De wandeling.
In een access-bestand heb ik enkele duizenden verwijzingen naar wandelroutes opgeslagen, gaande van wandelingen die beschreven zijn in wandelboeken, op wandelkaarten of in tijdschriften. In dat bestand bevindt zich ook een erg beperkt aantal sites, al heb ik in de loop van de jaren vastgesteld dat het internet erg vluchtig kan zijn. Maar met de wandeling van vandaag is het perfect gelukt: het Kesterbeekpad in Zemst is nog altijd perfect downloadbaar van de gemeentelijke site, samen met een erg gedetailleerde routebeschrijving. Wij stapten 8.190 km en dat is iets meer dan wat het kaartje op de website aangeeft (7.8 km) maar er is een korte aanlooproute van de bushalte om aan te sluiten op de wandelroute. Dat zal ook wel de reden zijn waarom ik aan een TWQ van 53% kom - Zemst houdt het zelf op 57%. Dat is niet onaardig: de foto's lijken zelfs te insinueren dat de hele wandeling over onverharde voet- en veldwegen loopt. Maar het vlakke winterlandschap is voor de rest weinig inspirerend. Eigenlijk kom je nergens of je ziet altijd wel een reeks huizen in het blikveld. Om die reden quoteren we dan ook niet echt uitbundig: 13.5/20.

Kaart routeyou of NGI.

De Kesterbeek…

… met handige brug in de Hombeekdriesvoetweg.

Het weer.
Zwaar tot volledig bewolkt, 9° en zwakke wind: al bij al aangenaam wandelweer.

De stafkaarten.
23/3-4 Mechelen (2021) - 23/7-8 Vilvoorde (2021). Er ontbreken spijtig genoeg enkele duidelijk aanwezige veldwegen die ook in het Kesterbeekpad zijn opgenomen.

Hoe we er geraakten.
De wandeling is dus wel een creatie van de gemeente Zemst, maar het beste aanknopingspunt ligt in Hombeek. Dat is uit Mechelen vlot bereikbaar.

Een beetje geschiedenis.
De buslijn die we vandaag gebruiken gaat terug op de spoorlijn 53 die in Schellebelle aftakte van lijn 50 ("de oude lijn naar de kust") en via Mechelen naar Leuven liep. Ons interesseert vandaag bepaald het gedeelte Londerzeel - Mechelen. Daar vonden we destijds stations in Londerzeel-West, Kapelle-op-den-Bos, (Het) Heike, Hombeek en Mechelen. Zoals op veel andere plaatsen kwamen daar na de oprichting van de NMBS nog enkele stopplaatsen bij: Mechelen Brusselsestraat, Luna Park en Ramsdonk. Die halten verdwenen echter vrij snel en dat was nog maar het begin: vanaf 1957 bleef er tussen Mechelen en Londerzeel alleen nog Kapelle-op-den-Bos over.
Ondertussen reed er wel al een bus 280 (eerst 280A naar Londerzeel en 280B naar Tisselt, later gewoon 280 in een gecombineerde tabel.) Dat zou uiteindelijk de vervangingslijn 53a worden, later nog herdoopt tot 53b: Londerzeel/Breendonk - Mechelen.
Een latere naamwijziging (met de basisbereikbaarheid) brak de tabel 53b weer open in 288 en 289. Het is daar dat de oorsprong ligt van de huidige lijn 88.
Nog dit: de naam (Het) Heike leeft nog voort in de naam die men aan de vertakking van de spoorlijnen 53 en 54 heeft gegeven: die heet nog altijd Y. Heike. (Lijn 54 heet officieel dan ook Y.Heike - Sint-Niklaas, maar uiteraard is het handiger om ze gewoon Mechelen - Sint-Niklaas te noemen.)

De verbinding.

 * Mechelen Station perron 18
** Hombeek (Huis ten Halve)

En wat we beleefden.
Met IC 3409 volgen we een tijdje lijn 96N, maar zoals wel vaker duurt het even voor we weer op lijn 96 terechtkomen en ook het binnenrijden van Brussel-Zuid gebeurt met de nodige hapering. De tbg bewijst dat je omroepen en controle perfect kunt combineren, als je dat wil. Er zit maar één vrouw verkeerd en zij bewijst perfect de stelling van míjn vrouw: het is niet de jonge zwarte die verkeerd zit, maar een perfect uitgedoste en geschilderde madam die naar tweede moet verhuizen. Vooroordelen leven een hardnekkig bestaan.

De bus van lijn 88 staat niet op perron 18 maar op het niet genummerde perron ernaast. Een drietal minuten voor het vertrek verlost de film ons van alle twijfels. Het wordt een vlotte, rustige rit in een recent in dienst genomen elektrische bus. En ook de terugrit verloopt elektrisch. Dat we twee minuten te vroeg in Mechelen aankomen, is meegenomen, want het station lijkt verdacht sterk op een labyrint, maar dan wel één met nauwkeurige wegwijzers.

IC 3135 rijdt een perfecte rit en dan komt het moment suprême van de dag. De rit van IC 1936 zal hoogstwaarschijnlijk de laatste zijn die we in regelmatige dienst in een M4-rijtuig zullen maken. Die M4-rijtuigen hebben toch wel in aanzienlijke mate ons treinleven bepaald en dat vele decennia lang. Een overzichtje is dan ook op zijn plaats.
In bijna een halve eeuw legden we 1733 ritten af in M4-rijtuigen (A 51*** of AD 58***). De allereerste op 28.12.1979, in rijtuig 51006, onderhoudspost Liège-Guillemins, in trein 815 Liège-Guillemins - Oostende, met minibar en aanvullende verwijzing: wacht op geen enkele aansluiting. Hier vervingen ze de K3-rijtuigen. Loc 2246 (FBMZ) was trekkracht van dienst. Onze eerste rit eindigde trouwens in Brussel-Noord met 13 minuten vertraging. Voor het rijtuig van vandaag (51047) was het nog lang wachten, tot 15.07.1993, in trein P 3804 Moeskroen - Schaarbeek, gesleept door HLE 2703.

Als we in Halle uitstappen zien we dat graffitispuiters de hele flank van het rijtuig hebben verknoeid. Rijper voor de sloop dan dit kan het niet worden. Einde verhaal. Ik heb altijd spijt als ik een dikke roman uitheb en dit is toch wel een erg lijvig verhaal geweest.

De treinlectuur.
Karl Ove KNAUSGÅRD, Buiten de wereld.
Arthur JAPIN, De man van je leven.

Als je ooit het begrip contrast moet uitleggen, dan kun je best verwijzen naar de begingeneriek van de soap Thuis: allemaal gelukkige en speelse gezichten met op de achtergrond een vrolijk deuntje. Maar als die begingeneriek eenmaal voorbij is, volgt weer een diarree van schofterigheid en overklaarbare karakterwendingen, personage na personage.

Uitgedrukt…
Hij is zijn vorken gescheiten: hij is zijn vader gescheten. Hij lijkt op zijn vader, qua uitzicht en qua karakter. Meestal (licht) negatief bedoeld.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.