aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
04-05-2023
GR5 route Zutendaal - Lanaken.
Zoals gisteren gezegd, vandaag iets speciaals. En dat speciale was 'n item van mijn to do lijstje. Dat kan ik nu afvinken. Ik wilde namenlijk al langer de GR5 route (die wandeling met rode en witte strepen) wandelen tussen Zutendaal en Lanaken. Maar, het kwam er nooit van, ... tot vandaag dus. Het goede weer stimuleerde mij nu wel om die wandeling te maken. Pas op, het zouden héél wat kilometers worden en ik had al héél wat kilometers in de benen met mijn fietstocht van gisteren. Maar eens de beslissing genomen, ging ik op pad.
Ik nam uiteraard de bus naar het vertrekpunt, zijnde de kerk in Zutendaal. Het eerste GR5-bord vind je aan de kapelanij om dan te wandelen richting het Klauterbos aan de Lieteberg. En eenmaal daar gepasseerd is het vooral genieten van de rust, de natuur en de mooie bospaden.
Onderweg nam ik even de tijd om op 'n bankje 'n pauze te nemen. De meegenomen appel smaakte. Ik had daar ook nog even 'n fijne babbel met 'n bejaard koppel dat ook even aan rust toe was. Zij waren op pad met hun elektrische fiets. Zij wonen tussen Maastricht en Valkenburg.
Onderweg, moet je al eens door 'n poortje, wandel je over 'n houten pad, kom je langs mooie vijvers, zie je al eens 'n uitkijktoren of jagerspost en vliegen de schitterende plekjes je om de oren.
Het volgen van die bordjes was gemakkelijk in 't bos. Ik had natuurlijk even op voorhand gekeken hoe rechtdoor, linksaf of rechtsaf afgebeeld wordt. Maar helemaal op het einde van mijn tocht, op de Kiewithstraat om precies te zijn, was het gedaan met die bordjes. Ik wist wel dat de route langs de Kounterstraat, de Kleine Hofstraat, langs de velden van De Puin, de Jan van Eykstraat en de P. P. Rubensstraat liep, maar mensen zonder gps, hebben het toch moeilijk om hun weg verder te vinden. Nu, ik neem aan dat de meesten wel 'n kaartje bij hebben of gps hebben. Ik dus niet, maar ik had zoals gezegd op voorhand mijn weg genoteerd.
Dat was het dus, 'n "sjoen" wandeling zoals ze bij ons zeggen. En stevige honger had ik uiteraard.
Het is gelukt, nog eens samen met Hubert 'n mooie fietstocht gemaakt. Hubert had de vrije hand om de route te bepalen en dat is toch 'n fameuze rit geworden. Meer dan 100 kilometer en redelijk wat hoogtemeters.
Niet dat Hubert de rit van a tot z had voorbereid, het was meer nattevingerwerk, rijden op kompas en de plaatsnamenborden in het oog houden. We vertrokken langs het Albertkanaal in Briegden om naar Hasselt te rijden. In Hasselt, links af naar Alken, Wellen en Zepperen. Ik wilde vandaag nog eens kijken of er nog wat van de bloesems te zien was. Helaas, de meeste bloesems waren al verdwenen, maar .... gelukkig dan wel, het was in die streek nu rustig fietsen.
Onderweg even halt gehouden voor 'n koffietje om dan verder door te fietsen richting Sint-Truiden. Zo zijn we ook door Brustem gefietst, de plaats waar de afgelopen dagen nogal wat te doen was omtrent die rave party die daar doorging op het vliegveld. We waren dus 'n paar te laat .... Nee, absoluut niet, ... Sex & Drugs & Rock & Roll is niet meer aan ons besteed.
Na Sint-Truiden kozen we de richting van Borgloon. In de buurt van Kerniel nog 'n mooie foto gemaakt. En de kapelletjes onderweg, .... niet te tellen, zoveel hebben wij er gezien.
De terugweg maakten wij via Hoeselt en Munsterbilzen en vanaf Eigenbilzen, legden wij de laatste kilometers af door het veld richting Gellik.
Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn uithoudingsvermogen, zijn 1ste 100-plusrit van het jaar.
Morgen misschien iets speciaals, dat lezen jullie dan wel. En om te eindigen, ietwat persoonlijk, ik hoop dat diegene die vandaag naar de tandarts moest, heelhuids terug thuis is geraakt ..??!!
Als je denkt dat de tuin proper is en je enkele dagen op je lauweren kunt rusten, dan maak je 'n grote fout. Gisteren ben ik achteraan ons terrein gestopt met 'n proper aanzicht (zie maar onze mooie hyacinten), maar aan de voorkant komt het ongewenst kruid weer piepen. Zo blijf je uiteraard bezig. Maar zo lang ik het graag doe, ....
