aantal stappen: 2.702.440 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 225
aantal fietstochten: 118
Zoeken in blog
10-12-2025
F Even de benen uitslaan.
Wie gedacht had dat die klimop in de loop van de nacht, vanzelf naar beneden zou gedonderd zijn, die kwam bedrogen uit. Vanmorgen hing hij nog steeds op halfzeven. Ik ben er dan maar, bij goed zicht, aan begonnen en 'n uur later was de klus geklaard. Nu nog zorgen dat ik de boel met stukken en beetjes kan meegeven aan de groene container.
In de namiddag had ik zin om 'n kleine fietstocht te maken. Het was gewoon langs de Maas, naar Moelingen en via Eijsden en Maastricht terug. Ik vertrok met mijn stadsfiets aan de brug van Briegden om daar het jaagpad te nemen via Veldwezelt, Vroenhoven tot in Kanne. Als je langs het Albertkanaal rijdt, dan zie je in Kanne op vele plekken grote ingangen in de hellingen langs het water. Zonder gids is dat echter ten strengste af te raden om er op eigen houtje naar binnen te gaan. Het is daar binnen 'n kilometerslang doolhof waar je - zeker weten - bijna altijd zult verdwalen.
Nu ik weer onder die hangbrug doorrij, stel ik me weer de vraag: "durf ik daaroverheen wandelen"? Wat verderop stak ik de Maas over naar Moelingen, 'n deel van de provincie Limburg. Maar enkele honderden meter verder zat ik weer in Nederland, meer bepaald in het dorp Eijsden. Ik ben daar altijd gecharmeerd door het plaatselijke kasteel. Je kunt daar vrij naar binnen en je kunt er mooie wandelingen maken. Ik zag dat je er ook jam, honing en koekjes kunt kopen.
Iets verderop passeerde ik de plaatselijke bakker. Zo te zien is hij Hofleverancier, dat kan dus niet slecht zijn hetgeen ze verkopen. Ik heb dus de proef op de som genomen en mij 'n kersenflap gekocht. En inderdaad, die smaakte.
Ook in Eijsden nam ik nog 'n foto van 'n herdenkingsplaat met 'n verwijzing naar WO II. Meer en meer zie ik dergelijke herinneringsborden in het straatbeeld opduiken. Dat is 'n goede evolutie.
Zo, met 'n ritje van zo goed als 40 km. is de namiddag weer om. Seffens nog vergadering van onze Bèssemgezèt.
Amaai zeg, het was vandaag 'n bewogen dag. Vooreerst had ik 'n afspraak bij mijn kapper. De voorbije jaren was dat telkens om 8u00 's morgens. Maar het is zoals ze zeggen: "het verstand komt pas met de jaren". Vanaf nu zal dat maar om 9u00 zijn. Dat scheelt toch 'n slok op 'n borrel, ik hoef mij niet meer zo te haasten. Daarna had ik tijd om te gaan wandelen.
En die wandeling deed ik onder 'n stralende zon. Een mens kikkert er helemaal van op. Ver kon ik niet gaan want het was al voorbij 10u00 toen ik vertrok. Ik wandelde eerst doorheen het zonovergoten Uilenstraatje. Daarna passeerde ik aan "het koet van Elly" (lees= de bouwput op de Stationsstraat). Ze zijn er, zo te zien, weer aan het werk. Ik ben benieuwd.
Daarna wandelde ik naar Pietersheim om aan de piste van atletiekclub Atla, het golfwagentje van een der werkmannen te bewonderen. Het is 'n handig ding om daar mee rond te rijden naar de verschillende opdrachten.
Terugkeren deed ik via de visvijver, de Kinderboerderij en de Asbeekweg.
Maar daarmee zat mijn dag er nog niet op. Om 14u00 had ik 'n afspraak met een mijner schoonbroers. Het geval was dat ik 'n lekke voorband had van mijn koersfiets. Na 'n eerste controle had ik het euvel niet gevonden en toch was de binnenband lek. Mijn schoonbroer kent er veel meer van dat ikzelf en hij heeft mij geholpen met het vinden van de boosdoener. Na veel vijven en zessen vond hij de oorzaak, 'n smalle en scherpe doorn. Ik had nieuwe binnenbandjes bij en toen begon de miserie .... Het nooit gebruikte binnenbandje ontplofte bij het oppompen, een scheur van zeker 3 cm. Tja, dat kan gebeuren, dan maar het volgende bandje van hetzelfde merk. En dat bandje is nooit op mijn wiel geraakt. We constateerden al direct dat er 'n klein gat in zat. Een nieuw bandje, vers uit het doosje. De fietsenmaker die ze mij verkocht heeft, zal het te horen krijgen en ik vraag mijn geld terug.
Ik ben dan maar naar 'n andere fietsenmaker gegaan om andere bandjes te kopen. En deze voelden direct beter, dikker en steviger aan, en ... voor minder geld het stuk.
