aantal stappen: 1.448.053 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 124
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
18-05-2024
De benen wat losfietsen.
Gisterenavond was het 'n verschrikking in de gemeente Voeren. Verschillende dorpen hebben er wateroverlast gehad, vooral het dorp Moelingen is zwaar getroffen. Ik fiets er geregeld doorheen, van thuis tot Moelingen is het slechts 24 km. Ik leef mee met de getroffen families.
Deze namiddag wilde ik de benen wat los gooien, gewoon 'n kleine fietstocht met de stadsfiets. Een echt plan en doel had ik niet, even de benen wat in beweging zetten. Ik vertrok via de Bessemerberg naar Zutendaal. Daar maakte ik verschillende foto's, oa. de fontein aan het gemeentehuis, het mooiste gebouw van de gemeente, de pastorij en de plek waar ooit loopgrachten waren in WO II.
Verder ging het naar Eik, 'n gehucht van Bilzen waar de O.L.Vrouwkapel staat, 'n gebouwtje van de 16de eeuw. En dan kwam ik na verschillende jaren nog eens langs kasteel Groenendaal. Wat ik niet meer wist, dat is de locatie op grondgebied Waltwilder. Je zou zeggen dat het korter bij Munsterbilzen of Hoelbeek gelegen is ..., niet dus. Het kasteel is van de 17de eeuw.
In Hoelbeek heb je de site Jonckholt, dat had 'n middeleeuwse burcht moeten worden, maar verder dan de grachten - wallen en funderingen, zijn ze nooit geraakt. Terugkeren deed ik via de brug van Eigenbilzen en de schaapjes in Briegden.
Ik ben aan dit verslag begonnen omstreeks 17u00 maar ben 'n kwartier later moeten stoppen wegens 'n heuse wolkbreuk. Effe redden wat er nog te redden diende te worden in de tuin. En daarna kletsnat zijnde, maar direct onder de douche gekropen en daarna ons avondmaal genuttigd.
Wat morgen betreft, dat is nog niet uitgemaakt of er ruimte is om te sporten. Onze kleinzoon heeft dan zijn Lentefeest. Een groot deel van de dag wordt het dus met de kleine bezig zijn.
Het was vandaag kiezen of delen, en het werd ... kiezen. Er werd veel regen voorspeld in het oosten van het land - waaronder Lanaken - en dus diende ik vanmorgen de keuze te maken tussen 'n wandeling of direct in de tuin te beginnen. Het is het laatste geworden. Hetgeen we gezaaid hebben, begint allemaal de kop op te steken en daar hoort natuurlijk geen onkruid tussen. Zodoende ben ik van 8u30 tem. 14u45 goed bezig geweest tot ..... grrrrrrr, .... het stevig begon te regenen. Een half uurtje langer droog weer, dan was ik volledig rond geraakt. Het zij zo.
Het is nu 15u48 en het regent nog steeds goed, van 'n buitenactiviteit is er dus geen sprake meer, tenzij ik dat zou doen na het avondmaal. De buienradar geeft dan 'n droge periode. Maar de goesting is er niet meer, deze mens heeft zich vandaag al genoeg afgebeuld in zijn tuin.
Maar 'n verslag schrijven zonder bijhorende foto's of dergelijke, dat kan natuurlijk niet. Ik ben dus even op zoek gegaan naar wat oude postkaartjes. Onder ons bloggers, is er iemand die woont in Nazareth, ik vond het dus plezant om van die gemeente wat oude kaartjes bijeen te zoeken. En wie Nazareth niet kent, de gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen en op 1/1/2023 zouden er 12.214 inwoners zijn geweest. Op 1/1/2025 gaat Nazareth met zijn deelgemeente Eke, 'n fusie aan met de gemeente De Pinte.
Voila, mijn bijdrage voor vandaag. Geniet van die oude kaartjes en doe dat zeker ook van het verlengde weekend.
Als je er al 'n paar weken niet meer bent geweest, dan is het effe goed kijken waar je je voeten moet zetten. Dat overkwam me deze morgen, ik wilde nog eens het bos instappen langs het toegangspunt naast de Maastrichterweg. De regen en de warmte van de laatste weken hebben er voor gezorgd dat 'n groot deel van het pad, volledig toegegroeid is. Ik diende mij dus te begeven tussen hoog opgroeiend gras, struiken en diverse woekerplanten. Gevolg: mijn broek was tot boven kniehoogte nat. Het had gisterenavond natuurlijk flink geregend bij ons.
Maar eenmaal dat smalle pad voorbij, kon ik rustig wandelen doorheen het bos. Eerst langs camping San Lanaco en vervolgens langs domein Zangersheide. En dat water in het bos met die groene kleur, het blijft iets bijzonders. Aan het inwandelpunt achter de kinderboerderij, stak ik de weg over om daar te belanden in Pietersheim. Komi laat de kinderen dromen en ook die hekselketel doet hen fantaseren over trollen, heksen en andere sprookjesfiguren.
