aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
29-03-2025
Avondlijke wandeling.
Als je 's avonds gaat wandelen, tegen de zon in, dan is het altijd 'n beetje spelen met die gele bol als je foto's wenst te maken, zeker als dat ding relatief laag hangt. Vergelijk maar met die ene foto waarbij ik met opzet de zon in de rug had.
Het is voor ene keer 'n avondlijke wandeling geworden. Zoals gisteren al gezegd, de bekommernissen voor onze oude dag, nemen toch heel wat tijd in beslag. Je begint aan iets en voor je het beseft, zit je met meer vragen dan oplossingen. Maar geen nood, we komen er wel uit.
Om wat te ontspannen zijn we met ons twee 'n terrasje gaan doen, de plaatselijke horeca gaan ondersteunen. Eens terug thuis kwam onze zoon op bezoek en daarna kwam het avondeten op tafel.
Het was dus zes uur toen ik kon vertrekken. Eerst naar de Sportoase om vervolgens de brug in Briegden over te steken. Aan de andere kant, recht naar beneden, naar het jaagpad. Zo zie je pas goed dat de zon stilaan aan 't zeggen is: "tot morgen". Uiteraard past die spoorbrug altijd goed op foto.
Aan de brug van Gellik ging het dan terug omhoog om via de Boonakkerstraat terug te keren. Eerst links via de Dorpsstraat en dan rechts doorheen de Kewithdreef en de Pastoorslindestraat. En bijna thuis was de straatverlichting al aan, het begon stilaan te schemeren.
Ik heb vandaag wel het geluk dat er helemaal niks naar onze goesting op tv is zodat ik in alle rust, dit verslag nog te voorschijn kan toveren. Morgen 'n nieuwe dag met de klok 'n uurtje vooruit.
Het moeten niet altijd lange fietstochten zijn, iets minder mag ook. Vandaag had ik goesting om met de stadsfiets 'n klein ritje te maken. Ik had niet bepaald 'n doel voor ogen, ik wist alleen dat het richting Maastricht zou gaan. Onderweg zou ik mijn route wel bijsturen.
Maar eerst "first things first", we zijn al 'n tijdje bezig om het onze kinderen gemakkelijk te maken indien we ooit naar de eeuwige jachtvelden verhuizen. Daar kruipt wat tijd in en dat moet uiteraard waterdicht zijn. Het zal voor ons gemoedsrust geven eens alles is geregeld.
Maar dan dat fietstochtje. Ik vertrok in Smeermaas naar de Noorderbrug in Maastricht. Eens die brug over heb je links en rechts, een der breedste fietspaden van de stad. Gezien ik niet al te ver wilde gaan, was Gronsveld 'n veilige optie. Daar kom je langs de Torenmolen die gebouwd werd in het begin van de 17de eeuw. Natuurlijk zijn er in de loop der jaren, vele restauraties geweest. In die buurt kun je ook redelijk ver kijken, zeker nu met die blauwe lucht.
Jullie weten dat kapelletjes mijn ding is, zo ook de Mariakapel in Rijckholt. Dit is 'n kerkdorp horende bij Gronsveld. De kapel is van 1960 als herinnering aan 75 jaar Dominicanen in Gronsveld. Het dorp telde in 2022 nog 615 inwoners.
Terugkeren deed ik via Maastricht. Kort aan het station staat het monument van de Bisschoppen van Maastricht. In Smeermaas aan de Maas, fietste ik nog wat verder doorheen Hochter Bampd om tenslotte aan de visvijver in Pietersheim, netjes braaf naar huis te fietsen. En dat ik er van genoten heb, dat staat buiten kijf.
Zoals aangekondigd ben ik vandaag gaan fietsen in Voeren. Heel ver vanaf thuis is dat niet, het is te zeggen, Moelingen ligt relatief kortbij. Voeren bestaat uit verschillende deelgemeenten en gehuchten. Ik heb ze denkelijk vandaag allemaal gezien.
Maar eerst diende er in de voormiddag nog gewerkt te worden in de tuin. Als je +/- 11 are grond hebt, dan is er altijd wat te doen, zeker nu. Na het middagmaal kon ik vertrekken.
Meestal verkies ik dan te vertrekken in de richting van Moelingen. Dat is dan aan de brug van Briegden vertrekken, het Albertkanaal volgen via Kanne en Lanaye om wat verderop langs de Maas te fietsen. Eenmaal de brug over op de grens van Eijsden en Moelingen, passeerde ik voor het eerst weer eens die spoorweg. Misschien herinneren jullie het nog dat bij die zondvloed van enkele jaren terug in die streek, het spoorwegverkeer volledig onderbroken was. Het heeft enkele jaren geduurd eer alles weer hersteld was.
In Schophem, gehucht van 's-Gravenvoeren, staat de Steenboskapel uit 1846. Als je er binnenstapt hoor je Gregoriaanse gezangen. Het volgende dorp in de rij is Sint-Pietersvoeren. Je ziet al van ver de commanderij. Deze is van de 17de eeuw en heeft 'n rijke geschiedenis. Er langs ligt de stroopstokerij van de fam. Wiertz-Robijns. Deze is al in gebruik sinds de jaren '40 van de vorige eeuw.
Via Remersdaal kwam ik aan in Teuven, mijn voorziene stopplaats. Sinds enkele jaren kom ik er al eens. Het is 'n oud schooltje met twee leslokalen, maar nu omgevormd tot 'n gegeerde stopplaats om iets te drinken en/of te eten. En met die calorieën had ik opnieuw voldoende energie om het tot thuis uit te zingen.
