aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 26
Zoeken in blog
28-04-2024
Pittige boswandeling naar de Bessemerberg.
Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.
Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.
Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.
Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden.
Zo, ik kan eindelijk aan mijn wandelverslag beginnen. In de namiddag was het mij veel te goed weer om binnen te zitten en achter die pc te kruipen. Er was nog van alles te doen in mijn tuin. Mijn composthoop is weer wat hoger geworden met onkruid. Nu wissel ik wel af met keukenafval zoals eierschalen, fruitschillen, groenteafval, koffiepads ed. Daarnaast komt er ook mijn gemaaid gras op en kleine takjes die overbleven bij het snoeien. Zo komt er toch altijd voldoende lucht in die composthoop.
In de voormiddag ben ik dan gaan wandelen. Het zag er maar nat uit rond de klok van 9u00. Het was wel gestopt met regenen, maar om met die natte grond al direct te gaan tuinieren, dat zag ik niet zitten. Wandelen dus, en deze keer nam ik de bus baar Eigenbilzen.
Eigenbilzen - Lanaken is +/- 7 km., iets te weinig naar mijn goesting, dus kon er 'n ommetje tot aan de grens met Hoelbeek wel bij. Ik vertrok aan de Litsebeekstraat om op weg naar Hoelbeek, eerst die oude hoeve tegen te komen en daarna dat schattig goed onderhouden huisje. Hier loopt de weg wat op en bijna boven, ligt het kerkhof. Wat verderop zie je 'n mooi kunstwerk, "De Hand" dat ingehuldigd werd op 24/6/2018. Ik zou jullie de symboliek achter dit kunstwerk willen vertellen, maar dat zou te veel tekst opleveren. Het is nochtans boeiend om te lezen. Jullie kunnen hiervoor terecht op: https://eigenbilzen.nu/Hand.html. Een aanrader.
De straat verder is een der oudste kernen van het dorp, dat zie je aan die verschillende beschermde gebouwen. Eens het dorp achter mij, kon ik beginnen uit te zoeken hoe ik het beste terug kon keren naar Lanaken. Het was even rondkijken, temeer daar mijn weg overging in 'n veldpad. Ooit ben ik er wel eens geweest, en dat pad moest mij leiden naar het kanaal, en zo geschiedde. Het was nu gewoon rechtdoor naar Gellik. Ook hier heb je schaapjes in meerdere kleuren.
Via de sluis van Lanaken kwam ik uiteindelijk weer in Lanaken-centrum terecht. Daar had ik vandaag het geluk de kunstenaar in actie te zien die de muren achter het gemeentehuis aan het verfraaien is. Hopelijk blijven de vandalen er van af. Het zou zonde zijn van al dat werk.
Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.
Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...
Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.
Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.
Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.
Donderdag 25/4, 'n dag van droog weer, ideaal om wat in de tuin te werken. Een jas, sjaal en hoed had ik desondanks wel nodig, maar de tuin ziet er weer 'n stukje properder uit.
In de namiddag had ik goesting om effe op en af naar Maastricht te wandelen. Ik diende eerst 'n klein ommetje te maken om medische getuigschriften in de brievenbus van onze ziekenkas te stoppen. Daarna ging het via de grote weg naar Maastricht. Eerst passeerde ik aan de grenspaal aan de Maas in Smeermaas om vervolgens die op drift geslagen woonboot eens van korterbij te gaan bekijken. Begin dit jaar raakte hij klem aan 'n brug. Ik ben benieuwd of hij zijn woonfunctie zal terugkrijgen.
Aan Sappi-Maastricht blijft die muurschildering nog steeds het bekijken waard. Wat verderop, in warenhuis "Gedeelde Weelde" was het tijd voor 'n kop koffie. Ik werd er geholpen door 'n Engelstalig meisje in opleiding, vermoedelijk 'n studente. Terugkeren deed ik via die paar oude woningen in Caberg en de Grensstraat naar Smeermaas.
Het was wederom 'n stevige wandeling, maar die korte pauze in Maastricht bracht uiteraard soelaas.
Het scheelde vandaag een jas ten opzichte van gisteren, vooral de strakke wind was de spelbreker. Nu heeft mij dat uiteraard niet verhinderd om de straat op te gaan, eerst vanmorgen naar de bakker, dan in het centrum bij de plaatselijke handelaars wat oude dozen gaan ophalen voor ons oud papier, om tenslotte naar de bib te fietsen voor nieuwe boeken. Om het helemaal af te maken zijn we met ons twee rond het middaguur nog afgezakt naar het centrum om ergens lekker te gaan eten.