Via de burchtruïne en die Canadese gans, was het tijd om huiswaarts te keren. De wolken begonnen wat donkerder te worden en bijna thuis zijnde, begon het al te miezeren. Of ik met die natte grond nog goesting heb om wat in de tuin te werken, wie weet ...?
Als je naar de kapper gaat, dan zijn er altijd wat weetjes die je mee naar huis neemt, vanmorgen was het niet anders. Daarna naar de bakker om brood, om mij vervolgens klaar te maken voor mijn fietstocht. Het doel van vandaag was Ohé en Laak, rechts van de Maas om daar met het veer over te steken naar Ophoven, deelgemeente van Kinrooi.
Fietsen is één zaak, maar het moet ook 'n beetje uitdagend zijn, vandaar mijn bedoeling om tot Ohé en Laak te fietsen. Dat ligt 'n eind boven Roosteren en qua kms. zou ik weer rond de 100 uitkomen. Daarenboven zou de wind ook zijn rol spelen, 3 à 4 bfr. vanuit de richting ZO. Ik koos er dus voor de wind wat in de zij te hebben bij vertrek en bovenaan Ohé en Laak, zelfs in de rug. Terugkeren zou ik dan doen via het oude kolenspoor tussen Maaseik en As, goed beschut door de bomen.
En over Maaseik gesproken, ik diende in de buurt van de stad te zijn, net op de dag dat ons Koningspaar, Filip en Mathilde, Maaseik zouden komen bezoeken. Mijn vrouw zag het vanmorgen in de krant staan. Nu, in Maaseik-centrum hoefde ik gelukkig niet te komen.
Maar om mijn rit wat te duiden, ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht om dan links af te slaan. En jullie kennen mij intussen, één kapelletje zal op mijn tocht altijd 'n bezoekje waard zijn. Deze keer was dat de O.L.V.-van-Banneuxkapel, gebouwd door de bewoners van Brommelen in 1959. In Stein reed ik door 'n mooi stukje natuur, 'n stiltegebied. Recent hebben ze er ook 'n volledig nieuw fietspad aangelegd.
En dan Ohé en Laak, gelegen tussen de Maas en de Oude Maas. het hoort tot de gemeente Maasgouw. Bij 'n telling in 2021 had Ohé 630 inwoners, Laak had er toen 200. Dat kasteeltje heet Het Geudje of Huis Hasselholt. Het oudste deel dateert van de 16de eeuw. Later werd er nog 'n vleugel bijgebouwd. Op dat moment had ik +/- 55 km. op de teller, tijd dus voor 'n pauze. En de "puddingvlaai met greumele" zag er mij zo lekker uit dat 'n deel ervan, niet op de foto staat. Op het bootje naar de overkant, was ik toevallig de enige reiziger.
De terugtocht ging dus richting Maaseik, niet door de stad dus, maar rechts via Wurfeld. Dan volgde het oude kolenspoor naar As. Je bent er goed beschut voor 'n stevige tegenwind. Ondanks dat het wat bergop loopt, haalde ik op die weg dikwijls 28 à 29 km/uur. Aan de brug over de Zuid-Willemsvaart sneuvelde mijn laatste boterham. Nadien reed ik nog via het station van As naar Zutendaal om tenslotte in Gellik mijn "guilty pleasure" te drinken. Het weer was er dorstig genoeg voor.
Zo mensen, ik kan terugkijken op 'n speciale week, van verleden woensdag tem. vandaag dinsdag, fietste ik in totaal zo 'n 340 kms. Niet slecht, al zeg ik het zelf. Het was vandaag warm, de fietstocht was geweldig, er was wind maar daar had ik dus weinig last van, en de dag eindigde hier in Lanaken omstreeks 18u20 met 'n stevige bui en onweer. Nu 19u26 is het weer droog en rustig.
Wat ben ik tevreden over mijn fietstochten van de laatste dagen, ik kijk met blijdschap terug op mijn tocht van gisteren en afgelopen woensdag. Gisteren was het vooral bergop en woensdag héél veel kms. Zoiets doe je ook enkel maar als het tussen de oren goed zit, en dat is het geval. Ik mag dus niet klagen.
Vandaag was het 'n relatieve rustdag. Eerst nog wat afwerken in de tuin (klus van 'n goed uur) en daarna naar de flappentap met 'n ommetje daarna. Ik vertrok naar die flappentap via de Brouwerij van Aubelstraat. Dan de fiets- en wandelbrug over en via het onverharde jaagpad naar Tournebride. Daar de brug over en rechtsaf naar Pietersheim. Jullie hebben die foto's al dikwijls gezien, maar ik kan het niet laten telkens nieuwe foto's te maken. Het viel mij op dat er vandaag heel wat toeristen de weg naar Pietersheim gevonden hebben.
Vooral de kapel is 'n publiekstrekker. Je kunt er 'n burgerlijk huwelijk afsluiten.