Het was dan ook al tegen 15u00 dat ik aan mijn wandeling kon beginnen. Ik wilde niet al te ver gaan want morgen ga ik fietsen met Hubert. Wat krachten sparen dus. Ik ben dus nog eens in Pietersheim geweest en wil jullie met graagte, 'n kleine fotoreportage aanbieden van de burchtruïne/waterburcht (beide namen zijn correct).
Eerst enkele foto's van nieuw leven. De beide ouders zaten er onbewogen bij. En dan wat foto's gemaakt boven op de wallen. In de kapel kun je op verzoek, burgerlijk huwen. Dat hoeft dus niet noodzakelijk op het gemeentehuis. Vervolgens de tentoonstellingsruimte binnengestapt. Dat was al jaren geleden dat ik daar nog was binnengeweest.
En na de ruïne, nog even door de dreef gewandeld met zijn opmerkelijke bomen. Ze zijn zo goed als volledig uitgehold maar ze hebben nog steeds takken en de eerste blaadjes zijn er al.
Via de Rode Kruisstraat, de Putstraat en de Drie Eikenstraat, terug naar huis. En nu wat wat koolhydraten binnenspelen voor morgen.
Vandaag 1 mei, dag van de arbeid. En ja, het was "werkendag", van 8u00 tem. 12u00 in de tuin gewerkt. En oef, eindelijk proper, maw. de lenteschoonmaak gedaan in de tuin.
Maar na het middagmaal en die noeste arbeid van de voormiddag, had ik gene "puf" meer om nog 'n wandeling te maken. Om toch niet in de zetel verzeild te geraken, mijn stadfiets van stal gehaald om 'n ritje te maken. Zoiets lukt normaal gezien altijd.
Waar het deze voormiddag prima weer was, begon de zon zich toch al 'n beetje te verstoppen achter de wolken. Maar geen probleem, het was nog droog en ik vertrok aan de brug van Briegden richting Vroenhoven en Kanne langs het Albertkanaal. Foto één, de brug van Vroenhoven en de volgende twee, maakte ik boven op de brug van Kanne. En dan links omhoog naar het dorp Lanaye. Rechts over de brug, fiets je naar de helling van Saint-Pierre. Maar ik ging dus links.
Via de Maas naar de brug richting Moelingen. Lang bleef ik niet in de Voerstreek, slechts enkele honderden meters gezien ik links afsloeg naar Eijsden in Nederland. En dan kom je in Gronsveld ... en het begon te miezeren. En dat miezeren werden regendruppels zodat ik mij genoodzaakt voelde om aan de molen, onder 'n boom te gaan schuilen. Gelukkig was het bladerendek al dik genoeg om mij min of meer te beschutten. En of de duivel er mee speelde, eens opnieuw vertrokken, enkele honderden meters verder in de buitenwijken van Maastricht, daar was geen drup regen gevallen.
Maar ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus maar de kortste weg naar huis genomen. Eerst langs het kerkje dat naast het drukke fietspad staat richting Noorderbrug, en dan 'n heel klein ommetje om dat mooie oude tolhuis nog eens te fotograferen. In Lanaken zelf, toch nog effe goesting in 'n koffie en 'n Leffe 0,0%. Misschien had ik dat beter niet gedaan want even later begon het te regenen. Rap op mijn fiets gesprongen, maar die 800 meter tot thuis, waren ver genoeg om kletsnat te worden. Geen nood, effe 'n warme douche en het leed is geleden.
Heel ander weer vanmorgen, 'n stralende zon, weliswaar nog 'n beetje fris, maar aangenaam.
Eerst naar de bakker waar omstreeks 8u30, de rekken al zo goed als leeg waren. Nu, geen nood, 'n brood vind je er altijd, maar het is pakken wat er nog rest. Ook de keuze voor pistolets was beperkt.
Na de koffie, nog eens het bos in via de insteek aan de Maastrichterweg. Voor ene keer het moeilijke pad gekozen langs de verschillende beken. Op sommige plaatsen is het goed uitkijken voor boomwortels, uitstekende stenen, versmald pad, enz. Maar al bij al viel het nog mee, ik had verwacht dat het drassiger was.
In het bos zelf, zag ik meerdere ruiters passeren met 'n nummer op hun borst, vermoedelijk 'n wedstrijd uithouding of iets dergelijks. Grappig was het moment met die twee ruiters, ik als wandelaar en die mountainbiker ernaast. En effe erna, 'n ganse trits joggers. Het was dus druk in het bos.
De grote weg over boven op de Bessemerberg, om vervolgens mijn weg verder te zetten richting de Kiewithstraat. Daar links en via de Smeetsstraat naar de Puin. Daar zag ik dat de boer al flink gewerkt heeft.
Zo, de zondag is halfweg, wat ons de volgende uren nog gaan brengen, dat zal afhangen van de goesting van het moment. Tot morgen, 1 mei.
Vanmorgen was het grijs, het miezerde, niet echt aangenaam en daarenboven meldde zich fietsmaat Hubert af voor onze gezamenlijke fietstocht. Maar deze jongen had het zich toch in zijn hoofd gehaald om te fietsen, temeer omdat ik mijn nieuwe cassette wilde uitproberen. En als ik zeg dat ik ga fietsen, dan gebeurt dat ook.
