aantal stappen: 3.038.107 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 252
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
16-10-2024
Controle bij de oogarts.
Het is misschien honderd jaar geleden - bij wijze van spreken dan - dat ik nog eens zónder bril over de straten gewandeld heb. Ik diende om 17u50 op controle te gaan bij de oogarts.
Gisteren is dus mijn tweede oog aan de beurt gekomen om 'n nieuwe lens te krijgen. Ik diende om 11u45 in het ziekenhuis te zijn, maar ik had dan wel de pech dat het juist middagpauze was. Ze hebben mij wel nog eerst ingeschreven en toen was het effe wachten. Maar door de jaren heen leer je geduld te hebben, ik had de tijd.
Die tweede ingreep verliep even probleemloos als de eerste. Pijn heb ik niet gehad. Maar zoals gezegd, vanmorgen na de eerste oogdruppels, heb ik de bril aan de kant gelegd en die is niet meer van tafel geraakt.
Nu na de controle bij de oogarts, heeft zij mij aangeraden, in afwachting van 'n definitieve bril met de juiste sterkte, om van 'n oudere bril, de glazen te laten verwijderen en twee brilglazen met sterkte -2 te bestellen, kwestie dat ik tv kan kijken en probleemloos kan gaan wandelen. Dus dat doe ik dan morgen.
Omdat foto's maken er ook vandaag niet inzat, heb ik 'n greep gedaan in oude postkaarten van Harelbeke, de stad van onze Jos. Ik heb mij serieus moeten beperken, er waren er veel te veel. Harelbeke zoals gisteren al gezegd, met Stasegem als gehucht, heeft verder nog twee deelgemeenten, Bavikhove en Hulste. Op 1 januari 2024 telde Harelbeke met zijn deelgemeenten, 29.904 inwoners. Ze hebben er ook 'n stevige voetbalploeg, hun bijnaam is de "Ratjes". De stad ligt aan de Leie, kort bij Kortrijk in West-Vlaanderen.
Waar ik voor mijn rechteroog al om 7u00 in het ziekenhuis diende te zijn, is het vandaag pas om 11u45 dat ik er verwacht wordt voor mijn linkeroog. Ook nu ligt er weer 'n nieuwe lens op mij te wachten. Natuurlijk heb ik weer voor ene chauffeur gezorgd die mij brengt en ook komt afhalen.
Ik had dus vandaag nog effe de tijd om naar de bakker te gaan. Hiermee ben ik er wel in geslaagd om de kaap van 2.000 wandelkilometers te overschrijden, kijk maar in de linkerkolom van deze pagina naar mijn gegevens (bovenaan links).
Uiteraard ben ik niet toegekomen aan foto's te maken, dat had ook niet veel zin. In de plaats wil ik onze vriend Jos plezieren met wat oude postkaarten van Stasegem. Dit is 'n gehucht van Harelbeke in de provincie West-Vlaanderen. Stasegem grenst ook aan de stad Kortrijk. De naam van het dorp is in 1641 al te zien op 'n oude landkaart, verwijzende naar "Goed te Staseghem", 'n rentehoeve van omstreeks 1580 waar tot het midden van de 19de eeuw, de familie Deconinck gewoond heeft. Jos, ik heb er ook nog van Harelbeke zelf, die komen ook nog eens aan de beurt.
Ik sluit nu af om mij klaar te maken voor mijn oogoperatie.
Voor velen is het 'n korte nacht geweest, anderen staan dan weer op met ene enorme kater. Dit is democratie, de kiezer wikt en beslist en heeft uiteindelijk altijd gelijk.
Ik laat het niet aan mijn hart komen, maar heb toch gisterenavond met één bericht op Facebook, iedereen gefeliciteerd met zijn/haar behaalde resultaat. Mijn eigen keuze terzijde, iedereen verdient 'n schouderklopje. Ik vind het alleen spijtig dat het zogenaamde "panacheren", niet is toegelaten en in feite met het digitaal stemmen, ook niet mogelijk is. Zowel in de huidige meerderheid als in de oppositie, heb ik vrienden die het goed gedaan hebben de afgelopen zes jaar.
Gelet op de verwachte regen, ben ik vandaag al vroeg gaan wandelen. Ik vertrok via de tunnel aan de Stationsstraat om vervolgens naar het jaagpad te stappen. Vanaf de sluis heb ik dat pad gevolgd tot in Tournebride. Ik keerde terug via Pietersheim om tenslotte nog even op het kerkhof te passeren om het graf van mijn moeder en grootmoeder te gaan bekijken. Ik moet weer de snoeischaar gaan gebruiken om de klimop in toom te houden. Maar daar heb ik nog wel effe tijd voor.
Morgen is mijn linkeroog aan de beurt om 'n nieuwe lens te krijgen. Er wordt dus niet gewandeld. Ik kijk er met 'n gerust gemoed naar uit.