Wie dacht dat dan mijn dag erop zat, heeft het mis. Langs onze stallen achter ons huis, groeit al jaar en dag klimop. Maar door de dikte van die klimop, is bovenaan 'n deel losgekomen van de muur en dat vraagt natuurlijk dringend actie. Een werkje voor morgen. Maar nu is het dadelijk etenstijd en dan gaat deze jongen in rustmodus.
Het was deze morgen precies een voorgevoel dat ik had, zou ik misschien toch al mijn strava-app activeren ....??? Ik had al effe moeten wachten om naar de bakker te gaan wegens de regen, en het leek mij 'n dag te worden vol met buien en gemiezer.
Tja, die korte wandeling naar de bakker, daar is het dan ook bij gebleven. Ik had in de voormiddag misschien nog wel enkele kansen om even 'n kort toerke te maken, maar eenmaal je aan het idee gewend bent dat het regent en zal blijven regenen, dan zoek je andere bezigheden.
Zo heb ik mij weer nuttig gemaakt met mijn deel van het huishoudelijk werk om vervolgens mijn pc aan te zetten en te werken aan enkele redactionele stukjes voor onze carnavalskrant. Daarnaast heb ik al voorbereidingen getroffen voor onze jaarlijkse Kerst- en Nieuwjaarswensen (etiketten drukken).
Zo mensen, meer heb ik vandaag niet te vertellen. Hopelijk wordt het deze week wat droger en wat zonniger zodat ik weer buiten kan sporten.
En de Sint is geweest, niet dat wij hem gehoord of gezien hebben, maar de pakjes voor onze kleinzoon stonden mooi uitgestald. Na al die jaren vraag ik mij nog steeds af hoe die brave man er in slaagt dat ieder jaar voor mekaar te krijgen. En dat mysterie blijft: "hoe geraakt die man binnen?". Wat er ook van zij, de kleinzoon glunderde en is direct begonnen met zijn nieuwe speelgoed.
Deze namiddag kondigde zich vochtig aan, iets voor misschien de rest van de dag. En gezien ik toch geen fan ben van Max, al wonen zijn ouders in ons land, was de overweging om toch maar te gaan wandelen, snel gemaakt. En die nattigheid heb ik er maar bijgenomen.
Ik vertrok met gedruppel, gaandeweg werd dat regen en op het einde was het gemiezer. Ik ben daardoor toch niet al te ver geweest. Ik vertrok naar het centrum om vervolgens via de Koning Albertlaan, naar Pietersheim te wandelen. Uiteraard horen daar wat foto's bij. Veel volk heb ik dus niet gezien op 'n enkele moedige wielertoerist en 'n paar dierenvrienden die hun hond uitlieten.
Terugkeren deed ik via de Kinderboerderij. Heel even dacht ik misschien nog 'n extra lusje te maken, maar gezien de omstandigheden ben ik toch maar stante pede naar huis gegaan. Ik zei het al, ik ben geen fan van Max, maar ik ben toch nieuwsgierig hoe het zal aflopen. Van al dat sportgebeuren dit weekend, ben ik nog het meest gecharmeerd door de overwinning gisteren van STVV tegen Club Brugge. Meestal moet onze Limburgse club Sint-Truiden vechten voor het behoud, nu spelen ze mee aan de kop van de rangschikking.
Nu ik dit aan het schrijven ben is het buiten een en al nattigheid. Ik heb dus min of meer geluk gehad. En of ik morgen ook geluk ga hebben, dat valt nog af te wachten. Bij velen is hij vandaag al gekomen, maar bij ons is dat pas morgen het geval. Ik ga alleszins mijn schoen zetten.
En ja, die regen, ik had al op de buienradar gezien dat hij op komst was. Ik ben nog vertrokken in alle droogte maar gaandeweg begon het toch te druppelen. Ik vertrok naar de Asbeekweg waar ik op het einde van dat straatje, de gecombineerde blauwe/rode wandeling volgde. Nadien was het vooral de rode wandeling die ik maakte. De kleur is nog steeds prachtig in het bos.
Op 'n bepaald moment zag ik nieuwe bordjes staan, alle richtingen wijzen naar Pietersheim. Maar ook dat bordje richting de Terhills en de Mechelse heide is 'n meerwaarde. Die dreef blijft prachtig om doorheen te wandelen. Aan de Neerharenweg stapte ik Pietersheim binnen om doorheen het voedselbos te wandelen. Ik ben benieuwd wanneer ze kunnen oogsten. En aan kabouters geen gebrek, die twee daar op 'n boom, is weer 'n nieuwe vondst van de verantwoordelijken. Ik zag ze vandaag voor het eerst.
En op de tonen van Enigma is het plezant bloggen in mijn werkkamer. Nog ene fijne avond.
Het warme eten pas tegen 17u30, dat nodigt altijd uit tot 'n fietstocht die al in de voormiddag kan starten. Het is simpel, de boterhammen voor 's middags zitten dan in de achterzak en ik kon vertrekken op 'n uur dat het mij goed uitkwam. Gelet op de vuile wegen in deze tijd van het jaar, koos ik toch maar weer voor mijn goede oude stadsfiets. Deze heeft 'n breder bandenprofiel en kan tegen 'n stootje.
