Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
24-06-2009
24 juni 2009 Proven - Westouter (GR 5A)
Dit wordt de laatste snipperdag uit mijn leven, of beter, over enkele dagen worden het allemaal snipperdagen. Niet getreurd, toch, en we maken ons op voor een remake van een GR-wandeling die we ook al deden in 1988: Proven - Westouter, langs GR 5A, zo'n 19 kilometer, doorheen een landschap dat zicht- en voelbaar geleidelijk aan meer geaccidenteerd wordt. West-Vlaanderen roept bij mij steevast het beeld op van lange stukken asfalt, door een vrij eentonig landschap, maar dat is vandaag bij de nadering van de West-Vlaamse heuvels wel enigszins anders. De TWQ mag dan met 43 % nog vrij laag zijn, maar naar West-Vlaamse normen is dit een pad dat de Trage wegen echt opzoekt. Echt eenvoudig is dit niet in een streek waar boeren het isolement van hun boerderijen vastleggen door alle wegen ernaartoe tot privé-wegen uit te roepen. (Een kleine anekdote: toen zo'n West-Vlaamse boer enkele jaren geleden naar ons eigen Buizingen kwam, om een boerderij over te nemen, duurde het amper enkele weken voor een door joggers en wandelaars geapprecieerde veldweg langs beide zijden afgesloten werd met een metalen hek. De reactie liet niet op zich wachten, en de hekken moesten definitief opnieuw open. De arme man was zo'n in zijn eer gekrenkt, dat hij meteen uitweek naar Frankrijk. Het zou me niet verbazen mocht hij zijn hekken meegenomen hebben.)
Wij liepen als het ware in een wijde boog rond Poperinge, met de resten van de aloude hopvelden in het eerste deel van de wandeling, en de steeds nadrukkelijker in het blikveld aanwezige getuigeheuvels in het tweede deel ervan. "Ze" hadden warm zomerweer voorspeld, maar een stevige ONO-wind zorgde ervoor dat het geen dag van puffen en blazen werd. Toen we in Westouter aankwamen, bleek dat alle toeristischel trekpleisters (terrassen annex taveernen en andere laafgelegenheden) gesloten waren. Dat werd een geluk bij een ongeluk, want zo ontdekten we het enigszins alternatieve "Au Temps des Cérises", een wat onverwachte combinatie van café en boekhandel - en wat voor een!
Van spoorwegnostalgie kon nauwelijks sprake zijn. Proven werd destijds bediend door het trammetje van de lijn Poperinge - Veurne, dat hier gewoon de hoofdwegen volgde, en dat laat geen sporen na, na zovele jaren. Een kleine twintig jaar reed hier ook een echte trein: de lijn (76) was door de Duitsers aangelegd in WO I, om het front te bevoorraden, maar haalde niet eens de tweede helft van de dertiger jaren. Met 2 reizigerstreinen per dag in elke richting trek je natuurlijk niet veel klanten aan, en de deels parallelle tramlijn had een beter gestoffeerde dienstregeling.
Eigenlijk waren we voor de 3106 gekomen, maar rond dit uur vind je nog opvallend dicht bij het Halse station parkeerplaats, al komen de wagens gestaag aangereden. Daardoor kunnen we wat vroeger weg, en wel in de uit 3 vierledige stellen samengestelde 3906. Ook eerste klasse is gezellig gevuld, al is er nog meer dan voldoende plaats, ook in tweede. Binnenkort, tijdens de toeristische periode, wordt deze trein weer met een stel ingekort - althans zo was het in de vorige jaren, en dan wordt het wel drummen, zeker buiten de jaarlijkse vakantieperiode. Van Brussel naar Poperinge kan het op dit uur niet zonder overstap, al wordt in Railtime gesuggereerd dat de IC-trein in Kortrijk gekoppeld wordt aan de 7048. Fout dus, want de IC bestaat uit een M6-stel, en de P-trein is een schamele break. Koppelen zal dus niet lukken. Gelukkig geeft het papieren spoorboekje wel correcte informatie, en we zijn dus voorbereid op een overstap. Die verloopt bijzonder vlot, ook al omdat onze trein uit Brussel vrijwel de hele weg op tijd rijdt; in Brussel-Zuid is alleen een P-trein uit Oostende afgeschaft, maar voor de rest is het een vlotte spits. We bereiken Poperinge dus met 3 treinen die allemaal stipt in overstappunt of eindstation arriveren. Het belbusje van lijn 69 (Poperinge-Noord) komt mooi op tijd voorrijden. Acht reizigers moeten mee; de tijd dat we alleen meereden ligt ver achter ons. Het is toch wel een knappe, bruikbare oplossing voor een aanvaardbaar OV in rurale streken. Een reiziger komt niet opdagen. De chauffeur wacht een minuut of twee, en vertrekt dan. Hij brengt de belbuscentrale op de hoogte, en het is duidelijk dat handenvrij bellen hier geen overbodige luxe zou zijn. Blijkbaar duurt het net zo lang als bij een reservering om in de centrale binnen te geraken. We maken een ommetje langs Watou, en dan is het onze beurt. In Proven, waar de halte verleden jaar nog niet uitgerust was (na werken), is de toestand hersteld. Bushokje en halteborden zijn terug.
Onze afspraak voor de terugrit ligt vast om 16:05 aan de halte Westouter Neerplaats. Om 15:50 zien we al een belbus opduiken, met reizigers, maar blijkbaar is dat niet de onze, want vanuit de verte zien we een reiziger uitstappen, en weg is het busje. Even later komt een tweede belbus aangereden, naar Ieper. Ik informeer toch maar even bij de vrouwelijke chauffeur, maar ze stelt me gerust: de eerste bus was haar tegenrit van de Ieperse belbus, en onze belbus naar Poperinge zou wel niet lang meer op zich laten wachten. En inderdaad, 2 minuutjes na het afspraakuur komt hij aangereden. Ook deze bus heeft een viertal reizigers.
In Poperinge staat nog geen trein klaar. Dat bevreemdt me wat, want meestal staan de treinen hier 63 minuten te wachten op de terugrit, maar dat is nu blijkbaar niet het geval. Het is inderdaad IC 2336 die na amper 3 minuten terugrijdt, zij het met ander personeel. Het is ms 315, waarvan de snuit stilaan doorzichtig lijkt te worden: de strijd tegen de graffiti lijkt hier dan wel gewonnen, maar de collateral damage is aanzienlijk. Op een zomerdag als vandaag is het ontbreken van airco zonder meer spijtig. Spijtiger is nog dat de vernieuwde stellen ook nog vele jaren zonder afdoende koeling zullen rondrijden. In Kortrijk wordt een stel aangekoppeld. We rijden probleemloos naar Brussel-Zuid. Nog altijd geen trein in vertraging, maar dat liedje is nu snel uit. CR 1589 staat aangekondigd met 6 minuten vertraging, en zou dus theoretisch een minuutje na IR 3139 moeten vertrekken. We gaan voor de laatste, maar vanop het perron zie ik beide treinen nagenoeg gelijk Brussel-Zuid binnenrijden. Terug naar de CR is net iets te veel gevraagd, al ken ik het scenario van de volgende rit wel: vanaf Vorst-Zuid zitten we achter CR 1589, en dan is de rekening snel gemaakt. We komen in Halle aan met 7 minuten vertraging: tussen Brussel-Zuid en Halle hebben we dan ook voortdurend tegen een slakkengangetje gereden, wat me wel verbaast, want vanaf Vorst moet die CR toch ook snelheid kunnen halen. Niet dus!
GR 129 loopt van Brugge naar Dinant, en nog niet zo lang geleden verscheen een nieuwe Franstalige topogids voor het Waalse traject dat loopt van Ellezelles naar Dinant. Ten opzichte van de vorige editie zijn nogal wat wijzigingen gebeurd, en dat vooral om de verharde tracés te ontlopen. Vandaag hebben we gemerkt dat men daar vrij goed in geslaagd is: met een TWQ van 69 % scoort dit stukje GR (18 km lang) meer dan behoorlijk. Toch even opletten: zelf heb ik als ontwerper van gelegenheidswandelingen af en toe de neiging om me blind te staren op wat er theoretisch zou moeten liggen, en dat gaat vaak ten koste van het pragmatische. Ook hier balanceren bepaalde wegen op het randje van het doenbare (sommige ontbreken zelfs op de topografische kaart!), maar je zult me niet horen klagen over het gebruik van moeilijke wegen, als daarmee stroken asfalt en beton vermeden kunnen worden. Het deel Ellezelles - Mainvault mag in deze zin uitzonderlijk genoemd worden dat je bijna 18 km stapt zonder zelfs maar even in de buurt van een dorpskern te komen. Je ziet ook opvallend weinig kerken in de omgeving van het pad, en van ravitaillering is al helemaal geen sprake. Vergezichten, zo typisch voor wat hier het Pays des Collines heet, zijn er des te meer. Voor de treinfans is er alleen een stukje van lijn 82, tussen Ellezelles en Ronse tussen diep uitgegraven taluds. Het eindpunt (Mainvault, Coucou) lag destijds aan de tramlijn die Ath en Frasnes-lez-Buissenal verbond; de tram kwam hier na een traject door de velden langs de hoofdweg te liggen en dat tot in het centrum van Mainvault. Ik heb geen spoor van een bedding meer gevonden, al zijn er nog wel resten van vroegere beddingen dichter bij Ath.
De verplaatsing: Halle - Brussel-Zuid IR 3107 8:19 8:29 (ms 358) +4 Brussel-Zuid - Zottegem IC 2330 8:41 9:14 (ms 410) + 15 Zottegem - Ronse (Schoonboekstraat) lijn 21 10:20 10:50 (ab 2208-38 - Geenens - Jonckheere Transit 2000 met Volvomotor) +2
Mainvault (Coucou) - Ath lijn 9 16:13 16:27 (ab 4621-12 - Roman - Van Hool Linea met Volvomotor) +1 Ath - Halle IR 3116 16:49 17:17 (ms 371) - stipt
De ochtendspits verloopt vrij vlot: alleen IR 3907 heeft 10 minuten vertraging en deze keer wordt hij als eerste naar Brussel geloodst. Onze IR 3107 moet wachten in Lot , en dat resulteert in 4 minuten vertraging in Brussel-Zuid. Op de aankondigingsborden is nauwelijks wat rood te bespeuren: het lijkt geen slechte spits geweest te zijn. Ook onze IC naar Poperinge rijdt zo goed als op tijd, en alles ziet er dus prima uit. In Denderleeuw moet de buffertijd opgemaakt, maar geen probleem: ook hier kan onze trein op tijd vertrekken. Vanaf Welle wordt het verdacht: de trein haalt nauwelijks snelheid en komt wat verder - voor een gesloten sein - helemaal tot stilstand. Ik zie de treinbestuurder uit het treinstel klauteren - wie af en toe met een speciale trein meerijdt, weet dat uitstappen zonder perron geen sinecure is - en hij scheurt het obligate briefje met de toestemming om het sein te "overschrijden" en verder te rijden "op zicht" uit het doosje aan de seinpaal. En ja, er volgt ook nog een mededeling van de treinwachter: technische storing, en vermoedelijk 10 à 15 minuten vertraging. Onze bus zullen we dus wel mogen vergeten, want daar is geen ARIBUSsysteem tegen opgewassen. De trein passeert een 7-tal overwegen, waarvan sommige bewaakt worden door de lokale politie, en eigenlijk duurt het tot net voor Burst voor we opnieuw normaal rijden, want aan een tweede seinpaal heeft zich hetzelfde scenario afgespeeld.
We komen inderdaad met 15 minuten vertraging aan in Zottegem en de bus is zoals verwacht vertrokken, net als de aansluitende treinen, trouwens. Tijd voor een troostende koffie rechtover het station, en blijkbaar zijn we niet de enigen die getroost moeten worden, want het legertje jonge tot piepjonge examinandi groeit zienderogen in de cafés. Sommige pro's doen zelfs meer dan een café aan... De schoolopvang kan hier niet tegen op.
De busrit verloopt vlot en met meer jonge passagiers dan normaal. Het valt ons op dat geen enkele BuzzyPass bovengehaald wordt (moet worden) en de chauffeur wordt nauwelijks een blik waardig geacht. Dan gaat het er in het Halse toch wel even anders aan toe.
Voor de terugrit is het behelpen met de zeer fragmentaire dienstregeling van lijn 9 Ath - Tournai. De accommodatie aan de halte beperkt zich tot een haltepaal, gelukkig met volledig haltebord en een goed leesbare dienstregeling. Daar is trouwens plaats zat op: amper 2 bussen bedienen de halte, al wil dat niet zeggen dat er niet meer ritten zijn: die rijden via Mont de Mainvault, en slaan net voor onze halte linksaf, maar zelfs dan is de keuze beperkt.
De bus laat op zich wachten. Als je dat bij de Henegouwse TEC meemaakt op zo'n landelijke lijn, dan kun je stilaan rekening beginnen houden met een staking. Maar met 8 minuten vertraging komt hij er toch aan. De chauffeur verontschuldigt zich meteen voor de vertraging, en voegt eraan toe dat hij in Anvaing opgehouden werd door een vrachtwagen. Niet dat we hem meteen zouden uitgekafferd hebben omdat hij vertraging had, maar het is toch een handige zet om een agressieve snauw te vermijden. Meer chauffeurs zouden dit moeten toepassen, zeker als het om een uitzonderlijke vertraging gaat, zoals die van onze bus. We komen in Ath aan met nog 6 minuten vertraging; we waren de enige reizigers, maar voor de terugrit is er toch wat meer belangstelling, al zou je de reizigers nog gemakkelijk in een belbusje krijgen.
De treinrit Ath - Halle is er een zonder geschiedenis. Of toch: ik heb vanmorgen voor het eerst biljetten aangekocht met mijn rijksregisternummer, en vanmorgen hebben we wel 2 treinen genomen, maar geen controle gekregen. Nu dus wel, na Silly. Even wordt het hilarisch als de (Nederlandstalige) TBG zegt dat zo'n identiteitskaart meestal bovengehaald wordt door reizigers zonder biljet en zonder centen, maar hij kan maar beter wennen aan die reizigers die met hun identiteitskaart zwaaien. De controle lijkt me vlug en efficiënt te gaan. Het is dus ook geen probleem om 2 verschillende biljetten (Halle - Zottegem en Ath - Halle) aan te kopen. Het is een goed alternatief voor de zelf afgedrukte biljetten op A4-formaat, dat staat vast, en na vandaag zullen we waarschijnlijk fervente IK-zwaaiers worden....
Stipt om 7 haalt de wekker ons uit een verwarde ochtenddroom, en meteen begint een nieuwe nachtmerrie: we hebben een wandeling gepland, maar de treinbegeleiders hebben her en der het werk neergelegd, en dus is de ochtendspits verstoord, zoals dat heet. Maar met een bestelde belbus is thuis blijven niet zo evident, en dus wordt railtime ingeschakeld. Snel blijkt dat een paar Halse lijnen toch wel stevig onderuit gaan (we delen altijd in de Waalse klappen), maar dat heel wat treinen toch ook tamelijk normaal rijden. Dus toch maar vertrekken, naar Hoksem, vlakbij Tienen, waar we verleden jaar aankwamen na een aangename tocht langs GR128. Vandaag stappen we het vervolg, tot Ezemaal, zo'n 19 km. We volgen een wisselvallig traject, met vaak stevige, onverharde veldwegen en enkele goed bewaarde voetwegen, langs plekken waar je 360 graden rondom kunt kijken, maar even vaak met wat eentonige verharde wegen langs nietszeggende landschappen. Hoegaarden passeren we langs banale straten, hoewel een traject langs het centrum zich opdringt. Vooral aan Vlaamse kant heeft de verharding toegeslagen: met een TWQ van 42 % scoort deze GR dan ook eerder zwak, al is de wandeling als geheel toch de moeite waard. Af en toe even doorbijten, en de beloning wacht al meteen achter het hoekje. De beide Getes zorgen voor wat afwisseling, en het kasteel van Opheylissem met domein en vijvers zorgt voor een aangenaam rustpunt na een goede 13 kilometer.