Uiteindelijk is dat ommetje toch nog 8 km. geworden. Deze namiddag - moederdag - is het met de benen omhoog, naar de koers kijken en ons vieruurtje eten dat ik vanmorgen meebracht van de bakker.
Wat volgende week gaat geven, dat zal van het weer afhangen. Morgen normaal gezien gaan schaken en misschien dat woensdag 'n fietsdag kan worden.
Het drielandenpunt Vaals was nog een van de opdrachten die ik diende te vervullen. En vandaag had ik er goesting in. Nu wist ik wel dat het 'n tocht zou worden met véél bergjes, maar ik hoefde niet voor 'n bepaald uur terug thuis te zijn (natuurlijk wel uiterlijk voor het avondeten) en niemand vroeg er om, om snel te fietsen. Uiteindelijk reed ik 'n gemiddelde van 17,8 km/uur voor 'n rit van 103,73 km. met 1.175 hoogtemeters, verspreid over 9 hellingen met naam. Ik heb dus mijn beste beentje moeten voorzetten.
Het waaide vanmorgen iets meer dan gisteren, maar dat kon de pret niet bederven. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht richting Bemelen. Daar fietste ik over de St. Anthoniusbank. Vervolgens ging het naar Cadier en Keer. Daar was het effe voorzichtig zijn. Die oude hoeve en dat Mariakapelletje hadden er niets mee te maken, maar door die smalle straatjes, passeerden zeker 'n twintigtal trucks en opleggers. Was er 'n meeting in de buurt? Feit was dat er bijna geen doorkomen was voor het gewone verkeer.
Maar goed, eens dat achter de rug, kon ik mijn vizier richten op de Voer en meer bepaald op Teuven. Ik hoopte dat de wegenwerken er eindelijk achter de rug waren en dat bleek zo te zijn. Hierdoor kon ik langs "Moeder de Gans" fietsen, 'n wijdverbreid restaurant-café. Vandaag ben ik er niet gestopt. Wat verderop, boven in het bos en na 'n lange klim, effe wat tijd om wat boterhammen binnen te spelen.
Eens de Voer buiten, zit je in Wallonië. Zo fietste ik oa. door Gemmenich en Plombières. Ook had ik 'n mooi vergezicht op kasteel Beusdael in het gelijknamige gehucht. Het hoort bij de gemeente Sippenaken. En dan de klim naar Vaals. Geen al te zware klim, meer gelijkmatig maar wel 'n klim die blijft duren. Oorspronkelijk had ik het plan om daar te pauzeren, maar buiten wat foto's die ik liet maken, heb ik er niet teveel tijd verspild, het was er mij véél te druk.
Maar om te pauzeren heb ik toch moeten wachten tot Simpelveld eer ik kon stoppen, het is lang geleden dat ik zo naar 'n pauzeplaats uitkeek. Ik had natuurlijk al heel wat bergjes voor de kiezen gekregen en de benen begonnen wat leeg te lopen. Tijd dus voor ene koffie, 'n stuk taart en ene cola. En met die drie producten in mijn maag voelde ik mij als herboren, ik voelde weer kracht in de benen.
Om niet doorheen Valkenburg te moeten fietsen, had ik vanmorgen mijn parcours nog wat aangepast. Het is zaterdag en dan loopt dat stadje vol met toeristen. Bijkomend diende ik oorspronkelijk ook nog doorheen de binnenstad te moeten fietsen. Maar zoals gezegd, na aanpassing van mijn route, passeerde ik Valkenburg slechts aan de buitenkant, richting Houthem. Daar ben ik nog even gestopt om wat foto's te maken aan het St. Gerlachkasteel. Het zou van 1713 zijn maar vroeger zou er al sprake zijn van 'n klooster op die plaats in de 13de eeuw. Dat kapelletje ligt ook in die gemeente en wordt het St. Gerlachuskapelletje genoemd.
Zo, dat is meer dan voldoende tekst, het was dan ook 'n ferme fietstocht met veel bezienswaardigheden. En voor mezelf, het is al enkele jaren geleden dat ik méér dan 1.000 hoogtemeters bijeen fietste op één dag. Ik ben dus 'n tevreden man, temeer daar ik op 'n klein dipje na, weer geen moeilijkheden heb gehad. Waar die kapelletjes toch van nut voor kunnen zijn ...
Sorry, vandaag geen wandelkaartje, dit ondanks het feit dat ik toch gewandeld heb. Ik heb ergens onderweg bij het nemen van 'n foto, op pauze gedrukt van mijn Strava-account. Toen ik thuis kwam, had ik slechts 2,4 km. op de teller. Ik was nochtans méér dan 'n uur weggeweest. Ik schat dat ik iets meer dan 7 km. gewandeld heb. Ik heb dat kaartje dan maar naar de prullenbak verwezen.
Het was dus vandaag geen superlange wandeling, temeer daar we in de voormiddag en middag, deftig "getaffeld" hebben in Genk (lees: traag voortbewegen). We wilden nog wat shoppen en ergens gaan tafelen. Maar daar word je zo moe van ....ha, ha, ha.