Maar eens terug thuis was de drang om te gaan wandelen toch te groot, ondanks het gemiezer. Nu viel dat gemiezer uiteindelijk nog mee, geen grote hoeveelheden dus. Ik vertrok richting de Zuid-Willemsvaart in Smeermaas om dan aan de Maas, links af te slaan. Mijn doel was vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd te wandelen, en vooral met de hoop daar nog eens wat dieren van korterbij te zien. En ja, ik had geluk vandaag, een klein groepje paarden kwam mijn richting uit. Als je zelf rustig blijft, dan zijn die paarden ook rustig, ondanks het feit dat ze toch wilde dieren zijn.
In Neerharen passeerde ik de bunker om vervolgens 'n heel klein pad in te slaan, voor mij nog totaal onbekend. Zo kwam ik bij toeval in die straten terecht die allemaal eindigen met "pad", Fluwijnpad, Vossenpad, Dassenpad, ... Zo kwam ik al wandelend voor het eerst langs de woning van onze burgemeester.
In Tournebride heb je een der oudste woningen van Groot-Lanaken. Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar domein Pietersheim en het kasteel. Ten slotte via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat naar huis. Ook bij ons thuis hebben we boshyacinten.
Dit verslag afsluiten doe ik met iedereen te bedanken die me feedback gegeven mbt. het behandelen van mijn foto's met 'n ondertitel en locatie.
Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.
Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.
Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.
In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.
Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.
Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.
Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.
Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.
Dag allemaal, vóór ik vandaag aan mijn dagelijks verslag begin, wil ik jullie toch eerst doorverwijzen naar de blog van JANELENA PPS. Vandaag heeft Jan 'n mooie bijdrage geplaatst over mijn gemeente Lanaken. Zeker de moeite waard om het eens te bekijken. Dank je Jan om onze gemeente zo fijn in de kijker te hebben gezet.
http://blog.seniorennet.nl/janelenapps/
En dan mijn wandelverslag. De bedoeling was voornamelijk om mijn gazon te maaien. Uiteraard is dat nog véél te nat in de ochtenduren, dus er kon eerst gewandeld worden. Mijn doel van vandaag was opnieuw Pietersheim. Ik nam aan de fiets- en wandelbrug, eerst dat smal pad naar beneden, naar het jaagpad, om vervolgens links af te slaan in de richting van Tournebride. Daar zag ik 'n eenzame zwaam, meestal zie je enkel koppeltjes. Aan de brug ging het weer linksaf, naar het domein Pietersheim. Deze keer heb ik het kasteel enkel vanop afstand bekeken. Daarna tussen de pilaren door, de dreef in om dan via het bos, uit te komen aan de visvijver.
Terugkeren deed ik oa. doorheen de kinderboerderij. En "Madamme Arabelle, de koffiedame" zat thuis al op mij te wachten om 'n druk op de knop te geven.
Daarna mijn werkkledij aangetrokken en gewerkt in de tuin. In de namiddag dan ipv. te gaan schaken, het gazon gemaaid. Dat kan er weer effe tegen. Morgen, als de weergoden mij goed gezind zijn, wil ik gaan fietsen, wat bergjes beklimmen in en rond Valkenburg.
Op voorstel van vriend Jan, ga ik vanaf vandaag wat experimenteren met mijn foto's. Jan suggereerde dat het vermelden op de foto's van de juiste locatie en eventueel wat er te zien is, interessant is voor al mijn volgers. Nu vermoed ik dat Jan het vooral heeft over mijn fietstochten die uiteraard buiten mijn gemeente Lanaken gereden worden. Maar om het simpel te houden, zal ik dit ook doen voor mijn wandelingen. Uiteraard heb ik nu van jullie wat feedback nodig. Is het lettertype en de tekengrootte OK? Stoort deze vermelding niet op de foto? Heeft het 'n meerwaarde? Alvast bedankt voor jullie bemerkingen.
En dan mijn verslag van vandaag. Mijn brood was weer besteld, toch handig op zondag. Ik hoef mij niet te haasten en kan op voorhand al 'n wandeling maken. Ik vertrok via de sportoase naar de brug van Briegden. Daar nog eens gekeken naar het bord dat de herinnering gaande houdt van het laten ontploffen op 11 mei 1940 (2de dag van WO II) van de brug door Belgische genietroepen.
Vervolgens stapte ik doorheen het modderige Louis Paul Boonpad. Het was er geregeld slalommen tussen de plassen en het slijk door. In Gellik hebben ze de schaapjes verplaatst naar de kanaalkant. Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kounterstraat.
En dan naar de bakker. De klant vóór mij, bestelde de laatste drie speciaalbroden. Ongelukkig genoeg liet de winkeljuffrouw één brood, na het snijden, op de grond vallen, onverkoopbaar dus. De klant nam gelukkig genoegen met die twee andere broden. Dat kan al eens gebeuren.