De voor de hand liggende verbinding als je vanuit Halle in Tienen een belbus wil halen om 10:00, begint met de IR naar de Luchthaven van 8:47, maar dat plan hebben we de avond voor de staking al opgegeven, omdat de aansluiting in Brussel-Zuid met de IC naar Genk niet erg betrouwbaar is op dit uur van de dag. Nu er gestaakt wordt, kan er al helemaal geen sprake meer van zijn. We mikken naar de CR naar Leuven van 8:31, en die lijkt te rijden volgens railtime; als we vlot in Halle geraken moet de CR naar Dendermonde van 8:23 zelfs tot de mogelijkheden behoren; de P-trein 7515 naar Leuven (met gemoderniseerde M5) is ondertussen ook afgeschaft, al rijdt hij acht minuten vroeger dan voorzien leeg door Halle. Treinen kunnen nu eenmaal rijden als er een bestuurder is, maar zonder treinbegeleider kunnen er geen reizigers mee. Halle - Brussel-Zuid doen we dus aan boord van ms 603 (CR 1557 8:23 - 8:34) en we komen er goed vanaf met 8 minuten vertraging bij aankomst in Brussel-Zuid. Over de radio werd al even gesuggereerd dat de staking misschien voorbij was, maar daar is nog niet veel van te merken. Op enkele lijnen wordt een flink uitgedunde dienst gereden, met fikse vertragingen. Gelukkig lijkt de schade tussen Gent en Brussel mee te vallen, en dat is meegenomen: we willen de IC naar Genk nemen van 9:09, waarmee we probleemloos de aansluiting in Tienen zouden moeten halen. Toch is er een trein op het aankondigingsbord die in het oog springt: de IC naar Liège van 8:28 staat er aangekondigd met 38 minuten vertraging, en die zou ons dus nog beter uitkomen. Even later wordt zelfs aangekondigd dat deze trein zich op spoor 3 bevindt. Ik weet niet goed wat ik hiervan moet denken, maar inderdaad, op spoor 3 staat een lang stel M4 van Liers (LSL) en er lopen ook treinbegeleiders, die me verzekeren dat deze trein zal rijden en zal vertrekken zodra ze hem "klaargemaakt" hebben. En inderdaad, rond 9:10 vertrekt hij, zo goed als leeg. Van de IC naar Genk is op dat ogenblik nog geen spoor te bekennen: het is een goede gok gebleken om voor de IC naar Liège te kiezen. De (Vlaamse) TBG noemt hem in zijn aankondiging trein 1707. Om 9:53, met 44 minuten vertraging, arriveren we in Tienen, de belbus kan ons niet ontsnappen. Onderweg vernemen we nog het trieste nieuws van een TBG dat hun collega, die in Dinant onder een trein gerukt is, de nacht voordien overleden is, en dat men daarom staakt. Dat zal achteraf een kwakkel blijken te zijn, wat me doet vermoeden dat deze stakingsactie ontstaan is na een fout gerucht. Eigenlijk maakt het allemaal niet veel uit: de feiten wegen zwaar, dat is zeker, maar of staken meteen de meest voor de hand liggende reactie is durf ik betwijfelen. Een zwarte armband, een mededeling in de trein, zou bij de meeste reizigers ongetwijfeld veel meer medeleven en sympathie opwekken, dan nog maar eens een staking, die eigenlijk ook een vorm van agressie is, in de andere richting dan, en waarbij even onschuldige slachtoffers vallen.
De belbus van firma "De Bezembinder" (zonder nummer, maar met nummerplaat XRI.128) laat even op zich wachten, maar erg is dat niet. Eerst rijden we naar Wimmertingen om een medepassagier te laten uitstappen die ook al uit Leuven komt en plastisch de problemen bij het spoor beschrijft. In Hoksem is er al meteen een nieuwe klant die onze plaatsen inneemt. We zijn op het voorziene uur in Hoksem geraakt en dat is het beste wat je op een dag als vandaag kunt verwachten.
Onderweg lopen we even over een restant van de trambedding van de lijn Beauvechain - Tienen, en in de buurt van Hoegaarden liep lijn 142 Namur - Tienen. Die is nog heel wat duidelijker in het landschap aanwezig. Van de oude tramlijn Jodoigne - Sint-Truiden vinden we niets meer terug, noch in Opheylissem, noch in Ezemaal. En van duidelijk aanwezig gesproken, dat is het minste wat je kunt zeggen van lijn 2, de HSL tussen Leuven en Ans, die we kruisen in de buurt van Hoegaarden.
De terugrit lijkt probleemloos te zullen verlopen: van Ezemaal naar Tienen zitten we in ms 386 van IR 3640 (16:58 - 17:03, die met 1 minuut vertraging rijdt). De overstap in Tienen verloopt vlot: de IR is nauwelijks vertrokken als de IC naar Gent al aangekondigd wordt: loc 2747 sleept een stel M6 (met o.a. 61033) dat zelfs te vroeg in Brussel-Noord (17:10 - 17:43) aankomt. Maar dan kan de miserie weer beginnen: richting Halle rijdt alleen de CR van 18:02, maar we opteren voor de CR naar Geraardsbergen van 18:17 (1589 18:17 - 18:37, die uiteindelijk in Halle met 16 minuten vertraging zal aankomen (ms 697). Dat is 40 minuten later dan voorzien. We hebben ontegensprekelijk een aantal keren geluk gehad, en dat is wat je op een dag als vandaag nodig hebt. Je opwinden heeft weinig zin, en als het af en toe eens meevalt, kun je weer even opgelucht ademen. Dat moet zo ongeveer hetzelfde gevoel zijn als dat van die hond die zijn slagen gewend is geraakt.
Ondertussen heet het allemaal "Pasar" (compleet onzinnige naam, waarschijnlijk weer ontsproten aan het brein van een of andere marketingknaap), maar destijds heette het gewoon Vakantiegenoegens. Te lang natuurlijk, voor de mens van de 21ste eeuw die in afkortingen spreekt én denkt. Gelukkig verschijnen er in elk nummer van hun tijdschrift nog altijd handige wandelfiches, en wat meer is, de voorgestelde wandelingen zijn meestal van hoge kwaliteit. Dat zal ook vandaag blijken, als we met een fiche uit 2005 op pad trekken. "Everbeek flirt met de taalgrens", en dat is precies wat we vandaag zullen doen. Er staan geen Waalse wachtposten aan de grens, om Vlamingen buiten te houden; ongetwijfeld zullen wij, de Vlamingen dus, hen ook op dat vlak voor zijn. Als NVA-politici met een habbekrats stemmen in Halle al menen te mogen spreken in de naam van de hele plaatselijke bevolking, zijn we daar waarschijnlijk niet ver meer af. De TWQ bedraagt 67 %, en zo ervaar je ook de hele wandeling, 10 km lang: vaak schitterende paadjes (die af en toe wel wat onder druk lijken te staan), mooie vergezichten, gezellige hoekjes, prachtige boswegen en op tijd wat extra in de vorm van een beek, kapel of vakwerkhuis. Het weer laat zich ook van zijn beste kant zien: wij dus tevreden terug naar huis na de wandeling.
Voor het invoeren van de basismobiliteit was het bijna ondenkbaar om Everbeek in de week te bereiken, laat staan op zaterdag en zondag, maar vandaag is dat relatief eenvoudig geworden. De belbus kwijt zich hier schitterend van zijn taak als ontsluiter. Het is belbus 10 Lierde - Brakel, die ook de stations van Zottegem en Geraardsbergen bedient, en ons dus erg goed uitkomt. Alleen de elektronische planner van De Lijn lijkt niet meteen in staat om een voor de hand liggende reisweg via Edingen en Geraardsbergen uit te dokteren.
Het wordt een verplaatsing in 3 schuifjes, met de nadruk op het diminutief: - Halle - Edingen (IC 1930 - 9:31 - 9:41) met loc 2134 en rijtuig 58037 achteraan; om een of andere reden lijken deze treinen sinds de laatste wijziging in de dienstregeling niet meer op tijd in Halle aan te komen, en ook vandaag vertrekken we met 2 minuten vertraging. In Edingen is er daar nog een van over. Dat is niet meteen een probleem: de overstap in Edingen is met zijn 22 minuten ruim bemeten. Men is er nooit echt in geslaagd om dit treintje (met 2-uur-dienst) goed te laten aansluiten in Edingen, en dat is spijtig, want de overgrote meerderheid van de klanten zijn overstappende reizigers. - Edingen - Geraardsbergen (IR3130) wordt gereden met ms 684. Er is maar één zetel met een cutter of ander wapen bewerkt, en dus mogen we niet te malcontent zijn. De rit verloopt voor de rest vlekkeloos. In Viane-Moerbeke ligt de vergrote parking aan het station er op deze zaterdag wat verlaten bij. Vandaag wordt ze vooral gebruikt als rendez-vousplaats voor honden en hun baasjes. We hebben een afspraak met de belbus om 10:30, mooi aansluitend dus op de trein. Het is ab2025-02 met rustige chauffeur die ons een kleine 20-tal minuten later afzet aan de halte Maandagstraat in Everbeek-Boven. Dat is ruimschoots sneller dan het volledige uur dat de planner heeft voorzien.
De terugrit verloopt analoog: belbus 2025-04 pikt ons om 15:05 op; onderweg krijgen we nog het gezelschap van een vriendelijke jongeman, die net als wij naar het Geraardsbergse station moet. De terugrit per trein is het spiegelbeeld van de heenrit, ook wat het treinmateriaal betreft: - Geraardsbergen - Edingen (IR 3115 15:38 - 15:57) - stipt; - Edingen - Halle (IC 1915 16:19 - 16:29) al even stipt.
Thuis horen we van het dramatische ongeval in Dinant. Een treinbegeleider is er door de onvoorzichtigheid en het gebrek aan discipline van een 70-jarige (die jeugd van toen toch!) onder een trein gesukkeld, met het verlies van beide benen tot gevolg. Een stevige domper op een voor de rest zo aangename dag.
Ook Floreffe, ergens tussen Charleroi en Namur aan de Samber, heeft een wandelkaart uitgegeven in samenwerking met het NGI. Wij volgen vandaag de wandeling rond Floriffoux, een bijzonder schattig gehucht, met een mooie kerk (zoals meestal gesloten) en enkele aangename bossen. De wandeling haalt maar een TWQ van 43 %, maar je hebt aan het einde echt wel de indruk dat het meer was. Bos- en veldwegen wisselen vaak af, en met enkele mooie vergezichten en een goed geconserveerde Ferme de la Tour heb je als wandelaar alles wat je nodig hebt in deze ongeveer 10 km lange wandeling. Voeg daar nog 1.7 km aan toe van station tot aansluitingspunt met de wandeling, en je komt aan 11.6 kilometer. Let wel even op: de wandeling is bewegwijzerd met bordjes met een blauwe rechthoek erop, maar die zijn weinig oordeelkundig aangebracht, zodat je vaak twijfelt, tenzij je de wandeling thuis op de stafkaart hebt uitgetekend.
Floreffe mag dan wel vlakbij Namur liggen, toch is een reisweg via deze stad niet echt aangewezen. Met aansluitingstijden van 3 minuten is de kans op een mislukking te groot, en dus zoeken we het langs een andere weg. Het kan zowaar met slechts één overstap, al leg je wel een omweg af van een twintigtal kilometers. Maar het is meteen een niet zo voor de hand liggende reisweg, en dus is het een unieke kans om de bereden lijnen eens grondig onder de loep te nemen. Halle - Mons doen we aan boord van IR 3730 (9:17 - 9:51): loc 2722 trekt een lang stel M6-rijtuigen, en wij zitten in rijtuig 61024. Het is zo één van die typische treinen net na de spits, met een ruim bemeten samenstelling, zonder veel reizigers. Plaats zat, dus. En het is rustig. De trein is in de Luchthaven vertrokken met 6 minuten vertraging (Railtime, realtime...), maar bereikt Mons op tijd. Dan moeten we de IR naar Jambes nemen: IR 3831 (10:00 - 11:07) tot Floreffe. Het is ms 807 dat zich van deze taak kwijt. De trein rijdt zo goed als op tijd tot net voor Floreffe. Daar is men blijkbaar aan het werken, en we rijden Floreffe dan ook op tegenspoor binnen, nadat we een goederentrein hebben laten passeren. Zo komen we uiteindelijk toch nog met een vertraging van 6 minuten in onze eindbestemming aan. Perron 2 is erg smal, en eigenlijk wat gevaarlijk. Het steekt schril af tegen de net vernieuwde en verhoogde perrons tussen Mons en La Louvière die we onderweg opgemerkt hebben. Onderweg is er voor de rest niet veel te beleven: in Charleroi stappen 4 juffertjes in het zwart in, en ze zijn duidelijk van plan om een feestje met veel lawaai te bouwen. Ik vraag hen beleefd of ze wel zeker zijn dat ze een eersteklasbiljet gekocht hebben. Ze lijken echt uit de lucht te vallen, en ik krijg zowaar nog een vriendelijk bedankje ook.
Voor de terugreis hadden we wel een traject via Namur voorzien, maar we stappen wat sneller dan voorzien en in de stationsomgeving van het wat zielige station is geen horeca meer te bekennen. Alleen wat resten op een muur doen terugdenken aan een restaurant dat hier lang geleden moet gelegen hebben. Dus wordt het toch opnieuw een reis met overstap in Charleroi of Mons, dat bekijken we nog even. In het station staat een busje met Infrabeller, die na de doortocht van een losse loc (2626) de borden die de reiziger van de perronwijziging op de hoogte brengen, moet wegnemen. Zou er nu echt in elke stopplaats zo iemand staan, of zal deze man van halte naar halte rijden? Bemande stations waren toch wel een eenvoudiger oplossing, lang geleden. Onze IR 3814 (een vierledig stel en ms 694, dat onze voorkeur geniet) komt er door met 7 minuten vertraging, en met negen minuten aansluitingstijd in Mons, houden we rekening met een overstap in Charleroi. We komen dan zelfs 2 minuten vroeger in Halle aan. Maar de vertraging smelt geleidelijk weg, en in Mons is er nog een vertraging van nauwelijks 3 minuten (14:53 - 16:00 +3). De reis wordt gestoord door 2 personeelsleden van de NMBS, waarschijnlijk al ingestapt in Namur of Ronet, die er blijkbaar een levenstaak van gemaakt hebben om aan een stuk flauwe kul te vertellen, die niemand aanbelangt. Zou dat nu het extraatje zijn waarop de NMBS voortaan de eersteklasreizigers trakteert: 2 dilettantische stand-up comedians, die het duidelijk ook nog erg warm hebben, want ze hebben alle raampjes opengeschoven. Ten slotte is het buiten 16 graden warm... De show duurt tot La Louvière-Sud. Ondertussen is hun publiek al gegroeid tot een zestal, dat zich waarschijnlijk ook afvraagt of de show echt go on moet. In Mons hebben we dus nog meer dan genoeg tijd om over te stappen: IR 3715 bestaat uit 2 ms 96 i.p.v. 3. Voor deze rit is dat geen probleem, maar de kans is groot dat de terugrit (IR 3739) met een stel te weinig niet in de beste omstandigheden zal verlopen. Stel 473 suist zacht naar Halle, en ook nu remt de trein af vanaf Lembeek: vlot Halle binnenrijden lijkt niet meer te kunnen, al kan het ook zijn dat de treinbestuurder bewust vertraagt, om de stilstand in Halle niet nog langer te maken. Ondanks de remming komen we trouwens toch nog stipt op tijd in Halle aan (16:09 - 16:43), op spoor 4. Op spoor 3 staat de IR naar Tournai die onze aansluitende trein geweest zou zijn, als we in Charleroi waren overgestapt.