Terugkeren deed ik via Ned. Limburg, eerst Noorbeek, dan Mheer en Gronsveld om tenslotte via Maastricht, België terug binnen te fietsen. Ik heb heel wat hoogtemeters gemaakt vandaag - + 600 - en verschillende hellingen beklommen, oa. die Hoesberg. Over 100 m. gemeten is het max. 8% maar er zijn stroken bij van 12%. Ik heb mijn best mogen doen, maar zoals gezegd, die vlaai en cola gaven mij voldoende energie, zeker gelet op mijn gemiddelde snelheid van iets meer dan 21 km/uur.
Op het einde van mijn rit gaf ik de voorkeur aan wat extra kms. maken ipv. te stoppen voor 'n biertje. Zeker ik nu pas vertrek in de namiddag, is het niet meer zo vanzelfsprekend om nog uitgebreid te stoppen voor ene lekkere Duvel. Wij eten om 17u30 en dan moet deze jongen nog gewassen en gestreken zijn eer hij aan tafel gaat. Ik heb mij vandaag nog eens op de weegschaal gezet: 65,3 kg. bloot aan de haak.
Ziehier, mijn wedervaren van vandaag. Zon, zon en nog eens zon, maar toch niet al te warm. Gelukkig had ik mijn fietsjasje aan. Tot morgen.
Vandaag heb ik het mij gemakkelijk gemaakt, eerst naar de bakker en aansluitend, 'n korte wandeling doorheen Pietersheim. We hebben deze namiddag binnenshuis nog 'n stevig werkje te verzetten met ons twee, het was dus kwestie om hiervoor niet al te vermoeid aan de start te staan.
Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om vervolgens de Kinderboerderij binnen te stappen. Ze hebben daar enkele bomen mooi aangekleed. Eens doorheen de speeltuin, ben je direct aan de grachten rondom de burchtruïne. Vandaag ben ik de trappen in de toegangstoren nog eens opgeklommen. Het zicht is er altijd prachtig. Die gans was wel aan het snateren, ik was op dat punt blijkbaar 'n onwelkome bezoeker.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan en het Uilenspiegelpark. Zo, nadat het middagmaal goed is gezakt, gaan we er aan beginnen. Wat moet - dat moet. Morgen ga ik normaal gezien fietsen. Ik ga denkelijk alle dorpjes van Voeren aandoen en via Maastricht terugkeren.
Vandaag is het weer 'n stuk beter dan gisteren, meer zon en minder wind. Deze voormiddag en middag waren we met ons twee in Genk. Maar eenmaal terug thuis, wilde ik toch eens met eigen ogen gaan zien waarom onze dagelijkse wekker niet meer afloopt. Ik bedoel hiermee dat anders vanaf 7u00 de heimachines aan het werk zijn op het Industriegebied, met 'n gestaag geklop. Sinds enkele dagen is het echter oorverdovend stil.
Ik ben dus de fietsbrug overgewandeld met rechts de sluis. En inderdaad, de heimachines zijn weg. De eerste fase van de werkzaamheden is afgerond. En dat je hier steeds flirt met de grens, zie je op mijn kaartje, nu ben je in België en even verder in Nederland.
Op het Lanakerveld nam ik 'n selfie. Even verder ben ik even de talud opgeklommen om 'n foto van dat oude spoor te nemen, "the trail to nowhere", het spoor naar nergens. Iets verder dan de tunnel onder het spoor, zie dat oude gebouw, sinds jaren 'n Rijksmonument. Het gebouw zou van 1780 zijn.
Terugkeren deed ik via de grote weg tussen Smeermaas centrum en Lanaken. Tenslotte wil ik met 'n laatste stukje ook mijn hulde uitspreken aan de bedenker van het fietsroutenetwerk. Vandaag werd hij met 'n artikel in de krant geëerd. Hij kreeg 'n eredoctoraat aan de UHasselt. Hij heeft veel mensen terug aan het fietsen gebracht.
De goesting was er om te fietsen, en niet zomaar 'n tochtje van niks, nee, het werd 'n trip naar onze provinciale hoofdstad Hasselt. Vanmorgen nog eerst mijn best gedaan om alle ongewenst kruid te verwijderen aan de straatkant en de kiezels naderhand mooi geharkt.
Na het eten vertrok ik via Gellik, Eigenbilzen en Munsterbilzen. In Eik, 'n oud gehucht van Bilzen nam ik mijn 1ste foto. De wolken inspireerden mij hiertoe. En ja, ik had het goed gezien, vanaf Beverst voelde ik regelmatig 'n verdwaalde regendruppel. In Diepenbeek moest ik vandaag voor het eerst - en niet voor het laatst - 'n omweg maken wegens wegenwerken. Gelukkig had het Fietsroutenetwerk zijn huiswerk gemaakt en de alternatieve weg was goed aangegeven.
In Hasselt kwam ik langs het Provinciehuis. Daar zetelt de provincieraad en ook de Limburgse Gouverneur en zijn gedeputeerden. In Hasselt fietsen, trekt mij niet zo aan, het is er mij te druk. Maar wil je het Fietsroutenetwerk volgen, dan kun je niet anders. Heel anders was het nadien, gewoon fietsen langs het Alberkanaal en met de wind in de rug, kon ik er zelfs 'n tandje bijsteken.
