aantal stappen: 1.776.040 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 144
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
06-03-2024
Een koffie drinken in Maastricht.
Hallelujah, eerst het goede nieuws, de dakwerker is geweest en heeft de dakbedekking van onze dakkapellen proper gemaakt. Er is 'n volle emmer vuil mee naar beneden gekomen en de afvoer zat duidelijk verstopt. Ik ben blij dat dit ook weer achter de rug is.
En met dat goede weer van vandaag, heb ik niet geaarzeld en ben er vanmorgen maar direct ingevlogen om de vijf bolcatalpabomen te snoeien. Dat werkje moet gedaan worden tussen eind februari en begin maart. Het verhakselen van het snoeisel, dat gebeurt later.
Maar toen onze dakwerker omstreeks 14u00, zijn verdiende loon in ontvangst genomen had, kon ik vertrekken voor 'n busreis naar Maastricht. Ik reisde mee tot aan het spoorwegstation. Daar nog eens 'n foto gemaakt van de inkomhal. In het stadsdeel Wijck zie je ook op vele plaatsen, mooie versieringen mét jaartal boven de toegangsdeuren. Zo zag ik er eentje van 1679 en 1777. Dat Maastricht 'n oude stad is, dat weten we. Dat zie je ook aan de oude wallen en dat kanon.
In het centrum kwam ik voorbij aan Pieke Potloed, 'n restaurant waar het menu in het Mestreechter dialect is weergegeven op de menukaart. Zij werken ook met vele streekproducten, 'n aanrader dus. Maar mijn koffie dronk ik in de boekenkerk. Daar vond ik weer inspiratie voor mijn volgende leesboeken uit de bibliotheek.
Via die mooie schildering aan de Noorderbrug, keerde ik terug via de woonboten langs het kanaal. Op het einde van dat bospad, ben je dan aan de brug van Smeermaas. Die roeiers zie je veel op dit deel van het kanaal, het is 'n club van Maastricht.
En om te eindigen, vandaag ben ik voor het eerst op wandel geweest zonder jas. Met jas, zou het véél te warm zijn geweest. Na het eten nog even gekeken naar Jeroen Meus, actief in 'n keuken in Zweden. Morgen ga ik fietsen, naar Thorn, het witte dorp.
"Ver kunnen kijken", dat is toch hetgene dat ik regelmatig wil doen. Maar seffens meer hierover.
Eerst wil ik effe iets kwijt over deze voormiddag, het was nat, miezerig en grijs. Kortom, geen weer om te sporten. Maar, ... ideaal om in de tuin iets te doen, het snoeien van onze vlinderstruiken. Een beetje nattigheid kan daarbij geen kwaad, 'n goeie jas aan, iets op je hoofd en véél goesting, dat zijn de ingrediënten voor 'n mooi werkje. Om 13u30 moest ik op halfjaarlijkse controle bij mijn mondhygiëniste en daarna was het aan mij om te gaan wandelen.
Ik wilde nog eens 'n tocht maken doorheen het Belvédèrepad langs het kanaal. Daarvoor was het wandelen tot aan de brug van Briegden om vervolgens de talut omhoog te klimmen om dat groene pad te nemen tot aan de brug van Veldwezelt. Onderweg heb je dan van boven af, 'n mooi zicht op de industrie rondom het kanaal en rechts in de verte ligt de kerk van Veldwezelt.
Vervolgens moet je de brug oversteken om dan terug te keren naar Lanaken. Vandaag heb ik gekozen om het fietspad te volgen dat kris-kras flirt met de landsgrens. Het is daar dat je nog héél ver kunt kijken. Ik bid en ik hoop dat het niemand ooit in zijn hoofd krijgt om daar bebouwing te realiseren, zelfs geen industrie. Uiteraard had ik dat ver kijken ook al op het Belvédèrepad. Onderweg zag ik ook nog 'n spandoek waarop gewag gemaakt wordt van de realisatie van een groene grensbuffer, 'n initiatief van de stad Maastricht, de gemeente Lanaken en Fluvius.
Het is vandaag aan de late kant dat ik aan mijn verslag begin, dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik pas omstreeks 17u15 terug thuis was. Wat deze week nog gaat geven ....? Nog heel wat snoeiwerk in de tuin, een fietstocht naar Thorn, een dagje weg met ons twee en ......
Ja, gisteren was de grote dag. Uiteraard wil ik iedereen bedanken die mij gefeliciteerd heeft voor mijn verjaardag en mijn nieuwe voordeur. We hebben het ons lekker laten smaken en tussendoor kon er nog 'n partijtje schaak af met de kleinzoon. Mijn kinderen hadden mij wel 'n hele speciale cadeau gedaan, 'n opdracht in feite. Ze hadden in 'n wiel aan weerskanten omslagen gehangen met 'n foto op en in die omslag zat 'n tip. Aan mij te weten te komen waar die foto genomen werd om vervolgens naar die plaats te fietsen om daar als bewijs ook 'n foto te nemen. Die foto diende ik dus naar de kinderen te zenden. In de enveloppen zaten ook wat centjes, bedoeld om onderweg te stoppen voor ene koffie en iets erbij. Het was ene fijne dag, ik had er naar uitgekeken.