"De teerling is geworpen" zegt het spreekwoord, ook in onze gemeente Lanaken. Team Burgemeester (Open VLD) haalde voor het eerst de absolute meerderheid, 15 van de in totaal 29 te verdelen zetels. Natuurlijk is burgemeester Marino Keulen "wijd en zijd" bekend, politiek is zijn job - zijn enige trouwens - en hij kan nu weer 6 jaar de sjerp dragen.
Maar dit wetende en ook de resultaten van diverse andere gemeenten kennende, hou ik het toch voor bekeken vandaag qua politiek en verkiezingen, de rest lees ik morgen wel in de krant.
Op tv is er nu natuurlijk niks anders te zien dan het tonen van resultaten, het gejuich van de winnaars en het deemoedig buigen van het hoofd door de verliezers. Daar heb ik nu verder geen boodschap meer aan.
Om de zondag - en daarmee het weekend - af te sluiten, wil ik jullie nog een reeks oude postkaarten tonen van Roeselare. Al in 847 was er sprake van Roeselare, zij het anders geschreven. Vanaf de 10de eeuw werd het 'n nijverheids- en handelsplaats. Op 1/1/2024 waren er in deze West-Vlaamse stad 66.262 inwoners.
Iedereen nog ene fijne avond en morgen start 'n nieuwe week.
Sorry mensen, vandaag ga ik het wat korter houden, er zijn namelijk verkiezingen voor de locale besturen. Als je eerst gaat wandelen, dan het middageten en de afwas, vervolgens het stemmen zelf en om af te sluiten, ergens 'n koffie en misschien nog iets anders, dan schiet er niet zoveel tijd meer over.
We kozen ervoor om pas omstreeks 14u00 te gaan stemmen, dat kan omdat bij het digitaal stemmen, je de tijd hebt tot 15u00 (op papier is dat beperkt tot 13u00). Je zult je misschien afvragen, waarom zo laat pas? Dat komt omdat ik hoop dat er op dat moment niet te veel politici ons staan op te wachten om ons de hand te drukken en ons nog iets willen vertellen. Als voormalig publiek figuur - postmeester van Groot-Lanaken - ken ik natuurlijk iedereen en iedereen kent mij, ik kan dus niet zomaar voorbijlopen zonder iets te zeggen, en heb je 'n babbel met de een, dan moet dat uiteraard ook met de anderen. Nee, hopelijk zitten ze op dat moment ergens knus bij mekaar of met hun gezin te wachten op de resultaten.
Mijn wandeling zit er dus al op. Ik vertrok via het Uilenstraatje naar de brug van Briegden. Daar ging ik rechtsaf naar het jaagpad om vervolgens onder de oude spoorbrug, weer links omhoog te stappen naar de brug van Gellik.
Terugkeren deed ik ondermeer doorheen de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Ik moest tenslotte ook nog bij de bakker zijn om er mijn bestelling te gaan afhalen. Ik was er omstreeks 10u10 en in de rekken lag er nog welgeteld één brood. Vermoedelijk is iedereen eerst zijn brood komen kopen vóór het stemmen.
En die cartoon nog, ik zag die voorbijkomen op facebook. Het is misschien 'n macabere grap, maar ik kon het toch niet laten er eens flink mee te lachen, hopelijk jullie ook.
Het is nu dadelijk effe 'n rustmoment om dan naar het cultureel centrum te gaan om er onze burgerplicht te gaan vervullen. Wij zijn van het standpunt dat elke stem er toe doet.
Voor vele Belgen is het morgen de dag van de waarheid, word ik (opnieuw) gekozen in de gemeenteraad en zo ja, komt mijn partij in de meerderheid. Het is dus voor velen 'n soort examen, voor heel wat mensen "eenaanwervingsexamen", voor anderen dan weer "eenheb-ik-het-goed-gedaan-examen".
Zelf heb ik mij altijd ver weg weten te houden van de politiek, enerzijds omdat ik 'n openbaar - en dus neutraal - ambt had als postmeester en anderzijds omdat ik anders 'n echtscheiding aan mijn broek zou krijgen. Politiek = veel buitenshuis zijn en dat wilde mijn vrouw niet, en terecht. Ook heb ik nooit moeten zetelen in 'n kiesbureau. Ik was trouwens als postmeester steeds van dienst. Om te beginnen diende ik de papieren stembrieven in ontvangst te nemen om ze nadien te overhandigen aan de verantwoordelijke van de stembureaus. Verder stond ik ook in voor de betaling van de zitpenningen aan de voorzitters van die stembureaus. Ik had dus altijd 'n goede reden om niet zelf te moeten zetelen. Ik ben wel benieuw naar de resultaten.
