aantal stappen: 3.278.173 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 271
aantal fietstochten: 85
Zoeken in blog
24-08-2024
Over 9 bergjes gereden.
Vandaag heb ik mij wat miskeken op de felle wind, ... of is het eerder zo dat het harder waaide dan eerst aangekondigd, "who knows". Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken.
Op mijn recent palmares ontbraken nog de Muizenberg en de Slingerberg, beiden gelegen in Kanne. En aangezien de Muizenberg de richting uitgaat van Lanaken en de Slingerberg vertrekt aan de overzijde van het kanaal, diende ik in mijn trukendoos te duikelen. Ik fietste dus eerst doorheen de binnenstad van Maastricht - met zijn straten vol met kleine steentjes - om nog eens langs het kasteel van Neercanne te passeren, zij het nu iets verderweg dan 'n paar dagen terug.
In Kanne maakte ik eerst 'n foto van de Heilige Grafkapel. Deze kapel werd gebouwd in 1714 en is sinds 1948 'n beschermd monument. En dan de Muizenberg over, 800 meter lang met als max. percentage 11%. Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt.
Daarna fietste ik doorheen Zussen, één van de drie dorpen van de drie-eenheid Zichen-Zussen-Bolder. Zij werden al in 1796 aan mekaar geklonken om uiteindelijk met de grote fusies in 1977 op te gaan in de gemeente Riemst. Iets voorbij Zichen kwam ik voorbij de kapel Sainte-Anne in Wonck, 'n deelgemeente van Bassenge. Die kapel zou eigendom geweest zijn van 'n non, geboren op 19/3/1853 in Boirs, met name Marie Elisabeth Stassinet.
Eenmaal in Bassenge ging het terug linksaf naar Lanaye, 'n plaats aan de Maas tegenover het Nederlandse dorp Eijsden. Ik ben er al tientallen keren gepasseerd maar nog nooit gestopt voor 'n pauze. Ik had +/- 42 km. op de teller, dus het kon. Op de grens met Moelingen fietste ik verder naar Eijsden om vervolgens de moeilijke klim langs Groeve 't Rooth te nemen. Ik vervolgde mijn weg opnieuw naar Valkenburg, de Cauberg over om daarna wat verderop ook de Geulhemmerberg te nemen.
In Berg en Terblijt, even gestopt voor 'n sanitaire stop, om mijn laatste restjes eten naar binnen te spelen en te bekijken hoe ik mijn rit kon beëindigen. In Smeermaas zag ik dat de 100 km. er nog inzat mits 'n extra lus via Neerharen. Daar ben ik trouwens nog even gestopt voor 'n lekkere Duvel.
Ik besluit mijn verslag met 'n tip voor Jan en Elena. Ik fietste ook in de buurt van Eben Emael en ook voorbij de toren van Eben Ezer. Die toren is wel niet te zien vanop de weg, maar het is wel 'n speciaal iets. Hij werd gebouwd door Robert Garcet. Hij begon er aan in 1948 en 15 jaar later was de toren klaar. Je kunt de toren bezoeken.
Zo weer 'n lang verslag, maar het was dan ook de moeite vandaag. Ik ga goed slapen, dat weet ik zeker.
Het zou vandaag absoluut geen fietsweer worden, daarvoor waaide het te hard. Geen nood, 'n wandeling zit er altijd wel in. Deze keer ben ik naar Opgrimbie gestapt, niet via de grote weg maar gewoon binnendoor doorheen het bos.
Het is 's morgens altijd eens bekijken hoe ik de dag ga indelen. Vandaag was dat dus eerst gaan wandelen en in de namiddag nog 'n beetje tuinieren. Ik vertrok via de Neerharenweg en de Romeinendreef naar La Butte aux Bois. Daar zijn altijd enkele mooie foto's te maken. En dan was het gewoon de paarse route volgen, eerst voorbij het kruis aan de Heidestraat om dan toe te komen aan de Aspermansvijver. Deze ligt nog net op het grondgebied van Rekem. Het is 'n heel verschil met enkele jaren terug toen de vijver wegens droogte helemaal leeg stond.
Wandelaars die deze paarse route nemen, moeten wel wat gevoel hebben voor zig-zag-lopen, op vele plaatsen staat er water of zijn er modderplekken. Iets voorbij de vijver, aan Brasserie Aspermans, kreeg ik de vraag van 'n dame die 'n wandeling in de buurt wilde maken. De paarse route sprak haar wel aan, maar de afstand van +/- 13 km. veel minder. Ik heb haar dan 'n korte wandeling voorgesteld.