En ja, ik ben er vandaag maar direct aan begonnen. Het weer was mij te goed om in de namiddag te gaan schaken, nee, liever in de buitenlucht. Ik vertrok via de Bessemerstraat. Op de hoek met de Roelerdreef zag ik overal papier liggen, precies of vanuit 'n voorbij rijdende auto, stapels papier naar buiten gegooid zijn. En dan mijn eerste drie opdrachten, 'n foto van C-Mine in Winterslag, het bordje met nr. 70 en de kerk van Gruitrode.
In Gruitrode was nog veel meer te zien, oa. die kapel en veel kunst met wielen en fietsjes in het centrum. Nadien nog heel wat kunst gezien, zo bvb. aan de Zuid-Willemsvaart in Eisden en de levensboom in Herbricht. Pauzeren kon ik pas na 70 km. in Kotem in de Ponderosa. Bij mijn koffie kreeg ik er 'n suikerwafel bij, uit eerlijke schaamte heb ik daar dan ook maar mijn biertje gedronken. Uiteindelijke kosten: 6,00 euro.
Met terugrijden zag ik dat de 90 km. in het bereik lagen, ik heb daarom nog 'n extra lus gemaakt via Veldwezelt. Voila, mijn eerste rit als 70-jarige. Ik heb het verschil met verleden week niet gemerkt.
Het is gebeurd, ondergetekende heeft 'n nieuwe voordeur gekregen. Ik ben blij dat ik zo oud geworden ben, mijn vader en drie van mijn grootouders hebben die leeftijd nooit gehaald. We gaan dit deze namiddag vieren in besloten kring met kinderen en kleinkinderen.
Maar verjaardag of niet, helemaal niks doen en maar met de benen onder tafel zitten, dat is niet aan mij besteed. Ik ben dus om 8u00 thuis al vertrokken voor 'n boswandeling. Ik vertrok langs dat smalle pad langs die groene draad aan de Maastrichterweg. Dan de beek over en het pad langs camping San Lanaco genomen. Veel volk heb ik niet gezien, wel oud-collega Evy met haar mama en hond. Ene leuke babbel op zondagmorgen met iemand waarmee je ooit gewerkt hebt, dat is altijd fijn.
Daarna ging mijn pad tot aan de villa's van de Goudkust. Via die kabouter, mooi weggestoken in 'n boom, wandelde ik terug langsheen de burchtruïne. Het laatste stuk van mijn wandeling ging gewoon via de Koning Albertlaan en het Molenweideplein. Daar had ik nog ene babbel met leeftijdsgenoten Frans en Guido.
Veel meer heb ik vandaag niet te vertellen, het ontbreekt mij uiteraard ook aan tijd. Ik moet mij klaar maken voor ons gezellig samenzijn. Tot morgen.
Een stralende zon deze voormiddag, echt geen weer om thuis te blijven of in de hof te werken. Dat laatste kun je ook als het miezerig is of aan de grijze kant, geen probleem. Maar vandaag hoorde ik mijn stadsfiets roepen, "pak mij vast" en wie ben ik om daaraan te weerstaan ...?
Ja ik weet wel, woensdag heb ik gezegd dat het vermoedelijk mijn laatste rit als 60-tiger zou zijn, maar het kriebelde vandaag en dus ben ik vertrokken. Van de kok had ik 'n half uur extra gekregen om de eindmeet te halen (12u30 ipv. 12u00). En zo kon ik vertrekken via de brug van Briegden en zo langs het kanaal tot in Kanne. Vervolgens ging het langs de sluis van Lanaye om dan "Pays de Liège" binnen te rijden. Via de brug over de Maas ging het dan naar Moelingen om daar links af te draaien naar Eijsden, 'n grensgemeente in Nederland. Eerst langs die oude witte woning en dan langs het plaatselijke kasteel. Je kunt daar prachtige foto's nemen en ook wandelen in het kasteeldomein.
Nadien was het gewoon terugrijden naar Maastricht, wel nu met de wind in de rug. In mijn heenrit - naar Moelingen - was het niet sneller dan 15 à 16 km/uur, terugkeren was het met versnelling 6 van de 7. Doorgaans rij ik op de 5. En eenmaal je de windmolens ziet, dan ben je bijna thuis. Op de valreep heb ik nog juist 12u30 gehaald, tja dat heb je als je tegen de wind moet opboksen. Één troost, de zon scheen volop en daar was het mij toch om te doen.
En mijn laatste foto, dat is er eentje gemaakt door die drone. Onze dakkapel ligt vol met mos en de afvoer is vermoedelijk verstopt. De dakwerker heeft de foto ook al gezien en hij was nieuwsgierig hoe ik aan die foto geraakt ben. Hij komt het probleem oplossen.
En nu naar de koers kijken. Bij de dames heeft onze landgenote Lotte Kopecky al gewonnen.
Het heeft effe geduurd voor alles in orde was met de overname van onze bank, toch zeker wat ons gezin betreft. Vanmorgen hebben we de laatste zaken geregeld en we kunnen nu weer met 'n gerust gemoed, winkelen en bankieren.
Daarna was het wachten op ene speciale bezoeker. Zoals ik jullie al eens verteld heb, is het moeilijk om 'n dakwerker aan huis te krijgen, die enerzijds het probleem detecteert en anderzijds het probleem oplost. Om in het eerste - het detecteren - te voorzien, had ik 'n kennis gevraagd om met zijn drone wat foto's te komen nemen. En inderdaad, de drone is de lucht ingegaan, straks krijg ik de foto's. Dat is dus al één probleem minder. Nu nog bekijken wat juist het probleem is aan onze dakkapel.
