aantal stappen: 1.448.053 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 124
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
15-03-2024
Effe uitwaaien.
Mijn sportieve prestatie van vandaag is niet te vergelijken met mijn fietstocht van gisteren. Die rit had dan ook alles.
1. Lang en ver: stukje Duitsland gedaan
2. Beetje avontuur: ik was héél alleen
3. Beetje zoeken: zoeken naar mijn weg (en al eens misgereden) en zoeken naar de plekjes waar ik 'n foto moest nemen van mijn kinderen
4. Allert blijven: mijn fietsroutenetwerk in het oog houden, oppassen voor slecht wegdek, oppassen in het verkeer, enz. ...
5. Motor niet in 't rood laten gaan: dat had ik goed onder controle, ik reeds slechts 19,2 km/uur gemiddeld
Mijn wandeling van vandaag was dus gewoon 'n tussendoortje. Ik vertrok naar Briegden, de brug over en links af naar de holle weg, die met de kasseien. Achter het kapelletje ging het rechtsaf, de andere holle weg in, maar deze is onverhard. Vervolgens de Kiezelweg over om daar maar weer eens 'n carnavalswagen te zien staan. En dan ging het naar het Louis Paul Boonpad, de linkerkant, het stuk dat uitkomt aan de Wijerdijk in Gellik. Op de Boonakkerstraat waar ik 'n foto nam met de ijzeren brug achter mij, had ik nog ene babbel met een mijner vroegere medewerksters, Alice. Altijd prettig als je als gelijken kunt praten terwijl we vroeger medewerkster en kantoorchef waren.
Om terug te keren nam ik de Smeetsstraat om op de hoek met de Eikelenweg, die bank op foto te zetten. Is het om de wandelaars effe te laten rusten of dient ze als babbelbank voor de buurtbewoners ...?
Na de wandeling en het middageten, werd ik vrijgesteld van hulp bij de afwas en kon ik beginnen aan het hakselen van snoeiafval. Daar ben ik toch zoet mee geweest tot iets na 15u00. Toen moest ik stoppen wegens stevige regen en anderzijds omdat mijn rug enkele signalen gaf. Nu even dit afwerken en dan naar de koers kijken op tv. Fijn weekend iedereen.
Fantastisch weer vandaag, ideaal dus om 'n langere fietstocht te maken. Ik had mij op voorhand wat voorbereid, dit wil zeggen, ik had eens nagezien welke plekken ik kon gaan bezoeken, plekken waarvan ik 'n foto diende door te sturen naar mijn kinderen. Mijn uitgangsbasis was om naar Gangelt in Duitsland te fietsen, daar ligt 'n wildpark waar ik dus ook heen diende te gaan. De andere plekken heb ik dus in functie van mijn rijrichting eraan vastgekoppeld. Maar seffens meer hierover.
Ik vertrok met veel goede moed naar Maastricht om daar de richting van Valkenburg in te slaan. Daar maakte ik mijn eerste foto aan de rivier de Geul. Vervolgens kwam ik uit aan het kasteel van Wijnandsrade. Wat verder in het dorp ben ik even afgestapt om 'n foto te nemen van dat steakhouse, speciaal! En dan kwam mijn eerste opgedragen doel in 't zicht, het kasteel van Hoensbroek. Een prachtige locatie, al zeg ik het zelf.
Mijn tweede punt bereikte ik aan bordje 70 (mijn kinderen laten mij dus overduidelijk eraan herinneren hoe oud ik intussen ben). Daar maakte ik ook die foto van dat kerkje. Dat was juist op de grens van de gemeente Brunssum. Niet gek veel verder heb je dan al de Duitse grens, meer bepaald mijn derde doelstelling, Gangelt. Het was effe zoeken om dat park in beeld te krijgen. Het is mij in feite niet gelukt, daarvoor had ik moeten omrijden en net dat wilde ik in Duitsland niet doen. De bordjes hangen sowieso al vreemd ten opzichte van bij ons, en lessen trekkende uit het verleden, was het beter niet te veel af te wijken van de gekende wegen. Het bleef dus bij 'n zijdelingse foto van de speeltuin.
Nadien was ik was blij terug in Nederland te zijn, richting Sittard deze keer. Was me daar toch wel 'n markt zeker, enerzijds waren alle richtingbordjes verstopt achter de kramen en anderzijds zaten alle terrassen boordevol. Het was dus effe zoeken naar de juiste richting. Ik heb toch nog 'n foto kunnen maken van de achterzijde van het welbekende Hotel De Limbourg, 'n gebouw van 1688.
Na Sittard was het richting de Maas fietsen, naar Born. Daar diende ik als vierde doel van vandaag, 'n foto te maken van het plaatselijke kasteel, in feite de ruïnes van het kasteel. Daarmee zat mijn opdracht erop en kon ik terug naar huis fietsen. In Berg zag ik de overzetboot juist naderen en ik heb dan ook niet getwijfeld om daar naar Belgisch grondgebied terug te keren, naar Meeswijk dus. Mijn laatste foto maakte ik nog juist aan de Nederlandse kant van de Maas.
