aantal stappen: 478.480 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 39
aantal fietstochten: 9
Zoeken in blog
11-05-2023
Knokke dag 4/4. Donderdag 11-5.
Onze laatste dag aan zee, het zit er weer op voor dit jaar. Maar vanmorgen zag ik het toch zitten om in alle vroegte nog eens over de dijk te wandelen om vervolgens naar de Lippenslaan te gaan. Ik wist dat op die straat 'n krantenwinkeltje ligt. En wat leesvoer voor onderweg op de trein richting Genk, dat is altijd meegenomen.
Maar zoals in alle kuststeden zie je 's morgens wat de meeuwen aanrichten met de vuilzakken. Ganse straten liggen onder het afval. De gemeentearbeiders weten elke dag wat te doen. Nog eens langs het casino gestapt, nu aan de voorzijde en op de dijk vastgesteld dat wandelen 's morgens, geweldig rustgevend is. Bijna geen kat te zien, het ruisen van de zee en vandaag weinig of geen wind. Zalig. Aan de kameleon ook nog 'n foto van dat groot bloemenperk.
Het ontbijt in het hotel (mijn laatste foto), is pas om 8u30. Dat hebben we ons uiteraard voor de laatste keer laten smaken. Na het inpakken van de koffers, samen met mijn echtgenote nog 'n laatste ommetje op de dijk waarna we richting het station van Knokke trokken om er de trein naar Brugge te nemen. In Brugge overstappen op de trein naar Genk. Daar de bus naar Lanaken en toch blij weer thuis te zijn. Home sweet home!
Zoals gewoonlijk waren we voor dag en dauw aan de ontbijttafel. Nu ga ik natuurlijk niet overdrijven, feit is wel dat ik al om 8u00 mijn wandelschoenen aan had om 'n tochtje te maken. De zon begon pas aan zijn opmars, maar zo in alle vroegte is het nog aangenaam rustig op straat.
Ik vertrok dus via de Pannestraat met één van de vele kapelletjes in Lanaken. En dan naar de hernieuwde Kounterstraat. Sinds verleden week is het onverharde gedeelte voorzien van 'n tarmaclaag. De vele scholieren die er passeren, zullen het toejuichen. En dan over het oude spoor naar het jaagpad langs het kanaal. En aan de brug van Briegden, zie je rechts het huidige Alkahof, 'n Grieks restaurant. Maar het gebouw heeft tot in 1997 de naam Café Du Pont gehad. Het werd gebouwd tussen 1937 en 1938, samen met het Albertkanaal. Op dag twee van WOII - 11 mei 1940 - is het zo goed als volledig afgebrand door bombardementen. Op 6 september 1944 lieten de Duitsers bij de terugtrekking van hun leger, de brug opnieuw de lucht invliegen waarmee er weer schade kwam aan het gebouw. Het is pas op 28 mei 1948 dat het gebouw volledig opnieuw is opgebouwd in zijn huidige vorm. Een gebouw dus met 'n uitgebreide geschiedenis.
Zoals jullie zien, is het Albertkanaal ook te gebruiken voor de vele waterskiërs. En in de kanaalkom (waar Albertkanaal en het kanaal Briegden-Neerharen samenvloeien), zag ik nog eens 'n eenzame visser in zijn eigen bootje. Dat was lang geleden. Meestal wordt er gevist aan de waterkant.
Met nog ene foto langs het kanaal en de kerk in de verte, terug naar huis voor 'n lekker tasje koffie. En ja, het is zondag, ik weet het, maar toch nog 'n uurtje in de tuin gewerkt.
En wat de volgende dagen gaan geven, hierover later meer.
Zo af en toe gebeurt het, te veel foto's gemaakt onderweg, meer dan het toegelaten aantal. Ik heb er dus enkelen moeten deleten. Nu, geen probleem, maar mijn enthousiasme gaat soms met mij op de loop.
Het weer was goed vanmorgen, ideaal om 'n ritje te maken met de stadsfiets. Via de kerk van Veldwezelt en het pad naar links in de velden in Oud-Caberg, richting Smeermaas. Daar heb ik verschillende foto's uiteindelijk moeten verwijderen. Zo goed als de ganse roeiclub van Maastricht, was aan 't oefenen op de Zuid-Willemsvaart. Ik heb zeker 'n 20-tal boten gezien. Aan de Maas komt het eilandje weer met zijn kop boven water. Wat verderop fiets je door Hochter Bampd.
Maar in Herbricht wilde ik de levensboom van die Amerikaanse kunstenaar, nog eens van kortbij gaan bekijken. Het heeft wel iets. De Maas bleef ik volgen in oa. Uikhoven, waar het veer op klanten lag te wachten. Je kunt nu gratis de Maas over. In Kotem aan de Maas, nog enkele foto's van "Den Doodendraad".
Op dat punt was het tijd om terug te keren. Gewoon terug naar de Zuid-Willemsvaart om in Rekem het oude kasteel te zien liggen en een der mooie woningen. Aan de Begijnenbos en zijn kleurrijke beek, rechtsaf naar La Butte aux Bois. Het laatste stukje fietste ik langs de visvijver in het Domein Pietersheim.
Voila, mijn sportieve activiteit zit er weer op, alhoewel, ... mij nu nog wat bezig houden in de tuin.
Zoals gisteren gezegd, vandaag iets speciaals. En dat speciale was 'n item van mijn to do lijstje. Dat kan ik nu afvinken. Ik wilde namenlijk al langer de GR5 route (die wandeling met rode en witte strepen) wandelen tussen Zutendaal en Lanaken. Maar, het kwam er nooit van, ... tot vandaag dus. Het goede weer stimuleerde mij nu wel om die wandeling te maken. Pas op, het zouden héél wat kilometers worden en ik had al héél wat kilometers in de benen met mijn fietstocht van gisteren. Maar eens de beslissing genomen, ging ik op pad.