Daarna lag de weg vrij voor 'n wandeling. De fiets- en wandelbrug over. Er was juist 'n schip op weg naar de sluis. Via het onverharde pad langs het kanaal, wandelde ik door tot in Tournebride waar ik aan de brug rechts omhoog ging. Vervolgens de brug over en domein Pietersheim binnen. En kleur begin je nu overal te zien, de meteorologische lente start trouwens vandaag. Aan de pilaar ging het linksaf, verder het bos in. Op vele plaatsen wordt er gedacht aan de kinderen, en niet alleen gedacht, ze kunnen soms ook actief bezig zijn. En die kabouter, ... die houdt het overzicht over heel het gebeuren. Via de gracht rond de ruïne en het kasteel, was het tijd om huiswaarts te keren.
Geregend heeft het niet, ik was wel blij om 'n pet opgezet te hebben, de strakke wind voelde fris aan. En nu, terwijl ik dit aan het klaarmaken ben, luister ik naar een van mijn favoriete performers.
Jazeker, ik ben bekomen van die fietstocht van gisteren. Héél wat hoogtemeters en 'n mooie afstand. Hopelijk komen er in de volgende weken nog mooie dagen zodat ik mijn doelstellingen kan realiseren.
Vandaag was het wandeldag. Volgens de buienradar zou er wel wat nattigheid kunnen vallen, maar aan de kleur van de wolken te zien, zou het mogelijk bij wat licht gemiezer blijven. En idd. dat is het ook geworden. Nu in de middaguren zijn de druppels toch wat intenser, je ziet het aan de natte straat.
Maar mijn wandeling dus ... Ik vertrok deze keer het bos in aan de Roelerdreef. Aan de spliting boven op de Bessemerberg, ging ik linksaf naar het fietspad Zutendaal-Gellik. Op de foto is te zien waar ik links het bospad verliet en rechts het fietspad nam (allez, 't is te zeggen, je ziet niks op die foto, ik wil maar zeggen ... ). Die foto van die bomen liet mij 'n veronderstelling maken, dat ze allemaal van hetzelfde wortelgestel genieten. Zou toch kunnen?
Op het einde van het fietspad kom je automatisch uit op de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar ging het links af naar de Bergstraat. Op de foto zie je het voormalig café, 't Bergske. Nu nog is er 'n wielerteam in Lanaken (A en B ploeg), die voorheen door dat café gesponsord werd en dat uiteraard fungeerde als stamlokaal voor de renners. Het zijn allemaal amateurs die meestal op zondag in groep fietsen. Nu drinken ze achteraf hun drankje elders.
Wat verderop in die straat, ook 'n foto gemaakt van enkele paarden. Eenmaal op de Dorpsstraat, koos ik het fietspad naar de sportoase om terug te keren. Aan een der brugjes nam ik mijn laatste foto.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Nog ene fijne dag.
Vanmorgen, vóór ik aan mijn fietstocht wilde beginnen, heb ik eerst nog even mijn computer opgezet en mijn blog geopend. Ik was aangenaam verrast toen ik zag dat er juist op dat moment al 40.000 bezoekers op mijn blog geweest zijn. Merci dus iedereen voor jullie trouwe bezoekjes.
En zoals gezegd, vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Ik had deze ochtend wel wat twijfels toen ik de krant uit de bus ging halen, het was één grijze soep, 'n flinke mist. Hopelijk zou dat niet te lang duren. Maar gelukkig, omstreeks 10u00 begon het open te trekken en kon ik van start gaan. En inderdaad, ik was nog niet helemaal in Maastricht toen de zon begon te piepen.
In Maastricht sloeg ik de weg naar Gronsveld in. Ook daar heb je al mooie vergezichten. En dan heb je zo van die typische oplopende straten, zoals de Rondelenstraat, ene kuitenbijter van 1,2 km. Aan de kerk van Banholt ben ik even gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te steken en wat verderop zag ik die speciale woning staan met veel leem in de gevel.
In Gulpen ben ik even gestopt voor ene koffie en 'n stuk taart. En ja, voor het eerst dit jaar, buiten op het terras. Lekker in het zonnetje. Nadien passeerde ik een der hellingen van de Amstel Goldrace, de Fromberg. Een bergje van 1,5 km. waar ik toch 'n versnelling kleiner moest schakelen. In Voerendaal, de bakermat van mijn familie Meuris, zijn er verschillende mooie plekjes om te wandelen of gewoon, effe te rusten en te genieten van de omgeving.
Ook zie je af en toe in de verte 'n mooi kasteel, iets wat mij al mijn hele leven fascineert. In Genhout kom ik graag, dat is zowat 'n ijkpunt dat mij laat weten dat de terugweg er zo stilletjes zit aan te komen. Want na dat dorp, ben je al rap in Elsloo, de plaats waar ik de brug over moet richting Kotem, dus terug naar België. Maar eerst moest ik juist vóór ik de brug overstak, nog onder 'n tunnel door, vol met "street art". Op de brug zelf, het ik het vandaag eens gecontroleerd, van het ene einde tot de overkant, dat is 'n afstand van welgeteld 1,3 km.
En terug in de "heimat", dan is het gewoon de Maas volgen om tenslotte via Hochter Bampd en Smeermaas terug naar Lanaken te fietsen. En daar, voor ene keer ben ik eens afgeweken van mijn vast merk en eens iets anders geproefd. En ja Lieve, het smaakte.