Straks is er weer koers op tv, Luik-Bastenaken-Luik. Klimkoersen zie ik wel eens graag. Nog ene fijne zondag.
De sjaal om, muts op en handschoenen aan, zo vertrok ik deze voormiddag voor 'n korte fietstocht met de stadsfiets. Het was 'n beslissing van het moment, vrouwlief vertrok om te gaan winkelen en ik dacht, als zij gaat fietsen, dan doe ik dat ook maar.
Ik had niet direct 'n volledige route in mijn hoofd, maar zoals meestal, onderweg rijpte toch weer 'n goed plan. Ik vertrok via de Bessemerberg om vervolgens naar Zutendaal te fietsen. Daar ging het rechtsaf naar de Duivelsberg in Opgrimbie. Bovenop de helling is er altijd wel één of meerdere foto's te maken. En eens terug beneden, koos ik ervoor om naar links te gaan, naar het centrum van Mechelen-aan-de-Maas. Zo kwam ik langs het gedenkteken van Dokter Hauben op de gelijknamige straat. Hij is geboren in Mechelen-aan-de-Maas in 1835 maar had naast zijn job als hoogleraar, een praktijk als huisarts in Brussel. Hij stierf in 1921 en werd begraven in zijn geboortedorp.
Eens de brug over aan het kanaal, vervolgde ik mijn weg richting de Maas naar Kotem. Je hebt daar die oorlogstank staan en wat verderop vind je 'n kleine kapel gewijd aan Sint-Antonius van Padua, gebouwd in 1956. In het volgende dorp, Uikhoven, vind je die grindwolfspin, 'n recent kunstwerk. Ook die paarden hebben daar alle plaats.
Terugkeren deed ik via Neerharen, het kanaal Briegden-Neerharen en de schaapjes, kort bij mijn woning in het park. Het was niet ver vandaag, maar ik heb mij toch 'n tweetal uren kunnen sportief bezighouden. En met die warme kledij aan, viel het nog best mee. Nog ene fijne zaterdag.
Gisteren was het relatief mooi weer, ik heb genoten van mijn bezoek aan Antwerpen. Vandaag is het koud en vochtig. Deze voormiddag waren er tussen de buienen wat opklaringen, op het middaguur gingen de hemelsluizen helemaal open. Voeg daarbij dat het voor de tijd van het jaar, véél te koud is, dan weet je dat het niet zo plezant is om buiten te komen.
Maar jullie kennen mij, ik geef niet graag op. Na mijn bezoek aan de bakker en het wegbrengen van twee grote draagzakken vol met glazen flessen en bokalen, ben ik toch op wandel getrokken. Ik wilde enerzijds wat cash tanken aan de automaat en anderzijds had ik toch niks om handen, het was veel te nat in de tuin om er ook maar iets nuttigs te kunnen doen.
Via de groene paden aan de sportoase en de sluis van Lanaken, trok ik dan naar mijn bank. Vervolgens ging ik langs de school Linc-Parc, het vroegere kasteel Alicebourg. Het kasteel is gebouwd tussen WO I en WO II door de familie Breuls nadat alle gebouwen in de omtrek - dus ook het kasteel - plat gebombardeerd werden in 1914 als vergelding voor het aanvallen van hun troepen. Het kasteel werd in 1958 gekocht door de Belgische Staat om er 'n Rijkslagere school in onder te brengen.
Via het domein Pietersheim, was het kwestie om toch maar snel naar huis terug te keren. Het gemiezer bleef aanhouden en werd zelfs intenser. Ik had dan wel afgesproken om tegen 12u20 thuis te zijn, maar gelukkig nam ik de juiste beslissing en was ik al vóór 12u00 binnen. Inderdaad, gelukkig maar, want het begon toen met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.
Beste vrienden/vriendinnen, ik heb het toch nog gehaald om vandaag donderdag, mijn wedervaren neer te pennen. Ik ben namelijk naar Antwerpen geweest, de stad waar ik verschillende jaren gewerkt en gewoond heb. Die reis is er niet zo maar gekomen maar daar gaat 'n kleine bemerking aan vooraf. Wij kopen meestal 'n 10-rittenkaart op de trein en het geval wilde dat er nog twee ritten ongebruikt waren (één persoon dus heen en terug). En omdat ik al langer het Red Star Line Museum eens wilde gaan bezoeken, kreeg ik van mijn halve trouwboek de vrijheid om vandaag eens op mijn eentje de toerist te gaan uithangen. Zij had minder interesse in dat museum, en .... 'n dagje voor haar zelf, dat zou haar ook deugd doen.
