Voorwaar 'n straffe prestatie, al zeg ik het zelf. Die wandeling die ik vandaag maakte, mag gezien worden. Na de triomf van onze Remco gisteren in Kigali - waarbij hij toch maar eventjes Tadej Pogacar op zijn nummer zette - kon ik niet achter blijven, zij het dat mijn sportieve prestatie uiteraard nog niet aan de enkels komt van onze toprenner. Maar met 'n gemiddelde van 6,16 km/uur over 'n afstand van 18,79 km. mag ik toch pronken. Ik begin hoe langer hoe meer, goesting te krijgen in die langere wandeltochten.
Gezien ik nog enkele dagen moet wachten eer ik terug kan (mag) fietsen, hou ik het dus bij wandelen. Deze wandeling werd mij gesuggereerd door mijn halve trouwboek. Neem de bus lijn 66 en ga tot aan het OPZ (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum) in Rekem en begin daar je wandeling. Zo gezegd, zo gedaan.
Iets verder dan de ingang van het OPZ komt het fietsroutenetwerk langs. Ik had mij dus op voorhand vergewist van de verschillende nrs. die ik diende te volgen. Eerst diende ik dat vernieuwde fietspad te nemen tot aan de grens met Opgrimbie. Daarna ging ik aan het kruispunt links af, de Weg naar Zutendaal. En ja, 10% = 10%, ook voor 'n wandelaar. Het was effe de kuiten testen. Bovenaan heb je 'n mooi vergezicht, 'n beloning voor iedereen die deze berg al beklommen heeft.
Eens de Duivelsberg achter mij gelaten, ging het richting Zutendaal. Je komt daar eerst voorbij dat blauwe bord met nr. 551 rechtsaf. Volg je die route, dan fiets je door de trekpleister "fietsen door de heide". Ik volgde gewoon nr. 252 naar Zutendaal. Maar wie Zutendaal zegt, zegt ook FN-Herstal, de munitiefabriek. En dat heb ik weer geweten. Langs de grote weg rechts, ligt namelijk het schietterrein waar de munitie getest wordt. Vandaag werd precies de zware munitie getest, het lawaai was alleszins overweldigend.
In het centrum van "het groenste snoepje van Vlaanderen" zoals Zutendaal genoemd wordt, ben ik even gestopt voor 'n uitgebreide tas koffie. Terugkeren deed ik via de Mandelseweg, 'n fietspad doorheen de bossen. Daar passeer je oa. langs de Teerkenskapel. En paarden heb je wel overal. In het gehucht Besmer volgde ik gewoon de grote weg terug naar Lanaken. Mijn laatste foto nam ik op de Epesiastraat, dat was even spelen met de zon.
Dergelijke wandeling maken op goed drie uur (3u03 om juist te zijn) - behoudens mijn korte koffiepauze en even blijven stilstaan om wat foto's te maken - dat is voor mij toch 'n opsteker, 'n bewijs dat het lijf nog lang niet versleten is.
De zondagvoormiddag is bij uitstek het moment dat vele sporters naar buiten komen. Dat was vandaag niet anders, ik heb vele fietsers en wandelaars gezien. Mijn brood en broodjes waren besteld bij de bakker, die moest ik dus gaan afhalen.
Ik vertrok via de Stationsstraat en de Tongersesteenweg naar het Albertkanaal. Foto's maken van de ijzeren spoorwegbrug, dat zit er nu eenmaal ingebakken, dus ook vandaag doe ik er weer enkele cadeau. Het weer viel best mee vandaag al had ik natuurlijk wel 'n jas moeten aandoen. Er was genoeg wind maar niet in die mate dat ik wegwaaide.
In Gellik zie je - zoals al meermaals gezegd - vele paarden. Op de Kewithdreef besloot ik vandaag terug te keren langs de Kewithstraat, ik had alle tijd. Vóór 12u00 moest ik bij de bakker geweest zijn. Op het verlengde van de Kewithstraat kwamen plots heel wat wandelaars afgestapt, allemaal rechtsop draaiende, richting de bossen van Gellik. Ook op de Bosstraat wandelden en jogden tientallen sportievelingen, allemaal komende van Sparrendal. Tussendoor zag ik diverse groepen wielertoeristen (zag vandaag toch zeker 'n tiental groepen).
En nog was het niet gedaan, ineens - ook op de Bosstraat - dook er 'n groep motorrijders op. Er kwam geen einde aan de groep, ze bleven komen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het er minstens honderd waren.