Dit ritje is hoogst waarschijnlijk het laatste als 60-tiger, vanaf zondag begint 'n nieuwe episode. Ik kijk ernaar uit.
Gisterenavond kon ik het toch niet laten, ik ben 'n klein ommetje gaan maken. Het was absoluut niet de bedoeling. Regen, wind en koude hadden mij al verzoend met 'n dagje rust. Maar mijn echtgenote moest om 16u00 ergens op 'n afspraak zijn. Zij had al de hele dag "gegodverd" op dat slechte weer en zij vreesde met natte kledij op haar bestemming aan te komen. Maar niets was minder waar, zij is zelfs droog terug thuis aangekomen. Ikke dus even checken op de buienradar, en waarachtig, het zou 'n tijd droog blijven.
Gezien het op dat moment 16u30 was, kon het dus maar 'n kleine wandeling worden, zou ik alsnog even de deur willen uittrekken. En awel ja, even de jas aan, de pet op en naar buiten. Het bleef droog, maar het was best koud door die strakke wind. Beklaagd heb ik het mij niet, en ... ik was op tijd terug voor het avondeten. Veel valt er dus niet te vertellen over die wandeling, langs de sluis en de sportoase en terug naar huis.
Vandaag was het andere koek, het zou de hele droog blijven met mogelijk 'n streep zon. Voormiddag heb ik mij bezig gehouden met 'n kleine voorjaarssnoei, een aantal struiken konden al gekortwiekt worden. En vlak na het middagmaal was de koersfiets aan de beurt om gereinigd te worden. Veel water en 'n goed spons, maken al veel goed.
Daarna kon ik op pad voor 'n langere wandeling. Ik wilde vandaag nog eens de grens over. Ik vertrok via de grens in Smeermaas om dan onder de oude spoorwegbrug door te stappen. Via het nieuwe fietspad - waarbij ik de kapel links liet liggen - wandelde ik door tot aan de splitsing, links naar Oud-Caberg, rechtdoor naar Veldwezelt en rechtsaf terug naar Lanaken. Ik koos het laatste. Onderweg zie je overal dat de lente in aantocht is. Om te eindigen ging het weer langs de sluis waar juist 'n schip aanstalte maken om binnen te varen om dan, 'n stuk lager, aan de andere kant verder te kunnen.
Thuis heb ik nog het einde van de koers gezien en mijn wegroute voor morgen ligt klaar: via Maastricht naar Gulpen om via Stein terug te keren. Hopelijk schijnt morgen de zon wel, vandaag heb ik ze niet gezien.
Na overleg met mezelf, ga ik het vandaag voor bekeken houden om mij buiten te wagen. Het is nu (13u15) nog altijd aan het regenen en op 'n kortstondige pauze na, zou het omstreeks 15u00 weer regenen. De wegen zijn sowieso nat, het is onaangenaam en de goesting is er ook niet.
Toch ben ik even op mijn fiets gekropen om naar de bib te gaan voor nieuwe boeken. Het meisje achter de balie keek verwonderd op om zo 'n kletsnatte mens te zien binnenkomen. Ik had mij gelukkig thuis al vergewist van de mee te nemen boeken en die stonden er nog allemaal. Ik was dus rap terug thuis om 'n droge broek aan te trekken. En ja, ook het schaken schiet er deze namiddag bij in. Het is geen pretje om daar met natte kledij te gaan zitten. Jammer! En daarbij, 'n dagje rust kan nooit kwaad. Morgen zou het droog blijven, tijd om in de tuin te werken, mijn koersfiets proper te maken en 'n wandeling te maken. Op woensdag zou het ook droog zijn met nauwelijks wind, de wegen zouden dan moeten opgedroogd zijn, vermoedelijk ga ik dan fietsen. Dat zal denkelijk naar Gulpen gaan.
Maar gezien er geen sportieve prestatie inzit vandaag, wil ik jullie verblijden met wat oude postkaartjes. Deze keer is de stad Bree aan de beurt, de voormalige woonplaats van tennisster Kim Clijsters. Zij werd geboren op 8/6/1983 in Bilzen maar woonde nadien in Bree. Deze gemeente kreeg in de 13de eeuw stadsrechten. In 1007 werd over deze plaats gesproken onder de naam Britte.
En waarom ik iets van Bree publiceer? Uiteraard omdat ik er jaarlijks toch enkele keren per fiets passeer. Bree heeft naast enkele gehuchten, ook nog de deelgemeenten Beek - Gerdingen - Opitter - Tongerlo. Veel bier zul je dus zeggen, pils van Opitter en abdijbier van Tongerlo.
Zoals zo dikwijls, heb ik mij weer ferm moeten beperken met die kaartjes, er zijn er in overvloed. Veel kijkplezier.
Maar goed dat we deze voormiddag onze tijd genomen hebben om onze koffie te drinken, zoniet had ik 'n korte bui over mij heengekregen. Ik was juist bezig om mijn veters te strikken, toen 'n korte bui over Lanaken neerdruppelde. Ik had in het geheel niet verwacht dat het nog zou regenen, de zon scheen uitbundig en het zag er goed uit. "Kermis in de hel" noemen ze dat zeker ...?