Een historische dag wordt het, want we maken de vijfde uitstap van deze allerlaatste Paasvakantie uit mijn onderwijscarrière. Gedaan met het samenproppen van vijf uitstappen in deze korte veertien dagen, zoals dat al vele jaren onze gewoonte was. Nu ja, de laatste jaren hoefden het er niet meteen vijf te zijn, dat stamt nog uit de tijd dat de NMBS toeristische abonnementen verkocht waarmee je 5 dagen onbeperkt kon reizen in een periode van 14 (later 16) dagen. We groepeerden dan de "verre" uitstappen in Paas- en zomervakantie, vandaar. Het was dan altijd hopen op 5 dagen goed weer in deze wispelturige lentedagen, en dat kon wel eens tegenvallen. Ook nu leek het er bij het begin van de vakantie op dat het weer roet in het eten zou strooien, en we hadden onze planning al bijgesteld naar 3 of 4, edoch, we stappen vandaag voor de vijfde maal, en dat bij bijna zomerse temperaturen en onder een koesterend zonnetje. Bousval wordt het, dat de dag voordien blijkbaar zwaar geteisterd werd door de hevige neerslag uit een eerste warmteonweer - wat zijn ze vroeg - en ook vandaag is het zaak om vroeg thuis te zijn, voor het hemelgeweld losbreekt. Het wordt dan ook een korte voormiddagwandeling van nog geen 8 kilometer, die van de Baillerie, die terug te vinden is op de NGI-wandelkaart van Genappe. Kort maar krachtig kun je wel zeggen van deze wandeling: een stemmig begin- en eindpunt aan de kerk van Bousval (met het hele gamma populaire heiligen), en dan een afwisseling van holle wegen door of rakelings naast de stukjes bos en onverharde veldwegen op de hoogvlakte die hier voor de kenners tussen de lijnen 140 en 141 ligt, of tussen de Dyle en de Thyle. Lijn 141 (die vroeger Ottignies - eigenlijk Court-Saint-Etienne - en Manage verbond) is verworden tot een troosteloos geasfalteerd fietspad, dat ook wandelaars zou moeten aantrekken. De wandeling maakt er gelukkig geen gebruik van. Toch ligt de TWQ met 64 % behoorlijk hoog. Vaker hebben we al vastgesteld dat korte, goed uitgekiende luswandelingen erg kunnen meevallen. Zo ook vandaag.
De planner heeft ons op een minder geïnspireerd moment een verbinding voorgesteld via Diesdelle, waar we zouden overstappen op een bus van de TEC, richting Charleroi en dan in Genappe op de bus van lijn 19, maar dat leek me een vrij hachelijke onderneming, temeer omdat er eigenlijk een gemakkelijke (wel langere) verbinding mogelijk was met maar 1 overstap. Die danken we aan de rechtstreekse verbinding tussen Halle en Ottignies met de IR l (tussen Binche en Louvain-la-Neuve). Om 9:09 nemen we IR 3908 (ms 802); de trein rijdt met 7 minuten vertraging, en dat zal ook zo blijven tot Ottignies (10:09 + 6). Dat er geen minuutje af gaat, is vooral te wijten aan de drukte van jewelste in deze trein: het goede weer heeft ook heel wat Walibigangers aangetrokken, en dat uit zich al vanaf Brussel-Zuid. Hoeft het gezegd dat we met het extraatje dat we aan ons eersteklasbiljet hebben gespendeerd, beter een trappist waren gaan drinken? Want in Brussel-Zuid doet de treinwachter nog wel een poging om reizigers naar tweede klasse te sturen, maar tegen de overmacht is geen kruid gewassen. Vanaf Etterbeek komen meer en meer specimina van het jonge volkje aangespoeld, en de treinwachter houdt zich vanaf dan op de achtergrond. De vertraging is niet echt een probleem, want buslijn 19 rijdt zowat 3 keer per uur. We halen zelfs de voorziene bus (die van 10:20), die van Aribus bovendien een wachttijd van 3 minuten meekrijgt om aansluiting te geven met IC 2109, die ook met een vijftal minuten vertraging rijdt. Bij De Lijn gebruikt men een uurdienst al als excuus om niet te hoeven wachten op treinen in vertraging, bij de TEC is de mentaliteit al van oudsher anders; de chauffeurs wachten zelfs! Zo ook deze van ab6653 (een Renault R312 van zo'n 13 jaar oud), die ons ondanks de vertraging bij vertrek zoals voorzien om 10:37 aan de halte Bousval Gare afzet. Treinliefhebbers hoeven niet meteen naar het oude station van Bousval af te zakken, want daar blijft niets meer van over...
De terugrit gebeurt op dezelfde wijze: ab 6626 (zoals de 6653 van de nieuwe stelplaats Baulers, en van hetzelfde type) pikt ons om 13:23 op en brengt ons stipt naar Ottignies (13:40), waar ik aan het TEC-loketje meteen een aantal buskaarten koop van 20.00 EURO, luxe die je alleen bij de TEC Brabant-Wallon, Charleroi en Namur-Luxembourg hebt. Het maakt dat je kaartje wat minder snel op is, en dat je de chauffeur niet hoeft op te zadelen met de aanmaak van de kaarten. Bovendien kun je met een betaalkaart betalen, en dat kan nog altijd niet op bus of tram. Voor alle duidelijkheid: je kunt ze wel gebruiken bij de TEC's die deze handige dingen niet verkopen. Ook nu hebben we met IR 3935 een rechtstreekse verbinding naar Halle. We laten IC 2134 van 13:47 dus maar rijden, die levert ons toch geen tijdwinst op. Deze trein wordt aangekondigd met een verminderde samenstelling, en inderdaad: i.p.v. de gewone 2 ms 96 rijdt één, weliswaar gemoderniseerd, klassiek tweetje binnen. Later zal ik vernemen dat in Habay (Abbay volgens De Morgen) een werknemer van de NMBS dodelijk geëlektrocuteerd is, en dat het verkeer op lijn 162 door dit drama in de knoop ligt. Hoe schrijf je hier nu een gepaste, respectvolle zin achter? Onze IR (ms 813) rijdt stipt tot net voor Watermaal. We maken er vijf minuten vertraging, die in Brussel-Zuid opgelopen is tot 6. Het zou geen probleem mogen zijn om tussen Zuid en Halle wat vertraging in te lopen, maar dat is zonder block 7 in Halle gerekend. Vanaf Lot remt de trein af, zodat we uiteindelijk met een slakkengangetje met 7 minuten vertraging (14:51 + 7) aankomen in Halle. Je weet natuurlijk nooit echt wat de reden kan zijn voor deze hapering, maar mij begint het toch op te vallen hoe vaak treinen opgehouden worden tussen Lot en Halle (en hoe vaak seinen pas op het allerlaatste moment opengezet worden, zodat treinen al ergens in de velden moeten afremmen... - dat zie je als je in Halle op treinen naar Brussel staat te wachten.) De hemel is nog altijd zo goed als wolkeloos; over 2 uur zal het klank- en lichtspel al opnieuw volop aan de gang zijn. Wij hebben er 5 wandelingen op zitten, zonder een druppel regen. Veel, veel geluk moet je hebben. En tot dat vijfde van de kijkers en luisteraars behoren die een wat ingewikkelder weerbericht wel begrijpen...
"Les Amis de Saint-Jacques" hebben ondertussen al enkele Compostellatochten samengesteld, al dan niet in samenwerking met de SGR. Vandaag vatten we er een aan die a.h.w. door onze achtertuin loopt: Brussel (Hallepoort - Nivelles), die we tot Halle zullen lopen. Dat is een tocht van ongeveer 21 kilometer, die voor een vrij groot deel samenvalt met de GR12. Met een TWQ van 28 % scoort dit traject slecht, en dat hoeft ons niet te verbazen: er zijn natuurlijk wel enkele (mooie, aangename) parken in Vorst en Ukkel, en in de buurt van Beersel worden fijne voetwegen gevolgd, maar voor de rest is het niet zo veel soeps: lange stukken straat en laan in het Brusselse, en slecht geïnspireerde ontwerpers tussen Beersel en Halle; zeker in het laatste deel waren er meer mogelijkheden, tenzij het er de ontwerpers natuurlijk om te doen is de oorspronkelijke Compostellaweg zo nauwkeurig mogelijk te volgen.
Ook over onze verplaatsing kunnen we wel erg kort zijn: we namen om 11:30 IC 1910 in Halle en die had ons in 9 minuten in Brussel-Zuid moeten brengen, maar hij deed er vier minuten langer over. Loc 2117 duwde een stel M4's, en wij zaten in rijtuig 51037. De schrale bezetting van deze trein stond in schril contrast met de drukte in Brussel-Zuid. Daar werd zelfs omgeroepen dat reizigers hun biljet in de trein mochten nemen, omdat de rijen aan de loketten te lang waren. Ik vraag me af hoe de TBG's daarvan op de hoogte worden gesteld?
Vandaag redeneren we net omgekeerd van gisteren: het beste weer is voor de namiddag, dus vertrekken we laat. En inderdaad, als je de foto's bekijkt, zie je hoe de zon meer en meer van de partij is. Wie zich mijn loftuitingen van het deel Anseremme - Gendron-Celles nog herinnert, moet gewoon maar eens "terugbladeren"; alles van toen is ook vandaag van toepassing op dit korte stukje GR (zowat 9 km), mits toevoeging van enkele laddertjes (vrij recent, dacht ik, want ik kan ze me van vorige gelegenheden niet herinneren) en van de bijrivier de Iwoigne, die onder het prille lentegroen minstens zo mooi is als de Lesse, die vandaag natuurlijk wel de hoofdrol speelt. Dat het niet meer geworden is, heeft alles te maken met het gebrekkige busvervoer ten zuiden van Houyet. We waren maar al te graag naar Wiesmes gestapt, maar terugkeren uit dat Famennedorpje, en er de volgende keer ook weer beginnen, is nu niet bepaald gemakkelijk met bijzonder magere busdiensten. En zo kunnen we volgende keer tot Beauraing doorstoten, en de aankomst in zo'n stadje is altijd meegenomen.
Het wordt dus een busloze uitstap. Voorzien was CR 3660 van 10:31, maar het wordt IR 3109 (ms 366) (10:19 - 10:29) die ons stipt en met een marge voor Sam's Café naar Brussel-Zuid brengt. Met IC 2411 (ms 355) bereiken we vlot Dinant (11:03 - 12:46), zij het met een vijftal minuten vertraging, geleidelijk gegroeid tussen Namur en Dinant. De rit verloopt rustig tot een 25-tal NMBS'ers in opleiding (maar al met rugzak en fluovestje met de mooie B erop) instapt in Namur. Ze stappen uit in Lustin. Ik kan alleen maar vermoeden dat het toekomstige onderstationschefs of seingevers zijn, die de blockpost van Lustin bezoeken en bestuderen. Vijf minuten vertraging dus, maar in Dinant is dat zelden een probleem, want de L6062 (mw4165) (12:51 - 13:01) staat op hetzelfde perron te wachten; met amper 2 minuten vertraging kan deze trein alweer vertrekken, met een publiek dat grotendeels uit overstappers van de IC bestaat. Anseremme ligt er nog rustig bij: het Lessewater zal nog veel te koud zijn, en er zijn maar 4 kanominnende reizigers mét roeispanen, die samen met ons in Gendron-Celles uitstappen.
De wandeling is niet alleen als wandeling erg mooi, maar het is ook een heuse ontdekkingstocht langs lijn 166, met haar bruggen en tunnels, en een vergeten koninklijke halte met pseudo-middeleeuwse kantelen incluis. Toch wil ik spotters waarschuwen dat er niet meteen evidente fotopunten langs dit traject te vinden zijn.
Onze terugreis begint dus in Houyet, opnieuw met mw 4165, dit keer als L6086 (15:54 - 16:09). Dinant wordt bereikt met 1 minuut vertraging. Alweer op hetzelfde perron staat IC 2437 al klaar. Hij bestaat uit 2 breaks; in Namur zal er nog 1 worden toegevoegd. Wij stappen helemaal vooraan in (ms 315, met experimenteel graffitifront, bah!) en dat is een garantie voor een rustige reis tot Brussel-Noord (16:14 - 17:48 +1). Nog even de IR naar Quévy (17:53 - 18:13) met de waarschijnlijk vrolijkste giechelmadam van het hele net als treinchef. We lachen ons op tijd naar Halle.
Kijk voor meer foto's zeker nog eens op http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/gendron-celles%20-%20houyet%20GR126/ want het was moeilijk kiezen vandaag.
Beaufays is een deelgemeente van Chaudfontaine, en de wandeling die we vandaag maken is dan ook terug te vinden op de NGI-wandelkaart van Chaudfontaine. Het is met name de wandeling met het nummer 1, de wandeling van La Brouck, die we vandaag stappen. Die is ongeveer 9.5 km lang, en het profiel van de wandeling is erg eenvoudig voor te stellen: een grote V, waarvan de kalligraaf linker- en boventop met een verlengd streepje versierd heeft. Voor wie zich daar toch niets bij kan voorstellen: een vlak stuk in Beaufays, in de buurt van de N30, dat je bij begin en einde aflegt (de verlengde streepjes), een lange afdaling richting Vesdervallei en een lange klim terug. Met een TWQ van 52 % scoort deze wandeling matig, maar op bebouwing bij begin en einde na, is het toch best een aangename tocht, zeker voor wie van portiekjes en paden door de weide houdt, of voor wie het zoekt in ruige, stenige bospaden. We doen de wandeling in de voormiddag, om een regenzone voor te zijn, en we genieten inderdaad nog van zonnige perioden, al komt de bewolking gestaag aanzetten.
Misschien doet La Brouck hier en daar een belletje rinkelen: tot 1984 bediende de NMBS nog een halte La Brouck, tussen Chaudfontaine en Trooz. Het was zelfs een bediening met allure, want de stoptreinen van lijn 37, die in La Brouck stopten, werden in Liège aan een semi-direct naar Brussel en Mons gekoppeld, zodat het hele land als het ware binnen het bereik van de Brouckenaars lag. Zonder veel succes, blijkbaar, want de halte verdween, samen met enkele honderden andere. De nabijheid van het station van Chaudfontaine kan geen argument voor de afschaffing geweest zijn, want Chaudfontaine verdween evengoed, en dat is al minder begrijpelijk. Ook vandaag is de verbinding Halle - Beaufays niet echt een probleem: frequente treinen en dito bussen van lijn 65 (Liège - Remouchamps) maken er zelfs een erg doenbare uitstap van. Vandaag mikken we op P7574, maar we zijn vroeg genoeg om IR 3706 te nemen: Halle 7:47 - Brussel-Zuid 7:56. Met een minuutje vertraging komen we aan in Brussel-Zuid. Het is het stel dat we op 6 april gebruikten voor de terugkeer en dus duwt 2735 vandaag opnieuw o.a. 61031. Naar Liège-Guillemins gaat het dan met IC 458 (8:24 - 9:19): loc 1351 duwt o.a. 11824. Het wordt een rustige reis, al winnen deze treinen naar Maastricht stilaan aan belangstelling: we zitten met een tiental medereizigers in één van de twee eersteklasrijtuigen. Door Leuven razen tegen 160 km per uur is even een attractie, maar het is nog spectaculairder als je op het perron staat. In Liège geraakt het station maar niet af. Ondertussen is er wel al een jaar of zo een voorlopige oplossing gevonden voor het busstation. Eigenlijk is het een hele verbetering tegenover vroeger, toen het altijd wat zoeken was in het kluwen van bussen, taxi's en verkeerd geparkeerde auto's voor het oude station. Toch is het vandaag ook weer even opletten: perron D is wegens werken onbeschikbaar, en we moeten naar perron G. Ongeveer op tijd komt ab7051-43 voorgereden: het is een Mercedes Citaro van de Cie des Autobus Liégeois. De bus is aardig bezet. Toch zet hij ons op de voorziene tijd (10:12) af.