Wat verderop kwam ik dan aan in Bokrijk. Deze keer eens niet doorheen die waterpassage, daar ben ik al té dikwijls geweest. Het was vandaag gewoon langs de ingang van het openluchtmuseum. Op weg naar Genk kwam ik 'n aangeklede boom tegen. Waarom?? Een kunstwerk?? Vervolgens kwam ik voorbij het bedrijf van Essers, een van de grotere transportbedrijven. En dan moest ik naar Winterslag, maar wederom door werken heb ik door de omwegen vermoedelijk het gehele dorp van nabij gezien. In Genk centrum zie je direct dat de stad 'n mijnverleden heeft. Die twee grote wielen staan in de buurt van het postkantoor.
In het Molenvijverpark kun je even tot rust komen. Het is 10 ha groot. Terugkeren deed ik vandaag via de Duivelsberg in Opgrimbie en vervolgens Rekem en Neerharen. Daar zag ik dat het toekomstige fietscafé al vorm begint te krijgen, 'n nieuw dak, de muren geschilderd en mooie blauwe luiken.
En thuis, ... daar kreeg ik te horen dat ze mij zelfs iets later had verwacht. Nu ja, tegen mijn gewoonte in ben ik onderweg nergens gestopt voor 'n extra energie-injectie, het was zelfs niet nodig, er zat genoeg jus in de benen. En die jus was toch nodig, het waaide harder dan voorzien, geen zon en zoals gezegd, af en toe 'n druppel. In Lanaken ben ik mij wel nog in de rapte ene warme chocomelk gaan drinken.
85 km op 'n namiddag, niet slecht. De volgende tocht zal op donderdag zijn, ze geven dan 'n stralende zon. Vermoedelijk 'n ritje ergens in Ned. Limburg.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee verslagjes, eentje van deze ochtend en eentje van deze namiddag. Deze voormiddag heb ik gewandeld en in de namiddag dienden wij naar 'n klein verjaardagsbeestje van onze dochter te gaan. Ze wordt er veertig, toch ene speciale verjaardag. Mijn vrouw ging met de bus, ikzelf per fiets.
Toen we allemaal verzadigd waren en iedereen terug huiswaarts keerde, heb ik nog 'n ommetje gemaakt doorheen Zutendaal. Foto's maakte ik op de Kounterstraat - mooie bomen zijn altijd fotogeniek - de brug in Eigenbilzen en in Zutendaal op de Daalstraat. Dit is oa. de oude pastorie aan de achterkant bekeken.
Terugkeren deed ik via het gehucht Besmer (of Bessemer). Recht tegenover mekaar zie je er het vroegere hotel Cops en het Oud Kantoor uit het begin van de 18de eeuw. Enkele jaren terug werd het gebouw mooi gerestaureerd. Alleen spijtig dat ze de naam "Oud Kantoor" niet meer hebben aangebracht op de gevel.
Met 'n ommetje doorheen de Asbeekweg en zijn paarden, kon ik terug naar huis fietsen, tijd voor de boterhammen. En ja, ons boompje, alleen op de onderste takken hangen nog bladeren, het einde van bladharken komt in 't zicht.
Vroege vogels zoals wij, zitten altijd al vóór de klok van 8u00 aan tafel om te ontbijten. En gezien er op zondag geen krant is, kun je al rap de wandelschoenen aantrekken. Ik was dus vandaag om 8u06 al op pad.
Eerst kwam ik voorbij mijn vroegere werkplek, kantoorhoofd van de Post van Lanaken. In dat gebouw was aan de straatkant het financiële compartiment - de loketten - achteraan de sorteerruimte van de postbodes, goed voor in totaal +/- 50 personeelsleden. Na de verhuis van de loketten naar 'n andere locatie, hebben de postbodes de hele gelijkvloerse ruimte ter hunner beschikking gekregen. Op de verdiepingen werkten vroeger de beambten van de belastingen. Ik heb die job nu al héél wat jaren achter mij gelaten.
Vandaag wilde ik nog eens langs het onverharde pad naar Tournebride wandelen. Onder de brug daar, besloot ik door te stappen tot aan de sluis van Neerharen. Terugkeren deed ik via de kastanjedreef in het domein Pietersheim. Ik was net aan het kasteel toen er enkele momenten later, 'n kleine bui de wereld 'n beetje nat maakte. Meer dan het stof wat vochtig maken, was het niet.
Mijn laatste foto was eens 'n ander zicht op de kerk. Straks gaan we onze dochter vieren, 40 jaar jong!
Deze namiddag had ik nog juist genoeg energie in mijn lijf om tot in Maastricht te wandelen, te voet terugkeren, dat zat er niet meer in. Dat had natuurlijk te maken met mijn werk in de tuin deze voormiddag. Ik heb namenlijk ons gazon voor het eerst dit jaar gemaaid. En maaien, dat wil uiteraard zeggen dat zulk werkje in twee fases dient te gebeuren. Eerst met de machine op 'n hoge stand om de rommel op te ruimen (bladeren en takjes) om vervolgens met 'n lagere stand, het gras te maaien. Ik heb toch wel 'n goei 12 à 13 kruiwagens afgevoerd naar de composthoop, niet alleen gras maar ook veel mos. Het was dus voortdurend bukken en bezig zijn. Tenslotte kwam de kantensnijder er ook nog aan te pas, het ziet er nu weer goed uit. En die energie, die mooie fietstocht van gisteren zat er ook voor iets tussen.