Zoals gezegd, met wat gemiezer vertrokken richting Maastricht. Maar eens de Noorderbrug over, begon het op te drogen en kon ik aan mijn doelstelling voor vandaag beginnen. Ik wilde namenlijk de Bemelerberg, de Cauberg en de Geulhemmerberg overrijden, in die volgorde. Het zijn allen bekende hellingen van de Amstel Goldrace.
Eerst passeerde ik nog het rangeerstation van Maastricht waarna ik aan de eerste klim kon beginnen, de Bemelerberg, 1,15 km. lang en niet zo heel stijl. Daarna het centrum van Valkenburg binnengereden en direct geschakeld naar 'n kleine versnelling. De Cauberg is dan ook ene serieuze kuitenbijter. Dan de bordjes van de Amstel Goldrace gevolgd om na de afdaling van de Brakke Berg, aan de Geulhemmerberg te beginnen. Deze is 1,15 km. lang en is ook goed te doen. Boven op deze helling zag ik dat mijn kilometerteller nog maar op 25 km. stond, de afstand van thuis tem. de derde helling boven.
Op km. 33 begon ik aan de Biesenberg, 'n helling van 0,8 km. maar ook niet zo moeilijk. En eens in Beek aan het vliegveld had ik het geluk 'n vliegtuig van Emirates Sky Cargo te kunnen spotten dat 20 seconden later al kon opstijgen.
In Geulle a/d Maas, het mooie kasteel van Geulle. Vervolgens in Elsloo de autostradebrug over naar Kotem om aan de Zuid-Willemsvaart, koers naar rechts te zetten. Voordien had ik nog enkele foto's gemaakt van de Maas met op de achtergrond Nederland.
Het jaagpad gevolgd tot in Dilsen om daar het kanaal over te steken naar As. Onderweg kom je nog door de Ecovallei Vossenberg in Dilsen. In As aan het station, links af richting Maasmechelen om aan de Salamander, even halt te houden aan de Mechelse Heide. Het is 'n prachtig wandelgebied met ruim plaats om je auto te parkeren.
En in Lanaken achter 'n drankje, kreeg ik ineens 'n mooie tekening te zien op mijn gsm, onze kleinzoon Arne, getekend door zijn andere grootvader, kunstenaar Chris Bertjens.
Voila, weer 'n voldaan gevoel en nu genieten van de avond.
Dag lieve vrienden en vriendinnen, 'n wandeling of fietstocht zit er vandaag niet in. Momenteel is het lichtjes aan 't regenen, maar dat is in feite niet de belangrijkste reden. Ik ga namelijk deze middag ergens tafelen met 3 ex-collega's/vrienden. We zien mekaar zo'n 2 à 3 keer per jaar, telkens op dezelfde plaats en telkens met 'n etentje.
Twee van hen waren indertijd medewerkers van mij in het postkantoor waar wij werkten, de derde ex-collega kwam als inspecteur regelmatig op inspectie om na te gaan of nog alles gedaan werd zoals de regels dat ons oplegden. En door de jaren heen, werden wij niet alleen medewerkers - kantoorchef - inspecteur, maar ook vrienden.
Ik wil jullie daarom plezieren met 'n reeks oude postkaarten van een der belangrijkste straten van onze gemeente, de Stationsstraat. Nu is het de straat met de meeste winkels. En omdat ik weet dat velen onder jullie die oude postkaarten mooi vinden, 'n kleine selectie dus van die straat.
Morgen, bij leven en welzijn en met droog weer, ga ik fietsen, vermoedelijk met Hubert.
Nadat ik gisteren 'n telefoontje kreeg van mijn fietshersteller, ben ik hem dan ook maar direct gaan binnenbrengen deze morgen. En wat 'n service, op het middaguur kreeg ik opnieuw 'n telefoontje om te melden dat hij hersteld is. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij staat weer te blinken (nou ja, te blinken ....? Hij moet nog gereinigd worden na die fietstocht van gisteren) in mijn fietsenberging.
Maar goed, eens mijn fiets vanmorgen gebracht in Veldwezelt, nog 'n klein ommetje gemaakt door de holle weg richting Briegden. En wat verderop, restanten van het oude spoor kom je overal tegen. In het voorbijgaan, ook nog wat lege dozen afgehaald om oud papier in weg te bergen. Ik heb zo mijn adres waar ik altijd wat dozen kan krijgen. En bij de ophaling van papier en karton, zet ik alles toch liever in dozen aan de straatkant.
Bij het terughalen van mijn fiets, even nog gewandeld door het voormalige park van het college met zijn aloude brugjes. En zoals gezegd, met 'n nieuwe cassette en ketting, kan ik er weer tegenaan. Nu nog de fiets wat reinigen.