Ik had niet echt 'n parcours voor ogen, ik wist wel dat ik nog eens de Sint-Pietersberg in Maastricht zou oprijden. Daarna lag alles open, elke richting was mogelijk. Ik vertrok via Smeermaas en de Maas richting het stadscentrum van Maastricht. Het was er wel even laveren langsheen de kooplustigen op de wekelijkse markt. Maar daarna ging het vlotter. In het Aldenhofpark maakte ik mijn eerste foto bij het standbeeld van d'Artagnan.
Vervolgens kwam ik toe aan het Fort Sint-Pieter. Het fort werd gebouwd tussen 1701 en 1702 en kreeg in 1717 bezoek van de toenmalige Russische Tsaar, Peter de Grote. Ook vandaag was het leeuwenaandeel van potentiële bezoekers afkomstig uit Azië, het is te zeggen, van Aziatische origine alleszins. Wat verderop heb je dan 'n prachtig uitzicht op de groeve van Enci. Ik heb vandaag noodgedwongen enkele foto's moeten cancelen, de limiet is achttien. Jammer uiteraard.
Een stuk lager op de Sint-Pietersberg had ik de keuze, ofwel rechtsaf via Slavante en dan naar Petit-Lanaye ofwel linksaf via het dorp Sint-Pieter en dan rechtsaf naar Petit-Lanaye. Ik koos het laatste, op die manier kwam ik voorbij de Kerk Sint-Pieter-op-de Berg, 'n Rooms Katholieke kerk, gebouwd in 1875. Er vlak tegenover staat het kasteel De Torentjes. Het oudste deel van het kasteel dateert van de 15de eeuw. Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat violist André Rieu er nog steeds woont. Een bijzonder weetje is dat in dit kasteel de mensen bijeenkwamen die in 1830 bij het recent afgescheurde België wilden blijven (lees: Ned. Limburg dat 'n Belgische provincie had kunnen worden).
In Petit-Lanaye kwam ik weer onder die hangbrug door. Ik ben benieuwd wanneer we er effectief over kunnen (enkel te voet). Ik fietste verder door langs het Albertkanaal, dit tot in Veldwezelt. Daar ging ik de steile helling naar boven om dan via de brug, door te fietsen naar Mopertingen en Bilzen. Ik had dus vandaag de tijd om 'n mooie fietstocht te maken, daarom reed ik verder naar Munsterbilzen en Zutendaal. In die laatste gemeente was het tijd voor 'n korte pauze in Brasserie De Kapelanij op het Vijverplein, pal tegenover de oude Pastorie. Het werd koffie en vlaai met knöbbelkes.
Daarna reed ik verder naar Opgrimbie, eerst de Duivelsberg over en daarna langs de Sint-Christoffelkapel. Dit is 'n overblijfsel van 'n 16de eeuwse kerk. In Boorsem, 'n dorp verder, hielt ik halt bij De Stormvogel, 'n oude molen die in de plaats kwam van zijn voorganger die in 1858 afbrandde.
Nog één stopplaats wil ik inlassen op mijn tocht, eentje om de dorst te lessen. En die vond ik in Neerharen bij Mesjeu. Voila, 67 km. met mijn oude - en zwaardere - fiets, ik mag best tevreden zijn. Mijn doelstelling voor 2025, zijnde 7.000 kms. komt stillaan in zicht.
Het zat er al enkele dagen aan te komen, maar vandaag is het gelukt, ik heb mijn wandeldoelstelling van dit jaar bereikt, 2.000 kms. Ik diende nog 14 km. te wandelen om dat doel te bereiken en 'n wandeling heen en terug naar Maastricht, zag ik wel zitten. Het weer was vrij goed, de zon scheen en er was niet al te veel wind.
Ik schrijf wel 2.000 kms., maar dat zijn enkel mijn - met Strava - geregistreerde tochten, in werkelijkheid zijn er dat veel meer. Zo wandelde ik deze morgen weer eens naar 'n bakker, voor brood en enkele pakken lekkere wafels. Mijn eerste foto nam ik trouwens deze ochtend.
Ik vertrok in de namiddag met oa. 'n mooie foto aan "bloemen De Ridder". Hij slaagt er telkens in om in 't oog springende versieringen aan te brengen. Daarna wandelde ik, met de zon op kop, onder de oude spoorbrug door. Op de Belvédèreweg zag ik tussen het struikgewas, 'n opening en verderop 'n pad met trapjes naar boven. Dat moet ik bij gelegenheid eens gaan verkennen.
En Maastricht kun je niet bezoeken zonder die mooie versieringen in de gevels te bekijken, op deze zie je "In het Draaken Veld" van 1769. Via het stadhuis was het tijd voor 'n kleine pauze in de Knijnspiep in de Muntstraat. De koffie is er iets duurder (3,20 euro) maar is altijd wel goed verzorgd. Het straatje er juist achter, de Jodenstraat is dan weer 'n baken van rust. Waar Maastricht nu helemaal volgelopen is met winkelende toeristen, ademt dit straatje veel rust uit, je ziet er enkel fietsen van de daar wonende studenten. In dat zelfde straatje zag ik ook weer 'n mooie gevelversiering met 'n Latijnse uitdrukking. Bekijk de vertalingen hieronder maar.