Eenmaal in Opgrimbie was het gewoon rechtsaf, de Broekstraat in tot in het centrum. Aan de kerk nam ik de bus terug naar huis. Uiteraard moest ik nog de afstand van het cultureel centrum tot thuis overbruggen, de bus passeerde het centrum niet wegens 'n optreden van Natalia deze avond. Zo zag ik nog 'n nieuwe affiche hangen van de betreurde Mathy Engelen aan zijn vroegere werkplek.
Terwijl ik dit nu aan typen ben, luister ik weer naar mooie muziek op YouTube, zo ondermeer de prachtige song van Secret Garden. Normaal gezien ga ik morgen fietsen - wat bergjes oprijden - tenzij het weer toch te slecht wordt.
Deze voormiddag om 10u30 stond er 'n afspraak bij mijn oogarts op het programma, de arts die mij in oktober gaat voorzien van nieuwe lenzen wegens cataract. Die consultatie vond plaats in Maasmechelen. Natuurlijk krijg je er dan 'n hoop druppels in je ogen waardoor je gedurende verschillende uren 'n wazig zicht hebt. Na die consultatie hadden mijn vrouw en ik afgesproken met 'n schoonzus en schoonbroer om daar in het centrum iets te gaan eten. Met dat wazig zicht was ik al bang dat ik met mijn vork naast het eten zou steken .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug thuis ben ik toch nog gaan wandelen, het zicht was nog niet optimaal maar voldoende om nergens tegenop te lopen. Ik vertrok via de fiets- en wandelbrug naar het verbindingskanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride ging het dan linksop naar het domein Pietersheim. Ik wandelde er gewoon doorheen de dreef, langs de grachten aan de ruïne om terug te keren via de Wijngaardstraat.
Daar nog even op bezoek geweest bij mijn zus en schoonbroer om nu mijn kort verslag aan jullie te presenteren. Wat de volgende dagen betreft, er ligt al 'n klimfietstocht klaar, vermoedelijk voor zaterdag want morgen geven ze 'n strakke wind van 4 bfr.
Het hoeft niet altijd de koersfiets te zijn om wat in beweging te zijn, nee, gewoon de stadsfiets even van stal halen en 'n klein tochtje maken, gewoon op het gevoel. Dat is het mooie aan fietsen, niks plannen, niks voorbereiden, gewoon doen.
Ik fietste naar Briegden om direct naar het jaagpad te gaan langs het Albertkanaal. Je rijdt dan eerst onder de brug van Veldwezelt en daarna onder die van Vroenhoven. In Kanne was ik vandaag fietser 57. Ik wilde dus niet ver gaan, in Kanne nam ik gewoon de weg naar links, naar Maastricht. Eerst kom je voorbij Château Neercanne. Verkeerdelijk wordt al eens gezegd dat het kasteel op grondgebied van Kanne (België dus) staat, maar dat is fout. Het staat wel degelijk op het grondgebied van Maastricht. Het kasteel heette vroeger kasteel Agimont en de oudste delen stammen van 1316.
Wat verderop heb je links de Jezuïetenberg. Jan en Elena hebben daar recent 'n reportage aan gewijd. De paar foto's binnen in de gangen, haalde ik van het internet. Vervolgens ging het naar en doorheen Maastricht. Terugkeren deed ik via Smeermaas en afsluitend maakte ik nog 'n korte lus doorheen Neerharen. Uiteindelijk fietste ik via de Neerharenweg met Domein Zangersheide, terug naar huis.
We zijn nu beiden net terug van 't winkelen, er waren uitzonderlijk nog eens drie fietstassen nodig om alles thuis te krijgen, dus ook twee fietsen. Seffens nog wat tuinieren en dan naar de koers kijken. Morgen moet ik op consultatie voor mijn ogen. In oktober krijg ik nieuwe lenzen.
Na zo 'n fietstocht van gisteren, was het vandaag 'n rustige wandeling, niet te ver en ook op het gemak. Ik was eerst naar de bakker geweest en heb daarna binnenshuis nog wat huiselijke taken gedaan.
Na de koffie vertrok ik dan naar de sportoase om via de Kounterstraat en de Kewithstraat nog eens in de richting te wandelen van die veelbesproken buurtweg. Deze buurtweg was aan de linkerkant - kant Bremstraat - afgesloten met 'n hek. De bewoners helemaal op het einde van die doodlopende Bremstraat hebben ooit het stuk grond achter die buurtweg gekocht en gehoopt dat niemand zich nog zou bekommeren om die buurtweg. Het doel was dat uiteindelijk die buurtweg tot hun eigendom zou behoren. Maar daar hebben ze facebook onderschat, na mijn berichtgeving op dit forum was het een en ander rap geregeld, de hekkens zijn verdwenen en nu kun je er goed wandelen, zij het dat het gras redelijk hoog staat. Maar hoe meer mensen er wandelen, hoe meer het gaat gelijken op 'n echte wandelweg.
