aantal stappen: 1.500.920 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 121
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
11-05-2024
Naar het drielandenpunt Vaals.
Het drielandenpunt Vaals was nog een van de opdrachten die ik diende te vervullen. En vandaag had ik er goesting in. Nu wist ik wel dat het 'n tocht zou worden met véél bergjes, maar ik hoefde niet voor 'n bepaald uur terug thuis te zijn (natuurlijk wel uiterlijk voor het avondeten) en niemand vroeg er om, om snel te fietsen. Uiteindelijk reed ik 'n gemiddelde van 17,8 km/uur voor 'n rit van 103,73 km. met 1.175 hoogtemeters, verspreid over 9 hellingen met naam. Ik heb dus mijn beste beentje moeten voorzetten.
Het waaide vanmorgen iets meer dan gisteren, maar dat kon de pret niet bederven. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht richting Bemelen. Daar fietste ik over de St. Anthoniusbank. Vervolgens ging het naar Cadier en Keer. Daar was het effe voorzichtig zijn. Die oude hoeve en dat Mariakapelletje hadden er niets mee te maken, maar door die smalle straatjes, passeerden zeker 'n twintigtal trucks en opleggers. Was er 'n meeting in de buurt? Feit was dat er bijna geen doorkomen was voor het gewone verkeer.
Maar goed, eens dat achter de rug, kon ik mijn vizier richten op de Voer en meer bepaald op Teuven. Ik hoopte dat de wegenwerken er eindelijk achter de rug waren en dat bleek zo te zijn. Hierdoor kon ik langs "Moeder de Gans" fietsen, 'n wijdverbreid restaurant-café. Vandaag ben ik er niet gestopt. Wat verderop, boven in het bos en na 'n lange klim, effe wat tijd om wat boterhammen binnen te spelen.
Eens de Voer buiten, zit je in Wallonië. Zo fietste ik oa. door Gemmenich en Plombières. Ook had ik 'n mooi vergezicht op kasteel Beusdael in het gelijknamige gehucht. Het hoort bij de gemeente Sippenaken. En dan de klim naar Vaals. Geen al te zware klim, meer gelijkmatig maar wel 'n klim die blijft duren. Oorspronkelijk had ik het plan om daar te pauzeren, maar buiten wat foto's die ik liet maken, heb ik er niet teveel tijd verspild, het was er mij véél te druk.
Maar om te pauzeren heb ik toch moeten wachten tot Simpelveld eer ik kon stoppen, het is lang geleden dat ik zo naar 'n pauzeplaats uitkeek. Ik had natuurlijk al heel wat bergjes voor de kiezen gekregen en de benen begonnen wat leeg te lopen. Tijd dus voor ene koffie, 'n stuk taart en ene cola. En met die drie producten in mijn maag voelde ik mij als herboren, ik voelde weer kracht in de benen.
Om niet doorheen Valkenburg te moeten fietsen, had ik vanmorgen mijn parcours nog wat aangepast. Het is zaterdag en dan loopt dat stadje vol met toeristen. Bijkomend diende ik oorspronkelijk ook nog doorheen de binnenstad te moeten fietsen. Maar zoals gezegd, na aanpassing van mijn route, passeerde ik Valkenburg slechts aan de buitenkant, richting Houthem. Daar ben ik nog even gestopt om wat foto's te maken aan het St. Gerlachkasteel. Het zou van 1713 zijn maar vroeger zou er al sprake zijn van 'n klooster op die plaats in de 13de eeuw. Dat kapelletje ligt ook in die gemeente en wordt het St. Gerlachuskapelletje genoemd.
Zo, dat is meer dan voldoende tekst, het was dan ook 'n ferme fietstocht met veel bezienswaardigheden. En voor mezelf, het is al enkele jaren geleden dat ik méér dan 1.000 hoogtemeters bijeen fietste op één dag. Ik ben dus 'n tevreden man, temeer daar ik op 'n klein dipje na, weer geen moeilijkheden heb gehad. Waar die kapelletjes toch van nut voor kunnen zijn ...
Sorry, vandaag geen wandelkaartje, dit ondanks het feit dat ik toch gewandeld heb. Ik heb ergens onderweg bij het nemen van 'n foto, op pauze gedrukt van mijn Strava-account. Toen ik thuis kwam, had ik slechts 2,4 km. op de teller. Ik was nochtans méér dan 'n uur weggeweest. Ik schat dat ik iets meer dan 7 km. gewandeld heb. Ik heb dat kaartje dan maar naar de prullenbak verwezen.
Het was dus vandaag geen superlange wandeling, temeer daar we in de voormiddag en middag, deftig "getaffeld" hebben in Genk (lees: traag voortbewegen). We wilden nog wat shoppen en ergens gaan tafelen. Maar daar word je zo moe van ....ha, ha, ha.