Terugkeren deed ik via 't Basin met dat rode huis. Die foto kon ik niet laten liggen. Wat verderop is de Zuid-Willemsvaart afgesloten wegens verbouwingen aan de sluis. En die laatste deur, juist vóór de grens, ook eentje met karakter.
Zo, donderdag zit er weer grotendeels op. Normaal gezien ga ik morgen fietsen. O ja, die laatste afbeelding nog, die zag ik vandaag voorbijkomen op faceboek. Het heeft wel iets.
Vanmorgen diende ik naar de bakker te gaan voor 'n vers brood en niet zomaar 'n brood, 'n desembrood wilde ik gaan kopen. Het is voor het eerst dat een onzer bakkers zo 'n desembrood in het assortiment heeft. Uiteraard is het duurder dan de andere broden, 4,20 euro. Straks gaan we het ons laten smaken.
Maar vóór ik bij de bakker geraakte, zag ik aan de Wijkschool de kinderen al staan, vol verwachting over wat Sinterklaas en Zwarte Piet voor hen zouden meenemen. Sinterklaas werd ter plaatse gebracht door 'n auto van de plaatselijke brandweer. Zijn paard "Slecht Weer Vandaag" zal 'n rustpauze gekregen hebben zeker ...? In Nederland heet het paard trouwens "Ozosnel". En de Pieten, die waren zoals vanouds, helemaal zwart.
In de namiddag wilde ik nog eens de sportieve kant opgaan, 'n wandeling doorheen Hochter Bampd. Dat is al gauw 'n tweetal uren van huis. Ik vertrok eerst naar Smeermaas waar aan de andere kant van het kanaal die oude douanehuisjes staan te verkommeren. Blijkbaar is er niemand meer in geïnteresseerd.
Daarna trok ik doorheen Hochter Bampd. Ik had vandaag het geluk nog eens de Konikspaarden van kortbij te kunnen zien. Van de runderen daarentegen, was er geen enkel spoor. Het natuurpark is een der trekpleisters van onze gemeente, dat zie je aan de vele fietsers en wandelaars onderweg. De fietsers houden er wel 'n natte broek aan over, toch zeker zij die geen slijkplaat hebben aangebracht over hun achterwiel. Omdat het fietspad aan beide kanten omzoomd is door bomen, kan de zon er niet doorheen en is het wegdek meestal nat.
Terugkeren deed ik via Neerharen en langs domein Zangersheide door. En die mooie Kerstversiering, die zag ik onderweg, ze maker er ieder jaar weer wat moois van.
De boog kan niet altijd gespannen staan, vandaag nam ik ene halve snipperdag. In de voormiddag heb ik mij met allerlei zaken binnenshuis bezig gehouden en na 13u30 kon ik terecht bij de fietsenmaker voor 'n nieuw fietspompje.
Toen ik er aan kwam, vertelde de uitbater mij dat fietspompjes verleden zijn, er wordt nu enkel nog achter het systeem van AirSpeed gevraagd. Hij had nog wel pompjes, maar hij wilde mij toch in de richting van de nieuwste trend manoeuvreren. Ik heb het bij 'n simpel pompje van 19,95 euro gehouden.
Daarna heb ik nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik fietste eerst doorheen Kompveld om aan de brug van Eigenbilzen en de schaapjes op de achtergrond, door te fietsen naar Zutendaal. En als ik dacht dat ik al alle kapelletjes in de korte nabijheid had gefotografeerd, dan kwam ik nog maar eens bedrogen uit. Het kapelletje gewijd aan O.L.Vrouw van Rust op de Stalkerweg, heeft zelfs 'n eigen facebookpagina.
Bovenaan op de Bessemerberg, kort aan het ziekenhuis, is er na jaren aandringen, eindelijk iets gekomen wat moet lijken op 'n bushokje. Sinds de bus, lijn 45 (Maastricht - Lanaken - Genk) niet meer passeert aan het ziekenhuis zelf, stonden de klanten letterlijk aan de grote weg in open lucht te wachten op hun bus. Maar nu, als de regen van de verkeerde kant komt, wordt je er nog nat. En ook, dat bushokje staat aan de kant richting Lanaken, aan de kant richting Genk is er niets voorzien voor de reizigers. Maar goed, beter iets dan niets.
Straks hebben wij weer vergadering van onze carnavalskrant, ze begint vol te geraken (24 blz.). Goede nacht.
Hallelujah, het is vandaag droog gebleven. Ik heb er in de voormiddag van geprofiteerd om nog wat bladeren bijeen te harken (toch weer drie kruiwagens vol) en mijn fiets te reinigen. Maar eerst was ik deze ochtend al naar de bakker geweest met enkele foto's in het Uilenstraatje. De zon speelde weer mee met het maken van een der foto's.