Mijn laatste stopplaats was dan bij de bakker. We kunnen er weer twee dagen tegen. Dadelijk kijken we samen naar de volleybalwedstrijd van onze nationale mannenploeg tegen Finland. De uitslagen van de andere sporten zullen we straks wel zien in het tv-nieuws op Één (VRT). Fijne namiddag nog.
20 september vandaag, de laatste officiële zomerdag van 2025. En geloof het of geloof het niet, bij ons in Lanaken was het best nog zomers vandaag. Zo goed zelfs dat we het ons veroorloofd hebben om de bus te nemen naar Maastricht om daar te gaan tafelen. En zoals steeds, het was lekker. Ik at pladijs. In Nederland noemen ze diezelfde vis: schol.
Maar eens terug thuis wilde ik toch de opgenomen calorieën opnieuw kwijtspelen. Ik koos voor 'n wandeling die mij deels door het bos bracht en verder doorheen Gellik. Ik vertrok in Sparrendal waar nu de ook de leerlingen van het H.Hart College les krijgen in afwachting van de bouw van de nieuwe school. Zoals steeds zie je aan de bosrand verschillende paarden lopen. Ik nam het grote bospad tot aan de fietsweg Gellik - Zutendaal. Dit pad volgde ik tot in Gellik.
In Gellik waar de kerk op 'n helling ligt, ging ik die trapjes naar beneden richting de Wijerdijk. Bij de schaapjes stak ik de brug over om via het Louis Paul Boonpad terug te keren. In Briegden nam ik de kortste weg naar Lanaken-centrum. Ik wilde eens gaan kijken naar de belangstelling op de autovrije zaterdag in enkele straten.
De hele opzet was vooral gedaan voor de kinderen die naar hartelust konden spelen op de diverse springkastelen. De foto's heb ik overgenomen van bevriende facebookers.
Nu ik dit verslag maak, zie ik dat er deze week heel wat wandelkilometers zijn bijgekomen, vandaag ook meer dan 11 km. Gelukkig houden mijn verschillende wandelschoenen nog altijd stand, ik heb er nog geen in de vuilbak moeten zwieren. Nog ene fijne avond en zondag.
Als je niet mag fietsen op doktersbevel (mag geen stuur vasthouden met rechterhand), dan is 'n stevige wandeling 'n optie. Veel kon ik ten andere ook niet doen, behoudens vanmorgen naar de bakker te wandelen.
En gezien ik voorbije dinsdag 'n fameuze wandeling gemaakt had, zag ik dat vandaag opnieuw zitten. Ik had ergens diep weggestoken in mijn brein, nog 'n wandeling zitten die ook nog eens de revue mocht passeren: via Veldwezelt naar Maastricht en terug via Smeermaas.
En 'n flinke wandeling vraagt uiteraard 'n gedegen voorbereiding. In mijn rugzak stak ik 'n wafel, 'n banaan, wat peperkoek en uiteraard mijn portefeuille. Rond mijn nek hing ik het lint waarmede ik ook de 4-daagse v/d IJzer heb gewandeld en daaraan mijn blauwe drinkbus. Zo komt die ook nog eens uit de kast.
Ik vertrok via het park achter het voormalige college. Eind dit jaar wordt het gebouw afgebroken en er komt 'n nieuwe school. Daarna wandelde ik Briegden binnen en koos om naar Maastricht te gaan, doorheen de Holle Weg te gaan (oftewel de Winevenstraat). De Sint-Lambertuskerk van Veldwezelt is nog 'n vrij recente kerk, gebouwd tussen 1933 - 1936, vlak vóór WO II dus.
Even over de grens op de Via Regia, herinneren die twee zwaarden aan de doortocht van Hertog Alva in de 16de eeuw. Vandaag passeerde ik nog eens het Waldeckpark. Het Bastion werd aangelegd tussen 1688 en 1690. De kazematten werden al uitgegraven in 1575 en nadien ook nog eens in 1825. Dit diende allemaal ter verdediging van Maastricht.
Wat verderop in het Aldenhofpark zie je nog oude stadswallen en het standbeeld van musketier d'Artagnan. Eens daar voorbij begon ik toch 'n droge keel te krijgen, hoog tijd voor 'n pauze. En die plek vond ik op de Muntstraat in de Knijnspiep, een der oudste bruine kroegen van Maastricht. En die "La Trappe Epos" is er eentje van 0,0%, 'n lekker biertje. Het was vandaag vrijdag, dus marktdag in Maastricht en de stad wordt dan overrompeld door kooplustigen en toeristen. Je vindt dan ook op elke hoek van de straat muzikanten die 'n centje willen bijverdienen.