Uiteraard heb ik vandaag ook gewandeld, 'n stuk zelfs in het bos. Het was zo goed als windstil, wel behoorlijk fris maar anderzijds dan weer droog. Ik trok via de Lepelvormweg en camping San Lanaco, het bos in. Ik koos het wandelpad dat langs Domein Zangersheide voorbijkomt. Daar stak ik de Neerharenweg over richting Pietersheim. Er was vandaag behoorlijk wat volk in het bos. En dat het de tijd is van paddenstoelen en zwammen, je ziet ze overal, veelal ook op de stammen van bomen.
Via de burchruïne, de Merodelaan en de Broekstraat, was het weer tijd om huiswaarts te keren. Mogelijk is er deze namiddag het vervolg van de "grote Tadej Pogacarshow".
Al enkele dagen liep ik rond met 'n irritant gevoel in mijn geopereerd rechteroog, ik kon het niet goed omschrijven. Het voelde aan als vermoeid, mogelijk met te veel oogdruk of nog iets anders, kortom, het voelde niet goed aan. Maar toen mijn vrouw eens goed mijn oog onder de loep genomen had, werd veel duidelijk. Een losgekomen wenkbrauw was op wandel getrokken en had zich genesteld onder mijn ooglid, vandaar dat ambetant gevoel. Maar goed dat ik niet 'n afspraak had willen maken bij de oogarts. Nu voelt alles weer prima aan, gelukkig maar, ook voor mijn gemoedsrust.
Deze middag hebben we het er samen eens van genomen, 'n etentje elders. Het was dan wel met twee brillen, eentje voor onderweg en de ander om de menukaart te bekijken.
Maar het voornaamste doel van vandaag was de bibliotheek. Mijn leesvoer was weer eens op en ik diende dus nieuwe boeken te gaan halen. Maar gezien fietsen nog niet tot de mogelijkheden behoort en het sleuren met zes dikke boeken tot ginder, ook geen optie was, is mijn echtgenote zo vriendelijk geweest om mij na te fietsen tot ginder, trouwens, zij had zelf ook boeken nodig.
Nadien heb ik nog 'n wandeling gemaakt via de voormalige hoeve van het kasteel De Merode, Tournebride en terug via het kanaal en de sluis van Lanaken. Onderweg aan het kanaal zag ik nog 'n grote groep jongeren (lagere school) die les kregen over de natuur. In Lanaken had ik nog ene babbel met vriend Luc, ooit ploeggenoot bij Volleybalclub Nivoc.
Afsluiten wil ik doen met 'n humoristische noot. Ik ben nu al aan het uitkijken naar mooie cartoons voor onze carnavalskrant die moet verschijnen eind februari 2025. En wie ons plat Lanakers niet gelezen krijgt, de vertaling staat er onder. Nog ene fijne dag verder iedereen.
En dat het geregend heeft, .... amaai nog niet, dat zien wij doorgaans aan de straatkant. Als er nog water in de kiezel staat aan onze brievenbus, dan zijn er ettelijke liters regen gevallen. Gelukkig is ons land aan het ergste ontsnapt, vooral Wallonië en onze Voerstreek kunnen weer opgelucht ademhalen. In de VS en meer bepaald in Florida, is het andere koek, heb het maar voor dat je "hebben en houwen" moet achterlaten in de hoop om alles later nog terug te vinden.
Na de koffie zag ik dat het de verdere voormiddag droog zou blijven, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik vertrok via de Eikelenweg en de Smeetsstraat om daarna naar de Kounterstraat te wandelen. Die grote plas water beslaat wel 'n grote oppervlakte. Doorgaans staat er altijd water en heel dikwijls kan daar in de winter bij vrieskoude, geschaatst worden.
Ook aan de Langkeukelbeek zag ik dat het goed geregend had, meestal staat de beek op dat punt droog, maar nu stroomt er toch heel wat water door.
Aan de Sportoase, 'n gebouw met zowel 'n sporthal als 'n zwembad, dacht ik weer terug aan mijn sportieve periode in mijn leven. Als prille twintiger had ik eerst 'n korte voetbalcarriére van dik 8 jaar (ik was verdediger - rechtsachter) om nadien over te schakelen naar volleybal. Méér dan 30 jaar heb ik competitie gespeeld in het Vlaams Katholiek Sportverbond (V.K.S.), met wel zijn gevolgen. Vooral mijn schouders hebben het geweten, maar ook mijn knieën zijn er niet ongeschonden doorgeraakt. Dat heb je met al dat springen. Mijn toenmalige club had als naam Nivoc. Daarna en tot heden (ondertussen ook al 10 jaar), is fietsen mijn bezigheid geworden met tussenin (vanaf de coronaperiode) ook het wandelen. Ik heb dus in mijn leven weinig stilgezeten.
Terugkeren van mijn wandeling deed ik via het jaagpad aan het kanaal, de sluis en Lanaken-centrum. Seffens heeft mijn halve trouwboek pannenkoeken op het menu gezet, dat 4-uurtje zal smaken.