Nadien wandelde ik nog even in de buurt van Sparrendal, om vervolgens de grote weg over te steken naar camping San Lanaco om daar rechts weer 'n pad in te slaan. Op de laatste foto dien je het reguliere pad naar links te volgen, maar rechts kan ook, zij het dat er nog maar weinig mensen dat pad kennen. Het is zo stilaan aan 't dichtgroeien.
Wat ik per fiets zoveel mogelijk mijd als de pest, daar kan ik als wandelaar niet genoeg van krijgen, ... de onverharde wegen. Thuis heb ik nadien nog enkele uurtjes in de tuin gewerkt en de laatste 40 km. van de Vuelta bekeken. Tot morgen.
Dit wil ik ook nog even zeggen, ik heb de goede raad van Annie en Rogier opgevolgd ivm. al die reclame die te pas en te onpas op het beeld verscheen. Met enkele aanpassingen van mijn instellingen zou het probleem nu opgelost moeten zijn, alleszins heb ik tot nu toe geen reclame meer gezien.
Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Groot was onze verbazing vanmorgen toen we 'n natte straat zagen, het had blijkbaar flink geregend. Was dat voorzien ....? Hoe ook, hopelijk blijft het daarbij, er is kermis in het dorp en we willen toch met ons tweetjes in het moleke kruipen en proberen te grijpen naar de flosj, hopende op 'n gratis ritje, ha, ha, ha. Alle gekheid op 'n stokje, we willen toch ergens 'n terrasje doen en genieten van de kermissfeer.
Mijn wandeling begon ik vandaag al vroeg (7u59), eerst richting Pietersheim, daarna naar het centrum naar de geldautomaat bij mijn bank en daarna naar de bakker om mijn bestelling te gaan afhalen. Het ging dus eerst doorheen de Wijngaardstraat en dan langs het kasteel en de burchtruïne. Verder ging het dan langs de Koning Albertlaan en de Stationsstraat. Dat mooie herenhuis, dat was vroeger de eerste martelkamer van Lanaken, zo ervaarde ik het toch toen ik als klein kind daar bij tandarts Orban in die martelstoel gezet werd.
Op de Pannestraat had ik eigenlijk veel jolijt met die kat, ze trok zich van niets en niemand iets aan en bleef lange tijd doodgemoederd in het midden van de weg zitten. De wielertoeristen moesten zelfs 'n ommetje maken om zelf niet te vallen. Uiteindelijk kwam ze dan toch in beweging. Wat verderop kon ik dan mijn bestelling afhalen.
Mijn laatste afbeelding is iets wat facebook mij deze week in herinnering bracht. Vijf jaar geleden was ik over die moeilijke Keutenberg gefietst. Ik had toen wat info geplaatst. In mei van dit jaar ben ik er nog eens overheen gefietst, en zonder voet aan de grond te zetten. En zoals in de tekst te lezen valt, het is inderdaad bijna zo dat je 'n wheelie maakt met je voorwiel, zo steil is het.
Verder kan ik jullie alleen nog ene prettige zondag toewensen. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Ik zat er al enkele dagen op te azen, 'n wandeling maken naar Bilzen. Het is de geboortestad van mijn moeder, ik volgde er school in het middelbaaronderwijs en in de jaren '70 was ik er werkzaam bij de Post. Speciaal aan die jaren bij de Post was het gegeven dat ik er toen aan het loket werkzaam was, de jaren van Jazz Bilzen. Ik heb toen de hele wereld aan mijn loket gezien, de een nog extravaganter dan de ander. Sex, drugs en rock en roll, dat waren toen de heilige woorden. En wie nog nooit gehoord heeft van Jazz Bilzen, dat was vanaf einde de jaren '60 het grootste muziekfestival van de lage landen. Zoek maar eens op bij YouTube.
Ik vertrok vrij vroeg, rond de klok van halfnegen. Eerst doorheen Gellik, dan de brug in Eigenbilzen over om vervolgens links af te slaan richting Hoelbeek. Ooit moet onze kleinzoon per fiets onder die brug door om naar school te gaan. Het is en het blijft echter 'n gevaarlijk punt, je ziet niet wat er aan de andere kant van de brug op je afgereden komt.
Iets verder dan de grens Hoelbeek - Waltwilder heb je de Sint-Antoniuskapel, gebouwd in 1912. Ik ken de weg daar uiteraard goed en op dat punt was ik meer dan halfweg. Domein Groenendaal liet ik rechts liggen om tenslotte links af te slaan naar Meershoven, 'n wijk van Bilzen. Je ziet aan die aankondiging dat Bilzen zijn verleden met jazz nog niet kwijtgespeeld is. Nog 'n kleine anekdote bij Jazz Bilzen, de eerste voorzitter en bezieler was trouwens Fons Coch, mijn leraar frans in het college van Bilzen.
