aantal stappen: 1.493.627 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 128
aantal fietstochten: 81
Zoeken in blog
19-06-2025
Doorheen Gellik.
Het is in de voormiddag nog altijd doenbaar om je neus buiten te steken, zeker als je besluit om deels doorheen het bos te wandelen. Mijn bestemming was vandaag Gellik. Eerlijkheidshalve moet ik er bijvertellen dat 'n route kiezen niet altijd zonneklaar is, het moet 'n uitdaging blijven, er moet iets te zien zijn en er moeten foto's gemaakt kunnen worden.
De keuze viel dus op Gellik, deels langs de bosrand, deels doorheen het bos. Ik vertrok via de Smeetsstraat om daar het bos in te gaan. Die wandeling is één rechte lijn tot aan de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar nam ik links de Houterstraat om daarna binnendoor uit te komen aan de Muziekacademie op de Biesweg.
Op de kruising met de Kerkstraat staat het voormalige gemeentehuis van Gellik. Het werd als dusdanig voor het laatst gebruikt op 18 februari 1977. De fusie met Lanaken is dus bijna al vijftig jaar oud. Helemaal op het eind van de Kerkstraat - in feite op de Bergstraat - staat 'n opmerkelijke kapel, zeker als je de structuur van het gebouw bekijkt. Ik kan mij niet herinneren veel van die ronde kapelletjes gezien te hebben. En ook weer spijtig, het kapelletje wordt wel genoemd - kapel O.L. Vrouw van Bijstand - maar wederom ontbreekt elke geschiedenis er over.
Terugkeren deed ik oa. via de Kounterstraat en de veldweg tussen Op de Puin en de Pannestraat. Ik was ruim op tijd terug thuis om de buitenkant te verfrissen, we gingen namelijk elders eten, hoofdgerecht en dessert. Morgen ga ik in de vroege voormiddag fietsen en vriend Hubert is dan van de partij. Er werd al 'n route - naar zijn mogelijkheden - afgesproken. We fietsen via As naar "fietsen over het water" in Lanklaar. Daarna zal het van zijn conditie afhangen hoe we terugkeren.
Eerst de arbeid en dan pas de hobby. Ik was dan wel al gaan wandelen in de voormiddag, maar de arbeid, dat was iets dat we met ons twee dienden te doen. Het terras diende nog eens grondig met water gereinigd te worden. En dan moeten de tuinmeubelen, de planten en andere attributen eerst aan de kant gezet te worden. En met dat warm weer, wat is er dan prettiger dan met wat water knoeien ....
Mijn wandeling maakte ik dus in de voormiddag, kwestie om niet in té felle hitte te moeten sporten. Vandaag wilde ik nog eens het Belvédèrepad bewandelen. De bedoeling was om vervolgens in Veldwezelt de brug over te gaan om dan langs de andere kant van het kanaal terug te keren.
Ik vertrok langs de bloemen aan de Sportoase richting de brug van Briegden. Daar is het even naar links en dan recht naar boven, de talud op. Het is een der mooiste plekken van Groot-Lanaken. Je ziet er omzeggens geen mens, je wandelt in 'n groene omgeving, en de weiden staan vol met paarden of koeien. In de verte zie je de kerk van Veldwezelt. Met wat geluk zie je aan de linkerkant - waar de begroeiing wat minder is - het Albertkanaal en op de achtergrond de sluis van Lanaken.
Het is 'n vrij lang pad tot Veldwezelt, je kunt rechts wel twee keer afslaan. Een keer naar de Briegdenstraat en ergens in het midden, naar de Winevenstraat. Ik wandelde dus door tot aan de brug van Veldwezelt. Terugkeren deed ik door omlaag te gaan naar het jaagpod. Aan de firma Wetering kun je niet verder, daar moet je terug omhoog naar de Tweekronenlegerweg. Dat is 'n lange naam die verwijs naar de Spaanse successieoorlogen tussen 1701 en 1713.
Zoals je op de foto ziet, ik had mijn groene drinkbus bij en het was nodig, de warmte liet zich al voelen. Via de bloemen op het Kerkplein, keerde ik tenslotte terug naar huis. Iets meer dan 10 km. gewandeld, niet slecht dus. Wat morgen brengt, dat weet ik nog niet. Sowieso wordt er vrijdag gefietst, dan zou de temperatuur nog meevallen. In het weekend daarentegen, wordt het bakken en braden.
Vandaag is Eddy Merckx 80 jaar geworden. Wie Eddy niet kent, die heeft zijn hele leven op 'n andere planeet gewoond. En als je naar het palmares kijkt van Eddy, dan wordt vooral gekeken naar zijn eerste overwinning van de Ronde van Frankrijk in 1969. Anderen kijken dan weer vooral naar de eerste landing op de Maan door de Amerikanen in datzelfde jaar. Voor mij blijft 1969 onlosmakelijk verbonden met het muziekfestival van Woodstock. Ik was een der eersten die de film gezien heeft en de 3-dubbele LP koester ik al mijn hele leven.
Dit terzijde, ik ben gaan fietsen vandaag. Na 'n vroeg middagmaal kon ik omstreeks 12u30 vertrekken naar Gellik en Eigenbilzen. Vandaar fietste ik langs het Albertkanaal naar Zutendaal. Daar staat al 'n tijd 'n bord met herinneringen aan de loopgraven die er waren tijdens WO II.
Daarna kwam ik langs de Kapel O.L. Vrouw van Smarten. Spijtig genoeg vond ik er geen info over. Mijn route passeerde vandaag ook Bokrijk, oa. de passage doorheen het water. Ik vervolgde mijn weg naar Zonhoven. Daar zag ik onder 'n brug weer enkele prachtige muurschilderingen. Een pauzeplaats had ik niet echt op het oog vandaag, ik wilde het toeval eens laten beslissen. En die stopplaats vond ik in Houthalen bij Vini's. Vlaai hadden ze niet maar die Magnum smaakte evengoed.