Niets is minder waar, eens terug thuis wilde ik toch nog even de benen strekken en doorheen Pietersheim wandelen. Het was dus gewoon op automatisch piloot, de gekende route en onderweg wat foto's maken. Eerst in de kinderboerderij, dan langs de grachten van de ruïne en het kasteel en dan langs hoeve De Merode. De hoeve behoorde vroeger bij het kasteel en de toegangspoort dateert nog van de 16e eeuw. Het gebouw zelf is deels van de 17de eeuw, deels begin 18de eeuw.
Op de Putstraat vind je de oudste woning van de streek, 1686 staat er op de gevel. Terugkeren deed ik via het kasteel Alicebourg.
Morgen staat er weer 'n fietstocht op het programma, dan ga ik naar Vaals, het drie-landenpunt. Er zal stevig mogen geklommen worden.
Na mijn geweldige fietstocht van gisteren hadden jullie misschien gedacht dat het voor mij 'n rustdag zou worden vandaag, maar niets is minder waar, integendeel, het was 'n goed gevulde dag. Deze voormiddag heb ik samen met mijn echtgenote gewerkt in de tuin, daarna 'n stevige wandeling gemaakt en ten slotte naar het einde van de koers en de bekerfinale voetbal gekeken. Ja die tuin, het werd zo stilletjes tijd dat we konden zaaien. Maar eerst dienden de perselen nog maar eens onkruidvrij gemaakt te worden om vervolgens te zaaien en water te geven. Kunnen jullie geloven dat het deze ochtend behoorlijk fris was, ik diende zelfs mijn werkjas aan te trekken. Er hing zelfs wat mist. Maar na de koffie klaarde het op en werd het warm.
Daar heb ik deze namiddag dan ten volle van geprofiteerd om 'n fikse wandeling te maken. De rode wandeling in Gellik stond ook al 'n tijdje op mijn to-dolijstje. Je begint die wandeling in feite op de Kounterstraat, dan de ijzeren brug onderdoor om in Gellik de wandelweg naast het kanaal te nemen. Op 'n bepaald moment moet je rechtsaf, het veld in om uit te komen op de Gellikerweg, precies op de grens tussen Eigenbilzen en Gellik. Je dient daar gewoon de straat over te steken om de rode wandeling verder te zetten.
Op de grote weg Eigenbilzen - Gellik, steek je ook gewoon de straat over en daar gaat de rode wandeling over in 'n boswandeling. Je ziet er 'n mooie omgeving maar ook grote plassen water kruisen je pad. Eens terug op de Kewithstraat is het afgelopen met modderige stroken. En wat is 'n wandeling zonder paarden ...?
Een laatste opmerkelijke foto maakte ik op weg naar huis. Het Limburgs kampioenschap biertonrollen, wie had daar al ooit over horen spreken ....?
De Achelse Kluis stond al een tijdje op mijn programma, alleen waren de weersomstandigheden nog niet goed genoeg om er heen te trekken. Dat was vandaag wel het geval, het zou droog blijven met niet te veel wind. In feite zou morgen donderdag zelfs 'n betere dag zijn, maar bij ons in België is het dan 'n feestdag - O.L.Heer Hemelvaart - en ik vreesde 'n beetje dat de fietspaden dan overvol zouden zitten. Gefietst werd er dus vandaag en dat, zoals gezegd naar de Achelse Kluis, 'n rit van meer dan 130 km. Ik had er geen schrik van, de conditie is goed en ik heb in het verleden die rit al verschillende keren gemaakt, ik wist dus wat ik kon verwachten.
Ik vertrok langs de Zuid-Willemsvaart om na welgeteld 54 min., brasserie Brug 36 te passeren in Dilsen-Stokkem. Die brasserie was onze locatie afgelopen maandag met mijn ex-collega's. Met bus en 'n stuk te voet, deed ik er maandag méér dan 'n uur over om tot ginder te geraken. Vervolgens kwam ik aan het Eilandje in Neeroeteren. Iets verderop in Tongerlo heeft het heel even gedruppeld, eigenlijk nauwelijks het noemen waard.
En in Bree effe afgestapt aan de kapel van O.L.Vrouw van Rust, gebouwd in 1904. Ik ben geen gelovig mens - gelovig in de zin van regelmatig naar de kerkdiensten te gaan - maar ik heb wel zo iets dat mij daar even tot rust brengt en de hoop uitspreekt dat het weer 'n rit zonder ongevallen zou worden. Even verder, weer 'n prachtig staaltje van streetart. Mooi.
In Hamont-Achel had ik aan "de doodendraad" 'n babbel met 'n Nederlands koppel, wonende in Utrecht. Dat hadden zij nog nooit gezien en ze waren onder de indruk. Daar diende ik even de grens over te steken, naar Nederland dus, om doorheen 'n stiltegebied te fietsen.