Eenmaal ik de duik naar beneden had gemaakt, was ik zo goed als in het centrum van de stad. Mijn mondvoorraad had het tijdens mijn wandeling niet lang uitgehouden in mijn broekzak, ik had dus behoefte aan iets lekkers. Een koffie wilde ik ook nog gaan drinken, maar mijn bus zat er zo aan te komen. Die koffie heb ik dan maar in Lanaken gedronken. En of die blauwe fietsen bij ons al veel gebruikt zijn, .... ik heb er het raden naar.
Om te eindigen, nog iets van gisteren, ik schrok me zowaar 'n bult toen ik de rangschikking zag van de populariteit op Sen.Net. Welke goede ziel heeft mij op die plaats gezet ...? Uiteraard ben ik vereerd.
Helemaal eindigen doe ik met de mooie overwinning van onze landgenote Justine Ghekiere in de Tour de France, en dat nog wel in de bolletjestrui. Haar mooiste overwinning in haar leeftijd van 28 jaar. Het is kermis in Lanaken.
Als onze dochter, schoonzoon en kleinzoon een aantal dagen het huis uit zijn, dan dient er altijd iemand te gaan kijken naar hun katten en kippen. Vandaag was mijn vrouw aan de beurt om die beestjes de nodige aandacht te schenken. En omdat mijn vrouw toch de bus tot ginder nam, ben ik maar mee gegaan om vervolgens te voet terug te keren.
De bedoeling was om langs de kerk van Eigenbilzen te gaan en daar de weg links te nemen, doorheen de velden richting Gellik. In één der eerste straten waar ik passeerde, voelde ik al direct de wijsheid in mij opborrelen, kijk maar naar foto nr. een. En dan kwam ik aan de kerk met rechts ervan, 'n statige woning. Veel van die oude woningen hebben van de stad Bilzen 'n bordje gekregen met 'n summiere uitleg omtrent het gebouw, ook bij dit huis. Ik heb het misschien ooit geweten, maar in deze woning werd acteur en theatermaker Julien Schoenaerts geboren in 1925. Hij vertolkte oa. 'n belangrijke rol in de film Daens en in de Leeuw van Vlaanderen. Hij is toch een der beste acteurs die Vlaanderen ooit gekend heeft. Zijn zoon Matthias is tegenwoordig misschien nog bekender, hij had 'n hoofdrol in de film Loft.
Eens de kerk voorbij, ging het dan linksaf, richting Gellik, één lange weg naar Gellik. Wij plattelandsmensen hebben het voordeel dat we nog kunnen wandelen tussen de velden en héél ver kunnen kijken, iets wat de stadsbewoners mankeren. Je ziet al eens 'n kruis, veldbloemen, dieren die beschutting zoeken voor de zon, enz. Ik geniet er telkens van.
Aan de Wijerdijk stak ik de straat over om via de Louis Paul Boonweg, te wandelen naar de brug van Briegden. Aan de sportoase koos ik ervoor om de kortste weg naar huis te nemen omdat ik enkele druppels regen voelde vallen. Nu achteraf beschouwd, bleef het bij die enkele druppels, blijkbaar heeft het in Antwerpen meer geregend.
Eenmaal thuis heb ik mij opgefrist en toen mijn vrouw terug toekwam, zijn we samen nog lekker gaan eten, niet in onze vertrouwde stek, maar eens op 'n andere plek. En ook daar heeft het gesmaakt. Nadien nog naar de Tour de France voor vrouwen gekeken, en wat morgen brengt, daar moet ik nog 'n nachtje over slapen ....
Ik kon mij vandaag geen beter fietsweer toewensen, droog, niet overdreven warm, 'n zwakke wind en veel goesting. Ned. Limburg stond weer op het menu, 'n mens zoekt altijd de betere fietspaden op. Iets na 9u00 was ik al op pad, 'n teken dat ik hunkerde naar beweging.
Via Maastricht ging het rechtsaf richting Sint Geertruid. Maar toch effe gelet op die eerste foto, je bent de stad nog maar goed en wel buiten en dan heb je al direct mooie vergezichten. Ik moet dus niet ver fietsen om in de prachtige natuur te toeven. Aan die Mariagrot ben ik 'n eerste keer gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te duwen, 'n sultanakoek, mijn vaste energierepen.
