aantal stappen: 1.387.867 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 119
aantal fietstochten: 70
Zoeken in blog
10-04-2024
Herkenrode.
Het doel van vandaag was de abdij van Herkenrode, en ja, ik ben er geraakt. Deze locatie stond ook bij de bestemmingen die mijn kinderen mij cadeau hebben gedaan. Bij deze is Herkenrode dus afgevinkt. Ik had er zin in deze morgen, het weer was goed, droge wegen, redelijk wat zon en de wind viel nog mee.
Ik vertrok via Gellik, Bilzen en Diepenbeek. In Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek, ben ik 'n eerste keer gestopt aan die mooie kapel. Vandaar ging het dan naar Hasselt. In vroegere tijden was dat 'n ramp, naar en doorheen Hasselt fietsen, nu is dat best aangenaam. Eerst langsheen de groene gordel en vervolgens via de kanaalkom. Het fietsroutenetwerk is daarenboven zéér goed aangegeven. Ook mooi was die muurschildering. Ze blijft al enkele jaren onaangeroerd, hopelijk blijft dat ook zo.
Eens Hasselt buiten, ben je op weg naar Herkenrode, 't is te zeggen, ik dan toch vandaag. Voorheen was dat via velden en bos, nu grotendeels langsheen het Albertkanaal. Om op de site zelf te geraken moet je wel eerst 'n heel stuk over onverharde wegen, idem dito bij het verlaten van de streek aan de andere kant. Het is 'n beschermd gebied, vandaar dat de paden zo authentiek mogelijk gelaten worden. Nog 'n weetje over de abdij, ze werd gesticht in 1192 en werd vooral bewoond door Cisterziënzerinnen. Uiteraard nam ik er ook 'n korte pauze met taart, "knubbelkesvlaai mèt pudding".
Nadien trok ik naar Zonhoven waar ik mij kon opmaken voor die schitterende doordocht doorheen de Wijers, het mooiste stuk van het parcours. Vervolgens kwam ik aan in Genk, tegenwoordig 'n voetbalstad met naam en faam. KRC kan nog altijd kampioen worden. De naam van de ploeg zie je op vele plaatsen in het straatbeeld.
Eens Zwartberg achter mij gelaten - 'n deelgemeente van Genk - fietste ik richting As. Daar aan het station ging ik de fietsbrug over naar Maasmechelen. Ook daar duiken al eens gevels op met 'n mooie muurschildering. Voorbij de brug van Mechelen a/d Maas, koos ik voor de route langs de Maas om terug te keren. Zo kwam ik oa. door Geneuth, onder de autostrade, 'n brug waar ik dikwijls overheen fiets. Via de snelweg heb je namelijk aan weerzijden, afgebakende fietsstroken tussen enerzijds Kotem rechts, en Stein (Nederl.) links.
Mijn laatste kilometers fietste ik door Herbricht, 'n gehucht van Lanaken met méér paarden dan inwoners - namelijk welgeteld nog juist één inwoner - en tenslotte Hochter Bampd en Smeermaas. En dan was het tijd voor mijn merk, ene lekkere Duvel. Lieve, hij heeft gesmaakt.
Zo, weer 'n mooie tocht, intussen al de vijfde 100-plus rit van dit jaar.
Vandaag was het eens iets anders dan gewoonlijk, 'n wandeltocht uittekenen per fiets. Hoe dat zo, zullen jullie zich afvragen? Het antwoord is vrij simpel, ik had namelijk van 'n bevriend koppel het verzoek gekregen om eens 'n wandeling voor hen te zoeken, elders dan gewoon rond de kerktoren.
Uiteraard diende ik eerst wat bijzonderheden te weten: 1. om hoeveel kms. het mocht gaan 2. soort ondergrond (dus ook te doen met rollator) 3. moeilijkheidsgraad (bergop - bergaf) 4. elders (dus eerst met de auto er naar toe). En zo kwamen we uit op Gellik. De auto op de parking en vandaar 'n wandeling van 3,5 à 4 km. en eentje van 6 à 7 km.
Ik ben dus deze voormiddag naar Gellik gefietst en vanaf de plaatselijke kiosk op het Kerkplein, heb ik 'n 4-tal wandelingen verkend. Merendeels langs het kanaal om uiteindelijk terug te keren naar het vertrekpunt waar 2 horecazaken beschikbaar zijn voor de wandelaars.
Hopelijk vallen de voorstellen in hun smaak en kan het koppel, samen met 'n groep, enkele wandelingen maken volgens ieders kunnen. Dat was het voor vandaag, tenzij ..... heel misschien, ..... ik zelf nog even ga wandelen?????
Voor ene keer mij vanmorgen niet laten verleiden door het goede weer om te gaan sporten, alhoewel, regelmatig op je knieën gaan zitten en terug rechtkomen, dat is ook sporten. Het ongewild kruid aan de straatkant begon weer stevig de kop op te steken, tijd dus voor wat opfrissingswerken. En gezien ik 'n absolute tegenstander ben van chemische producten om dat kruid weg te krijgen, gebeurt dat dus met de hand. Uitsteekmes bij de hand, matje onder de knieën en de emmer langs mij, ben ik eraan begonnen. Eerst bij ons zelf en ook 'n deel bij de buurman. En met dat zonnetje dat gelukzalig straalde, weinig wind, was het fijn werken.
Echt sportief ben ik enkel bezig geweest deze ochtend toen ik 'n brood ben gaan kopen en deze namiddag bij mijn wandeling naar en van de schaakclub. Na het spelen van vijf partijen (3 gewonnen - 2 verloren) heb ik wel nog 'n klein ommetje gemaakt. Vandaar toch die 6,7 km.