Maar goed, na mijn werkzaamheden in de tuin wilde ik niet op mijn lauweren rusten, integendeel. Ik vertrok via het Uilenspiegelpark en de tunnel aan de fietsbrug. Daar zag ik dat de blaadjes al bomen beginnen te krijgen. Oeps, moet dat niet andersom, .... ha, ha, ha.
In Smeermaas heb je dan de keuze om naar Maastricht te wandelen, ik koos vandaag de route langs de Maas. Je ziet dat het peil van het water stevig gezakt is. Meer en meer eilandjes komen te voorschijn. Wat verderop kun je met je camper terecht. Ik ga niet overdrijven, maar er stonden er zeker 'n honderd-tal. Niet veel verder is er ook 'n plek voor campers, zij het dat ze daar wat verder uit mekaar kunnen staan.
Iets verder dan het bord van Maastricht op de Bosscherweg, ben ik linksaf gegaan, de Pastoor Moormanstraat in. Ik ben er de Améliebrug over gegaan. Ook mooi om te zien was die knalgele forsythia. In het centrum op de markt was er 'n rommelmarkt. Het was er druk, niet alleen daar, maar in alle omliggende straten. Die straatmuzikant zal vermoedelijk goede zaken gedaan hebben.
Tenslotte ben ik in De Knijnspiep iets gaan drinken, weer 'n lekker niet-alcoholisch biertje, La Trappe Epos. La Trappe is één van de Trappistenbieren. Daarna ben ik met de bus terug gegaan naar Lanaken. Thuis heb ik nog het einde van de koers gezien met Mathieu als grote winnaar.
Morgen moeten wij bij onze dochter zijn, ze krijgt 'n nieuwe voordeur en dat wordt gevierd.
Zo zou het altijd moeten gaan, 'n fietstocht zonder problemen noch zorgen. Het ging traag wanneer het moest, de turbo sloeg aan wanneer het kon, de focus was er - alles onder controle - en er zat meer dan genoeg jus in de benen. Geleen was mijn doel vandaag en via het veer over de Maas in Berg a/d Maas, zou ik terugkeren.
Nadat ik mijn remmen thuis nog wat had bijgesteld, vertrok ik rond een uur vanmiddag richting Maastricht. Eerst daar de Noorderbrug over om vervolgens naar Meerssen te fietsen. Mijn eerste foto maakte ik in Ulestraten aan de kerk. Het is 'n dorp horende bij Meerssen. De Sint-Catharinakerk is van 1904.
Het volgende mooie gebouw op mijn reis was het Kolmonderhof in Kolmond. Het gebouw is van het begin van de 17de eeuw. Kolmont is 'n gehucht van Geverik, horende bij de gemeente Beek. En dan kwam Geleen in 't zicht, altijd iets speciaals om daar doorheen te fietsen. Maar wonderwel waren er vandaag geen problemen, het ging als vanzelf. Ik heb mij ter plaatse direct beloond met 'n korte pauze, wat extra energie opslaan voor de rest van de rit. En of het geholpen heeft, ... ik vloog bijna tot in Zutendaal!!
Eens Geleen buiten, was het fietsen in de richting van de Maas. Maar eerst moet je in Berg a/d Maas over het Julianakanaal. Het zal niet meer lang duren eer er weer water doorheen dat stuk van het kanaal vloeit. De bodem is zo te zien goed verstevigd.
Op de overzetboot was het 'n drukte van jewelste. Zes auto's en veertien fietsers. En aan de overkant stond wederom 'n ganse meute te wachten. Waar ik mij in Ned. Limburg nauwgezet heb gehouden aan de nrs. van het fietsroutenetwerk, heb ik mij bij ons laten leiden door mijn natte vinger, op goed geluk dus.
Ik wilde enerzijds niet dezelfde weg terug maken als afgelopen woensdag, en anderzijds was het kwestie van mijn fiets onder controle te houden door die strakke zijwind vanuit de andere kant van de Maas. Ik heb mijn weg vervolgd tot in Maasmechelen aan het kanaal. Hier ben ik rechtsaf gereden tot aan recreatieoord de Salamander. Na nog even door het bos gereden te hebben, ging het in Opgrimbie weer rechtsaf, de Duivelsberg op. Boven op de berg zie je het natuurgebied de Kikbeekbron liggen, 'n natuurgebied van 120 ha en horende bij het Nationaal Park Hoge Kempen.
Het dorp wat hierna volgt is Zutendaal. Ik ken het daar als mijn broekzak. Ik heb er in de jaren '90 van de vorige eeuw, 'n achtal jaren gewerkt als kantoorhoofd van de Post. Zo weet ik ook dat er in een van de plaatselijke horecazaken ene lekkere Force Majeure te krijgen is, 100% smaak - 0% alcohol. Echt 'n aanrader.
Echt naar huis terugkeren deed ik via Eigenbilzen, Kompveld en Veldwezelt. Om 17u00 was ik thuis met 80 km. in de benen. Bergjes waren er in Meerssen, Waterval genoemd en op het einde die Duivelsberg. Ik ben alweer tevreden.
Deze voormiddag heb ik het mij gepermitteerd om er 'n lui moment van te maken. Na die stevige fietstocht van gisteren mocht dat ook wel. Deze middag zijn we dan met ons beidjes elders gaan eten en daarna heb ik dan toch de wandelkledij aangetrokken. Ik vreesde anders dat na dat etentje, besproeid met enkele glazen wijn, de zetel 'n te grote aantrekkingskracht zou krijgen.