En dan kwam de beloning, de Achelse Kluis. Voor koffie, taart en cola, betaalde ik 8,70 euro. Er zat redelijk wat volk op het terras. Op dat moment had ik 60 km. op de teller, de terugtocht kon beginnen. Eerst doorheen Neerpelt om daarna naar Peer te fietsen. Daar heb ik mij even in de luren laten leggen, wegenwerken noopten mij om van mijn parcours af te gaan, gevolg ... weg kwijt en geen gps in mijn bezit. Ik heb dus diverse keren, voorbijgangers de juiste weg moeten vragen. Zo kwam het dat ik tot Opglabbeek enkel grote wegen heb gevolgd ipv. het fietsroutenetwerk. Nu, ik ben er ook geraakt en het is weer 'n les in aardrijkskunde en het gevoel voor richting.
In Opglabbeek kwam ik weer mijn nummertjes tegen en zo kon ik oa. in As langs molen 't Mieleke fietsen, 'n molen van de 18de eeuw. Verder heb ik geen foto's meer gemaakt, ik was aan 'n goed tempo bezig en dat wilde ik zo houden. Na 135 km.'n gemiddelde halen van 22 km/uur, dat noem ik niet slecht. En of dat stoppen aan dat kapelletje zijn nut gehad heeft, ik heb alleszins geen problemen onderweg gehad en de fiets bolde prima.
Achteraf lieten mijn kinderen mij weten dat zij effe gedacht hadden om de Achelse Kluis ook als 'n te fietsen opdracht toe te voegen, maar dat zij het niet gedaan hebben omwille van de afstand en of ik dat wel zou aankunnen. Ik heb hen vandaag het tegendeel bewezen. En het is misschien grootspraak, maar ik ben nooit in 't rood moeten gaan, in tegendeel, ik had nog energie over bij thuiskomst.
Verdorie, 370 meter te weinig gewandeld, anders had ik precies de 1.000 km. wandelen bereikt. Grapje uiteraard, die 1.000 km. komen er wel een van de volgende dagen, niet zeuren dus. Maar ja, je bekijkt na je wandeling je nieuwe cijfers en je ziet dan je op 'n haar na 'n mooi wandelcijfer had kunnen bereiken.
Voor morgen zal het alleszins niet zijn, want dan ga ik fietsen. Mijn doel is de Achelse Kluis in Hamont-Achel, 'n stevige rit. Vandaag heb ik gewandeld en wederom vanuit 'n andere vertrekplaats. Ik nam de bus richting Opgrimbie en Boorsem. Aan de halte, de Rijksweg over richting de molen, De Stormvogel. Deze molen kwam in de plaats van zijn voorganger die in 1858 afbrandde. Een mooi weetje is ook dat in 1963 onze toenmalige Koning Boudewijn gezorgd heeft dat de romp van de molen volledig wit geschilderd werd. Boudewijn had 'n residentie in het naburige Opgrimbie en zag uit op die molen.
In Boorsem aan de brug zag ik de "Reuzen Margriet" staan, volgens mijn app Obsldentify, uiterst zeldzaam. Daarna ging het langs de Zuid-Willemsvaart gewoon rechtdoor tot in Rekem. Daar had ik de keuze, gewoon het kanaal blijven volgen of toch maar Oud-Rekem binnenstappen. Ik koos het laatste. Zo kwam ik oa. langs de oude directeurswoning van het vroegere OPZ dat toen gehuisvest was in het oude kasteel. Wat verderop staat de oude gendarmerie.
En nu ik toch bezig was, wandelde ik gewoon verder binnendoor richting Neerharen. Daar trof ik Rita en Jeu, oude bekenden, plezant om effe 'n babbeltje te slaan. In Neerharen op de Heirbaan staat alles in frisse lentekleuren. Aan de sluis voer juist 'n schip binnen.
Ik had vandaag voor alle zekerheid mijn jas aangedaan, maar dat heb ik mij toch beklaagd, op momenten was het zelfs warm. Het enige voordeel van 'n jas zijn die verschillende zakken voor je portefeuille, gsm, stuk fruit, koekje enz. Maar ik ga zeker niet klagen, laat die zon maar schijnen, zeker na na die plensbui van gisteren die ik te verduren kreeg.
Verdorie, het heeft niet mogen zijn, per fiets naar de bijeenkomst gaan met ex-collega's. De weersverwachtingen waren niet van die aard om veel risico's te nemen, zeker niet bij het terugkeren. In de latere namiddag werd hondenweer voorspeld. En maar goed dat ik dit wijs besluit nam, ik ben in de plaats met de bus gegaan en bij vertrek in Lanaken, begon het al wat te druppelen. Ik had telefonisch afgesproken met 'n collega die mij aan de bushalte zou komen halen en nadien daar ook zou terugbrengen.