De foto's die ik maakte, .... de eerste vanmorgen in het Uilenstraatje met de kerk op de achtergrond, dan 'n kunstwerk in wording aan het gemeentehuis en als laatste die beruchte woning in onze gemeente waar zoveel om te doen is. Verschillende brandstichtingen zijn er geweest (afvalcontainers), prostitutie, overlast voor de buren enz. Tot uiteindelijk onze burgemeester de politie verzocht heeft het pand af te sluiten met 'n verbod tot betreding. Toen deze zaak in het nieuws kwam, waren veel dorpsgenoten zelfs niet op de hoogte van hetgeen zich daar allemaal afspeelde, uitgezonderd uiteraard de buurtbewoners.
Vandaag had ik maar één doel, zo veel als mogelijk de strakke wind vermijden. Ik had weliswaar een route voorzien om te fietsen, maar gaandeweg heb ik toch wat geïmproviseerd, andere wegen opgezocht dus.
Ik wilde naar Aldeneik fietsen. Deze plaats is ontstaan in 720 en na vele beslommeringen hoort het nu bij de stad Maaseik. Ik vertrok in Maastricht, voorbij het kasteel om verder noordwaarts te fietsen (lees: wind in de rug) naar het kasteel van Geulle a/d Maas. In Stein ben ik even gestopt aan de Mariakapel, een goed onderhouden gebouwtje.
En na goed 43 km. zag ik in Illikhoven 'n terrasje, tijd voor 'n pauze met kersenvlaai. Het is 'n gehucht en hoort bij de gemeente Echt-Susteren. Via Roosteren reed ik dan in Maaseik, België terug binnen, nu rechtsaf naar Aldeneik. Het is daar mooi wandelen langs de boorden van vele plassen en de Maas. Op dat punt wilde ik oorspronkelijk verder doorfietsen richting Tongerlo. Maar ik zag het niet zitten om terug te keren langs de Zuid-Willemsvaart met wind op kop. Een alternatief was vandaag om via Wurfeld terug te keren. In dat plaatsje zag ik 'n mooi beeldhouwwerk van kunstenaar Pol Lemaire.
En eens Wurfeld voorbij, kom je dan aan het oude kolenspoor, nu een fietspad tussen Maaseik en As. Je bent er beschut voor de wind en je hoeft dan ook niet je snelheid te minderen. Op dat pad was ik fietser 395 vandaag en aan de brug in As, was ik zelfs fietser nr. 695.
In As nam ik weer 'n beslissing om mijn route aan te passen. Ik ging daar rechtsop, richting Wiemesmeer en Zutendaal. Het waren vooral de boswegen die mij interesseerden, geen of weinig wind. Maar in Zutendaal, even voorbij de mooie oude pastorij, diende ik wel even voet aan de grond te zetten. Ik diende eerst 'n wielerwedstrijd voor nieuwelingen te laten passeren. Eens de volgwagen met groene vlag voorbij was, kon ik doorrijden.
Mijn laatste kilometers gingen via Eigenbilzen en Gellik. In dit laatste dorp nam ik mijn tweede pauze, nu mijn merk voor de grote dorst. En ja, het oog wil ook wat, de 100 km. zat er in. Dus maakte ik nog 'n extra lus via Kompveld en Veldwezelt. Ben zéér tevreden over mijn rit, weinig problemen met de wind - daar was het mij toch om te doen - warm weer met veel zon, en veel mensen onderweg.
Wind, regen, wolken, zon, ik heb het allemaal gehad.
Meestal begint mijn werkdag - ná het ontbijt dus - met het invullen van de sudoku's in de krant, en de moeilijke als eerste. Dat is zo 'n moment dat ze mij niet moeten storen, ik kan dan effe mijn hersenen aan 't werk zetten. En het moet van de eerste keer juist zijn, geen gedoe met doorhalingen of eerst met potlood en gom. En doorgaans lukt mij dat zeer goed.
Daarna nog wat in de tuin gewerkt, mijn facebook account gecontroleerd en de buienradar geopend. Toen ik zag - en hoopte - dat de grootste nattigheid voorbij was, kon ik aan mijn wandeling beginnen. Het was even met mezelf overleggen waarheen, het zou opnieuw richting Gellik zijn.
Via de Kewithdreef en de Dorpsstraat in Gellik, was ik al rap aan de grens met Eigenbilzen. Op dat punt ging ik linksaf naar de wijk Berebroek. Deze wijk is het enige stukje Eigenbilzen dat aan de rechtse kant van het Albertkanaal ligt, dus bijna helemaal afgezonderd van het dorp zelf. Daar zag ik ook 'n aantal stevige paarden, altijd 'n moment van rust voor mij. Aan het kanaal was het terugkeren naar links. Via het jaagpad wandelde ik onder de ijzeren spoorbrug door tot aan Briegden. En die visser, ....? De laatste tijd zie ik dat het vissen meer en meer 'n gezinsactiviteit aan het worden is. Verleden week nog zag ik 'n drietal koppels gezamenlijk vissen, tentjes geopend, ligzetels die klaar stonden en de bbq erbij waarop ze - pintje in de hand - vlees aan 't bakken waren.
In Briegden ben ik gewoon doorgewandeld via het centrum van Lanaken om daarna thuis nog 'n tasje koffie te drinken. En zoals ik in mijn titel schrijf, regen, soms felle wind, wolken en zon, ik heb het onderweg allemaal gehad. Dat zie je aan mijn laatste foto.
Zoals het er nu naar uitziet, ga ik morgen fietsen. Vertrekken met wind in de rug en terugkomen langs boswegen, zodoende toch wat beschut tegen de wind.
Na regen komt zonneschijn en na zonneschijn komt .... regen!