Ik vertrok via de Blindevijversweg. Die boom daar heeft iets speciaals waardoor ik er geregeld 'n foto van wil maken. En dan op het einde van de Sprokkelstraat, het bos in, de moeilijk route. Moeilijk in die zin dat ik toch 98 hoogtemeters overbrugd heb. Het is ook 'n mountainbikeroute, vandaar dat bord in het bos. Ik heb geprobeerd zo lang als mogelijk in het bos te blijven, zij het dat ik af en toe ook langs de bosrand wandelde.
Op 'n bepaald moment moet je ook de grote weg Lanaken - Zutendaal over om daarna weer het bos in te duiken. Gezien we pas van tafel kwamen tegen 13u40, had ik nog wat tijd om 'n extra lus te maken. Hiervoor trok ik oa. nog eens doorheen de Kewithstraat. Vandaag heb ik het kasteel eens gefotografeerd van de zijkant. Het is triest te zien dat het zo onderkomen is. Het was nochtans 'n gebouw met naam en faam, zeker gelet op de families die er gewoond hebben. En in tegenspraak met hetgeen internet beweert, het kasteel ligt op grondgebied van Lanaken en niet van Gellik.
Bij die laatste foto hing 'n geurtje. Bekijk de foto eens goed en sluit dan je ogen, de geur van dat vers besproeide veld op de Puin, kun je zo ruiken. Probeer het maar eens ....
Tenslotte nog goed nieuws van de gemeente, 'n kaduuk fietspad wordt eindelijk aangepakt. Het was niet aangenaam om met de koersfiets over dat pad te rijden. Eindelijk zou ik zeggen! Morgennamiddag wordt er weer gefietst.
Oef, het is eindelijk gelukt om mijn fietstocht naar Thorn te maken. Het weer zat er natuurlijk voor iets tussen - zonnig en relatief weinig wind - en ik had de permissie om al in de voormiddag te kunnen vertrekken. En omdat ik dan toch over voldoende tijd beschikte, heb ik er maar ineens 'n 100-plus rit van gemaakt.
Het was rond de klok van 11u00 wel beslissen of ik al dan niet in korte broek zou vertrekken. Gezien de temperatuur rond het middaguur rond de 18° zou zijn, ben ik vertrokken in korte broek, voor het eerst dit jaar. Ook de rest van de kledij was wat luchtiger dan de voorbije weken, en maar goed ook. Behoudens de eerste kms. heb ik geen last gehad van eventuele koude.
Ik vertrok via Rekem en Boorsem langs de Zuid-Willemsvaart. Aan knooppunt 44 ging ik rechtsaf om daar het oude kolenspoor te volgen tot in Wurfeld. Dit is 'n gehucht van Maaseik. Wat verderop heb je de kasteelhoeve Nieuwenhof, daterend uit de 18de eeuw. Het is in bezit van de fam. Nyssens. Een hunner voorvaderen was burgemeester van Maaseik, midden de 19de eeuw.
Het volgende kasteel op mijn route was Borgitter in Kessenich, deelgemeente van Kinrooi. En dat de grens met Nederland héél kortbij is, dat zie je op dat plannetje waarop het kasteel te zien is.
En dan kwam het doel van mijn tocht in 't zicht, Thorn. Op voorhand had ik opgezocht of de Pannekoekenbakker geopend was. En dat hij smaakte, dat hoef ik jullie niet te vertellen. Het Witte Dorp deed uiteraard alle eer aan. Dat Wijngoed bestaat sinds 2001 en beslaat 'n oppervlakte van 7 hectare.
Terugkeren deed ik via de familiejachthaven de Spaanjerd in Kinrooi. Vervolgens reed ik door kleine dorpjes zoals Geistingen. Eens in Aldeneik, effe gestopt om mijn laatste boterham te verorberen aan de Mynekomplas, 'n visvijver. Aan de Pater Sangersbrug was het gewoon rechtdoor langs de Maas. O ja, Pater Sangers was van Stevensweert en ijverde voor de toenadering tussen de beide Limburgen.
Mijn laatste foto's maakte ik in oa. Dilsen-Stokkem en Mazenhoven, gehucht van Leut en horende bij Maasmechelen.
Om mijn 100 km. rond te krijgen, ben ik nog even richting Maastricht gereden. Zo kwam het dus dat ik zowel in het noorden als in het zuiden, effe de grens met Nederland ben overgestoken. En die Duvel tenslotte, die had niet de tijd om warm te worden.
Uiteraard ben ik meer dan tevreden na zo'n rit, zeker met mijn gemiddelde snelheid (22,92 km/uur), wetende dat op het eind de wind toch wat strakker was. Het heeft mij toch niet belet om tussen Maastricht en Smeermaas goed door te trekken met 'n snelheid boven de 30 km/uur.
Mooi weer vandaag, veel zon maar ook redelijk wat wind. Voor 'n stevige fietstocht, zeker met de koersfiets, waaide het mij toch wat te hard. Geen probleem, dan wordt er gewoon gewandeld.
In de voormiddag heb ik mij nog enkele uurtjes bezig gehouden met opruimwerken in de tuin. In de namiddag was het plan om met de bus naar Waltwilder te gaan en vanaf daar via Martenslinde, naar Alden Biesen te wandelen.