En o ja, die laatste afbeelding, dat is echt iets voor doemdenkers, zij die geloven in de klimaatopwarming en de gevolgen daarvan. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.
Rekening houdende met het weer, ben ik al vroeg op wandel vertrokken. Ik diende sowieso naar de bakker te gaan, en eens dat brood terug thuis afgeleverd, ben ik gewoon verder getrokken richting Smeermaas.
Ik vertrok via het Kerkplein waar het nog vrij rustig was, dan de fiets- en wandelbrug over om dan via de Industrieweg naar het winkelcentrum van Smeermaas te stappen. Aan de rode brievenbus moest ik terugdenken aan vele jaren terug. Ik was toen nog postmeester toen er eens 'n politiecombi voor onze deur stopte en enkele politieagenten aanbelden. Wat was er gebeurd? Wel, op oudejaarsavond hadden vandalen de brievenbus op de Industrieweg tot ontploffing gebracht. Zo kwam het dat op de eerste dag van het jaar, de politie mij verzocht effe met hen mee te gaan in de combi om ter plaatse als postmeester, de nodige vaststellingen te gaan doen. De bus was totaal uit elkaar gereten, wat deed vermoeden dat er toch 'n zware bom in de bus werd gestopt. De inhoud - brieven dus - was afwel zwart geblakerd of totaal vernietigd. De bus die er nu staat, lijkt precies ook toe aan haar levenseinde, vol met roestplekken, vuil en niet meer waardig om nog als brievenbus te fungeren. Tijdens mijn actieve periode als kantoorhoofd, werden alle brievenbussen van Groot-Lanaken jaarlijks gereinigd en zo nodig, opnieuw in de verf gezet.
In de Kringloopwinkel zijn er al veel spullen van ons terecht gekomen. Beter zo dan ze volledig te moeten afdanken. Ik vervolgde mijn weg richting het kasteel van Hocht. Via de sluis van Neerharen kwam ik in de Heirbaan terecht, de straat met zegge en schrijven, de meest authentieke woningen van het dorp. Toen ik daar 'n foto aan het maken was, sprak de vrouwe des huizes mij aan met de vraag wat de bedoeling was van mijn foto. Toen ik haar vertelde dat hun woning op de mooiste straat van het dorp ligt en dat mijn foto op 'n blog zou terechtkomen, kreeg ik 'n algehele goedkeuring met veel succes er bovenop.
Terugkeren deed ik via de Neerharenweg en Domein Zangersheide. Van dat laatste stuk maakte ik geen foto's, die zijn er in het verleden al genoeg gemaakt.
En thuis was onze zoon bezig met enkele lampen te bevestigen in onze keukenkast. Met het ouder worden heeft ook mijn vrouw meer licht nodig bij het dagelijks gebruik van wasmachine en droogkast.
En deze namiddag ...??? Het ziet ernaar uit dat we vertrokken zijn voor enkele uren regen.
Vanmorgen, 9u20, bezoek bij mijn oogarts, controle van mijn rechteroog. Alles ziet er goed uit, en mijn oog is volledig hersteld. Ik mag dus weer alles doen zoals voorheen. Het enige minpuntje was dat mijn oog héél droog geworden is door de dagelijkse druppels waarin cortisone zit voor 'n spoedig herstel en antibioticum om eventule infecties te voorkomen. Ik moet nu andere druppels gebruiken, zonder de cortisone, de boosdoener van mijn droog oog.
Ik mag dan wel alles opnieuw doen, maar praktisch gezien zal dat toch niet lukken. Zolang mijn brilglazen niet zijn aangepast, zal die fiets nog blijven staan.
Maar op wandel gaan is zondermeer 'n goed alternatief. Na mijn doktersbezoek, wandelde ik doorheen de Broekstraat en de Merodelaan naar Pietersheim. Daar nam ik de wandelweg doorheen de sportvelden richting de Kinderboerderij.
Vervolgens ging ik naar de Henri Dunantstraat. Ik herinner mij nog het bezoek in 1961 van toenmalig Prins Albert en Prinses Paola aan Lanaken. Ik was toen 7 jaar, even oud als nu onze kleinzoon. Met mijn oom heb ik toen al die plechtigheden gevolgd van op korte afstand.
Via de Asbeekweg en de Steenselbergweg, kwam ik tenslotte in de wijk Sint-Servaas. Ooit, toen er nog priesters genoeg waren, was dit 'n parochie op zich. Recent werd gevierd dat de kerk op 6/4/1974 plechtig werd gewijd door de Bisschop, nu 50 jaar geleden. Ik herinner het mij nog gelijk gisteren. Ik was toen lid en leider bij de jeugdbeweging KSA, 'n christeijk geïnspireerde jongensvereniging. Als leider was ik toen uitgenodigd op de plechtige misviering en de receptie achteraf in de naast liggende sporthal. Maar wij jongeren, 20 jaar, zagen dat niet zitten om die hele misviering en bijhorende plechtigheden uit te zitten. We hebben ons toen in stilte verwijderd om in de sporthal, in afwachting van de receptie die daar zou plaatsvinden, al de nodige pinten te gaan drinken. En je kent het spreekwoord "zo zat als 'n Zwitser", dat klopte die avond helemaal .........