Zoals ik in mijn titel aanhaal, de regen is nooit ver weg. Zo goed als de hele voormiddag was het nat - op 'n kort droog moment na omstreeks 10u00 - het was dus geen pretje om dan al "de hort op te gaan". Ik waagde mij wel even buiten op dat droge moment om wat boodschappen te doen, de langere wandeling moest maar wachten tot na 13u00.
Vandaag ging het met de bus naar Opgrimbie. Ik vertrok aan de kerk om vervolgens rechts de Broekstraat te nemen tot aan Brasserie Aspermont. Daar nam ik enkele foto's van de Aspermansvijver. Normaal neem ik dat pad door het bos om terug te keren, vandaag nam ik het fietspad langs de bosrand. Het was mij toch te vettig in het bos. Aan het OPZC Rekem, het psychiatrisch zorgcentrum, ging ik rechtsaf de Daalbroekstraat in. Ook op dat punt kon ik rechtdoor naar de Heidestraat, maar ook daar liep ik het risico om vuile schoenen te krijgen, en ook belangrijk, je geraakt dan ook niet vooruit.
Eenmaal aan het kruis op de Heidestraat, ging het weer naar rechts, Begijnenbos in, richting La Butte aux Bois. Aan het hotel kon ik het niet laten om 'n foto van de zijkant te maken. Via de Reistraat wandelde ik verder doorheen de Goudkust. Sommige woningen hebben wel tot drie verschillende hagen achter mekaar staan om ongewenst doorkijken tegen te gaan.
Terugkeren deed ik via het domein Pietersheim en het Uilenspiegelpark. En thuis had ik grote dorst. Die Chouffe (0,4% alcohol) was 'n goede dorstlesser. En ja, ik was nog maar juist binnen, of de hemelsluizen gingen weer open. Weer effe geluk gehad. Nog ene fijne avond voor zij die dit verslag vandaag nog lezen.
Als je in de vroege ochtend over de straat loopt - in mijn geval was dat naar mijn afspraak bij de kapper om 8u00 - dan kun je de mensen die je ziet, onderbrengen in één categorie, de baasjes die hun hond uitlaten. En na die renovatiewerken, ben ik 'n brood gaan halen op de markt. Mijn vaste bakkerijen zijn met verlof of hebben hun sluitingsdag. Plezant zo 's morgens is ook het gezang van de botvinken, je hoort voortdurend "suskewiet".
Daarna was het weer tijd om me wat bezig te houden met de tuin. Het was regelmatig op de knieën zitten om buiten het onkruid, geen andere plantjes mee uit te trekken.
Na het middageten kon ik dan gaan wandelen. Vandaag wederom de bus genomen, nu naar Maastricht. Tot aan de halte heeft het gemiezerd en onderweg zag ik dat de ruitenwissers goed hun werk dienden te doen. Maar eenmaal afgestapt aan de voormalige Sphinx, was het weer droog. Eerst 'n tasje koffie en dan wat wandelen doorheen de stad. Zoals gewoonlijk ontdek ik telkens weer 'n nieuwe versiering op een der oudere woningen. En wie al eens in de binnenstad komt, die weet dat hij of zij er nooit alleen is.
Ik wandelde verder, ondermeer langs de O.L.Vrouwekerk om via de Sint-Servaesbrug de Maas over te steken. Wat verderop hadden vooral de duiven het een en ander naar binnen te smikkelen. Op dat punt was het tijd om terug te keren, vandaag nam ik de trappen omhoog naar de Noorderbrug.
Ik ben over die brug al ontelbare keren gefietst, maar vandaag had ik dat toch beter niet gedaan, al was het nu te voet. De wind die ik moest trotseren, noopte mij tot het afzetten van mijn pet en het omhoog doen van mijn regenkap. Maar goed, wat later kon ik rechts afslaan naar dat witte huis. Daar ben ik links omhoog de Sandersweg opgewandeld. Ik fiets daar wel eens over, 'n bergje van niks eigenlijk, maar ik wilde toch eens het profiel ervan opzoeken.
Nadien, op weg naar Smeermaas, even 'n halte bij die paarden. In Smeermaas zelf, was het effe "kermis in de hel", tegelijk zon en 'n regenbui. En op het moment dat ik begon met dit verslag (16u42), was het goed aan het regenen, ik heb dus geluk gehad.
Een vrolijk Paasfeest iedereen. Hopelijk komt er heel wat lekkers op tafel en kunnen jullie genieten van 'n fijn samenzijn met kinderen en/of familie.
Bij ons komt er oa. 'n lekkere spinnentaart op tafel. Om duimen en vingers van af te likken .... Ik had ze besteld en diende enkel naar de bakker te gaan om ze - en nog andere lekkernijen - te gaan afhalen.
Maar jullie kennen mij, eerst 'n klein ommetje. Ik zag al direct 'n aantal fietsen geparkeerd staan tegen wat verkeerspalen. Die zie ik daar al 'n tijdje staan, eerst denkende dat het fietsen zijn van mensen die gaan werken (of studenten) die iets verderop de bus moeten nemen, maar nu vandaag - Pasen - staan ze er nog. Ik vermoed dus dat het fietsen zijn van bewoners van omliggende appartementen die geen garage of berging hebben bij hun woonst. Ze liggen alleszins goed aan de ketting.
Via de Heuvelstraat kwam ik in de Broekstraat. Daar had ik nog 'n korte babbel met vriend Peter. Vervolgens ging ik langs het cultureel centrum om daarna mijn portefeuille te voorzien van wat cashgeld.
En dan bij de bakker, het was aanschuiven tot op straat. Ze waren nochtans de klanten aan het bedienen met vijf medewerksters. Maar ja, iedereen kwam aanzetten met 'n bestelbonnetje, dus dat kost tijd om alles goed te vinden tussen al die bestellingen. Daarnaast nemen ze vanaf morgen, twee weken verlof. Dus vele klanten profiteren ervan om de diepvries aan te vullen.
