Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
14-04-2006
14 april 2006
Iemand zou het eigenlijk eens moeten doen: de trein als motief in literatuur, film en misschien zelfs kunst in het algemeen. Vanavond kon ik weer even mijn hart van treinliefhebber (en liefhebber van klassieke films) ophalen: in The 39 Steps van grootmeester Hitchcock reist het hoofdpersonage, een Canadese spionnenjager tegen wil en dank, met de trein van Londen naar Schotland. In 1935 gebeurt dat uiteraard met The Flying Scotsman. De politie zit hem echter op de hielen, omdat hij verdacht wordt van moord (op een spionnenjaagster). De hele trein wordt doorzocht. En waar ontsnapt onze held? Uiteraard op de in zwart-wit bijzonder indrukwekkende Forthbridge. Wanneer laat een van onze Vlaamse of Waalse cineasten eens iemand ontsnappen op het viaduct van Moresnet?
Vandaag stond er een wandeling uit de wandelgids van Natuurpunt op het programma: in Herselt (eigenlijk eerder Ramsel) in het reservaat Langendonken. Zoals het een reservaat dat zichzelf respecteert past, moesten we een eindje stappen van de bushalte tot aan het reservaat. Het is alleszins een reservaat met mogelijkheden, en bepaalde gedeelten zijn nu zeker de moeite waard. Gesteund door een schuchter zonnetje zorgden de zangvogels voor een schitterend fluitconcert, alsof ze het ons, twijfelaars, duidelijk wilden maken: het IS lente! Spijtig genoeg zijn de beheerders van het reservaat van de moderne stempel, en dat betekent: beheerswerken, beheerswerken en nog eens beheerswerken. Dat maakt wandelen in andere delen van het reservaat niet echt aangenaam. Het meest dringende beheerswerk zou trouwens het plaatsen van hekken en poortjes moeten zijn, want ik heb sporen gevonden die zeker niet van onze kleine zoog- of roofdieren zijn, tenzij je gemotoriseerd ongeregeld ook als roofdieren beschouwt. We vertrokken uit Halle om 8:53 met de IR naar Turnhout (ms 307), maar zoals meestal stapten we over in Brussel-Zuid in de IC naar Tongeren: we gingen in het laatste stel zitten (ms 549) want in Leuven wisselt deze trein van rijrichting (van front, zeggen de kenners) zodat we in Aarschot vooraan konden uitstappen. We moesten daar nl. ook nog een bus nemen, en je weet maar nooit. Zo'n trein is al snel enkele honderden meters lang, en het is dan wel zo dat de bussen moeten wachten, het blijft altijd een risico. De IC kwam inderdaad met 6 minuten vertraging in Aarschot aan, wat de overstaptijd tot 6 minuten reduceerde. Geen probleem dus. Overigens werden alle bussen enkele minuten opgehouden omdat blijkbaar ook andere treinen met vertraging reden. De bus van lijn 490 naar Geel (bus 110334, van "pachter" KAV) zette ons 1 minuut later dan voorzien af aan de halte Ramsel Truitseinde. De terugrit deden we met een bus van lijn 29a2 (ab 3703, van stelplaats Aarschot). Aan de halte Truitseinde staan niet minder dan 4 haltepalen. Als men de halte van de 29a2 ook op de Geelsesteenweg zou installeren, zouden er maar 2 hoeven te staan: dan zou de reiziger dus nooit fout kunnen staan, en niet eerst hoeven te verifiëren welke bus eerst komt. Zoals wel meer had de bus wat vertraging, maar in Aarschot had hij niet meer dan 4 minuten, wat de overstaptijd toch wel tot 3 minuten reduceerde. Gelukkig hoefden we geen biljetten meer te kopen; die had ik 's morgens zelf afgedrukt vanaf de website van de NMBS. De L-trein naar Leuven (uit Hasselt) bestond uit twee gemoderniseerde stellen, we hadden de 742. In Leuven konden we overstappen op de IC naar Oostende, met de 1323 aan kop; ons rijtuig was de 11827. De IC arriveerde stipt in Brussel-Noord, wat vreemd is, want meestal rijdt hij enkele minuten te vroeg binnen. Om 16:03 namen we de P-trein naar Geraardsbergen, gesleept door de 2728, met een stel gemoderniseerde M4's. Wij zaten in rijtuig 58032, waar het, zoals meestal in P-treinen, heerlijk rustig was. De trein werd wat opgehouden in Vorst-Zuid (het is daar echt wachten op de voltooiing van de HSL) en net voor Halle, zodat we uiteindelijk met 4 minuten vertraging in Halle aankwamen. Met de wagen (die van mijn vrouw) is de aansluiting altijd verzekerd, en dat was dus geen probleem, al bloedt mijn hart als ik zo iets schrijf.
