We willen vandaag nog eens op een zondag stappen, want het belooft een van de aangenaamste zomerdagen van het jaar te worden. De voorspellers zitten goed: zonnig, aangenaam warm (en dat wil altijd zeggen, niet te warm), weinig wind; een zomerdag, kortom, zoals we er hier maar zelden hebben.

En met aansluitingen van 24 minuten in Brussel-Zuid, 17 in Dinant en 29 in Anseremme lijkt ons ook op dat vlak weinig te kunnen gebeuren. Helaas, de NMBS kwijnt nu al maanden (jaren) in een diep dal, en daar kan niets meer tegen op: geen schitterend weer, geen ruime aansluitingen.

We stappen vandaag in Celles, wandeling 2, uit een net geen 20 jaar oude folder. Het nummer 2 is verdwenen uit de bewegwijzering, maar de wandeling heeft standgehouden en wordt nu (goed) aangeduid met een gele driehoek. Ik vraag me af of wandelen in deze streek eigenlijk wel kán tegenvallen, en ook dit parcours heeft alles te bieden waar het wandelhartje naar verlangt: mooie, onverharde boswegen, in zondagsrust gedompelde dorpen en boerderijen, en weidse panorama's, waarvoor je nog niet eens zo hard moet klimmen. Dat in de omgeving van het dorp (één van de mooiste van Wallonnië) het beton en het asfalt wat nadrukkelijker aanwezig zijn, moeten we erbij nemen. Van het nog geen 7 km lange pad, is 42 % onverhard.

De verbinding:

Halle - Brussel-Zuid 1906 7:30 7:39 +1 (465)

Brussel-Zuid - Dinant 2408 8:03 9:39 +17 (330)

Dinant - Anseremme 6945 9:56 10:01 +28 (4123)

Anseremme - Celles [45] 11:30 11:40 +3 (ab5641-08, Jonckheere Transit 2000, van Toussaint)

Gendron-Celles - Dinant 6086 15:59 16:04 +4 (4154)

Dinant - Brussel-Noord 2437 16:21 17:48 stipt (359)

Brussel-Noord - Halle 1939 18:12 18:30 stipt (2113 - 58044)

Van Halle naar Brussel-Zuid gaat het in deze vakantieperiode met een ms 96 - het is nog vroeg, maar toch is er al wat volk op de been. De echte volksverhuizing moet echter nog beginnen. De trein rijdt met één minuutje vertraging, en om een of andere reden lijkt het meestal vlotter te gaan over lijn 96 dan over lijn 96N, waar we vanaf Ruisbroek op moeten. We blijven het minuutje dus houden, maar zoals eerder gezegd, de aansluitingen zijn ruim.

Traditiegetrouw gaat het naar Dinant met 2 breaks; we nestelen ons helemaal achteraan - we hebben in Dinant toch tijd genoeg om helemaal naar voren te lopen naar de ICT naar Houyet. De reis verloopt zonder noemenswaardige feiten, tot we net voor Lustin opgehouden worden voor een sein. De TB stapt uit om poolshoogte te nemen, en het sein springt al snel op groen. Dat hebben we wel al vaker meegemaakt. Onze vertraging bedraagt ondertussen 5 minuten. Maar net buiten Yvoir staan we opnieuw stil. En nu lijkt de toestand ernstiger te zijn: net achter het sein ligt een wissel, en daar staat een Infrabelmannetje geposteerd. Het duurt ellendig lang voor we het rood gebleven sein na de nodige plichtplegingen voorbijrijden. In Dinant komen we aan met 17 minuten vertraging, en geen ICT te bekennen.