Ik dus met de bus naar Hasselt en daar de trein naar Antwerpen Centraal, voor velen het mooiste spoorwegstation van het land. En dat Antwerpen 'n drukke stad is, dat kon ik nog eens aan den lijve ondervinden. Op de Meir kun je meestal over de koppen lopen. Maar eerst het belangrijkste, de inwendige mens, het was middag en de maag begon signalen te versturen. Op de Wapper, kort aan het Rubenshuis, ken ik al jaren een der betere restaurants en ik heb het mij rijkelijk laten smaken.
Daarna, enkel meters verder, vind je de winkel van chocolatier Julius Persoone, zoon van. Wat ook altijd mooi is in Antwerpen, dat zijn die straatmuzikanten. Deze speelde 'n prachtige ouverture. En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
In het museum was er redelijk wat volk. Het vertelt het verhaal van al die mensen die per boot naar Amerika of Canada geëmigreerd zijn. Het is geopend in september 2013. Ik ben ook even de toren ingeklommen, maar dat had ik beter niet gedaan, het was maar frisjes zo zonder jas.
Na mijn bezoek had ik nog 'n tweede doel, iets gaan drinken in mijn stamcafé van weleer, de Muze. Ik werkte in Antwerpen tussen 1973 en 1977 bij de toenmalige spoorwegen. De verbindingen met het openbaar vervoer tussen thuis en mijn werkplek, waren in die tijd nog ondermaats, vandaar dat ik er toen enkele jaren gewoond heb. En de Muze, daar trad geregeld Ferre Grignard op, de man van de bekende song "Ring, Ring, I've Got To Sing". De man is gestorven in 1982, drieënveertig jaar oud.
Nadien heb ik nog wat gewandeld in de stad, oa. langs het Steen en de kathedraal en ten slotte ben ik teruggekeerd via het stadspark en de Jodenwijk.
Het was 'n mooie dag maar vermoeiend. Deze jongen gaat vannacht goed slapen.
Zelden heb ik mij zó lichtvoetig gevoeld als deze voormiddag, gezond van lijf en leden. Het wandelen ging gelijk niks, ik voelde nauwelijks de schoenen die ik aan had en nergens, maar dan ook nergens was er een pijntje te voelen, iets wat op onze leeftijd toch al eens de kop opsteekt. Afkloppen dus.
Ik wilde vandaag nog eens te voet terugkeren uit Maastricht. Hiervoor nam ik al de bus om 9u06 en had tijdens mijn korte reis, ene aangename babbel met een van mijn overburen. Ik stapte uit aan de Maas en stak direct de Wilhelminabrug over. Op mijn eerste foto zie je de Sint Servaasbrug. Merkwaardig is dat pas sinds 1932 "de brug", zoals ze in de volksmond genoemd werd, haar huidige naam gekregen heeft. Het is de oudste brug van Nederland en stamt uit de 13de eeuw. Ze is geklasseerd als rijksmonument.
Eenmaal de Maas over, had ik 'n korte wandeling doorheen het stadsdeel Wyck. De poort die je ziet op de foto, wordt de Waterpoort genoemd. Ook die poort is sinds 1966 'n rijksmonument. Het was de toegang tot 'n loskade en maakte deel uit van de Wyckerstadsmuur die vanaf 1318 opgetrokken werd.
Terug aan de andere kant van de Maas, slenterde ik nog wat door kleine straatjes en over de stadswal. Dat beeld aan de muur, vind je aan het Theater-Café dat spijtig genoeg momenteel niet gebruikt wordt. Mijn koffie dronk ik in de Boekenkerk. En als je je soms afvraagt hoe het komt dat je nekpijn krijgt bij het wandelen doorheen Maastricht, tja, dat komt door al die mooie gevelstenen boven de voornaamste toegangsdeuren.
Terugkeren deed ik via de grote weg met links van mij de woonboten. Vervolgens ging het de over de brug in Smeermaas, de tunnel onderdoor en doorheen het park met het vroegere atelier van mijn overleden vriend Mathy. Op de laatste foto's is goed te zien welke dreiging er weer in de lucht hing. Nu 13u34, heeft het al goed geregend en gehageld. Het was dus wijs om deze voormiddag al te gaan wandelen.
Morgen heb ik iets speciaals voor jullie in petto maar ik vrees dat het maken van het verslag zal moeten wachten tot vrijdagmorgen. Het zou best wel eens kunnen dat ik morgen pas laat terug ben en het niet meer zie zitten om nog achter mijn pc te kruipen.
Het was vandaag niet evident om 'n droge periode te vinden om te kunnen gaan wandelen. Ons brood ben ik al moeten gaan halen per fiets, kwestie van zo min mogelijk in die nattigheid te zitten, en de rest van de dag voorspelde ook niet veel goeds. Toch bleek het omstreeks 9u45 iets droger te worden, geen tijd om te aarzelen en ik ben dan ook direct vertrokken.