Terugkeren deed ik via de Noorderbrug en die paar woningen juist vóór de grens met Smeermaas. Met iets meer dan 19 km. kan ik voet zetten naast mijn wandeling van dinsdag. En ook nu weer heeft het mij weinig of geen moeite gekost. Ik heb alleszins weer 'n wandeling afgevinkt.
Morgen zijn we weer in Maastricht, maar dan om met ons twee ergens te gaan tafelen. Goed weekend.
De opdracht die ik mij vandaag gegeven heb zit er weer op, zij het dat ik er niet ongeschonden uitgeraakt ben. Er was wat snoeiwerk te doen, drie grote lavendelstruiken en 'n ligusterhaag. Normaal heb ik één keer per jaar hulp bij het snoeiwerk - en dat is echt veel werk - maar nu diende enkel die ligusterhaag gesnoeid te worden. Dat klusje kon ik zelf wel aan. Het was wel regelmatig "laddertje op - laddertje af - en daar liep het op 'n bepaald moment mis.
Ik gebruik 'n trapladder met bovenaan 'n inklapbare dek om op te staan. Bij een van die handelingen om de ladder open te klappen, sloeg ik met de volle hand op dat bovenste dek. En je kunt het al raden, deze kerel raakte met zijn vel geklemd tussen de twee beweegbare stukken. Gevolg: 'n diepe snee. Ik ben er mee naar de dokter moeten gaan. Het was gelukkig enkel de opperhuid die open lag, de diepere huid was ongeschonden. De wonde diende dus niet genaaid te worden. Maar druk zetten op de wonde, is enkele dagen uit den boze, dus fietsen is verboden. Maar ondanks al deze beslommeringen heb ik mijn snoeiwerk tot 'n goed einde gebracht, het snoeisel is zelfs volledig opgeruimd.
Niet fietsen, dan maar wandelen. Ik vertrok via de Neerharenweg naar Neerharen. Het is nog de meest authentieke deelgemeente van Groot-Lanaken. Ook hier heb je diverse kapelletjes en mooie bomen. En niet te versmaden, café Mesjeu voor 'n lekker biertje, mijn merk.
Terugkeren deed ik via het kanaal. Je hebt eerst de Zuid-Willemsvaart en dan aan de kanaalkom, het Verbindingskanaal of het kanaal Briegden-Neerharen. Graffiti zal wel overal te vinden zijn, in Lanaken is dat niet anders. En tenslotte in het Uilenspiegelpark zie je goed wat het gevolg is als er 'n kudde schapen heeft staan grazen.
Jammer maar helaas, maar morgen gaat mijn geplande fietstocht dus niet door. Het wordt 'n mooe wandeling.
Wie het zich soms afvraagt, nee, ... ik heb van die wandeling van gisteren - toch bijna 21 km. - niks overgehouden. Ik voel mij vandaag nog even fris en monter. De conditie is dus goed.
Vandaag heeft het wel even geduurd eer ik de deur uit kon. Bij momenten regende het, dan was het weer aan het miezeren, kortom, niet plezant om je kop buiten te steken. Na de pannenkoeken lukte het dan wel, het zou droog blijven.
Ik heb er 'n rustige wandeling van gemaakt, ik heb er mij zelfs niet voor omgekleed. Bezweet geraken was dus uit den boze. Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark, de Stationsstraat en zo naar de fiets- en wandelbrug over het kanaal Briegden-Neerharen. Daar ging ik linksaf, de Industrieweg volgende tot in Tournebride.
Daar stak ik opnieuw het kanaal over. Langs de paarden wandelde ik Pietersheim binnen. Dikwijls zie ik daar mensen 'n foto maken van "ons boompje, De Veldmaarschalk". In feite is dat toch al 'n boom van 20 meter hoog. Je zou het niet zeggen als je de foto ziet. Aan het kasteel wordt al alles in gereedheid gemaakt voor aanstaande weekend, "Italië smaakt". Vervolgens kwam ik voorbij de sportvelden van Atla. Daar zag ik al reuzenzwammen de kop opsteken. De tijd van zwammen en paddenstoelen zit er aan te komen.