Maar goed, ik had tijd en weglopen deed mijn taart niet. Nu nog hopen dat straks iedereen genoeg heeft. Fijne dag verder nog.
De titel van vandaag had ook kunnen zijn: "na gedane arbeid, fijn op wandel". Ja, inderdaad, vanmorgen toch weer vier uur gewerkt in de tuin, maar toen vond ik het toch welletjes, genoeg is genoeg. Nu had ik wel goesting om in de tuin te werken, zeker tijdens zo 'n lange tijd. Je ziet het resultaat van je inspanningen, en dat is hetgeen wat telt.
Maar eens mijn materiaal opgeborgen, kon ik van kledij wisselen en nam ik de bus van 14u14 naar Zutendaal. Daar startte ik met 'n tas koffie in het fietscafé, pal in het centrum. En dan kon ik vertrekken. Eerst langs die mooie muurschildering om vervolgens langs het klauterbos te stappen. Dat bos is 'n speelbos voor kinderen met tal van plekken waar ze hun evenwicht kunnen testen. Het is gelegen naast de Lieteberg.
Daarna kwam ik in de wijk "Broek". Ik heb bewust die weg gekozen omdat het niet altijd recht op recht hoeft te zijn, er mag al eens 'n ommetje inzitten. Iets verderop, ging het naar links, naar de gemeente Eigenbilzen en naar het Albertkanaal. Links van dat kanaal liggen verschillende vijvers, effe 'n moment van rust.
Aan de brug van Eigenbilzen, ging het weer naar links. Daar zag ik dat kruis aan de kant van de weg. Ik zie bijna dagelijks kapelletjes op mijn tochten, maar dergelijke kruisjes zie ik spijtig genoeg ook veel te veel. Om begrijpelijke redenen heb ik de naam verborgen.
Terugkeren deed ik dus via Gellik en langs de paarden op de Kewithdreef. Zo, ik heb mij vandaag weer geen minuut verveeld. Morgen komen de kinderen met hun gezin. De kleinzoon mag weer op zoek gaan naar de paaseitjes. En o ja, die laatste foto, die kreeg ik vandaag van mijn neef. Ik sta in het midden, 4 jaar oud, met links van mij mijn bompa. De man rechts ken ik niet. Dat moet ik dus nog uitzoeken.
Deze ochtend ben ik gewandeld naar de bakker en er mijn bestelling gedaan voor zondag om vervolgens goed drie uur in de tuin te werken. Ik heb oa. het perseel van de vrouwenmantel proper gemaakt (lees: onkruid verwijderd en de uitgebloeide delen grotendeels verwijderd). Daarna had ik de tijd om 'n wandeling te maken.
Gezien ik toch 'n abonnement heb op De Lijn, nam ik de bus van 13u50 naar Eigenbilzen kerk. De bedoeling was om via de velden terug te keren. En waar je ook loopt, je kunt er niet aan voorbij, kapelletjes "bij de vleet". Het eerste werd gebouwd in 1931 en wordt in de volksmond het Fonskeskapelletje genoemd. Wat verderop, ondertussen al in de velden, dacht ik eerst onterecht: waw, het ziet er best droog uit.
Het tweede kapelletje is verbouwd in 1872 maar er zou al in de 14de eeuw 'n bouwsel gestaan hebben. Wat wel opvalt is dat de Stad Bilzen zijn historische gebouwen goed onderhoud. En dat het niet overal even droog is, dat zag ik iets verderop, 'n grote plas met de kerk van Veldwezelt op de achtergrond. En dat jong leven, dat zal zich afgevraagd hebben wat die lange slungel daar aan het doen was .... ha, ha, ha.
In Veldwezelt nog even - voor mij toch - wat minder bekende wegen ingeslaan. Uiteindelijk 'n smal pad genomen, terug naar de Kiezelweg. Via de brug van Briegden en later nog 'n fantasietje van deze blogger, naar huis., Ik heb weer 'n goed gevulde dag achter de rug. Nog 'n fijn weekend iedereen.
Zoals ik in mijn titel schrijf, speelde de zon vandaag verstoppertje. Lange tijd was ze er, die zon, om dan even achter de wolken te verdwijnen. Zo ging dat vandaag de hele tijd door. Nu, geen probleem, ik wilde vandaag gaan fietsen onder enkele voorwaarden. En ja, de wegen waren droog, geen regen, wat zon en de wind viel best mee. Uiteraard stonden er weer enkele doelstellingen op mijn programma, ik moet aan mijn kinderen laten zien dat ik hun opdracht ter harte neem.
Ik vertrok via Briegden en wilde via Kanne naar mijn eerste doel fietsen, de sluis van Lanaye. Viel dat effe tegen in Kanne, het jaagpad was afgezet en niemand mocht langs. Gelukkig kende ik 'n alternatieve route, maar die deed mij al direct 'n klimmetje maken, de St. Pierre, 'n rustige helling van +/- 1 km. In de afzink ervan, enkele foto's genomen, oa. van de brug die ik even later diende over te fietsen. Op de brug zelf, ben ik ook gestopt want ik diende 'n foto te nemen van de sluis van Lanaye. Korterbij wilde ik niet gaan, dat gaf enkel extra kms.