Tegen beter weten in, mij toch voorzien van 'n paraplu, al was de hoop op het kunnen openen van dat regenscherm eerder klein aangezien het stevig waaide. Uiteindelijk heb ik hem niet nodig gehad. De weinige druppels die vielen konden mijn pet en regenjas wel aan.
Ik vertrok via de Bosstraat waar de hemel zwanger was van de regen. Vervolgens trok ik door de Kounterstraat en de Boonakkerstraat. Aan de brug in Gellik zag ik die grote kudde schapen. Aan de andere kant van de brug ging ik naar beneden, naar het jaagpad, onder de ijzeren brug door. In Briegden was het terug omhoog en daar was het goed dat ik mijn pet stevig op mijn hoofd drukte, zoniet was ik ze gegarandeerd kwijt.
Op de Stationstraat in Lanaken aan dat mooie herenhuis, sprak ik nog even met J.M. Hij heeft 'n moeilijke periode achter de rug en is nog aan het revalideren. Hij is 'n leeftijdsgenoot.
Mijn laatste afbeeldingen zijn ondermeer 'n voorbeeld hoe ik nu op Strava de meldingen krijg als ik per fiets over 'n col gereden ben. En de laatste, zo ziet mijn hoofdpagina op facebook er uit met verwijzing naar mijn blog.
Voor de volgende dagen, morgen normaal gezien 'n wandeling en donderdag waarschijnlijk iets speciaals, het hangt van het weer af. Nu 13u08 is het weer effe droog in Lanaken.
Mijn dagindeling lag eigenlijk gisteren al vast, eerst gaan wandelen, dan mijn gazon afrijden om vervolgens in de namiddag te gaan schaken. Dat eerste is gelukt en naar de schaakclub gaan, dan gaat ook door, maar dat gazon .... de regen van afgelopen nacht is spelbreker geweest. Nu 10u54, is het gras nog steeds kletsnat, niet zo plezant voor mijn grasmachine. Dat zal dus voor 'n andere keer zijn.
Vóór ik vertel over mijn wandeling, toch nog eerst 'n kleine anekdote van afgelopen zaterdag. Zoals jullie lazen, ben ik tijdens mijn fietstocht verschillende keren op het parcours terecht gekomen van de Amstel Gold Race. En zoals dat hoort bij grote klassiekers, krijgen de wielertoeristen - zaterdag dus - de kans om het traject af te rijden. Nu kwam ik oa. juist vóór Meerssen 'n ganse groep renners tegen. Ik ben er even gestopt om de renners door te laten - zij reden in tegengestelde zin - en ook om de ganse massa toeschouwers te aanhoren die langs de kant van de weg al die sportievelingen aan het aanmoedigen waren. Bij die toeschouwers die ferm aan 't applaudiseren waren, ook 'n groepje jonge meisjes behorende tot de een of andere jeugdbeweging. Toen ik verder kon doorrijden, vroeg ik aan die meisjes: "ik ben maar alleen, krijg ik toch ook applaus van jullie?" En of ik dat gekregen heb, mijn dag kon niet meer stuk.
Mijn wandeling van vandaag, die was vrij simpel, in Sparrendal het bos richting Gellik. Alléén was ik niet, ik zag oa. verschillende wandelaars met hond en ook 'n ruiter. Ondanks de regen van afgelopen nacht, lag het bos er toch nog vrij droog bij. In Gellik verliet ik het bos via de Berkenlaan. Terugkeren deed ik via de straat met de wat aparte naam: Op de Puin. Ook daar lopen er paarden en je vindt er zelfs 'n imker. Het mooiste vond ik die bloemen in dat voortuintje, je wordt er spontaan vrolijk van.
Om te eindigen toch nog 'n bemerking, iets wat ik bijna dagelijks zie. In Lanaken wonen er zowat 7.000 mensen van Nederlandse afkomst. En als er iets te schilderen valt, of indien de haag gesnoeid moet worden of de tuin 'n beurt moet krijgen, zelfs bij de bouw - of verbouwing - van 'n woning, je ziet alleen maar Nederlandse bedrijven aan het werk. Pas op, dat fenomeen speelt ook andersom, ik fiets dikwijls de grens over en daar zie ik dikwijls Belgische camionetten staan. Ik stel mij dan de vraag, wat is er mis met de plaatselijke bedrijven? Is dat nu zo moeilijk om de economie te steunen van het land waar je woont?
Na mijn mooie fietstocht van gisteren met heel wat foto's, was het vandaag een rustige wandeling naar de bakker. Ik had mijn brood besteld, zo hoefde ik mij niet te haasten, een ommetje vooraf kon er dus wel bij.