Vervolgens ging het naar Gulpen waar ook schitterende vergezichten je dag opvrolijken. In Voerendaal, de bakermat van de fam. Meuris, heb je die Mariakapel, gebouwd in 1938 door de fam. Senden - Lipperts. Mijn tocht ging verder naar Stein waar ik de autostradebrug nam om de Maas over te steken. Jullie weten intussen dat er op die brug 'n afzonderlijke strook is voor fietsers.
Maar voor ik de Maas overstak, had ik nog 'n omweg te maken naar Genhout. De normale weg was volledig afgezet (wegenwerken) en we dienden enkele kilometers te fietsen op 'n onverhard pad met veel steentjes. Niet mijn plezantste bezigheid, maar het ging niet anders. Eenmaal toch in Genhout geraakt - en op dat moment 66 km. op de teller - besloot ik daar 'n voor mij nieuwe brasserie te testen op zijn deugdelijkheid. En het viel mee, prijs - kwaliteit van het gebodene was in evenwicht, en de bediening was oogverblindend, toch voor zo 'n oude pee gelijk mezelf .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug in België had ik mijn route zo gepland dat ik via Herbricht kon fietsen, daar is meestal de Maasbar geopend. En idd. daar kon ik mijn merk drinken. Om tenslotte de 100 km. op de teller te krijgen, ben ik teruggekeerd via Hochter Bampd. En je ziet ze in deze tijd van het jaar niet dikwijls, maar vandaag stonden er 'n drietal paarden op het fietspad.
Met deze sluit ik mijn verslag af. Ik heb weer genoten van mijn tocht, hopelijk jullie ook van mijn verslag met de enkele bijhorende foto's. Tot morgen.
Nee, ik ben vandaag niet naar Valkenburg gefietst om de start van de rit voor vrouwen in de Tour de France mee te maken. Mijn vriend Hubert had mij nochtans gevraagd om met hem mee te gaan. Ik zat toch nog met enige schroom om daar ter plaatse te gaan kijken, de pandemie is nog niet helemaal verdwenen. En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus.
Daarbij, ik had ook nog werk te doen thuis, met die hitte van de voorbije dagen, heb ik buiten niet veel gepresteerd. Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. Ik heb thuis op tv naar de koers gekeken, het gedeelte op Waals grondgebied. De Nederlandse vrouwen doen het goed. Maar ja, ze hebben geluk, onze Lotte Kopecky doet niet mee.
Na het avondeten kon ik dan eindelijk vertrekken, het was wel 'n pull frisser dan gisteren. Via de kanaalkom en het Albertkanaal, trok ik naar Gellik, eerst onder de brug van Briegden door en nadien onder de oude spoorbrug. In Gellik aan de Wijerdijk, was het direct naar rechts, de Boonakkerstraat in. Daar zag ik dat oud landbouwwerktuig. Eens de grote straat over, de Kounterstraat in, daar zie je altijd wat paarden lopen. Op het einde van de Kleine-Hofstraat ben ik voorzichting naar die straatnaamborden gewandeld om die duiven niet te laten schrikken.
Zo, deze dag zit er ook weer bijna op. Seffens uitzonderlijk nog eens naar 'n voetbalwedstrijd kijken, de supercup tussen Real Madrid en Atalanta. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen.
Het was vandaag weer 'n kwestie van de hitte vóór te zijn indien ik wilde gaan wandelen. Uiteraard doe ik dat dan ook want zo 'n ganse namiddag binnen zitten gelijk gisteren, dat trekt mij niet aan. En ik vrees dat het deze namiddag weer van dat is, binnen blijven.
Niet zo vroeg als gisteren - tegen 8u40 - vertrok ik naar de Industrieweg om over het niet meer in gebruik zijnde spoor te wandelen. Nog enkele jaren, en je ziet niks meer van de spoorbedding. En dan ging het linksop richting Oud-Caberg. Eerst zie je een der grenspalen, daarna 'n herdenking aan de slag op het Lanakerveld.
Aan het ijzeren kruis op de Zouwweg, ging ik linksaf. En om de Zouwweg te situeren, dat is 'n weg doorheen 'n natte ondergrond. Bij felle regen moet je daar niet gaan wandelen, toch zeker niet op het onverharde gedeelte. En dan heb je de veldkapel, ooit 'n plek op grondgebied van Lanaken. Maar na de splitsing Nederland - België, grondgebied van Maastricht (Oud-Caberg).
De weg die je vervolgens bewandelt heet de Lanakerweg. Deze straat komt uit op de Brusselseweg. Die weg volgde ik richting de grens. Maar juist vóór de grens, kun je linksaf doorheen de Kantoorweg en de velden richting Smeermaas. Er staan daar 'n viertal woningen op wat je 'n eilandje kunt noemen.