De terugreis verloopt analoog en even vlot: ab7051-49 (13:00 - 13:23) zit opnieuw goed vol, en enkele reizigers verkiezen te blijven staan. Met 2 minuutjes vertraging arriveren we aan het busstation. We kunnen opnieuw rechtstreeks naar Brussel-Noord. Deze keert sleept 1347 een stel I11: wij zitten in rijtuig 11827. We maken wat vertraging in Ans, waar we de 1711 kruisen, en nu blijkt opnieuw dat deze IC niet over dezelfde zee aan tijd beschikt als de IC naar Oostende. Nog wat aarzelen bij het binnenrijden van Brussel-Zuid, en de 4 minuten vertraging zijn een feit (13:41 - 14:27). Dat is normaal gezien te veel om nog over te kunnen stappen op de IR naar Binche van 14:32, maar die staat op hetzelfde perron, en het wordt een recordoverstap van een vijftiental seconden. We zijn net ingestapt, als de deuren van ms 818 achter ons dichtgaan. Uiteraard hangt de eerste klasse aan de voor ons verkeerde kant van de trein, en ettelijke tussendeur verder kunnen we ons neervlijen in de comfortabele zitjes van dit vierledig stel. Om 14:52 - met één minuut vertraging dus - komen we in Halle aan. De regen lijkt hier ondertussen al voorbijgetrokken. Goeie timing, zowel van ons, als van de voorspellers van het KMI.
GR14 liep oorspronkelijk van Bouillon naar La Roche, maar ook de GR's zijn de laatste jaren niet ontsnapt aan grote reorganisaties, en voortaan verbindt deze GR Malmedy met Sedan. Hoogtijd voor ons dus om deze GR voor een tweede keer aan te pakken, en hem nu in de andere richting te lopen. We beginnen vandaag met Malmedy - Trois-Ponts, zo'n 20 kilometers, die we al eens gelopen hadden in het kader van andere GR's. Het duurt even voor je Malmedy definitief achter de rug hebt, dat lieve stadje dat ik heb leren kennen in de boekenkast van mijn vader: daar stond de novelle "Hans van Malmedy" van de wat vergeten, zwaar onderschatte Vlaamse auteur Filip de Pillecyn, die daar in de verre Oostkantons trouwens een tijdje leraar Nederlands geweest was. Nu is Malmedy zelf wel een aardig plekje, maar het is toch even doorbijten, want de stad strekt zich ver uit, en de recentere straten en wijken zijn niet altijd klasse. Maar eenmaal buiten de stad word je vergast op een wandelpad dat ongetwijfeld tot de beste van België behoort: daar staan de Warche en de Amblève borg voor. Het eerste deel mag dan nog vrij gemakkelijk lopen, vanaf Stavelot wordt het plots een zware tocht met een lange klim tot net voor Trois-Ponts. Bereid je voor op een tocht door bossen en langs rivieroevers, met Stavelot als aangenaam intermezzo. De TWQ van dit traject bedraagt 55 %, maar die vrij lage score wordt ruimschoots goedgemaakt door denderende vergezichten en meer van dat leuks.
Vroeger aarzelden we nooit om voor Malmedy een traject langs Trois-Ponts te kiezen. Maar lijn 42 is enkele jaren zo zenuwslopend onbetrouwbaar geweest, dat we sindsdien opteren voor een langere busrit uit Verviers. Dat kost wat meer, omdat de treintarieven voor die afstanden dezelfde zijn als je een Railpass gebruikt, maar het bustraject uit Trois-Ponts beduidend korter is, maar het scheelt een flinke slok adrenaline. Vandaag doen we het als volgt: we gaan eigenlijk voor CR 1556 van 7:23 in Halle, maar 3106 heeft 4 minuten vertraging, zodat we die nog moeiteloos halen. De drie breaks (waaronder ms 366) bereiken snel Brussel-Zuid, zodat de vertraging daar nog 3 minuten bedraagt. We hebben nog veel tijd om de IC 506 te halen (7:57 - 9:25), die we dus tot Verviers-Centraal zullen nemen. Deze treinen rijden met de regelmaat van een klok met enkele minuten vertraging Brussel-Noord buiten, en dat is ook vandaag niet anders. Het duurt zelfs tot Liège-Guillemins voor de trein opnieuw op tijd rijdt: loc 1337 duwt o.a. rijtuig 11804, dat ik een tijdje zal proberen te vermijden, want een vierkant wiel zorgt voor aardig wat tril- en geluidsoverlast op de snelle lijn 2. Maar voor de rest verloopt de reis voorspoedig, en we komen ruim op tijd aan in Verviers-Central. Daar staan de bussen zoals vanouds te wachten voor het station: lijn 395 naar Reuland zal ons stipt naar Malmedy (9:40 - 10:33) brengen. Vandaag is dat ab7531-14, een Jonckheere Transit 2000 van LIM Collard-Lambert. Sinds enkele jaren rijdt deze lijn rond het circuit van Francorchamps i.p.v. erover, en ook de attractie van het tanken in Malmedy behoort tot het verleden.
Voor de terugreis wordt het wel een reis langs een van mijn lievelingslijnen. Om 18:50 nemen we de IR uit Luxemburg (118), gesleept door de Luxemburgse 3009. De trein bestaat uit 5 I6-rijtuigen, waarvan 3 eersteklasserijtuigen, waarvan 2 gedeklasseerd. Vooraan hangt rijtuig 11601, de echte eerste klasse, dus. Het truukje om te weten waar die hangt is: kijk waar de TBG uitstapt... De politiek van de NMBS rond eerste klasse is toch wel redelijk absurd te noemen. Naar eigen zeggen willen ze eerste klasse (terecht!) behouden, want het zou hen inkomsten en reizigers kosten. Maar ik ben nog maar nauwelijks hersteld van het trauma dat ik opliep toen ik voor het eerst de afdeling eerste klasse van de mw 41 mocht meemaken, of daar waren de M6 al met hun sjofele aankleding. Ik denk wel eens dat ik nooit een wagen zou kopen met dezelfde goedkope zitjes met dito stofje. Tot overmaat van ramp waren de eerste rijtuigen van de nieuwe lichting M6 eersteklasserijtuigen, die dan maar gemakshalve voor maanden gedeklasseerd rond reden, parmantig pronkend met hun zinloze gele streep... En nu de IR Luxemburg - Luik eindelijk wat verlengd is, blijken er te weinig tweedeklasserijtuigen te zijn, en worden ook hier massaal eersteklasserijtuigen ingeschakeld. Knappe TBG die erin slaagt om aan zijn klanten uit te leggen dat je 54 % meer moet betalen om in precies dezelfde rijtuigen te zitten, en anderzijds aan andere klanten moet uitleggen dat je in sommige rijtuigen niet mag gaan zitten met je tweedeklasbiljet, ook al zien ze er dan precies hetzelfde uit. Het valt me ook op dat de meeste mensen de gele briefjes van de deklassering nauwelijks opmerken, en dat er dus in elk station een rush naar de 2 tweedeklasrijtuigen is. Nu ja, rush, meer dan 30 reizigers zijn er niet meer ingestapt tussen Trois-Ponts en Liège. Maar kom, de trein rijdt stipt en het zijn de laatste klassetreinen op het net: genieten dus maar.
IC 542 (20:00 - 20:54) met loc 1355 en rijtuig 11806 brengt ons probleemloos naar Brussel-Noord. We maken ons al op voor een overstap naar CR 1592 (23 minuten), maar net als we in het Noordstation uitstappen wordt omgeroepen dat reizigers voor de IR-trein naar Quévy (die normaal al vertrokken is) de IC naar Oostende moeten nemen, en overstappen in in Brussel-Zuid. Dat doen we dus ook. In Brussel-Zuid staat loc 2735 met een stel M6-rijtuigen. We gaan in rijtuig 61031 zitten, net als enkele andere reizigers die zichzelf al dan niet betaald ook op een zitje in eerste getrakteerd hebben. De trein vertrekt met 8 minuten vertraging; in Halle zullen dat er al 11 zijn. Al zijn wij natuurlijk een kwartiertje vroeger thuis dan voorzien. Dat was nog niet het einde van onze uitstap. In Halle is ook een Chinees of Japans meisje uitgestapt dat een zware koffer meesleept. Ze is duidelijk boven haar toeren, en dat niet alleen door de deur van de M6 die voortdurend open- en dichtgaat. In Brussel-Zuid was de IR Quévy-Luchthaven (ik vermoed de 3717 of 3718) afgeschaft wegens zijn aanzienlijke vertraging (thuis gecheckt: 64 minuten!), en het brave kind was in de trein blijven zitten, onbewust van wat er gebeurde. En dus stond ze nu weer in Halle. Echt lang wachten moest ze niet, want om 21:47 had ze opnieuw een trein naar Brussel. Maar achteraf bleek ook deze nog 20 minuten vertraging te hebben. Toen we naar huis reden, bedacht ik dat we beter bij haar gebleven waren, om haar op de juiste trein te zetten. En om te vermijden dat de luizen plots uit de wanden van het Halse station gekropen zouden komen, want je kunt daar 's avonds op de perrons beter niet helemaal alleen bang zitten te zijn. Thuis bleek dat andere luizen aan de basis lagen van problemen met schurkenstreken en ander vandalisme in Hennuyères en dat het treinverkeer er grondig overhoop gehaald was. Ik probeer gifvrij te tuinieren, maar af en toe kan zwaaien met een bijtend insecticide zalig zijn...
Eindelijk konden we er nog eens een doordeweekse wandeling van maken, en dat is altijd meegenomen: minder saaie treindienst, meer variatie in de treinsamenstellingen, en uiteraard méér treinen en bussen op de meeste lijnen. Het wordt een stukje GR 564, die van noord naar zuid loopt tussen Lommel en Hoei, een heerlijk Belgisch wandelpad, dus. Onze haatdragende politici zouden trouwens nog wat kunnen leren van de GR-verantwoordelijken in dit landje, tussen haakjes. Verkeerslichten in Vlaanderen zouden om te beginnen al snel opnieuw wit-rode strepen krijgen, i.p.v. het Vlaams-nationalistische geel-zwart. Wij zijn ondertussen al een eind doorgedrongen op Waals grondgebied, en stappen vandaag een kleine 17 kilometer tussen Hannut en Fumal.
Het is een traject in 2 delen: eerst lopen we door bijna vlak Haspengouw, tussen ruime akkers, waar ruilverkavelingen vermoedelijk voor een herverdeling van de kostbare grond hebben gezorgd. Na enkele kilometers kom je dan plots in een compleet verschillen landschap terecht: je merkt het aan de bebouwing, de akkers zijn nu weiden, en uiteraard is het plots een zaak van klimmen en dalen geworden. Ook de Méhaigne gaat meer kronkelen, net zoals de oude lijn 127 (Landen - Statte) die bijna kaarsrecht loopt tussen Hannut en Braives en voorbij dat dorp meer en meer slingert als een slang.
Met de komst van de Ravel over lijn 127 werd het oorspronkelijke tracé gewijzigd: nu wordt gretig gebruik gemaakt van de oude spoorlijn, ter vervanging van de soms brede landbouwwegen van het oorspronkelijke traject. Dat is natuurlijk een verbetering, maar ik blijf als wandelaar huiveren van lange stukken Ravel, zonder veel afwisseling of niveauverschil. De vergelijking met de West-Vlaamse betonbaantjes is nooit ver weg. Gelukkig heeft men hier voor wat omkadering gezorgd: de kilometerpalen werden behouden, en aan de vroegere halten en stations staan zowaar halteborden, al zijn de meeste nep. De wandeling wint meteen aan kwaliteit als van de Ravel wordt afgestapt, al heeft dat ook veel met het gewijzigde landschap te maken. Je vindt op je weg behoorlijk wat bezienswaardigheden: niet alleen de dorpjes Villers-le-Peuplier, Avennes, Ville-en-Hesbaye, Braives, Fallais en eindpunt Fumal mogen er zijn, je hebt ook nog de Méhaigne als aangenaam riviertje, met enkele goed bewaarde (ex-)boerderijen en watermolens als toetje. Met een TWQ van 51 % scoort deze GR al bij al matig, zeker als je weet dat in die 51 % ook nog lange stukken Ravelasfalt zijn opgenomen.
Voor de heenreis mikken we op CR 3757 van 7:58, maar het wordt een vroegere trein: P7574 van 7:51, die ons om 8:01 in Brussel-Zuid zou moeten brengen. De trein vertrekt al met een 5-tal minuten vertraging in Halle en tijdens de spits is zoiets meestal nefast. De bestuurder van loc 2101 zet zijn stel M5-rijtuigen (met o.a. 51509) met 8 minuten vertraging aan het perron in Brussel-Zuid, vanwaar de trein verder rijdt als IR naar Antwerpen-Centraal. Ondanks onze vertraging ziet de spits er niet al te desastreus uit. Onze volgende trein wordt de 1707 (8:28 - 9:20) die we tot Landen zullen nemen. Op de infoborden worden de eersteklasserijtuigen in het midden en achteraan gesitueerd. Dit zou een mooie service zijn mocht deze informatie correct zijn: in werkelijkheid hangen ze vooraan en in het midden. Dat is ook logisch: de trein bestaat uit 2 gekoppelde trek- en duwstellen, en die rijden met het stuurstandrijtuig vooraan in de richting Liège. We gaan helemaal vooraan zitten (rijtuig 58050) omdat we in Landen ook nog moeten overstappen op de bus, en zo dichter bij de stationsuitgang zullen stoppen.
Voor het station is een krater gegraven die terroristen doet watertanden. Het busstation is mee in het gat verdwenen (bij manier van spreken...) en er is er nu een gesimuleerd links van het station. Er staan wel haltepalen, maar geen verhoogde perronetjes. Iets te laat komt ab7721-79 (Cintra - een Jonckheere Transit 2000) voorgereden, die vandaag over lijn 127a rijdt (Landen 9:30 - Hannut 9:48). De bus moet door de wegenwerken flink omrijden, maar brengt ons toch stipt in Hannut.