Niets is minder waar, eens terug thuis wilde ik toch nog even de benen strekken en doorheen Pietersheim wandelen. Het was dus gewoon op automatisch piloot, de gekende route en onderweg wat foto's maken. Eerst in de kinderboerderij, dan langs de grachten van de ruïne en het kasteel en dan langs hoeve De Merode. De hoeve behoorde vroeger bij het kasteel en de toegangspoort dateert nog van de 16e eeuw. Het gebouw zelf is deels van de 17de eeuw, deels begin 18de eeuw.
Op de Putstraat vind je de oudste woning van de streek, 1686 staat er op de gevel. Terugkeren deed ik via het kasteel Alicebourg.
Morgen staat er weer 'n fietstocht op het programma, dan ga ik naar Vaals, het drie-landenpunt. Er zal stevig mogen geklommen worden.
De Achelse Kluis stond al een tijdje op mijn programma, alleen waren de weersomstandigheden nog niet goed genoeg om er heen te trekken. Dat was vandaag wel het geval, het zou droog blijven met niet te veel wind. In feite zou morgen donderdag zelfs 'n betere dag zijn, maar bij ons in België is het dan 'n feestdag - O.L.Heer Hemelvaart - en ik vreesde 'n beetje dat de fietspaden dan overvol zouden zitten. Gefietst werd er dus vandaag en dat, zoals gezegd naar de Achelse Kluis, 'n rit van meer dan 130 km. Ik had er geen schrik van, de conditie is goed en ik heb in het verleden die rit al verschillende keren gemaakt, ik wist dus wat ik kon verwachten.
Ik vertrok langs de Zuid-Willemsvaart om na welgeteld 54 min., brasserie Brug 36 te passeren in Dilsen-Stokkem. Die brasserie was onze locatie afgelopen maandag met mijn ex-collega's. Met bus en 'n stuk te voet, deed ik er maandag méér dan 'n uur over om tot ginder te geraken. Vervolgens kwam ik aan het Eilandje in Neeroeteren. Iets verderop in Tongerlo heeft het heel even gedruppeld, eigenlijk nauwelijks het noemen waard.
En in Bree effe afgestapt aan de kapel van O.L.Vrouw van Rust, gebouwd in 1904. Ik ben geen gelovig mens - gelovig in de zin van regelmatig naar de kerkdiensten te gaan - maar ik heb wel zo iets dat mij daar even tot rust brengt en de hoop uitspreekt dat het weer 'n rit zonder ongevallen zou worden. Even verder, weer 'n prachtig staaltje van streetart. Mooi.
In Hamont-Achel had ik aan "de doodendraad" 'n babbel met 'n Nederlands koppel, wonende in Utrecht. Dat hadden zij nog nooit gezien en ze waren onder de indruk. Daar diende ik even de grens over te steken, naar Nederland dus, om doorheen 'n stiltegebied te fietsen.
En dan kwam de beloning, de Achelse Kluis. Voor koffie, taart en cola, betaalde ik 8,70 euro. Er zat redelijk wat volk op het terras. Op dat moment had ik 60 km. op de teller, de terugtocht kon beginnen. Eerst doorheen Neerpelt om daarna naar Peer te fietsen. Daar heb ik mij even in de luren laten leggen, wegenwerken noopten mij om van mijn parcours af te gaan, gevolg ... weg kwijt en geen gps in mijn bezit. Ik heb dus diverse keren, voorbijgangers de juiste weg moeten vragen. Zo kwam het dat ik tot Opglabbeek enkel grote wegen heb gevolgd ipv. het fietsroutenetwerk. Nu, ik ben er ook geraakt en het is weer 'n les in aardrijkskunde en het gevoel voor richting.
In Opglabbeek kwam ik weer mijn nummertjes tegen en zo kon ik oa. in As langs molen 't Mieleke fietsen, 'n molen van de 18de eeuw. Verder heb ik geen foto's meer gemaakt, ik was aan 'n goed tempo bezig en dat wilde ik zo houden. Na 135 km.'n gemiddelde halen van 22 km/uur, dat noem ik niet slecht. En of dat stoppen aan dat kapelletje zijn nut gehad heeft, ik heb alleszins geen problemen onderweg gehad en de fiets bolde prima.
Achteraf lieten mijn kinderen mij weten dat zij effe gedacht hadden om de Achelse Kluis ook als 'n te fietsen opdracht toe te voegen, maar dat zij het niet gedaan hebben omwille van de afstand en of ik dat wel zou aankunnen. Ik heb hen vandaag het tegendeel bewezen. En het is misschien grootspraak, maar ik ben nooit in 't rood moeten gaan, in tegendeel, ik had nog energie over bij thuiskomst.