In Waltwilder moet je eerst de Wilderberg op. Vanaf die kant is dat redelijk te doen, maar kom je vanaf de andere kant, dan moet je al 'n geoefend klimmer zijn om die helling op te geraken. Dat zie je, op de foto.
Het volgende dorp is Martenslinde, deelgemeente van nu Bilzen-Hoeselt. De Sint-Martinuskerk was te bezoeken, ik ben dus even naar binnen geweest. Deze kerk werd gebouwd na de sloop van de oude kerk in 1892. Alleen het 14de eeuwse koor werd behouden. Tussen 1935 en 1941 werden de zijbeuken gebouwd.
En dan heb je de klim naar het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen. Wielrenners worden in Alden Biesen weleens omhoog geleid van beneden aan de Kasteelstraat tot boven aan dat Apostelhuis, vooral in de Ronde van Limburg. Alden Biesen is één van de toeristische trekpleisters van de regio. Je ziet er altijd wandelaars. En foto's maken is natuurlijk 'n must. Wat verderop op de Kasteelstraat heb je de Rentmeesterij. Het is nu 'n bijzonder hotel.
Mijn einddoel was uiteraard Bilzen. Om er te geraken daalde ik af via de Katteberg. Onderweg mooie bomen en 'n fel blauwe lucht. Tenslotte waren veel ouderlingen aan het wandelen in het park, kortbij het rusthuis.
Zo, die wandeling zit er weer op. Bij leven en welzijn wordt er morgen gefietst.
Een fietstocht zag ik vandaag wel zitten. Niet deze voormiddag, toen was het nog te fris, maar in de namiddag kon het wel. Ik heb mij dan deze morgen nuttig gemaakt met het bijeen harken van afgevallen bladeren. Tien kruiwagens heb ik gevuld. Onze boom begint nu eindelijk al zijn bladeren kwijt te spelen, het zou tijd worden. De composthoop is nu weer goed gevuld. Maar al die bladeren composteren goed, volgend jaar zie je er niks meer van terug.
Na de afwas kon ik mij dan klaarmaken. Mijn stadsfiets effe "met de Franse slag" gereinigd, mijn ketting gesmeerd, wat peperkoek en drinken mee en ik kon vertrekken. Ik vertrok via Herbricht en Uikhoven om vervolgens in Kotem de brug over te fietsen naar Stein. Het Julianakanaal ben ik vandaag toch zeker drie keer overgefietst.
In Geulle a/d Maas kun je vanaf 1 april weer met het veer de Maas over, eerst enkel in het weekend, naderhand elke dag. Mooi in die streek is altijd het kasteel van Geulle. Het is eigenlijk maar 'n overblijfsel van het oorspronkelijke kasteel van 1620. Het is 'n deel van de voorburcht.
Wat verderop in Bunde ga ik mij die kasteelhoeve Hartelstein in gedachten houden. Een nieuwe horecazaak in die streek is altijd 'n pluspunt. Je fietst er in feite doorheen 'n natuurgebied. Vervolgens kom je in Itteren waar ik de gallowayrunderen zag lopen op de Belg. oever van de Maas in Herbricht.
Tenslotte ben ik in Maastricht nog even blijven stilstaan aan het Bassin. Die oude gebouwen met graffiti en muurschilderingen, worden binnenkort afgebroken. Vestio, vastgoedontwikkelaar uit Hasselt heeft de voorkeur gekregen om er 'n nieuw prestigieus ontwerp te bouwen.
En die laatste afbeelding, die verkreeg ik door met mijn handpalm traag over het beeldscherm van mijn gsm te gaan, op die manier 'n foto makende die ik kon opslaan. Je ziet ook op de afbeelding dat ik 2u51 ben weggeweest maar slechts 2u25 heb gefietst. Mijn Strava-account gaat op pauze als ik ergens blijf stilstaan voor 'n foto.
Gisterenavond hebben wij 'n fijn familiefeest gehad, een van mijn schoonzussen vierde samen met haar man, hun 55ste huwelijksverjaardag. Er was veel leut, iemand die effe de boel animeerde en veel lekkers. Kortom, ene geslaagde avond.
En al die calorieën, die moesten er vandaag wel uit. Niet dat ik intensief zou gaan sporten vandaag, ene goede wandeling zou al voldoende zijn. Ik wilde door het bos naar Gellik wandelen. Achteraf beschouwd had ik dat misschien beter niet gedaan, maar "gedane zaken nemen geen keer".
Ik vertrok met mijn wandeling in Sparrendal achter het college om bij de eerste grote kruising in het bos, links af te slaan. Je wandelt daar 'n stukje links met wat weilanden en paarden, en rechts met het bos. Maar hoe hoger je komt, hoe dieper je het bos inwandelt. Hier en daar vind je nog 'n open plek en dat zie je op de foto dat het nog vroeg in de morgen was met die lange schaduwen. Uiteindelijk beland je dan op het fietspad Zutendaal - Gellik.
Zoals ik al vertelde, ik had beter die route niet genomen, dan was mij het aanzicht van vele vuile straten bespaard gebleven. Gisterenavond is namelijk in Gellik de jaarlijkse caranaval-lichtstoet door de straten getrokken. En omdat deze stoet pas bij het vallen van de duisternis is vertrokken, zijn de gemeentearbeiders er nog niet toegekomen al de straten proper te maken. Ik heb jullie de foto's bespaard, het zag er echt niet uit. Enerzijds is er veel blijven liggen van hetgeen vanop de wagens naar de massa kijkers werd gegooid (snoepgoed, goedkope hebbedingetjes, ...) en anderzijds de vele blikken en flesjes drank van de toeschouwers. Op een plek stond er nog 'n partytent vol met leeggoed, gewoon zo achtergelaten deze nacht.