In Lanaken moest ik mij doorheen de mensenmassa werken, allemaal op zoek naar iets op de wekelijkse markt.
Zo, dadelijk ons middagmaal en straks, .... 'n boek van de bib. Of ... 'n schaakpartijtje op de pc. Jawel, ik speel nog regelmatig het spelletje thuis.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, alleen die aangekondigde hitte, ..... méér dan 30°. Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. Om 6u00 liep de wekker al af en iets later zaten we met ons tweetjes aan het ontbijt. Mijn fiets had ik gisteren al gecontroleerd, ik kon dus om 7u00 vertrekken met mijn tocht. De bedoeling was om vóór 11u00 terug thuis te zijn.
Maar het begin van mijn tocht was meer 'n blindemanstocht, door die laag hangende zon zag ik nauwelijks iets op de weg. Het was dus effe "traag - trager - traagst" om geen ongevallen te veroorzaken. En dan moet je weten dat er op dat uur verschillende personen naar hun werk fietsen, velen met 'n speedpedelec. Die flitsen je voorbij met 'n tempo van om en bij de 40 km/uur. Ik was toch effe blij daar zonder kleerscheuren doorheen te zijn gekomen.
Maar goed, ik wist het op voorhand dat ik op veiligheid diende te fietsen, zeker het eerste stuk. Na Rekem heb je dan Boorsem waar ik de brug over het kanaal overstak. Aan die kant van het kanaal ben je al wat meer beschut tegen die zon door de rij bomen langs het fietspad. En in Eisden diende ik links af te slaan om daar de zon in de rug te krijgen. Maar dat links afslaan was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Door grote werken heb ik 'n kleine omleiding moeten volgen. Zo kwam het dat ik toch 'n foto kon maken aan de oude koolmijn van Eisden.
Via enkele boswegen raakte ik vervolgens in As om daar die fietsbrug over te rijden. De teller gaf aan dat ik nr. 86 was vandaag. Na As, ben ik deels door Opglabbeek gefietst om dan uit te komen aan het voetbalstadion van KRC Genk. Ze hebben gisteren Club Brugge weer 'n ontgoochelende avond bezorgd, 3 - 2 voor Genk en Club ziet nu de nieuwe competitiestart helemaal de mist ingaan, 1 punt op 9.
Aan de mijn van Waterschei, was het verder "sightseeing" in Genk, tot wegenwerken weer eens de pret gingen bederven. Gelukkig had ik wel 'n vermoeden om op de juiste weg te zitten, mij ergens aan opwinden, was dus zeker niet nodig. Zo fietste ik het centrum van Genk nog eens binnen via de Weg naar As, de straat waar ooit het oude ziekenhuis stond.
Terugkeren deed ik via Zutendaal en Eigenbilzen. In Gellik wilde ik nog 'n tasje koffie gaan drinken, maar ik was er té vroeg. Dan maar naar huis via Kompveld en Veldwezelt. En ik had goed gegokt, om 10u50 was ik binnen. De temperatuur was tot dusver goed meegevallen, nu echter is het bakken en braden en zeker binnen blijven.
In het bos in 'n mountainbikewedstrijd terecht gekomen.
Ga je gewoon braaf 'n stuk van 'n wandelroute doen in het bos, 'n route die gemarkeerd wordt met rode pijlen, en dan zit je ineens in 'n wielerwedstrijd voor mountainbikers. En niet zomaar af en toe 'n renner, soms groepen van tien man. Al bij al heb ik toch zeker 'n vijftigtal renners gezien. En ik ken iets van fietsen, de snelheid waarmee zij door het bos gingen, die snelheid haal ik zelfs niet op gewone wegen.
Ik vertrok aan de Sprokkelstraat het bos in. Vandaar ging het naar camping San Lanaco. De camping stond goed vol, bijna uitsluitend Nederlanders aan de vele auto's te zien. Aan het kruispunt van boswegen, ging ik rechtdoor, af en toe slalommend langsheen de vele modderstroken. Nu ken ik de meeste boswegen wel en ik kon mij dus veroorloven om de rode route effe te verlaten. Maar toch slaagde ik erin om de foute richting uit te wandelen. Gelukkig zag ik 'n herkenningspunt en kon ik op mijn stappen terugkeren.
Nu zou dat geen ramp geweest zijn, met de stand van de zon heb je altijd 'n richtpunt om de juiste weg te nemen, alleen had het mij iets te ver van huis gebracht om tijdig aan het middageten te kunnen zijn.