Verdorie, het heeft niet mogen zijn, per fiets naar de bijeenkomst gaan met ex-collega's. De weersverwachtingen waren niet van die aard om veel risico's te nemen, zeker niet bij het terugkeren. In de latere namiddag werd hondenweer voorspeld. En maar goed dat ik dit wijs besluit nam, ik ben in de plaats met de bus gegaan en bij vertrek in Lanaken, begon het al wat te druppelen. Ik had telefonisch afgesproken met 'n collega die mij aan de bushalte zou komen halen en nadien daar ook zou terugbrengen.
Het was 'n aangename namiddag waarbij zoals dat hoort, "veel oude koeien uit de gracht werden gehaald". Voeg daarbij dat er heel wat gekletst werd over ditjes en datjes, en dat alles onder het genot van enkele drankjes. Het was al weer effe geleden dat we mekaar nog gezien hadden, 'n juiste datum afspreken is soms moeilijk. Ze zeggen toch dat gepensioneerden weinig tot geen tijd meer hebben. En dat klopt in de praktijk ook zo, hobby's, kleinkinderen en genieten van het leven, iedereen ervaart dit wel.
Maar goed, iets na 17u00 vonden wij het welletjes en maakten we de promesse om de volgende ontmoeting niet meer zo lang op zich te laten wachten.
En terug in Lanaken, ... wat dachten jullie, ... een stortbui. Het is slechts 1 km van de halte tot thuis, maar deze jongen werd kletsnat. Als 'n verzopen kat kwam ik thuis aan. Maar waar maak ik mij druk over, er bestaan ergere dingen in het leven, wat droge kledij en het leed is geleden.
Er werd dus vandaag niet gesport, dat zal voor morgen zijn. Fijne avond nog.
Vandaag had ik maar één doel, namelijk Alden Biesen in Rijkhoven. Nu, achteraf kwam er nog 'n tweede doel bij, maar daar heb ik het seffens over. Alden Biesen dus, 'n immens kasteel met 'n mooie tuin, reeds in de 13de eeuw was er sprake van de locatie. Vroeger was het 'n landcommanderij van de Duitse Orde. De laatste kasteelheer, Armand Roelants du Vivier stak in 1971 de open haard aan om mensen van de Vlaamse Overheid te kunnen ontvangen. Het kasteel zou verkocht worden aan de Vlaamse Overheid. Maar omdat de schouwen slecht onderhouden waren, is er brand ontstaan en brandde het dak volledig af. Gelukkig is het kasteel volledig gerestaureerd en is nu 'n pareltje.
Voor mijn fietstocht vertrok ik doorheen Gellik en wilde via de velden naar Eigenbilzen gaan. Maar aan de Wijerdijk liep het mis, de hele toegang naar de wegen die ik wilde nemen, was dichtgeslibd door die zware regenval van afgelopen donderdag. Een grote hoop modder. Ik ben dan maar wijseljk op mijn stappen teruggekeerd en heb gewoon de grote weg genomen. Eerst doorheen Strodorp waar het ook lelijk gedaan heeft, maar de wegen waren opnieuw proper. Aan de kapel van O.L.Vrouw van Bijstand, fietste ik richting Mopertingen. In Waltwilder ging het effe omhoog langs het voetbalveld. Het volgende dorp dat ik passeerde was Martenslinde. In die kerk was ik nog nooit geweest.
En dan kwam Alden Biesen in 't zicht. Eerst doorheen de toegangspoort, het Apostelhuis. Enkele jaren terug kon je er nog iets eten of drinken. Nu is er blijkbaar geen uitbater meer. Het gebied van Alden Biesen is groot, je hebt het kasteel, de kerk, 'n groot binnenplein, 'n rozentuin, weilanden enz. Vooraan rechts heb je 'n brasserie en die zat goed vol. Als je 'n rustige en aangename namiddag wenst te hebben, kom gerust af, het is de moeite.
Wat verderop de straat vind je de rentmeesterij, die hoorde vroeger tot het kasteel. Nu is het 'n gerenommeerd hotel, Martin's Rentmeesterij. In Bilzen nog even herinneringen aan mijn jeugd opgehaald door over de Borreberg te fietsen. In mijn scholierentijd was dat "the place to be" om de meisjes te ontmoeten. Later werd de Borreberg en omgeving, het decor van Jazz Bilzen. Vanaf 1965 hebben daar vele wereldsterren opgetreden zoals oa. The Moody Blues - Ike & Tina Turner - Deep Purple - The Kinks om er maar enkelen te noemen.
En o ja, ik had nog 'n tweede doel. Dat was effe binnenspringen bij mijn kleinzoon om er 'n foto te nemen van hun kippen. Dat was ook een van de doelstellingen die ik kreeg bij mijn 70ste verjaardag. Het is 'n kort ritje geworden maar wel best aangenaam, ondanks de regen op het einde.
Waw, wat 'n rit, meer dan 100 km. - 7 hellingen - 851 hoogtemeters - zon - genieten ......