Het was 'n aangename namiddag waarbij zoals dat hoort, "veel oude koeien uit de gracht werden gehaald". Voeg daarbij dat er heel wat gekletst werd over ditjes en datjes, en dat alles onder het genot van enkele drankjes. Het was al weer effe geleden dat we mekaar nog gezien hadden, 'n juiste datum afspreken is soms moeilijk. Ze zeggen toch dat gepensioneerden weinig tot geen tijd meer hebben. En dat klopt in de praktijk ook zo, hobby's, kleinkinderen en genieten van het leven, iedereen ervaart dit wel.
Maar goed, iets na 17u00 vonden wij het welletjes en maakten we de promesse om de volgende ontmoeting niet meer zo lang op zich te laten wachten.
En terug in Lanaken, ... wat dachten jullie, ... een stortbui. Het is slechts 1 km van de halte tot thuis, maar deze jongen werd kletsnat. Als 'n verzopen kat kwam ik thuis aan. Maar waar maak ik mij druk over, er bestaan ergere dingen in het leven, wat droge kledij en het leed is geleden.
Er werd dus vandaag niet gesport, dat zal voor morgen zijn. Fijne avond nog.
Wat doe je zoal op 'n zondagmorgen, zeker als je bijtijds aan de ontbijttafel hebt gezeten, "de hort op", gaan wandelen. Ook al is het pas 7u58, dat is juist het fijne aan vroege wandelingen, je bent zogoed als alleen, je ziet de natuur ontwaken en de vogeltjes communiceren. Zalig toch.
Ik vertrok langs de Sportoase. Daar zag ik pas goed welke impact die regen van afgelopen donderdag op de velden heeft gehad. Aan de brug van Briegden ging ik naar beneden, naar het jaagpad. Daar werd ik al direct toegejuicht door 'n handschoen op paal .... En dan ging het gewoon rechtdoor om aan de brug van Veldwezelt terug omhoog te gaan. Aan de andere kant zag ik 'n grote fietsers op de plek waar ik even te voren nog gewandeld heb. Als ik zelf aan 't fietsen ben, en ik zie zo 'n grote groep op mij afkomen - zeker op die smalle jaagpaden - dan krijg ik het altijd 'n beetje benauwd. De voorste mannen in de groep hebben je gezien, maar die achteraan in de groep, hebben zij je gezien .....? Altijd effe uitkijken in dergelijke gevallen.
Aan het industrieterrein moest ik terug omhoog, ook daar zag ik de modderstromen die het fietsers en wandelaars moeilijk maken. Eenmaal het oude spoor en de fiets- en wandelbrug over, was ik terug in het centrum. Het kunstwerk aan het gemeentehuis is nu helemaal klaar. Op facebook werd zéér positief gereageerd door de buurtbewoners.
En bijna thuis en je ziet die schaapjes grazen, dan kan je dag niet meer stuk. Namiddag gaan we de plaatselijke horeca nog wat steunen en morgen ga ik naar 'n bijeenkomst van ex-collega's in Dilsen-Stokkem. Dat zal per fiets zijn.
Vandaag had ik maar één doel, namelijk Alden Biesen in Rijkhoven. Nu, achteraf kwam er nog 'n tweede doel bij, maar daar heb ik het seffens over. Alden Biesen dus, 'n immens kasteel met 'n mooie tuin, reeds in de 13de eeuw was er sprake van de locatie. Vroeger was het 'n landcommanderij van de Duitse Orde. De laatste kasteelheer, Armand Roelants du Vivier stak in 1971 de open haard aan om mensen van de Vlaamse Overheid te kunnen ontvangen. Het kasteel zou verkocht worden aan de Vlaamse Overheid. Maar omdat de schouwen slecht onderhouden waren, is er brand ontstaan en brandde het dak volledig af. Gelukkig is het kasteel volledig gerestaureerd en is nu 'n pareltje.
Voor mijn fietstocht vertrok ik doorheen Gellik en wilde via de velden naar Eigenbilzen gaan. Maar aan de Wijerdijk liep het mis, de hele toegang naar de wegen die ik wilde nemen, was dichtgeslibd door die zware regenval van afgelopen donderdag. Een grote hoop modder. Ik ben dan maar wijseljk op mijn stappen teruggekeerd en heb gewoon de grote weg genomen. Eerst doorheen Strodorp waar het ook lelijk gedaan heeft, maar de wegen waren opnieuw proper. Aan de kapel van O.L.Vrouw van Bijstand, fietste ik richting Mopertingen. In Waltwilder ging het effe omhoog langs het voetbalveld. Het volgende dorp dat ik passeerde was Martenslinde. In die kerk was ik nog nooit geweest.
En dan kwam Alden Biesen in 't zicht. Eerst doorheen de toegangspoort, het Apostelhuis. Enkele jaren terug kon je er nog iets eten of drinken. Nu is er blijkbaar geen uitbater meer. Het gebied van Alden Biesen is groot, je hebt het kasteel, de kerk, 'n groot binnenplein, 'n rozentuin, weilanden enz. Vooraan rechts heb je 'n brasserie en die zat goed vol. Als je 'n rustige en aangename namiddag wenst te hebben, kom gerust af, het is de moeite.