Vervolgens ging het naar Moelingen. Daar stond ik nog eens te voet om de trein door te laten. Via het plaatsje Withuis kwam ik nog even in Nederl. Limburg om iets verderop, de weg rechts in te slaan, richting mijn tweede doel, de oude spoorwegbrug van Sint-Martensvoeren. Onderweg kwam ik nog voorbij de Steenboskapel in 's Gravenvoeren. Opmerkelijk aan die kapel - gebouwd trouwens in 1850 - is dat bij de bouw ervan, oude stenen zijn gebruikt van 'n oude Romeinse villa. In lang vervlogen tijden, liep er zelfs 'n Romeinse weg langs die locatie. En toen ging het stevig bergop, de Schilberg op, 'n stevige kuitenbijter. Onderweg had ik de helling al zien liggen in de verte.
Via Slenaken kwam ik in het plaatsje Banholt. Daar zag ik 'n bordje "open" staan bij 'n brasserie, tijd voor 'n pauze, koffie en vlaai. Ik was even de enige klant, maar bij het verlaten van het etablissement, waren nog andere gasten neergestreken op het terras. Mijn rit heb ik vervolgens verder gezet richting Valkenburg. Daar is altijd wat te beleven en de terassen zijn er nooit leeg. Wat verderop had ik mijn derde klim, de Stoepert, 2,5 km met gelukkig 'n bescheiden hoogteprofiel.
In Genhout kon ik aan de terugtocht beginnen te denken. Eerst in Bunde aan dat kruisbeeld mijn laatste mondvoorraad verorberd om dan de helling naar beneden te nemen, naar Meerssen. Het weer was goed, dus kon je ver kijken. Altijd mooi die landschappen.
Eens in Meerssen was het gewoon rechtdoor naar Maastricht, de Noorderbrug over en via Smeermaas terug naar huis. Na mijn warme douche, nog eens op de weegschaal gaan staan, 65,6 kg. voor 1,82 m. lengte. Het hoeft dus niet te verbazen dat deze jongen flink zijn bord heeft bijgevuld bij het avondeten. Mijn vrouw had vermoedelijk al 'n voorgevoel, er zat voldoende in de pan. En mijn kinderen, ... die vinden het geweldig hetgeen ik doe.
Ik ben al 'n oudere senior die soms vergeet hoe oud hij eigenlijk al is. Desalniettemin weet hij niet van ophouden en wandelt of fietst hij nog dagelijks, ofwel in zijn eigen streek of hij zoekt het sportieve vertier wat verder weg. Hoe ook, hij komt altijd terug met heel wat foto's, en die worden dan met jullie gedeeld. Al deze foto's zijn - indien gewenst - vrij te gebruiken door jullie, behoudens foto's waarop personen staan. Van die laatste categorie hebben jullie mijn toestemming nodig om ze te kopiëren. Veel lees- en kijkgenot.
Dat is het minste wat je kunt zeggen, "veel kleur in de lucht". Toen ik deze voormiddag aan mijn wandeling begin op de Postweg, zag het vóór en rechts van mij maar donker uit. En tien stappen verder toen ik links afsloeg, de Eikelenweg in, was de kleur staalblauw. Desalniettemin heb ik er mij weinig van aangetrokken, gewoon effe het bos in.
Deze keer wandelde ik het bos in via de Smeetsstraat om vervolgens het pad naar Gellik te nemen. Aan de kerk, ging ik dat smal steegje naar beneden, trapjes in feite, dus opletten dat je je niet misstrapt. Aan de brug van Gellik diende ik al direct mijn pet af te zetten, anders liep ik gevaar dat die pet ineens naar hogere en onbestemde oorden zou opstijgen.
Terugkeren deed ik via het Louis Paul Boonpad. Daar zijn de eerste aardbeiplantjes al in de serre gezet. Ook de eerste bloesem trok direct mijn aandacht.
In de voormiddag gaan wandelen, zeker als ik pas omstreeks 10u00 vertrek, dan is het altijd regelmatig op mijn klok kijken om thuis niet te laat toe te komen voor het middageten.
In de namiddag nog 'n tijdje in de tuin gewerkt tot regen en hagel mij naar binnen riepen. Het is goed geweest voor vandaag. Mijn verslag afwerken en dan met 'n boek in de zetel. Ik zal wel moeten, nu 15u42, hagel en 'n donderslag. Nog ene fijne avond en mooie zondag.
Deze morgen had ik echt geen moeite om te bepalen wat de sportieve prestatie van vandaag zou worden, namelijk 'n stevige fietstocht. Zoals jullie weten ben ik nog steeds bezig om enkele locaties te bezoeken, 'n verjaardagsopdracht van mijn kinderen. Op het programma stond: de Zigeuner in Diepenbeek, de brug in Godsheide en het vliegveld van Kiewit.
Met goed weer in het vooruitzicht (lees: zon en weinig wind), ben ik deze voormiddag omstreeks 10u00 vertrokken voor 'n lange fietstocht. Ik vertrok via Gellik om vervolgens naar Munsterbilzen te fietsen. Daar stopte ik even voor 'n foto van 'n rustplek voor zij die het nodig hebben. Vervolgens was het zorgen om in Bilzen niet op de woensdagmarkt terecht te komen, dus even 'n klein ommetje doorheen de stad.
Na Bilzen heb je dan eerst Beverst en daarna zit je in Diepenbeek. Jullie kennen mij intussen, 'n kapel ga ik zelden zomaar voorbij. Ook aan deze St. Rochuskapel ben ik even gestopt. Het is 'n oude kapel, van 1850, maar op deze plaats zou 'n gebouw gestaan hebben van 1626, herbouwd in 1738 en vernield tijdens de Franse Revolutie. Opmerkelijk is dat oud-collega Gerard genoemd wordt op het infobord. Gerard was niet alleen 'n postier, maar ook 'n politicus. Veel valt er van het inwendige niet te zien, de opening aan de deur is voorzien van 'n soort net.