Ik verliet het domein via de speeltuin en de kinderboerderij. Een wandeling van iets meer dan 7 km. is natuurlijk niet te vergelijken met deze van gisteren, maar ik heb er evenzeer van genoten. Genieten doe ik ook nu met recent ontdekte muziek van Faun. Zij treden op met 'n vleugje Keltische folk en Middeleeuwse muziek, aangenaam om naar te luisteren. De laatste foto maakte ik vanuit mijn werkkamer. Ik vond die wolkenformatie bijzonder.
Morgen is het weer werkdag. Het zou droog blijven en er is nog het een en ander te snoeien. Daarna zal er nog 'n wandeling volgen. Vrijdag wordt het warmer en dan zal ik vermoedelijk te vinden zijn in de Abdij van Val Dieu, 'n mooie fietstocht tot ginder.
Mijn dag begon om 8u00 onder de vakkundige handen van de kapper. Daarna stond er 'n stevige wandeling gepland waarbij ik op het einde nog 'n extra lus maakte. Maar seffens meer hierover, het was 'n specialleke. Tja, wat doet 'n mens zich aan om al klokslag 8u00 bij de kapper te zijn. Je hebt dan wel nog de hele dag voor je, kan 'n argument zijn.
Maar nu mijn wandeling, ik had van de chef-kok de opdracht gekregen om mijn voorziene wandeling al te starten in de voormiddag, kwestie om het warme eten niet in het gedrang te brengen. Dat werd dus voor ene keer verschoven naar de vooravond.
Ik had het mij vandaag in mijn kop gestoken om 'n wandeling te maken, vertrekkende in de gemeente Beverst. Dit dorp is 'n deelgemeente van nu Bilzen-Hoeselt. Ik vertrok met de bus van 10u48 naar ginder en stapte uit aan de Sint-Gertrudiskerk. Deze kerk werd gebouwd in 1896.
Enkele kms. verder in Schoonbeek, 'n gehucht van de voormalige gemeente Beverst, staat het middeleeuws Waterkasteel. Sinds 1991 is het eigendom van Graaf Thierry de Hemricourt de Grunne. Ik kom er al eens per fiets langs, nu vandaag voor het eerst te voet. Wat verderop de straat zie je een van de vele straatkapelletjes. Deze werd gebouwd ter nagedachtenis van WO II. Ook in Schoonbeek, zie je die mooi uitgekapte uil.
Een paar passen verder begint dan het Munsterbos. Het is 'n natuurgebied van +/- 450 ha. Ik had verwacht dat de ondergrond er drassig zou zijn, zeker na die felle regenbuien van de laatste dagen. Maar niets was minder waar, het was er kurkdroog. In het bos heb je twee kapelletjes al ziet het eerste er meer uit als 'n klein kasteeltje. Het werd gebouwd na WO II met restanten van gebombardeerde monumenten uit de streek. Het tweede werd ook na WO II gebouwd op de plek waar leden van het Geheim Leger verbleven maar ook werden geëxecuteerd door de bezetter.
Opmerkelijk in het bos zijn de verschillende foto's die in 'n mooie kader werden opgehangen aan bomen. Het zijn foto's gemaakt in het bos, op sommige staan dieren op anderen dan weer de mooie natuur.
Eens het bos achter mij gelaten, trok ik de stad Bilzen binnen. Ik volgde gewoon het fietsroutenetwerk. Zo kwam ik verder nog door Eigenbilzen en Gellik. Normaal gezien zou het de hele namiddag droog moeten zijn geweest, maar helaas, in Eigenbilzen aan de brug ben ik moet gaan schuilen onder ene dikke boom. Datzelfde herhaalde zich wat verderop in Gellik. Aan de kerk vond ik het welletjes en ben daar café De Oude Hoeve binnengespurt. Maar goed dat ik er tijdig was want 'n felle bui trok over Gellik.
En om terug te komen op dat extra lusje, tijdens mijn pauze in Gellik zag ik dat er 14,5 km. op de teller stond. Gezien ik nog geen enkele hinder ondervond van wat dan ook, besloot ik te gaan voor de 20 km. Met wat puzzelwerk in de terugkeerroute moest dat lukken. Ik wandelde naar het Albertkanaal en keerde terug via de sluis van Lanaken. In het centrum heb ik geen pauze meer gehouden, thuis vond ik 'n lekker warm bad veel belangrijker. Nu ik dit verslag aan het afronden ben, kijk ik met veel plezier terug op die mooie wandeling. En tot hier toe heeft deze mens nergens last van, geen spierpijn noch andere bekommernissen. Tot morgen.