Via de kinderboerderij en de Wijngaardstraat, wandelde ik terug naar huis. Iets meer dan 9 km., genoeg voor 'n zondag. En die cartoon wil jullie tenslotte niet onthouden. Die stond vandaag in het krantje: "de Zondag". Onze Nafi Thiam wordt wel 'n héél lange sportcarrière toegedicht.
Aanvulling op mijn fietstocht van vandaag, zaterdag 10/8/2024.
In mijn fietsverslag schreef ik dat de app "MyCols" mij in de steek gelaten heeft vandaag. Uiteindelijk, na het afsluiten van mijn dagelijks verslag, kreeg ik toch ineens de melding van deze app, ik had weer heel wat geregistreerde bergjes overgereden. Ik was dus even te rap met mijn verslag neer te schrijven, of .... die app had last van de warmte ....
Vooral die eerste was pittig, je ziet wel het percentage gemeten over 100 meter, maar eigenlijk zijn er plekken waar het percentage hoger ligt. Ik heb alleszins 'n kleine versnelling moeten gebruiken.
Voor mijn verslag van vandaag, scroll dus maar naar beneden.
Vandaag had ik mij voorgenomen om wat bergjes op te rijden. Ik had intussen 'n nieuwe achterband laten leggen op mijn koersfiets - de blauwe tussenlaag werd zichtbaar - en die wilde ik wel eens testen. Voor de kenners, ik rij met "Schwalbe Durano Plus 250 mm".
Mijn rit vertrok richting Wallonië om daarna via Visé, Eijsden, Margraten en Valkenburg, 'n Ned. Limburgs tintje te krijgen. Mijn vrouw suggereerde al om mijn bed daar neer te zetten omdat ik er zo dikwijls ga fietsen. Er is maar één goede reden om daar te fietsen, de fietswegen zijn er zeer goed onderhouden, weinig tot geen afval te bemerken en het fietsgedeelte bolt gewoon goed.
Maar voor ik in Ned. Limburg toekwam, kwam ik eerst doorheen Kanne, vervolgens Eben Emael, dan oa. langs die oude kapel in Bassenge (gebouwd in de 18de eeuw) om tenslotte in Roclenge sur Geer, links af te slaan, de Chavée Arecht op, 'n pittige kuitenbijter. Daarna fietste ik via Visé naar Eijsden. Onderweg had ik nog verschillende klimmetjes, oa. de Heiweg in Mesch en de Piemert tussen Slenaken en het klooster Hoogcruts. Ook op deze laatste is het duwen op de pedalen.
Mijn pauze nam ik vandaag in Banholt, ik had toen +/- 60 km. op de teller. Even vreesde ik lang te moeten wachten op het gevraagde - er zat véél volk, zowel buiten op het terras als binnen - maar gelukkig was ik toch rap geholpen. Mogelijk dat ik onbewust 'n gezicht getrokken heb naar de garçon dat ik het nodig had om terug op krachten te komen. Hoe ook, de man was zeer vriendelijk, duidelijk dus 'n plaats om terug te keren.
Terugkeren deed ik via de "Van Tienhovenmolen" op de grens tussen Bemelen en Eijsden - Margraten in het buurtschap Wolfshuis. De molen is van 1855 en sinds 2000 is ze weer maalvaardig. Toen ik er aankwam, waren de wieken volop aan 't draaien. Nadien volgde nog Berg en Terblijt (waar er duidelijk 'n massamanifestatie bezig was) om tenslotte via de Wilhelminabrug in Maastricht terug te keren naar huis. In Smeermaas zag ik dat de Maas bijzonder laag staat, op sommige plaatsen kun je er met 'n beetje geluk, te voet over. Ik zag alleszins dat sommige kajakkers moeite hadden om voldoende water te vinden onder hun vaartuig.
Deze keer nam ik mijn verfrissing niet in Lanaken zelf, maar in Neerharen bij Mesjeu, 'n plek waar je ongestoord kunt zitten. Het was weer 'n mooie rit, het enige negatieve is dat mijn app MyCols mij vandaag letterlijk in de steek laat, geen melding dus van al mijn beklimmingen in mijn Strava-account.
Mijn verslagje van vandaag begin ik met 'n korte samenvatting van het begin van mijn wandeling.
1. van de bus stappen
2. honderd meter wandelen
3. tien minuten schuilen onder een boom vanwege de regen
Tja, je moet het weer nemen zoals het is, soms heb je geluk, soms valt het wat tegen. Nu, ik ga niet klagen, na die tien minuten ben ik toch vertrokken, zij het met nog 'n heel klein beetje gemiezer. Even verderop werd het dan toch droog.