De wandeling ging eerst naar Pietersheim met wat foto's daar ter plaatse, ook die oude boom, om vervolgens terug te keren langs het kanaal. Fietsers zie je op zondagvoormiddag genoeg, allemaal werkende mensen die door de week hiervoor geen tijd hebben. Wat me vandaag ook opviel was de "allaria petiolata", de Latijnse naam voor look-zonder-look. Langs de hele route van het kanaal, staat het er momenteel vol mee.
Wat verderop ben ik toch een tijdje blijven stilstaan bij dat jong leven, moeder en kinderen. Altijd plezierig om zoiets rustig te kunnen bekijken. En aan het oude spoor, achter Sappi, zag ik dat er bomen gekapt zijn. Wat daar de bedoeling van mag zijn, dat wijst zich misschien uit in de volgende weken. En onderweg had ik deze auto zien staan, als het iets met fietsen te maken heeft, dan heb ik uiteraard interesse. Straks eens opzoeken wat ze te bieden hebben.
Voor de rest zal het 'n rustige namiddag worden, met 'n goed boek in de zetel. Tot morgen.
Het werd - en het was - goed weer vandaag, ideaal om te fietsen. Mijn doel was deze keer de oude bomen bezoeken in het gehucht Meers, horende bij de gemeente Stein. En dat het oude bomen zijn, eentje is van 2.425 jaar voor Christus, de anderen van de periode 300 tot 600 na Christus. Bij diverse grondwinningen in het Maasdal werden deze versteende bomen opgegraven en in Meers in 'n cirkel gezet. De site werd officieel onthuld op 21/6/2006. Deze site stond ook op mijn to-do lijstje, weer een van de opdrachten van mijn kinderen afgevinkt.
Maar morgen wordt de Amstel Gold Race gereden, vandaag konden de wielertoeristen hun hart ophalen op het parcours. Ik had wel op voorhand het parcours eens bekeken en de eventuele plaatsen waar ik vandaag ook het parcours diende te passeren. Ik zag renners op weg naar Meerssen, in Ulestraten, op weg naar en in Genhout en nog wat achterblijvers in Elsloo. Maar gelukkig voor mij reden ze allemaal in tegengestelde richting. Ik had er dus geen last van, en ook, de tijd dat ik de straat diende te delen met die honderden en honderden renners, was kortstondig, meestal nam ik toch enkele kleinere wegen op het fietsroutenetwerk. Het was toch 'n belevenis zo 'n massa renners te zien.
Zoals gezegd, mijn rit kwam dus na de Noorderbrug in Maastricht, eerst door Meerssen. En dan wat verderop ging het rechts omhoog, de Waterval op. Geen moeilijke klim, 2,1 km. afstand met enkel op het einde wat meer percentages. Langs die helling staan er verschillende vakwerkhuisjes, mooi. In de richting van Elsloo kwam ik ook deze muurschildering tegen. En dan Meers, de site ligt pal naast de fietsroute, ik kon dus niet missen. Op weg naar Berg a/d Maas waar ik de veerboot wilde nemen, werd ik aangenaam verrast met dat mooi en nieuw aangelegde fietspad. In Nederland kennen ze er iets van.
Eens met het veer over, ging het naar links en dat heb ik geweten, de wind pal op kop. Ik haalde nauwelijks 19 à 20 km/uur. Gelukkig had ik op voorhand mijn route zo ingedeeld dat ik op vele plaatsen de wind in de rug had. Zo ook dus aan de Zuid-Willemsvaart waar ik terug naar rechts fietste, naar Eisden. Ook daar 'n mooie schildering in de tunnel. Dat mooie gebouw hoort tot de mijn van Eisden, een der vroegere steenkoolmijnen. In het oude spoorwegstation van Eisden, nam ik mijn eerste pauze met goed 55 km. op de teller.
Vervolgens ging het naar Genk, meer bepaald naar het recreatieoord Kattevennen. De Cosmodrome daar is 'n volksterrenwacht. Ook waren er weer enkele waaghalzen actief die zich naar beneden lieten glijden. Zo stilaan kwam het einde van mijn rit in zicht. Restte alleen nog de vraag waar ik 'n koel drankje zou drinken. Het werd uiteindelijk Gellik. En met 'n laatste lus via Veldwezelt en 'n stop aan 'n vuilbak (waar ik al mijn alufolie dropte: voor mijn boterhammen, wafel, ...) kon ik naar huis. Met een warm bad is deze jongen nu helemaal opgefrist. Het was 'n mooie dag, ik heb ervan genoten.
En o ja, die laatse afbeelding, ik krijg sinds vandaag op pc en gsm 'n melding van MyCols. Ik heb die app geïnstalleerd op mijn gsm en maakt nu verbinding met Strava. Een nieuw speelgoedje dus, ha, ha, ha ...