In de namiddag diende ik onze oude digibox en modem te gaan inleveren op 'n verzamelpunt om teruggestuurd te worden naar onze provider. Vervolgens maakte ik nog 'n stevige boswandeling.
Ik vertrok via de Pannestraat om op het einde van de straat, het bos in te stappen. Ik koos gewoon de hoofdwegen zodat ik niet voor verrassingen kwam te staan (lees: modderstroken en omwegen). Ik zag uitzonderlijk meerdere wandelaars in dit stuk van het bos. Meestal kan ik ze op één hand tellen.
Aan de Neerharenweg stak ik de straat over en Pietersheim binnen. Als je alleen wandelt, dan ben je dikwijls bezig met allerlei gedachten. Zo moest ik denken aan 'n goede uitspraak die ik vanochtend las: "geluk is iets wat het midden zoekt tussen té weinig en té veel". Een mooie gedachte.
Eens Pietersheim achter mij gelaten, ben ik nog even op vriendenbezoek geweest bij Hubert. Een mens moet al eens kunnen bijbabbelen al was het maar om de laatste roddels te vernemen.
En die laatste afbeelding, .... ik zie het al gebeuren dat onze kleinzoon ook dergelijke opmerkingen gaat maken.
Onze oogappel is terug naar zijn eigen huis. Hij werd deze voormiddag afgehaald door zijn mama en papa. Beiden had gisteren iets te vieren, samen met enkele West-Vlaamse vrienden. En daarbij kon dat woelwater best even gemist worden. Bij ons heeft hij zich zelf dienstbaar gemaakt door oa. de balletjes gehakt klaar te maken. En deze morgen kroop hij om 6u30 bij ons in bed, gedaan met de rust. Maar we zien hem graag komen, zo voelen we ons nog 'n beetje jong.
Daarna was het tijd voor 'n mooie wandeling. Ik vertrok via het Uilenstraatje naar de brug van Briegden om daar te wandelen op het jaagpad langs het Albertkanaal. De oude spoorbrug is dan altijd ene eyecatcher. Vandaag heb ik toch wel 'n vijftig-tal wielertoeristen gezien, tja zondagvoormiddag, dan trekken die mannen er op uit. Vroeger werd in deze tijd van het jaar nog nauwelijks gefietst, iedereen had maar één wegfiets. Nu beschikt bijna elke wielerfanaat over 'n koersfiets, 'n gravelfiets en mountainbike, 'n fiets dus voor alle weersomstandigheden. Ik heb 'n sportfiets (koersfiets) en 'n stadsfiets.
Eenmaal de brug in Gellik over, wandelde ik terug via oa. de Kewithdreef en de paarden die je er ziet. Daarna passeerde ik de Sint-Servaaskerk en de Pastoor Cuypersstraat, vlak daar langs. Pastoor Cuypers was 'n geliefd man en stichtte de Sint-Servaaswijk. Hij is ook de priester geweest die onze kinderen gedoopt heeft, gewoon bij ons thuis. Goed heb ik hem ook leren kennen toen hij Proost was van onze jeugdbeweging, de KSA.
Zo vrienden, mijn bijdrage voor vandaag staat weer op Sen.Net.
Door allerlei noodzakelijke bezigheden in de voormiddag, kon ik pas na het middageten toch weer iets aan mijn conditie doen. Niet dat die conditie slecht is, integendeel, maar .... je moet die conditie wel onderhouden. De keuze van vandaag was 'n fietstocht met de stadsfiets.
Ver kon ik niet gaan, seffens wordt de kleinzoon verwacht en die houd je bezig. Deze voormiddag was hij op skatetraining en nu op dit eigenste moment is hij aanwezig op 'n verjaardagsfeestje. Hij zit dus vol energie en daar moeten we op voorbereid zijn.
Ik vertrok via Briegden langs het Albertkanaal. Je komt dan ondermeer onder de brug van Vroenhoven door als je naar de sluis van Lanaye wil fietsen. Maar eerst passeer je het dorp Kanne waar ik telkens de brug moet overrijden om dan via dat smal pad, terug langs het kanaal uit te komen.
En wat verderop zie je de hangbrug van Caestert al hangen. Deze is 'n nieuw project dat de gemeenten Petit-Lanaye (Visé) en Eben-Emael (Bassenge) met mekaar zal verbinden. De brug zal uitsluitend voor wandelaars zijn. Gelijk ze er nu bij hangt, stel ik mij de vraag of ik het wel aandurf ....???
Daar aan de sluis, ging ik linksaf terug naar Maastricht. En zo af en toe zie je al eens 'n opmerkelijk gekleurd huis in het straatbeeld. Aan de Maas in Maastricht ben ik tenslotte nog even gestopt voor de laatste foto's van vandaag. Uiteindelijk heb ik nog via Smeermaas, 'n laatste lus gemaakt naar Neerharen. Zo kwam ik uiteindelijk op iets meer dan 33 km. Voor mij was dat vandaag voldoende, nu nog even mezelf wat opfrissen en dan ben ik weer klaar voor de strijd. Ha, ha, ha.