Wat verderop de straat vind je de rentmeesterij, die hoorde vroeger tot het kasteel. Nu is het 'n gerenommeerd hotel, Martin's Rentmeesterij. In Bilzen nog even herinneringen aan mijn jeugd opgehaald door over de Borreberg te fietsen. In mijn scholierentijd was dat "the place to be" om de meisjes te ontmoeten. Later werd de Borreberg en omgeving, het decor van Jazz Bilzen. Vanaf 1965 hebben daar vele wereldsterren opgetreden zoals oa. The Moody Blues - Ike & Tina Turner - Deep Purple - The Kinks om er maar enkelen te noemen.
En o ja, ik had nog 'n tweede doel. Dat was effe binnenspringen bij mijn kleinzoon om er 'n foto te nemen van hun kippen. Dat was ook een van de doelstellingen die ik kreeg bij mijn 70ste verjaardag. Het is 'n kort ritje geworden maar wel best aangenaam, ondanks de regen op het einde.
Dat was me wat gisterenavond, Lanaken dat +/- 88 liter water per vierkante meter te verduren kreeg, vooral de deelgemeente Veldwezelt is getroffen geweest. Maar ook in Lanaken zijn er kelders ondergelopen. Wijzelf hebben geen schade gehad, alleen, ... onze moestuin is nu kletsnat. We hadden al achterstand met het zaaien van groenten, daar zullen nu nog enkele dagen bijkomen tot alles weer opgedroogd is. Ook deze voormiddag heeft het nog geregend, het mag nu eindelijk gaan stoppen.
Na het middagmaal zag het er naar uit dat het droger ging worden. Tegen 13u00 ben ik vertrokken voor 'n wandeling, weliswaar met nog wat gemiezer. Maar 'n minuut op tien later werd het helemaal droog. Mijn bestemming was vandaag Neerharen. Achter en naast de Kinderboerderij, kon ik zelf zien hoe stevig het wel geregend heeft gisterenavond.
Via de Neerharenweg met Stoeterij Zangersheide en villa Violette, was ik dan in Neerharen. Op de Heirbaan zie je nog vele oude herenhuizen, allemaal even charmant. Vervolgens ging het naast de sluis van Neerharen richting dat kleine haventje waar er al enkele boten te water zijn gelaten. In de winter liggen ze daarnaast in het droogdok. En langs het jaagpad is het altijd rustig wandelen, daarom kom ik er ook zo graag.
Aan de sluis van Lanaken, op dat weggetje richting de tunnel, is het oppassen geblazen om geen slakken te pletten. Als wandelaar kan ik nog kijken waar ik mijn voeten zet, maar als fietser heb je daar geen oog voor. En het is niet zo dat je er maar enkelen ziet, na die regen van gisteren lag de weg vol met die rode wegslakken.
Iets verderop, nog ene stevige babbel met wat buren uit mijn omgeving. Altijd plezant om wat te "klessebessen" (wat 'n woord ... ). Bijna terug thuis vroeg ik aan mijn overburen of ze het droog gingen houden, ze vertrokken pas per fiets en de lucht achter hen zag er verdacht donker uit. Ik denk toch dat ze geluk gaan hebben.
Nog nagenietend van mijn mooie fietstocht van gisteren, zijn we vandaag met ons twee, gaan shoppen in Bilzen. We hebben binnenkort enkele feestjes en we wilden toch nog eens wat nieuws dragen, al was het maar 'n hemd of blouse. Uiteraard hebben wij van de gelegenheid geprofiteerd om ter plaatse lekker te gaan eten.
Terug thuis zag ik dat het omstreeks 16u30 zou gaan regenen, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ver wilde ik niet gaan, mijn doel was simpel, de Beekveldweg in Veldwezelt waar 'n automaat staat van aardbeien. Dat is goed gezien van de handelaar, naast zijn kwekerij, enkele automaten zetten, verser kan dus nauwelijks. Een groot bakje kost 4,00 euro en ze zijn lekker zoet.
Met dat bakje in 'n zakje, wilde ik natuurlijk niet half Lanaken en omstreken afwandelen, ik ben dus maar gewoon op mijn stappen teruggekeerd.
Foto's maakte ik aan de Brug van Briegden met zicht op het kanaal, de aardbeien, een héél klein deel van de kwekerij (in dit geval de hangcultuur - je hebt ook vollegrondaardbeien), de brug van Briegden bekeken vanuit het Louis Paul Boonpad, de trapjes aan Sappi en de keffertjes in 't Hofje. Ze vonden het blijkbaar niet zo plezant dat ik daar effe bleef stilstaan.