Maar eens die nattigheid voorbij, kon ik vertrekken. Het was de bedoeling om het rustig te houden, ik had niet de moeite genomen om mijn wandelkledij aan te trekken. Wat tempo maken en daarna bezweet thuis komen, dat was uit den boze. Ik vertrok via het park om aan de Pannestraat links af te slaan richting de tunnel. Als je rechts loopt in die tunnel, dan heb je nauwelijks 'n goede 8 cm. tussen je hoofd en het plafond van de tunnel. Je begrijpt dan ook dat velen hun hoofd tussen de schouders trekken als ze die tunnel in fietsen of wandelen. Vandaar ging het naar het jaagpad om verder te wandelen tot aan de brug van Tournebride. Onderweg zag ik dat de ondergrond goed verzadigd is met water, op die plaats zag ik dat daar in het verleden zelden zoveel oppervlaktewater gestaan heeft.
In Tournebride ging ik linksaf naar Pietersheim. Ik moet op facebook toch eens wat druk zetten om die boom erkend te krijgen tot een der mooisten van Lanaken. Via de gracht omheen de ruïne en de visvijver, ging ik terug huiswaarts. Onderweg nog ene korte babbel met eerst Pierre, dan Jo en ten slotte Nico. Bekenden kom je overal tegen.
Deze namiddag zal het met de benen omhoog zijn, naar de koers kijken en tegen vier uur, ene lekkere bliksem (of eclair, anders genoemd). Er is maar één bakker in Lanaken die ze zo lekker maakt. Ja, dat was mijn eerste trip deze ochtend, brood en wat lekkers. Nog ene fijne namiddag.
Het zijn nog lang geen lentetoestanden, elke dag wat gemiezer of 'n bui en telkens ook 'n strakke wind. Maar binnen zitten is ook geen optie, dus in de voormiddag wat in de tuin gewerkt en in de namiddag mijn stadsfiets van stal gehaald. Vandaag had ik niet zo direct goesting om te wandelen, en niks doen is ook niet aan mij besteed, dus werd het fietsen ondanks de kans op gemiezer en de felle wind. Ik heb er mij niet te veel van aangetrokken, gewoon vertrekken en zien waar het schip strandt.
Ik vertrok via Herbricht aan de Maas. Ook daar is goed te zien welk 'n enorme plas water onze stroom is in de winter. En dan naar Uikhoven. En aan die spin, daar kon ik maar moeilijk aan voorbij zonder eerst wat foto's te nemen. Mooi gemaakt. Ik vervolgde mijn tocht in de richting van Kotem. Daar spotte ik 'n ganse weide vol vogels. Iets verderop kom je dan aan "den doodendraad", 'n overblijfsel van WO 1.
Via het stadion van Patro Eisden - ik weet niet of Jos er ooit zijn opwachting gemaakt heeft - fietste ik verder tot aan de vroegere koolmijn van Eisden. De gebouwen zijn nog in prima staat. Via de wijk Sint-Barbara kom je dan al rap aan het oude stationnetje van Eisden. Een mooie plaats om te pauzeren. Het was er wel open maar ik had vandaag niet veel interesse om mijn tocht te onderbreken. Op dat punt fiets je richting de Salamander in Maasmechelen en dat in hout gekapte beeld, is voor elke voorbijganger 'n lust voor het oog.
Via de Mechelse Heide en Opgrimbie was het tijd om terug te keren. Ik had geen idee hoe ver het stond met de koers. Maar bij het nuttigen van ene warme choco in Lanaken-centrum, kon ik live de beelden op tv meevolgen, nog 10 km. De beste ploeg van het moment, ging met de zege lopen. Proficiat.
"Hoe verder, hoe sneller de benen", dat is meestal mijn leidmotief bij wandelingen die 'n stuk boven de 10 km. gaan. Niet dat ik het doe, enkel voor de sport, nee ... ik probeer dan wat tijd te winnen door wat vlugger door te stappen. Je bent toch zoals vandaag, iets meer dan 2u00 onderweg. En dan thuis, mijn verhaal nog neerschrijven, dat kost allemaal tijd.
De voormiddag was bezet om te bewegen, de opslorping van mijn bank door 'n andere bank, was dan toch niet helemaal probleemloos verlopen. Samen met mijn echtgenote hebben we de boel dan maar laten rechtzetten aan ons vertrouwde loket. De jongedame die ons geholpen heeft, heb ik na de transacties 'n pluim gegeven voor haar gedegen service.
In de namiddag dan naar Maastricht. Ik wilde nog eens 'n tas koffie gaan drinken bij de "Gedeelde Weelde" in het oude Sphinxkwartier. Ik vertrok via de grote grens naar het ronde punt waar dat brede fietspad begint richting de Noorderbrug. Daar begon het wat te miezeren, gelukkig geen grote hoeveelheden. Na de koffie, keerde ik terug via de andere grens, langs de Maas dus. Juist vóór de grens, toch eens 'n foto gemaakt van die huizenrij. En iets verderop, speciaal 'n klein ommetje gemaakt naar het voormalige tolhuis, gelegen langs de andere kant van het kanaal.
In Smeermaas zag ik dat de waterstand weer serieus gestegen is, het "zogenaamde eilandje" was nauwelijks te zien. Voor het eerst 'n detailfoto gemaakt van dat kruis, 'n overblijfsel van de oude kerk. De nieuwe kerk (ondertussen ook al meer dan 40 jaar oud) staat 'n stuk verderop.
Op wat gemiezer na in Maastricht en die strakke wind (nog 'n uitloper van storm Louis van gisteren), was het best weer 'n mooie wandeling. Mijn snelheid was 6,33 km/uur. Nog ene fijne vrijdagavond.