De terugrit verloopt analoog; ik heb even met de idee gespeeld om via Huy terug te keren, maar die omweg is net iets te groot om nog doenbaar te zijn. Om 14:36 nemen we aan het vroegere station van Fumal de bus terug van lijn 127a. Het is opnieuw een Jonckheere van Cintra, ab 9521-84. Ondanks een stop bij de apotheker (voor een middel tegen maagzuur, beweert mijn vrouw) en de omleiding komen we stipt aan in Landen. IC 1737 (Landen 15:40 - Brussel-Noord 16:23) heeft precies dezelfde samenstelling als vanmorgen, al trekt loc 2106 nu de trein i.p.v. te duwen. We zitten nu helemaal achteraan... De reis verloopt vlot, Brussel-Noord wordt stipt bereikt, ondanks enig oponthoud bij het binnenrijden. IR 3937 zal ons naar Halle brengen: die bestaat uit 3 vierledige stellen, en we kiezen voor het laatste (833). De trein verlaat Brussel-Noord met 3 minuten vertraging, maar gaat erg vlot door de NZV. Spijtig genoeg gaat er wel veel tijd verloren in Brussel-Zuid, zodat we uiteindelijk toch nog 6 minuten later dan voorzien in Halle aankomen. Erg is dat niet, maar het is het verhaal van zowat elke ochtend- en avondspits, vermoed ik...
GR512 loopt van Diest naar Geraardsbergen, en het is een van die GR's (er zijn niet veel andere meer) die we tegenwoordig voor de tweede keer lopen. Vandaag wordt het Sint-Joris-Weert - Duisburg, iets meer dan 12 kilometer, langs een meer dan behoorlijk traject, dat ons eerst door het Natuurreservaat De Doode Bemde voert. De regen van de laatste dagen heeft de wegen behoorlijk modderig gemaakt: het bordje "Opgepast! Het is glettig" geeft daar een grappig commentaar op. Vanaf Neerijse speelt de IJse de hoofdrol tot Huldenberg, en we volgen dit riviertje grotendeels langs wandelbrede paadjes, die ons ook langs 2 watermolens brengen. In Huldenberg stijgen we op uit de vallei van de IJse. Zo komen we in een laatste stuk dat ons door een uitgestrekt landbouwgebied op de hoogte voert. Ons eindpunt, de watertoren van Duisburg, is al van ver zichtbaar. Met een TWQ van 68 % scoort dit traject hoog. Het is dan ook een rustige wandeling geworden, en daar kan de doortocht van de Brabantse Pijl in Huldenberg niets aan veranderen.
De heenreis via Leuven is er eentje zonder veel geschiedenis: alleen tussen Brussel en Leuven hebben we wat gezelschap van een tiental rustige medereizigers. In de andere treinen hebben we het rijk (nu ja, één coupeetje), voor ons. Van Halle naar Brussel-Zuid nemen we IC 1908 (9:30 - 9:39), geduwd door loc 2103. Vooraan hangt het stuurstandrijtuig 51036. Even wat oponthoud bij het binnenrijden van Brussel zorgt voor een minuutje vertraging. Brussel-Zuid - Leuven gebeurt aan boord van rijtuig 11833 in de IC naar Eupen, geduwd door loc 1348. Zoals vaak rijdt de trein iets later dan voorzien Brussel-Noord uit, maar de vertraging wordt weggewerkt. In Leuven moeten we dan nog de L-trein naar Louvain-la-Neuve nemen. Wegens werken op lijn 139 rijden de treinen hier vandaag maar om de twee uur. Zolang Walibi dicht is, kan dit tot Waver nauwelijks een probleem zijn. L 6460 bestaat uit stel 777 (het Stella-stel, weet je nog?) en een zusterstel 740, dat ik in Sint-Joris-Weert wel fotografeer, maar graffiti maken de foto waardeloos.
Voor de terugreis heeft de planner voor wat origineels gezorgd, en we gaan er dan ook graag op in. Een bus van lijn 830 brengt ons van Duisburg naar de luchthaven: 15:05 - 15:41. De bus heeft behoorlijk wat succes, maar komt toch stipt op tijd aan perron B, in wat nu niet bepaald een aangename in-, uit- en overstapomgeving is. De planner van De Lijn heeft me een wandelroute getoond van 7 minuten, die ik met de beste wil van de wereld niet kan traceren, zelfs niet op de kaart op 1:10.000 van het NGI. Gelukkig is er het internet waar je altijd wel wat gelijkgestemden vindt die je aan de nodige informatie helpen. Ook de chauffeur van ab 4845 (een comfortabele en kraaknette VDL-Jonckheere Transit 2000) weet ongeveer hoe we in het treinstation van de luchthaven komen. De 9 minuten overstaptijd volstaan alleszins. Stel 734 staat als IR4336 klaar. De reis naar Brussel-Noord verloopt normaal, al hebben we 1 minuutje vertraging bij aankomst. Nog even IC1937 (hetzelfde stel als vanmorgen) en ook deze trein arriveert met 1 minuutje vertraging in Halle.
Ook Villers-la-Ville heeft in samenwerking met het NGI een wandelkaart uitgegeven, met 14 wandelingen. We hebben alleen de namiddag ter beschikking op deze veelbelovende dag, en dan kunnen wandelingen 4 (Promenade de Saint Bernard) en 5 (Villers par rues et chemins) nog net. Samen zijn ze iets meer dan 9 km lang.Vooral langs de 4 is het heerlijk wandelen; de 5 heeft wat last van bebouwing, al valt het alles bij elkaar nog best mee. Een TWQ van 52 % (en een reeks prachtige bos- en veldwegen): je mag ook niet te veeleisend zijn in dit niet altijd even fraaie Belgenland.
De treinhalte Villers-la-Ville is vele jaren geleden opgeschoven in de richting van het dorp; zo ligt ze nu wel tamelijk ver van de toeristische trekpleister die de ruïnes van de abdij nog altijd zijn. Maar toch is de impact van de spoorweg op de omgeving verbijsterend. In een tijd waarin dweepzuchtige romantici nog valse ruïnes bouwden, trok men lijn 140 dwars door echte ruïnes heen.
Halle - Villers-la-Ville is een makkie. Om 13:09 nemen we IR 3912 (ms 834) in Halle: vanaf Brussel wordt de trein overspoeld door studenten en leerlingen die hun vrije woensdagnamiddag inzetten met een ritje in eerste klasse. De TBG laat toe; de stagiair zal vandaag vooral opgestoken hebben dat het klasseverschil niet te nauw genomen moet worden, en dat controle overbodig is. Voor ons betekent het alweer weggegooid geld: het jonge geweld doet zijn naam alle eer aan, en zij die zwijgen luisteren naar veel te luide i-pods. Vanaf Rixensart keert de rust terug; we komen in Ottignies aan met 3 minuten vertraging. Daar moeten we overstappen op de L-trein naar Charleroi - Tamines: L4564. Het is goeie oude 250, en we gaan nog even in het kleine tussencoupé zitten: lang geleden waren deze 8 plaatsjes de niet-rokersplaatsen, toen werd de verhouding rokers - niet-rokers omgedraaid, en hoe het nu zit, hoef ik niet te zeggen. In deze stoptrein reizen opvallend veel mensen eerste klasse. De trein rijdt stipt (14:22 - 14:37). Villers-la-Ville is een halte met lange, rechte, lage perrons, grotendeels tussen 2 taluds. Ooit zou dit het eindpunt van een CR-verbinding moeten worden...
De terugreis loopt even vlot: het gemoderniseerde stel 779 pikt ons op (L 4587 - 17:23 - 17:38). Ik help een dame met kinderwagen in de trein. De perrons zijn hier zo laag, dat haar armen even te kort dreigen te zijn om het wagentje op het platform te heffen. In de trein is er een discussie aan de gang tussen de TBG en een reiziger die zijn reisje Charleroi-Sud - Libramont niet kan betalen. De TBG is kalm maar gedecideerd en de "klant" lijkt te beseffen, dat hij er al bij al nog goedkoop afkomt, zonder boete. In Ottignies komen we aan met 2 minuten vertraging. Daar is het niet allemaal pluis: P8405 naar Huy rijdt dan wel ongeveer op tijd, het is duidelijk dat de loc van de reeks 21 een 20 uit de nood heeft moeten helpen. Die laat zich nu zielloos meeslepen, tussen de 21 en een stel M5-rijtuigen in. En in de andere richting loopt het helemaal verkeerd: de IC 2138 uit Luxemburg rijdt met 30 minuten vertraging als gevolg van een defect aan de locomotief (sic!). Gelukkig bestaat onze IR 3939 uit 2 vierledige stellen, zodat al het volk van de IC moeiteloos mee kan. We zitten in stel 813. Om 18:51 zullen we stipt Halle bereiken. Tussen Brussel en Halle blijken de 2 stellen geen overbodige luxe te zijn. Het valt op hoeveel reizigers nog onderweg zijn, zo helemaal aan het eind van de avondspits.
Het was al een hele tijd geleden - te lang geleden - maar zaterdag bonden we opnieuw de wandelschoenen aan, ook al gelokt door de goede weersvoorspellingen. Dat laatste bleek dan wel wat te optimistisch, want al gauw was het volledig bewolkt, en het laatste kwartier kregen we zelfs wat motregen. Maar kom, klagen doen we niet, want dat kon alleen maar betekenen dat het hele systeem wat sneller evolueerde dan verwacht, én dat de zondag mooi zou worden, en dan stond Hacowa 95 op het programma. In "De mooiste landschappen van België" vond ik de "Wijngaardenwandeling" in Tielt (of Houwaart, maar dat laatste is minder vlot te bereiken). Het boek is prachtig uitgegeven, maar niet meteen praktisch om mee op uitstap te nemen. Gelukkig vind je de wandeling ook in een uitgave van de provincie Vlaams-Brabant "Wandelnetwerk Wingevallei" en dat boekje past beter in de hand en de rugzak. De wandeling is 10.5 km lang, voert langs het mooie, zompige Walenbos en langs de Houwaartse Berg; grote delen van de wandeling, die trouwens uitstekend bewegwijzerd is, mogen er best zijn, maar of ze nu meteen door een van de mooiste Belgische landschappen loopt durf ik betwijfelen. Daarvoor ziet het er net allemaal iets te rommelig uit. Het TWQ van 47 % is een aanwijzing dat je toch ook nogal wat asfalt onder de voeten geschoven krijgt, al zijn het meestal wel rustige wegjes. Op het einde kwamen nog in een café, dat dan misschien niet tot de straffe cafés in Vlaanderen behoort, maar ongetwijfeld tot de gezelligere. Missen kun je niet, want het is het enige overblijvende, en we hadden er een toffe babbel met de kranige bazin van respectabele leeftijd, over het weer en de voorbije winter, de authenticiteit van het interieur, de zwarte Lieve-Vrouw van Halle en ons Streekproductencentrum. We kregen er ook nog 2 tripels met chips, en dat allemaal voor een schamele 4 EURO. Zo is het makkelijk om InBevbieren te boycotten!
We vertrokken om 8:54 met IR 3707 die ons via de Luchthaven naar Leuven bracht. Het was stel 351 dat in Halle vooraan en in Leuven dus achteraan hing, en het werd een compleet geschiedenisloze reis, met schaarse medereizigers die je alleen maar zag en niet hoorde. We haalden Leuven stipt, ondanks wat vertraging onderweg. Daar moesten we overstappen op L 2881 naar Aarschot (10:05 - 10:19 - ms 346).Gaandeweg geraakte de break goed gevuld. De deur naar eerste klas stond net bij de perrontrap, en dus koos iedereen ervoor om daar in te stappen. Zo'n zestal keer heb ik de binnendeur gesloten, voor jonge, oude en middelbare generaties. De ouderen en de jongeren gaan ervanuit dat iemand dat wel voor hen zal doen, en de middelbare, de mijne dus, is gewoon verkeerd opgevoed...
In Aarschot wordt het dan nog even bussen: lijn 390 loopt tussen Aarschot en Tienen, en die zullen we vandaag in haar geheel berijden. Ab 4424 (een gelede Jonckheere Transit 2000) zal ons naar Tielt- Berg (10:37-10:55) brengen. De bus is zonder meer vuil: stelplaats Tielt zou hier echt wel eens een borstel door mogen halen, want dit is niet het gewone zwerfvuil dat reizigers achterlaten.
Gelukkig krijgen we in de namiddag wel een kraaknette bus: Tielt 14:55 - Tienen 15:35, met ab330707, een Van Hool New A360H, van de firma Hageland. De bus is bovendien ook nog comfortabel, en de chauffeur rijdt rustig, ondanks de omleiding die hij volgt in de buurt van Tielt. Vier minuten vertraging slagen er niet in onze gemoedsrust te verstoren, want we hebben een kwartier overstaptijd in Tienen.
De IC naar Knokke en Blankenberge bestaat uit 4 ms 96, en rijdt Tienen buiten met 4 minuten vertraging. In Leuven zijn dat er al 10, want er wordt gewerkt tussen Tienen en Leuven, en het hele traject gaat over tegenspoor, deels ook nog tegen 60 km per uur. Ons plannetje om in Leuven opnieuw de rechtstreekse IR naar Halle (en Quiévrain) te nemen, laten we maar varen, al lijkt die toch op aansluiting te wachten. Op naar Brussel-Noord dus, waar we met 9 minuten vertraging aankomen. We hebben nu iets kunnen kunnen genieten van ms 539, maar de overstap in Brussel-Noord is langer, dan die in Leuven geweest zou zijn. De IR 3737 rijdt zelf ook nog met een 2-tal minuten vertraging, mogelijk nog een restant van de aansluiting in Leuven. We kiezen voor ms 332. In Halle blijkt dat er ruim voldoende zitplaatsen in tweede waren, maar toch heeft een 10-tal jongeren van een jeugdgroepering een deel van eerste klasse gekaapt. Ik vermoed dat één trein op vier waarin dit gebeurt tegenwoordig een normale score is. Zucht...
Op de GR Kempen zijn we ondertussen al aardig opgeschoten, en voor vandaag staat een dikke 16 km op het programma tussen Dessel en Kasterlee. Het is een weinig spectaculair, maar daarom niet minder aangenaam of interessant parcours, dat we zeker kunnen aanbevelen. De winterzon is volop van de partij, maar de bij wijlen ijzige oostenwind houdt het koud. De naakte, knoestige eiken en rijzige beuken vervolledigen het winterplaatje.Het Provinciaal Domein Prinsenpark en de Geodetische Basis van de Kempen zijn andere elementen die tot de verbeelding spreken, zeker als je zoals ik nu vaststelt dat je vijfendertig jaar geleden ook geografie en cartografie had kunnen studeren. De TWQ ligt naar Vlaamse normen behoorlijk hoog: 79 %, en de vorst maakt dat je ook op de niet-verharde wegen een stevig tempo kunt halen.