De enige voorwaarde die ik stel als ik wil gaan wandelen, dat is ... dat het droog is bij vertrek. En dat was het deze voormiddag, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Gaandeweg begon het toch te miezeren om vervolgens 'n regenbui over mij heen te krijgen.
Maar wat wil ik toch klagen, ik ben buiten geweest en heb toch 'n degelijke wandeling gemaakt. Ik vertrok achter de Kinderboerderij door om via de Neerharenweg aan het domein Zangersheide, rechts Pietersheimbos binnen te stappen. En die kleuren blijven prachtig. Ik wandelde door tot aan die twee toegangspilaren om vanaf daar doorheen de mooie dreef te stappen.
In die dreef heb je diverse holle bomen, sommigen worden versierd met 'n schildering van 'n kabouter of 'n mooi gekleurd plaatje. Honderden keren ben ik al doorheen de burchtruïne gestapt en toch blijft mij die hoop stenen fascineren.
Terugkeren deed ik doorheen de kastanjedreef en het kanaal om tenslotte aan dat smal wegje rechts, terug te wandelen naar het centrum. Daar dronk ik mij ene warme chocomelk. Nadien wandelde ik nog de Stationsstraat af waar ik 'n redelijk lang oponthoud had met André, de pa van een mijner schoonbroers. De man is al de negentig gepasseerd, maar nog steeds goed te been. We hebben beiden staan te kijken naar het "Gat van Elly", 'n immense bouwput die maar niet opgestart geraakt.
Nadien zag ik nog op de hoek van de Stationsstraat en de Pannestraat dat er grote grondverplaatsingen bezig zijn. Binnen twee jaar zou de nieuwe school moeten klaar zijn.
Morgen komt onze kleinzoon weer logeren, mogelijk heb ik dan eerst 'n fietstocht kunnen afwerken. Het zou droog blijven ... Afwachten.
Het is vandaag godgeklaagd, het weer wil absoluut niet meewerken, het is grijs, het miezert al de hele dag, en het voelt onaangenaam. Kortom, 'n dag om binnen te blijven. Het is te zeggen, ... een dag om toch geen sportieve prestaties te leveren. Uiteraard ben ik al buiten geweest. Vanmorgen eerst naar de bakker en op het middaguur met zijn tweetjes naar het centrum - telkens met de paraplu in de hand - om in 'n goed restaurant de benen onder tafel te steken. Maar eenmaal terug thuis, had ik weinig of geen goesting om mij nog buiten te wagen. Trouwens, ik heb nog veel werk als redactielid van onze carnavalskrant. Het begint te korten. Begin januari moet ze klaar zijn.
In het verleden heb ik dan telkens wat postkaartjes getoond van onze provincie of belangrijke steden, sinds kort zoek ik het juist over de taalgrens, in Wallonië dus. Deze keer is Visé aan de beurt. In het Vlaams wordt deze gemeente Wezet genoemd en ze bestaat uit de volgende dorpen: Visé zelf, Richelle, Argenteau, Cheratte, Lixhe, Lanaye. Om er te geraken per fiets, moet ik vanuit Lanaken slechts 23,6 km. fietsen, vlak bij de deur dus. Het is gewoon via Kanne en de sluis van Lanaye, het Albertkanaal volgen.
Van Visé is er 'n overaanbod aan postkaartjes, ik heb er enkele mooie uitgezocht.
Het is nu alle dagen 's morgens afwachten welk weer er zit aan te komen. is het fietsweer of wandelweer, ... of gewoon binnen-zit-weer zoals vandaag? Het zal telkens de dag zelf beslissen zijn wat ik ga doen, maar mij vervelen ....zeker niet.
Vandaag was weer ene succesvolle dag. Enerzijds zijn we deze voormiddag van ene hele hoop ijzer verlost en anderzijds maakte ik in de namiddag 'n fijne fietstocht. Tja, dat ijzer, 'n familielid kent zijn weg om dat oud ijzer te gelde te maken. En dat geld gaat nadien naar 'n goed doel. Wij hadden nog wat oude rekken, 'n fietswiel, 'n oud oventje enz. enz., alles samen toch 'n heel gewicht. Wij zijn het kwijt en dat goede doel heeft weer wat centjes.
In de namiddag ben ik gaan fietsen met de stadsfiets. Ik had mij op voorhand 'n mooie tocht uitgetippeld, niet ver van huis maar toch redelijk wat kms. Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen naar Munsterbilzen. Daar kwam ik voorbij Bistro-Edelhof, in 'n lang vervlogen tijd, Kasteel Edelhof genoemd. Eigenlijk is het 'n groot herenhuis dat gebouwd werd in de 2de helft van de 19de eeuw.
Daarna fietste ik doorheen het gehucht Eik om vervolgens richting Zutendaal te rijden. En dat de zon van de partij was, dat zie je op de foto's. Eens ik in Zutendaal was, reed ik door naar de Wiemesmeergrot aan de Grotstraat. Ik heb deze keer eens wat meer tijd genomen om het Mariapark wat beter te verkennen. Je kunt er zelfs buiten 'n Kruisweg volgen. Verschillende Maria Vereerders namen er de tijd voor 'n rustpauze.