Maar wie ben ik, de meute zal zich geamuseerd hebben, het was trouwens goed weer en zo te zien op de foto van Fotolink (waarvoor dank), waren het prachtige wagens.
Zo, mijn voornaamste bezigheid van de dag zit er weer op. Deze namiddag wat zetelhangen, tenzij we toch nog even ons kont heffen om elders 'n tasje koffie te bgaan drinken. We zien wel.
Het was dan vandaag wel zonnig, maar die wind uit het NO was toch maar schraal. Niet dat ik mij daardoor liet afschrikken, integendeel. Ik heb het deze namiddag niet al te bont gemaakt, gewoon effe gewandeld naar Pietersheim om daarna tijdig aan dit verslag te kunnen beginnen. Seffens moeten wij met de benen onder tafel.
Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om achter de Kinderboerderij, Pietersheimbos binnen te stappen. Gezien het bij ons in Lanaken niet meer geregend heeft de laatste dagen, was het overal goed droog. Ik had het dus goed ingeschat met de keuze van mijn schoeisel.
Sorry dat ik zoveel foto's maak in Pietersheim, maar ik kan het gewoon niet laten, het is daarom ook een der mooiste plekken van onze gemeente. In de burchtkapel trad in 1721 Jean-Phillipe-Eugène Graaf de Mérode in het huwelijk. Zijn nazaat Xavier de Mérode woonde in het naast gelegen kasteel tot 1971. Toen verkocht hij het kasteel aan de gemeente Lanaken. Opmerkelijk is dat in 1930 de familie de Mérode van Koning Albert I de Prinselijke titel kreeg.
Ik keerde terug naar huis via de Koning Albertlaan, de Stationsstraat en het Uilenspiegelpark. Het gebouw op de Stationsstraat werd recent gerenoveerd. Vroeger hadden daar dokter Lejeune en later tandarts Orban hun praktijk. De Selfie maakte ik in het park.
Zo, nu moet ik mij gaan klaarmaken voor hetgeen zal volgen. Tot morgen.
Buiten wat kleine bulten onderweg en 'n paar klimmetjes omhoog naar 'n brug, was het vandaag 'n vlakke fietstocht. Het waren nauwelijks 147 hoogtemeters. Ik had dan ook de gewone stadsfiets bij als onderdaan. Mijn keerpunt op de route had ik op voorhand bepaald, Eisden, maar daarna was het gewoon op het gevoel.
Maar eerst was ik deze morgen weer bij de bakker. Uit voorzorg heb ik nog wat extra pistolets meegenomen zodat we met ons brood zeker toekomen tem. zondagmorgen. Daarna heb ik mij thuis wat bezig gehouden om tenslotte tot 14u00 "stand-by" te zijn voor de melkboer. Ja, onze melk wordt nog thuis geleverd door Pierre, 'n krasse 70tiger die weigert met pensioen te gaan. Hij heeft wel zijn zoon bij die uiteraard het meeste werk doet, maar Pierre zit achter het stuur. En bij speciale klanten gaat hij zelf nog binnen.
Ik vertrok daarna met mijn stadsfiets naar het kanaal om gewoon rechtdoor te bollen tot in Eisden. Daar moest ik die mooi geschilderde tunnel onderdoor. Mijn heenrit stopte aan knooppunt 502. Fiets je verder naar knooppunt 565 (As) dan rij je over die terrils die aan beide kanten onder water staan. Ik fietste naar pt. 60, de Salamander in Mechelen aan de Maas. Onderweg kwam ik voorbij de mijnkathedraal in Eisden-Tuinwijk. Deze Sint-Barbarakerk werd gebouwd tussen 1934 en 1936 door het toennemend aantal bewoners in de wijken rondom de koolmijn van Eisden. Deze mijn werd in productie genomen in 1923.
Wat verderop zag ik iets moois staan in de tuin van het mijnmuseum. Eens aan de Salamander zag ik dat er nog voldoende tijd was om 'n extra lus te maken. Dat was rechtsop tot aan knooppunt 551. Vanaf daar ging ik in de richting van Zutendaal, om onderweg over de brug van "fietsen door de heide" te rijden. In Zutendaal heb ik even 'n korte pauze genomen voor 'n zjat (lees: tas) koffie.
Via de parking van de Lieteberg, de bunker aan de brug in Eigenbilzen en de oude spoorbrug in Gellik, keerde ik terug naar huis. Het is nu bijna 19u00, maar zoals zo dikwijls de laatste tijd, interesseert mij het nieuws op tv maar matig. Je hoort altijd maar hetzelfde en er worden maar weinig opbeurende items gebracht. Morgen moet ik mij haasten om sportief te kunnen bezig zijn, we worden verwacht op 'n familiefeest.
Buiten mijn wandeling heb ik vandaag eigenlijk niet zo veel te vertellen. "Geen nieuws is ook altijd goed nieuws" wordt gezegd. Na mijn stevige fietstocht van gisteren, heb ik het kalm aan gedaan deze voormiddag, 'n goed ontbijt binnengespeeld, de krant van voor naar achter en van links naar rechts gelezen en begonnen aan ene nieuwe puzzel.