Het kon niet beter vandaag. Ik had mijn zinnen gezet op wat klimmetjes en dat is het ook geworden. Ik vertrok rustig langs de Maas om in Kotem via de autostradebrug, die Maas en het Julianakanaal over te steken. Mijn eerste klimmetje was de Kloosterberg tussen Bunde en Meerssen. Boven op de top in het buurtschap Kasen (behoort tot Meerssen en in 2023 waren er 300 inwoners), even stop aan het O.L.Vrouwkapelletje. Even daarvoor was ik langs het kasteel van Geulle a/d Maas gefietst.
Na die eerste klim, kwam al rap die tweede, iets moeilijker, Groeve 't Rooth. Boven op de top kwam ik die man tegen met zonnepanelen op zijn fiets. Ik mocht zonder probleem wat foto's maken. Toch iets speciaals! En dan naar Valkenburg. Ik had iets meer dan 40 km. op de teller, tijd voor 'n pauze. Ik zag 'n rustig terras met de waard buiten rustig rondkijkend. Ik vroeg hem of ze vlaai hadden, en dat hadden ze. En of ik mijn fiets ergens kon plaatsen en dat kon ook. Die pauze heeft 'n gunstig effect gehad op mijn rit, bij thuiskomt kon ik bij wijze van spreken opnieuw vertrekken, zo fit voelde ik mij nog. Maar vooral prachtig in Valkenburg, was die groep menselijke beelden, geschaard rond 'n tafel. Ik heb toch even moeten wachten om 'n foto te kunnen maken, ik was er niet alleen.
De Fromberg is ook 'n mooi klimmetje, boven op de top heb je 'n prachtig vergezicht. Fromberg is 'n gehucht en hoort bij Voerendaal. Enkele jaren terug had het gehucht 45 inwoners. Wat verder heb je Gulpen, daar zag ik 'n mooie muurschildering. Die klimmetjes heb je natuurlijk vooral rond Valkenburg, de Goudsberg tussen Walem en Valkenburg, de Beversberg vanuit Gulpen en de Bruisterbosch in Eckelrade.
Terugkeren deed ik dus vanuit Gulpen naar Scheulder om vervolgens via de Torenmolen (molen is van de 17de eeuw) in Gronsveld naar Maastricht te fietsen. De Noorderbrug over en dan dat laatste klimmetje, de Sandersweg. In Lanaken heb ik ten slotte iets gedaan wat ik al lang niet meer gedaan heb, ipv. 'n biertje te drinken, heb ik eens 'n aquarius gedronken, het vocht terug op peil gebracht. Dat biertje heb ik later gedronken, tijdens ons warm avondmaal.
Ik ben zéér tevreden over mijn rit, het was prachtig weer, mens en fiets hebben wederom geen averij opgelopen en de conditie is goed. Zoals gezegd, ik had nog overschot aan energie.
Van harte welkom op mijn fiets- en wandelblog. Dagelijks tracht ik 'n wandeling te maken en als het even meezit, dan is het 'n fietstocht. Telkens maak ik na afloop hierover 'n klein verslag: waar ben ik geweest - wat heb ik gezien - welke indrukken heb ik ervaren - enz. Die verslagen vrolijk ik op met foto's, foto's die ik recent nog heb verbeterd door onderaan de juiste locatie te vermelden en hetgeen er te zien valt.
Ik hoop je nog dikwijls te mogen begroeten. En o ja, ik heb ook 'n gastenboek (dat zie je in de rechterkolom). Klik er even op en je kunt er 'n boodschap achterlaten. Bedankt alvast.
Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.
Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.
Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.
Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden.
Zo, ik kan eindelijk aan mijn wandelverslag beginnen. In de namiddag was het mij veel te goed weer om binnen te zitten en achter die pc te kruipen. Er was nog van alles te doen in mijn tuin. Mijn composthoop is weer wat hoger geworden met onkruid. Nu wissel ik wel af met keukenafval zoals eierschalen, fruitschillen, groenteafval, koffiepads ed. Daarnaast komt er ook mijn gemaaid gras op en kleine takjes die overbleven bij het snoeien. Zo komt er toch altijd voldoende lucht in die composthoop.
In de voormiddag ben ik dan gaan wandelen. Het zag er maar nat uit rond de klok van 9u00. Het was wel gestopt met regenen, maar om met die natte grond al direct te gaan tuinieren, dat zag ik niet zitten. Wandelen dus, en deze keer nam ik de bus baar Eigenbilzen.
Eigenbilzen - Lanaken is +/- 7 km., iets te weinig naar mijn goesting, dus kon er 'n ommetje tot aan de grens met Hoelbeek wel bij. Ik vertrok aan de Litsebeekstraat om op weg naar Hoelbeek, eerst die oude hoeve tegen te komen en daarna dat schattig goed onderhouden huisje. Hier loopt de weg wat op en bijna boven, ligt het kerkhof. Wat verderop zie je 'n mooi kunstwerk, "De Hand" dat ingehuldigd werd op 24/6/2018. Ik zou jullie de symboliek achter dit kunstwerk willen vertellen, maar dat zou te veel tekst opleveren. Het is nochtans boeiend om te lezen. Jullie kunnen hiervoor terecht op: https://eigenbilzen.nu/Hand.html. Een aanrader.