De treinverbindingen zien er vanuit Halle tijdens de weekends na de laatste wijziging van de dienstregeling weer wat rianter uit: we hebben nu opnieuw 2 echt bruikbare treinen per uur naar Brussel, en vandaag maken we daar dan ook blij gebruik van: - IR 3706 (2 breaks, wij zitten in ms 409) brengt ons van Halle naar Brussel-Zuid (7:54 - 8:03); de trein rijdt wel met zes minuten vertraging, maar dat maakt vandaag niets uit; - we kunnen in Brussel-Zuid immers kiezen tussen de IC naar Amsterdam en de IC naar Antwerpen. De eerste geeft in Antwerpen-Centraal, de andere in Antwerpen-Berchem aansluiting met de IR naar Neerpelt. We kiezen veiligheidshalve voor de eerste mogelijkheid, en het bestaat: een stipte Amsterdammer. We komen zelfs wat te vroeg in Antwerpen-Centraal aan (8:15 - 8:57). Controle komt er na Mechelen. De term stiltecoupé krijgt plots een eigenaardige bijklank, want de zwarte Nederlandse treinbegeleidster kan de droge humor van de in Mechelen ingestapte veiligheidsagenten blijkbaar wel pruimen. Haar schallende lach heeft Whoopi Goldberg allures; - de IR naar Neerpelt bestaat uit 2 mw 41. We zitten eerst in 4151, maar de TBG meldt ons dat de verwarming niet optimaal werkt - het is er inderdaad niet echt warm - en dat het in de eersteklasafdeling van het tweede stel (4148) minstens 10 graden warmer is. Dát is overdreven, maar wel erg attent, en we verhuizen dus. De rit van IR 3209 (9:15 - 10:03) naar Mol verloopt stipt. Met 11 minuten overstaptijd hebben we nog tijd om wat rond te neuzen in het nieuwe station. We horen een dame een winkelbiljet voor Brussel vragen. Wij zijn met een shoppingbiljet de omgekeerde richting uit gekomen; - de bus van lijn 470 naar Turnhout komt stipt voorrijden. Het is ab1110-56 een Jonckheere Transit 2000 die eigenaardig genoeg ontbreekt in de database van de unieke site www.zone01.be, waarvan ik nochtans alleen maar de lof wil zingen. We bereiken de halte Kromme Elleboogstraat met een minuutje vertraging.
Voor de terugreis volgen we grotendeels hetzelfde traject: - in Kasterlee (halte Venheide, vlakbij een molen die als haltenaam vele malen meer tot de verbeelding zou spreken) nemen we bus 490 naar Aarschot, althans tot Geel, al geven de planners aan dat we deze bus tot Aarschot kunnen nemen, en dan de trein naar Leuven en de IR naar Quiévrain. Dat levert geen tijdwinst op, en dus gaan we voor meer trein. In ab 1103-42 (een Mercedes Citaro II) zit al aardig wat volk, en we wijken verder naar achter uit dan we gewend zijn. Voor me zitten 3 jongeren op de 4 keuvelplaatsjes. Eén heeft een schitterend gebit, maar spijtig genoeg is het dragen van een beugel geen garantie tegen vuile praat. De andere steekt zijn metalsympathieën niet onder stoelen of banken, en heeft tot nog toe in zijn prille leven al aardige drinkprestaties geleverd. Maar kom, de bus rijdt zo goed als stipt, goed voor een overstap van 32 minuten in Geel; - IR 3236 bestaat uit 3 mw 41; we zitten helemaal vooraan in stel 4139. De TBG is weer van het andere geslacht, net als 2 van de voormiddag, én de twee buschauffeurs. OV lijkt nu wel snel een vrouwenzaak te worden.... De trein brengt ons stipt naar Berchem (16:04 - 16:39). Op het perron in Geel staat nog een relikwie uit de punkperiode te wachten. Gelukkig is lijn 15 hier niet geëlektrificeerd, want de hanenkam gaat erg hoog; - deze keer opteren we voor de IC naar Charleroi-Sud: IC 2038 (met loc 2736 en rijtuig 61019 - 16:44 - 17:17) houdt van zijn 5 minuten vertraging bij vertrek in Mechelen nog 2 minuten over in Brussel-Noord; enkele rijen verder zit een prille veertiger te luid naar zijn i-pod te luisteren. Het is Suicide Blonde van INXS dat in het hele rijtuig te horen is. Ik wil hem graag helpen met zijn zelfmoord. Overigens schat ik dat de helft van de reizigers hier niet voor eerste betalen, maar uiteraard komt er geen controle; - in Brussel-Noord wordt het een half uur wachten op IR 3738 (17:47 - 18:06) met achteraan stel 408. De rit verloopt zonder problemen. De trein legt het traject Zuid - Halle in iets minder dan 8 minuten af, zodat hij stipt om 18:06 in Halle halt houdt.
Tussen Antwerpen-Berchem en Halle hebben we geen controle gezien. Jaarrecord dat ongetwijfeld nog gebroken wordt...
Niks zo goed als een stevige wandeling, dachten we, om de naweeën van de jaarovergang weg te werken, en die deden we dan ook al meteen op 3 januari. Weliswaar vrij kort (iets meer dan 13 km), maar behoorlijk zwaar door klimmen en dalen, en de centimeter sneeuw (vaak op ijs) die hier over de vele paadjes (TWQ 63 %) uitgestrooid lag. Want mooi was het, dit stukje GR 573 tussen Trooz en Pepinster, niet alleen door de mooie vergezichten en de vele winterse paadjes, maar ook door een aangename zon, die er weliswaar niet in slaagde de temperatuur boven de 0 graden te krijgen. En de Vesder kabbelde rustig door, voorlopig nog ijsvrij, en lijn 37, zijn trouwe bondgenoot, bood het spektakel van boogbruggen en tunnels, al dan niet gekruid met het zelfs op een zaterdag vrij drukke reizigersverkeer.
Oef, je zou er lyrisch van worden, en even leken ook de treinreizen heen en terug het poëtische hart te zullen aanspreken. - we vertrokken met IC 1907 (rijtuig 58051 met loc 2144 achteraan - 8:30 - 8:39), die met 1 minuutje vertraging Brussel-Zuid binnenreed; - dan werd het IC 507 (rijtuig 11827 met loc 1344 achteraan - 8:57 - 10:00), met wat extra shoppers, maar niet in eerste klasse, want de NMBS houdt angstvallig verborgen dat je dat shoppingbiljet ook voor eerste kunt kopen - gelukkig zijn wij wel op de hoogte, al is Pepinster waarschijnlijk niet de meest voor de hand liggende koopjesstad van het land; in Ans loopt het wat stroef, zodat we Liège-Guillemins met 4 minuten vertraging bereiken; - ten slotte zal L5260 ons naar Trooz moeten brengen: het is ms 240 dat zich van deze taak kwijt - 3 treinen ver en de eerste reizigers met een tweedeklasbiljet in eerste zijn een feit; de trein rijdt stipt (10:13 - 10:27). Van op afstand ziet het stationnetje van Trooz er beeldig uit, maar kom vooral niet dichterbij. (De IC naar Oostende van 9:05 in Brussel-Zuid is afgeschaft. Meteen de eerste trein die ik weet afgeschaft worden van 2009 - geloof me: een jaarwisseling verandert niets... Het stel staat trouwens leeg in Liège, klaar om in het zog van een Knokke - Blankenberge naar Oostende te sporen, als losse rit.)
Voor de terugreis hebben we geopteerd voor IR 5035 uit Aachen. Stel 163 doet zijn uiterste best om er voornaam uit te zien als internationale trein, maar ik laat het aan het oordeel van iedereen over of het daar ook in slaagt. Voor mij mag het, het blijven veruit de aangenaamste stellen op dit ogenblik; de kou komt hier alleen door de kieren, is niet in het design zelf ingebakken. De treinbegeleider informeert ons in bijna vlekkeloos Nederlands met een licht Duits accent over de overstap in Liège, maar voegt eraan toe dat we dat ongetwijfeld wel weten. Hoe kent die mij? De trein vertrekt om 15:07 in Pepinster en komt in Liège-Guillemins aan om 15:26. Dat wordt 34 minuten wachten op IC 538 (16:00 - 16:54) met loc 1347 en rijtuig 11815. Deze trein rijdt met een verminderde samenstelling, al is dat vandaag geen probleem: het is een van de stellen die in de week Brussel - Maastricht doen, met 9 i.p.v. 12 I11'en. Ik kan alleen maar vermoeden dat dit ingesprongen is voor de afgeschafte trein van vanmorgen...)
Tot zover het poëtische deel. Tijd voor het prozaïsche evenement van de dag. Tussen Leuven en Brussel krijg ik een berichtje van mijn zoon: die zit met zijn Eurostar vast in Halle; tussen Halle en Brussel-Zuid rijden er geen treinen. Hij voegt er laconiek aan toe: jullie zijn nog niet thuis. Achteraf blijkt dat in Lot iemand onder een IR naar Quiévrain gesukkeld of gesprongen is. We besluiten dan maar door te rijden tot Brussel-Zuid, omdat we daar eventueel nog met bus 170 naar Halle kunnen. Het ziet er inderdaad niet goed uit: een L naar Leuven met 45 minuten, andere treinen met nog te bepalen vertraging of met 1 uur vertraging. Ik ken de dienstregelingen van lijn 170 niet uit het hoofd, en we wandelen naar het busstation van De Lijn. De volgende 170 rijdt om 17:38; we besluiten om in het treinstation de kat wat uit de boom te kijken, en op spoor 8 rijdt rond 17:25 zowaar een leeg TD-stel M4 binnen, waarvan even later aangekondigd wordt dat het de IC naar Moeskroen zal worden. We zitten warm, en we hebben licht om te lezen, maar het duurt nog tot 17:59 voor de trein vertrekt. Hij zal er 43 minuten over doen tussen Brussel-Zuid en Halle. In Lot zien we een lege draagberrie, en mensen die in het spoor zoeken. Zoeken ook naar een waarom, vermoed ik... In Buizingen staat de betrokken IC naar Quiévrain te wachten... Ik zal achteraf vernemen dat de reizigers met de bus naar Halle gebracht werden. Onze trein rijdt officieel als 1937, met 132 minuten vertraging, maar je kunt hem net zo goed beschouwen als de 1938 met 72 minuten. We zitten vlakbij personeel dat haut-le-pied naar Doornik reist om daar de dienst te beginnen en kunnen op die manier ook min of meer volgen welke inspanningen er achter de schermen geleverd worden om de treindienst zo snel mogelijk opnieuw vlot te krijgen. Het zijn die inspanningen die nooit aan bod komen als de pers zich weer eens gretig op het NMBS-personeel werpt bij vertragingen of andere problemen. Al wil ik het hier om bestwil niet hebben over één reactie van één bepaald personeelslid. Laat het er ons maar bij houden dat de enige trein die hem interesseerde de 1922 was, en dat zal wel niet toevallig de laatste trein geweest zijn die hem terug naar Schaarbeek moest brengen. Oh ja, we zaten in rijtuig 58054, en de loc was 2123, just for the record.
Een van de buitenbeentjes onder de Belgische langeafstandswandelpaden is de Tour du Brabant Wallon, kort TBW, die een rondwandeling van 215 km in één van onze mooiste wandelprovincies mogelijk maakt. Wij zijn ondertussen al in Saintes aanbeland, en voor vandaag staat er een 18 km lange tocht gepland. Die zal ons langs Rebecq en Quenast naar Virginal brengen. Quenast, dat zijn voor ons de harde knallen van het in de steengroeven gebruikte dynamiet, elke dag opnieuw om 16:00, en dat in onze lang vervlogen kinderjaren. We spelen wel geen echte thuismatch, maar toch minstens een derby. Mooie landschappen krijgen we vandaag genoeg, maar met een TWQ van 14 % scoort dit deel van de TBW slecht. Spijtig genoeg is deze regio duchtig geasfalteerd en gebetonneerd, maar toch is dit geen ontgoochelende wandeling. Voor de spoorliefhebbers is het traject bovendien nog extra aantrekkelijk: je kruist de lijnen 94, 1, 115 en 96, en op het einde kun je nog wat restjes vinden van de vroegere tramlijn die Braine-le-Comte/Rebecq verbond met Braine-l'Alleud/Nivelles. Het weer is spijtig genoeg te somber om foto's te maken, maar als treinliefhebber kom ik hier zeker nog terug.
De verplaatsing had vandaag niet veel om het lijf. De heenreis was zelfs bepaald eenvoudig: om 8:25 stappen we in de bus van lijn 471 (ab 4601-15, van Naway, een Jonckheere Transit 2000) die ons na een rit van 14 minuten deponeert aan de halte Saintes (Maison Communale). De bus is behoorlijk gevuld: Colruyt stelt hier veel mensen te werk.
De terugrit is bijna even gemakkelijk, al heb ik wijselijk geopteerd voor een rit met de rechtlijnige lijn 65. Lijn 474 had ook gekund, maar bij de TEC-BW hebben ze geknoeid met de publicatie van de dienstregeling op het net: dezelfde bladzijde is twee keer beschikbaar, en uiteraard ontbreekt de tweede. Bovendien is het een ingewikkelde lijn met een heen- en terugtraject dat verschillend is, en het netplan is ook al van de site verdwenen.Die zou ons nochtans naar Tubize gebracht hebben, en niet naar Braine-le-Comte, zoals lijn 65. De bus van lijn 65 (ab6685, Irisbus Agora S, van stelplaats Nivelles) ziet er na 3 jaar dienst al wat afgeleefd uit; idem dito voor de norse chauffeur. Maar de rit verloopt gunstig (14:02 - 14:24) en alleen op het einde loopt het wat stroef, wat uiteindelijk 2 minuten vertraging oplevert. We hebben een goede overstap naar IR 3713 (14:32 - 14:43), vandaag bestaat die nog uit 4 ms 96 (wij kiezen voor ms 441), maar vanaf maandag zal deze trein met M6 gereden worden. We bereiken Halle ruimschoots op tijd, waar ik nog snel 2 spoorboekjes koop, een om te gebruiken en een om te bewaren.
Izegem is vandaag onze bestemming, en dat valt flink tegen. We volgen het 8 kilometer lange "Pekkerspad" dat ons nauwelijks uit de stadskern brengt, en dat is op zich de enige verdienste (?) van de ontwerpers: hoe je zo'n afstand puurt uit een aaneenrijging van nietszeggende straten en pleinen, onbereikbare kastelen en gesloten kerken is me een compleet raadsel. De TWQ bedraagt nog 10 %, maar die staan helemaal op de rekening van een weinig aantrekkelijk asfaltpad. Ironisch genoeg rijden we naar Izegem met een shoppingbiljet, want ook op dat vlak scheert dit stadje van schoenen en borstels geen hoge toppen. Gelukkig is er de treinreis: die valt van begin tot eind mee.
Nog één zondag en één zaterdag kunnen we tijdens het weekend gebruik maken van de IR's Binche - Brussel-Noord, maar ook vandaag zijn we ruimschoots op tijd om de IC naar Schaarbeek te nemen, die enkele minuten voor de IR rijdt: vanaf zondag wordt de dienstregeling aangepast: de stop van "den Binche" vervalt, en in de plaats zal de IR Leuven - Quiévrain stoppen. Een simpele ingreep die weekendreizen naar en uit Halle tijdens de weekends een stuk eenvoudiger en aangenamer zal maken. De IC 1907 dus: Halle 8:27 - Brussel-Zuid 8:39, met de 2155 achteraan en rijtuig 58060 vooraan. We zitten nu volop in de drukke decemberdagen en dat merk je ook in dit eersteklasserijtuig. We bereiken Brussel-Zuid stipt, en terwijl we op de IR naar De Panne staan te wachten, maakt de Kerstmarkttrein van de TSP zijn opwachting op het tegenoverliggende spoor. De K-rijtuigen zien er ijsbeerachtig koud uit, maar de 2 bolle neuzen vooraan produceren al volop stoom: dra zal een aangename warmte, onderstreept door het kenschetsende sissen van de stoom, zich van de coupés meester maken. Nooit komen er nog betere en aangenamere rijtuigen dan deze kranige 70'ers, waarvan de maximumsnelheid nu toch wel tot 80 km/u is teruggebracht. Mooi zo, des te langer kan de droomreis duren. Wij mogen anders ook niet klagen: de IR 3631 die ons van Brussel-Zuid (8:56) naar Lichtervekde (10:27) zal brengen bestaat uit 3 niet gemoderniseerde klassieke stellen. In stel 202 verspreidt het toilet dan wel een weinig frisse geur, maar daar is in het coupé gelukkig niets van te ruiken. We bereiken Lichtervelde net tegelijkertijd met de L 680 naar Kortrijk: dat is stel 185 en het brengt ons stipt naar Izegem (10:34 - 10:46).