Terugkeren deed ik via Opglabbeek en As. Daar kun je nog steeds op zondag - bij droog weer - meerijden op die minitrein. Maar eens As buiten, begon deze jongen dorst te krijgen. Ik had dan wel twee goed gevulde drinkbussen bij, maar 'n lekker biertje zou toch smaken. En dan heb je uiteraard 'n goed adres in Kotem, in de Ponderosa. Op de koop toe kreeg ik nog 'n suikerwafel. Ja, dat Duveltje smaakte. Het kon wel, want Kotem ligt zover niet van Lanaken. Die laatste kms. met 'n biertje in de maag, leverde uiteraard geen enkel probleem op. Mijn laatste foto nam ik aan die spin in Uikhoven.
Zo, weeral tevreden over mijn rit, redelijk wat kms., het was zonnig weer en ik heb me weer kunnen uitleven. Vooral dat laatste is hetgeen dat telt.
Het was vandaag weer 'n dag in twee delen, in de voormiddag noest aan 't werk in de tuin, in de namiddag op wandel. Na de regen van de voorbije dagen - ik lees dat er op andere plekken in ons landje weinig of geen regen gevallen is - had het ongewenst kruid weer de kop opgestoken. Tijd dus voor drastische maatregelen. En dan in de namiddag was het tijd voor ontspanning, 'n wandeling naar Maastricht.
Ik vertrok via de Wijngaardstraat, daar hangt de brievenbus van onze ziekenkas. De weinige medische attesten die we nog krijgen, dienen daar te worden gedeponeerd. En dan was het rechtdoor naar Smeermaas om daar via de kleine grens - de Bosscherweg - richting Maastricht te wandelen.
Maar voor ik eigenlijk begin aan mijn verslag, die tekening kon ik niet laten liggen. Vele grootouders hebben het zeker al eens meegemaakt. Ik moet zeggen, tegenwoordig gaat het bij ons prima, onze Arne ruimt alles goed op. En die eerste foto nam ik vanmorgen bij terugkeer van de bakker. Dit herenhuis is een der blikvangers van de Stationsstraat.
Maar nu mijn wandeling. Op de Bosscherweg liggen aan de linkerkant van de straat, ook woonboten. Ik wilde van korterbij die boten eens gaan bekijken. Ik nam daar de Oude Smeermaeserweg. Een eind voor mij uit zag ik 'n koppel 'n brug oversteken. Nieuwsgierig als ik ben, kon ik het niet laten hen te volgen. En helemaal aan de overkant zag ik tot mijn spijt dat een der woonbotenbewoners die mensen terugstuurde wegens geen verdere doorgang. En toen ik met hen aan de praat wilde, bleken het Engelse toeristen te zijn. In mijn beste Engels heb ik dus 'n korte conversatie gehouden.
Dus, gewoon langs de grote weg verder naar het centrum. Zo kom je langs de Sint Hubertuskerk uit 1925. Tegenwoordig is het 'n sportschool van Basic-Fit. Het was vandaag ook mijn bedoeling om weer wat inspiratie op te doen in de Boekenkerk. Met mijn foto's ga ik dan weer op zoek in onze plaatselijke bibliotheek.
Wandelen in Maastricht, dat is ook de kleine straatjes opzoeken, straatjes waar nauwelijks mensen komen. Ik noem dat soms "verloren lopen in de stad". Ik ben vandaag nergens op 'n terras gaan zitten, onderweg in de binnenstad heb ik mij wel in 'n klein winkeltje ene koele cecemel gekocht. Mijn laatste meters maakte ik oa. langs de Wilhelminabrug waar je best niet de duiven te eten geeft. En aan de bushalte passeerde nog net de aquarium oftwel het toeristisch treintje.
Morgen ga ik fietsen richting Zonhoven en Houthalen-Helchteren.
Wie deze voormiddag niet de gelegenheid had om de misviering vanuit onze gemeente Lanaken bij te wonen, die kan nog altijd kijken in uitgesteld relais. Zelf heb ik die behoefte niet. Wij hebben geen instelling nodig om te weten wat goed doen, denken en leven eigenlijk is. Kerken fascineren mij enkel voor de architectonische structuur en de vele kunstschatten die er zijn te bekijken.
Op zondag ga ik doorgaans al vroeg op wandel, dat was ook vandaag het geval. Ik vertrok via het kapelletje op de hoek van de Henri Dunantstraat en de Waterstraat. Vervolgens ging ik Pietersheim binnen langs de Kinderboerderij. Wat stappen verder zit je dan deels in het bos om dan voorbij de gracht rondom de burchtruïne te wandelen. Het was er vandaag wat vettiger dan gewoonlijk. Dat kan ook bijna niet anders na die stevige regenbuien van gisterenavond en vannacht.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan en de Winkelstraat. In die laatste straat hebben ze de boel wat opgevrolijkt met kleurrijke lijnen en voetstappen.
Zo, meer heb ik niet te vertellen, zei het dat onze kleinzoon nog even op bezoek was deze voormiddag. Het zijn zijn laatste twee weken op school en dan hebben ze twee maanden vakantie.
Vanmorgen had ik het plan opgevat om met de stadsfiets 'n toerke te maken door Vlaanderens velden. Ik had mijn route al mooi op papier gezet en nadat ik van de bakker zou terugkeren, wilde ik er aan beginnen. Maar dat plan ging uiteindelijk niet door, mijn achterband stond zo goed als plat. Ik heb hem uiteraard terug opgepompt en het voelde goed aan, zeker na 'n visuele controle van de band (niks te zien van scherpe steentjes, nagel of iets dergelijks). Maar omdat ik het niet vertrouwde, heb ik de koersfiets genomen. Ik heb wel mijn route aangepast, die dunne bandjes zijn niet ideaal om over veldwegen te fietsen. En gezien ik in casual kledij stond, wilde ik het ook niet te ver maken.