Een trage wandeling, ik haalde zelfs geen 5 km/uur, maar ook daar kan ik van genieten. Ik had mijn gewone dagdagelijkse kledij aan en ik wilde mij niet in het zweet wandelen. Daarnaast is het toch nog effe oppassen omdat ik met 'n niet-aangepaste bril op pad ben. Losse tegels, allerlei obstakels ed. zijn dus best te mijden.
Ik vertrok via de Broekstraat en de Drie Eikenstraat naar de Putstraat. Daar staat een der oudste woningen van Lanaken. De gevelsteen geeft het jaartal 1686.
Vervolgens ging het naar Tournebride, de tunnel onder de grote weg door. En dan gewoon verder wandelen langs het kanaal richting Lanaken. Ik kwam eerst aan de sluis voorbij, dan aan de kanaalkom om tenslotte op de Stationsstraat uit te komen waar ik 'n brood diende te kopen.
Op de Stationsstraat staan er nog verschillende oude, maar goed gerenoveerde woningen. Een ervan kun je kopen voor 'n prikje, het bescheiden bedrag van 749.000 euro. Het andere is en blijft 'n eyecather in deze straat.
Zo, dat was het voor vandaag. Ik kijk uit naar vanavond op onze VRT waar Arnout Hauben begint aan zijn tocht "dwars door de lage landen". Hij start in Lauwersoog (Nederland).
We hebben daarnet onze brievenbus leeggemaakt. Één week voor de gemeenteraadsverkiezingen valt het reuze mee qua folders die we in onze bus krijgen. Het is ooit anders geweest, zeker in de periode dat ik nog postmeester was te Lanaken en het voor het zeggen had, wanneer en hoe de folders gepost zouden worden in de bussen. Ik nodigde in die periode alle lijsttrekkers uit op mijn kantoor en legde hen de spelregels uit van het verspreiden van verkiezingsfolders (prijs - max. per dag - enz.). En iedereen ging daar op in. Zo wist ik altijd welke partij niet dezelfde dag folders wou rondgebracht krijgen samen met folders van 'n andere welbepaalde partij. En het liep toen altijd gezwind, niemand klaagde en toch hadden mijn postmannen en vrouwen, verschrikkelijk veel werk in die periode. Nu is dat allemaal véél minder, het kost ook véél meer dan vroeger om iets rondgebracht te krijgen.
Maar dit verslag gaat eigenlijk over mijn wandeling van deze voormiddag. Ik wilde nog eens naar Gellik gaan. Je hebt daarvoor verschillende mogelijkheden, ik ging gewoon via de Kewithdreef, zeker omdat daar altijd wat paarden rondlopen. Daarna ging ik rechtsaf, de Bergstraat op met bovenaan, één der mooiste oude woning van het dorp.
Daarna ging ik het centrum van Gellik in, met prominent aanwezig, de Sint-Laurentiuskerk. De oude kerk werd verwoest in WO I en nadien heropgebouwd. In de kerk zelf staat nog een preekstoel van 1682. Via het monument van de overleden oud-strijders, daalde ik de berg af richting de Wijerdijk. Daar kwam ik vriend Eric tegen met zijn echtgenote. Altijd leuk met hen 'n babbel te hebben.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat, de mooie herfstkleuren van Interieur Marres en de voor mij, mooiste boom van Lanaken aan het college.
Samen met mijn echtgenote hebben we vandaag ene hele gezellige namiddag gehad en nu, met de tonen van Secret Garden, sluit ik mijn verslag af. Nog ene fijne avond.
Wie mij kent weet dat ik moet blijven bewegen en op allerlei andere zaken, moet actief kunnen zijn. Ik zou anders voor mijn echtgenote ene ambetante huisgenoot zijn, eentje die anders aan de muren omhoog zou kruipen. Laat mij dus maar doen, al gaat dat wat moeilijker dan anders, ik heb er geen probleem mee. Een klager was ik niet en ben ik niet.
Vanmorgen was het vrij fris toen ik naar de bakker ging. Gelukkig was het deze namiddag helder weer, veel zon, weinig wind en 'n aangename temperatuur. Gaandeweg kwamen de wolken wel opzetten, maar dat kon de pret niet bederven.
Ik wandelde het centrum in, dan door de Jan Rosierlaan en achter het brugje, langs het kanaal naar Tournebride. Dat is 'n onverhard pad en ik moet al ver terugdenken om daar nog eens 'n andere passant gezien te hebben.