En nu wat die regen betreft, het is nog steeds droog maar ik zie dat in het noorden van de provincie Luik, hevige onweders voorbijtrekken, we hebben dus voorlopig geluk gehad.
Waw, wat 'n rit, meer dan 100 km. - 7 hellingen - 851 hoogtemeters - zon - genieten ......
Het kon niet beter vandaag. Ik had mijn zinnen gezet op wat klimmetjes en dat is het ook geworden. Ik vertrok rustig langs de Maas om in Kotem via de autostradebrug, die Maas en het Julianakanaal over te steken. Mijn eerste klimmetje was de Kloosterberg tussen Bunde en Meerssen. Boven op de top in het buurtschap Kasen (behoort tot Meerssen en in 2023 waren er 300 inwoners), even stop aan het O.L.Vrouwkapelletje. Even daarvoor was ik langs het kasteel van Geulle a/d Maas gefietst.
Na die eerste klim, kwam al rap die tweede, iets moeilijker, Groeve 't Rooth. Boven op de top kwam ik die man tegen met zonnepanelen op zijn fiets. Ik mocht zonder probleem wat foto's maken. Toch iets speciaals! En dan naar Valkenburg. Ik had iets meer dan 40 km. op de teller, tijd voor 'n pauze. Ik zag 'n rustig terras met de waard buiten rustig rondkijkend. Ik vroeg hem of ze vlaai hadden, en dat hadden ze. En of ik mijn fiets ergens kon plaatsen en dat kon ook. Die pauze heeft 'n gunstig effect gehad op mijn rit, bij thuiskomt kon ik bij wijze van spreken opnieuw vertrekken, zo fit voelde ik mij nog. Maar vooral prachtig in Valkenburg, was die groep menselijke beelden, geschaard rond 'n tafel. Ik heb toch even moeten wachten om 'n foto te kunnen maken, ik was er niet alleen.
De Fromberg is ook 'n mooi klimmetje, boven op de top heb je 'n prachtig vergezicht. Fromberg is 'n gehucht en hoort bij Voerendaal. Enkele jaren terug had het gehucht 45 inwoners. Wat verder heb je Gulpen, daar zag ik 'n mooie muurschildering. Die klimmetjes heb je natuurlijk vooral rond Valkenburg, de Goudsberg tussen Walem en Valkenburg, de Beversberg vanuit Gulpen en de Bruisterbosch in Eckelrade.
Terugkeren deed ik dus vanuit Gulpen naar Scheulder om vervolgens via de Torenmolen (molen is van de 17de eeuw) in Gronsveld naar Maastricht te fietsen. De Noorderbrug over en dan dat laatste klimmetje, de Sandersweg. In Lanaken heb ik ten slotte iets gedaan wat ik al lang niet meer gedaan heb, ipv. 'n biertje te drinken, heb ik eens 'n aquarius gedronken, het vocht terug op peil gebracht. Dat biertje heb ik later gedronken, tijdens ons warm avondmaal.
Ik ben zéér tevreden over mijn rit, het was prachtig weer, mens en fiets hebben wederom geen averij opgelopen en de conditie is goed. Zoals gezegd, ik had nog overschot aan energie.
Je zou het niet zeggen, maar ik heb vandaag de koelte van het bos opgezocht. Na wat huiselijke taken, heb ik daarna 'n aantal uren in de tuin gewerkt. En met die blakende zon op mijn bolleke, had ik het warm gekregen. Het leek me daarom verstandig om 'n boswandeling te maken. En niet zo maar 'n wandeling, de bedoeling was om 'n groot deel van de rode route af te stappen.
Ik vertrok langs die mooie boom op de Blindevijversweg. Daarna linksaf, de Sprokkelstraat in. Helemaal op het einde van die straat ben je dan in het bos. Aan dat houten bord, begon mijn premiumroute. Het was zalig in het bos, geen storende geluiden, enkel het gefluit en gezang van de vogeltjes. Af en toe kwam ik al eens iemand tegen en die man met zijn hond was nog sneller dan ikzelf.
Via de beek langs Domein Zangersheide, kwam ik in Pietersheim. De doorgang doorheen de ruïne was open, en al ben ik er al tig-keren geweest, het blijft mooi.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan. Daar maakte ik 'n foto van het voormalige tankstation De Brier. Na jaren leegstand en vele moeilijkheden omtrent het saneren van de gronden, is er eindelijk 'n mooie woongelegenheid gemaakt met 'n opmerkelijk vooraanzicht. Bijna thuis nog enkele foto's van de schaapjes in het Uilenspiegelpark.
Morgen ga ik normaal gezien fietsen. Wat bergjes beklimmen in Ned. Limburg.
Dag allemaal, vandaag heb ik 'n relatieve rustdag genomen. In de voormiddag gewoon effe naar de bakker, in de namiddag naar de schaakclub.