Of het nu geholpen heeft of niet, feit is dat ik bij het begin van mijn fietstocht, even halt gehouden heb bij de Mariagrot in Wiemesmeer. En ik moet het zeggen, ik had onderweg redelijk wat zon, weinig wind, het was droog en ik bleef gespaard van allerlei pech. Dus toch, fietsen met 'n hogere bescherming ....?
Wat er ook van zij, het weer viel beter mee dan oorspronkelijk was voorspeld. Het zou bewolkt blijven met weinig zon. Gelukkig draaide het anders uit. Mijn fietstocht begon via Zutendaal en Wiemesmeer. En ja, ik voelde daar precies de behoefte om even te stoppen en wat foto's te nemen. Dan door naar Winterslag om vervolgens het mooie fietspad door de Wijers naar Zonhoven te nemen. Daar heb ik nog 'n verhaal over. Enkele jaren terug fietste ik daar ook om 's avonds te lezen dat na mijn passage, 'n deel van de heide van de Wijers in brand gestaan heeft. Mijn echtgenote heeft mij toen nog het verwijt gemaakt dat ik te snel door die Wijers gefietst heb, vandaar die brand ... ha, ha, ha ...! Maar het is er mooi, ook om te wandelen.
Onderweg op de fietssnelweg was ik nr. 213. In Helchteren kwam ik langs 'n privéverzameling van oude straaljagers. En aan het kapelletje, gingen mijn boterhammen achter de kiezen. Tijdens mijn tocht, ook 'n stuk onverharde weg moeten nemen, gelukkig was de weg droog en gaf dat geen problemen.
De enige problemen die ik vandaag had, waren weer eens wegenwerken waardoor ik in Bree aan 'n vriendelijke man, de juiste weg moest vragen. Ik heb nog altijd geen gps op mijn stuur.
Langs idyllische plekjes en het oude spoorwegstation van As, terug naar Lanaken. Een koffie en 'n 'n Duvel ging er wel in. En juist toen, kreeg ik het telefoontje van mijn fietsenmaker, dat ik mijn fiets morgen kan binnenbrengen.
Er zijn zo van die dagen dat je direct na het ontbijt, naar buiten wil trekken. Wel vandaag was zo'n dag. De zon scheen, weinig wind, heel rustig op de straten en dan dat gezang van de vogels.... Vooral de vinken doen hun best met hun liedje "suskewiet". Of dat nu in de bebouwde kom is of in het bos, je hoort ze overal.
Deze morgen vertrok ik doorheen de Sint-Servaaswijk om al direct 'n mooi beeld te zien, 'n boom waaraan vier vogelnestjes hangen. En de nestjes zijn bewoond, bij eentje zie je het vogeltje zitten. En zoals gezegd, zo in de ochtend zijn de straten nog verlaten, geen auto's, geen groepen met fietsers, ... rust. Zalig.
Wat verderop, richting het bos, zag ik 'n idyllisch plekje, 'n bankje aan het water. Spijtig genoeg in privéhanden. In het bos, de weg richting Gellik ingeslaan. Bijna op het einde van dat bospad, links af over dat smalle pad om dan iets verder, 'n voor mij onbekend pad in te slaan (zie gele cirkel op mijn kaartje). Daar kwam ik 'n groep alpaca's tegen. Maar waar dat pad ging eindigen, daar had ik nog het raden naar. Dat moet ik een van de volgende keren eens uitzoeken, als ik wat meer tijd heb.
Nu was het nodig om huiswaarts te keren, de gezamenlijke 10-uur koffie, is er de laatste tijd al te dikwijls bij ingeschoten. Deze namiddag wordt het 'n luie bedoening, de benen omhoog en naar de koers kijken.
Het is zo en het zal nog zo even blijven duren, als je iets willen plannen, dan moet je eerst naar de buienradar kijken. Het is niet anders.
In de voormiddag zou het droog blijven, het moment om eerst naar de bakker te gaan en nadien 'n goei wandeling in 't bos te maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Vandaag de kortste weg naar het bos gekozen, eentje die pal langs camping San Lanaco loopt. En dat er veel regen gevallen is, dat bewijzen de verschillende grachten en beken in het bos. Ook opvallend vandaag, de vele wandelaars, zelfs ganse gezinnen met kleine kinderen. Ook enkele jockeys gezien, vermoedelijk medewerkers van Domein Zangersheide.
Geregeld begin je tussen de bomen, meer en meer groen te zien. Nog enkele weken en het bos staat in zijn lentevacht. En ook het vermelden waard, iemand die graag van droge schoenen houdt, heeft 'n gedegen plank gelegd over 'n klein beekje. Handig uiteraard voor de vele wandelaars.
Eens de Neerharenweg over, ben je in de bossen van Pietersheim. Daar zag ik dat bord van het voedselbos staan. Het werd op 30/3/2023 ingehuldigd door Vlaams minister Zuhal Demir. Verleden jaar op 9/12 werden door 270 leerlingen van verschillende basisscholen, 4.284 bomen en struiken geplant waarvan 769 voedselplanten (oa. framboos - bramen - blauwe bes) maar ook kersen en peren. Dit bos is 3 hectare groot en werd ingericht op de vroegere terreinen van voetbalclub LVV.