De straat verder is een der oudste kernen van het dorp, dat zie je aan die verschillende beschermde gebouwen. Eens het dorp achter mij, kon ik beginnen uit te zoeken hoe ik het beste terug kon keren naar Lanaken. Het was even rondkijken, temeer daar mijn weg overging in 'n veldpad. Ooit ben ik er wel eens geweest, en dat pad moest mij leiden naar het kanaal, en zo geschiedde. Het was nu gewoon rechtdoor naar Gellik. Ook hier heb je schaapjes in meerdere kleuren.
Via de sluis van Lanaken kwam ik uiteindelijk weer in Lanaken-centrum terecht. Daar had ik vandaag het geluk de kunstenaar in actie te zien die de muren achter het gemeentehuis aan het verfraaien is. Hopelijk blijven de vandalen er van af. Het zou zonde zijn van al dat werk.
Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.
Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...
Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.
Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.
Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.
Het scheelde vandaag een jas ten opzichte van gisteren, vooral de strakke wind was de spelbreker. Nu heeft mij dat uiteraard niet verhinderd om de straat op te gaan, eerst vanmorgen naar de bakker, dan in het centrum bij de plaatselijke handelaars wat oude dozen gaan ophalen voor ons oud papier, om tenslotte naar de bib te fietsen voor nieuwe boeken. Om het helemaal af te maken zijn we met ons twee rond het middaguur nog afgezakt naar het centrum om ergens lekker te gaan eten.
Maar eens terug thuis was de drang om te gaan wandelen toch te groot, ondanks het gemiezer. Nu viel dat gemiezer uiteindelijk nog mee, geen grote hoeveelheden dus. Ik vertrok richting de Zuid-Willemsvaart in Smeermaas om dan aan de Maas, links af te slaan. Mijn doel was vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd te wandelen, en vooral met de hoop daar nog eens wat dieren van korterbij te zien. En ja, ik had geluk vandaag, een klein groepje paarden kwam mijn richting uit. Als je zelf rustig blijft, dan zijn die paarden ook rustig, ondanks het feit dat ze toch wilde dieren zijn.
In Neerharen passeerde ik de bunker om vervolgens 'n heel klein pad in te slaan, voor mij nog totaal onbekend. Zo kwam ik bij toeval in die straten terecht die allemaal eindigen met "pad", Fluwijnpad, Vossenpad, Dassenpad, ... Zo kwam ik al wandelend voor het eerst langs de woning van onze burgemeester.
In Tournebride heb je een der oudste woningen van Groot-Lanaken. Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar domein Pietersheim en het kasteel. Ten slotte via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat naar huis. Ook bij ons thuis hebben we boshyacinten.
Dit verslag afsluiten doe ik met iedereen te bedanken die me feedback gegeven mbt. het behandelen van mijn foto's met 'n ondertitel en locatie.
Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.
Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.
Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.
In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.
Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.
Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.
Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.
Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.
De sjaal om, muts op en handschoenen aan, zo vertrok ik deze voormiddag voor 'n korte fietstocht met de stadsfiets. Het was 'n beslissing van het moment, vrouwlief vertrok om te gaan winkelen en ik dacht, als zij gaat fietsen, dan doe ik dat ook maar.
Ik had niet direct 'n volledige route in mijn hoofd, maar zoals meestal, onderweg rijpte toch weer 'n goed plan. Ik vertrok via de Bessemerberg om vervolgens naar Zutendaal te fietsen. Daar ging het rechtsaf naar de Duivelsberg in Opgrimbie. Bovenop de helling is er altijd wel één of meerdere foto's te maken. En eens terug beneden, koos ik ervoor om naar links te gaan, naar het centrum van Mechelen-aan-de-Maas. Zo kwam ik langs het gedenkteken van Dokter Hauben op de gelijknamige straat. Hij is geboren in Mechelen-aan-de-Maas in 1835 maar had naast zijn job als hoogleraar, een praktijk als huisarts in Brussel. Hij stierf in 1921 en werd begraven in zijn geboortedorp.
Eens de brug over aan het kanaal, vervolgde ik mijn weg richting de Maas naar Kotem. Je hebt daar die oorlogstank staan en wat verderop vind je 'n kleine kapel gewijd aan Sint-Antonius van Padua, gebouwd in 1956. In het volgende dorp, Uikhoven, vind je die grindwolfspin, 'n recent kunstwerk. Ook die paarden hebben daar alle plaats.
Terugkeren deed ik via Neerharen, het kanaal Briegden-Neerharen en de schaapjes, kort bij mijn woning in het park. Het was niet ver vandaag, maar ik heb mij toch 'n tweetal uren kunnen sportief bezighouden. En met die warme kledij aan, viel het nog best mee. Nog ene fijne zaterdag.