Het is maandag, wegens wekelijkse sluitingsdag van mijn eigen bakker, diende ik mijn brood dus elders te gaan halen. Uiteraard maakte ik nog een klein ommetje vooraf. Eerst door de Sint Servaaswijk met de kerk, vervolgens langs 'n heus weerstation om daarna te zien dat het straatbeeld weer zal opgeslorpt worden door de nakende verkiezingen. Ik hou daar niet zo van, het is vooral landschapvervuiling.
Een veel aangenamer beeld zie je in het Uilenstraatje met die Blauwe Regen. Die staat - in dit geval: hangt - op zijn mooist.
In de namiddag passeerde ik dit klein pleintje in de Schrijverswijk. Het wordt goed onderhouden, maar ... eigenlijk dient het tot niks. Misschien dat de gemeente er 'n paar paden kan aanleggen met wat zitbanken. Dan hebben de senioren onder ons, 'n aangenaam plekje om gezellig bij mekaar te zitten. Dat schaken is bij twee partijtjes gebleven, mijn tegenstander heeft telkens zijn Koning moeten omleggen. Desondanks hebben we beiden goed gespeeld, maar ... er kan maar eentje winnen. Bij terugkeer, nog even aangeschoven bij enkele voormalige medewerkers van mij. Koen en Kevin zijn postbode's en werkten al in ons kantoor toen ik er kantoorhoofd was. Het was 'n kort terrasje met beiden, maar we hebben toch als gelijken wat weetjes uitgewisseld.
Thuis nog 'n foto gemaakt van onze Moeraseik. Hij verloor pas recent zijn bladeren - dat is altijd zo - en staat nu mooi te blinken. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Morgen ga ik wandelen, op woensdag 1 mei fiets ik doorheen Ned. Limburg.
Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.
Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.
Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.
Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden.
Zo, ik kan eindelijk aan mijn wandelverslag beginnen. In de namiddag was het mij veel te goed weer om binnen te zitten en achter die pc te kruipen. Er was nog van alles te doen in mijn tuin. Mijn composthoop is weer wat hoger geworden met onkruid. Nu wissel ik wel af met keukenafval zoals eierschalen, fruitschillen, groenteafval, koffiepads ed. Daarnaast komt er ook mijn gemaaid gras op en kleine takjes die overbleven bij het snoeien. Zo komt er toch altijd voldoende lucht in die composthoop.
In de voormiddag ben ik dan gaan wandelen. Het zag er maar nat uit rond de klok van 9u00. Het was wel gestopt met regenen, maar om met die natte grond al direct te gaan tuinieren, dat zag ik niet zitten. Wandelen dus, en deze keer nam ik de bus baar Eigenbilzen.
Eigenbilzen - Lanaken is +/- 7 km., iets te weinig naar mijn goesting, dus kon er 'n ommetje tot aan de grens met Hoelbeek wel bij. Ik vertrok aan de Litsebeekstraat om op weg naar Hoelbeek, eerst die oude hoeve tegen te komen en daarna dat schattig goed onderhouden huisje. Hier loopt de weg wat op en bijna boven, ligt het kerkhof. Wat verderop zie je 'n mooi kunstwerk, "De Hand" dat ingehuldigd werd op 24/6/2018. Ik zou jullie de symboliek achter dit kunstwerk willen vertellen, maar dat zou te veel tekst opleveren. Het is nochtans boeiend om te lezen. Jullie kunnen hiervoor terecht op: https://eigenbilzen.nu/Hand.html. Een aanrader.
De straat verder is een der oudste kernen van het dorp, dat zie je aan die verschillende beschermde gebouwen. Eens het dorp achter mij, kon ik beginnen uit te zoeken hoe ik het beste terug kon keren naar Lanaken. Het was even rondkijken, temeer daar mijn weg overging in 'n veldpad. Ooit ben ik er wel eens geweest, en dat pad moest mij leiden naar het kanaal, en zo geschiedde. Het was nu gewoon rechtdoor naar Gellik. Ook hier heb je schaapjes in meerdere kleuren.
Via de sluis van Lanaken kwam ik uiteindelijk weer in Lanaken-centrum terecht. Daar had ik vandaag het geluk de kunstenaar in actie te zien die de muren achter het gemeentehuis aan het verfraaien is. Hopelijk blijven de vandalen er van af. Het zou zonde zijn van al dat werk.
Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.
Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...
Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.
Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.
Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.
Donderdag 25/4, 'n dag van droog weer, ideaal om wat in de tuin te werken. Een jas, sjaal en hoed had ik desondanks wel nodig, maar de tuin ziet er weer 'n stukje properder uit.
In de namiddag had ik goesting om effe op en af naar Maastricht te wandelen. Ik diende eerst 'n klein ommetje te maken om medische getuigschriften in de brievenbus van onze ziekenkas te stoppen. Daarna ging het via de grote weg naar Maastricht. Eerst passeerde ik aan de grenspaal aan de Maas in Smeermaas om vervolgens die op drift geslagen woonboot eens van korterbij te gaan bekijken. Begin dit jaar raakte hij klem aan 'n brug. Ik ben benieuwd of hij zijn woonfunctie zal terugkrijgen.