Voor de terugreis kiezen we voor een reisweg langs Kortrijk: IC 813 Oostende - Kortrijk bestaat uit 2 ms 96; we zitten in ms 490. Izegem (14:02) - Kortrijk (14:12) loopt vlot tot net voor Kortrijk. Ik vermoed dat het onze volgende trein is die voor de hinder zorgt. Het zou pas een toppunt zijn als daardoor de aansluiting in het water viel, maar beide IC's staan aan hetzelfde perron. IC 2313 (Kortrijk 14:15 - Brussel-Zuid 15:25) vertrekt zelfs zo goed als op tijd. Vanuit ms 398 kunnen we genieten van een tocht door de Vlaamse Ardennen op een zonnige winterdag. Mooi! Nog mooier is dat de IC tussen Denderleeuw en Brussel-Zuid 4 minuten uitloopt op zijn dienstregeling. Daardoor wacht ons geen aansluiting van 52 minuten, want de L naar Braine-le-Comte biedt nu een schitterende aansluiting: het is de dag van de bordeaux stellen: ms 682 brengt ons stipt naar Halle (15:26 - 15:41) en zo zijn we 44 minuten vroeger thuis dan voorzien.
De wandeling mag dan wel tegengevallen zijn, de treinreizen vielen des te meer mee.
Elk jaar voorzie ik ook wel wat tussendoortjes, korte wandelingen die gebruikt kunnen worden op een druilerige dag, op drukke momenten en nog van die toestanden. Eentje daarvan was ongetwijfeld wandeling 5 in Malonne van de wandel- en fietskaart van de stad Namur. Volgens die kaart zou de met een gele ruit aangeduide wandeling 7 kilometer lang zijn, maar ik kom niet eens aan 5 kilometer. Met zulke korte wandelingen kan het twee kanten uit: ofwel komt ze nooit echt van de grond en heb je nooit de indruk dat je je van je vertrekpunt verwijderd hebt, ofwel krijg je een schitterende wandeling gepresenteerd die alleen maar kort is omdat men al het ballast zorgvuldig heeft verwijderd. De waarheid zit hier in de contradictie, want deze wandeling blijft ergens tussenin hangen. We kregen inderdaad enkele mooie bosstroken aangeboden, maar ook veel asfalt. Gelukkig waren er wat mooie huisjes te zien, al dan niet in staat van restauratie, en af en toe konden ook de in nevel gehulde landschappen charmeren. De TWQ bedraagt amper 14 %, maar doordat de wandeling langs toch wel
erg rustige wegen loopt, valt dat alles bij elkaar nog wel mee.En het moet gezegd: Malonne wordt vandaag niet onder de voet gelopen door pelgrims op weg naar de graftombe van Broeder Mutien-Marie, en dat maakt van dit dorpje, dat voor de helft uit scholen lijkt te bestaan, zowaar een te appreciëren plekje, zo dicht bij het grote Namur, dat de stadsdiensten van de TEC zelfs tot hier reiken.
Om te vermijden dat we 's middags tussen het jonge volkje terechtkomen, opteren we voor een aankomst in Malonne net voor de middag, zodat we na de woensdagmiddagspits opnieuw naar huis kunnen. Dat ziet er als volgt uit: - van Halle naar Brussel-Zuid met CR 3659 (9:31 - 9:49 - stipt - ms 998); onze coupé zit voor de helft vol, maar het is er aangenaam rustig; - Brussel-Zuid - Namur doen we in IC 2410 (10:03 - 11:09 - ms 302, met de zachte onderstellen); de twee stellen staan al een tijdje klaar om aan perron 13 te komen, maar dat is buiten een loc van de reeks 16 gerekend die spoor 13 heeft ingepalmd; na het vertrek van de IC naar Eupen wordt onze trein dan ook verspoord naar spoor 14; het is met een kleine vertraging dat de IC zijn reis aanvat; Namur bereiken we met 2 minuten vertraging, na een stipt vertrek in Gembloux: het is me al enkele keren opgevallen dat de 11 minuten tussen Gembloux en Namur net niet volstaan; - in Namur stappen we naar het busstation: zowel de weg ernaartoe als het station zelf blijven klantonvriendelijk; je moet al verdomd lang zoeken om te weten te komen op welk perron je bus zal vertrekken, maar gelukkig is de informatie juist en hebben we voldoende overstaptijd. Het is de gelede Jonckheere 4352 die ons naar Malonne zal brengen (11:20 - 11:36), op lijn 6b, met de b van barré. We vertrekken enkele minuten te laat, en die vertraging (2 minuten) hebben we ook nog aan de halte Fond Place. De bus is opvallend proper, zowel aan de buiten- als aan de binnenkant.
Voor de terugrit moeten we het stellen met een enkele standaardbus: ab4883, alweer een Jonckheere, die jaren ouder mag zijn dan onze gelede van de heenrit, maar ook erg goed onderhouden lijkt. Ook nu is de vertraging 2 minuten als we het Naamse station bereiken (13:53 - 14:08), maar de aansluiting blijft overeind. Onderweg help ik nog een gevallen reiziger overeind, die opvallende stabiliteitsproblemen heeft; - van Namur gaat het naar Brussel-Noord met IC 2135 (14:21 - 15:18). Loc 1359 trekt vijf M6'en, en wij zitten in het eerste: 61011. De twee minuten vertraging bij vertrek uit Namur wordt moeiteloos weggewerkt tussen Gembloux en Brussel-Luxemburg, dat we 4 minuten te vroeg bereiken. Totale stilstand: 7 minuten. Ook nu valt de meer dan behoorlijke bezetting op in eerste klasse, en dat zal ook zo zijn in de volgende trein: - IR 3286 (ms 435) die ons van Brussel-Noord (15:22) naar Halle (15:45) brengt. Onze internetbiljetten worden zowaar voor de vierde keer geknipt; in de 2410 hebben we zelfs onze identiteitskaart moeten bovenhalen. Als hofleverancier heb je nu eenmaal verplichtingen, zullen ze bij de NMBS denken, want dat is nu officieel: de leden van het Koningshuis gebruiken ook de trein!
Hacowa kan best van al beschouwd worden als een uit de hand gelopen en
persisterende jeugdzonde. Editie 94 stond voor vandaag gepland, en met
wat geluk komt versie 100 eraan in 2010, dertig jaar na de allereerste
uitstap van Blanmont naar Villers-la-Ville. Voor wie niet meteen inziet
hoe lang dat geleden is: van Villers-la-Ville spoorden we naar
Ottignies met een oeroud M1-TD-stel.
Onze herfstuitstap 2008 liep van Opbrakel naar Geraardsbergen, langs
Everbeek-Boven en Everbeek-Beneden, net geen 16 kilometer is dat. De
zelf ontworpen tocht scoort 55 % op de TWQ-schaal, en dat valt nog net
binnen mijn doelstellingen. Dit zacht golvend gebied waar de Vlaamse
Ardennen overgaan in de Denderstreek is bijna vanzelfsprekend een
aangenaam wandelgebied. Daar kan de stevige regen van de vorige nacht
weinig aan afdoen, al liggen bepaalde stroken veldweg er erg glad bij.
Toch zul je me niet horen klagen: van dinsdag al was het bang volgen
wat er zich op de weerkaarten afspeelde, en dat voorspelde aanvankelijk
weinig goeds. We konden gelukkig genieten van een adempauze tussen twee
slechte weerepisodes in, en de paraplu's bleven dicht...
Soms valt het nog wel eens mee met het openbaar vervoer tijdens de
weekends, maar vandaag wordt weer volop geïllustreerd hoe slecht een en
ander op zaterdag en zondag wel eens wil uitkomen. Rekening houdend met
middagpauzes en invallende duisternis, moeten we liefst na 10:00 en
voor 11:00 aan de wandeling beginnen. Aan De Lijn zal het deze keer
niet liggen: op lijn 21 van Zottegem naar Ronse wordt een uurdienst
gereden. Maar hoe raak je verdorie in Zottegem? In de week is dat geen
probleem, maar op zondag? We kunnen natuurlijk de IC nemen naar
Poperinge in Brussel-Zuid, maar een overstaptijd van meer dan 50
minuten is dat niet echt aangewezen. Het alternatief is nauwelijks
beter, maar dan wordt de wachttijd tenminste wat beter verdeeld, al
zijn mijn 32 medewandelaars echt niet zo naïef dat ze niet snel
doorhebben dat dit niet meteen het summum van openbaar vervoer is.
Het wordt dus IC 1929 van Halle (8:34) naar Ath (9:00) met loc 2140
vooraan en onze gereserveerde plaatsen in rijtuig 52305. Zonder ons
zitten er in deze trein nauwelijks 10 reizigers. Toch slaagt een dame
erin in ons gereserveerde coupeetje te zitten. Gelukkig is de bende
uitbundig, en ze houdt het na een paar minuten al voor bekeken. De loc
lijkt wat te sukkelen met herfsttoestanden, en dat resulteert in 2
minuten vertraging in Ath. We worden er keurig opgevangen door een
onderstationschef en de klevers nemen opnieuw een volledig coupé in van
ms 174 (4879 - 9:07 - 9:30). Deze trein rijdt wel op tijd, en we
bereiken Geraardsbergen zelfs iets te vroeg. Dat hoeft niet echt want
we hebben ook hier alweer 28 minuten aansluitingstijd op de L-trein
1880 naar Zottegem (Gent-Sint-Pieters).
Er zijn dit weekend geen werken op lijn 122 tussen Geraardsbergen en
Zottegem. Maar lange vertragingszones wijzen erop dat de
vernieuwingswerken, die nu al enkele weekends met verbussing gepaard
gaan, nog niet helemaal achter de rug zijn. Mw 4187 rijdt dan ook met 3
minuten vertraging Zottegem binnen. Dat brengt onze
trein-busaansluiting niet in gevaar.
We nemen zo goed als alle zitplaatsen in in ab220945 van firma Geenens,
een comfortabele Jonckheere Transit 2000. Tussen het station en de
markt worden we voorafgegaan door een lustig spelend muziekgezelschap,
wat ik eigenlijk liever gereserveerd had voor onze 100ste uitstap.
Stapvoets rijden dus, in deze winkelwandelstraat, maar toch bereiken we
Opbrakel (Sint-Maartensstraat) op tijd.
De terugrit is iets eenvoudiger, al maken we opnieuw de omweg via Ath.
L 4866 (ms 616 - ik had hetzelfde stel als vanmorgen verwacht, maar
mogelijk is dat gezien zijn hoge leeftijd schielijk overleden) brengt
ons stipt naar Ath: 16:30 - 16:53, waar we kunnen overstappen op IC
1916 (17:00 - 17:26). Onze gereserveerde plaatsen bevinden zich in het
laatste rijtuig (52405), en we rijden op het voorziene uur Halle binnen. Loc 2108 en haar bestuurder hebben zich goed van hun taak gekweten.
Dit wordt de laatste snipperdag uit mijn leven, of beter, over enkele dagen worden het allemaal snipperdagen. Niet getreurd, toch, en we maken ons op voor een remake van een GR-wandeling die we ook al deden in 1988: Proven - Westouter, langs GR 5A, zo'n 19 kilometer, doorheen een landschap dat zicht- en voelbaar geleidelijk aan meer geaccidenteerd wordt. West-Vlaanderen roept bij mij steevast het beeld op van lange stukken asfalt, door een vrij eentonig landschap, maar dat is vandaag bij de nadering van de West-Vlaamse heuvels wel enigszins anders. De TWQ mag dan met 43 % nog vrij laag zijn, maar naar West-Vlaamse normen is dit een pad dat de Trage wegen echt opzoekt. Echt eenvoudig is dit niet in een streek waar boeren het isolement van hun boerderijen vastleggen door alle wegen ernaartoe tot privé-wegen uit te roepen. (Een kleine anekdote: toen zo'n West-Vlaamse boer enkele jaren geleden naar ons eigen Buizingen kwam, om een boerderij over te nemen, duurde het amper enkele weken voor een door joggers en wandelaars geapprecieerde veldweg langs beide zijden afgesloten werd met een metalen hek. De reactie liet niet op zich wachten, en de hekken moesten definitief opnieuw open. De arme man was zo'n in zijn eer gekrenkt, dat hij meteen uitweek naar Frankrijk. Het zou me niet verbazen mocht hij zijn hekken meegenomen hebben.)
GR 129 loopt van Brugge naar Dinant, en nog niet zo lang geleden verscheen een nieuwe Franstalige topogids voor het Waalse traject dat loopt van Ellezelles naar Dinant. Ten opzichte van de vorige editie zijn nogal wat wijzigingen gebeurd, en dat vooral om de verharde tracés te ontlopen. Vandaag hebben we gemerkt dat men daar vrij goed in geslaagd is: met een TWQ van 69 % scoort dit stukje GR (18 km lang) meer dan behoorlijk. Toch even opletten: zelf heb ik als ontwerper van gelegenheidswandelingen af en toe de neiging om me blind te staren op wat er theoretisch zou moeten liggen, en dat gaat vaak ten koste van het pragmatische. Ook hier balanceren bepaalde wegen op het randje van het doenbare (sommige ontbreken zelfs op de topografische kaart!), maar je zult me niet horen klagen over het gebruik van moeilijke wegen, als daarmee stroken asfalt en beton vermeden kunnen worden.
Stipt om 7 haalt de wekker ons uit een verwarde ochtenddroom, en meteen begint een nieuwe nachtmerrie: we hebben een wandeling gepland, maar de treinbegeleiders hebben her en der het werk neergelegd, en dus is de ochtendspits verstoord, zoals dat heet. Maar met een bestelde belbus is thuis blijven niet zo evident, en dus wordt railtime ingeschakeld. Snel blijkt dat een paar Halse lijnen toch wel stevig onderuit gaan (we delen altijd in de Waalse klappen), maar dat heel wat treinen toch ook tamelijk normaal rijden. 
Ondertussen heet het allemaal "Pasar" (compleet onzinnige naam, waarschijnlijk weer ontsproten aan het brein van een of andere marketingknaap), maar destijds heette het gewoon Vakantiegenoegens. Te lang natuurlijk, voor de mens van de 21ste eeuw die in afkortingen spreekt én denkt. Gelukkig verschijnen er in elk nummer van hun tijdschrift nog altijd handige wandelfiches, en wat meer is, de voorgestelde wandelingen zijn meestal van hoge kwaliteit. Dat zal ook vandaag blijken, als we met een fiche uit 2005 op pad trekken. "Everbeek flirt met de taalgrens", en dat is precies wat we vandaag zullen doen. Er staan geen Waalse wachtposten aan de grens, om Vlamingen buiten te houden; ongetwijfeld zullen wij, de Vlamingen dus, hen ook op dat vlak voor zijn. Als NVA-politici met een habbekrats stemmen in Halle al menen te mogen spreken in de naam van de hele plaatselijke bevolking, zijn we daar waarschijnlijk niet ver meer af.