Vandaag heb ik voornamelijk de rode wandeling gevolg. Die bracht mij ook langs die heksenketel en de grachten omheen de burchtruïne.
Ik heb weer al eens genoten van de gezonde boslucht, en met permissie van de kok, ik mocht 20 minuten later thuiskomen.
Deze namiddag wat gewerkt in de tuin tot de regen er 'n eind aan maakte. Het blijft kwakkelen.
Vanmorgen aan het ontbijt, even met mezelf overlegd hoe ik mijn dagindeling zou plannen. Het weer zag er best goed uit (al direct zon en niet te veel wind), sein dus om 'n fietstochtje te maken met de stadsfiets.
Uiteraard kon ik niet te ver gaan, de catering van het warme eten, was voorzien op het middaguur. Als ik verder weg wil fietsen, en dan met de koersfiets, verwittig ik natuurlijk mijn echtgenote op voorhand en dan komt het warme eten 's avonds op tafel.
Maar terug naar mijn fietstocht. Ik vertrok langs Domein Zangersheide om links de Romeinendreef in te rijden. Via hotel La Butte aux Bois en de Begijnenbos, koers gezet richting het OPZC Rekem. Dan is het niet ver meer tot Opgrimbie. En omdat ik toch in de buurt was, enkele foto's gemaakt van de Aspermansvijver. Die vijver ligt nog juist op grondgebied van Rekem, maar aan de kant van Opgrimbie ben je er rapper.
En dan aan het kruispunt in Opgrimbie, links af, de Duivelsberg omhoog oftewel de Langeberg, zoals hij ook al eens genoemd wordt. Hij is 1,1 km. lang en gemeten over 100 meter, is het steilste stuk 7,2%. Maar vergis je niet, er zijn stroken bij van 10%. Bovenaan de berg worden de fietsers gewaarschuwd voor die steile afdaling. Onderaan stond er vroeger ook 'n bordje met 10%, maar ik vermoed dat ze dit hebben weggenomen om de fietsers niet op voorhand te ontmoedigen.
Bovenaan op de berg heb je 'n geweldig vergezicht. De natuur op zijn best. En dan, naar Zutendaal centrum met zijn mooie pastorij, volgens mij het mooiste gebouw van de gemeente. Via de Lieteberg, naar het Albertkanaal waar tegenwoordig toch zwaar vervoer op het water drijft. Die foto's nam ik aan de brug van Eigenbilzen.
Via Eigenbilzen, naar Hoelbeek waar er aan het schooltje van onze kleinzoon, veel leute te horen was. De kinderen profiteerden blijkbaar ook van de aangename zon. Vervolgens naar Mopertingen, Veldwezelt om via Maastricht, terug huiswaarts te keren. Mijn laatste foto, die mooie treurwilg, nam ik juist voor de grens met Smeermaas.
En zoals gezegd, mijn dagindeling bestond dan in de namiddag uit werken in de tuin. Het is maar dat mijn echtgenote mij om 16u00 kwam vragen of ik goesting had voor 'n tas koffie, dat ik er toen maar de brui aangegeven heb, anders was ik nog bezig geweest.
Vandaag verschillende keren onderweg geweest. Eerst met mijn koersfiets naar de fietsenmaker. Gisteren had ik wat problemen met 'n doorslippende ketting. Vermoedelijk een der tandwielen versleten en dan zal 'n nieuwe ketting ook nodig zijn. En inderdaad, enkele tandwielen van de cassette achteraan, waren versleten. Maar gezien 'n cassette van 9 tandwielen niet in voorraad was (tegenwoordig zijn er dat van 10 en zelfs 11), diende deze besteld te worden. Dus terug naar huis met de fiets. Aansluitend ook nog naar de bakker geweest.
Het was al 10u15 toen ik aan 'n wandeling kon beginnen. Ver ben ik niet geraakt. Enerzijds was het fris en druilerig en anderzijds heeft een van mijn fietsmaten mij binnengeroepen voor 'n tas koffie. Het is dus bij 'n wandeling van iets meer dan 5 km. gebleven.
Ik wandelde eerst door het park met zijn oude bomen en nam ook 'n foto waar de Langkeukelbeek van overdekt, terug in 'n open beek veranderd. Vervolgens langs de paar woningen van de Montaigneweg. Die huizen liggen helemaal binnen de geur- en geluidafstand van Sappi. Nu zijn die mensen dat vermoedelijk na al die jaren wel gewoon. Maar toch ...
Terugkeren deed ik oa. langs de tuin van Alain, tuinier in hart en nieren en daarenboven ook 'n fervente visser.