Met wel mijn helm op het hoofd, vertrok in via Gellik naar Hoelbeek. Daar reed ik verder naar Bilzen-centrum. Op de Romboutstraat zag ik 'n mooie muurschildering. Op die straat woont trouwens mijn enig overgebleven tante. Zij is in de tachtig maar nog zeer goed qua gezondheid. Ze is zelfs nog vrijwilligster op het rusthuis. Dan kan bijna niet anders of het zit in de genen, haar ma heeft de kaap van honderd jaar gerond.
In Bilzen was de zon ineens weg, misschien toch niet té ver fietsen was het idee ... In Mopertingen vielen er zelf enkele druppels. Maar eens dit dorp voorbij, klaarde het weer uit. Zo ging ik in Veldwezelt rechtsaf naar Kanne. Daar nam ik mijn pauze voor iets meer geld dan ik gewoon ben, 2,90 euro voor 'n eenvoudige tas koffie met 'n standaard koekje.
Vervolgens fietste ik richting Maastricht met het Château van Neercanne op de achtergrond. In Maastricht wilde ik samen met d'Artagnon op de foto. De vriendelijke dame die de foto nam, bleek juist tegenover het standbeeld te wonen. Dat zal dus niet haar eerste foto geweest zijn.
In Maastricht heb ik 'n eind te voet gestaan in de binnenstad. Je fietst daar best niet, ik denk zelfs dat het verboden is. Hoe ook, met al die voetgangers ging dat ook niet. Daarna keerde ik terug via Smeermaas en de Kanaaldijk achter Hocht. Wie trouwens wat geld teveel heeft, het kasteel is te koop.
Langsheen de visvijver in Pietersheim en de Broekstraat, repte ik mij tenslotte naar huis. Helemaal op het einde aan het Uilenstraatje nam ik mijn laatste foto. Je ziet het niveauverschil misschien niet, maar nu is de overgang van de Arkstraat naar het Uilenstraatje helemaal afgevlakt. Voorheen diende je eerst met je voorwiel 'n boordsteen op te rijden. Het is dus nu veel aangenamer voor de vele fietsers die er passeren. En nu ik de buienradar bekijk, dadelijk gaat het regenen.
Al dagenlang trippelde 'n duif doorheen onze tuin. Vliegen deed ze niet, of het moet iets van 'n halve meter ver zijn. Het zag er ons ook 'n jonge duif uit, vermoedelijk is ze uit het nest geraakt en was ze nog niet aan vliegen toe. Ze was wel naarstig op zoek naar voedsel. Gisteren was ik ze aan 't zoeken en ik vond ze op 'n oude schutting achter in onze tuin. Daar was ze dan toch al opgeraakt. Vandaag heb ik ze niet meer gezien, de eerste vlucht is vermoedelijk dan toch geslaagd.
Gelet op de warmte van vandaag wilde ik deze voormiddag al op wandel gaan naar Veldwezelt om daar aardbeien te gaan kopen. Ik vertrok via de Sportoase richting Gellik. Daar ontmoette ik 'n bevriend koppel, Danny en Eric. Ook zij waren met hun hond bezig aan hun dagelijkse wandeling.
Op de Wijerdijk aan de brug, ging ik linksaf richting Kompveld. Deze keer nam ik niet het Louis Paul Boonpad maar de volgende straat links, 'n verharde veldweg naar de Beekveldweg. Daar kocht ik mijn aardbeien. Ze kosten nog steeds 4,00 euro voor 'n degelijk bakje. Ze zien er mooi rood uit en zijn zeer zoet.
Gezien ik op dat punt nog alle tijd van de wereld had, ben ik 'n tas koffie gaan drinken bij bakker Nulens op de Kiezelweg. Je krijgt daar altijd 'n gebakje bij, iets wat de dag voordien niet verkocht geraakt is denk ik. Voor 2,70 euro kun je echter niet klagen.
Daarna ging ik het langsliggende onverharde pad in, 'n pad dat overgaat in 'n holle weg. Op het einde kom je dan aan het verharde holle pad, terug richting Briegden. De zon begon al ferm te steken en er was nauwelijks wind. Uiteraard had ik mij wel ingesmeerd met zonnecréme.
Voor deze namiddag heb ik mij 'n biertje in de frigo gezet, op te drinken tijdens de koers. Benieuwd of vandaag wel iedereen op zijn fiets kan blijven zitten ...
Als je je banden goed oppomt, dan geeft dat als voordeel dat je fiets goed bolt. Het nadeel is dan weer dat je elke oneffenheid voelt in het wegdek. Dat was vandaag zo met mijn stadsfiets en dat was evenzeer zo gisteren met mijn koersfiets. Bij mijn stadsfiets is dat max. 4 bar, voor mijn koersfiets kan ik tot max. 8 bar gaan, ik hou het bij 7 bar.
Ik hoefde deze morgen niet lang na te denken welke sportieve activiteit ik wilde doen. Dat was eerst te voet naar de bakker en dan 'n rit met de stadsfiets. Ik wilde vandaag de grote warme vóór blijven zodat ik in de namiddag op mijn lauweren kon rusten en ook naar de koers kan kijken. In de tuin is er voorlopig geen werk, die oogt nu opgeruimd en netjes.
Ik vertrok naar Zutendaal waar ik op de Pandenstraat koos voor 'n route onder de bomen. Daarna kwam ik aan de Mariagrot. Ik twijfel steeds om welke deelgemeente het nu gaat. Maar nu met ChatGPT is dat makkelijk, je vraagt gewoon in welke deelgemeente van Zutendaal de Mariagrot ligt en binnen de paar seconden heb je het juiste antwoord.
Vervolgens kwam ik in Kattevennen te Genk. Er waren heel wat sportievelingen de duik naar beneden aan het maken op die hoge schans. Verder was het meestal fietsen onder de bomen, en toch had ik het gevoel dat de wind vanuit alle richtingen kwam. Aan het bord van het fietsroutenetwerk heb ik het vervolg van mijn fietstocht effe bekeken, ik wilde via de Salamander in Mechelen a/d Maas naar Opgrimbie fietsen om daar in Brasserie Aspermans 'n pauze te nemen. Ze schenken daar 'n goede tas koffie, aangevuld met 'n potje lekkers.