Ik nam uiteraard de bus naar het vertrekpunt, zijnde de kerk in Zutendaal. Het eerste GR5-bord vind je aan de kapelanij om dan te wandelen richting het Klauterbos aan de Lieteberg. En eenmaal daar gepasseerd is het vooral genieten van de rust, de natuur en de mooie bospaden.
Onderweg nam ik even de tijd om op 'n bankje 'n pauze te nemen. De meegenomen appel smaakte. Ik had daar ook nog even 'n fijne babbel met 'n bejaard koppel dat ook even aan rust toe was. Zij waren op pad met hun elektrische fiets. Zij wonen tussen Maastricht en Valkenburg.
Onderweg, moet je al eens door 'n poortje, wandel je over 'n houten pad, kom je langs mooie vijvers, zie je al eens 'n uitkijktoren of jagerspost en vliegen de schitterende plekjes je om de oren.
Het volgen van die bordjes was gemakkelijk in 't bos. Ik had natuurlijk even op voorhand gekeken hoe rechtdoor, linksaf of rechtsaf afgebeeld wordt. Maar helemaal op het einde van mijn tocht, op de Kiewithstraat om precies te zijn, was het gedaan met die bordjes. Ik wist wel dat de route langs de Kounterstraat, de Kleine Hofstraat, langs de velden van De Puin, de Jan van Eykstraat en de P. P. Rubensstraat liep, maar mensen zonder gps, hebben het toch moeilijk om hun weg verder te vinden. Nu, ik neem aan dat de meesten wel 'n kaartje bij hebben of gps hebben. Ik dus niet, maar ik had zoals gezegd op voorhand mijn weg genoteerd.
Dat was het dus, 'n "sjoen" wandeling zoals ze bij ons zeggen. En stevige honger had ik uiteraard.
Het is gelukt, nog eens samen met Hubert 'n mooie fietstocht gemaakt. Hubert had de vrije hand om de route te bepalen en dat is toch 'n fameuze rit geworden. Meer dan 100 kilometer en redelijk wat hoogtemeters.
Niet dat Hubert de rit van a tot z had voorbereid, het was meer nattevingerwerk, rijden op kompas en de plaatsnamenborden in het oog houden. We vertrokken langs het Albertkanaal in Briegden om naar Hasselt te rijden. In Hasselt, links af naar Alken, Wellen en Zepperen. Ik wilde vandaag nog eens kijken of er nog wat van de bloesems te zien was. Helaas, de meeste bloesems waren al verdwenen, maar .... gelukkig dan wel, het was in die streek nu rustig fietsen.
Onderweg even halt gehouden voor 'n koffietje om dan verder door te fietsen richting Sint-Truiden. Zo zijn we ook door Brustem gefietst, de plaats waar de afgelopen dagen nogal wat te doen was omtrent die rave party die daar doorging op het vliegveld. We waren dus 'n paar te laat .... Nee, absoluut niet, ... Sex & Drugs & Rock & Roll is niet meer aan ons besteed.
Na Sint-Truiden kozen we de richting van Borgloon. In de buurt van Kerniel nog 'n mooie foto gemaakt. En de kapelletjes onderweg, .... niet te tellen, zoveel hebben wij er gezien.
De terugweg maakten wij via Hoeselt en Munsterbilzen en vanaf Eigenbilzen, legden wij de laatste kilometers af door het veld richting Gellik.
Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn uithoudingsvermogen, zijn 1ste 100-plusrit van het jaar.
Morgen misschien iets speciaals, dat lezen jullie dan wel. En om te eindigen, ietwat persoonlijk, ik hoop dat diegene die vandaag naar de tandarts moest, heelhuids terug thuis is geraakt ..??!!
Als je denkt dat de tuin proper is en je enkele dagen op je lauweren kunt rusten, dan maak je 'n grote fout. Gisteren ben ik achteraan ons terrein gestopt met 'n proper aanzicht (zie maar onze mooie hyacinten), maar aan de voorkant komt het ongewenst kruid weer piepen. Zo blijf je uiteraard bezig. Maar zo lang ik het graag doe, ....
Het was dan ook al tegen 15u00 dat ik aan mijn wandeling kon beginnen. Ik wilde niet al te ver gaan want morgen ga ik fietsen met Hubert. Wat krachten sparen dus. Ik ben dus nog eens in Pietersheim geweest en wil jullie met graagte, 'n kleine fotoreportage aanbieden van de burchtruïne/waterburcht (beide namen zijn correct).
Eerst enkele foto's van nieuw leven. De beide ouders zaten er onbewogen bij. En dan wat foto's gemaakt boven op de wallen. In de kapel kun je op verzoek, burgerlijk huwen. Dat hoeft dus niet noodzakelijk op het gemeentehuis. Vervolgens de tentoonstellingsruimte binnengestapt. Dat was al jaren geleden dat ik daar nog was binnengeweest.
En na de ruïne, nog even door de dreef gewandeld met zijn opmerkelijke bomen. Ze zijn zo goed als volledig uitgehold maar ze hebben nog steeds takken en de eerste blaadjes zijn er al.
Via de Rode Kruisstraat, de Putstraat en de Drie Eikenstraat, terug naar huis. En nu wat wat koolhydraten binnenspelen voor morgen.
Vandaag 1 mei, dag van de arbeid. En ja, het was "werkendag", van 8u00 tem. 12u00 in de tuin gewerkt. En oef, eindelijk proper, maw. de lenteschoonmaak gedaan in de tuin.