Deze namiddag had ik mij voorgenomen om 'n gedeelte van de tuin, onkruidvrij te maken. En ik als koppige mens, heb dat gedaan in minder gunstige omstandigheden. Eerst wat gemiezer, dan gedruppel en tenslotte regen. Maar ik zou en ik moest dat stuk proper krijgen, en zo geschiedde.
Gisterenavond zag ik op mijn mails, dat ik vandaag alleen aan de start zou staan van 'n nieuwe fietstocht. Geen probleem, dan kon ik weer mijn route en snelheid aanpassen aan mijn eigen mogelijkheden.
En ik had goed gegokt mbt. de heenrit, door het bos met wind op kop en terug met wind in de rug. Ja, dat was de beste optie, de tegenwind zo veel als mogelijk beperken door mijn heenrit door het bos te fietsen. Ik vertrok via Zutendaal centrum en Wiemesmeer, door het bos naar het station van As. Eerst daar de fietsbrug over om dan het oude kolenspoor te nemen tot Maaseik. Onderweg fiets je dan over de Zuid-Willemsvaart. Aan het telbord zag ik dat ik vandaag fietser nr. 103 was die over die route ging.
En dan in Maaseik, 'n foto van de brug en 'n mooie muurschildering. Deze brug dan over om naar Roosteren in Ned. Limburg te fietsen. Onderweg even gestopt aan 'n stenen sculptuur en een van de vele mooie witte huisjes. Voor de kerk in Genhout zag ik 'n mooi in hout gesneden beeld staan.
En ja, met de wind in de rug, is het zalig fietsen. Waar ik op mijn heenrit de benen nog spaarde (het was nog ver en de wind was toch voelbaar), kon ik op de terugrit voluit gaan. Er waren momenten dat ik 30 à 31 km/uur haalde, zeker toen mij 'n mooie deerne voorbijstak per fiets, toen heb ik zelfs nog 'n tandje bijgestoken. Je fiets niet altijd met zo 'n fraai iemand voor je. Maar het was toch opletten, die mooie gazelle sloeg ineens 'n andere weg in dan de mijne. Gelukkig was ik allert genoeg om geen verkeerde weg in te slaan. Misschien maar best ook, kon ik mijn eigen tempo weer aanhouden, en daarbij, het leeftijdsverschil was wel erg groot, ik kon zonder problemen haar grootvader zijn.
Gezien mijn terugrit zo vlot verliep, heb ik nog 'n extra lus gemaakt naar Houthem bij Valkenburg. Daar heb je het domein St. Gerlach met 'n prachtig kasteel. Maar om Houthem uit te geraken, diende ik wel 'n lang onverhard pad te nemen. De gewone weg was opgebroken wegens wegenwerken. Nu geen probleem, het pad was gemaakt met aangestampte aarde en was heel droog en zonder steentjes. Eens onder Maastricht, zag ik dat het nog maar 14u00 was, voor mij de mogelijkheid om mijn 2de 100-km-plus rit van het jaar te maken. Dat extra stukje ging via Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug, terug naar huis.
Na 'n tas koffie en 'n lekker biertje, kon deze jongen weer in bad om de inspanning van mij af te spoelen. Nu inspanning, ... ik had het gevoel dat 10 km. extra, ook nog had gekund. De conditie is dus ok.
Onze diepvriezer is ontdooid en gereinigd. Gevolg, ... niks deftigs meer te eten in huis. Dan pakken we toch gewoon de bus en gaan in Genk eten. Een nieuw restaurantje uitgeprobeerd en of het smaakte ..... Voor herhaling vatbaar.
Maar daarna mijn wandeling. Voorgaande jaren logeerden altijd wielerteams in Lanaken tijdens de Ardennenklassiekers. Ik was benieuwd of dat dit jaar weer het geval was. Maar mijn timing was vermoedelijk verkeerd, de teams stonden denkelijk allemaal nog op de Ardense heuvels te wachten op de terugkerende renners na hun training, of .... dit jaar logeerden ze niet in La Butte aux Boix of het kasteel van Pietersheim ...? Spijtig dus, geen glimp kunnen opvangen van 'n renner.
Maar goed, gewandeld heb ik des te meer. Ik vertrok langs de Kinderboerderij, links de Romeinendreef in om dan bij La Butte aux Bois uit te komen. Dat rookhuisje vond ik heel speciaal. Hierna verder door Begijnenbos om op het eind, rechts af te slaan naar de Heidestraat. Daar ligt 'n mooi recreatiepark, de Sonnevijver.
Eenmaal terug op de grote weg Maasmechelen - Lanaken, kwam ik voorbij aan het voormalige kasteel Kapelhof. Om niet te ver langs die grote weg te moeten wandelen, nam ik 'n klein pad rechtsaf naar de mooie dreef in Domein Pietersheim. Enkele foto's nog van de grachten. En die gansen, .... die lopen niet meer weg van 'n fotograaf. Die zijn daar de mensen al zo gewoon.
En morgen, dan ga ik fietsen. Wederom 'n soloritje.