Eenmaal daar voorbij, kwam mijn 1ste opdracht in 't zicht, 'n foto maken van de Zigeuner, 'n bloeiend autocarbedrijf. Eenmaal door Hasselt uit, fietste ik onder mijn 2de opdracht door, de brug van Godsheide. En dan ging het richting Bokrijk. Juist vóór het domein, ben ik even gestopt voor 'n koffie en 'n stuk appeltaart. En dan was het fietsen doorheen het water.
Op dat punt diende ik naar rechts te gaan, maar .... op mijn programma stond ook het vliegveld van Kiewit, en dat lag links. Ik diende dus even mijn fietsparcours te verlaten en effe om te rijden. Ik heb toch even aan voorbijgangers gevraagd naar de kortste afstand erheen. En dat lukte wonderwel. Op mijn kaartje is dit punt te zien (zie blauwe cirkel).
Eenmaal mijn foto's daar gemaakt, ging ik op weg naar Zonhoven. Daar sta ik altijd versteld van de schoonheid van die muurschilderingen onder 'n tunnel. Die schilderingen bestaan al jaren en gelukkig hebben vandalen er zich ver van weggehouden. Na Zonhoven-centrum, fietste ik doorheen natuurgebied "de Teut". Via het bedrijf Essers, ging het vervolgens naar Hengelhoef. Daar diende ik voor het eerst linksaf te slaan ipv. rechtdoor langsheen het kasteel. De site heeft 'n lange geschiedenis, het huidige gebouw werd gerenoveerd door Baron de Beeckman de Vieusart in 1903.
terugkeren deed ik via het station van As en de Mechelse heide. En zoals voorspeld, er was veel zon, ik was blij om voor het eerst dit jaar, in korte broek gefietst te hebben. En die Duvel in Lanaken, hij moet maar niet zo lekker zijn. Schol.
Maandagmorgen, 'n nieuwe week met nieuwe kansen. Volgens onze weervrouwen en mannen, zouden we 'n drietal mooie dagen krijgen, geen regen en wat zon. Profiteren dus van die gunstige vooruitzichten.
Deze morgen heb ik niet lang moeten nadenken om er op uit te trekken, rond 8u30 was ik al onderweg naar de bakker met vooraf wel 'n grote lus. Ik vertrok richting Pietersheim, langs het kasteel door om vervolgens in Tournebride, rechts het jaagpad te nemen langs het kanaal.
Nu het bedrijf Sappi geen productie meer heeft, meren er ook geen schepen meer aan en kun je vrij doorwandelen achter het bedrijf. Daar kwam ik neef Bart per fiets nog tegen. Hij had vermoedelijk 'n werkgerelateerde opdracht. Opmerkelijk ook, in de grote opslaghal van Sappi, stond de muziek loeihard, er werken nog altijd mensen die voor het onderhoud moeten zorgen. Naar verluidt, zouden er enkele bedrijven interesse hebben in de site.
Wat verderop ging het terug omhoog, de kleuren van de lente tegemoet. Terug tussen de woningen, zag ik 'n grote groep wandelaars, allemaal bekenden. Zij wandelen elke maandagvoormiddag, vooral in de herfst en de winter om dan in de lente en de zomer, te fietsen. Een kleiner groepje zag ik in het park, dat waren de mensen die wat minder mobiel zijn maar toch buiten willen komen om dan ná de wandeling, samen met de grote groep, ergens 'n tas koffie te drinken. Ik heb mij al eens afgevraagd of dat ook iets voor mij zou zijn, zo gaan wandelen in groep? Maar mijn passie zegt mij dat het toch nog wat te vroeg is, die groep gaat mij niet snel en niet ver genoeg. Misschien binnen enkele jaren ... Wie weet?
Deze namiddag ga ik nog eens schaken. De voorbije maandagen liep het telkens mis, ofwel regende het op het moment dat ik erheen diende te gaan, ofwel was het weer zó goed dat ik koos voor 'n fietstocht. Deze week fiets ik op woensdag. Mijn route moet ik nog bepalen.
Mij hoor je niet klagen, veelal dezelfde paden bewandelen ... Het is niet anders, in mijn volleybalperiode was het ook steeds dezelfde zaal om te trainen en dezelfde sporthallen waar we onze wedstrijden speelden. Ook toen verveelde dat nooit, integendeel. Het belangrijkste is buiten komen en bewegen, genieten van de rust en de zon, luisteren naar de vogeltjes die fluiten en zingen, af en toe 'n babbel met 'n bekende en zeker optimaal profiteren van gezonde lucht.
Vandaag was ik al om 8u10 op pad, het doel had ik al gesteld, Pietersheim zou het worden. Onderweg heb ik toch 'n aantal keren bij splitsingen van wegen, de goesting van het moment gekozen en andere wegen genomen. Uiteindelijk ben ik toch in Pietersheim geweest.
Ik vertrok langs de Blindevijversweg om daar links af te slaan naar het bos. Je hebt daar vele plekjes waar foto's mogelijk zijn, 'n ijzeren hek, de beek en zicht op het vele water in het bos. Veelal was ik alleen, tenzij op het laatste stukje van de blauwe route langs Zangersheide, daar zag ik al eens 'n jogger, mountainbiker of andere wandelaar.
Aan de Neerharenweg stak ik over om 'n einde te wandelen in Pietersheimbos. Die attributen die jullie zien op de foto, worden veel gebruikt door de kleine kinderen om er geluid uit te halen. En aan het kasteel hebben de ganzen totaal geen angst meer voor foto's makende wandelaars.
Terugkeren deed ik oa. via de Koning Albertlaan om achter de kerk, bij de bakker 'n zondagskrantje uit te halen. Nee, brood en lekkers had ik niet nodig, de vlaai van gisteren is nog niet helemaal op. Nog ene fijne zondag.