Eens de brug van Tournebride over, vervolgde ik mijn weg doorheen Pietersheim. Het kasteel en de burchtruïne liet ik maar eens links liggen en nam gewoon het bospad rechtdoor tot aan de Neerharenweg. Wat later nam ik toch nog 'n ommetje langs de visvijver. De vissen konden kiezen aan welke haak ze zich lieten verrassen, er waren 'n zestal vissers actief.
En wat die zwammen betreft, die Reuzenzwammen staan er momenteel met hopen. Kijken mag, aankomen niet! En terwijl ik dit aan het typen ben, volg ik met 'n half oog de tweestrijd tussen onze Lotte en Marianne Vos om het WK gravel. Het is Marianne geworden, proficiat.
Een en al zon deze voormiddag en nu, 13u40, nog steeds. Een mooie dag dus. Dat was best 'n dag geweest dat er gefietst kon worden, maar nuchter als ik ben, heb ik die gedachte toch maar flink opgeborgen. Het zal deze maand - en misschien zelfs nog 'n stukje van november - een periode zonder fiets zijn. Wandelen daarentegen kan geen kwaad, zij het met de handrem op, geen stoer gedoe met flinke gemiddelden of ruwe parcours. Wat ik ook niet zal doen, dat is 'n bus nemen om elders te vertrekken. Corona is nog steeds in het land en ik wil mijn operatie aan mijn linkeroog niet op het spel zetten.
Goed beschut tegen de zon (petje op), de sjaal om de hals (het was nog fris) begon ik aan mijn wandeling. Ik vertrok via de Broekstraat naar de Koning Albertlaan. Daar was vroeger 'n school, de Fratersschool. Ik heb er mijn kindertijd doorgebracht en kan nu nog, zovele jaren later, de verschillende meesters en Frater opnoemen waarbij ik lessen gevolgd heb. De woning van de Fraters is nu geïntegreerd in de bibliotheek "De Bron".
In Pietersheim blijf ik doorheen de site van de oude burchtruïne wandelen, al was het maar om op te volgen of de opgravingen weer eens overwoekerd worden door struikgewas.
Terugkeren deed ik via de Kinderboerderij en de atletiekpiste. Mijn laatste foto nam ik op de Waterstraat, één der oudste straten van het dorp en daardoor ook de straat met de meeste oude huisjes.
Het is me wat, nu voor het beeldscherm van mijn pc zitten, het is niet zo evident. Waar ik gisteren en eergisteren zo goed als (bij wijze van spreken uiteraard) blind voor mijn scherm zat, lukt het vandaag 'n heel klein beetje beter. Maar het is en blijft 'n wazig zicht. Mijn rechter brilglas is uiteraard nu veel te sterk voor mijn oog en dat is heel vervelend. Vandaag ben ik bij mijn opticien geweest om uit 'n oude bril, het rechter glas te laten verwijderen. Gisteren deed ik het nog op de manier van de zeerovers.
Hoe ook, honderd procent is het nog steeds niet omdat ik ervoor gekozen heb om te blijven brillen. Ik kan mij 'n verder leven zonder bril niet indenken. Natuurlijk zal de sterkte van de glazen aangepast worden en mijn multifocale bril zal nodig blijven omdat ik bijziend ben.
Een operatie aan 'n oog is verder één ding, maar wat er dan nog allemaal bijkomt ..... Meerdere keren per dag oogdruppels indoen, voor het slapen gaan 'n oogzalf aanbrengen en 'n oogkapje opzetten. Gelukkig heb ik enkele behulpzame handen die mij daarbij helpen.
Ik hoop dat ik vandaag mijn verslag foutloos maak, dat was niet het geval op dinsdag toen vriend Pol mij betrapte op 'n zware grammaticale fout. Doorgaans lees en herlees ik mijn verslag eer ik het definitief afsluit. Eventuele fouten heb ik dan gezien en verbeterd. Maar nu was er mij eentje ontsnapt. Ik heb het inmiddels rechtgezet.
Maar genoeg nu over mijn oog, ik had gisteren van mijn oogarts de toelating gekregen om te blijven wandelen, voor de rest moest ik mij gedeisd houden. Ik ben dus eerst naar de opticien geweest om vervolgens via Briegden naar de wijk Kompveld te wandelen. Het was wel effe oppassen bij het oversteken van straten, ik ben niet voor 100% maar voor 300% voorzichtig geweest en mijn tijd genomen.
Via de Boonakkerstraat was het tijd om terug te keren, ware het niet dat ik toch nog wat oponthoud had met 'n kandidaat-gemeenteraadslid, 'n goede vriend. Ik heb op 'n bepaald moment het gesprek moeten afbreken om thuis niet te laat toe te komen voor het middagmaal en daarbij slechte punten op te lopen. Ene fijne dag verder nog.