Terugkeren deed ik via La Butte aux Bois. Daar zag ik 'n skelet buiten staan. Het is 'n replica van 'n tyrannosaurus rex. Opmerkelijk dat ze hem voor de ingang gezet hebben.
Dat was het weer. Morgen zal het 'n gewone wandeldag worden.
De temperatuur viel mee (niet al te warm) en de goesting was er voor 100%, tijd dus voor 'n mooie fietstocht. Het was idd. 'n ideaal weertje, geen tropische temperatuur zoals verwacht voor de volgende dagen en niet al te veel wind. Wat bergjes oprijden was het doel voor vandaag. En waar doe je dat het best, .... in de Voerstreek natuurlijk.
Ik vertrok in Briegden aan de brug langs het Albertkanaal. In Kanne stak ik het kanaal over om vervolgens naar Lanaye te fietsen. Aan de brug daar zag ik 'n bord staan: fauchage tardif oftewel, late maaibeurt. Via Moelingen en even doorheen 'n stukje van het gehucht Withuis - horende bij Eijsden-Margraten - reed ik verder richting 's-Gravenvoeren. Aan de Sint-Jozefkapel heb je al 'n eerste mooi vergezicht.
Vervolgens kwam ik in Sint-Martens-Voeren. Daar werkten 'n hele tijd terug ex-collega's Monique - Rik - Tony. Monique en Rik wonen in Sint-Pieters-Voeren en heb hen goed gekend. Ook Tony was 'n goede collega. Daar heb je ook 'n zicht op het viaduct dat door de Duitse bezetter tot stand kwam in WO I. Het eerste spoor kwam klaar in 1917. Tot 1957 was er over dat spoor ook personenvervoer. Nu is het 'n drukke goederenspoorlijn.
Ook in Remersdael heb je 'n mooi vergezicht. Iets verderop had ik mijn pauze gepland, in Teuven in het voormalig schooltje, nu café Modern. Tot mijn spijt zag ik dat aan de overkant van de weg het gerenommeerde restaurant-café "Moeder de Gans" ook open was. Ik ben er de laatste jaren dikwijls voorbij gefietst en telkens was het dicht. Het zal voor 'n volgende keer zijn.
Terugkeren deed ik via De Planck en Noorbeek. Daar zag ik 'n pijl hangen van Landgoed Altenbroek. Dat deed mij herinneren aan vele jaren terug toen onze kinderen nog klein waren. Ik vermoed dat het ergens begin de jaren '90 was dat we toen verbleven in de Molenhoeve, horende bij het Domein Altenbroek. We zijn er toen per fiets naar toe gereden - ook de kinderen - en onze bagage werd nagebracht door 'n schoonzus en schoonbroer. In de hoeve was er ooit 'n watermolen. Ik ben dus speciaal effe van mijn route afgeweken om er nog 'n foto te maken. Nadien vroeg ik mijn kinderen of ze de plek nog kenden, en of ze het nog kenden ....!
Nadien kwam ik nog in Valkenburg waar ik toch al voor de 4de keer dit jaar de Cauberg ben opgereden. Uiteraard hoort daar wat verderop ook de Geulhemmerberg bij. Om mijn mooie rit af te sluiten ben ik nog naar Neerharen gefietst om bij Mesjeu ene lekkere Duvel te drinken, die had ik wel verdiend, zeker na die 830 hoogtemeters en die vijf hellingen met naam.
Zo, met 'n goed gevoel sluit ik dit verslag weer af. Tot morgen.
Dan begin je aan 'n nieuwe dag, blijgezind, je maakt 'n mooie wandeling en dan kom je thuis en bekijkt effe de laatste berichten op je smartphone .... Er zijn geen woorden voor, onbegrip - woede - machteloosheid - treurnis, het zijn allemaal indrukken die door je lijf gieren. Als je zelf nog 'n kleinkind op school hebt, denk je daar nog meer aan, het kan gelijk waar gebeuren.
Het verbaast jullie dan ook niet dat mijn verslag deze keer niet met 'n kwinkslag gemaakt wordt. Ik wilde vandaag nog eens het bos inwandelen. Deze namiddag moet ik thuis blijven omdat er 'n technieker komt kijken om 'n bestek op te maken voor het impregneren van onze gevels. Wij wonen in 'n huis van de jaren '50 en toen werd nog niet zo nauw gekeken naar mogelijk opstijgend vocht. Het werd dus 'n voormiddag-wandeling.
Ik vertrok via de Sprokkelstraat en wandelde langsheen de blauwe en rode route helemaal tot boven op de Bessemerberg. Daar stak ik de grote weg over om vervolgens opnieuw het bos in te duiken. Onderweg stel ik mij al eens de vraag: "wat te doen bij 'n mogelijk ongeval (bvb. verstuikte enkel)"? Hoe geraak je aan hulp en hoe leg je die hulp uit waar je je bevindt? In feite is dat simpel, je opent Google Maps en het scherm op je gsm laat je zien waar je bent. Je kunt dit beeld inzoomen. Als je dan langzaam met de zijkant van je hand (kant van je pink) over je scherm gaat - waarbij je lichtjes je scherm aanraakt - dan maakt je toestel 'n schermafbeelding dat opgeslaan wordt op je toestel. Je hoeft dan maar via 'n bericht of whatsapp hulp in te roepen en die foto mee te sturen. Zo weten ze ongeveer waar je je bevindt.
Vandaag wandelde ik door smalle paden, kleine paden die je moet kennen, ze zijn nauwelijks zichtbaar. Meermaals diende ik ook over of onder boomstammen te geraken. Het is dan altijd effe uitkijken dat die stam niet naar beneden dondert.