Deze morgen had ik wat tijd om mijn daginvulling goed te plannen. Eerst 'n wandeling gekoppeld aan 'n bezoek bij de bakker. Vervolgens wat verdwaalde bladeren bijeenvegen (en dat waren er heel wat ...!), wat huiselijke taken om tenslotte in de namiddag aan hersengymnastiek te doen in mijn club.
Mijn wandeling dus. Langs de sportoase en wat verderop naast de velden, zag je pas goed wat 'n grijs weer we nog maar eens hebben. Links enkele paarden met op de achtergrond, de iconische oude spoorbrug. In de Boonakkerstraat, vorderen de renovatiewerken aan die oude woning goed. Vermoedelijk komt er 'n B&B. En dan de brug in Gellik over om links naar het jaagpad te stappen. In Briegden weer omhoog. Het is daar opletten voor de fietsers om de juiste versnelling te nemen, anders geraak je niet boven.
En na het kopen van dat brood, terug huiswaarts met nog 'n laatste foto in de wijk tegenover onze straat. De boompjes staan allemaal mooi in bloei.
Ritje door Lanaken, deelgemeenten, gehuchten en wijken.
Vanmorgen in bed was ik mij al de vraag aan 't stellen, wandelen of fietsen? Als het droog zou blijven, dan zou het fietsen worden. Tijdens het nieuws op de radio van 7u00 begon de route al vorm te krijgen. En ja, tijdens het ontbijt even naar de buienradar gekeken. Het zou droog blijven, dus fietsen.
Goed warm gekleed - het was grijs weer - begon ik er aan. Eerst richting Briegden, gehucht van Gellik, deelgemeente van Lanaken, om vervolgens langs de mooie gele fietsen naar de volgende deelgemeente te fietsen, Veldwezelt. En dan naar Kesselt waar de familie Nelissen 'n geweldig bedrijf heeft neergezet. In Kesselt, gehucht van Veldwezelt, kom ik raar genoeg zelden. Ik denk dat ik de keren op één hand kan tellen dat ik er langs de kerk gefietst ben. We komen wel geregeld aan dat punt met info over de elektrische draad.
En dan terug naar Veldwezelt. Ik stond juist op het punt om de weg over te steken aan de grens met Maastricht, toen mij weer 'n stoet wagens van team UAE passeerde. Zij waren op weg naar de startplaats in Maastricht. De foto's van 'n teamwagen en Tadej Pogascar zijn uiteraard geen eigen foto's. Maar het is wel toevallig dat ik dit team tweemaal zag, eerst afgelopen vrijdag en nu vandaag opnieuw.
Via het fietspad naar deelgemeente Smeermaas. De kajakken ligger er al klaar om de Maas af te varen. Ook nog 'n foto van het eilandje in de Maas. En dan door Hochter Bampd naar Herbricht, gehucht van deelgemeente Neerharen. Nu wonen er nog slechts twee personen, in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw, nog verschillende tientallen. Het water neemt en geeft, maar de Maas in Herbricht heeft vooral genomen.
De volgende deelgemeente is Rekem. Foto's van 'n woning met de vlag van Rekem, het beeld van de Reckheimer en de Ucoverpoort. Deze poort is de enige overgebleven stadspoort van Rekem - er waren er 5 - en werd gebouwd in 1630. Na Rekem volgde Neerharen met zijn sluis, de wijk Tournebride en de ijzeren brug in Gellik waar altijd wielertoeristen te zien zijn.
Om mijn rondje Lanaken vol te maken, fietste ik nog door Gellik zelf met links de wijk Kompveld, door de wijk Sint-Servaas en door de wijk Pietersheim. Van die laatste wijken uiteraard geen foto's omdat ik er al te dikwijls kom bij het wandelen en daarbij al vele foto's gemaakt heb.
Je zou het op voorhand niet zeggen, maar al bij al toch 'n rit van bijna 43 km., enkel en alleen in Groot-Lanaken. En dadelijk naar de koers kijken. Bekijken hoe de renners de hellingen opvliegen waar ik zelf naar boven moet krassellen ...
Waw, in mijn wildste dromen had ik nooit kunnen vermoeden dat mijn blog op minder dan twee jaar, al méér dan 20.000keer bezocht geweest is.
Toen ik er aan begon, was het gewoon mijn bedoeling om mijn fiets- en wandeltochten te archiveren, bekijk het als 'n soort dagboek.
Nu stel ik vast dat mijn blog regelmatig bekeken wordt door 'n groep trouwe bezoekers. Héél, héél erg bedankt allemaal, ik hoop jullie nog lang te kunnen plezieren met mijn teksten en foto's.
Weten jullie wat ik het plezantste vind als ik ga wandelen ...? Terwijl ik onderweg ben, maak ik in mijn hoofd al het verslag op dat ik nu aan het neerschrijven ben. Zeker als ik de bossen intrek, dan is het heerlijk rustig en dan heb ik al meerdere zinnen opgeslaan op mijn harde schijf.