Zo, 'n kleine update na mijn oogoperatie gisteren. Zoals ik al schreef, ik was er niet zenuwachtig over, die kalmeringspil die ik moest innemen was eigenlijk nergens voor nodig. Het is allemaal vlot verlopen en aangezien ik de eerste van de dag was, kon ik ook al rap terug naar huis. Uiteraard zie je de eerste dagen nog wazig, ook vandaag nog, en die pijnstiller die ik nam voor het slapengaan, heeft mij 'n goede nachtrust bezorgd.
Maar vanmorgen kon ik het toch niet laten om effe de deur uit te gaan. Ver ben ik niet geweest, het was gewoon even het gevoel terugkrijgen om wat te wandelen zonder risico's te nemen. En geld afhalen aan de automaat lukte ook nog.
In het park waren ze bezig de schapen te verhuizen naar 'n andere locatie.
Deze namiddag moet ik nog voor 'n controle naar de oogarts. Het zal nu 'n aantal weken druppels in mijn oog blijven doen. En binnen veertien dagen volgt dan mijn andere oog.
Gezien ik nog wazig zie, zal ik mijn bezoekjes toch moeten beperken. Ik wil niet hebben dat ik kemels schrijf in andere gastenboeken.
Vanmorgen om 7u00 moest ik er al zijn in het ziekenhuis van Lanaken. Ik was er niet allleen, er waren nog verschillende koppels die zich op dat uur aandienden. Gellukig was ik als eerste aan de beurt. Maar na de eerste plichtplegingen bij de verzorgsters, het invullen van een vragenlijst, omkleden en de eerste behandelingen van mijn oog, werd ik toch al verder gebracht naar de voorkamer van de operatiezaal. Na nog wat wachten konden ze aan mijn oog beginnen.
Ik ben er eigenlijk in het geheel niet nerveus voor geweest, wat moet gebeuren, dat moet gebeuren. Nu zie ik uiteraard niet te best, maar dat zal wel beteren.
Uiteraard geen sport vandaag. In de plaats komt er een reeks oude postkaarten van Temse. Een van onzer medeblogsters woont daar. Temse ligt in Oost-Vlaanderenen telt +/ - 31.000 inwoners. De stad is al bekend in de 10de eeuw.
Vanmorgen ben ik eerst naar de bibliotheek gegaan voor wat nieuw leesvoer. Ik was aan mijn laatste boek bezig en aangezien ik morgen 'n operatie onderga aan mijn rechteroog (nieuwe lens), leek het mij beter om vandaag al te gaan kijken voor nieuwe boeken.
Na de koffie kon ik dan vertrekken voor 'n korte wandeling. Kort in die zin dat het rond het middaguur kon gaan regenen. Ik ben nog eens de kinderboerderij gaan bekijken, altijd leuk om die beestjes bezig te zien. Het was er vrij rustig vandaag, natuurlijk, de kinderen zitten op school, of .... toch niet allemaal. Ik heb verschillende klasjes met kleuters gezien in Pietersheimbos. Rond deze tijd van het jaar is er op school altijd 'n week van het bos.
Meer volk was er aan de visvijver, 'n viertal vissers zaten er comfortabel hun hengel uit te gooien. En met comfortabel bedoel ik dat ze enerzijds alles bij de hand hebben en anderzijds heel gemakkelijk zitten aan het water. Ik vermoed toch dat 'n gemiddelde visser heel wat euro's heeft uitgegeven voor zijn uitrusting en materiaal.
Terugkeren deed ik doorheen de burchtruïne. Ik heb nog even met het idee gespeeld om via het centrum terug naar huis te wandelen, maar met die mogelijke regen, was het beter om de kortste weg te nemen. En maar goed ook, op het eind begon het al te miezeren.
Wat nu de volgende dagen gaan brengen, zelf heb ik er het raden naar. Fietsen is helemaal uit den boze en of ik kan gaan wandelen is nog 'n andere vraag. Ik moet sowieso voorzichtig zijn met mijn oog. En uiteraard is mijn bril nog niet aangepast aan de gewijzigde sterkte. De vraag is uberhaupt of ik wel met de pc iets kan doen ... ?? Het zal zich morgen uitwijzen. Zien jullie geen verslag, dan weten jullie waarom.
Vanmorgen was het juist 3° warm (of koud, zoals jullie willen). Ik dacht bij mezelf, "een paar handschoenen zou zeker geen luxe geweest zijn". Maar de blauwe lucht maakte veel goed, het belooft 'n stralende dag te worden.
Ik diende naar de bakker te gaan, maar aangezien ik alles op voorhand besteld had, maakte het niet veel uit om welk uur ik die bestelling zou afhalen. Ik kon dus met 'n gerust gemoed nog even 'n wandeling maken. Vandaag had ik iets gepland richting Gellik.