Terugkeren deed ik via die veldweg naar de hoek van de Bosstraat en de Smeetsstraat. Vervolgens via de Eikelenweg terug naar huis. Een dikke 9 km. gewandeld, ik ben daar tevreden mee. Dadelijk nog wat tuinieren en onze technieker opwachten. En voor de rest beleef ik in stilde het drama mee in het Oostenrijkse Graz. Morgen ga ik fietsen, hopelijk is er dan wat minder wind dan vandaag.
Vandaag was het weer werken-dag, tuinieren tussen 8u30 en 12u00. En dan na het eten, tijd voor ontspanning. Ik had zin om 'n kleine fietstocht te maken, gewoon effe de Maas over in Uikhoven en via Maastricht terugkeren.
De koersfiets bleef op stal, die mag nu woensdag weer zijn toerke maken, een langere tocht. Ik vertrok via Herbricht aan de Maas. Nu het water vrij laag staat, zie je verschillende eilandjes in de Maas. En dan heb je Uikhoven, de plaats waar je met het veer de Maas overkunt. We waren met drie om de oversteek te maken, maar aan de andere kant, in Geulle, stonden toch zeker twintig fietsers te wachten richting België.
In Geulle kijk ik altijd naar dat mooie gebouw. Het is de voorburcht van 'n 17de eeuws kasteel dat in de 19de eeuw werd afgebroken. In Bunde aan knooppunt 14 besloot ik rechts af te slaan, opnieuw kort langs de Maas. Op die manier passeer je 'n mooi natuurgebied, Haertelsteinveld. In dit gebied ligt de kasteelhoeve Hartelstein. Het is 'n overblijfsel van 'n in de 17de eeuw gesloopt kasteel. Gezien ik recent gezien had dat er 'n horecazaak werd geopend, wilde ik daar wel eens 'n pauze nemen. Maar de zaak was gesloten wegens 2de Pinksterdag. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Uiteraard nam ik er wel enkele foto's.
Terugkeren deed ik via Borgharen en Maastricht. Kort aan de Noorderbrug heb ik nog even overwogen om nog 'n ommetje te maken, maar de wind was vrij strak en na die arbeid van deze voormiddag, had ik genoeg beweging gehad. Terug naar huis en naar de koers kijken, de Dauphiné. Benieuwd of er weer dergelijk spektakel gaat zijn zoals gisteren ...
Vijftien klanten gingen mij vandaag vooraf bij de bakker, ik heb op straat moeten aanschuiven. Dat heb je natuurlijk op 'n dag dat Pinksteren en Vaderdag gevierd worden. Gelukkig had ik alles al besteld en was ik zeker dat het gevraagde op mij lag te wachten. Hierdoor kon ik nog even op voorhand 'n korte wandeling maken.
En die wandeling begon al om 8u06. Ons ontbijt hadden we toen al achter de kiezen. Ik vertrok oa. via de Eikelenweg en de Bosstraat. Via het verlengde van deze laatste straat - 'n stuk veldweg - geraakte ik op de Kewithstraat. Aan Hoeve Kewith liepen er enkele mooie paarden. De hoeve hoorde vroeger bij het kasteel. De kern van het kasteel dateert van omstreeks 1700. Na jarenlang bewoond te zijn geweest, staat het nu te verkommeren. In vroegere jaren stond het blijkbaar op grondgebied van Gellik. Als ik nu de kieslijsten bekijk, dat hoort de Kewithstraat tot het kiesgebied van Lanaken zelf. Het kasteel is nu nog nauwelijks te zien door de vele begroeiing rondom het gebouw.
Terugkeren deed ik via de Kounterstraat en de Sportoase. Het college dat jullie zien op een der laatste foto's, is aan zijn laatste jaren bezig. De drie grote scholen van Lanaken gaan fuseren. Hiervoor zal eerst 'n nieuw gebouw opgetrokken worden waarna de meer dan 1.000 leerlingen onder één campus les gaan krijgen. De laatste foto maakte ik aan der mooiste bomen van Lanaken, aan de ingang van het college. Achter die boom stond tot in de jaren '60 van de vorige eeuw het oude kasteel. Het werd afgebroken om opnieuw heropgebouwd te worden in het Openluchtmuseum van Bokrijk. Spijtig genoeg is er dat nooit van gekomen.
Voila, het is weer bijna middag, tijd voor het vaderdagetentje.
De klad zat er vandaag 'n beetje in, de goesting om te sporten - of zelfs mij met tuinieren bezig te houden - was er vandaag niet. Dat heeft natuurlijk allemaal te maken met het minder goede weer. Je kunt er niet op betrouwen dat je gedurende 'n anderhalf uurtje weg kunt blijven zonder nat te worden. En ook die wind doet er geen deugd aan. Het is 'n dag om de teugels wat los te laten en effe tot rust te komen.
Maar helemaal niet buiten komen, ... dat staat natuurlijk ook niet in mijn woordenboek. Samen met mijn halve trouwboek zijn we toch effe het centrum ingetrokken voor 'n tasje koffie en ene lekkere pannenkoek. Uiteindelijk hebben we toch iets meer dan 4 km. gewandeld. Gelukkig zijn we - op wat druppels na - toch droog thuis geraakt.
Er is nu wel 'n drogere periode, maar nu ik dit verslag aan het maken ben, luister ik mee met de live-verslaggeving van de Heistse Pijl, 'n wielerwedstrijd. Nee, mijn activiteiten buiten zitten er op.
Maar 'n verslag zonder afbeeldingen of foto's, dat kan niet. Ik heb wat oude postkaartjes gesprokkeld van 'n dorp in Belg. Limburg, namelijk Kuringen oftewel Curange zoals het vroeger ook wel eens genoemd werd. In het begin van de 20ste eeuw werden nog vele steden en gemeenten in beide landstalen genoemd.
Ik kom elk jaar wel eens per fiets in Kuringen, vooral om de Cisterciënzerinnenabdij van Herkenrode te bezoeken. Het was de grootste vrouwenabdij van de Nederlanden. In de reeks kaartjes heb ik mij wel beperkt tot het dorp zelf. Van Herkenrode heb ik al meermaals foto's getoond. Kuringen is nu 'n deelgemeente van Hasselt.