Maar na het middagmaal en die noeste arbeid van de voormiddag, had ik gene "puf" meer om nog 'n wandeling te maken. Om toch niet in de zetel verzeild te geraken, mijn stadfiets van stal gehaald om 'n ritje te maken. Zoiets lukt normaal gezien altijd.
Waar het deze voormiddag prima weer was, begon de zon zich toch al 'n beetje te verstoppen achter de wolken. Maar geen probleem, het was nog droog en ik vertrok aan de brug van Briegden richting Vroenhoven en Kanne langs het Albertkanaal. Foto één, de brug van Vroenhoven en de volgende twee, maakte ik boven op de brug van Kanne. En dan links omhoog naar het dorp Lanaye. Rechts over de brug, fiets je naar de helling van Saint-Pierre. Maar ik ging dus links.
Via de Maas naar de brug richting Moelingen. Lang bleef ik niet in de Voerstreek, slechts enkele honderden meters gezien ik links afsloeg naar Eijsden in Nederland. En dan kom je in Gronsveld ... en het begon te miezeren. En dat miezeren werden regendruppels zodat ik mij genoodzaakt voelde om aan de molen, onder 'n boom te gaan schuilen. Gelukkig was het bladerendek al dik genoeg om mij min of meer te beschutten. En of de duivel er mee speelde, eens opnieuw vertrokken, enkele honderden meters verder in de buitenwijken van Maastricht, daar was geen drup regen gevallen.
Maar ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus maar de kortste weg naar huis genomen. Eerst langs het kerkje dat naast het drukke fietspad staat richting Noorderbrug, en dan 'n heel klein ommetje om dat mooie oude tolhuis nog eens te fotograferen. In Lanaken zelf, toch nog effe goesting in 'n koffie en 'n Leffe 0,0%. Misschien had ik dat beter niet gedaan want even later begon het te regenen. Rap op mijn fiets gesprongen, maar die 800 meter tot thuis, waren ver genoeg om kletsnat te worden. Geen nood, effe 'n warme douche en het leed is geleden.
Vanmorgen was het grijs, het miezerde, niet echt aangenaam en daarenboven meldde zich fietsmaat Hubert af voor onze gezamenlijke fietstocht. Maar deze jongen had het zich toch in zijn hoofd gehaald om te fietsen, temeer omdat ik mijn nieuwe cassette wilde uitproberen. En als ik zeg dat ik ga fietsen, dan gebeurt dat ook.
Zoals gezegd, met wat gemiezer vertrokken richting Maastricht. Maar eens de Noorderbrug over, begon het op te drogen en kon ik aan mijn doelstelling voor vandaag beginnen. Ik wilde namenlijk de Bemelerberg, de Cauberg en de Geulhemmerberg overrijden, in die volgorde. Het zijn allen bekende hellingen van de Amstel Goldrace.
Eerst passeerde ik nog het rangeerstation van Maastricht waarna ik aan de eerste klim kon beginnen, de Bemelerberg, 1,15 km. lang en niet zo heel stijl. Daarna het centrum van Valkenburg binnengereden en direct geschakeld naar 'n kleine versnelling. De Cauberg is dan ook ene serieuze kuitenbijter. Dan de bordjes van de Amstel Goldrace gevolgd om na de afdaling van de Brakke Berg, aan de Geulhemmerberg te beginnen. Deze is 1,15 km. lang en is ook goed te doen. Boven op deze helling zag ik dat mijn kilometerteller nog maar op 25 km. stond, de afstand van thuis tem. de derde helling boven.
Op km. 33 begon ik aan de Biesenberg, 'n helling van 0,8 km. maar ook niet zo moeilijk. En eens in Beek aan het vliegveld had ik het geluk 'n vliegtuig van Emirates Sky Cargo te kunnen spotten dat 20 seconden later al kon opstijgen.
In Geulle a/d Maas, het mooie kasteel van Geulle. Vervolgens in Elsloo de autostradebrug over naar Kotem om aan de Zuid-Willemsvaart, koers naar rechts te zetten. Voordien had ik nog enkele foto's gemaakt van de Maas met op de achtergrond Nederland.
Het jaagpad gevolgd tot in Dilsen om daar het kanaal over te steken naar As. Onderweg kom je nog door de Ecovallei Vossenberg in Dilsen. In As aan het station, links af richting Maasmechelen om aan de Salamander, even halt te houden aan de Mechelse Heide. Het is 'n prachtig wandelgebied met ruim plaats om je auto te parkeren.
En in Lanaken achter 'n drankje, kreeg ik ineens 'n mooie tekening te zien op mijn gsm, onze kleinzoon Arne, getekend door zijn andere grootvader, kunstenaar Chris Bertjens.
Voila, weer 'n voldaan gevoel en nu genieten van de avond.
Of het nu geholpen heeft of niet, feit is dat ik bij het begin van mijn fietstocht, even halt gehouden heb bij de Mariagrot in Wiemesmeer. En ik moet het zeggen, ik had onderweg redelijk wat zon, weinig wind, het was droog en ik bleef gespaard van allerlei pech. Dus toch, fietsen met 'n hogere bescherming ....?
Wat er ook van zij, het weer viel beter mee dan oorspronkelijk was voorspeld. Het zou bewolkt blijven met weinig zon. Gelukkig draaide het anders uit. Mijn fietstocht begon via Zutendaal en Wiemesmeer. En ja, ik voelde daar precies de behoefte om even te stoppen en wat foto's te nemen. Dan door naar Winterslag om vervolgens het mooie fietspad door de Wijers naar Zonhoven te nemen. Daar heb ik nog 'n verhaal over. Enkele jaren terug fietste ik daar ook om 's avonds te lezen dat na mijn passage, 'n deel van de heide van de Wijers in brand gestaan heeft. Mijn echtgenote heeft mij toen nog het verwijt gemaakt dat ik te snel door die Wijers gefietst heb, vandaar die brand ... ha, ha, ha ...! Maar het is er mooi, ook om te wandelen.
Onderweg op de fietssnelweg was ik nr. 213. In Helchteren kwam ik langs 'n privéverzameling van oude straaljagers. En aan het kapelletje, gingen mijn boterhammen achter de kiezen. Tijdens mijn tocht, ook 'n stuk onverharde weg moeten nemen, gelukkig was de weg droog en gaf dat geen problemen.
De enige problemen die ik vandaag had, waren weer eens wegenwerken waardoor ik in Bree aan 'n vriendelijke man, de juiste weg moest vragen. Ik heb nog altijd geen gps op mijn stuur.
Langs idyllische plekjes en het oude spoorwegstation van As, terug naar Lanaken. Een koffie en 'n 'n Duvel ging er wel in. En juist toen, kreeg ik het telefoontje van mijn fietsenmaker, dat ik mijn fiets morgen kan binnenbrengen.
Vanmorgen aan het ontbijt, even met mezelf overlegd hoe ik mijn dagindeling zou plannen. Het weer zag er best goed uit (al direct zon en niet te veel wind), sein dus om 'n fietstochtje te maken met de stadsfiets.
Uiteraard kon ik niet te ver gaan, de catering van het warme eten, was voorzien op het middaguur. Als ik verder weg wil fietsen, en dan met de koersfiets, verwittig ik natuurlijk mijn echtgenote op voorhand en dan komt het warme eten 's avonds op tafel.
Maar terug naar mijn fietstocht. Ik vertrok langs Domein Zangersheide om links de Romeinendreef in te rijden. Via hotel La Butte aux Bois en de Begijnenbos, koers gezet richting het OPZC Rekem. Dan is het niet ver meer tot Opgrimbie. En omdat ik toch in de buurt was, enkele foto's gemaakt van de Aspermansvijver. Die vijver ligt nog juist op grondgebied van Rekem, maar aan de kant van Opgrimbie ben je er rapper.
En dan aan het kruispunt in Opgrimbie, links af, de Duivelsberg omhoog oftewel de Langeberg, zoals hij ook al eens genoemd wordt. Hij is 1,1 km. lang en gemeten over 100 meter, is het steilste stuk 7,2%. Maar vergis je niet, er zijn stroken bij van 10%. Bovenaan de berg worden de fietsers gewaarschuwd voor die steile afdaling. Onderaan stond er vroeger ook 'n bordje met 10%, maar ik vermoed dat ze dit hebben weggenomen om de fietsers niet op voorhand te ontmoedigen.
Bovenaan op de berg heb je 'n geweldig vergezicht. De natuur op zijn best. En dan, naar Zutendaal centrum met zijn mooie pastorij, volgens mij het mooiste gebouw van de gemeente. Via de Lieteberg, naar het Albertkanaal waar tegenwoordig toch zwaar vervoer op het water drijft. Die foto's nam ik aan de brug van Eigenbilzen.
Via Eigenbilzen, naar Hoelbeek waar er aan het schooltje van onze kleinzoon, veel leute te horen was. De kinderen profiteerden blijkbaar ook van de aangename zon. Vervolgens naar Mopertingen, Veldwezelt om via Maastricht, terug huiswaarts te keren. Mijn laatste foto, die mooie treurwilg, nam ik juist voor de grens met Smeermaas.
En zoals gezegd, mijn dagindeling bestond dan in de namiddag uit werken in de tuin. Het is maar dat mijn echtgenote mij om 16u00 kwam vragen of ik goesting had voor 'n tas koffie, dat ik er toen maar de brui aangegeven heb, anders was ik nog bezig geweest.
Gisterenavond zag ik op mijn mails, dat ik vandaag alleen aan de start zou staan van 'n nieuwe fietstocht. Geen probleem, dan kon ik weer mijn route en snelheid aanpassen aan mijn eigen mogelijkheden.
En ik had goed gegokt mbt. de heenrit, door het bos met wind op kop en terug met wind in de rug. Ja, dat was de beste optie, de tegenwind zo veel als mogelijk beperken door mijn heenrit door het bos te fietsen. Ik vertrok via Zutendaal centrum en Wiemesmeer, door het bos naar het station van As. Eerst daar de fietsbrug over om dan het oude kolenspoor te nemen tot Maaseik. Onderweg fiets je dan over de Zuid-Willemsvaart. Aan het telbord zag ik dat ik vandaag fietser nr. 103 was die over die route ging.
En dan in Maaseik, 'n foto van de brug en 'n mooie muurschildering. Deze brug dan over om naar Roosteren in Ned. Limburg te fietsen. Onderweg even gestopt aan 'n stenen sculptuur en een van de vele mooie witte huisjes. Voor de kerk in Genhout zag ik 'n mooi in hout gesneden beeld staan.
En ja, met de wind in de rug, is het zalig fietsen. Waar ik op mijn heenrit de benen nog spaarde (het was nog ver en de wind was toch voelbaar), kon ik op de terugrit voluit gaan. Er waren momenten dat ik 30 à 31 km/uur haalde, zeker toen mij 'n mooie deerne voorbijstak per fiets, toen heb ik zelfs nog 'n tandje bijgestoken. Je fiets niet altijd met zo 'n fraai iemand voor je. Maar het was toch opletten, die mooie gazelle sloeg ineens 'n andere weg in dan de mijne. Gelukkig was ik allert genoeg om geen verkeerde weg in te slaan. Misschien maar best ook, kon ik mijn eigen tempo weer aanhouden, en daarbij, het leeftijdsverschil was wel erg groot, ik kon zonder problemen haar grootvader zijn.
Gezien mijn terugrit zo vlot verliep, heb ik nog 'n extra lus gemaakt naar Houthem bij Valkenburg. Daar heb je het domein St. Gerlach met 'n prachtig kasteel. Maar om Houthem uit te geraken, diende ik wel 'n lang onverhard pad te nemen. De gewone weg was opgebroken wegens wegenwerken. Nu geen probleem, het pad was gemaakt met aangestampte aarde en was heel droog en zonder steentjes. Eens onder Maastricht, zag ik dat het nog maar 14u00 was, voor mij de mogelijkheid om mijn 2de 100-km-plus rit van het jaar te maken. Dat extra stukje ging via Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug, terug naar huis.
Na 'n tas koffie en 'n lekker biertje, kon deze jongen weer in bad om de inspanning van mij af te spoelen. Nu inspanning, ... ik had het gevoel dat 10 km. extra, ook nog had gekund. De conditie is dus ok.
Onze diepvriezer is ontdooid en gereinigd. Gevolg, ... niks deftigs meer te eten in huis. Dan pakken we toch gewoon de bus en gaan in Genk eten. Een nieuw restaurantje uitgeprobeerd en of het smaakte ..... Voor herhaling vatbaar.
Maar daarna mijn wandeling. Voorgaande jaren logeerden altijd wielerteams in Lanaken tijdens de Ardennenklassiekers. Ik was benieuwd of dat dit jaar weer het geval was. Maar mijn timing was vermoedelijk verkeerd, de teams stonden denkelijk allemaal nog op de Ardense heuvels te wachten op de terugkerende renners na hun training, of .... dit jaar logeerden ze niet in La Butte aux Boix of het kasteel van Pietersheim ...? Spijtig dus, geen glimp kunnen opvangen van 'n renner.
Maar goed, gewandeld heb ik des te meer. Ik vertrok langs de Kinderboerderij, links de Romeinendreef in om dan bij La Butte aux Bois uit te komen. Dat rookhuisje vond ik heel speciaal. Hierna verder door Begijnenbos om op het eind, rechts af te slaan naar de Heidestraat. Daar ligt 'n mooi recreatiepark, de Sonnevijver.
Eenmaal terug op de grote weg Maasmechelen - Lanaken, kwam ik voorbij aan het voormalige kasteel Kapelhof. Om niet te ver langs die grote weg te moeten wandelen, nam ik 'n klein pad rechtsaf naar de mooie dreef in Domein Pietersheim. Enkele foto's nog van de grachten. En die gansen, .... die lopen niet meer weg van 'n fotograaf. Die zijn daar de mensen al zo gewoon.
En morgen, dan ga ik fietsen. Wederom 'n soloritje.
Ritje door Lanaken, deelgemeenten, gehuchten en wijken.
Vanmorgen in bed was ik mij al de vraag aan 't stellen, wandelen of fietsen? Als het droog zou blijven, dan zou het fietsen worden. Tijdens het nieuws op de radio van 7u00 begon de route al vorm te krijgen. En ja, tijdens het ontbijt even naar de buienradar gekeken. Het zou droog blijven, dus fietsen.
Goed warm gekleed - het was grijs weer - begon ik er aan. Eerst richting Briegden, gehucht van Gellik, deelgemeente van Lanaken, om vervolgens langs de mooie gele fietsen naar de volgende deelgemeente te fietsen, Veldwezelt. En dan naar Kesselt waar de familie Nelissen 'n geweldig bedrijf heeft neergezet. In Kesselt, gehucht van Veldwezelt, kom ik raar genoeg zelden. Ik denk dat ik de keren op één hand kan tellen dat ik er langs de kerk gefietst ben. We komen wel geregeld aan dat punt met info over de elektrische draad.
En dan terug naar Veldwezelt. Ik stond juist op het punt om de weg over te steken aan de grens met Maastricht, toen mij weer 'n stoet wagens van team UAE passeerde. Zij waren op weg naar de startplaats in Maastricht. De foto's van 'n teamwagen en Tadej Pogascar zijn uiteraard geen eigen foto's. Maar het is wel toevallig dat ik dit team tweemaal zag, eerst afgelopen vrijdag en nu vandaag opnieuw.
Via het fietspad naar deelgemeente Smeermaas. De kajakken ligger er al klaar om de Maas af te varen. Ook nog 'n foto van het eilandje in de Maas. En dan door Hochter Bampd naar Herbricht, gehucht van deelgemeente Neerharen. Nu wonen er nog slechts twee personen, in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw, nog verschillende tientallen. Het water neemt en geeft, maar de Maas in Herbricht heeft vooral genomen.
De volgende deelgemeente is Rekem. Foto's van 'n woning met de vlag van Rekem, het beeld van de Reckheimer en de Ucoverpoort. Deze poort is de enige overgebleven stadspoort van Rekem - er waren er 5 - en werd gebouwd in 1630. Na Rekem volgde Neerharen met zijn sluis, de wijk Tournebride en de ijzeren brug in Gellik waar altijd wielertoeristen te zien zijn.
Om mijn rondje Lanaken vol te maken, fietste ik nog door Gellik zelf met links de wijk Kompveld, door de wijk Sint-Servaas en door de wijk Pietersheim. Van die laatste wijken uiteraard geen foto's omdat ik er al te dikwijls kom bij het wandelen en daarbij al vele foto's gemaakt heb.
Je zou het op voorhand niet zeggen, maar al bij al toch 'n rit van bijna 43 km., enkel en alleen in Groot-Lanaken. En dadelijk naar de koers kijken. Bekijken hoe de renners de hellingen opvliegen waar ik zelf naar boven moet krassellen ...
Veel renners van de Amstel Goldrace van zondag 16/4 gezien.
Het was 'n beetje overleggen met de maten voor de fietstocht van vandaag. Eric had juist 'n afspraak met zijn garage, Hubert had andere bezigheden en Peter kon wel meegaan, maar zéér beperkt in tijd.
Zo zijn Peter en ikzelf dan vertrokken in Briegden langs het kanaal richting de sluis van Lanaye en Moelingen. Daar links op naar Eijsden om dan in gestrekte draf richting Maastricht te fietsen.
Op het kruispunt met rechts naar Gronsveld, heb ik dan afscheid genomen van Peter. Hij is daar huiswaarts gekeerd en had net geen 40 km. op de teller. Het was 'n kort ritje samen, maar we hebben weer heel wat bijgekletst.
In Gronsveld ben ik dan naar rechts gereden, richting Gulpen. Eerst voorbij de Torenmolen en dan over de 2,3 km lange Bronckweg met enkele stukken boven de 10%. Juist vóór Gulpen kwam ik ineens team UAE tegen. Tadej Pogacar & co waren wat te snel voorbij om enkele foto's te maken. Maar even verderop had ik meer geluk met team Bahrain Victorious. De begeleider van de teamwagen had geen bezwaar tegen 'n foto en maande mij zelfs aan om foto's van de renners te nemen. Hun sterkste renner op dit moment is Matej Mohoric.
Onderweg nog verschillende andere individuele renners gezien, oa. renners van Jumbo-Visma en Ineos Grenadiers.
In Gulpen mijn boterhammen opgegeten en juist voor het bord van Schin-op-Geul, bijna 'n man van het fietspad gereden. Hij stapte zonder te kijken van zijn boerenerf om de straat over te steken. Gelukkig had ik voldoende reflexen om stevig in de remmen te gaan, gekoppeld aan 'n flinke schreeuw om de man te waarschuwen. Het scheelde niet veel of ik had hem gewoon omhoog geschept. Dat heb je met boerderijen waarbij de toegangspoort pal op het fietspad ligt.
Is het daarom dat ik in Vink, 'n wijk van de gemeente Beekdaelen, kort bij Hulsberg, even aan dat kapelletje ben afgestapt ...? En dat gedicht van Leonard Nolens was op de juiste plaats.
Terugkeren deed ik langs het Julianakanaal richting Elsloo om daar de brug naar Kotem over te steken. In Rekem eens aan mijn benen gevoeld en daar zat precies nog wat jus in. Sein dus om nog 'n ommetje richting Zutendaal en Gellik te maken. Op die manier kon ik mijn eerste 100-km.-plus rit van ' t jaar fietsen.
Met 'n koffietje en 'n biertje in Gellik, kan ik weer terugkijken op 'n mooie rit met regelmatig wat zon, niet te felle wind en vooral, het bleef droog.
Bijna moeten meedoen met juniorswielerwedstrijd, de Ster van Zuid-Limburg.
Zo, de eitjes zijn geraapt en de kleinzoon heeft nog wat kunnen spelen met 'n doos vol mini-autootjes, voorheen van zijn peter (mijn zoon) en nog vroeger van mijzelf.
Gelet op het voorspelde droge weer van vandaag, eerst 'n 4-tal uurtjes in mijn tuin gewerkt. En daarna was het beslissen, wandelen of fietsen.
Het werd fietsen, weliswaar met de stadsfiets, en niet te ver gezien ik pas om 15u00 kon vertrekken.
Ik vertrok in Briegden langs het Albertkanaal richting Vroenhoven waar ik even stopte aan dat bord: "geologisch Vroenhoven". Wat verder, bijna in Kanne, een der verschillende ingangen naar het gangenstelsel. Op eigen houtje, nooit, ... en ik herhaal, nooit alléén die gangen binnensluipen.
En dan in Kanne, voet aan de grond. Ik was er nog maar net of de eerste renner van de Ster van Zuid-Limburg kwam er al aangefietst. Het zijn allemaals junioren, jongeren dus, die vandaag 'n rit maakten tussen Neerharen en Mopertingen met 'n afstand van 120 km. De koploper was nog maar net voorbij of de grote groep kwam al over de brug aangereden. Op het punt waar ik stond te kijken, moesten ze de Slingerberg over, 'n pittige kuitenbijter. En daarna was het nog even wachten op de achterliggers, al die auto's, de ziekenwagen en uiteindelijk de bezemwagen met de groene vlag.
Aan de sluis van Lanaye, reed ik naar links, richting Maastricht. In 'n opwelling ben ik achter de voormalige gebouwen van ENCI, links de Slavanteberg - of Sint-Pietersberg - opgereden, en dat met mijn stadsfiets. Het zwaarste punt is meer dan 10% stijl. Maar eens boven heb je 'n prachtig zicht. En mijn laatste foto, dat is het stulpje van André Rieu, u allen wel bekend. Je rijdt er gewoon langs.
In Maastricht begon het te druppelen, sein dus om naar huis te fietsen.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, kan ik terugblikken op 'n aangename fietsdag. Mooi weer, op 'n bepaald moment zelfs 16°, niet te veel wind en 'n aangename fietsgezel.
Hubert en ikzelf hadden afgesproken om rond 11u00 te vertrekken. Vanmorgen was het wel 'n beetje bang afwachten of die paar voorspelde druppels, al dan niet zouden vallen. Gelukkig begon het al vroeg op te klaren zodat 'n regenjasje niet nodig was.
Ik had de rit voorbereid en het doel van vandaag was om even Duitsland binnen te fietsen. Via Meerssen was het even klimmen op de helling met de mooie naam: Waterval. Niet zo moeilijk, 'n loper zoals ze zeggen, maar wel 2 km. lang. Een groepje wielertoeristen was vóór ons aan de klim begonnen, enkelen heb ik toch kunnen remonteren voor ik boven kwam.
Het was vooral fietsen over heel rustige wegen, af en toe nog 'n klim, vooral die naar Puth. Ik wilde Sittard mijden vandaag, het is er altijd goed uitkijken, stoppen aan kruispunten, opnieuw optrekken, enz. Je kunt er niet echt doorrijden. Vandaar dat we rechts langs de stad zijn doorgereden, ondermeer via Doenrade. In Hillensberg trokken we Duitsland binnen, om na Wehr, Tüddern en Millen, opnieuw de grens met Ned. Limburg over te steken. Onderweg in Duitsland werden we wel vriendelijk gevraagd of onze route nog klopte. Hubert heeft namelijk ene gps op zijn stuur en 'n mooie Hollandse vrouwelijke stem, heeft ons toch 'n keer tot de orde moeten roepen omdat wij verkeerd gereden waren.
In Nieuwstadt hebben wij even gepauzeerd. En met de wind in de rug, konden wij de terugweg beginnen richting Stein, om aldaar de autostradebrug over te fietsen. Via Boorsem en Rekem kwam er 'n eind aan 'n mooie tocht van iets meer dan 86 kilometer. Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn knappe prestatie. Het is nog maar zijn 3de rit van het jaar, maar toch al zulke afstand afleggen, ... chapeau. De snelheid is er nog niet, maar dat komt.
Thuis, was ik benieuwd naar mijn gewicht: 66,6 kg. het getal van de duivel zoals ze dat zeggen. Ik heb derhalve bij het avondmaal, mijn bord twee keer goed gevuld.
En volgende week, niet veel soeps, regen en wind ...
De weersverwachtingen voor vandaag waren prima, véél zon, weinig wind en de temperatuur viel best mee.
Zoals afgesproken met Hubert, stond ik om 11u00 aan zijn deur voor 'n rit van +/- 80 km. Ik had hem de vrije hand gegeven voor het parcours, het was pas zijn 2de rit van dit jaar (mijn 1ste met hem).
Maar de eerste kilometers van onze rit, deden mij toch de wenkbrauwen fronsen, via het kanaal naar Rekem, daar de oude stad door, vervolgens terug naar Neerharen om dan bergop te fietsen naar de top van de Bessemerberg. Die top ligt op goed 4 kilometer van thuis. Geen moeilijke klim, gewoon om op te warmen zeker ...? Ik verdenk Hubert er stiekem van dat hij dat beginstuk met opzet zo gekozen heeft. Eerst zelf de benen testen en kijken of ik hem niet al vanaf het begin in de vernieling zou rijden. Zou dat zo geweest zijn, dan was hij rap terug thuis. Maar mij kennende, zou ik zeker geen hoog tempo opleggen aan iemand die pas opnieuw aan het fietsen is na die lange wintermaanden. Ik heb mij dus gemeten over de hele rit, ferm ingehouden.
Eens boven op de Bessemerberg, ging het richting Zutendaal, Kattevenne in Genk en langs het oude Sint-Jansziekenhuis dat ze aan het afbreken zijn. Even later kwam Bokrijk in het vizier, maar "fietsen door het water" lieten we deze keer rechts liggen. Even buiten Bokrijk, diende zich 'n mooi terrasje aan, "Het Domein" in Genk. Niks te vlaai of koffie, voor mij ene simpele cécémel, bij Hubert iets extra.
En dan terug langs het Albertkanaal met de zon in de rug. We kwamen ondermeer nog door Diepenbeek, Schoonbeek en Munsterbilzen. Onderweg 'n mooi gekapte uil gezien op 'n dode boomstam.
Het einde van de rit ging via de brug van Eigenbilzen en het laatste stukje berop langs het kanaal richting Gellik.
En zoals gezegd, ik heb mij vandaag geheel aan het tempo van Hubert aangepast. Het is de bedoeling dat we nog dikwijls samen fietsen met ondermeer 'n mogelijke fietsweek in Diksmuide.
Gratis verjaarsdagstaart van het Belang van Limburg gaan afhalen in Bilzen.
Gisteren na mijn fietstocht, heb ik voor alle zekerheid nog even de buienradar voor vandaag gecontroleerd. Ik had namelijk nog steeds 'n kaartje thuis liggen, mij gestuurd door onze krant Het Belang van Limburg. Met dat kaartje kon ik 'n gratis verjaardagstaart gaan afhalen bij hun meewerkende partner. Ik had de keuze tussen 'n bakker in Maasmechelen, Genk of Bilzen. En het is die laatste geworden.
Toen ik gisteren zag dat het vandaag droog zou blijven, heb ik mijn kersentaart maar direct besteld (dat was 'n verplichting, minstens één dag ervoor). En vanmorgen omstreeks 8u30 stond deze jongen klaar om die wandeling naar Bilzen te maken. Gewapend met 'n busje water, 'n banaan en wat mondvoorraad, begon ik aan mijn trip.
Recht op recht - de kortste afstand dus - dat kan niet, maar ik had wel zo ongeveer mijn ideale weg in gedachten. Eerst langs de kerk van Gellik om even verder, die mooie paaskleuren te zien naast dat oude verweerde poortje. Op de weg naar Eigenbilzen kom je dan langs het Natuurreservaat De Hoefaert. Een mooie locatie om te wandelen. En dan op de grens tussen Eigenbilzen en Hoelbeek, enkele mooi opgeknapte woningen met stallen. Onder de oude spoorwegbrug door om iets verderop het bord te zien van het kasteel van Jonckholt. Kasteel is 'n groot woord want die Middeleeuwse burcht is er nooit gekomen, wel de grachten, wallen en funderingen.
Via allerlei wegen kwam ik uiteindelijk aan te Bilzen waar de wekelijkse woensdagmarkt in volle bedrijvigheid was. Het was er zoeken naar 'n plaatsje op het terras voor 'n tas koffie. Na nog ene korte babbel met enkele dorpsgenoten, ben ik dan mijn taart gaan afhalen. Die zullen we ons deze namiddag laten smaken.
Mijn laatste foto nam ik aan het station van Bilzen waar ik mijn bus huiswaarts diende te nemen. Het eetcafé van Big Louis (in de volksmond: bij de dikke Louis) zal worden afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Momenteel worden er brandoefeningen gehouden door de plaatselijke brandweer. In 'n ver verleden - toen ik nog student was op de middelbare school - was het café van Louis mijn stamcafé. Menig pintje werd daar toen verzet. Mooie herinneringen.
Dinsdag 28 maart, eindelijk nog eens 'n volledig droge dag, wat zon en niet te veel wind. Een fietsdag dus. Nu had ik op voorhand mijn fietstocht aangekondigd aan mijn maten, maar allen hadden ze 'n geldig afwezigheidsbriefje bij de hand. Het werd dus 'n soloritje. Mij niet gelaten uiteraard, dan kon ik mijn eigen route kiezen.
Ik vertrok vanmorgen omstreeks 10u15 via Smeermaas naar de Noorderbrug in Maastricht. En vandaar naar Bemelen om daar mijn 1ste klim van het jaar te maken, de Bemelerberg (1ste foto gemaakt aan de voet van de helling). Het is een van de betere hellingen, je kunt er vlot naar boven. En dan naar Gulpen. Boven op de helling met het stadje beneden je, heb je prachtige vergezichten. Maar onderweg naar Gulpen kon ik het niet laten om die groep dieren te fotograferen. Zwijntjes, kippen en geitjes in één weide. Prachtig.
Na Gulpen, nog ene kuitenbijter, de Kachelberg vanuit Schin op Geul. Maar ondanks mijn gezegende leeftijd, lukt het nog steeds om met 'n redelijk tempo boven te geraken. Even nog ene stop om wat mondvoorraad te verorberen bij 'n tunnel met wat graffiti.
terugkeren deed ik via de autostradebrug tussen Stein en Kotem. Fietsers moeten nu links houden wegens werken aan de rechterkant. En over werken gesproken, het is precies of er overal wegenwerken zijn. Eens terug in België, fietsen langs de Maas oa. in Uikhoven. Wegens de nog altijd niet bereikbare brug in Neerharen, door Hochter Bampd gefietst tot in Smeermaas. Met nog 'n laatste lus via Hocht en de sluis van Neerharen, kon ik neerstrijken in Lanaken centrum voor 'n lekkere Duvel. En nee, hij had niet de tijd om warm te worden.
En morgen 'n speciale wandeling, maar daar vertel ik jullie dan weer over.
Vanmorgen had ik de keuze, 'n wandeling of 'n fietstocht, zij het 'n tochtje met de stadsfiets. Het is dat laatste geworden. Vertrokken iets na 10u00 en uiteraard met de bedoeling tijdig terug thuis te zijn voor het middagmaal.
Het werd 'n tochtje langs de Maas. Mijn eerste foto's nam ik in Smeermaas waar het eilandje, op de bomen na, volledig in het water verdwenen is. Iets verder kwam ik door Hochter Bampd waar ik enkele runderen zag grazen en waar ik links het kasteel van Hocht tussen de bomen zag. In Herbricht even gestopt voor wat foto's van de Maas. Hier zie je pas welke omvang de Maas heeft na al die verbredingswerken aan de Nederlandse kant. Ook in Uikhoven even gestopt voor wat foto's.
En dan kwam ik in Kotem, tijd dus om terug te keren. Hiervoor nam ik de gewone weg door oa. Boorsem en opnieuw Uikhoven. Vervolgens 'n stukje binnendoor, 'n smal fietspad tussen Uikhoven en de brug naar Rekem. In Rekem, de grote weg Lanaken - Maasmechelen over om aan de Begijnenbos, links af te draaien naar hotel La Butte aux Bois.
Om 11u50 was ik thuis, juist op tijd om mijn voeten onder tafel te duwen en te genieten van 'n lekker maal. En die laatste foto, die nam ik thuis, nadat ik nog 'n aantal rijen gespit had in mijn moestuin. En om de namiddag af te sluiten, juist gezien dat Mathieu de koers gewonnen heeft. Hij is zowel 'n Nederlander als eentje van ons, gezien hij in België woont.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nog eens langs het casino gestapt, nu aan de voorzijde en op de dijk vastgesteld dat wandelen 's morgens, geweldig rustgevend is. Bijna geen kat te zien, het ruisen van de zee en vandaag weinig of geen wind. Zalig. Aan de kameleon ook nog 'n foto van dat groot bloemenperk. 
En dan over het oude spoor naar het jaagpad langs het kanaal. En aan de brug van Briegden, zie je rechts het huidige Alkahof, 'n Grieks restaurant. Maar het gebouw heeft tot in 1997 de naam Café Du Pont gehad. Het werd gebouwd tussen 1937 en 1938, samen met het Albertkanaal. Op dag twee van WOII - 11 mei 1940 - is het zo goed als volledig afgebrand door bombardementen. Op 6 september 1944 lieten de Duitsers bij de terugtrekking van hun leger, de brug opnieuw de lucht invliegen waarmee er weer schade kwam aan het gebouw. Het is pas op 28 mei 1948 dat het gebouw volledig opnieuw is opgebouwd in zijn huidige vorm. Een gebouw dus met 'n uitgebreide geschiedenis. 
Ik ben Eddy Meuris