. Haltelink gaf voor beide treinen dezelfde samenstelling op. Alleen als je een vertragingsattest opzocht, bleek de trein niet gereden te hebben. Kortom, we vertrouwden het zaakje niet en namen het zekere voor het onzekere, met een vroeger vertrek in Halle en dus logischerwijze een vroegere aankomst in Leuven. Achteraf bleek dat de 3208 toch stipt gereden had. Ik gok dat men het treinstel uit Dendermonde rechtstreeks (via Gent) naar Kortrijk heeft laten rijden, maar het is dus niet meer dan een gok.
Het werd dus S 2258, al had IC 1908 ook gekund. En IC 508 bracht ons naar Leuven, waar we een half uur vroeger aankwamen dan oorspronkelijk voorzien. Grand Café Industrie zorgde voor de koffie.

Een wat aftandse Mercedes Citaro zal een uur lang onze thuis zijn. De TEC-bus heeft - zoals dat Vlaanderen past- geen plekje gekregen in het busstation en veel informatie is er ook niet te vinden: op het haltebord van perron 14 is geen plaats voor de 18; een gele dienstregeling hangt wat verwaarloosd in het bushokje. De chauffeur houdt er een vrij resolute rijstijl op na; we bereiken Jodoigne vijf minuten vroeger dan voorzien. In Hamme-Mille verwacht ik wat aansluitende bussen, maar de enige bus naast de onze is ook een 18, richting Leuven.

De terugrit zal dus wat minder lang duren. De bus rijdt tot net voor zijn eindhalte op tijd, maar dan verliest hij wat tijd in de chaos nabij het station. Het is een gelede bus en dat is in deze vakantieweek - voor de Waalse jeugd - overdreven. Ik denk niet dat hij meer dan 12 reizigers heeft mee gehad.

De terugreis uit Leuven verloopt zonder problemen: IC 539 rijdt gewoon op tijd, alleen 3 minuten extra stilstand van de 1939 in Brussel-Zuid zorgt voor wat vertraging.

De treinlectuur.
Patrice JEAN, Le parti d'Edgar Winger. Winger is door zijn publicaties in zijn jonge jaren tot held van progressief links uitgegroeid en lijkt daarna van de aardbol verdwenen. Het hoofdpersonage Romain gaat naar hem op zoek en vindt hem, ergens in een gat in de Auvergne. Dan blijkt waarom Winger zich al die tijd op de achtergrond heeft gehouden: na twee dagen zien Edgar en Romain het om ideologische redenen niet meer zitten om nog langer met elkaar om te gaan. In een lange biechtbrief legt Winger daarna uit wat er met hem gebeurd is: een gevangenisstraf wegens een verhouding met een 15-jarig meisje heeft hem doen inzien dat het Kwaad niet alleen bij de bourgeois en in het kapitalisme zit, maar overal terug te vinden is.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

Ik heb er al wat meegemaakt, wissels van de macht bij de vakbonden. En altijd weer denk ik: zal deze zich wat redelijker opstellen dan zijn voorgang(st)er. (Let op de 8 laatste letters…) Niet dus…

Uitgedrukt…
nat gewogen… dit werd als grapje gezegd wanneer iemand zijn gewicht moest meedelen. Natte producten wegen immers meer dan droge. En dus kon het ook wel eens gebruikt worden als bedrog vermoed werd.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.