Dadelijk zet ik mijn rustdag verder met mijn boek "Stil als het graf" van Maria Adolfsson.
Enkele dagen terug schreef ik dat ik bij toeval in kennis werd gebracht dat ik mede-eigenaar ben van 'n stuk grond van ocharme 450 m². We zijn met 59. Intussen had ik al uitgevogeld hoe het juist zat, mijn betovergrootvader Henricus Meuris zou de eigenaar zijn geweest. Nu heb ik hier ook formeel de bevestiging van gekregen. Henricus Meuris is in dienst geweest van Prins de Merode, heer van het kasteel van Pietersheim. Henricus zou dat stuk grond op de Waterstraat ontvangen hebben van de Prins als dank voor bewezen diensten.
Maar dit verslag gaat over vandaag. Een mens moet zich toch veelvuldig omkleden. Dat begon vanmorgen met gewone stadskledij om naar de bakker te gaan, dan andere kledij om te gaan fietsen. In de namiddag trok ik dan weer mijn werkkledij aan om wat in de tuin te werken om tenslotte na 'n warme douche, weer mijn stadskledij aan te trekken.
Tja, de goesting om te fietsen, zelfs met 4 bfr, dat blijft. Gezien ik deze voormiddag had uitgekozen om 'n rit te maken, kon die wind mij niet echt verontrusten. Echt ver wilde ik niet gaan en bij het terugkeren zou ik doorheen Hochter Bampd rijden, beschut voor de wind.
Ik vertrok via La Butte aux Bois in Neerharen om vervolgens via Rekem het vernieuwd fietspad te nemen richting Opgrimbie. Vervolgens fietste ik naar het centrum van Mechelen a/d Maas om aan het gemeentehuis, rechts af te slaan, de Dokter Haubenlaan in. Eens het centrum terug buiten en de passage over de kanaalbrug, ben je zo in het dorp Kotem. Je kunt daar 'n heel eind langs de Maas fietsen. In het dorp heb je enkele bezienswaardigheden, oa. de oorlogstank en verschillende kapelletjes. Dit is de O.L.Vrouw van Banneuxkapel, gebouwd in 1946 door Zjoke Milissen als dankbaarheid voor verkregen gunsten.
Ook in Kotem staat er 'n bord dat de legende vertelt van de "Duvelskoel". Daarna kom je in Uikhoven om daarna via Herbricht en Hochter Bampd uit te komen in Smeermaas. Ook vandaag stond er weer 'n groep sportievelingen te wachten om de Maas op te varen met 'n kajak.
Dat was het weer voor vandaag. Mogelijk nog wat blogbezoekjes afleggen en daarna gaat het met de benen omhoog, genieten van 'n rustige vrijdagavond.
Even had ik het idee de boel, de boel te laten. Nadat ik mij in de voormiddag had geëngageerd om wat huiselijke taken binnenshuis te doen, wilde ik in de namiddag gaan wandelen. Maar die trein van buien nodigden niet echt uit om mijn neus buiten te steken. Zo rond de klok van 14u30 was ik zelfs 'n serie oude postkaarten aan het verzamelen van 'n Limburgs dorp, het zou toch ene mottige dag worden. Maar ineens tot mijn vreugde en ook die van mijn eega - die wilde nog gaan winkelen - kon ik toch effe de hort op om te gaan wandelen. Ver weg zou niet lukken want er hing weer 'n bui in de lucht zo tegen 17u00. En effectief, nu op dit eigenste moment (17u10) regent het.
Vandaag vertrok ik via de Eikelenweg en de Asbeekweg naar Pietersheim. Eerst wandelde ik doorheen de kinderboerderij. De schuur helemaal links doet normaal dienst voor de picknickers. Maar gezien het dakgebinte onstabaliel is, werd er gekozen om als tijdelijke maatregel, de toegang adequaat te verbieden. Om het geheel toch wat op te frissen, hebben ze ene grote banner opgehangen met wat toeristische info.
Vervolgens trok ik naar de visvijver. Als je ziet wat die mannen allemaal aan materiaal meenemen, 'n goedkope hobby is dat niet, denk ik zo. Daarna wandelde ik doorheen het bos naar de burchtruïne. Daar viel het mij op dat een der mooiste bomen, nog zonder blad stond. Het is een treurwilg en er zijn al vele foto's van genomen. Maar bij het kortbij bekijken van de boom, zie je dat op de stam, zich al enkele zwammen gehecht hebben. De boom is dus ten dode opgeschreven.
Tot 17u00 kun je het binnenplein van de ruïne bezoeken. De deur naar de kapel was open en ik profiteerde dan maar om enkele foto's te maken. Terugkeren deed ik via de Waterstraat, de Koning Albertlaan en het Uilenstraatje. Morgen is het alweer vrijdag, wat vliegen de weken toch voorbij ....
Zo, de tuin is weer helemaal opgeruimd. Na het snoeiwerk van mijn tuinman, was er toch nog veel werk, ook vandaag nog. Maar alles is nu weer netjes en de tuin mag gezien worden.
Maar voor ik aan het verslag van mijn wandeling begin, wil ik eerst nog even terugblikken op gisteren. Toen ik mijn verslag had afgerond en beschikbaar voor jullie had gesteld, stelde ik vast dat ik onbewust had meegedaan aan "de wereldfietsdag". Dat was dus idd. gisteren. Om het plaatje van gisteren helemaal rond te krijgen, moet ik nog een foto laten zien die gisteren mijn verslag niet gehaald heeft (max. 18 afbeeldingen). Mensen van mijn dorp - of zij die al eens in Lanaken komen - zullen wel geïnteresseerd zijn in de voortgang van het nieuwe complex op het industrieterrein aan het kanaal. De nieuwe fabrieksloods wordt in 'n razend tempo rechtgezet.
