Wandelen doe ik heel graag, maar mijn echte passie is toch het fietsen. Gisteren maakte ik weer 'n mooie rit. Maar je kunt nu natuurlijk niet alle dagen gaan fietsen, de wasmachine zou nogal haar werk hebben.  Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is. 

Vandaag heb ik dus gewandeld, van Maastricht station tot thuis. Ik koos ervoor om met 'n relatief aangename temperatuur buiten te bewegen. Ik nam bus 45 tot aan het station van Maastricht. Daar wandelde ik eerst doorheen de wijk Wyck. Die wijk is sinds 'n aantal jaren in opmars. Vroeger kwam de modale winkelier niet verder dan de Maas. Maar in Wyck zijn er nu meer en meer winkeltjes en horecazaken. 

Op de Sint-Servaasbrug is het altijd druk. Daar ben ik toch even blijven stilstaan om wat foto's te nemen. Je kunt honderd keer naar Maastricht gaan en je hebt honderd keer andere foto's, tenzij die mooie muurschildering, die past altijd in het plaatje.  Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject. 

Verderop zie je nog de oude wallen van Maastricht. Terugkeren deed ik via de Bosscherweg met rechts aan de overkant van de Maas, de kerk van Borgharen. En bloemen zie je nu overal, ook in het Uilenstraatje in Lanaken.

En dat weer vandaag, .... in Maastricht heb ik letterlijk twee druppelen regen gevoeld, terwijl het juist vóór de grens met Smeermaas redelijk vochtig was. In Smeermaas stond er zelfs water op de wegen terwijl het korter naar Lanaken toe, weer nauwelijks nat geworden was. Deze namiddag blijf ik binnen, mijn app geeft aan dat het nu 31° is. Veel drinken is de boodschap. 

12-08-2025, 13:40 geschreven door eddy meuris

De dag bestaat meestal uit twee delen, één deel om te werken, het andere deel voor de ontspanning. Die regel werd ook vandaag toegepast, in de voormiddag ben ik weer eens het gevecht met het onkruid aangegaan, in de namiddag ben ik gaan fietsen.  

Het doel van vandaag was de gemeente Voeren met zijn verschillende dorpen. Als ik nu de rit bekijk die ik heb afgelegd, dan ben ik meermaals de grens gepasseerd. Vertrokken in Vlaanderen, dan Wallonië, weer in Vlaanderen (Moelingen), vervolgens 'n stukje Nederland, weer in Vlaanderen (de dorpen van Voeren), Nederlands-Limburg om uiteindelijk weer in Vlaanderen (Lanaken) toe te komen. Moeite hoef je er niet voor te doen, het fietsroutenetwerk leid je doorheen elk dorp. 

Ik vertrok aan de brug van Briegden om zoals afgelopen vrijdag met Hubert, te fietsen langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaye. Vervolgens naast de Maas tot in Moelingen. Iets verderop kom je dan door het gehucht Withuis. Het behoort tot de gemeente Eijsden-Margraten en telt +/- 65 inwoners. Je bent uiteraard rap doorheen dat gehucht om dan aan de Sint-Jozefkapel toe te komen op grondgebied van 's-Gravenvoeren. 

Naar Sint-Martensvoeren fietsen, was 'n rit met hindernissen. Vlakbij het centrum was de hele straat opgebroken zodat ik veiligheidshalve te voet verder gegaan ben. Je kon wel fietsen, maar de losse stenen op de straat leken mij te scherp voor mijn dunne bandjes.  Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%. 

Eenmaal boven ben je in het dorp Remersdaal. Rechts heb je mooie vergezichten. De kerkdeur stond open en ik hoopte wat foto's te maken in de kerk. Helaas, de glazen binnendeuren waren gesloten. Maar de foto is toch enigzins gelukt. De Sint-Heribertuskerk is trouwens gebouwd tussen 1876 en 1879. Het volgende dorp is Teuven, daar wilde ik mijn pauze nemen aan dat voormalig schooltje. Maar de dienst werd daar uitgeoefend door Engelse studenten die blijkbaar geen woord Nederlands verstonden. Uiteindelijk is er 'n Vlaamse medewerker naar mij toegekomen die mij kon vertellen dat er geen vlaai voorhanden was. Iets anders kleins om te eten was er ook niet, ik ben dan maar verder gefietst. 

En die vlaai vond ik juist over de grens in Slenaken. Ik had de keuze uit verschillende fruitvlaaien. En die extra energie was nodig want juist om de hoek ligt de Schilberg, 1 km. lang met 'n max. stijging van 16%, 'n kuitenbijter dus.  Nadien volgde nog de Kalleberg in Libeek, 'n buurtschap bij Sint-Geertruid. Die laatste helling is maar kort, 500 meter met 'n max. stijging van 9%.Terugkeren deed ik via Rothem en Maastricht. In Smeermaas koos ik uiteindelijk nog voor de lus doorheen Neerharen, hiermede kreeg ik toch 82 km. op de teller. 

Het was vandaag nog goed doenbaar om te fietsen, de volgende dagen zal het puffen en zweten zijn en vooral binnen blijven. 

11-08-2025, 19:40 geschreven door eddy meuris