Je zou in zo'n geval wat informatie verwachten: sorry, beste reizigers, maar we hebben de ICT op tijd laten vertrekken, want er komen er nog, maar de mededelingen blijven uit. Van het tv-scherm in de wachtzaal is de ICT alvast verdwenen - dat ziet er dus niet goed uit. Dan maar zelf naar het seinhuis om informatie te vragen. Blijkt dat de ICT nog onderweg is: de vermoedelijke vertraging zal 20 minuten bedragen. Pas dan volgt een mededeling: de ICT heeft 15 minuten vertraging en zal van spoor 3 vertrekken. Kort daarna rijdt een solitaire mw 41 binnen… op spoor 1! De frank valt vrij snel: dat is de L-trein uit Libramont, die redelijk op tijd rijdt. Of één motorwagen op een dag als deze volstaat, is een andere vraag: er zijn toch wel heel wat kajakkers onderweg. Een vijftal minuten later komen gelukkig 3 lege mw 41 uit Houyet binnenrijden, op spoor 3, maar we hebben de toestand al bekeken en gewogen: onze aansluiting in Anseremme zullen we wel kunnen vergeten. De trein vertrekt uiteindelijk met 28 minuten vertraging. Vanop de brug over de Maas zien we onze bus al staan; we weten dat die vertrokken zal zijn als we daar aankomen. Het is trouwens geen sinecure om ons in de tegenrichting door de horden kajakkers te boren. Zoals gewoonlijk zal het laatste stel voor 150 % bezet zijn, het middelste voor zo'n 80 %, en het eerste zal zo goed als leeg rijden. Het is ongelooflijk hoe al die sportlui die straks hun beste kunnen zullen moeten aanspreken om uit het water te blijven, er nu niet in slagen om de toestand in deze trein correct in te schatten. Wat begeleiding zou trouwens niet misstaan, al gebeurt het wel vaker dat ze dan toch nog koppig allemaal op dezelfde plek op het perron blijven staan, en door dezelfde deur willen instappen.

Celles mag dan officieel één van de mooiste Waalse dorpen zijn, OV is er nauwelijks. Ja, er is een station Gendron-Celles, maar dat stamt nog uit de tijd dat de herenboer met de kar vrouwlief naar de trein bracht en haar soms ook opnieuw ging afhalen, onderweg ingehaald door de sjees van meneer de baron en zijn barones, ook al op weg naar het door de plaatselijke burgemeesters duur bevochten station. Als bediening van het dorp Celles (en eigenlijk ook van Gendron) komt het niet in aanmerking. Maar koppige OV-gebruikers als we zijn, hebben we toch een oplossing gevonden: bus 45 van Anseremme naar Gendron, weliswaar speciaal voor kajakkers, maar er is een halte in Celles, en infotec geeft ons zonder verpinken een verbinding Halle - Celles, met gebruik van deze buslijn.

Die van 10:30 zien we dus niet eens meer rijden, het zal een uurtje later worden. Er is een goed verzorgde halte ingericht aan weerszijden van de weg; spijtig genoeg hangt aan beide zijden de dienstregeling van lijn 46 (ook een kajakbus, maar dan naar Houyet), en zoals dat wel meer gebeurt, schittert die van lijn 45 dus door afwezigheid. Na een koffie op een nog koel terras, maken we ons op om in te stappen in de bus van lijn 45, die hier even op zijn vertrekuur wacht. De chauffeur merkt meteen dat we geen kajakkers zijn, en vraagt waar we naartoe willen.

- Celles, het dorp zelf.

- Ja maar, dat is onmogelijk. Dit is een bus speciaal voor de kajakkers naar Gendron.

Ik had zoiets al verwacht, en haal het uitgeprinte foldertje met de dienstregelingen van lijnen 45 en 46 boven.

- Hier staat toch duidelijk een halte vermeld: Celles Carrefour. En op infotec vond ik ook deze verbinding.

- Ja, daar is een halte, maar dit is een speciale bus, alleen voor de kajakkers. Ik rij in een keer door naar de Lesse. Ik zou trouwens niet weten wat ik je moet aanrekenen: hier is een eenheidstarief van € 1.70 van kracht.

Die had ik al klaar in mijn handen, € 3.40 voor mijn vrouw en mezelf.

- Ja, dat weet ik, dat is geen probleem. Als de Carte Inter niet telt, betalen we dat speciale tarief wel.