Mijn sportieve prestatie van vandaag is niet te vergelijken met mijn fietstocht van gisteren. Die rit had dan ook alles.
1. Lang en ver: stukje Duitsland gedaan
2. Beetje avontuur: ik was héél alleen
3. Beetje zoeken: zoeken naar mijn weg (en al eens misgereden) en zoeken naar de plekjes waar ik 'n foto moest nemen van mijn kinderen
4. Allert blijven: mijn fietsroutenetwerk in het oog houden, oppassen voor slecht wegdek, oppassen in het verkeer, enz. ...
5. Motor niet in 't rood laten gaan: dat had ik goed onder controle, ik reeds slechts 19,2 km/uur gemiddeld
Mijn wandeling van vandaag was dus gewoon 'n tussendoortje. Ik vertrok naar Briegden, de brug over en links af naar de holle weg, die met de kasseien. Achter het kapelletje ging het rechtsaf, de andere holle weg in, maar deze is onverhard. Vervolgens de Kiezelweg over om daar maar weer eens 'n carnavalswagen te zien staan. En dan ging het naar het Louis Paul Boonpad, de linkerkant, het stuk dat uitkomt aan de Wijerdijk in Gellik. Op de Boonakkerstraat waar ik 'n foto nam met de ijzeren brug achter mij, had ik nog ene babbel met een mijner vroegere medewerksters, Alice. Altijd prettig als je als gelijken kunt praten terwijl we vroeger medewerkster en kantoorchef waren.
Om terug te keren nam ik de Smeetsstraat om op de hoek met de Eikelenweg, die bank op foto te zetten. Is het om de wandelaars effe te laten rusten of dient ze als babbelbank voor de buurtbewoners ...?
Na de wandeling en het middageten, werd ik vrijgesteld van hulp bij de afwas en kon ik beginnen aan het hakselen van snoeiafval. Daar ben ik toch zoet mee geweest tot iets na 15u00. Toen moest ik stoppen wegens stevige regen en anderzijds omdat mijn rug enkele signalen gaf. Nu even dit afwerken en dan naar de koers kijken op tv. Fijn weekend iedereen.
Fantastisch weer vandaag, ideaal dus om 'n langere fietstocht te maken. Ik had mij op voorhand wat voorbereid, dit wil zeggen, ik had eens nagezien welke plekken ik kon gaan bezoeken, plekken waarvan ik 'n foto diende door te sturen naar mijn kinderen. Mijn uitgangsbasis was om naar Gangelt in Duitsland te fietsen, daar ligt 'n wildpark waar ik dus ook heen diende te gaan. De andere plekken heb ik dus in functie van mijn rijrichting eraan vastgekoppeld. Maar seffens meer hierover.
Ik vertrok met veel goede moed naar Maastricht om daar de richting van Valkenburg in te slaan. Daar maakte ik mijn eerste foto aan de rivier de Geul. Vervolgens kwam ik uit aan het kasteel van Wijnandsrade. Wat verder in het dorp ben ik even afgestapt om 'n foto te nemen van dat steakhouse, speciaal! En dan kwam mijn eerste opgedragen doel in 't zicht, het kasteel van Hoensbroek. Een prachtige locatie, al zeg ik het zelf.
Mijn tweede punt bereikte ik aan bordje 70 (mijn kinderen laten mij dus overduidelijk eraan herinneren hoe oud ik intussen ben). Daar maakte ik ook die foto van dat kerkje. Dat was juist op de grens van de gemeente Brunssum. Niet gek veel verder heb je dan al de Duitse grens, meer bepaald mijn derde doelstelling, Gangelt. Het was effe zoeken om dat park in beeld te krijgen. Het is mij in feite niet gelukt, daarvoor had ik moeten omrijden en net dat wilde ik in Duitsland niet doen. De bordjes hangen sowieso al vreemd ten opzichte van bij ons, en lessen trekkende uit het verleden, was het beter niet te veel af te wijken van de gekende wegen. Het bleef dus bij 'n zijdelingse foto van de speeltuin.
Nadien was ik was blij terug in Nederland te zijn, richting Sittard deze keer. Was me daar toch wel 'n markt zeker, enerzijds waren alle richtingbordjes verstopt achter de kramen en anderzijds zaten alle terrassen boordevol. Het was dus effe zoeken naar de juiste richting. Ik heb toch nog 'n foto kunnen maken van de achterzijde van het welbekende Hotel De Limbourg, 'n gebouw van 1688.
Na Sittard was het richting de Maas fietsen, naar Born. Daar diende ik als vierde doel van vandaag, 'n foto te maken van het plaatselijke kasteel, in feite de ruïnes van het kasteel. Daarmee zat mijn opdracht erop en kon ik terug naar huis fietsen. In Berg zag ik de overzetboot juist naderen en ik heb dan ook niet getwijfeld om daar naar Belgisch grondgebied terug te keren, naar Meeswijk dus. Mijn laatste foto maakte ik nog juist aan de Nederlandse kant van de Maas.
Dat laatste stuk van mijn rit, dat is uiteraard vertrouwd terrein. Ik ben er al vele malen langs gefietst. Er was nog juist één vraag die mij parten speelde, waar kon ik nog even pauzeren? Onderweg nergens iets tegen gekomen - of het was er te vol zoals in Sittard - dus ja, ofwel bij Mesjeu in Neerharen ofwel gewoon doorfietsen tot Lanaken. En oef, bij Mesjeu kon ik bij enkele mensen aanschuiven aan 'n tafeltje op het terras. Het was zalig verpozen in het zonnetje, zeker met 'n stuk taart, koffie en ene lekkere Duvel, samen voor de prijs van 8,70 euro. En mijn tafelgenoten, ... die konden amper geloven welke afstand ik al tot dusver had afgelegd.