Daarna was het mijn bedoeling om het vernieuwde fietspad tussen de Besmer en Rekem te gaan verkennen. Sinds kort is dat fietspad helemaal gerenoveerd en dat was nodig. Op het eerste zicht ziet het er goed uit en het bolt perfect.
Terugkeren deed ik via Rekem (Patersstraat nu en toen) en Neerharen waar ik bij Mesjeu 'n lekker stuk vlaai ben gaan eten, abrikozen met knubbelkes, koffie en vlaai voor 5,00 euro. Tenslotte reed ik nog doorheen Smeermaas en langs de Zuid-Willemsvaart om uiteindelijk net voor 16u00 terug thuis te geraken. Nu ik dit schrijf is de duisternis al helemaal ingevallen. Zo vrienden, tot morgen alweer.
Dat het herfst is, dat is goed te zien en te voelen. Vanmorgen diende ik al de paraplu mee te nemen naar de bakker en in de voormiddag bleef het wat miezeren. Tel daar ook nog eens die grijze en sombere lucht bij, dan zit je niet te springen om grootse sportieve activiteiten aan de dag te leggen. Maar niet buiten komen, ... dat is natuurlijk ook niet aan de orde.
Ik wandelde vandaag via de Henri Dunantstraat en de Neerharenweg, naar de Goudkust. Dat is 'n wijk in Lanaken met veelal protserige woningen. De meeste van die villa's worden bewoond door 'n oudere generatie Nederlanders die goed geboerd hebben en hier hun rustige woonst hebben opgetrokken. Maar meerderen van die mensen hebben al 'n respectabele leeftijd en proberen hun woning van de hand te doen. Als je gaat kijken naar de diverse makelaars die er proberen woningen te verkopen, dan krijg je het gevraagde bod enkel op aanvraag. Dat wordt zelden of nooit direct vermeld.
Daarna kwam ik toe in Tournebride waar ik voorbij Restaurant Magnific wandelde. Dit gebouw was vroeger 'n tolhuis en de kern van het gebouw stamt uit de 2de helft van de 18de eeuw. Dat er jaarijzers van 1822 op de gevel zijn aangebracht, wijst op de verbouwingen die dat jaar hebben plaatsgevonden.
Om terug te keren wandelde ik langs het Verbindingskanaal Briegden - Neerharen. Onderweg heb ik nauwelijks iemand gezien, geen fietsers en slechts enkele wandelaars die hun hond uitlieten. Mijn laatste foto maakte ik op de Heuvelstraat waar 'n bordje geplaatst werd met de naam: Wasserijstraatje. Het is 'n doorsteekje tussen de Heuvelstraat en de Broekstraat. De naam verwijst naar 'n wasserij die op de hoek van de Broekstraat en de Kortestraat gelegen was. In mijn tijd als leerling op de Fraterschool te Lanaken (lagere school), was die wasserij de dagelijkse eindmeet van 'n spurt van 'n goede 500 meter, dit na schooltijd. We werden dan in groep de grote weg over geloodst waarna wij onze sprint per fiets konden trekken tot aan de wasserij. Dat waren nog eens tijden.
Mijn laatste afbeelding kwam ik op facebook tegen. Het typeert het huidige herfstseizoen. Morgen ga ik normaal gezien fietsen. Het zal de stadsfiets worden gezien de wegen nogal vuil zijn en ik daarenboven eerst moet uitkijken naar 'n nieuw fietspompje op mijn fiets. Zonder pompje vertrekken is altijd 'n risico.
Het heeft vandaag eindeloos geduurd eer ik 'n sportieve activiteit kon maken. Die regen en dat gemiezer heeft ons 'n heel stuk van de dag geteisterd. Ik heb mij dan maar gekweten van wat - aan mij toebedeelde - huiselijke taken. Die taken hebben geen vaste dag in de week, dat doe ik wanneer het mij uitkomt, als het maar gedaan wordt.
Het was pas rond de klok van 15u00 eer ik mijn neus kon buitensteken. Het was vandaag wel effe met mezelf overleggen waarheen ik zou wandelen. Een bus nemen is uit den boze, er wordt drie dagen gestaakt, oa. ook bij het Openbaar Vervoer. Oud-Caberg leek mij wel 'n fijn doel, meer bepaald de veldkapel.
Ik vertrok via het rusthuis op de Gasthuisstraat waarna ik rechts, de Industrieweg nam. Na het laatste bedrijf, sloeg ik linksaf, de Van Akenweg in. Met de ondergaande zon, was het weer effe proberen 'n mooie foto te maken. Aan het Lanakerveld met die reuzesteen, ging ik linksaf tot aan het kruis. Daar begon de veldweg naar het kapelletje. Het was een en al blubber daar in het veld. Dat heb je met die vele regen. Daar loopt ook de Zouwweg en de betekenis ervan is dat deze weg daarheen 'n nat gebied loopt.