Ondanks de stevige wind, ben ik toch gaan wandelen. Uiteraard zat fietsen er niet in met 5 bfr. Vanmorgen ben ik eerst naar de bakker geweest met enkele foto's in het Uilenstraatje. Daarna ging ik de deur uit voor 'n iets langere wandeltocht.
Ik vertrok langs de Pastoorslindestraat waar die gieters mijn aandacht trokken. Daarna wandelde ik doorheen de Kounterstraat met die scheef getrokken bomen. Je ziet direct vanwaar de meeste wind komt. Vandaag ben ik nog eens het oude spoor overgestoken. Vervolgens ging ik onder de tunnel door richting het kanaal.
Langs het water wandelen, dat is mijn lange leven, ik kan daar zo van genieten. En aan de sluis lukt het meestal om er 'n mooie foto te maken. Terugkeren deed ik via het Culturele Centrum, de Broekstraat en de Wijngaardstraat.
Vooral terug naar huis wandelen was 'n opgave met de wind pal op kop. Nee, gelukkig had ik het niet in mijn hoofd gezet om te gaan fietsen, dat zou nogal duwen geblazen zijn. Voor morgen plan ik 'n langere wandeling. Hopelijk gaan de weergoden ermee akkoord.
Ik had vandaag maar één doel, de 6.000 fietskms. overschrijden. Ja, 'n mens mag wel eens pralen met zijn prestaties. Een leuke bijkomstigheid was het feit dat het mijn honderste fietstocht was dit jaar. Op zondagvoormiddag heb ik niet veel bijzonders te doen, er is geen krant en in de hof werken, dat zag ik niet zitten. Het werd dus 'n fietstocht met het beoogde doel.
Ik vertrok naar Veldwezelt om daar de grens met Maastricht over te steken. Op de brug is er altijd 'n mooie foto te maken met die bloemen. In Maastricht ben ik gestopt aan het Waldeckpark. Het is 'n oase van rust. Het werd aangelegd in 1920 rondom bastion Waldeck, onderdeel van de vestingwerken rond Maastricht.
Wat verderop zie je die speciale muurschildering. En heb je 'n fiets nodig, ... ze staan er voor het grijpen. Veel terrasjes zaten al goed vol, Maastricht is dan ook 'n echte toeristenstad. Niet alleen Belgen komen er graag, ook veel Duitsers.
Eens Maastricht achter mij gelaten, fietste ik doorheen Smeermaas. Daar zag ik aan de Maas 'n solitair wild paard grazen. Meestal doen ze dat in groep, maar dit paard was op zijn eentje, ver van de kudde. Terugfietsen deed ik doorheen Hochter Bampd, het kapelletje in Herbricht en Oud-Rekem.
Op de Neerharenweg is Stoeterij Zangersheide alles al in gereedheid aan het brengen van het jaarlijkse evenement, later deze maand.
Ik fietste niet ver, maar die 6.000 kms. zijn overschreden, op naar de 7.000, het doel voor dit jaar. In de namiddag zijn we met ons twee nog de plaatselijke horeca gaan ondersteunen. Op het terras hebben we ons niet gewaagd, gewoon binnen achter het glas met zicht op buiten. Tot morgen alweer.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het was vandaag vrijdag, dus marktdag in Maastricht en de stad wordt dan overrompeld door kooplustigen en toeristen. Je vindt dan ook op elke hoek van de straat muzikanten die 'n centje willen bijverdienen. 
Er was wat snoeiwerk te doen, drie grote lavendelstruiken en 'n ligusterhaag. Normaal heb ik één keer per jaar hulp bij het snoeiwerk - en dat is echt veel werk - maar nu diende enkel die ligusterhaag gesnoeid te worden. Dat klusje kon ik zelf wel aan. Het was wel regelmatig "laddertje op - laddertje af - en daar liep het op 'n bepaald moment mis. 
Ik ben er mee naar de dokter moeten gaan. Het was gelukkig enkel de opperhuid die open lag, de diepere huid was ongeschonden. De wonde diende dus niet genaaid te worden. Maar druk zetten op de wonde, is enkele dagen uit den boze, dus fietsen is verboden. Maar ondanks al deze beslommeringen heb ik mijn snoeiwerk tot 'n goed einde gebracht, het snoeisel is zelfs volledig opgeruimd. 
Ik ben Eddy Meuris