Als de wijn is in de man, dan ...... dan gaat het wat trager, toch zeker in het begin van mijn wandeling. In de voormiddag nog wat opfrissingswerken gedaan in de tuin en het middagmaal was vandaag 'n pan vol met pasta en toebehoren. Doorgaans drink ik daar 'n wijntje bij, 'n flesje van 25 cl. (2 glaasjes). Mijn echtgenote hoort bij de groep die nooit alcohol drinkt.
Dus ik wist dat ik vandaag op wandeltocht diende te gaan, en zeer zeker niet in de zetel diende te kruipen. Ik zou beslist in slaap gevallen zijn. Mijn wandeling dus. Ik vertrok langsheen het rusthuis om vervolgens in Smeermaas aan de grenspaal, die veldweg te nemen. Via de Kantoorweg en dat mooie koeiengezin, ging het dan naar de Oude Heirbaan, een der oudste straten van Smeermaas. Let op die jaartalsteen van dat oude huis, 1684 - 1989. Vermoedelijk het bouwjaar en het jaar van restauratie.
En dan naar Hocht, ook weer doorheen de velden. Nu is Hocht 'n privédomein en kun je niet zomaar het kasteel van kortbij bekijken. Maar de kwajongen in mij deed mij toch besluiten om het mooie gebouw van iets korterbij te gaan opzoeken. Ik moest wel doorheen 'n veld, tussen de struiken door en naar een hek toe om toch een glimp op te vangen van het kasteel (zie de blauwe cirkel op mijn kaartje). Had ik 'n heuse camara, dan had ik uiteraard betere foto's kunnen maken, nu was dat met mijn simpele gsm. En dat hek, dat had ik dus nog nooit gezien.
Terugkeren deed ik via de sluis van Neerharen, die oude boten van de Scheepvaart (die liggen er als sinds mensenheugenis) en de brug van Tournebride. In het domein Pietersheim nog even doorheen de burchtruïne gewandeld. Die ganzen zitten en hoog en droog. Met 'n foto van de burchtgracht en van mezelf, was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig had mijn vrouw mij nog niet als vermist opgegeven.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Ik wil in Meers, 'n gehucht van Stein, 'n oude bomengordel gaan bekijken.
Mijn dag vandaag netjes in twee gedeeld, in de voormiddag in mijn tuin gewerkt, in de namiddag gewandeld tussen Genk en Lanaken. Tja die tuin, je moet het blijven bijhouden anders groeit het werk je op 'n bepaald moment boven het hoofd.
Na de afwas, nog eens de bus genomen naar het ziekenhuis van Genk en vanaf daar, teruggewandeld naar huis. Het was eerst 'n heel eind door het bos met het recreatieoord Kattevenne aan mijn linkerzijde. Als je nu door het bos wandelt, dan zijn de kleuren mooi fris groen, heerlijk. Aan dat fietsknooppunt (waar ik al tig-keren gepasseerd ben) gewoon de straat overgestoken. Via de Bosscherveldstraat kwam ik vervolgens toe in de wijk Papendaal. Vanaf daar was het gewoon de grote weg volgen naar het centrum van Zutendaal. Onderweg even halt aan de O.L.V. van Lourdeskapel.
In Zutendaal centrum, even tijd voor 'n tas koffie om daarna wederom langs de grote weg, terug te keren naar moeder de vrouw. Het is uiteraard niet de aangenaamste manier om te wandelen, zo langs de grote weg, maar de afstand was mij toch al ver genoeg om eventeel via de boswegen te wandelen. Een bijkomstigheid is ook dat er weinig of geen attractieve foto's te maken zijn langs grote wegen en in het bos.
Mijn laatste foto nam ik kort aan Sparrendal, links gaat de weg verder naar Maastricht, ik wandelde rechtsaf naar de wijk Sint-Servaas. Nu mijn verslagje neerschrijven, dan ons avondmaal en daarna kijken wat Jeroen Meus gaat kokkerellen in zijn Italiaanse keuken. We hebben met plezier gekeken naar zijn programma "De Mosterd van Meus", zijn culinaire rondreis door zes verschillende landen. Deze week is dus Italië aan de beurt.
Het doel van vandaag was de abdij van Herkenrode, en ja, ik ben er geraakt. Deze locatie stond ook bij de bestemmingen die mijn kinderen mij cadeau hebben gedaan. Bij deze is Herkenrode dus afgevinkt. Ik had er zin in deze morgen, het weer was goed, droge wegen, redelijk wat zon en de wind viel nog mee.