Terugkeren deed ik via de oude spoorbrug en Smeermaas. Ik heb mij vandaag redelijk gehaast om voor het donker terug te zijn. Ik had namelijk geen reflecterende stroken of fluohesje bij. Morgen normaal weer 'n wandeldag, woensdag zou het mogelijk droog blijven zodat ik misschien - bij leven en welzijn - kan gaan fietsen.
Vandaag hadden mijn sportieve activiteiten weinig om het lijf. Ik diende mijn bestelling te gaan afhalen bij de bakker. Dat is altijd 'n geruststelling want, kom je er rond 10u00 - zoals ik vandaag - dan is de hele winkel zo goed als leeggeplunderd.
Ik wilde deze morgen vooreerst eens gaan kijken naar de nieuwe speeltuigen in het Uilenspiegelpark. Schepen van sport/jeugd/onderwijs/personeel, Dominique Terwingen, heeft er weer zijn werk van gemaakt. Dominique is in het dagelijkse leven postbode en daarnaast enthousiast carnavalsvierder. De speeltuigen zagen er goed uit.
Verder wandelde ik voorbij de sportvelden van de Sportoase. Verschillende ouders en/of grootouders stonden in de kou de voetballende kinderen aan te moedigen. Om naar de bakker te wandelen, ging ik daarna nog eerst doorheen de Kounterstraat en vervolgens door de Eikelenweg.
Wat deze zondag ons nog gaat brengen, dat zal van de weersomstandigheden afhangen. Mogelijk trekken we met ons twee nog even het centrum in om de plaatselijke horeca te steunen.
En die laatste afbeelding, dit is de bevolkingsevolutie van Lanaken in 1913.
Gisteren heeft het wat voeten in de aarde gehad eer ons internet weer actief was. Dat krijg je met ene nieuwe modem. Deze voormiddag heeft onze zoon dan de tv aangekoppeld aan de nieuwe TV-box. En dat ging probleemloos. We kunnen nu naar VRT-max kijken op onze tv zelf, voorheen dienden we dat te doen op onze computer.
En in de namiddag was het weer ideaal om te gaan fietsen. Niet dat ik ver wilde gaan, maar 'n toerke gaan maken, dat zag ik wel zitten. En daarbij, ik wilde wel eens uittesten of dat gepiep aan mijn stadsfiets tot de verleden tijd hoorde. Deze week is mijn fiets grondig nagezien en het bleek dat 'n klein onderdeel van mijn wielnaaf (achterwiel) gebroken was. Door de druk van mijn gewicht op dat wiel, sleepte het wiel tegen het spatbord.
Ik fietste om te beginnen naar Briegden om daar naar het jaagpad langs het Albertkanaal te rijden. Daar zag je nog goed de vrieskoude. En dan was het gewoon doorfietsen tot Kanne om daar de brug over te steken. Ik koos vandaag de route naar Maastricht met op de achtergrond het Château van Neercanne. En dat de zon van de partij was, dat zie je aan mijn foto's. Het was fijn fietsen langs rustige wegen met mooie vergezichten en veel natuur.
In Maastricht kwam ik doorheen het Aldenhofpark met zijn stadswallen, mooie wandelpaden en de liggende giraf. Eens voorbij de Sint-Servaesbrug, reed ik door tot Smeermaas waarna ik rechts afsloeg, richting Hocht. Het kasteel staat te koop en dus waagde ik mij wat dichterbij. Het kasteel zelf is niet te zien vanaf de straatkant. Het is nog altijd in privé-handen. Ik ben benieuwd wie de nieuwe eigenaar gaat zijn.
In Lanaken dronk ik mij nog ene warme cécémel, dadelijk mij wat opfrissen en we kunnen met ons twee de avond volmaken. En de fiets, .... die was piep-vrij.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Een mens kikkert er helemaal van op. Ver kon ik niet gaan want het was al voorbij 10u00 toen ik vertrok. Ik wandelde eerst doorheen het zonovergoten Uilenstraatje. Daarna passeerde ik aan "het koet van Elly" (lees= de bouwput op de Stationsstraat). Ze zijn er, zo te zien, weer aan het werk. Ik ben benieuwd. 
Ik had nieuwe binnenbandjes bij en toen begon de miserie .... Het nooit gebruikte binnenbandje ontplofte bij het oppompen, een scheur van zeker 3 cm. Tja, dat kan gebeuren, dan maar het volgende bandje van hetzelfde merk. En dat bandje is nooit op mijn wiel geraakt. We constateerden al direct dat er 'n klein gat in zat. Een nieuw bandje, vers uit het doosje. De fietsenmaker die ze mij verkocht heeft, zal het te horen krijgen en ik vraag mijn geld terug. 
En dan was het gewoon doorfietsen tot Kanne om daar de brug over te steken. Ik koos vandaag de route naar Maastricht met op de achtergrond het Château van Neercanne. En dat de zon van de partij was, dat zie je aan mijn foto's. Het was fijn fietsen langs rustige wegen met mooie vergezichten en veel natuur. 
Ik ben Eddy Meuris