Maar voor ik overga tot het verslag van mijn wandeling, eerst de perikelen van deze morgen. Nu moeten jullie weten dat onze vaste bakker de hele week verlof heeft en pas volgende week dinsdag opnieuw vers brood klaar heeft voor de klanten. Nu geen probleem, er zijn nog andere bakkers in Lanaken. Bij eentje had ik zien ophangen: "we zijn er enkele dagen tussenuit tem. donderdag, opnieuw open op vrijdag". Maar oeps, .... ik had vergeten naar de datum te kijken. terug open, pas volgende week vrijdag. Daar sta je dan 's morgens om 7u15 voor 'n gesloten winkel en geen enkele snee brood in huis. Gelukkig is het weekend en kon ik naar bakker nr. 3 gaan die ook om 7u00 al de deur opent. En ook gelukkig, alles was op wandelafstand. Uiteraard was het aanschuiven bij deze bakker, twee concurrenten die gesloten zijn. De broodjes en croissants hebben gesmaakt. De eerste twee foto's zijn van deze morgen.
En dan mijn wandeling. Onder 'n stralende zon, richting Pietersheim, door de dreef om dan het wandelpad te nemen tot aan de Neerharenweg. Onderweg 'n foto van een der grachten, de dreef, 'n privéwaterplas en de toegangspilaren van het domein.
De Neerharenweg even gevolgd om even verderop, rechts opnieuw het bos in te trekken. Vooral mooi die kleuren aan de beek. En met de smartphone in de hand, lettende op het juiste uur (om tijdig aan tafel te kunnen), nog 'n korte lus gemaakt om uiteindelijk aan de Asbeekweg opnieuw de bewoonde wereld binnen te wandelen.
Na het middagmaal heb ik verder de hele namiddag in mijn tuin gewerkt. Ondermeer het dood hout verwijderd tussen mijn frambozenstruiken, de boel proper gemaakt en toch genoten van het fysieke werk.
Maar nu, .... nu is de pijp leeg. Gisteren 100 km. gefietst, in de voormiddag gewandeld en namiddag gewerkt. De rest van de avond gaan de benen omhoog.
Veel renners van de Amstel Goldrace van zondag 16/4 gezien.
Het was 'n beetje overleggen met de maten voor de fietstocht van vandaag. Eric had juist 'n afspraak met zijn garage, Hubert had andere bezigheden en Peter kon wel meegaan, maar zéér beperkt in tijd.
Zo zijn Peter en ikzelf dan vertrokken in Briegden langs het kanaal richting de sluis van Lanaye en Moelingen. Daar links op naar Eijsden om dan in gestrekte draf richting Maastricht te fietsen.
Op het kruispunt met rechts naar Gronsveld, heb ik dan afscheid genomen van Peter. Hij is daar huiswaarts gekeerd en had net geen 40 km. op de teller. Het was 'n kort ritje samen, maar we hebben weer heel wat bijgekletst.
In Gronsveld ben ik dan naar rechts gereden, richting Gulpen. Eerst voorbij de Torenmolen en dan over de 2,3 km lange Bronckweg met enkele stukken boven de 10%. Juist vóór Gulpen kwam ik ineens team UAE tegen. Tadej Pogacar & co waren wat te snel voorbij om enkele foto's te maken. Maar even verderop had ik meer geluk met team Bahrain Victorious. De begeleider van de teamwagen had geen bezwaar tegen 'n foto en maande mij zelfs aan om foto's van de renners te nemen. Hun sterkste renner op dit moment is Matej Mohoric.
Onderweg nog verschillende andere individuele renners gezien, oa. renners van Jumbo-Visma en Ineos Grenadiers.
In Gulpen mijn boterhammen opgegeten en juist voor het bord van Schin-op-Geul, bijna 'n man van het fietspad gereden. Hij stapte zonder te kijken van zijn boerenerf om de straat over te steken. Gelukkig had ik voldoende reflexen om stevig in de remmen te gaan, gekoppeld aan 'n flinke schreeuw om de man te waarschuwen. Het scheelde niet veel of ik had hem gewoon omhoog geschept. Dat heb je met boerderijen waarbij de toegangspoort pal op het fietspad ligt.
Is het daarom dat ik in Vink, 'n wijk van de gemeente Beekdaelen, kort bij Hulsberg, even aan dat kapelletje ben afgestapt ...? En dat gedicht van Leonard Nolens was op de juiste plaats.
Terugkeren deed ik langs het Julianakanaal richting Elsloo om daar de brug naar Kotem over te steken. In Rekem eens aan mijn benen gevoeld en daar zat precies nog wat jus in. Sein dus om nog 'n ommetje richting Zutendaal en Gellik te maken. Op die manier kon ik mijn eerste 100-km.-plus rit van ' t jaar fietsen.
Met 'n koffietje en 'n biertje in Gellik, kan ik weer terugkijken op 'n mooie rit met regelmatig wat zon, niet te felle wind en vooral, het bleef droog.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris