aantal stappen: 1.448.053 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 124
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
04-07-2025
Een ontdekking in Meeuwen-Gruitrode.
Welbedankt voor die feliciaties nav. onze 44-jarige huwelijksdag gisteren. Ik heb misschien terloops gezegd dat het 'n dag gelijk 'n ander is, uiteraard wordt dit wel gevierd. Maar dat moet voor ons niet noodzakelijkerwijze op de dag zelf. We hebben bij dergelijke gelegenheden meestal de gewoonte om met ons tweetjes ergens lekker te gaan eten. Maar dat kan eventueel nog dit weekend of een der volgende weken, we zien wel. Wij zijn niet zo'n koppel dat per se dat op de dag zelf wenst te vieren.
Dit gezegd hebbende, vandaag werd er gefietst en het moet mij speciaal van het hart: Vlaanderens wegen vertonen veel gaten en putten. Als je dan zoals nu moet fietsen in 'n combinatie van zonlicht en schaduw, dan zie je niet altijd op tijd dat putje en knal je met je voorwiel telkens stevig ertegenaan. Gezond is dat niet voor de bandjes en ook niet voor de mens die zich moet rechthouden. Ik ben misschien vooringenomen, geef mij toch maar de fietswegen in Ned. Limburg.
Ik vertrok vandaag via Zutendaal en As naar Opglabbeek. Daar kwam ik eerst het Joekelbos tegen. Dit is blijkbaar het grootste ingerichte speelbos van het land. Wat verderop waren ze volop bezig met 'n jumpingwedstrijd in het Sen Tower Park.
En dan in Meeuwen-Gruitrode, dé ontdekking van de dag, de kapel gewijd aan O.L.Vrouw van Rust. Ik ben er al 'n paar keer langs gefietst maar nog nooit gestopt. Ik dacht altijd dat het 'n veldschuurtje was, maar het blijkt 'n kapel te zijn die aan de achterkant volledig open gelaten is. Het is 'n rusplaats geworden voor wandelaars en fietsers.
Mijn pauze nam ik zoals gepland in Tongerlo in café De Kieper onder de brug. Je wordt er altijd goed geholpen en de vlaai is steeds van uitstekende kwaliteit.
Mijn terugtocht verliep wat anders dan voorzien. De bedoeling was om via de Zuid-Willemsvaart terug te keren. In Kotem nam ik echter de beslissing om de Maas over te steken naar Stein. Zo passeerde ik enkele keren het Julianakanaal. En wat verderop in Brommelen nam ik mijn volgende beslissing; de Kloosterberg overfietsen. De benen voelden nog goed aan en de goesting was er om dat onding te temmen. Je hebt er 'n strook van bijna 11% stijgingsgraad.
Uiteindelijk terug zijnde in mijn eigen streek, koos ik ervoor om nog 'n lus te maken naar Neerharen om daar mijn biertje te gaan nuttigen. Tenslotte fietste ik terug naar huis via de Sportoase. Zo, weer 'n hondertje op de teller, fijn fietsweer en ik heb mij geamuseerd. Morgen begint de Tour de France. Benieuwd of een onzer landgenoten de eerste rit kan winnen.
Om mijn verslag van vandaag te starten, eerst het heuglijk nieuws, vandaag zijn we 44 jaar gehuwd. Op 3 juli 1981 gaven we mekaar het jawoord in het gemeentehuis, om dat 'n week later op 11 juli, nog eens over te doen in de kerk. We hebben mekaar vanmorgen proficiat gewenst en er verder niet te veel woorden aan vuil gemaakt, het is 'n dag gelijk 'n ander.
En dat het 'n dag gelijk 'n ander was, dat bewees mijn bezigheid in de tuin. Vanaf 8u30 tot 14u00 heb ik bijna onafgebroken buiten gewerkt, juist kort onderbroken door 'n vluchtige tas koffie en mijn middagmaal. Maar toen was het welletjes, ik wilde effe het bos in wandelen.
Ik vertrok aan de Asbeekweg om daar het bos in te stappen. Deze keer ging ik rechtsaf via het vlonderpad naar de Heidemolen. Deze molen is al heel oud, getuige de geschiedenis ervan. Ik volgde grotendeels de blauwe route vandaag. Onderweg zag ik dat er vele dode bomen in het bos staan. Gezien de ondergrond daar moerassig is, is het niet evident om die bomen te rooien.
Daarna kwam ik voorbij Domein Zangersheide. De stichter van het domein is Leon Melchior. Hij was de zoon van 'n Duitse militair en 'n Nederlandse moeder. Als 14-jarige werd hij lid van de Hiltlerjugend om drie jaar later in 1943, lid te worden van de Waffen-SS. Hij vocht mee aan het Oostfront. Na de oorlog werd hij kortstondig gevangen gezet voor zijn activiteiten waarna hij zijn Nederlandse nationaliteit verloor. In 1974 kreeg hij de Belgische nationaliteit en stichtte Domein Zangersheide. In paardenmiddens is deze stoeterij gerenommeerd. Zijn jongste dochter is hem opgevolgd.
Vervolgens kwam ik in Pietersheim, en zoals jullie weten, daar is altijd 'n foto te maken. Terugkeren deed ik via Linc Parc, nu 'n bekende school, vroeger de verblijfplaats van tal van adelijke families. Wat verderop aan het Cultuurcafé had deze jongen grote dorst, de temperatuur was nog behoorlijk. Ik had daar nog kort 'n gesprek met André en Lydia, de ouders van een mijner schoonbroers. Beide worden dit jaar 91 jaar, maar zijn nog goed geconditioneerd, zij het dat Lydia wat minder mobiel is. Hij fietst nog geregeld korte afstanden en qua met de tijd mee zijn, ... voor beiden geen probleem.
Morgen ga ik fietsen. De bedoeling is om te pauzeren in Tongerlo. En om tenslotte nog even terug te komen op gisterenavond, er was toen code oranje afgekondigd voor oa. onze provincie Limburg. Gelukkig is het allemaal goed meegevallen, er was wel regen, het waaide wat harder en in de verte was er 'n onweer. Maar we bleven gespaard van grote plensbuien en rukwinden. Tot morgen.
Nadat ik gisteren de kaap van 4.000 kms. overschreden had tijdens 'n flinke fietstocht, rondde ik vandaag de 1.000 kms. wandelplezier. Ook deze morgen was ik al vroeg uit de veren, zelfs vroeger dan gisteren. Mijn wandeling begon al om 5u33. De bedoeling was om na 'n flinke wandeling, terug te komen via de bakker en daar 'n brood en croissants uit te halen waarna we samen konden ontbijten.
Ik vertrok aan de Stationsstraat, de tunnel onderdoor en daarna rechtsaf, richting Briegden. De zon liet het daar nog afweten. Eerst kwam ik nog in de Commandant Giddelostraat. Daar zag ik heel wat versieringen en 'n nieuwe voordeur (40 jaar) bij een der bewoners. Op de brug had ik het geluk die zon wel te zien opkomen, juist boven de bomen.
Eens de brug over, daalde ik af naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Het is dan altijd 'n beetje spelen met de zon als je foto's wenst te maken. Prima gelukt vind ik bvb. die foto tussen de oude spoorbrug.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Daar kwam ik leeftijdsgenoot Guido tegen. Hij was per fiets aardbeien gaan kopen in Veldwezelt. En die auto, ... die staat al enkele dagen op krukken. Wat nu juist de bedoeling is ...???
En om de dag wat op te vrolijken, er mag al eens gelachen worden. Hou het verder koel, véél drinken en laat mekaar maar wat los, knuffelen kan later nog altijd. Ha, ha, ha!
Morgen, als de temperatuur hopelijk flink gezakt is, moet er in de tuin gewerkt worden. Voor vrijdag staat er 'n fietstocht op het programma.
Nee, ik ben vandaag niet gebakken of gebraden tijdens mijn fietstocht, het viel al bij al nog goed mee. Ik had dan ook mijn voorzorgen genomen. Om 5u45 stond deze knaap al langs zijn bed om zich te wassen en aan te kleden. Na het ontbijt en het vluchtig doornemen van de krant, kon ik om 6u49 al vertrokken. Het enige nadeel van dat vroeg vertrekken is dat de zon nog laag staat, hetgeen al eens hinderlijk is bij het oversteken van straten. Maar voor de rest, 'n prima weertje.
Ik vertrok via Smeermaas en de Noorderbrug om vervolgens naar Bemelen te fietsen. Daar reed ik de eerste helling van de dag naar boven, de Bemelerberg. Vervolgens had ik 'n heel smal pad voor mij alleen, de weg naar Scheulder. Fietsen in deze regio is altijd op en af, en als beloning krijg je dan ook steeds mooie vergezichten. In Banholt trok dat mooi gekleurd paard mijn aandacht.
Vanaf dat punt fietste ik in de richting van Voeren. Eerst kom je doorheen het gehucht Schilberg. Het hoort bij het dorp Slenaken. Schilberg heeft 35 boerderijen en woningen, twee van die boerderijen liggen in het Belgische dorp St.-Martens-Voeren. De kapel daar is van 1946, gebouwd door de buurtschap voor het behouden doorkomen van WO II.
De Sint-Martinuskerk van Sint-Martens-Voeren is al oud. De toren is van de 12de eeuw, het schip en het koor van het begin van de 19de eeuw. In 's-Gravenvoeren aan de Sint-Jozefkapel (weeral St. Jozef), heb je ook 'n rustplaats en 'n mooi vergezicht. Daarna was het in gestrekte draf naar Moelingen, de Maas over in Lixhe, om vervolgens naar de sluis van Lanaye te fietsen.
Onderweg had ik 'n bericht van vriend Hubert gekregen. Ik moest me bij hem melden: "de koffie staat klaar - Monica heeft gebeld". Ik heb dan ook maar niet de intentie gehad om mij ergens lang op te houden voor 'n pauze, zo 'n pauze zou ook alleen maar nefast zijn bij zulk warm weer. In Kanne ben ik nog de laatste helling van de dag opgereden, de steile Muizenberg en dan heb ik enkel in Veldwezelt het fietspad nog genomen naar Smeermaas om vervolgens via Neerharen terug te keren naar Lanaken.
En dan het nieuws van Monica ...., zij heeft ons bevestigd dat we in augustus welkom zijn op haar B&B in Diksmuide. Hubert en ik gaan deelnemen aan de 4-daagse wandeltocht van de Ijzer. We gaan niet voor de grote afstanden, we houden het bij de 8 km. dagelijks, maar in de namiddag gaan we wel fietsen in de streek. En logeren doen we dus in Diksmuide, 'n plek waar ik al verschillende keren geweest ben. Het belooft interessant te worden.
Hou jullie verder vandaag uit de zon, het is nu in Lanaken 36°. En wie het nog niet gezien heeft, .... ik heb de kaap van 4.000 fietskms. overschreden.
Het is nu anticiperen op de warmte en zoals ze bij ons zeggen: "in de killesjaai blieve". In de schaduw blijven, dat heb ik toch geprobeerd. Eerst deze ochtend naar de bakker en door het Uilenstraatje effe terug naar huis.
Vervolgens andere luchtige kledij aan om te wandelen richting Neerharen. Op de Neerharenweg aan Domein Zangersheide heb je voldoende bomen die de zonnestralen deels opvangen. Huize Violette is nog steeds 'n blikvanger op de straat. Het is een der oudste woningen van het dorp.
Om terug te keren, koos ik vandaag in Neerharen de Dikke Hagestraat. Het is een voor de auto's doodlopende straat, fietsers en wandelaars kunnen echter passeren. Je komt op het eind uit op het jaagpad langs het Verbindingskanaal. Het is dan gewoon rechtdoor, langs de sluis van Neerharen, onder de brug in Tournebride en langs de bunker. Eens onder de brug door van de weg die leidt naar Maastricht, kun je rechts het bospad nemen tot boven aan de fiets- en wandelbrug.
In het centrum dronk ik mij voor de dorst, ene lekkere cecemel. De plannen voor morgen zijn al gemaakt. Ik vertrek om 7u00 voor 'n fietstocht die mij brengt via Bemelen en Sint Martensvoeren, terug langs Lanaye en Kanne. Ik ben normaal gezien uiterlijk om 11u00 terug thuis. Nu dadelijk met de benen omhoog en ene siësta houden.
Sinds maanden zie ik telkens 'n gans leger aan arbeiders, techniekers en ander gespecialiseerd personeel op weg naar het centrum van Eijsden. Vandaag ben ik er eens gestopt. Het blijkt 'n eeuwenoud kasteel te zijn dat sinds dit jaar omgevormd werd tot 'n 5-sterrenhotel. Maar dadelijk meer hierover.
Met het oog op de warmte van deze namiddag, ben ik al vroeg vertrokken met mijn stadsfiets. De bedoeling was om tot Moelingen te fietsen en via Eijsden en Maastricht terug te keren. Ik vertrok aan de brug van Briegden om zo langs het Albertkanaal via Vroenhoven te rijden tot in Kanne. Daar stak ik de brug over om zo door te gaan naar Lanaye. Daar maakte ik toch eens 'n foto van het voormalige Maison Communale.
In Lixhe moet je dan altijd de brug over aan de Maas. Fietsers die er al eens passeren weten dan dat je daar over enkele ijzeren platen moet rijden (2 maal). Het is kwestie van wat behendigheid te hebben want het is er kort keren.
In Eijsden kom je dan verschillende kastelen tegen. Eerst heb je Kasteel Rijckholt, 'n groot deel in de 17de eeuw gebouwd. Dan het Kasteel van Eijsden, gebouwd in 1636. Tenslotte het Kasteel Oost dat nu Hotel van Oys heet. Dit laatste kasteel stamt uit de 14de eeuw. De bedoeling van de huidige eigenaars was om het hotel te openen, einde 2024. Door heel wat beslommeringen is dat niet gelukt en konden pas dit jaar de eerste gasten ontvangen worden. Vandaag zag ik er al velen zitten op 'n terras. Dat hele leger werkers waarover ik sprak in de inleiding, was dus nodig om tijdig te kunnen openen. Daar zal dus ene hele smak geld tegenover gestaan hebben.
Terugkeren deed ik langs de kajakkers in Smeermaas en mijn tasje koffie in Neerharen. Ik zag juist tijdens het maken van dit verslag, het einde van het BK wielrennen voor vrouwen. Dadelijk mij in de zetel nestelen voor het BK mannen. Hou jullie verder in de schaduw want het wordt warm.
We zijn terug thuis en ik kan aan mijn dagelijks verslag beginnen. Ja mensen, soms moet je al eens aan de rem trekken en genieten van het moment. We zijn naar de jaarlijkse braderie geweest op de belangrijkste winkelstraat van het dorp. Niet dat we iets gekocht hebben, we hebben daarentegen wel de plaatselijke horeca ondersteund. En het viel ons vandaag op, van de honderd mensen die we vanop het terras zagen passeren, waren het nauwelijks één of misschien twee personen die we herkenden. We hebben er van genoten en de namiddag op 'n aangename manier doorgebracht.
Uiteraard heb ik ook mijn benen even in beweging gezet, ik ben na het middageten effe het bos ingewandeld. Ik vertrok via de Bremstraat waar ze alles aan het klaarzetten waren voor het straatfeest deze avond. Daarna wandelde ik naar de Smeetsstraat om op het verlengde van de Kiewithstraat, het bos in te wandelen. Daar zie je nog steeds dat jachthuisje staan.
Het wandelen (eigenlijk was het vandaag hiken) in het bos was goed te doen vandaag, nergens waren er modderstroken. En mijn route ....? Dat liet ik vandaag aan het lot over. Ik ben gewoon enkele bospaden ingestapt, eigenlijk niet 100% wetende waar ik nu juist precies zou uitkomen. Maar zoals het spreekwoord zegt: "alle wegen leiden naar Rome", zo loop je ook in onze bossen niet verloren. Je hoeft maar naar de zon te kijken en met 'n klein beetje richtingsgevoel, ben je zo terug op het juiste pad.
En dat juiste pad loopt langs de bosrand en die paarden. Het was vandaag precies of die paarden met opzet gewacht hebben tot ik mijn foto's kon nemen voor ze de benen uitsloegen om rond te hossen op hun weide. Uiteindelijk stak ik de Bessemerstraat over om via de beek en 'n smal pad, uit te komen op de Steenselberg. Waar ik vandaag die max. snelheid van 9,4 km/uur bereikt heb ..., dat mag Joost weten. Geen flauw benul. Na 'n verfrissende douche konden we dan afzakken naar het centrum en genieten van 'n terrasje.
Mijn vermoedelijke plannen voor de volgende dagen: morgen 'n ritje met de stadsfiets, maandag 'n wandeling en dinsdagmorgen 'n tocht met de koersfiets. Uiteraard zal ik telkens vroeg vertrekken om de grootste hitte vóór te blijven.
En die laatste afbeelding, vriend Achiel heeft zichzelf vereeuwigd met deze fotoshop. Hij is 'n gepassioneerd imker en maakt geregeld reclame op facebook voor zijn activiteiten. Hij is voorzitter van de plaatselijke imkers en bij zijn woning is hij beheerder van 'n heus bijenmuseum.
Onze fietstocht van vandaag heeft aan 'n zijden draadje gehangen. De bedoeling was om stipt om 9u30 te vertrekken. De regen van vanmorgen gooide echter roet in het eten en het was niet 100% zeker dat ook de namiddag droog zou blijven. Gelukkig stopte het iets later met regenen maar om dan al te kunnen fietsen, dat zat er nog niet in, de wegen waren nog kletsnat. Het was wachten tot de namiddag om te vertrekken en om dan ook zekerheid te hebben dat het droog zou blijven.
En dat bleek het geval, omstreeks 12u45 zijn we dan vertrokken, Hubert en ikzelf. Aan de brug van Briegden daalden we af naar het jaagpad langs het Albertkanaal om vervolgens via Kanne en Bassenge richting Paifve te fietsen. En waarom juist Paifve? Hubert heeft binnenkort 'n ontmoeting met oud-leerlingen en hij wist dat een van hun oud-leraars in Paifve woont (of woonde). Hij wilde op het laatst gekende adres eens gaan aanbellen. En idd. zijn oud-leraar woont er nog. Hij is even binnen gevraagd terwijl ik effe de omgeving heb verkend. In Paifve (op zijn Vlaams, Peen genoemd) kom je niet zomaar. Het is trouwens sinds 1977 'n deelgemeente van Juprelle. Het is 'n slapend dorpje met nog veel oude boerderijen en gebouwen.
Eenmaal dat kort bezoek was afgerond, fietsten wij verder naar de taalgrens, de dorpen Vreren, Nerem, Mal en Millen in het zuiden van Limburg. In Nerem ben ik toch even gestopt om 'n foto te maken van het prachtige kasteel Rosmeulen, gebouwd in het begin van de 20ste eeuw. Iets verderop in Mal hadden wij 'n pauze, wat energie tanken. Het laatste stuk van onze tocht reden wij voornamelijk langs Vlaanderens veldwegen oftewel verkavelingswegen. Wij kwamen oa. in Herderen en Hees.
Voor ik dit verslag afsluit, wil ik ook nog vermelden dat we, vóór we in Paifve aankwamen, in Lantin langs de gevangenis gefietst zijn. Het is de grootste strafinrichting van België.
Op de klok kijkend zag ik dat er bij aankomst in Lanaken, nog 'n kwartiertje voorhanden was om ene lekkere Duvel te gaan drinken, Hubert had meer nood aan vocht aan de buitenkant. Ik denk dat we weer vertrokken zijn voor meerdere fietstochten samen. En heb ik nood aan 'n langere tocht, al dan niet met bergjes, die kan ik nog altijd alleen maken. Een week heeft zeven dagen.
Vanmorgen hing er 'n regenzone boven Lanaken en geregeld lieten de wolken wat nattigheid los. Het was dus wachten op de namiddag eer ik kon gaan wandelen. De bedoeling was om naar Zutendaal te gaan en om daar 'n tasje koffie te gaan drinken.
Ik vertrok thuis om 13u20, hopende op 'n droge tocht. Maar niets was minder waar, ter hoogte van de school in Sparrendal, ben ik toch even moeten schuilen in 'n bushokje. Gelukkig duurde die bui niet zo lang en kon ik weer verder, de zon tegemoet.
In het gehucht Besmer sta ik er altijd versteld van dat die oude witte woning zo goed onderhouden wordt door de huidige eigenaars. Wat verderop ging ik de Kantoorstraat in om via de Boogstraat uit te komen op de Heiwijkerweg, de baan tussen Zutendaal en Opgrimbie.
Wat verderop, op de hoek met de Sprinkelestraat en de Maastrichterstraat, staat de Kapel O.L. Vrouw van Banneux, in 1950 eigenhandig opgericht door Henri Beerts voor de bescherming van de eigen familie en de buurtbewoners.
Aan de fontein op het Oosterzonneplein - het gemeentehuis op de achtergrond - heeft onze dochter 'n aantal jaren gewoond. Het was daar goed wonen. Een tas koffie ben ik gaan drinken op het Vijverplein in de Kapelanij. De pastorie op datzelfde plein, bekeken nu en vroeger. En dat was ook de kerk in vroegere tijden.
Mijn laatste afbeelding zag ik ergens passeren op facebook. Café de Muze was vroeger - en misschien nu nog - the place to be in Antwerpen. Het deed mij denken aan de beginjaren '70. Van 1973 tem. 1977 was ik toen werkzaam bij onze Nationale Spoorwegen als bediende. Ik huurde toen 'n kot om er te wonen tussen maandag en vrijdag. In de weekends ging ik samen met de vuile was, terug naar huis. Toen ik er begon op 1 april 1973, was ik amper onder moeders rok uitgeweest. Je kunt je dus wel indenken wat dat geeft voor 'n jonge gast die voor het eerst kan proeven van de onmetelijke vrijheid. In die dagen kwam ik dus dikwijls in de Muze om optredens bij te wonen van Ferre Grignard.
Morgen wordt er samen met Hubert gefietst. We gaan richting Roclenge-sur-Geer oftewel Rukkelingen-aan-de-Jeker. Deze gemeente behoorde tot 1963 bij Limburg, nu bij de Waalse provincie Luik.
Zoals aangekondigd ben ik vandaag naar Gulpen gefietst. De wekker liep af om 6u30 en even later zat ik aan het ontbijt. Het was de bedoeling om de warmte van de namiddag vóór te blijven. Nadat ik alles weggestoken had in mijn fietstruitje (eten - paspoort - geld - sleutels) kon ik vertrekken, precies om 8u01.
Het was nog lekker koel zo in de morgen al moet ik er wel bijvertellen dat de laaghangende zon toch nog wat hinderlijk was. Het was dus kwestie om voorzichtig te zijn. Ik vertrok via de Noorderbrug en was maar al te blij eens ik goed en wel Maastricht achter mij gelaten had. De hecktiek van de ochtend gaat mij niet zo goed af, iedereen vertrekt naar het werk en alle kinderen zijn onderweg naar hun school. Het was dus met ene "dikke oef" eens ik toekwam in het rustige Sint-Geertruid. Daar heb ik effe halt gehouden om wat mondvoorraad achter de kiezen te steken en ook om te controleren of ik nog wel goed zat.
Want dat goed zitten, dat speelde mij in het verleden al eens parten als ik naar Gulpen wilde fietsen. Voorbij de kerk van Mheer en het dorpje Banholt, ben je dan op weg naar Gulpen. De toevallige toerist die in de streek komt fietsen, moet het doen met 'n nog niet-aangepaste website. www.fietsroutenetwerk.nl en www.fietsnet.be zijn allebei nog niet aangepast aan de realiteit. Enkel www.visitlimburg.be/nl.fietsrouteplanner is up to date. En dat verkeerd rijden, ... op het kaartje zie je 'n gele cirkel. Daar moet ik scherp naar links. In het verleden ben ik daar al meermaals rechtdoor gefietst waardoor ik in Slenaken uitkwam. Je moet ook alles gezien hebben onderweg, niet alleen het mooie maar ook het functionele, de staat van de weg, het verkeer, enz.
Maar goed, ik ben zonder problemen in Gulpen geraakt. Het was daar nog te vroeg om 'n pauze te nemen. Vandaar ging het ondermeer naar Klimmen, Hulsberg en Schin op Geul. Daar reed ik de Kachelberg op, een der drie heuveltjes onderweg met naam. Dit is 'n klim van 1,4 km.met 'n max. stijging van 11%. In die regio kwam ik doorheen het gehucht Schoonbron, en nee, Schoonbron heeft niks te maken met het kasteel Schönbrunn in Wenen ...
En vanaf dan moet ik mij excuseren, "mea culpa, mea maxima culpa" maar het maken van foto's is vanaf Rothem de mist ingegaan. Op 'n bepaald moment fietste 'n bevallige schoonheid met haar koersfiets voor mij op. Ze was goed geproportioneerd van lijf en leden en was het nu omdat ze zo snel reed als ikzelf, of was het deze jongen die zijn snelheid aan haar aanpaste .... ??? Wie zal het zeggen. Ik zeg altijd, schoonheid mag gezien worden. Maar spijtig genoeg dus geen foto's van het laatste stuk.
Pauzeren wilde ik nog in Meerssen. Maar toen ik zag dat er nog verschillende mensen op hun bestelling zaten te wachten, ben ik toch maar doorgereden. Het was op dat moment al 11u10. Terugkeren deed ik via Smeermaas en Hochter Bampd. Met dat lusje erbij naar Neerharen was ik ruim op tijd voor het middagmaal dat was afgesproken om 12u15. Vandaag geen stop dus onderweg en ook niet op het einde. Bij mijn eten heb ik me wel 'n lekker wijntje laten smaken.
Morgen wordt het in principe weer 'n wandeldag, vrijdag mogelijk 'n fietstocht met Hubert.
Vandaag wist ik precies naar waar ik wilde wandelen, het is te zeggen, .... Smeermaas zou het doel worden en daar zou ik de Kanaaldijk intrekken. Het vervolg zou ik van het lot laten afhangen, en zo geschiedde. Maar mijn eerste wandeltocht maakte ik al héél vroeg, om 8u00 had ik 'n afspraak bij de kapper. Ik zat dus vanmorgen al bij het ochtendkrieken aan het ontbijt.
De wandeling wilde ik dus in de voormiddag al maken, doorgaans staat er dan net iets minder wind. Ik stapte dus tot aan de Kanaaldijk in Smeermaas om vervolgens nog eens poolshoogte te gaan nemen van die douanehuisjes langs de Zuid-Willemsvaart. Op onze nationale zender VRT verscheen op 5/4/2022 het bericht dat die huisjes niet mochten afgebroken worden. Vandaag, iets meer dan drie jaar later staan die huisjes nog steeds te verloederen. Zelfs de term "Urban Exploring" is denkelijk niet meer van toepassing, getuige het vele onkruid op het pad er naar toe. Mij zal het 'n zorg wezen, afbreken die boel.
Op de Kanaaldijk is dat oude huis altijd 'n eyecatcher. En dan halverwege de straat, liet ik zoals gezegd het lot beslissen, ofwel rechtdoor ofwel links het veld in. Het werd het laatste. Dat pad is bewegwijzerd, bij gelegenheid moet ik toch eens de hele wandeling maken.
Vervolgens kwam ik voorbij de ingang van het "te koop staande" kasteel van Hocht. Wat verderop waren ze juist enkele plezierbootjes aan het versassen. Met twee tegelijk in de sluis. Terugkeren deed ik via Pietersheim. Het viel mij vandaag op dat er vele groepen senioren aan het fietsen waren, allemaal ouderen en allemaal even gedisciplineerd. Ook aan het kasteel passeerde 'n groep.
Uiteindelijk maakte ik gebruik van een der vele doorsteekjes om toch tijdig thuis te geraken. 12u00 is 12u00 en geen minuut later. Gelukkig ken ik bijna al die kleine paadjes. Dadelijk nog wat tuinieren, morgen fiets ik naar Gulpen.
Veel fietsers heb ik vandaag niet gezien, daarvoor waaide het veel te hard. Mijn dag was anders weer goed gevuld. Deze morgen ging ik naar de bakker op de Stationsstraat om vervolgens enkele uurtjes te werken in de tuin. Ik heb zelfs 'n bui over mij heen gekregen. Ik heb het volgehouden - regen of geen regen - tot het middaguur toen het tijd was om te eten.
Daarna heb ik in 'n opwelling besloten om de bus te nemen naar Opgrimbie, de bus van 13u00. Ik had de tijd omdat de afwasmachine het grootste deel voor zijn rekening nam. Er was dus eens wat minder handenarbeid.
Ik vertrok in Opgrimbie-centrum en nam de Broekstraat rechtsaf richting de Aspermansvijver. De grens tussen Opgrimbie en Rekem wordt gemaakt aan die horizontaal liggende balk. De vijver is 'n blikvanger in Groot-Lanaken, de paarse wandelroute passeert daar ook.
Aan het OPZ-Rekem staat 'n bord dat hulde brengt aan Eddy Merckx. Daar stak ik de weg over richting dat kruis op de Heidestraat. Wat verderop heb je dan hotel La Butte aux Bois. Daar is altijd wat te fotograferen.
Deze wandelaar had op 'n bepaald moment dorst, mogelijk was het terras open op de Kinderboerderij. En ja, ik had geluk, al diende ik mijn drankje wel zelf af te halen aan de toog. Er was blijkbaar maar één medewerkster actief vandaag. Geen probleem, de dorstigen konden gelaafd worden.
Bijna thuis in de wijnwijk, zag ik dat de werken nog steeds stil liggen. Dat is al weken zo. Op wat ze wachten ....??? Morgen is het nog 'n wandeldag, woensdag vertrek ik al heel vroeg met mijn fiets. In de namiddag zou het weer flink warm worden. En die wind vandaag ... ik vermoed toch 'n 5 bfr. op sommige momenten. Ik geraakte enkele keren nauwelijks vooruit. Fijne avond nog.
Met mijn herstelde stadsfiets vertrok ik deze morgen naar Hoelbeek, meer bepaald naar de site van het voormalige fort Jonckholt. Het was al weer verschillende jaren geleden dat ik er nog geweest was. Veel is er niet meer te zien, maar het blijft 'n fascinerende plek.
Ik vertrok via Gellik waar je aan de Wijerdijk, op 'n zakdoek groot, drie verschillende vuilnisbakken ziet staan. Het moet volgens mij dé plek zijn met het meest aantal vuilnisbakken per m². Vervolgens fietste ik naar Hoelbeek. Juist achter de tunnel, zie je rechts het bordje Jonckholt staan. Je moet dan 'n veldweg in en na enkele honderden meter, ben je op de site. Wat rest zijn enkel nog de fundamenten. Het is desondanks 'n bezoekje waard.
Daarna vervolgde ik mijn weg naar Bilzen-centrum waar de terrassen al goed volzet waren. In de namiddag is het er kermis met vele kramen. Nadat ik de Brugstraat was opgereden koos ik vandaag de weg naar Riemst via Martenslinde en Kleine-Spouwen. In Riemst zelf ging het linksaf, naar Vroenhoven.
Daar in Vroenhoven aan de brug, brak voor België de oorlog uit op 10 mei 1940, WO II. Het is goed dat ze de bunker bewaard hebben bij de bouw van de nieuwe brug. Er is ook 'n belevingscentrum over WO II en de binnenvaart, zeker aan te bevelen voor 'n bezoek.
Terugkeren deed ik via het fietspad tussen Veldwezelt en Lanaken. Die oude postkaart van Veldwezelt kreeg ik recent in handen. Daarna was het thuis effe onder de douche kruipen en mijn boeken bijeen pakken om naar de bib te gaan. Ik heb weer vijf turven van boeken meegenomen, ik kan er weer effe tegen. Nog ene fijne zondagnamiddag iedereen.
Gisterenavond kreeg ik het bericht binnen dat mijn stadsfiets hersteld was. Ik had enerzijds 'n trage leegloper achteraan - vermoedelijk 'n piepklein gaatje in de binnenband - en 'n kapotte kettingkast. Tijd dus om die binnen te brengen voor herstelling.
Vanmorgen wandelde ik eerst naar de bakker en aansluitend vertrok ik naar Gellik om mijn fiets te gaan halen. In de Winkelstraat werd ik in gedachten weer kind en huppelde ik van een naar tien. Toch mooi gemaakt voor de jeugd. Daarna ging ik de tunnel onderdoor om vervolgens naar Briegden te stappen om daar aan de andere kant van het Albertkanaal, naar het Louis Paul Boonpad te gaan.
En als je paarden wil zien, Gellik is "the place to be". Op de brug in Gellik heb je 'n mooi uitzicht met die bloemen op de reling. Daarna volgde ik het fietspad waarbij ik langs enkele robuuste zitbanken kwam. Juist achter die banken, kun je de veldweg naar rechts nemen. Die eindigt op de Gellikerweg, juist op de grens tussen het gehucht Berenbroek en Gellik. Dat gehucht is sinds de jaren '30 met de aanleg van het Albertkanaal, afgescheiden van het moederdorp Eigenbilzen.
Iets verder kwam ik dan toe bij mijn fietsenmaker. Voor 45,00 euro kan ik weer zorgeloos fietsen.
En om te eindigen, nog 'n mooi plaatje. De mosselen vertrekken weer massaal vanuit Zierikzee. Ons Koningspaar doet er zich te goed aan. De cartoonisten springen wel heel rap op de kar. Hou verder deze namiddag deuren en ramen gesloten en geniet van de rust. Mijn biertje ligt klaar, seffens bij de koers op tv.
O ja, dit wil ik jullie ook nog laten zien. Gisteren liet facebook mij eraan denken dat ik dag-op-dag, negen jaar geleden, enkele foto's had geplaatst van onze rondreis in Berlijn. Die Pietà van Käthe Kollwitz zal ik mij altijd blijven herinneren. De plaatsing van het beeld in die grote ruimte is indrukwekkend. Van dezelfde kunstenares staat ook 'n beklijvend beeld op het soldatenkerkhof van Vladslo in West-Vlaanderen.
Het is er uiteindelijk toch van gekomen, 'n fietstocht met vriend Hubert. We hadden afgesproken bij mij thuis om 8u00, ruim op tijd om de warmte wat vóór te blijven. De route was ook min of meer al besproken, we konden dus op pad.
De bedoeling was om via Zutendaal naar Lanklaar te fietsen om daar de passage te maken van "fietsen over het water" aan de Terhills. Tot bijna aan de Terhills volgden wij ons plan, om dan uiteindelijk toch links af te slaan om - voor mij de eerste keer - daar de nieuwe wandel- en fietsbrug over te steken. Deze brug werd in mei 2024 ingehuldigd door toenmalig minister Lydia Peeters.
Vanaf daar was het verder improvisatie troef, met als gevolg dat we terecht kwamen op het terras van hotel Beau Séjour. Het is daar fijn toeven, 'n rustige plek en vooral 'n historisch waardevolle omgeving. Onze koffie smaakte. Zie ook de afbeeldingen toen en nu.
Terugkeren deden we via shoppingcentrum M2 en de oude mijn in Eisden. Daarna ging het via de Zuid-Willemsvaart richting Opgrimbie. We wilden om 12u00 thuis zijn, op dat punt aangekomen zagen we dat er nog wat tijd was voor 'n extra lus. We fietsten de Molenberg omhoog, om in het gehucht Besmer, de straat over te steken en via Gellik naar huis te rijden.
Voila, dat was in 'n notendop mijn hernieuwde fietstocht met Hubert. We hebben het kalm-aan gedaan, niet te snel en niet al te veel kms. Plannen voor 'n volgende rit zijn er nog niet, maar dat komt wel goed.
Het is in de voormiddag nog altijd doenbaar om je neus buiten te steken, zeker als je besluit om deels doorheen het bos te wandelen. Mijn bestemming was vandaag Gellik. Eerlijkheidshalve moet ik er bijvertellen dat 'n route kiezen niet altijd zonneklaar is, het moet 'n uitdaging blijven, er moet iets te zien zijn en er moeten foto's gemaakt kunnen worden.
De keuze viel dus op Gellik, deels langs de bosrand, deels doorheen het bos. Ik vertrok via de Smeetsstraat om daar het bos in te gaan. Die wandeling is één rechte lijn tot aan de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar nam ik links de Houterstraat om daarna binnendoor uit te komen aan de Muziekacademie op de Biesweg.
Op de kruising met de Kerkstraat staat het voormalige gemeentehuis van Gellik. Het werd als dusdanig voor het laatst gebruikt op 18 februari 1977. De fusie met Lanaken is dus bijna al vijftig jaar oud. Helemaal op het eind van de Kerkstraat - in feite op de Bergstraat - staat 'n opmerkelijke kapel, zeker als je de structuur van het gebouw bekijkt. Ik kan mij niet herinneren veel van die ronde kapelletjes gezien te hebben. En ook weer spijtig, het kapelletje wordt wel genoemd - kapel O.L. Vrouw van Bijstand - maar wederom ontbreekt elke geschiedenis er over.
Terugkeren deed ik oa. via de Kounterstraat en de veldweg tussen Op de Puin en de Pannestraat. Ik was ruim op tijd terug thuis om de buitenkant te verfrissen, we gingen namelijk elders eten, hoofdgerecht en dessert. Morgen ga ik in de vroege voormiddag fietsen en vriend Hubert is dan van de partij. Er werd al 'n route - naar zijn mogelijkheden - afgesproken. We fietsen via As naar "fietsen over het water" in Lanklaar. Daarna zal het van zijn conditie afhangen hoe we terugkeren.
Eerst de arbeid en dan pas de hobby. Ik was dan wel al gaan wandelen in de voormiddag, maar de arbeid, dat was iets dat we met ons twee dienden te doen. Het terras diende nog eens grondig met water gereinigd te worden. En dan moeten de tuinmeubelen, de planten en andere attributen eerst aan de kant gezet te worden. En met dat warm weer, wat is er dan prettiger dan met wat water knoeien ....
Mijn wandeling maakte ik dus in de voormiddag, kwestie om niet in té felle hitte te moeten sporten. Vandaag wilde ik nog eens het Belvédèrepad bewandelen. De bedoeling was om vervolgens in Veldwezelt de brug over te gaan om dan langs de andere kant van het kanaal terug te keren.
Ik vertrok langs de bloemen aan de Sportoase richting de brug van Briegden. Daar is het even naar links en dan recht naar boven, de talud op. Het is een der mooiste plekken van Groot-Lanaken. Je ziet er omzeggens geen mens, je wandelt in 'n groene omgeving, en de weiden staan vol met paarden of koeien. In de verte zie je de kerk van Veldwezelt. Met wat geluk zie je aan de linkerkant - waar de begroeiing wat minder is - het Albertkanaal en op de achtergrond de sluis van Lanaken.
Het is 'n vrij lang pad tot Veldwezelt, je kunt rechts wel twee keer afslaan. Een keer naar de Briegdenstraat en ergens in het midden, naar de Winevenstraat. Ik wandelde dus door tot aan de brug van Veldwezelt. Terugkeren deed ik door omlaag te gaan naar het jaagpod. Aan de firma Wetering kun je niet verder, daar moet je terug omhoog naar de Tweekronenlegerweg. Dat is 'n lange naam die verwijs naar de Spaanse successieoorlogen tussen 1701 en 1713.
Zoals je op de foto ziet, ik had mijn groene drinkbus bij en het was nodig, de warmte liet zich al voelen. Via de bloemen op het Kerkplein, keerde ik tenslotte terug naar huis. Iets meer dan 10 km. gewandeld, niet slecht dus. Wat morgen brengt, dat weet ik nog niet. Sowieso wordt er vrijdag gefietst, dan zou de temperatuur nog meevallen. In het weekend daarentegen, wordt het bakken en braden.
Vandaag is Eddy Merckx 80 jaar geworden. Wie Eddy niet kent, die heeft zijn hele leven op 'n andere planeet gewoond. En als je naar het palmares kijkt van Eddy, dan wordt vooral gekeken naar zijn eerste overwinning van de Ronde van Frankrijk in 1969. Anderen kijken dan weer vooral naar de eerste landing op de Maan door de Amerikanen in datzelfde jaar. Voor mij blijft 1969 onlosmakelijk verbonden met het muziekfestival van Woodstock. Ik was een der eersten die de film gezien heeft en de 3-dubbele LP koester ik al mijn hele leven.
Dit terzijde, ik ben gaan fietsen vandaag. Na 'n vroeg middagmaal kon ik omstreeks 12u30 vertrekken naar Gellik en Eigenbilzen. Vandaar fietste ik langs het Albertkanaal naar Zutendaal. Daar staat al 'n tijd 'n bord met herinneringen aan de loopgraven die er waren tijdens WO II.
Daarna kwam ik langs de Kapel O.L. Vrouw van Smarten. Spijtig genoeg vond ik er geen info over. Mijn route passeerde vandaag ook Bokrijk, oa. de passage doorheen het water. Ik vervolgde mijn weg naar Zonhoven. Daar zag ik onder 'n brug weer enkele prachtige muurschilderingen. Een pauzeplaats had ik niet echt op het oog vandaag, ik wilde het toeval eens laten beslissen. En die stopplaats vond ik in Houthalen bij Vini's. Vlaai hadden ze niet maar die Magnum smaakte evengoed.
Terugkeren deed ik via Opglabbeek en As. Daar kun je nog steeds op zondag - bij droog weer - meerijden op die minitrein. Maar eens As buiten, begon deze jongen dorst te krijgen. Ik had dan wel twee goed gevulde drinkbussen bij, maar 'n lekker biertje zou toch smaken. En dan heb je uiteraard 'n goed adres in Kotem, in de Ponderosa. Op de koop toe kreeg ik nog 'n suikerwafel. Ja, dat Duveltje smaakte. Het kon wel, want Kotem ligt zover niet van Lanaken. Die laatste kms. met 'n biertje in de maag, leverde uiteraard geen enkel probleem op. Mijn laatste foto nam ik aan die spin in Uikhoven.
Zo, weeral tevreden over mijn rit, redelijk wat kms., het was zonnig weer en ik heb me weer kunnen uitleven. Vooral dat laatste is hetgeen dat telt.
Het was vandaag weer 'n dag in twee delen, in de voormiddag noest aan 't werk in de tuin, in de namiddag op wandel. Na de regen van de voorbije dagen - ik lees dat er op andere plekken in ons landje weinig of geen regen gevallen is - had het ongewenst kruid weer de kop opgestoken. Tijd dus voor drastische maatregelen. En dan in de namiddag was het tijd voor ontspanning, 'n wandeling naar Maastricht.
Ik vertrok via de Wijngaardstraat, daar hangt de brievenbus van onze ziekenkas. De weinige medische attesten die we nog krijgen, dienen daar te worden gedeponeerd. En dan was het rechtdoor naar Smeermaas om daar via de kleine grens - de Bosscherweg - richting Maastricht te wandelen.
Maar voor ik eigenlijk begin aan mijn verslag, die tekening kon ik niet laten liggen. Vele grootouders hebben het zeker al eens meegemaakt. Ik moet zeggen, tegenwoordig gaat het bij ons prima, onze Arne ruimt alles goed op. En die eerste foto nam ik vanmorgen bij terugkeer van de bakker. Dit herenhuis is een der blikvangers van de Stationsstraat.
Maar nu mijn wandeling. Op de Bosscherweg liggen aan de linkerkant van de straat, ook woonboten. Ik wilde van korterbij die boten eens gaan bekijken. Ik nam daar de Oude Smeermaeserweg. Een eind voor mij uit zag ik 'n koppel 'n brug oversteken. Nieuwsgierig als ik ben, kon ik het niet laten hen te volgen. En helemaal aan de overkant zag ik tot mijn spijt dat een der woonbotenbewoners die mensen terugstuurde wegens geen verdere doorgang. En toen ik met hen aan de praat wilde, bleken het Engelse toeristen te zijn. In mijn beste Engels heb ik dus 'n korte conversatie gehouden.
Dus, gewoon langs de grote weg verder naar het centrum. Zo kom je langs de Sint Hubertuskerk uit 1925. Tegenwoordig is het 'n sportschool van Basic-Fit. Het was vandaag ook mijn bedoeling om weer wat inspiratie op te doen in de Boekenkerk. Met mijn foto's ga ik dan weer op zoek in onze plaatselijke bibliotheek.
Wandelen in Maastricht, dat is ook de kleine straatjes opzoeken, straatjes waar nauwelijks mensen komen. Ik noem dat soms "verloren lopen in de stad". Ik ben vandaag nergens op 'n terras gaan zitten, onderweg in de binnenstad heb ik mij wel in 'n klein winkeltje ene koele cecemel gekocht. Mijn laatste meters maakte ik oa. langs de Wilhelminabrug waar je best niet de duiven te eten geeft. En aan de bushalte passeerde nog net de aquarium oftwel het toeristisch treintje.
Morgen ga ik fietsen richting Zonhoven en Houthalen-Helchteren.
Wie deze voormiddag niet de gelegenheid had om de misviering vanuit onze gemeente Lanaken bij te wonen, die kan nog altijd kijken in uitgesteld relais. Zelf heb ik die behoefte niet. Wij hebben geen instelling nodig om te weten wat goed doen, denken en leven eigenlijk is. Kerken fascineren mij enkel voor de architectonische structuur en de vele kunstschatten die er zijn te bekijken.
Op zondag ga ik doorgaans al vroeg op wandel, dat was ook vandaag het geval. Ik vertrok via het kapelletje op de hoek van de Henri Dunantstraat en de Waterstraat. Vervolgens ging ik Pietersheim binnen langs de Kinderboerderij. Wat stappen verder zit je dan deels in het bos om dan voorbij de gracht rondom de burchtruïne te wandelen. Het was er vandaag wat vettiger dan gewoonlijk. Dat kan ook bijna niet anders na die stevige regenbuien van gisterenavond en vannacht.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan en de Winkelstraat. In die laatste straat hebben ze de boel wat opgevrolijkt met kleurrijke lijnen en voetstappen.
Zo, meer heb ik niet te vertellen, zei het dat onze kleinzoon nog even op bezoek was deze voormiddag. Het zijn zijn laatste twee weken op school en dan hebben ze twee maanden vakantie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Morgen is het nog 'n wandeldag, woensdag vertrek ik al heel vroeg met mijn fiets. In de namiddag zou het weer flink warm worden. En die wind vandaag ... ik vermoed toch 'n 5 bfr. op sommige momenten. Ik geraakte enkele keren nauwelijks vooruit. Fijne avond nog. 
Ik ben Eddy Meuris