Ik vertrok via Gellik, Bilzen en Diepenbeek. In Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek, ben ik 'n eerste keer gestopt aan die mooie kapel. Vandaar ging het dan naar Hasselt. In vroegere tijden was dat 'n ramp, naar en doorheen Hasselt fietsen, nu is dat best aangenaam. Eerst langsheen de groene gordel en vervolgens via de kanaalkom. Het fietsroutenetwerk is daarenboven zéér goed aangegeven. Ook mooi was die muurschildering. Ze blijft al enkele jaren onaangeroerd, hopelijk blijft dat ook zo.
Eens Hasselt buiten, ben je op weg naar Herkenrode, 't is te zeggen, ik dan toch vandaag. Voorheen was dat via velden en bos, nu grotendeels langsheen het Albertkanaal. Om op de site zelf te geraken moet je wel eerst 'n heel stuk over onverharde wegen, idem dito bij het verlaten van de streek aan de andere kant. Het is 'n beschermd gebied, vandaar dat de paden zo authentiek mogelijk gelaten worden. Nog 'n weetje over de abdij, ze werd gesticht in 1192 en werd vooral bewoond door Cisterziënzerinnen. Uiteraard nam ik er ook 'n korte pauze met taart, "knubbelkesvlaai mèt pudding".
Nadien trok ik naar Zonhoven waar ik mij kon opmaken voor die schitterende doordocht doorheen de Wijers, het mooiste stuk van het parcours. Vervolgens kwam ik aan in Genk, tegenwoordig 'n voetbalstad met naam en faam. KRC kan nog altijd kampioen worden. De naam van de ploeg zie je op vele plaatsen in het straatbeeld.
Eens Zwartberg achter mij gelaten - 'n deelgemeente van Genk - fietste ik richting As. Daar aan het station ging ik de fietsbrug over naar Maasmechelen. Ook daar duiken al eens gevels op met 'n mooie muurschildering. Voorbij de brug van Mechelen a/d Maas, koos ik voor de route langs de Maas om terug te keren. Zo kwam ik oa. door Geneuth, onder de autostrade, 'n brug waar ik dikwijls overheen fiets. Via de snelweg heb je namelijk aan weerzijden, afgebakende fietsstroken tussen enerzijds Kotem rechts, en Stein (Nederl.) links.
Mijn laatste kilometers fietste ik door Herbricht, 'n gehucht van Lanaken met méér paarden dan inwoners - namelijk welgeteld nog juist één inwoner - en tenslotte Hochter Bampd en Smeermaas. En dan was het tijd voor mijn merk, ene lekkere Duvel. Lieve, hij heeft gesmaakt.
Zo, weer 'n mooie tocht, intussen al de vijfde 100-plus rit van dit jaar.
Dat "heel misschien" van deze middag - lees mijn verslag - is 'n "yes" geworden. Uiteindelijk heb ik toch mijn wandelschoenen aangetrokken en zo komt het dus dat jullie vandaag uitzonderlijk twee verslagen te lezen krijgen, eentje van mijn gefiets van deze voormiddag en eentje over mijn wandeling van deze namiddag.
Nu had ik na dat fietsen twee dingen kunnen doen, ofwel in de zetel kruipen of buiten wat gaan werken. Buiten werken zag ik niet echt zitten, het waaide mij toch wat veel en in de zetel zitten, daar had ik de rust niet voor. Dan toch maar wandelen. En om die wind wat te mijden, leek het me logisch om nog eens door het bos te stappen. Ik vertrok aan de Roelerdreef om vervolgens omhoog te gaan naar het topje van de Bessemerberg. Aan de grote baan Lanaken - Zutendaal, stapte ik gewoon de weg over om dan langs het rusthuis terug die berg af te dalen.
Bijna aan het einde van het bospad, zag ik dat jagershutje. Via de Sprokkelstraat en die kapel op de hoek van de Waterstraat, keerde ik terug doorheen mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. Onderweg ben ik nog even binnengesprongen bij vriend Hubert en wat weetjes uitgewisseld.
Ik weet het, dit verslag is wat aan de late kant, maar gezien er toch niks op tv is, kan ik er maar beter van profiteren om het nu voor jullie klaar te maken. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen. De Abdij van Herkenrode wordt mijn bestemming.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning. 
Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts. 
Ik werd er geholpen door 'n Engelstalig meisje in opleiding, vermoedelijk 'n studente. Terugkeren deed ik via die paar oude woningen in Caberg en de Grensstraat naar Smeermaas. 
Nu heeft mij dat uiteraard niet verhinderd om de straat op te gaan, eerst vanmorgen naar de bakker, dan in het centrum bij de plaatselijke handelaars wat oude dozen gaan ophalen voor ons oud papier, om tenslotte naar de bib te fietsen voor nieuwe boeken. Om het helemaal af te maken zijn we met ons twee rond het middaguur nog afgezakt naar het centrum om ergens lekker te gaan eten. 
Ik ben Eddy Meuris