Het was van belang om storm Louis te mijden, 'n storm met stevige windsnelheden en 'n serieuze plas water. Ik ging daarom deze voormiddag al de deur uit om te wandelen. De keuze van vandaag was om de schoenen proper te houden, dus geen veld- of boswegen. De bestemming was Gellik, niet enkel het centrum, maar doorheen het dorp.
Ik vertrok thuis en wandelde via de Pastoorslindestraat naar Gellik. Op de hoek van de Bergstraat heb je 'n unieke kapel, toch zeker in bouwstijl. De kapel van O.L.V. Bijstand. Vervolgens ging het bergop de Bergstraat in, dan de Zilverdennenstraat en tenslotte de Houterstraat.
Daarna was het terug links af naar het centrum. Daar zag ik dat er al vele tenten opgebouwd zijn voor de lichtstoet van aanstaande zaterdag. In tegenstelling tot de meer traditionele carnavalstoeten, houdt Gellik eraan om carnaval te vieren met lichtjes op 'n zaterdagavond. Iets verderop had ik nog 'n babbel met de echtgenote van een mijner vrienden. Dat heb je, je komt al eens iemand tegen. Daar is uiteraard niks mis mee, integendeel, het is zelfs plezant.
Terug naar huis keren deed ik doorheen de Boonakkerstraat. Daar zag ik enkele mooie paarden. Ten slotte kwam ik aan de sportoase. 11u30, tijd dus om thuis de tafel te dekken voor het middagmaal. Iets meer dan 9 km., ... voldoende voor vandaag.
Gezien ik vandaag vooral over grote wegen gewandeld heb, was de buit aan foto's maar karig. Ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen dat ik in mijn fotoverslag, weer enkele oude postkaartjes gesmokkeld heb.
Hopelijk dat de wind mag meevallen, ik hou daar niet zo van. 6 bfr. voorspellen ze. De ellende zou beginnen rond 17u00 met eerst regen en tegen 19u00 met felle wind.
Voor ik begin aan mijn wandelverslag van vandaag, nog eerst 'n kleine anekdote mbt. mijn fietstocht van gisteren. Zoals jullie konden lezen (of nog moeten lezen ...), ben ik tijdens mijn rit aan de praat geraakt met 'n in België wonende Nederlander. Naar zijn zeggen had hij verleden jaar 10.000 km. op de teller, het jaar dat hij met pensioen gegaan is. Maar door gaandeweg over van alles en nog wat te praten, was ik ineens verbijsterd toen hij mij vertelde dat hij bruggen mijdt als de pest, de kerel heeft namelijk hoogtevrees. Hij probeert zijn ritten zo te maken dat hij geen bruggen moet overfietsen. Maar omdat hij mij gezelschap wilde houden tot in Zutendaal, diende hij wel drie bruggen over te rijden, eentje in As, de brug over de snelweg en de brug van fietsen door de heide. Ik had hem geadviseerd om in mijn wiel te kruipen zodat ik als eerste de bruggen overreed. Naderhand voelde dat voor hem als 'n overwinning op zichzelf. Zo zie je maar, elkeen heeft zo zijn kleine geheimpjes.
Mijn wandeling van vandaag had als doel, de voormalige abdij van Hocht. De abdij werd gesticht in 1180 en is vele jaren in religieuze handen geweest. Het gebouw en de ommuring zijn beschermd als monument. Deze keer heb ik er ook weer enkele oude postkaartjes bijgedaan.
Ik vertrok doorheen Pietersheim voorbij het kasteel en de ruïne, om wat verderop de brug van Tournebride over te steken. Via de sluis van Neerharen ging het dan rechtsaf naar Hocht. het gebouw is in privéhanden, je kunt er dus niet al te kort bijkomen. Van Hocht ging het vervolgens via de velden naar de Oude Heirbaan in Smeermaas. Juist op de grens tussen veld en bebouwing staat er weer iets wat ik met 'n kwinkslag als volgt kan benoemen: "waar je ook gaat over Gods wegen, kom je steeds kapelletjes tegen". Dit kapelletje wordt precies nog wel onderhouden maar het ziet er in feite niet uit.
Tenslotte ging ik tot aan het kanaal om daar rechtsaf, terug te keren naar Lanaken. Van aan de brug in Smeermaas tot thuis is het precies 3 km. wandelen.
In de namiddag heb ik mijn lichaam nog wat afgepeigerd in mijn tuin, de composthopen dienden omgekeerd te worden. Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
Een probleemloze rit, goed afgesloten. Dat zie je seffens bij mijn laatste foto. Maar eerst begon de dag al vroeg voor mij, vanmorgen om 8u00 naar de kapper en daarna op controle bij de dokter. Dat laatste dient op regelmatige basis te gebeuren.
Maar dan, omstreeks 10u30 was ik klaar om aan 'n fietstocht te beginnen. Het was vandaag te doen, zoniet zou het in de rest van de week, ofwel letterlijk in het water vallen of ik zou stevig afgeremd worden door 'n stevige wind. Dus droog weer vandaag en max. 3 bfr. uit ZW. En wat is er dan idealer om met de wind in de rug te vertrekken langs kanaal en Maas, om nadien beschermd tegen de wind, terug te keren. De bedoeling was dus om naar Aldeneik te fietsen, 'n toeristisch plaatsje, juist boven Maaseik.