Ik wilde nog eens in Zutendaal gaan wandelen, niet al te ver, want morgen wacht mij weer 'n stevige fietstocht met enkele klimmetjes. Ik wilde dus geen krachten verspillen, maar 'n wandeling doorheen Zutendaal zag ik wel zitten. Ik heb mij beperkt tot 'n deel van de fietsroute, 'n stukje naar nr. 29 - 534 - 251. In feite 'n wandeling die ik ook maakte, jaaaaren terug toen ik nog postmeester was te Zutendaal en ik mijn middagpauze diende in te vullen.
Ik vertrok langsheen de Hoogstraat, dan voorbij manège Bosscherhof om dan aan dat kruispunt, rechts af te slaan. Rechtdoor ga je naar recreatiegebied Kattevenne. Aan de kruising van de Beverstseweg en de Veugenstraat, ben ik nog even gaan kijken aan de Mariagrot. Ik was blijkbaar de enige, het café er tegenover, dat zat wel goed vol.
Zutendaal is ook 'n gemeente waar de fietsstraten goed zijn aangelegd, in heel het centrum kunnen de scholieren veilig fietsen. Zo, dat was in 'n notendop mijn bezigheid van vandaag. Straks nog naar de olympische spelen kijken, onze landgenoten maken kans op 'n medaille in de zeven-kamp.
Ik heb mij voorgenomen om er vandaag 'n rustige dag van te maken. Natuurlijk ben ik wel eerst naar de bakker geweest, vervolgens naar de bibliotheek om dan na de koffie, aardbeien te gaan kopen. Deze namiddag ga ik nog het gras afrijden en dan gaat het met de benen omhoog, effe genieten van wat rust.
Uiteraard is 'n wandeling voor mij niet zoiets gelijk bewegen van punt A naar punt B, nee zeker niet. Er zal wel altijd 'n ommetje bij zijn, zo ook vandaag. Ik vertrok via het Uilenspiegelpark. Daar maak ik mij altijd de bedenking, hoeveel tijd het kost om dat gazon proper af te rijden, zo 'n oppervlakte? Eens de brug van Briegden over, ging het naar links, de Briegdenstraat in. Daar vind je 'n kapel van 1943. Op het einde van de straat, vertrek je aan de holle weg oftewel de Winevenstraat. Rechtdoor tot aan het voetbalveld, is het pad begaanbaar gemaakt met kinderkopjes, ik diende evenwel rechts af te slaan, ook 'n holle weg, maar deze is gewoon 'n veldweg gebleven.
Op het einde van dat pad, diende ik de straat over te steken om iets verderop mijn aardbeien uit de automaat te kunnen halen. Via het Louis Paulboonpad en de brug van Gellik, keerde ik terug langsheen de Boonakkerstraat. Ten slotte kwam ik uit aan de sportoase, tijd om mij naar huis te haasten. En ik kon direct aanschuiven, de kok was er tijdig aan begonnen.
Wat morgen brengt, daar heb ik nog geen idee over.
Het was vandaag 'n dag met verschillende gezichten, vanmorgen vrij fris en bewolkt, daarna felle regen om ten slotte toch nog zonnig te worden. Ik heb eerst buiten wat gewerkt, onkruid verwijderen aan de straatkant en mijn paden in de tuin. Tegen elven alles maar weer opgeruimd want het begon donker te worden. En ja, niet veel later kregen we flink wat regen over ons heen.
Na het middagmaal, iets na 13u00, zag het er naar uit dat het ergste leed geleden was. Mijn wandelschoenen aangedaan en 'n drinkbus met water mee voor onderweg, ik wilde namelijk heen en terug wandelen naar Maastricht, toch ruim 13 km. Ik vertrok in Smeermaas aan de grote grens om vervolgens via het nieuwe fietspad uit te komen aan de Noorderbrug. Die graffiti krijg je daar telkens te zijn als je er passeert. Wat verderop staan nog de resten van de oude Noorderbrug, deze zijn bewaard gebleven als 'n soort aandenken of monument.
Ik wilde in de "Gedeelde Weelde" mijn koffie gaan drinken, maar helaas, het verbruikerslokaaltje was niet geopend. Dan maar naar de Markt, naar Brasserie Capital. Eerst maakte ik nog 'n paar foto's van een der oudste kerken van Maastricht, de Sint-Matthiaskerk. De eerste steen werd gelegd in 1351.
En die coffeeshop, ..... daar moet ik uiteraard geen tekening bij maken, nee dus, geen koffiebar! Terugkeren deed ik via het Bassin en de kleine grens (langs de Maas dus). Mijn laatste foto maakte ik juist over de grens in Smeermaas.
Ik vertrok met nog wat licht gemiezer, maar ik keerde terug met 'n stralende zon. Een fijne wandeling dus. Tot morgen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken. 
Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt. 
Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. 
Ik ben Eddy Meuris