Maar dat was gisteren, nu telt vandaag. Ik was eerst bij de bakker en vervolgens in de bib voor nieuwe boeken. Daarna trok ik zoals gezegd mijn werkkledij aan om de tuin verder proper te maken. Daarna, zo tegen 14u30, kon ik vertrekken voor 'n wandeling naar Maastricht. De aangenaamste weg daar naartoe is het Smokkelpad, altijd rustig, 'n beetje avontuurlijk en je wandelt in het groen.
Dat pad begint aan de brug in Smeermaas. Meestal zie je op de Zuid-Willemsvaart roeiers in actie, vandaag was dat niet anders. En die woonboten, .... vele roestbakken. Op het einde van het pad kom je aan sluis 19. Deze werd aangelegd in 1867. De Zuid-Willemsvaart werd al in 1824 in gebruik genomen. Maar door de splitsing Nederland - België in 1830 werd het kanaalgedeelte tot in Luik pas later uitgegraven.
Aan de Noorderbrug maakte ik 'n foto van een der verschillende schilderingen. Op de Markt in het centrum van Maastricht moet je als toerist minstens éénmaal in 't Panhuis geweest zijn, je vindt er omzeggens alles.
Ik wilde nog wat door Maastricht wandelen, maar de regen noopte mij toch tot 'n aftocht met de bus. De kortste weg naar de halte was door de Jodenstraat. In die straat zie je duidelijk het contrast tussen 'n winkelstraat en 'n zijstraat. Hier zie je nauwelijks voorbijgangers. En de bus en ikzelf kwamen gelijk toe aan de halte. Ik had dus geluk. Tot morgen mensen.
Vanmorgen ben ik fris en monter uit bed gestapt, eigenlijk onverhoopt. Na al dat werk van gisteren - daarnaast had ik ook nog mijn gazon afgereden en mijn druivenranken bijgesnoeid - had ik gevreesd voor 'n moeilijke dag. Maar niets daarvan, de conditie is blijkbaar goed.
Vandaag had ik 'n vrijgeleide om al in de voormiddag te vertrekken voor mijn fietstocht, het inspireerde mij tot 'n 100-plusrit. Het doel van vandaag was Meeuwen en meer bepaald, Aen de Bullenschool, 'n graag geziene stopplaats voor fietsers. Natuurlijk was ik er mij van bewust dat er 'n stevige wind zou opsteken vandaag, 4 bfr. uit het ZW. Maar mijn route was zo gepland dat ik toch veel doorheen de bossen kon fietsen, goed beschut dus voor de wind.
Ik vertrok via Gellik - Eigenbilzen - Zutendaal naar Genk en meer bepaald naar het Molenvijverpark. Daar moest ik die weg omhoog doen, je zou bijna zeggen: fietsen door de bomen. Wat verderop zag ik dat kleine monument. Ik ben er al dikwijls langs gefietst, maar vandaag pas viel het mij op. Het is 'n herinnering aan 'n gebeurtenis van 27/4/1942 tijdens WO II.
Vervolgens fietste ik doorheen Waterschei, eerst langs de koolmijn en wat verderop langs het stadion van KRC. Het was gewoon mijn nrs. volgen vandaag, na nr. 33 tot bijna aan nr. 4. Aan de vijver in Meeuwen heb ik nog eerst mijn boterhammen opgegeten om wat verderop Aen de Bullenschool, wat extra energie te tanken. Nog steeds koffie - vlaai - cola voor 8,00 euro. Terugrijden deed ik weer naar nr. 33 om vervolgens via nr. 34 'n andere lus te nemen naar Opglabbeek.
Zo kwam ik langs restaurant De Slagmolen. Met de centen die ik op zak had, kon ik zelfs geen dessert betalen denk ik. Vervolgens fietste ik naar het station van As. Daar nam ik de impulsieve beslissing om nog eens langs Lanklaar te fietsen, "fietsen over het water". In de krant stond recent geschreven dat je daar geen natte voeten meer krijgt bij het op- en afrijden van de pontonbrug. En inderdaad, het klopte. Vandaag waren er precies véél minder dagjestoeristen die de brug wilden verkennen.
Tot slot kwam ik eerst nog doorheen Eisden, waar de naastliggende straat véél lager ligt dan het kanaal rechts (onder invloed van mijnverzakkingen) en dan door Kotem, oa. langs de O.L.Vrouw van Lourdeskapel uit 1962. Om mijn beoogde 100 km. vol te maken ben ik nog langs Herbricht en Neerharen gefietst om daar 'n 2de pauze te nemen. Bijna thuis zijnde, kon dat biertje wel smaken, mijn merk.
Weer 'n ruim verslag, maar het was de moeite. En die wind, tja, ... al bij al zat er voldoende jus in de benen om niet stil te vallen. Morgen is het weer werken-dag thuis. De laatste restjes snoeisel opruimen en hier en daar nog 'n vergeten takje wegknippen.
Zoals gisteren gemeld, was het vandaag 'n dag van zware arbeid. Mijn tuinman ging komen omstreeks 10u30 en hij zou mijn hagen snoeien.
Eerst ben ik toch even op wandel geweest, niet ver, simpelweg naar de bakker. Voor die korte trip heb ik 'n klein experiment gedaan, mijn korte wandeling laten opmeten door 'n andere app, "Komoot". Ik wilde wel eens zien hoe accuraat deze is. En ik moet zeggen, er is weinig op aan te merken. En zou ik deze wandeling - die inmiddels is opgeslaan - nog eens kunnen afleggen, dan krijg ik er gratis en voor niks 'n stem bij die mij de afslag links of rechts - of rechtdoor - mededeelt.
Maar eens terug thuis ben ik direct aan de slag gegaan. Op plaatsen waar het nodig is (kiezel), heb ik plastiek zeilen gelegd. In totaal dienden er vijf hagen gesnoeid te worden en één grote struik. Één haag stond op de scheiding met mijn buurman, dus zijn kant van de haag diende ook gesnoeid te worden. Ik had mijn tuinman gezegd dat hij niks hoefde op te ruimen noch hoefde weg te voeren naar het containerpark, ik zou er zelf voor zorgen. Maar zoveel snoeisel opruimen, dat doe je niet op één dag. Omstreeks 15u00 was de klus geklaard voor mijn tuinman en 'n half uur later ben ik ook gestopt met opruimen. Een klein restje is voor een van de volgende dagen. Dat snoeisel kan rustig composteren.