Aan Sappi-Maastricht blijft die muurschildering nog steeds het bekijken waard. Wat verderop, in warenhuis "Gedeelde Weelde" was het tijd voor 'n kop koffie. Ik werd er geholpen door 'n Engelstalig meisje in opleiding, vermoedelijk 'n studente. Terugkeren deed ik via die paar oude woningen in Caberg en de Grensstraat naar Smeermaas.
Het was wederom 'n stevige wandeling, maar die korte pauze in Maastricht bracht uiteraard soelaas.
Het scheelde vandaag een jas ten opzichte van gisteren, vooral de strakke wind was de spelbreker. Nu heeft mij dat uiteraard niet verhinderd om de straat op te gaan, eerst vanmorgen naar de bakker, dan in het centrum bij de plaatselijke handelaars wat oude dozen gaan ophalen voor ons oud papier, om tenslotte naar de bib te fietsen voor nieuwe boeken. Om het helemaal af te maken zijn we met ons twee rond het middaguur nog afgezakt naar het centrum om ergens lekker te gaan eten.
Maar eens terug thuis was de drang om te gaan wandelen toch te groot, ondanks het gemiezer. Nu viel dat gemiezer uiteindelijk nog mee, geen grote hoeveelheden dus. Ik vertrok richting de Zuid-Willemsvaart in Smeermaas om dan aan de Maas, links af te slaan. Mijn doel was vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd te wandelen, en vooral met de hoop daar nog eens wat dieren van korterbij te zien. En ja, ik had geluk vandaag, een klein groepje paarden kwam mijn richting uit. Als je zelf rustig blijft, dan zijn die paarden ook rustig, ondanks het feit dat ze toch wilde dieren zijn.
In Neerharen passeerde ik de bunker om vervolgens 'n heel klein pad in te slaan, voor mij nog totaal onbekend. Zo kwam ik bij toeval in die straten terecht die allemaal eindigen met "pad", Fluwijnpad, Vossenpad, Dassenpad, ... Zo kwam ik al wandelend voor het eerst langs de woning van onze burgemeester.
In Tournebride heb je een der oudste woningen van Groot-Lanaken. Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar domein Pietersheim en het kasteel. Ten slotte via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat naar huis. Ook bij ons thuis hebben we boshyacinten.
Dit verslag afsluiten doe ik met iedereen te bedanken die me feedback gegeven mbt. het behandelen van mijn foto's met 'n ondertitel en locatie.
Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.
Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.
Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.
In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.
Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.
Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.
Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.
Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.
Dag allemaal, vóór ik vandaag aan mijn dagelijks verslag begin, wil ik jullie toch eerst doorverwijzen naar de blog van JANELENA PPS. Vandaag heeft Jan 'n mooie bijdrage geplaatst over mijn gemeente Lanaken. Zeker de moeite waard om het eens te bekijken. Dank je Jan om onze gemeente zo fijn in de kijker te hebben gezet.
http://blog.seniorennet.nl/janelenapps/
En dan mijn wandelverslag. De bedoeling was voornamelijk om mijn gazon te maaien. Uiteraard is dat nog véél te nat in de ochtenduren, dus er kon eerst gewandeld worden. Mijn doel van vandaag was opnieuw Pietersheim. Ik nam aan de fiets- en wandelbrug, eerst dat smal pad naar beneden, naar het jaagpad, om vervolgens links af te slaan in de richting van Tournebride. Daar zag ik 'n eenzame zwaam, meestal zie je enkel koppeltjes. Aan de brug ging het weer linksaf, naar het domein Pietersheim. Deze keer heb ik het kasteel enkel vanop afstand bekeken. Daarna tussen de pilaren door, de dreef in om dan via het bos, uit te komen aan de visvijver.
Terugkeren deed ik oa. doorheen de kinderboerderij. En "Madamme Arabelle, de koffiedame" zat thuis al op mij te wachten om 'n druk op de knop te geven.
Daarna mijn werkkledij aangetrokken en gewerkt in de tuin. In de namiddag dan ipv. te gaan schaken, het gazon gemaaid. Dat kan er weer effe tegen. Morgen, als de weergoden mij goed gezind zijn, wil ik gaan fietsen, wat bergjes beklimmen in en rond Valkenburg.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er zat redelijk wat volk op het terras. Op dat moment had ik 60 km. op de teller, de terugtocht kon beginnen. Eerst doorheen Neerpelt om daarna naar Peer te fietsen. Daar heb ik mij even in de luren laten leggen, wegenwerken noopten mij om van mijn parcours af te gaan, gevolg ... weg kwijt en geen gps in mijn bezit. 
Ik ben Eddy Meuris