In de namiddag wilde ik nog eens naar Maastricht wandelen, 'n tas koffie gaan drinken in de Gedeelde Weelde in het oude Sphinxkwartier. Om er te geraken koos ik voor het smokkelpad langs het kanaal. Vertrekken doe je dus aan de brug van Smeermaas. Eens je op het pad bent, zie je rechts één der grenspalen tussen de bomen staan. Het was in 1843 dat ze er via "het verdrag van Maastricht" geplaatst werden.
Als je langs het kanaal wandelt, zie je ook dikwijls de roeiers van de Maastrichtse roeiclub. Eens aan de Noorderbrug, onderaan versierd met fraaie schilderingen, ben je in het Sphinxkwartier. Daar zag ik 'n verzameling oude affiche's.
Terugkeren deed ik via de Bosscherweg, langs de Maas dus. Aan de overkant is het dorp Borgharen te zien, 'n plek waar ik dikwijls doorheen fiets. Juist vóór de grens met Smeermaas zag ik dat opvallend ogend huis, met mooie gele ramen en deur. Met nog 'n laatste foto in 't Hofje, vlak bij thuis, kan ik weer nagenieten van 'n mooie wandeling.
Wat ik morgen ga doen, dat weet ik nog niet. Mogelijk 'n fietstocht met de stadsfiets.
Dan wil je gaan fietsen maar geraak je Lanaken bijna niet uit. Dat overkwam mij deze namiddag. De voormiddag was voorbehouden aan de technieker die onze verwarming kwam nazien (jaarlijks onderhoud). En deze vroege ochtend, ... toen stond ik al om 7u15 bij de bakker. Al ons brood was weer eens op. Ik verdenk onze bakker ervan 'n nieuwe snijmachine gekocht te hebben waarbij elke snee brood, enkele millimeters dikker gesneden wordt. Dikkere sneden = meer verkoop van broden! Vroeger kwamen wij twee dagen toe met 'n brood, nu lukt dat nog zelden.
Maar genoeg geklaagd, dit verslag gaat over mijn fietstocht. Ik wilde vandaag nog eens naar Gulpen gaan. Het was nochtans kantje-boortje of ik al dan niet kon vertrekken, de buienradars wisten het niet goed. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en mijn fietskledij aangetrokken. Het was wel met 'n laagje méér want het was fris buiten.
Ik vertrok met het nodige oponthoud via Maastricht en de Bemelerberg richting Margraten. Eerst kwam ik thuis vriend Ivo tegen en even verder, vriend Jean-Marie. Ik was dus na enkele meters, al verschillende minuten kwijt. Maar, "so what". En ja Margraten, een volgende rit moet ik daar eens stoppen aan het oorlogskerkhof voor Amerikaanse soldaten. En dan ging het naar Gulpen, ... of dat was toch de bedoeling. Ik heb zoals gewoonlijk mijn opeenvolgende nrs. vóór mij op het kader van mijn fiets, maar ineens zag ik nummerborden die niet op mijn menu stonden. Het waren zo te zien spiksplinter nieuwe borden, zo nieuw dat de grote overzichtsborden op elk knooppunt noch de website, zelfs nog niet aangepast waren. Gelukkig ben ik goed in aardrijkskunde en kon ik aan de hand van mijn geheugen, steeds de juiste weg vinden. Je zou maar in die buurt fietsen en de streek niet kennen.
Maar het is goed afgelopen, ik heb geen meter extra moeten fietsen. Naar Gulpen fietsen levert altijd mooie vergezichten op. Ook mooi in de stad is die fraaie muurschildering van de hand van kunstenares Yasja Ligtelijn. En dat het op dat moment mooi weer was, dat zie je op die foto met oa. de wegwijzer naar Banholt. Aan de Sint-Lambertuskerk in Mheer, gebouwd tussen 1876 en 1881, ging ik rechtsaf naar Mesch.
Vervolgens ging het van Mesch naar Eijsden en Moelingen. Daar ging ik de Maasbrug over en was het ook gedaan met dat mooie weer. Het heeft van Lanaye tot Veldwezelt (bijna thuis dus) doorlopend lichtjes gemiezerd. Desondanks ben ik toch de Saint-Pierre nog opgereden, geen moeilijke klim, 1,3 km. lang.
Terugkeren deed ik via Eben-Emael met oa. de molen Loverix, vermoedelijk van 1800 en sinds 2014 is daar 'n pannenkoekenhuis gevestigd. Daar tegenover staat het fort van Eben-Emael, nog steeds te bezoeken. Iets verder in Kanne, stond ik weer effe stil, 'n vroegere medewerker van mij bij de Post, Kris, kwam ik daar tegen en wederom werden wat weetjes uitgewisseld.
Daarna ging het rechtstreeks terug naar Lanaken. Ik wilde nog wel de Muizenberg overfietsen, maar dat gemiezer vond ik maar niks. Liever direct naar Lanaken. Maar ineens, wonderlijk, vanaf Veldwezelt scheen de zon weer. En met die zon kwam ook de behoefte terug aan 'n drankje, mijn merk. Dat dronk ik op het Kerkplein. Thuis heb ik tenslotte de uitwendige mens vochtig gemaakt zodat ik fris gewassen aan tafel kon. Fijne avond nog.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Eens terug thuis kwam onze zoon op bezoek en daarna kwam het avondeten op tafel. 
Ik ben Eddy Meuris