Zo, 'n groot verslag, er was natuurlijk ook veel te vertellen. Ik ben er blij mee, en natuurlijk ook tevreden over mijn rit. Morgen is het weer werkendag in de tuin. Hopelijk blijft het 'n tijdje droog.
Als ik al eens de bus neem om elders mijn wandeling te beginnen, dan hoeft dat uiteraard niet op de snelst mogelijke wijze van punt A (vertrekplaats) naar punt B (thuis) te gaan, tenzij de afstand groot genoeg is tussen beide punten. Zo ook vandaag, ik heb 'n stevig ommetje gemaakt en daardoor ook langs punt C, D enz. .... gewandeld.
Het was nodig dat ik mijn benen weer eens kon uitslaan, na al die regen van gisteren, was ik blij buiten te kunnen. Ik vertrok omstreeks 9u50 aan de kerk en de wekelijkse markt van Zutendaal, eigenlijk op mijn vast uur voor 'n koffie. En dat heb ik dan ook maar gedaan. Bij bakker Johan is er altijd 'n lekkere tas te krijgen en die croissant smaakte ook. Johan doet dat goed, hij is mijn voormalige ploeggenoot bij Volleybalclub Nivoc. Na zijn eerste winkel in Smeermaas, heeft hij ook in drie andere dorpen 'n winkel, waaronder dus Zutendaal. Het toeval wilde dat hij juist kwam binnengestormd om nog 'n levering af te zetten. Een korte babbel met herinneringen uit het verleden kon er nog af. Ik ben blij hem nog eens gezien te hebben.
Maar dan ging het richting Gellik via de gehuchten Stalken en Roelen. Op de Stalkerweg zie je de toegang tot de Lieteberg en het blotevoetenpad, dé toeristische plekken van de gemeente. Op die zelfde straat staat ook de Brigida of Mandelkapel. De oudste delen - achterkant en linkerkant - dateren van 1851. Alleen spijtig dat je niet naar binnen kunt kijken. Ik vermoed dat de deur enkel geopend wordt tijdens processies.
Op de Roelerweg zag ik in 'n voortuin, 'n heuse draak. Mooi beeld. Via de Kiewitseweg en de Houterstraat, liet ik de Krieckaert rechts liggen en ging ik op het einde van de straat, linksaf, naar de Wijerdijk en daar de brug over. Vervolgens ging het langs het jaagpad onder de ijzeren brug door om aan de brug van Briegden, terug omhoog te stappen. Het laatste stuk ging via de Com. Giddelostraat. Daar stond nog de carnavalswagen van "Biestig Good oet Rekem". Die groep heeft vermoedelijk deelgenomen aan de stoet van afgelopen zaterdag in Veldwezelt. De muziek was toen trouwens tot thuis te horen.
Eenmaal thuis, nog even wat tuinwerk gedaan, mijn siergras gesnoeid en mijn gras voor het eerst dit jaar afgereden. Morgen wordt nog 'n wandeldag, donderdag mogelijk 'n fietsdag. En nu - 16u17 - is het weer aan het regenen, triestig.
Oef, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het is 'n passie en het kriebelt altijd om je bevindingen en foto's te delen met je vrienden. Maar omdat het weer ook degelijk was vandaag, diende ik toch eerst 'n paar uur in de tuin te werken. Wat moet, dat moet!
Maar deze voormiddag ben ik toch eerst gaan wandelen, het bos in. Uiteraard ben je dan beperkt in het maken van foto's. Ik volgde vanuit Sparrendal grotendeels 'n mountainbikeparcours. Boven op de Bessemerberg, passeerde ik het rusthuis en het ziekenhuis (foto). Ik ben 'n beetje kris-kras doorheen het bos getrokken, soms met goed gevolg, soms met modder aan de schoenen. Maar het schoeisel dat ik aan had, dat kan er tegen.
Eenmaal terug in de bewoonde wereld, zie je links de toegang tot 'n landgoed op 'n groot terrein. Via de Blindevijversweg en de Wijngaardstraat, was het even halt houden bij mijn zus. Ik diende er de nieuwste cd te gaan afhalen, gemaakt door de muziekgroep van zoon Bart, mijn neefje dus en tevens mijn petekind. De groep heet Velvet Jesus en ze kunnen op veel plaatsen optreden, 'n bewijs dat hun muziek aanslaat. Je kunt ze ook bekijken op YouTube (foto van Bart achter de drums en orgel).
En dan zoals gezegd, na het middageten, enkele uren goed bezig geweest, oa. het verwijderen van de oude frambozenstokken en het opbinden van de nieuwe takken.
Het warme maal is vandaag per uitzondering deze avond, 'n glaasje wijn hoort erbij en dan is het de zetel op met 'n goed boek. Nog ene fijne avond en ene nog betere zondag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik had er zin in deze morgen, het weer was goed, droge wegen, redelijk wat zon en de wind viel nog mee. 
Eerst langsheen de groene gordel en vervolgens via de kanaalkom. Het fietsroutenetwerk is daarenboven zéér goed aangegeven. Ook mooi was die muurschildering. Ze blijft al enkele jaren onaangeroerd, hopelijk blijft dat ook zo. 
Nog 'n weetje over de abdij, ze werd gesticht in 1192 en werd vooral bewoond door Cisterziënzerinnen. Uiteraard nam ik er ook 'n korte pauze met taart, "knubbelkesvlaai mèt pudding". 
Nu, geen probleem, ik wilde vandaag gaan fietsen onder enkele voorwaarden. En ja, de wegen waren droog, geen regen, wat zon en de wind viel best mee. 
Ik ben Eddy Meuris