Ik vertrok via het kasteel van Rekem en een der mooiste oude gebouwen langsheen het kanaal. In Vucht had ik 'n kort gesprek met 'n lid van de heemkundige kring. Hij staat in voor het onderhoud van de historische site aldaar. Die site herdenkt het feit dat 'n Duits vliegtuig in 1940 daar is moeten landen met als gevolg dat Hitler het begin van WO II met enkele maanden heeft moeten uitstellen.
Vervolgens enkele mooie beelden in Dilsen, 'n plaats waar je fijn kunt wandelen. In Maaseik aan de brug was het tijd voor de inwendige mens, wat boterhammen en 'n banaan. En zoals jullie intussen al gewend zijn, ook in Aldeneik hebben ze 'n mooi kapelletje. Het werd gebouwd in 1949 als dank dat de streek in WO II gevrijwaard bleef van schade. Tot dan ging het vrij vlot, ik had dan ook wind in de rug. Ik had daar 'n gemiddelde van 26 km/uur.
Maar eens Aldeneik buiten, ging het linksaf richting Wurfeld en het oude kolenspoor tussen Maaseik en As. Aan die brug over de Zuid-Willemsvaart, stak mij 'n wielertoerist voorbij die ik ben blijven volgen tot in Zutendaal. Gaandeweg zijn we met mekaar aan de praat geraakt. Bleek het 'n Nederlander te zijn, woonachtig in Kinrooi. Hij vond het goed dat we samen opfietsten, wat gezelschap is altijd fijn. Hij was sinds 'n jaar gepensioneerd en maakt nu vele ritten. In Zutendaal was het voor hem tijd om terug te keren, voor mij was het tijd om even op mijn effe te komen, met twee fiets je altijd iets sneller dan alleen.
Vervolgens ging het nog naar Munsterbilzen en Eigenbilzen om ten slotte via het kanaal en Briegden, te concluderen dat het goed geweest was. Dat drankje had ik mij onderweg wel nog beloofd. Voila, 'n rit van iets meer dan 90 km. Geen problemen onderweg gehad, er was wel stevige wind, maar over het kolenspoor viel dat nog best mee. Ik was er trouwens fietser 163 die daar vandaag passeerde.
O ja, ik heb nog niks gezgd over mijn eerste foto. Bij het bedrijf Sappi zijn ze al het hout aan het weghalen, hout dat nu niet meer nodig is wegens het stopzetten van de productie.
Je hebt niet altijd de mogelijkheid om interessante foto's te maken, zeker niet als je gaat wandelen langs grote en drukke wegen. Niet dat de inspiratie zoek is, maar gezien ik al de hele namiddag weg ben om te gaan schaken, wilde ik toch niet al te ver gaan vandaag, kwestie dat ik samen met mijn vrouw nog een koffiemoment had om daarbij nog het een en ander door te spreken. En gezien ik naar de bakker moest in het centrum, ben ik dan maar direct na het lezen van de krant, op pad gegaan.
Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen. Onderweg kwam ik vriend Peter tegen die voorlopig nog niet aan fietsen toekomt, maar mogelijk wel eens de wandelschoenen wil aantrekken. Hij hoeft maar contact op te nemen en we gaan samen. Vervolgens ging het langs "de Bron", onze bibliotheek en nog zoveel meer.
Aan het rond punt in Tournebride, ging het dan rechtsaf naar Smeermaas. Het was gewoon de grote weg volgen tot voorbij de kerk om daarna aan het kruispunt, rechts naar Lanaken terug te wandelen. En hoe meer ik het centrum naderde, hoe meer de zon begon te schijnen. Het deed wel deugd. Dan mijn brood gehaald bij de enigste bakker die vandaag open was en via het park terug naar huis.
Omdat er maar 'n paar foto's gemaakt zijn onderweg, en het doel van mijn wandeling Smeermaas was, wil ik afsluiten met enkele oude postkaartjes van dat dorp, nu 'n deelgemeente van Groot-Lanaken.
Je moet al eens anticiperen op iets, vandaag was dat op de te verwachten regen. Zoals gewoonlijk zaten we al vroeg aan het ontbijt en zo kwam het dus, dat ik al iets vóór 8u00 de deur uit was voor 'n wandeling. De buienradar voorspelde weinig goeds, het was dus kwestie om je moment te kiezen, en dat deed ik dus.
Ik wandelde naar de sportoase om wat verderop, mij gelukkig te prijzen dat we in onze streek, nog ver kunnen kijken. Ik zou bvb. in 'n stad niet kunnen aarden, geef mij maar de boerenbuiten. Aan de Dorpsstraat in Gellik, ging het linksaf om uiteindelijk rechts naar het kanaal af te zakken. Aan de brug van Briegden had je toen nog de glans van de opkomende zon.
En ja, ook op zondag varen de schepen tegenwoordig. Vroeger was dat "not done". Aan de sluis ben ik uiteindelijk toch maar stilletjes huiswaarts gekeerd. De eerste druppelen regen begonnen al te vallen. En dat het nog een tijd zal regenen, zij het lichtjes, dat zag ik nu juist op de buienradar. De rest van de dag zal zal het 'n binnen-zit-dag worden vrees ik.