Na de douche heb ik mij nog afgevraagd of er nog 'n korte wandeling inzat, maar de puf was er niet meer, temeer omdat ik morgen 'n fietstocht gepland heb en ook omdat het warme eten verplaats werd naar deze vooravond. Straks kijken we nog op één (op de VRT) naar Gloria Mundi. Gloria Monserez neemt Bashir Abdi mee naar Ethiopië. Ik vind dit een van de betere programma's.
Goedemorgen iedereen, ik weet niet of jullie het gisteren gezien hebben, maar mijn blog bestaat juist vier jaar. Een hele prestatie, al vind ik dat zelf.
Juist voor ik aan dit verslag wilde beginnen, kreeg ik het goede nieuws dat mijn tuinman morgen alle struiken en hagen komt snoeien. Het zal wel wat werk kosten om alles op te ruimen, maar het snoeien zelf (lees: belasting op mijn armen en schouder) hoef ik niet meer te doen.
Vandaag waren we weer vroeg uit de veren en zodoende kon ik al om 8u00 gaan wandelen. Ik vertrok via 'n lege Bosstraat, geen mens te zien op dat uur. Daarna nam ik dat bospad, het verlengde van de Bosstraat. Op het eind kom je dan uit op de Kewithstraat met zijn hoeve en kasteel. Hoeve Kewith is van de 19de eeuw. Het is één van de best bewaarde woningen van onze gemeente.
Vervolgens wandelde ik doorheen de Kounterstraat om daarna aan het oude spoor, links af te slaan naar het Albertkanaal. Als ik zo die voormalige loskade zie van het bedrijf Sappi, dan maak ik mij de bedenking dat we er binnenkort niet meer doorheen kunnen, alles begint langzaamaan toe te groeien met onkruid.
Via de sluis en de beestjes aan het kanaal, wandelde ik terug naar het centrum om bij de bakker het zondagskrantje te gaan halen. Brood of iets anders lekkers had ik niet nodig, dadelijk steken we elders de benen onder tafel.
Vandaag was er niks mis met Strava, mijn app deed zijn werk zoals het zou moeten zijn. Wat er de voorbije dagen gebeurd is, "who knows". Het was mijn doel van vandaag, Strava uittesten. En wat is daar beter voor dan 'n kort fietstochtje ...??
Ik vertrok zoals zo dikwijls langs de Sandersweg met dat oogstrelend witte huis. Dan de Noorderbrug over om vervolgens weer langs kasteel Geusselt te fietsen. In Meerssen was ik al dikwijls aan die oude woning gepasseerd, vandaag ben ik er toch eens gestopt om 'n foto te maken. Iets verderop zie je dan die mooie muurschildering.
Meerssen was in feite mijn verste punt, terugkeren deed ik oa. via Itteren met zijn Mariakapel, gebouwd in 1841. Daar zag ik ook watersporters op de Maas, dat moet verfrissend geweest zijn. Na Itteren heb je Borgharen om tenslotte terug in Maastricht aan te komen. Het terras aan de Basin bij Lumière, zat redelijk vol. Het weer was dan ook goed.
Dat terrasje deed ik in Smeermaas, 'n nieuwe zaak aan de Maas. Het combineert hotel-restaurant-terras en je hebt er 'n mooi zicht op de Maas. Ik dronk er 'n Delirio van 0,3% alcohol. Een lekker fris biertje.
Via Hochter Bampd en Neerharen raakte ik terug thuis waarna ik nog de ontknoping kon volgen van de Giro. Van Aert was weer 'n superknecht.
Maar dit allemaal terijde, de voorbije dagen stonden in het teken van 'n geheim bezit. Mijn dochter had mij gewezen op het belang van de website www.myminfin. Daar kun je je eigendom bekijken. Groot was mijn verbazing toen ik ontdekte dat ik ook eigenaar ben van 1/224ste deel van ' stuk grond van amper 470 m². We zijn met 59 eigenaars, ofwel in blote eigendom of als vruchtgebruiker. Vaag had ik al in 1982 toen mijn grootmoeder stierf, iets meegekregen over dit stuk grond. Na 'n korte opzoeking blijkt dit 'n stuk grond geweest te zijn van mijn betovergrootvader Hendricus Meuris, geboren in 1816 en overleden in 1866. Al die tijd is dat stuk grond overgegaan op zijn vele nazaten. Op zich 'n spannend verhaal.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Helemaal op het eind van de Kerkstraat - in feite op de Bergstraat - staat 'n opmerkelijke kapel, zeker als je de structuur van het gebouw bekijkt. Ik kan mij niet herinneren veel van die ronde kapelletjes gezien te hebben. En ook weer spijtig, het kapelletje wordt wel genoemd - kapel O.L. Vrouw van Bijstand - maar wederom ontbreekt elke geschiedenis er over. 
Morgen ga ik in de vroege voormiddag fietsen en vriend Hubert is dan van de partij. Er werd al 'n route - naar zijn mogelijkheden - afgesproken. We fietsen via As naar "fietsen over het water" in Lanklaar. Daarna zal het van zijn conditie afhangen hoe we terugkeren. 
Via de bloemen op het Kerkplein, keerde ik tenslotte terug naar huis. Iets meer dan 10 km. gewandeld, niet slecht dus. Wat morgen brengt, dat weet ik nog niet. Sowieso wordt er vrijdag gefietst, dan zou de temperatuur nog meevallen. In het weekend daarentegen, wordt het bakken en braden. 
En die eerste foto nam ik vanmorgen bij terugkeer van de bakker. Dit herenhuis is een der blikvangers van de Stationsstraat.
Morgen ga ik fietsen, hopelijk is er dan wat minder wind dan vandaag. 
Ik ben Eddy Meuris