Vandaag stond GR 5A op het programma, meerbepaald tussen De Panne en de onooglijke maar charmante deelgemeente van Veurne: Houtem. Het begint met een bezoekje aan Leopold I in De Panne, een stukje strand en dan het heerlijke natuurreservaat De Westhoek. Spijtig genoeg is er van de GR-merktekens niks te merken, tot we op het hoofdtracé aansluiten. In de topogids staat nochtans uitdrukkelijk dat we doorgestreepte wit-rode tekens zouden moeten vinden. Vanaf Adinkerke is het aloude tracé van de GR zwaar toegetakeld door de aanleg van de autoweg naar Duinkerken. Toen we deze tocht de eerste keer liepen (20 jaar geleden) was hier nog geen sprake van, nu is het misschien tijd om een alternatief tracé te zoeken, al is dat in West-Vlaanderen met zijn vele privéwegen die ergens doodlopen op een boerderij niet vanzelfsprekend. Dan volgt een tocht langs de grens met Frankrijk. Het wegje dat we volgen, eerst onverhard, dan weer verhard, ten slotte weer onverhard, maakt hietr trouwens de grens uit. Vroeger moet het hier ongelooflijk rustig geweest zijn, nu blaast de matige NO-wind het geraas van de autoweg ver het land in. Houtem, met zijn indrukwekkende kerktoren en sprookjesachtige pastorie, bereiken we langs een reeks betonwegen. Spijtig toch dat ongeveer alles hier verhard is, en dat veld- en voetwegen hier deskundig aan de agrarische nijverheid zijn opgeofferd.
Vanmorgen vertrokken we om 7:45 uit Halle, met P-trein 7574, die precies op tijd in Brussel-Zuid aankwam. Loc 2114 trok een stel dubbeldekkers, wij zaten in 51501. We hadden ruim voldoende tijd om over te stappen in de IR naar De Panne. Het was een typische maandagmorgen, met een persoonsongeval, zoals dat heet, tussen Sint-Truiden en Landen en een seinstoring tussen Beernem en Aalter. Gelukkig bleef onze trein (met motorstel 331 - een break) gespaard van vertraging, voorlopig althans, want uiteindelijk zouden werken en verkeer op enkelspoor op de o zo rustige lijn 73 voor 11 minuten vertraging bij aankomst in De Panne zorgen, genoeg om de voorziene tram van 10:09 te missen. Gelukkig is er elk kwartier een tram. Om 10:31 arriveerden we aan de Esplanade te De Panne en kon onze wandeling beginnen. Voor de terugrit hadden we de Belbus 59 (Veurne Zuid-West) besteld. Die was ruimschoots op tijd ter plekke, en dat kwam goed uit want het café en de wat deftiger taverne-restaurant waren toch dicht. In Veurne is er aan het station ook al niet veel te beleven en keurig op tijd pikte motorstel 355 ons op voor de lange terugreis naar Brussel-Zuid, aankomst om 17:42. Tot Gent zat er relatief meer volk in eerste klasse dan in tweede klasse, en zeggen dat er politici zijn die dit pareltje aan de spoorwegkroon zouden willen afschaffen. In Brussel-Zuid hadden we een mooie aansluiting met de 3438 naar Manage (treinstel 380, meteen de derde break of ms 80 van vandaag). Met één minuutje vertraging kwamen we in Halle aan. We hadden de zon gezien en de noorderwind gevoeld. Maar een dag zonder neersalg is altijd meegenomen, en dan mag het gerust wat frisser en winderiger zijn.