Waw, wat 'n verschil met gisteren, het was best aangenaam vandaag. Af en toe 'n streep zon, weinig wind en zeker geen nattigheid. Ik wilde gaan fietsen maar er zou, ... misschien, hopelijk ... 'n werkman komen, en daar wilde ik wel bij zijn. Maar ik heb duidelijk gezegd, ZOU, en daar is het dan ook bij gebleven. De brave man is tot en met gisteren gaan skiën en had duidelijk andere kopzorgen vandaag. Anderzijds had ik ook heel wat werkjes te doen in de tuin, dat heb je als de lente zo stilaan in aantocht is. Dat dan maar eerst gedaan.
In de namiddag kreeg ik groen licht van mijn echtgenote om de deur uit te trekken. Zij bleef toch thuis en zij zou die werkman wel briefen over het werkje dat moest gebeuren. Ok dus, ik ben op pad gegaan, richting de Bessemerberg. Even heb ik met het idee gespeeld om tot Zutendaal te gaan en met de bus terug te keren. Maar gezien het weekend is, rijdt die bus slechts om het uur. Ik ben dus aan Campus Sint-Barbara rechts afgeslaan langs het ziekenhuis door.
Ik heb vandaag uitzonderlijk veel volk gezien in het bos, ruiters, mountainbikers, joggers en meerdere gezinnen op wandel met kleine kinderen. Het weer was er dan ook naar. Aan Domein Zangersheide met zijn paarden, stak ik de weg over richting Pietersheim. Aan de burchtruïne maken de beestjes zich niet meer druk als de een of andere fotograaf effe blijft stilstaan.
Maar eens Pietersheim verlaten, wandelde ik terug via het kanaal. In Lanaken passeerde ik het Cultureel Centrum. Daar was ik wederom verwonderd dat na al die jaren, die glazen pilaren nog altijd rechtstaan.
Zo, die wandeling zit er weer op. Intussen heb ik dit jaar al de 400 km. "in the pocket". En die werkman, ... nee, die is er niet geweest. Ik zal weer 'n telefoontje moeten doen. Waarom is dat moeilijk om zo iemand aan de deur te krijgen?
Van Opgrimbie via de Aspermansvijver terug naar huis.
Als titel op mijn Strava-account heb ik vandaag gezet: "kl ...teweer, gevolgd door meerdere regenwolkjes waaruit veel nattigheid viel". En het was inderdaad slecht weer. Nu controleer ik wel altijd de buienradar, en ... het zou niet gaan regenen, zou .... Ik dus met de bus naar Opgrimbie om daar in het centrum af te stappen.
Ik wilde vandaag langs de Aspermansvijver wandelen. De kortste weg daarheen is via de Broekstraat om op het eind van de straat, aan Brasserie Aspermans, links af te slaan. En dan ben je er. De vijver ligt juist óver de dorpsgrens, op grondgebied van Rekem-Lanaken dus. Maar ik denk dat het toch vooral de bewoners van Opgrimbie zijn die er gaan wandelen.
En toen begon het te miezeren, eerst lichtjes aan, maar gaandeweg, meer en harder. Ik kon nog wat mooie foto's nemen aan de vijver zonder mijn gsm te zeer bloot te stellen aan al die vochtigheid. En dan ging het verder over vele drassige paden. De plekken waar het relatief droog was, die kon je op één hand tellen.
Gelukkig kon ik al rap aan het kruis de Heidestraat oversteken. Vanaf daar had ik weer tarmac onder de schoenen en dus betere omstandigheden. Aan La Butte aux Bois kon ik het niet laten om nog wat foto's te nemen. Maar eens daar voorbij, hebben ze pas echt goed de hemelsluizen opengezet. Op zijn plat Lanakers gezegd: "iech waor zeiknaot". In die omstandigheden was verder foto's nemen niet meer mogelijk.
Nu, het is wat het is, eens thuis kon ik mij douchen en andere kledij aantrekken en het leed was weer geleden. De temperatuur viel best mee en er was weinig wind, ik kan tegen 'n stootje.
Ik zou zeggen tegen al mijn volgers, goed weekend en doe eens iets geks!
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Daar nog eens 'n foto gemaakt van de inkomhal. In het stadsdeel Wijck zie je ook op vele plaatsen, mooie versieringen mét jaartal boven de toegangsdeuren. Zo zag ik er eentje van 1679 en 1777. Dat Maastricht 'n oude stad is, dat weten we. Dat zie je ook aan de oude wallen en dat kanon. 
Maar mijn koffie dronk ik in de boekenkerk. Daar vond ik weer inspiratie voor mijn volgende leesboeken uit de bibliotheek. 
Uiteraard had ik dat ver kijken ook al op het Belvédèrepad. Onderweg zag ik ook nog 'n spandoek waarop gewag gemaakt wordt van de realisatie van een groene grensbuffer, 'n initiatief van de stad Maastricht, de gemeente Lanaken en Fluvius. 
Die foto diende ik dus naar de kinderen te zenden. In de enveloppen zaten ook wat centjes, bedoeld om onderweg te stoppen voor ene koffie en iets erbij. 
Ik vertrok via de Bessemerstraat. Op de hoek met de Roelerdreef zag ik overal papier liggen, precies of vanuit 'n voorbij rijdende auto, stapels papier naar buiten gegooid zijn. 
En dan mijn eerste drie opdrachten, 'n foto van C-Mine in Winterslag, het bordje met nr. 70 en de kerk van Gruitrode. 
Via de gracht rond de ruïne en het kasteel, was het tijd om huiswaarts te keren.
Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
Ik ben Eddy Meuris