Gisteren was het relatief mooi weer, ik heb genoten van mijn bezoek aan Antwerpen. Vandaag is het koud en vochtig. Deze voormiddag waren er tussen de buienen wat opklaringen, op het middaguur gingen de hemelsluizen helemaal open. Voeg daarbij dat het voor de tijd van het jaar, véél te koud is, dan weet je dat het niet zo plezant is om buiten te komen.
Maar jullie kennen mij, ik geef niet graag op. Na mijn bezoek aan de bakker en het wegbrengen van twee grote draagzakken vol met glazen flessen en bokalen, ben ik toch op wandel getrokken. Ik wilde enerzijds wat cash tanken aan de automaat en anderzijds had ik toch niks om handen, het was veel te nat in de tuin om er ook maar iets nuttigs te kunnen doen.
Via de groene paden aan de sportoase en de sluis van Lanaken, trok ik dan naar mijn bank. Vervolgens ging ik langs de school Linc-Parc, het vroegere kasteel Alicebourg. Het kasteel is gebouwd tussen WO I en WO II door de familie Breuls nadat alle gebouwen in de omtrek - dus ook het kasteel - plat gebombardeerd werden in 1914 als vergelding voor het aanvallen van hun troepen. Het kasteel werd in 1958 gekocht door de Belgische Staat om er 'n Rijkslagere school in onder te brengen.
Via het domein Pietersheim, was het kwestie om toch maar snel naar huis terug te keren. Het gemiezer bleef aanhouden en werd zelfs intenser. Ik had dan wel afgesproken om tegen 12u20 thuis te zijn, maar gelukkig nam ik de juiste beslissing en was ik al vóór 12u00 binnen. Inderdaad, gelukkig maar, want het begon toen met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.
Beste vrienden/vriendinnen, ik heb het toch nog gehaald om vandaag donderdag, mijn wedervaren neer te pennen. Ik ben namelijk naar Antwerpen geweest, de stad waar ik verschillende jaren gewerkt en gewoond heb. Die reis is er niet zo maar gekomen maar daar gaat 'n kleine bemerking aan vooraf. Wij kopen meestal 'n 10-rittenkaart op de trein en het geval wilde dat er nog twee ritten ongebruikt waren (één persoon dus heen en terug). En omdat ik al langer het Red Star Line Museum eens wilde gaan bezoeken, kreeg ik van mijn halve trouwboek de vrijheid om vandaag eens op mijn eentje de toerist te gaan uithangen. Zij had minder interesse in dat museum, en .... 'n dagje voor haar zelf, dat zou haar ook deugd doen.
Ik dus met de bus naar Hasselt en daar de trein naar Antwerpen Centraal, voor velen het mooiste spoorwegstation van het land. En dat Antwerpen 'n drukke stad is, dat kon ik nog eens aan den lijve ondervinden. Op de Meir kun je meestal over de koppen lopen. Maar eerst het belangrijkste, de inwendige mens, het was middag en de maag begon signalen te versturen. Op de Wapper, kort aan het Rubenshuis, ken ik al jaren een der betere restaurants en ik heb het mij rijkelijk laten smaken.
Daarna, enkel meters verder, vind je de winkel van chocolatier Julius Persoone, zoon van. Wat ook altijd mooi is in Antwerpen, dat zijn die straatmuzikanten. Deze speelde 'n prachtige ouverture. En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
In het museum was er redelijk wat volk. Het vertelt het verhaal van al die mensen die per boot naar Amerika of Canada geëmigreerd zijn. Het is geopend in september 2013. Ik ben ook even de toren ingeklommen, maar dat had ik beter niet gedaan, het was maar frisjes zo zonder jas.
Na mijn bezoek had ik nog 'n tweede doel, iets gaan drinken in mijn stamcafé van weleer, de Muze. Ik werkte in Antwerpen tussen 1973 en 1977 bij de toenmalige spoorwegen. De verbindingen met het openbaar vervoer tussen thuis en mijn werkplek, waren in die tijd nog ondermaats, vandaar dat ik er toen enkele jaren gewoond heb. En de Muze, daar trad geregeld Ferre Grignard op, de man van de bekende song "Ring, Ring, I've Got To Sing". De man is gestorven in 1982, drieënveertig jaar oud.
Nadien heb ik nog wat gewandeld in de stad, oa. langs het Steen en de kathedraal en ten slotte ben ik teruggekeerd via het stadspark en de Jodenwijk.
Het was 'n mooie dag maar vermoeiend. Deze jongen gaat vannacht goed slapen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er werd veel regen voorspeld in het oosten van het land - waaronder Lanaken - en dus diende ik vanmorgen de keuze te maken tussen 'n wandeling of direct in de tuin te beginnen. Het is het laatste geworden. Hetgeen we gezaaid hebben, begint allemaal de kop op te steken en daar hoort natuurlijk geen onkruid tussen. 
In Stein reed ik door 'n mooi stukje natuur, 'n stiltegebied. Recent hebben ze er ook 'n volledig nieuw fietspad aangelegd. 
Op het bootje naar de overkant, was ik toevallig de enige reiziger. 
Ik ben Eddy Meuris