- OK dan.

Maar ik vertrouw het zaakje toch niet zo meteen:

- En hoe zit het met de terugreis?

- Ha, er is helemaal geen terugrit. Ik rij naar Gendron-Celles, en daar is het afgelopen.

- Ja, weet ik, maar we kunnen toch opnieuw instappen in Celles en meerijden tot het station van Gendron-Celles?

De arme man heeft het nu door: wij zijn buitenaardse wezens op den dool.

- Ik doe hier alle ritten.

- Dus, als wij aan de halte staan, pikt u ons straks ook weer op.

- Ja, ja. Welke rit wil je dan nemen?

- Waarschijnlijk die van 13:30 hier.

- Oei, heb je gezien hoe vol die 46 zat? Zo vol zal de 45 straks zitten. Het is niet eens zeker dat je er nog bij kunt.

Blijkbaar zijn hier kapiteins van de korte en van de lange omvaart, en is die korte vooral in trek in de namiddag. Dat is natuurlijk een ander paar mouwen. Maar ik betaal het speciale tarief, en met zo'n 15 reizigers rijden we richting Celles. Mocht onze trein op tijd geweest zijn, dan zouden we nog net de bus van 12:30 gehaald hebben, maar nu is het niet eens zeker dat we die van 13:30 kunnen halen. We stappen wat sneller dan anders, en na een tijdje wordt het duidelijk dat de bus van 13:30 toch geen probleem zal zijn.

Nu ja, geen probleem. De bus moet hier in Celles doorkomen om 13:40, maar je ziet het zo: als die bus inderdaad zo goed als volzet is, dan zal die ook met vertraging rijden. Met 14 minuten overstaptijd in Gendron-Celles ziet dat er dus nog altijd niet goed uit. En inderdaad, als de bus met een kwartier vertraging komt aanrijden, zijn wij al lang opnieuw op stap, langs de gelukkig niet te drukke hoofdweg, zonder enige voorziening voor voetgangers of fietsers. Die trein halen we toch niet meer: we zijn veroordeeld tot 2 extra uren Ardennen, waarvan we een deel op een terras kunnen doorbrengen. Het is niet eens een echte geseling, dus, maar na alles wat er vandaag is misgegaan, kunnen we die missen als kiespijn.

Er staat nog een 10-tal reizigers te wachten op de L-trein van 15:59. Die bestaat wel uit 2 mw 41. Van de TBG mogen we alleen in het 2de stel instappen als we al een biljet hebben. De railpass is inderdaad al ingevuld, en dus is er geen probleem. In Anseremme staan nog wat alweer droge kajakkers te wachten, en uiteindelijk loopt het treintje nog 4 minuten vertraging op. Doordat er tijdens het weekend niet gekoppeld hoeft te worden in Namur, vertrekt de IC hier een kleine 10 minuten later dan in de week, en dus is de aansluiting een makkie.

We gaan helemaal vooraan in de eerste van de twee breaks zitten. Het belooft een heerlijk rustige rit te worden. Vóór Ottignies zien we alleen de TBG, in Ottignies komt een derde reiziger in ons coupé zitten. Ook nu valt het op dat de trein gaandeweg 4 minuten vertraging bij elkaar rijdt, maar vanaf Gembloux verdwijnt die vertraging zienderogen. We komen stipt op tijd in Brussel-Noord aan, een vreemd gevoel, als je dat niet meer gewend bent. De IR naar Quiévrain vertrekt net op het tegenliggende spoor, ook stipt.

Het wordt dus even wachten op de IC naar Moeskroen. De heenrit is alvast op tijd, ik zie de trein ergens aan een perron met een laag nummer. En na het korte bezoekje aan Schaarbeek komt de trein ook stipt aanrijden. Veel valt er over het ritje naar Halle niet meer te vertellen. Het gaat behoorlijk vlot, en we komen zelfs nog een minuut te vroeg in Halle aan. Of is het eerlijker om te zeggen: 119 minuten later dan voorzien…