Ook Floreffe, ergens tussen Charleroi en Namur aan de Samber, heeft een wandelkaart uitgegeven in samenwerking met het NGI. Wij volgen vandaag de wandeling rond Floriffoux, een bijzonder schattig gehucht, met een mooie kerk (zoals meestal gesloten) en enkele aangename bossen. De wandeling haalt maar een TWQ van 43 %, maar je hebt aan het einde echt wel de indruk dat het meer was. Bos- en veldwegen wisselen vaak af, en met enkele mooie vergezichten en een goed geconserveerde Ferme de la Tour heb je als wandelaar alles wat je nodig hebt in deze ongeveer 10 km lange wandeling. Voeg daar nog 1.7 km aan toe van station tot aansluitingspunt met de wandeling, en je komt aan 11.6 kilometer. Let wel even op: de wandeling is bewegwijzerd met bordjes met een blauwe rechthoek erop, maar die zijn weinig oordeelkundig aangebracht, zodat je vaak twijfelt, tenzij je de wandeling thuis op de stafkaart hebt uitgetekend.
Een historische dag wordt het, want we maken de vijfde uitstap van deze allerlaatste Paasvakantie uit mijn onderwijscarrière. Gedaan met het samenproppen van vijf uitstappen in deze korte veertien dagen, zoals dat al vele jaren onze gewoonte was. Nu ja, de laatste jaren hoefden het er niet meteen vijf te zijn, dat stamt nog uit de tijd dat de NMBS toeristische abonnementen verkocht waarmee je 5 dagen onbeperkt kon reizen in een periode van 14 (later 16) dagen. We groepeerden dan de "verre" uitstappen in Paas- en zomervakantie, vandaar. Het was dan altijd hopen op 5 dagen goed weer in deze wispelturige lentedagen, en dat kon wel eens tegenvallen. Ook nu leek het er bij het begin van de vakantie op dat het weer roet in het eten zou strooien, en we hadden onze planning al bijgesteld naar 3 of 4, edoch, we stappen vandaag voor de vijfde maal, en dat bij bijna zomerse temperaturen en onder een koesterend zonnetje. Bousval wordt het, dat de dag voordien blijkbaar zwaar geteisterd werd door de hevige neerslag uit een eerste warmteonweer - wat zijn ze vroeg - en ook vandaag is het zaak om vroeg thuis te zijn, voor het hemelgeweld losbreekt. Het wordt dan ook een korte voormiddagwandeling van nog geen 8 kilometer, die van de Baillerie, die terug te vinden is op de NGI-wandelkaart van Genappe. 
"Les Amis de Saint-Jacques" hebben ondertussen al enkele Compostellatochten samengesteld, al dan niet in samenwerking met de SGR. Vandaag vatten we er een aan die a.h.w. door onze achtertuin loopt: Brussel (Hallepoort - Nivelles), die we tot Halle zullen lopen. Dat is een tocht van ongeveer 21 kilometer, die voor een vrij groot deel samenvalt met de GR12. Met een TWQ van 28 % scoort dit traject slecht, en dat hoeft ons niet te verbazen: er zijn natuurlijk wel enkele (mooie, aangename) parken in Vorst en Ukkel, en in de buurt van Beersel worden fijne voetwegen gevolgd, maar voor de rest is het niet zo veel soeps: lange stukken straat en laan in het Brusselse, en slecht geïnspireerde ontwerpers tussen Beersel en Halle; zeker in het laatste deel waren er meer mogelijkheden, tenzij het er de ontwerpers natuurlijk om te doen is de oorspronkelijke Compostellaweg zo nauwkeurig mogelijk te volgen. 
Vandaag redeneren we net omgekeerd van gisteren: het beste weer is voor de namiddag, dus vertrekken we laat. En inderdaad, als je de foto's bekijkt, zie je hoe de zon meer en meer van de partij is. Wie zich mijn loftuitingen van het deel Anseremme - Gendron-Celles nog herinnert, moet gewoon maar eens "terugbladeren"; alles van toen is ook vandaag van toepassing op dit korte stukje GR (zowat 9 km), mits toevoeging van enkele laddertjes (vrij recent, dacht ik, want ik kan ze me van vorige gelegenheden niet herinneren) en van de bijrivier de Iwoigne, die onder het prille lentegroen minstens zo mooi is als de Lesse, die vandaag natuurlijk wel de hoofdrol speelt. Dat het niet meer geworden is, heeft alles te maken met het gebrekkige busvervoer ten zuiden van Houyet. We waren maar al te graag naar Wiesmes gestapt, maar terugkeren uit dat Famennedorpje, en er de volgende keer ook weer beginnen, is nu niet bepaald gemakkelijk met bijzonder magere busdiensten. En zo kunnen we volgende keer tot Beauraing doorstoten, en de aankomst in zo'n stadje is altijd meegenomen. 
Beaufays is een deelgemeente van Chaudfontaine, en de wandeling die we vandaag maken is dan ook terug te vinden op de NGI-wandelkaart van Chaudfontaine. Het is met name de wandeling met het nummer 1, de wandeling van La Brouck, die we vandaag stappen. Die is ongeveer 9.5 km lang, en het profiel van de wandeling is erg eenvoudig voor te stellen: een grote V, waarvan de kalligraaf linker- en boventop met een verlengd streepje versierd heeft. Voor wie zich daar toch niets bij kan voorstellen: een vlak stuk in Beaufays, in de buurt van de N30, dat je bij begin en einde aflegt (de verlengde streepjes), een lange afdaling richting Vesdervallei en een lange klim terug. Met een TWQ van 52 % scoort deze wandeling matig, maar op bebouwing bij begin en einde na, is het toch best een aangename tocht, zeker voor wie van portiekjes en paden door de weide houdt, of voor wie het zoekt in ruige, stenige bospaden. We doen de wandeling in de voormiddag, om een regenzone voor te zijn, en we genieten inderdaad nog van zonnige perioden, al komt de bewolking gestaag aanzetten.
GR14 liep oorspronkelijk van Bouillon naar La Roche, maar ook de GR's zijn de laatste jaren niet ontsnapt aan grote reorganisaties, en voortaan verbindt deze GR Malmedy met Sedan. Hoogtijd voor ons dus om deze GR voor een tweede keer aan te pakken, en hem nu in de andere richting te lopen. We beginnen vandaag met Malmedy - Trois-Ponts, zo'n 20 kilometers, die we al eens gelopen hadden in het kader van andere GR's. Het duurt even voor je Malmedy definitief achter de rug hebt, dat lieve stadje dat ik heb leren kennen in de boekenkast van mijn vader: daar stond de novelle "Hans van Malmedy" van de wat vergeten, zwaar onderschatte Vlaamse auteur Filip de Pillecyn, die daar in de verre Oostkantons trouwens een tijdje leraar Nederlands geweest was. Nu is Malmedy zelf wel een aardig plekje, maar het is toch even doorbijten, want de stad strekt zich ver uit, en de recentere straten en wijken zijn niet altijd klasse. Maar eenmaal buiten de stad word je vergast op een wandelpad dat ongetwijfeld tot de beste van België behoort: daar staan de Warche en de Amblève borg voor. Het eerste deel mag dan nog vrij gemakkelijk lopen, vanaf Stavelot wordt het plots een zware tocht met een lange klim tot net voor Trois-Ponts. Bereid je voor op een tocht door bossen en langs rivieroevers, met Stavelot als aangenaam intermezzo. De TWQ van dit traject bedraagt 55 %, maar die vrij lage score wordt ruimschoots goedgemaakt door denderende vergezichten en meer van dat leuks.
Eindelijk konden we er nog eens een doordeweekse wandeling van maken, en dat is altijd meegenomen: minder saaie treindienst, meer variatie in de treinsamenstellingen, en uiteraard méér treinen en bussen op de meeste lijnen. Het wordt een stukje GR 564, die van noord naar zuid loopt tussen Lommel en Hoei, een heerlijk Belgisch wandelpad, dus. Onze haatdragende politici zouden trouwens nog wat kunnen leren van de GR-verantwoordelijken in dit landje, tussen haakjes. Verkeerslichten in Vlaanderen zouden om te beginnen al snel opnieuw wit-rode strepen krijgen, i.p.v. het Vlaams-nationalistische geel-zwart. Wij zijn ondertussen al een eind doorgedrongen op Waals grondgebied, en stappen vandaag een kleine 17 kilometer tussen Hannut en Fumal.
GR512 loopt van Diest naar Geraardsbergen, en het is een van die GR's (er zijn niet veel andere meer) die we tegenwoordig voor de tweede keer lopen. Vandaag wordt het Sint-Joris-Weert - Duisburg, iets meer dan 12 kilometer, langs een meer dan behoorlijk traject, dat ons eerst door het Natuurreservaat De Doode Bemde voert. De regen van de laatste dagen heeft de wegen behoorlijk modderig gemaakt: het bordje "Opgepast! Het is glettig" geeft daar een grappig commentaar op. Vanaf Neerijse speelt de IJse de hoofdrol tot Huldenberg, en we volgen dit riviertje grotendeels langs wandelbrede paadjes, die ons ook langs 2 watermolens brengen. In Huldenberg stijgen we op uit de vallei van de IJse. Zo komen we in een laatste stuk dat ons door een uitgestrekt landbouwgebied op de hoogte voert. Ons eindpunt, de watertoren van Duisburg, is al van ver zichtbaar. Met een TWQ van 68 % scoort dit traject hoog. Het is dan ook een rustige wandeling geworden, en daar kan de doortocht van de Brabantse Pijl in Huldenberg niets aan veranderen.
Ook Villers-la-Ville heeft in samenwerking met het NGI een wandelkaart uitgegeven, met 14 wandelingen. We hebben alleen de namiddag ter beschikking op deze veelbelovende dag, en dan kunnen wandelingen 4 (Promenade de Saint Bernard) en 5 (Villers par rues et chemins) nog net. Samen zijn ze iets meer dan 9 km lang.Vooral langs de 4 is het heerlijk wandelen; de 5 heeft wat last van bebouwing, al valt het alles bij elkaar nog best mee. Een TWQ van 52 % (en een reeks prachtige bos- en veldwegen): je mag ook niet te veeleisend zijn in dit niet altijd even fraaie Belgenland.
Het was al een hele tijd geleden - te lang geleden - maar zaterdag bonden we opnieuw de wandelschoenen aan, ook al gelokt door de goede weersvoorspellingen. Dat laatste bleek dan wel wat te optimistisch, want al gauw was het volledig bewolkt, en het laatste kwartier kregen we zelfs wat motregen. Maar kom, klagen doen we niet, want dat kon alleen maar betekenen dat het hele systeem wat sneller evolueerde dan verwacht, én dat de zondag mooi zou worden, en dan stond Hacowa 95 op het programma.
Op de GR Kempen zijn we ondertussen al aardig opgeschoten, en voor vandaag staat een dikke 16 km op het programma tussen Dessel en Kasterlee. Het is een weinig spectaculair, maar daarom niet minder aangenaam of interessant parcours, dat we zeker kunnen aanbevelen. De winterzon is volop van de partij, maar de bij wijlen ijzige oostenwind houdt het koud. De naakte, knoestige eiken en rijzige beuken vervolledigen het winterplaatje.Het Provinciaal Domein Prinsenpark en de Geodetische Basis van de Kempen zijn andere elementen die tot de verbeelding spreken, zeker als je zoals ik nu vaststelt dat je vijfendertig jaar geleden ook geografie en cartografie had kunnen studeren. De TWQ ligt naar Vlaamse normen behoorlijk hoog: 79 %, en de vorst maakt dat je ook op de niet-verharde wegen een stevig tempo kunt halen.
Niks zo goed als een stevige wandeling, dachten we, om de naweeën van de jaarovergang weg te werken, en die deden we dan ook al meteen op 3 januari. Weliswaar vrij kort (iets meer dan 13 km), maar behoorlijk zwaar door klimmen en dalen, en de centimeter sneeuw (vaak op ijs) die hier over de vele paadjes (TWQ 63 %) uitgestrooid lag. Want mooi was het, dit stukje GR 573 tussen Trooz en Pepinster, niet alleen door de mooie vergezichten en de vele winterse paadjes, maar ook door een aangename zon, die er weliswaar niet in slaagde de temperatuur boven de 0 graden te krijgen. En de Vesder kabbelde rustig door, voorlopig nog ijsvrij, en lijn 37, zijn trouwe bondgenoot, bood het spektakel van boogbruggen en tunnels, al dan niet gekruid met het zelfs op een zaterdag vrij drukke reizigersverkeer.
Een van de buitenbeentjes onder de Belgische langeafstandswandelpaden is de Tour du Brabant Wallon, kort TBW, die een rondwandeling van 215 km in één van onze mooiste wandelprovincies mogelijk maakt. Wij zijn ondertussen al in Saintes aanbeland, en voor vandaag staat er een 18 km lange tocht gepland. Die zal ons langs Rebecq en Quenast naar Virginal brengen. Quenast, dat zijn voor ons de harde knallen van het in de steengroeven gebruikte dynamiet, elke dag opnieuw om 16:00, en dat in onze lang vervlogen kinderjaren. We spelen wel geen echte thuismatch, maar toch minstens een derby.
Izegem is vandaag onze bestemming, en dat valt flink tegen. We volgen het 8 kilometer lange "Pekkerspad" dat ons nauwelijks uit de stadskern brengt, en dat is op zich de enige verdienste (?) van de ontwerpers: hoe je zo'n afstand puurt uit een aaneenrijging van nietszeggende straten en pleinen, onbereikbare kastelen en gesloten kerken is me een compleet raadsel. De TWQ bedraagt nog 10 %, maar die staan helemaal op de rekening van een weinig aantrekkelijk asfaltpad. Ironisch genoeg rijden we naar Izegem met een shoppingbiljet, want ook op dat vlak scheert dit stadje van schoenen en borstels geen hoge toppen. Gelukkig is er de treinreis: die valt van begin tot eind mee.
Elk jaar voorzie ik ook wel wat tussendoortjes, korte wandelingen die gebruikt kunnen worden op een druilerige dag, op drukke momenten en nog van die toestanden. Eentje daarvan was ongetwijfeld wandeling 5 in Malonne van de wandel- en fietskaart van de stad Namur. Volgens die kaart zou de met een gele ruit aangeduide wandeling 7 kilometer lang zijn, maar ik kom niet eens aan 5 kilometer. Met zulke korte wandelingen kan het twee kanten uit: ofwel komt ze nooit echt van de grond en heb je nooit de indruk dat je je van je vertrekpunt verwijderd hebt, ofwel krijg je een schitterende wandeling gepresenteerd die alleen maar kort is omdat men al het ballast zorgvuldig heeft verwijderd. De waarheid zit hier in de contradictie, want deze wandeling blijft ergens tussenin hangen. We kregen inderdaad enkele mooie bosstroken aangeboden, maar ook veel asfalt. Gelukkig waren er wat mooie huisjes te zien, al dan niet in staat van restauratie, en af en toe konden ook de in nevel gehulde landschappen charmeren. De TWQ bedraagt amper 14 %, maar doordat de wandeling langs toch wel
erg rustige wegen loopt, valt dat alles bij elkaar nog wel mee.En het moet gezegd: Malonne wordt vandaag niet onder de voet gelopen door pelgrims op weg naar de graftombe van Broeder Mutien-Marie, en dat maakt van dit dorpje, dat voor de helft uit scholen lijkt te bestaan, zowaar een te appreciëren plekje, zo dicht bij het grote Namur, dat de stadsdiensten van de TEC zelfs tot hier reiken. 
Hacowa kan best van al beschouwd worden als een uit de hand gelopen en
persisterende jeugdzonde. Editie 94 stond voor vandaag gepland, en met
wat geluk komt versie 100 eraan in 2010, dertig jaar na de allereerste
uitstap van Blanmont naar Villers-la-Ville. Voor wie niet meteen inziet
hoe lang dat geleden is: van Villers-la-Ville spoorden we naar
Ottignies met een oeroud M1-TD-stel.