Ik vertrok aan de Sportoase om daarna het Albertkanaal over te steken via de brug van Briegden. Daar zag ik de schaapjes grazen op 'n wel zéér uitgebreid gebied (vanaf de brug tot onder aan het jaagpad). En wat foto's maken met de zon achter je, dat levert altijd 'n speciaal resultaat op. Die oude spoorbrug is al dikwijls gefotografeerd maar het blijft 'n mooi beeld.
Eens de brug over in Gellik, wandelde ik doorheen de Boonakkerstraat, terug richting Lanaken. En toen kwam het, precies om negen uur, ... de kerkklokken van Veldwezelt begonnen te luiden. En niet zomaar 'n beetje luiden, neen, 'n hels lawaai. Als de wind 'n beetje gunstig staat, of je bent er niet veraf (zoals vandaag), dan klinkt dat oorverdovend. Ik had compassie met mensen van Veldwezelt die gisterenavond op de lappen zijn geweest. Ze werden wakker gemaakt met 'n dubbele hoofdpijn, enerzijds de kater van gisteren, anderzijds het klokkengeluid.
Ik keerde terug via de Kewithdreef en de Kewithstraat, om tenslotte via het onverharde pad op de Bosstraat uit te komen. De winkel van de bakker ligt niet veel verder.
In Lanaken is vandaag van alles te doen, vooreerst de jaarlijkse Maasrun, diverse loopwedstrijden doorheen het centrum, en ook de zoveelste organisatie van wandelclub de Sparrentrippers. En natuurlijk op tv, het WK voor profrenners met onze Remco als een der favorieten.
De hele voormiddag ben ik braaf binnen gebleven, de buienradar gaf regen, en wat denk je ...... natuurlijk geen regen. Dat kon ik natuurlijk niet hebben, mij zo om de tuin leiden. Er zou dus in de namiddag gesport worden, regen of geen regen. Het was alleen nog kiezen tussen wandelen en fietsen. Het is fietsen geworden met de stadsfiets. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: "ik ga fietsen, regent het, wel dan heb ik pech, ik waag het erop".
Een juist plan had ik niet, ik ben gewoon mijn neus achterna gereden. Ik vertrok via Smeermaas om daar Hochter Bampd binnen te rijden. Daar rijpte het idee om de Maas over te steken om via Stein en Maastricht terug te keren. In Uikhoven heb ik nog even met het idee gespeeld om het veer te nemen. Maar toen ik zag dat het veer aan de overkant lag en er aan beide kanten geen andere fietsers te zien waren die wilden oversteken, ben ik maar doorgereden tot in Kotem. Ik wilde voor mij alleen die schipper de overzet besparen. In Kotem heb ik dan gewoon de autostradebrug als oversteekplaats genomen.
In Stein heb je 'n mooi zicht op het Julianakanaal. En dan heb je de verschillende dorpjes na mekaar. Eerst Geulle a/d Maas met zijn St. Antoniuskapel, gebouwd in 1908, dan het kasteel van Geulle. In feite is dat de voorburcht van het in 1847 afgebroken kasteel. En iets verder in Geulle, had ik het toch effe in de mot, regen op komst. Gelukkig was het café Preuverie Auwt Gäöl open en kon ik met nog heel wat anderen, genieten van 'n lekkere tas koffie op het overdekt terras. De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat.
Via het kasteel Meerssenhoven, gebouwd in de 16de eeuw, was het kwestie om snel mogelijk terug te keren. Ik betrouwde het niet. Via Itteren en Borgharen kwam ik in Maastricht waar ik toch effe opnieuw diende te schuilen onder de oude Noorderbrug. En in Lanaken, goed 2 km. van thuis, had ik nog eens prijs, weer regen. En weer had ik geluk dat ik onder de tunnel kon schuilen, kort aan ons cultureel centrum.
Maar ja, jullie kennen mij, veel heb ik niet gesakkerd, het hoort er bij. En om de dag helemaal goed te maken, onze Lotte is opnieuw wereldkampioen, voor het 2de jaar na mekaar. Ferm, wat 'n sportvrouw!!!!!
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar goed dat ik niet 'n afspraak had willen maken bij de oogarts. Nu voelt alles weer prima aan, gelukkig maar, ook voor mijn gemoedsrust. 
Het was dan wel met twee brillen, eentje voor onderweg en de ander om de menukaart te bekijken. 
Tijdens mijn actieve periode als kantoorhoofd, werden alle brievenbussen van Groot-Lanaken jaarlijks gereinigd en zo nodig, opnieuw in de verf gezet. 
Ik had compassie met mensen van Veldwezelt die gisterenavond op de lappen zijn geweest. Ze werden wakker gemaakt met 'n dubbele hoofdpijn, enerzijds de kater van gisteren, anderzijds het klokkengeluid. 
Ik ben Eddy Meuris