Dat laatste stuk van mijn rit, dat is uiteraard vertrouwd terrein. Ik ben er al vele malen langs gefietst. Er was nog juist één vraag die mij parten speelde, waar kon ik nog even pauzeren? Onderweg nergens iets tegen gekomen - of het was er te vol zoals in Sittard - dus ja, ofwel bij Mesjeu in Neerharen ofwel gewoon doorfietsen tot Lanaken. En oef, bij Mesjeu kon ik bij enkele mensen aanschuiven aan 'n tafeltje op het terras. Het was zalig verpozen in het zonnetje, zeker met 'n stuk taart, koffie en ene lekkere Duvel, samen voor de prijs van 8,70 euro. En mijn tafelgenoten, ... die konden amper geloven welke afstand ik al tot dusver had afgelegd.
Zo, 'n groot verslag, er was natuurlijk ook veel te vertellen. Ik ben er blij mee, en natuurlijk ook tevreden over mijn rit. Morgen is het weer werkendag in de tuin. Hopelijk blijft het 'n tijdje droog.
Als ik al eens de bus neem om elders mijn wandeling te beginnen, dan hoeft dat uiteraard niet op de snelst mogelijke wijze van punt A (vertrekplaats) naar punt B (thuis) te gaan, tenzij de afstand groot genoeg is tussen beide punten. Zo ook vandaag, ik heb 'n stevig ommetje gemaakt en daardoor ook langs punt C, D enz. .... gewandeld.
Het was nodig dat ik mijn benen weer eens kon uitslaan, na al die regen van gisteren, was ik blij buiten te kunnen. Ik vertrok omstreeks 9u50 aan de kerk en de wekelijkse markt van Zutendaal, eigenlijk op mijn vast uur voor 'n koffie. En dat heb ik dan ook maar gedaan. Bij bakker Johan is er altijd 'n lekkere tas te krijgen en die croissant smaakte ook. Johan doet dat goed, hij is mijn voormalige ploeggenoot bij Volleybalclub Nivoc. Na zijn eerste winkel in Smeermaas, heeft hij ook in drie andere dorpen 'n winkel, waaronder dus Zutendaal. Het toeval wilde dat hij juist kwam binnengestormd om nog 'n levering af te zetten. Een korte babbel met herinneringen uit het verleden kon er nog af. Ik ben blij hem nog eens gezien te hebben.
Maar dan ging het richting Gellik via de gehuchten Stalken en Roelen. Op de Stalkerweg zie je de toegang tot de Lieteberg en het blotevoetenpad, dé toeristische plekken van de gemeente. Op die zelfde straat staat ook de Brigida of Mandelkapel. De oudste delen - achterkant en linkerkant - dateren van 1851. Alleen spijtig dat je niet naar binnen kunt kijken. Ik vermoed dat de deur enkel geopend wordt tijdens processies.
Op de Roelerweg zag ik in 'n voortuin, 'n heuse draak. Mooi beeld. Via de Kiewitseweg en de Houterstraat, liet ik de Krieckaert rechts liggen en ging ik op het einde van de straat, linksaf, naar de Wijerdijk en daar de brug over. Vervolgens ging het langs het jaagpad onder de ijzeren brug door om aan de brug van Briegden, terug omhoog te stappen. Het laatste stuk ging via de Com. Giddelostraat. Daar stond nog de carnavalswagen van "Biestig Good oet Rekem". Die groep heeft vermoedelijk deelgenomen aan de stoet van afgelopen zaterdag in Veldwezelt. De muziek was toen trouwens tot thuis te horen.
Eenmaal thuis, nog even wat tuinwerk gedaan, mijn siergras gesnoeid en mijn gras voor het eerst dit jaar afgereden. Morgen wordt nog 'n wandeldag, donderdag mogelijk 'n fietsdag. En nu - 16u17 - is het weer aan het regenen, triestig.
Oef, ik kan er aan beginnen, mijn dagelijks verslag. Het is 'n passie en het kriebelt altijd om je bevindingen en foto's te delen met je vrienden. Maar omdat het weer ook degelijk was vandaag, diende ik toch eerst 'n paar uur in de tuin te werken. Wat moet, dat moet!
Maar deze voormiddag ben ik toch eerst gaan wandelen, het bos in. Uiteraard ben je dan beperkt in het maken van foto's. Ik volgde vanuit Sparrendal grotendeels 'n mountainbikeparcours. Boven op de Bessemerberg, passeerde ik het rusthuis en het ziekenhuis (foto). Ik ben 'n beetje kris-kras doorheen het bos getrokken, soms met goed gevolg, soms met modder aan de schoenen. Maar het schoeisel dat ik aan had, dat kan er tegen.
Eenmaal terug in de bewoonde wereld, zie je links de toegang tot 'n landgoed op 'n groot terrein. Via de Blindevijversweg en de Wijngaardstraat, was het even halt houden bij mijn zus. Ik diende er de nieuwste cd te gaan afhalen, gemaakt door de muziekgroep van zoon Bart, mijn neefje dus en tevens mijn petekind. De groep heet Velvet Jesus en ze kunnen op veel plaatsen optreden, 'n bewijs dat hun muziek aanslaat. Je kunt ze ook bekijken op YouTube (foto van Bart achter de drums en orgel).
En dan zoals gezegd, na het middageten, enkele uren goed bezig geweest, oa. het verwijderen van de oude frambozenstokken en het opbinden van de nieuwe takken.
Het warme maal is vandaag per uitzondering deze avond, 'n glaasje wijn hoort erbij en dan is het de zetel op met 'n goed boek. Nog ene fijne avond en ene nog betere zondag.
Beginnen doe ik met het goede nieuws, die lange fietstocht van gisteren heeft geen averij bezorgd aan mijn overjaars lichaam, ik had nergens last van. Natuurlijk wilde ik deze voormiddag ook niet te hard van stapel lopen, beter voorkomen dan genezen. Om te beginnen had ik wat achterstand bij ieders blog en anderzijds, vandaag op de internationale vrouwendag zijn we met ons tweetjes elders gaan eten. En zoals altijd op onze vaste stek, het heeft weer gesmaakt, 'n hoofdgerecht en dessert plus koffie toe.
Eens terug thuis, was het tijd om mij om te kleden en mijn wandeltenue aan te trekken. Het doel was de velden rond Oud-Caberg. Ik vertrok langs het kanaal waar ik dat speciaal bordje "pas op warm" zag staan. De vraag is: wat is er warm? Vervolgens kwam ik langs het ijzeren kruis door, het begin van de veldweg naar Oud-Caberg. Om niet doorheen het dorp te moeten, nam ik het eerst volgende pad aan de linkerkant. Zo kwam ik weer eens uit aan de kapel. Daar ging ik rechtsaf onder de tunnel door. Het was vandaag fijn wandelen in de velden, weids zicht, wat kippen die met je meelopen en vooral de rust.
Terugkeren deed ik via de brug tussen Smeermaas en Lanaken, een der toegangswegen tot het centrum. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Tot een volgende!
Een van de opdrachten die ik diende te vervullen (mijn kinderen hebben mij met iets opgezadeld ....) was Thorn. Een foto van de kerk en de witte huisjes, dat moest ik doorsturen. De zon scheen, ik had er goesting voor, dus ik ben vertrokken.
Nu was het wel 3 bfr. wind vandaag, derhalve ben ik vertrokken met heel veel zijwind. Om te beginnen fietste ik naar Smeermaas om dan doorheen Hochter Bampd en Herbricht te gaan. Vervolgens Uikhoven en Stokkem - daar maakte ik die foto van die tank uit WO 2 - om dan doorheen Mazenhoven te passeren. Daar maakte ik aan het kapelletje 'n eerste stop voor 'n halve banaan.
Onderweg zijn ze volop aan het werk langsheen de plassen langs de Maas. Op die lopende band worden vele stenen getransporteerd. Mijn boterhammen at ik aan de brug in Maaseik, met de grenspaal vooraan en de kerk op de achtergrond. Wat verderop, iets buiten het centrum van Aldeneik, passeerde ik aan "de Sjeive dörpel", 'n café waar ik verleden jaar naar toe had moeten gaan voor 'n bijeenkomst van ex-collega's. Door het slechte weer was het er die dag niet van gekomen.
Nadien fietste ik langs de jachthaven van Kinrooi en de kerk van Kessenisch. In die kerk was ik nog nooit binnen geweest, effe stoppen dus voor 'n paar foto's. En dan heb je Thorn, even de grens over dus. Eerst 'n stop voor de inwendige mens - ja, die pannenkoek heeft gesmaakt - om dan die foto van de kerk te nemen.
Terugkeren deed ik via Wurfeld, met ondermeer het kasteel en de Zuid-Willemsvaart. Toen ik die laatste foto maakte, heb ik mijn resterende mondvoorraad achter de kiezen gestoken. Via Rekem en Neerharen fietste ik terug naar Lanaken. Daar zag ik dat ik slechts 3,5 km. verwijderd was van de 100 km. Je kent mij, dat laat ik natuurlijk niet liggen, met 'n kleine extra lus was dat in 'n handomdraai gefixt. Jullie zullen misschien denken, waw 100 km. ... maar mijn conditie was zo goed dat zelfs 20 km. extra nog gemakkelijk had gekund.
Voila, ben weeral tevreden, de wind speelde mij wat parten in de heenrit, maar je hoort mij zeker niet klagen.
"Ver kunnen kijken", dat is toch hetgene dat ik regelmatig wil doen. Maar seffens meer hierover.
Eerst wil ik effe iets kwijt over deze voormiddag, het was nat, miezerig en grijs. Kortom, geen weer om te sporten. Maar, ... ideaal om in de tuin iets te doen, het snoeien van onze vlinderstruiken. Een beetje nattigheid kan daarbij geen kwaad, 'n goeie jas aan, iets op je hoofd en véél goesting, dat zijn de ingrediënten voor 'n mooi werkje. Om 13u30 moest ik op halfjaarlijkse controle bij mijn mondhygiëniste en daarna was het aan mij om te gaan wandelen.
Ik wilde nog eens 'n tocht maken doorheen het Belvédèrepad langs het kanaal. Daarvoor was het wandelen tot aan de brug van Briegden om vervolgens de talut omhoog te klimmen om dat groene pad te nemen tot aan de brug van Veldwezelt. Onderweg heb je dan van boven af, 'n mooi zicht op de industrie rondom het kanaal en rechts in de verte ligt de kerk van Veldwezelt.
Vervolgens moet je de brug oversteken om dan terug te keren naar Lanaken. Vandaag heb ik gekozen om het fietspad te volgen dat kris-kras flirt met de landsgrens. Het is daar dat je nog héél ver kunt kijken. Ik bid en ik hoop dat het niemand ooit in zijn hoofd krijgt om daar bebouwing te realiseren, zelfs geen industrie. Uiteraard had ik dat ver kijken ook al op het Belvédèrepad. Onderweg zag ik ook nog 'n spandoek waarop gewag gemaakt wordt van de realisatie van een groene grensbuffer, 'n initiatief van de stad Maastricht, de gemeente Lanaken en Fluvius.
Het is vandaag aan de late kant dat ik aan mijn verslag begin, dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik pas omstreeks 17u15 terug thuis was. Wat deze week nog gaat geven ....? Nog heel wat snoeiwerk in de tuin, een fietstocht naar Thorn, een dagje weg met ons twee en ......
Ja, gisteren was de grote dag. Uiteraard wil ik iedereen bedanken die mij gefeliciteerd heeft voor mijn verjaardag en mijn nieuwe voordeur. We hebben het ons lekker laten smaken en tussendoor kon er nog 'n partijtje schaak af met de kleinzoon. Mijn kinderen hadden mij wel 'n hele speciale cadeau gedaan, 'n opdracht in feite. Ze hadden in 'n wiel aan weerskanten omslagen gehangen met 'n foto op en in die omslag zat 'n tip. Aan mij te weten te komen waar die foto genomen werd om vervolgens naar die plaats te fietsen om daar als bewijs ook 'n foto te nemen. Die foto diende ik dus naar de kinderen te zenden. In de enveloppen zaten ook wat centjes, bedoeld om onderweg te stoppen voor ene koffie en iets erbij. Het was ene fijne dag, ik had er naar uitgekeken.
En ja, ik ben er vandaag maar direct aan begonnen. Het weer was mij te goed om in de namiddag te gaan schaken, nee, liever in de buitenlucht. Ik vertrok via de Bessemerstraat. Op de hoek met de Roelerdreef zag ik overal papier liggen, precies of vanuit 'n voorbij rijdende auto, stapels papier naar buiten gegooid zijn. En dan mijn eerste drie opdrachten, 'n foto van C-Mine in Winterslag, het bordje met nr. 70 en de kerk van Gruitrode.
In Gruitrode was nog veel meer te zien, oa. die kapel en veel kunst met wielen en fietsjes in het centrum. Nadien nog heel wat kunst gezien, zo bvb. aan de Zuid-Willemsvaart in Eisden en de levensboom in Herbricht. Pauzeren kon ik pas na 70 km. in Kotem in de Ponderosa. Bij mijn koffie kreeg ik er 'n suikerwafel bij, uit eerlijke schaamte heb ik daar dan ook maar mijn biertje gedronken. Uiteindelijke kosten: 6,00 euro.
Met terugrijden zag ik dat de 90 km. in het bereik lagen, ik heb daarom nog 'n extra lus gemaakt via Veldwezelt. Voila, mijn eerste rit als 70-jarige. Ik heb het verschil met verleden week niet gemerkt.
Een stralende zon deze voormiddag, echt geen weer om thuis te blijven of in de hof te werken. Dat laatste kun je ook als het miezerig is of aan de grijze kant, geen probleem. Maar vandaag hoorde ik mijn stadsfiets roepen, "pak mij vast" en wie ben ik om daaraan te weerstaan ...?
Ja ik weet wel, woensdag heb ik gezegd dat het vermoedelijk mijn laatste rit als 60-tiger zou zijn, maar het kriebelde vandaag en dus ben ik vertrokken. Van de kok had ik 'n half uur extra gekregen om de eindmeet te halen (12u30 ipv. 12u00). En zo kon ik vertrekken via de brug van Briegden en zo langs het kanaal tot in Kanne. Vervolgens ging het langs de sluis van Lanaye om dan "Pays de Liège" binnen te rijden. Via de brug over de Maas ging het dan naar Moelingen om daar links af te draaien naar Eijsden, 'n grensgemeente in Nederland. Eerst langs die oude witte woning en dan langs het plaatselijke kasteel. Je kunt daar prachtige foto's nemen en ook wandelen in het kasteeldomein.
Nadien was het gewoon terugrijden naar Maastricht, wel nu met de wind in de rug. In mijn heenrit - naar Moelingen - was het niet sneller dan 15 à 16 km/uur, terugkeren was het met versnelling 6 van de 7. Doorgaans rij ik op de 5. En eenmaal je de windmolens ziet, dan ben je bijna thuis. Op de valreep heb ik nog juist 12u30 gehaald, tja dat heb je als je tegen de wind moet opboksen. Één troost, de zon scheen volop en daar was het mij toch om te doen.
En mijn laatste foto, dat is er eentje gemaakt door die drone. Onze dakkapel ligt vol met mos en de afvoer is vermoedelijk verstopt. De dakwerker heeft de foto ook al gezien en hij was nieuwsgierig hoe ik aan die foto geraakt ben. Hij komt het probleem oplossen.
En nu naar de koers kijken. Bij de dames heeft onze landgenote Lotte Kopecky al gewonnen.
Jazeker, ik ben bekomen van die fietstocht van gisteren. Héél wat hoogtemeters en 'n mooie afstand. Hopelijk komen er in de volgende weken nog mooie dagen zodat ik mijn doelstellingen kan realiseren.
Vandaag was het wandeldag. Volgens de buienradar zou er wel wat nattigheid kunnen vallen, maar aan de kleur van de wolken te zien, zou het mogelijk bij wat licht gemiezer blijven. En idd. dat is het ook geworden. Nu in de middaguren zijn de druppels toch wat intenser, je ziet het aan de natte straat.
Maar mijn wandeling dus ... Ik vertrok deze keer het bos in aan de Roelerdreef. Aan de spliting boven op de Bessemerberg, ging ik linksaf naar het fietspad Zutendaal-Gellik. Op de foto is te zien waar ik links het bospad verliet en rechts het fietspad nam (allez, 't is te zeggen, je ziet niks op die foto, ik wil maar zeggen ... ). Die foto van die bomen liet mij 'n veronderstelling maken, dat ze allemaal van hetzelfde wortelgestel genieten. Zou toch kunnen?
Op het einde van het fietspad kom je automatisch uit op de Zilverdennenlaan in Gellik. Daar ging het links af naar de Bergstraat. Op de foto zie je het voormalig café, 't Bergske. Nu nog is er 'n wielerteam in Lanaken (A en B ploeg), die voorheen door dat café gesponsord werd en dat uiteraard fungeerde als stamlokaal voor de renners. Het zijn allemaal amateurs die meestal op zondag in groep fietsen. Nu drinken ze achteraf hun drankje elders.
Wat verderop in die straat, ook 'n foto gemaakt van enkele paarden. Eenmaal op de Dorpsstraat, koos ik het fietspad naar de sportoase om terug te keren. Aan een der brugjes nam ik mijn laatste foto.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Nog ene fijne dag.
Vanmorgen, vóór ik aan mijn fietstocht wilde beginnen, heb ik eerst nog even mijn computer opgezet en mijn blog geopend. Ik was aangenaam verrast toen ik zag dat er juist op dat moment al 40.000 bezoekers op mijn blog geweest zijn. Merci dus iedereen voor jullie trouwe bezoekjes.
En zoals gezegd, vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Ik had deze ochtend wel wat twijfels toen ik de krant uit de bus ging halen, het was één grijze soep, 'n flinke mist. Hopelijk zou dat niet te lang duren. Maar gelukkig, omstreeks 10u00 begon het open te trekken en kon ik van start gaan. En inderdaad, ik was nog niet helemaal in Maastricht toen de zon begon te piepen.
In Maastricht sloeg ik de weg naar Gronsveld in. Ook daar heb je al mooie vergezichten. En dan heb je zo van die typische oplopende straten, zoals de Rondelenstraat, ene kuitenbijter van 1,2 km. Aan de kerk van Banholt ben ik even gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te steken en wat verderop zag ik die speciale woning staan met veel leem in de gevel.
In Gulpen ben ik even gestopt voor ene koffie en 'n stuk taart. En ja, voor het eerst dit jaar, buiten op het terras. Lekker in het zonnetje. Nadien passeerde ik een der hellingen van de Amstel Goldrace, de Fromberg. Een bergje van 1,5 km. waar ik toch 'n versnelling kleiner moest schakelen. In Voerendaal, de bakermat van mijn familie Meuris, zijn er verschillende mooie plekjes om te wandelen of gewoon, effe te rusten en te genieten van de omgeving.
Ook zie je af en toe in de verte 'n mooi kasteel, iets wat mij al mijn hele leven fascineert. In Genhout kom ik graag, dat is zowat 'n ijkpunt dat mij laat weten dat de terugweg er zo stilletjes zit aan te komen. Want na dat dorp, ben je al rap in Elsloo, de plaats waar ik de brug over moet richting Kotem, dus terug naar België. Maar eerst moest ik juist vóór ik de brug overstak, nog onder 'n tunnel door, vol met "street art". Op de brug zelf, het ik het vandaag eens gecontroleerd, van het ene einde tot de overkant, dat is 'n afstand van welgeteld 1,3 km.
En terug in de "heimat", dan is het gewoon de Maas volgen om tenslotte via Hochter Bampd en Smeermaas terug naar Lanaken te fietsen. En daar, voor ene keer ben ik eens afgeweken van mijn vast merk en eens iets anders geproefd. En ja Lieve, het smaakte.
Dit ritje is hoogst waarschijnlijk het laatste als 60-tiger, vanaf zondag begint 'n nieuwe episode. Ik kijk ernaar uit.
Na overleg met mezelf, ga ik het vandaag voor bekeken houden om mij buiten te wagen. Het is nu (13u15) nog altijd aan het regenen en op 'n kortstondige pauze na, zou het omstreeks 15u00 weer regenen. De wegen zijn sowieso nat, het is onaangenaam en de goesting is er ook niet.
Toch ben ik even op mijn fiets gekropen om naar de bib te gaan voor nieuwe boeken. Het meisje achter de balie keek verwonderd op om zo 'n kletsnatte mens te zien binnenkomen. Ik had mij gelukkig thuis al vergewist van de mee te nemen boeken en die stonden er nog allemaal. Ik was dus rap terug thuis om 'n droge broek aan te trekken. En ja, ook het schaken schiet er deze namiddag bij in. Het is geen pretje om daar met natte kledij te gaan zitten. Jammer! En daarbij, 'n dagje rust kan nooit kwaad. Morgen zou het droog blijven, tijd om in de tuin te werken, mijn koersfiets proper te maken en 'n wandeling te maken. Op woensdag zou het ook droog zijn met nauwelijks wind, de wegen zouden dan moeten opgedroogd zijn, vermoedelijk ga ik dan fietsen. Dat zal denkelijk naar Gulpen gaan.
Maar gezien er geen sportieve prestatie inzit vandaag, wil ik jullie verblijden met wat oude postkaartjes. Deze keer is de stad Bree aan de beurt, de voormalige woonplaats van tennisster Kim Clijsters. Zij werd geboren op 8/6/1983 in Bilzen maar woonde nadien in Bree. Deze gemeente kreeg in de 13de eeuw stadsrechten. In 1007 werd over deze plaats gesproken onder de naam Britte.
En waarom ik iets van Bree publiceer? Uiteraard omdat ik er jaarlijks toch enkele keren per fiets passeer. Bree heeft naast enkele gehuchten, ook nog de deelgemeenten Beek - Gerdingen - Opitter - Tongerlo. Veel bier zul je dus zeggen, pils van Opitter en abdijbier van Tongerlo.
Zoals zo dikwijls, heb ik mij weer ferm moeten beperken met die kaartjes, er zijn er in overvloed. Veel kijkplezier.
Het zijn nog lang geen lentetoestanden, elke dag wat gemiezer of 'n bui en telkens ook 'n strakke wind. Maar binnen zitten is ook geen optie, dus in de voormiddag wat in de tuin gewerkt en in de namiddag mijn stadsfiets van stal gehaald. Vandaag had ik niet zo direct goesting om te wandelen, en niks doen is ook niet aan mij besteed, dus werd het fietsen ondanks de kans op gemiezer en de felle wind. Ik heb er mij niet te veel van aangetrokken, gewoon vertrekken en zien waar het schip strandt.
Ik vertrok via Herbricht aan de Maas. Ook daar is goed te zien welk 'n enorme plas water onze stroom is in de winter. En dan naar Uikhoven. En aan die spin, daar kon ik maar moeilijk aan voorbij zonder eerst wat foto's te nemen. Mooi gemaakt. Ik vervolgde mijn tocht in de richting van Kotem. Daar spotte ik 'n ganse weide vol vogels. Iets verderop kom je dan aan "den doodendraad", 'n overblijfsel van WO 1.
Via het stadion van Patro Eisden - ik weet niet of Jos er ooit zijn opwachting gemaakt heeft - fietste ik verder tot aan de vroegere koolmijn van Eisden. De gebouwen zijn nog in prima staat. Via de wijk Sint-Barbara kom je dan al rap aan het oude stationnetje van Eisden. Een mooie plaats om te pauzeren. Het was er wel open maar ik had vandaag niet veel interesse om mijn tocht te onderbreken. Op dat punt fiets je richting de Salamander in Maasmechelen en dat in hout gekapte beeld, is voor elke voorbijganger 'n lust voor het oog.
Via de Mechelse Heide en Opgrimbie was het tijd om terug te keren. Ik had geen idee hoe ver het stond met de koers. Maar bij het nuttigen van ene warme choco in Lanaken-centrum, kon ik live de beelden op tv meevolgen, nog 10 km. De beste ploeg van het moment, ging met de zege lopen. Proficiat.
Het was van belang om storm Louis te mijden, 'n storm met stevige windsnelheden en 'n serieuze plas water. Ik ging daarom deze voormiddag al de deur uit om te wandelen. De keuze van vandaag was om de schoenen proper te houden, dus geen veld- of boswegen. De bestemming was Gellik, niet enkel het centrum, maar doorheen het dorp.
Ik vertrok thuis en wandelde via de Pastoorslindestraat naar Gellik. Op de hoek van de Bergstraat heb je 'n unieke kapel, toch zeker in bouwstijl. De kapel van O.L.V. Bijstand. Vervolgens ging het bergop de Bergstraat in, dan de Zilverdennenstraat en tenslotte de Houterstraat.
Daarna was het terug links af naar het centrum. Daar zag ik dat er al vele tenten opgebouwd zijn voor de lichtstoet van aanstaande zaterdag. In tegenstelling tot de meer traditionele carnavalstoeten, houdt Gellik eraan om carnaval te vieren met lichtjes op 'n zaterdagavond. Iets verderop had ik nog 'n babbel met de echtgenote van een mijner vrienden. Dat heb je, je komt al eens iemand tegen. Daar is uiteraard niks mis mee, integendeel, het is zelfs plezant.
Terug naar huis keren deed ik doorheen de Boonakkerstraat. Daar zag ik enkele mooie paarden. Ten slotte kwam ik aan de sportoase. 11u30, tijd dus om thuis de tafel te dekken voor het middagmaal. Iets meer dan 9 km., ... voldoende voor vandaag.
Gezien ik vandaag vooral over grote wegen gewandeld heb, was de buit aan foto's maar karig. Ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen dat ik in mijn fotoverslag, weer enkele oude postkaartjes gesmokkeld heb.
Hopelijk dat de wind mag meevallen, ik hou daar niet zo van. 6 bfr. voorspellen ze. De ellende zou beginnen rond 17u00 met eerst regen en tegen 19u00 met felle wind.
Voor ik begin aan mijn wandelverslag van vandaag, nog eerst 'n kleine anekdote mbt. mijn fietstocht van gisteren. Zoals jullie konden lezen (of nog moeten lezen ...), ben ik tijdens mijn rit aan de praat geraakt met 'n in België wonende Nederlander. Naar zijn zeggen had hij verleden jaar 10.000 km. op de teller, het jaar dat hij met pensioen gegaan is. Maar door gaandeweg over van alles en nog wat te praten, was ik ineens verbijsterd toen hij mij vertelde dat hij bruggen mijdt als de pest, de kerel heeft namelijk hoogtevrees. Hij probeert zijn ritten zo te maken dat hij geen bruggen moet overfietsen. Maar omdat hij mij gezelschap wilde houden tot in Zutendaal, diende hij wel drie bruggen over te rijden, eentje in As, de brug over de snelweg en de brug van fietsen door de heide. Ik had hem geadviseerd om in mijn wiel te kruipen zodat ik als eerste de bruggen overreed. Naderhand voelde dat voor hem als 'n overwinning op zichzelf. Zo zie je maar, elkeen heeft zo zijn kleine geheimpjes.
Mijn wandeling van vandaag had als doel, de voormalige abdij van Hocht. De abdij werd gesticht in 1180 en is vele jaren in religieuze handen geweest. Het gebouw en de ommuring zijn beschermd als monument. Deze keer heb ik er ook weer enkele oude postkaartjes bijgedaan.
Ik vertrok doorheen Pietersheim voorbij het kasteel en de ruïne, om wat verderop de brug van Tournebride over te steken. Via de sluis van Neerharen ging het dan rechtsaf naar Hocht. het gebouw is in privéhanden, je kunt er dus niet al te kort bijkomen. Van Hocht ging het vervolgens via de velden naar de Oude Heirbaan in Smeermaas. Juist op de grens tussen veld en bebouwing staat er weer iets wat ik met 'n kwinkslag als volgt kan benoemen: "waar je ook gaat over Gods wegen, kom je steeds kapelletjes tegen". Dit kapelletje wordt precies nog wel onderhouden maar het ziet er in feite niet uit.
Tenslotte ging ik tot aan het kanaal om daar rechtsaf, terug te keren naar Lanaken. Van aan de brug in Smeermaas tot thuis is het precies 3 km. wandelen.
In de namiddag heb ik mijn lichaam nog wat afgepeigerd in mijn tuin, de composthopen dienden omgekeerd te worden. Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
Een probleemloze rit, goed afgesloten. Dat zie je seffens bij mijn laatste foto. Maar eerst begon de dag al vroeg voor mij, vanmorgen om 8u00 naar de kapper en daarna op controle bij de dokter. Dat laatste dient op regelmatige basis te gebeuren.
Maar dan, omstreeks 10u30 was ik klaar om aan 'n fietstocht te beginnen. Het was vandaag te doen, zoniet zou het in de rest van de week, ofwel letterlijk in het water vallen of ik zou stevig afgeremd worden door 'n stevige wind. Dus droog weer vandaag en max. 3 bfr. uit ZW. En wat is er dan idealer om met de wind in de rug te vertrekken langs kanaal en Maas, om nadien beschermd tegen de wind, terug te keren. De bedoeling was dus om naar Aldeneik te fietsen, 'n toeristisch plaatsje, juist boven Maaseik.
Ik vertrok via het kasteel van Rekem en een der mooiste oude gebouwen langsheen het kanaal. In Vucht had ik 'n kort gesprek met 'n lid van de heemkundige kring. Hij staat in voor het onderhoud van de historische site aldaar. Die site herdenkt het feit dat 'n Duits vliegtuig in 1940 daar is moeten landen met als gevolg dat Hitler het begin van WO II met enkele maanden heeft moeten uitstellen.
Vervolgens enkele mooie beelden in Dilsen, 'n plaats waar je fijn kunt wandelen. In Maaseik aan de brug was het tijd voor de inwendige mens, wat boterhammen en 'n banaan. En zoals jullie intussen al gewend zijn, ook in Aldeneik hebben ze 'n mooi kapelletje. Het werd gebouwd in 1949 als dank dat de streek in WO II gevrijwaard bleef van schade. Tot dan ging het vrij vlot, ik had dan ook wind in de rug. Ik had daar 'n gemiddelde van 26 km/uur.
Maar eens Aldeneik buiten, ging het linksaf richting Wurfeld en het oude kolenspoor tussen Maaseik en As. Aan die brug over de Zuid-Willemsvaart, stak mij 'n wielertoerist voorbij die ik ben blijven volgen tot in Zutendaal. Gaandeweg zijn we met mekaar aan de praat geraakt. Bleek het 'n Nederlander te zijn, woonachtig in Kinrooi. Hij vond het goed dat we samen opfietsten, wat gezelschap is altijd fijn. Hij was sinds 'n jaar gepensioneerd en maakt nu vele ritten. In Zutendaal was het voor hem tijd om terug te keren, voor mij was het tijd om even op mijn effe te komen, met twee fiets je altijd iets sneller dan alleen.
Vervolgens ging het nog naar Munsterbilzen en Eigenbilzen om ten slotte via het kanaal en Briegden, te concluderen dat het goed geweest was. Dat drankje had ik mij onderweg wel nog beloofd. Voila, 'n rit van iets meer dan 90 km. Geen problemen onderweg gehad, er was wel stevige wind, maar over het kolenspoor viel dat nog best mee. Ik was er trouwens fietser 163 die daar vandaag passeerde.
O ja, ik heb nog niks gezgd over mijn eerste foto. Bij het bedrijf Sappi zijn ze al het hout aan het weghalen, hout dat nu niet meer nodig is wegens het stopzetten van de productie.
Je hebt niet altijd de mogelijkheid om interessante foto's te maken, zeker niet als je gaat wandelen langs grote en drukke wegen. Niet dat de inspiratie zoek is, maar gezien ik al de hele namiddag weg ben om te gaan schaken, wilde ik toch niet al te ver gaan vandaag, kwestie dat ik samen met mijn vrouw nog een koffiemoment had om daarbij nog het een en ander door te spreken. En gezien ik naar de bakker moest in het centrum, ben ik dan maar direct na het lezen van de krant, op pad gegaan.
Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen. Onderweg kwam ik vriend Peter tegen die voorlopig nog niet aan fietsen toekomt, maar mogelijk wel eens de wandelschoenen wil aantrekken. Hij hoeft maar contact op te nemen en we gaan samen. Vervolgens ging het langs "de Bron", onze bibliotheek en nog zoveel meer.
Aan het rond punt in Tournebride, ging het dan rechtsaf naar Smeermaas. Het was gewoon de grote weg volgen tot voorbij de kerk om daarna aan het kruispunt, rechts naar Lanaken terug te wandelen. En hoe meer ik het centrum naderde, hoe meer de zon begon te schijnen. Het deed wel deugd. Dan mijn brood gehaald bij de enigste bakker die vandaag open was en via het park terug naar huis.
Omdat er maar 'n paar foto's gemaakt zijn onderweg, en het doel van mijn wandeling Smeermaas was, wil ik afsluiten met enkele oude postkaartjes van dat dorp, nu 'n deelgemeente van Groot-Lanaken.
Waw, wat 'n verschil met gisteren, het was best aangenaam vandaag. Af en toe 'n streep zon, weinig wind en zeker geen nattigheid. Ik wilde gaan fietsen maar er zou, ... misschien, hopelijk ... 'n werkman komen, en daar wilde ik wel bij zijn. Maar ik heb duidelijk gezegd, ZOU, en daar is het dan ook bij gebleven. De brave man is tot en met gisteren gaan skiën en had duidelijk andere kopzorgen vandaag. Anderzijds had ik ook heel wat werkjes te doen in de tuin, dat heb je als de lente zo stilaan in aantocht is. Dat dan maar eerst gedaan.
In de namiddag kreeg ik groen licht van mijn echtgenote om de deur uit te trekken. Zij bleef toch thuis en zij zou die werkman wel briefen over het werkje dat moest gebeuren. Ok dus, ik ben op pad gegaan, richting de Bessemerberg. Even heb ik met het idee gespeeld om tot Zutendaal te gaan en met de bus terug te keren. Maar gezien het weekend is, rijdt die bus slechts om het uur. Ik ben dus aan Campus Sint-Barbara rechts afgeslaan langs het ziekenhuis door.
Ik heb vandaag uitzonderlijk veel volk gezien in het bos, ruiters, mountainbikers, joggers en meerdere gezinnen op wandel met kleine kinderen. Het weer was er dan ook naar. Aan Domein Zangersheide met zijn paarden, stak ik de weg over richting Pietersheim. Aan de burchtruïne maken de beestjes zich niet meer druk als de een of andere fotograaf effe blijft stilstaan.
Maar eens Pietersheim verlaten, wandelde ik terug via het kanaal. In Lanaken passeerde ik het Cultureel Centrum. Daar was ik wederom verwonderd dat na al die jaren, die glazen pilaren nog altijd rechtstaan.
Zo, die wandeling zit er weer op. Intussen heb ik dit jaar al de 400 km. "in the pocket". En die werkman, ... nee, die is er niet geweest. Ik zal weer 'n telefoontje moeten doen. Waarom is dat moeilijk om zo iemand aan de deur te krijgen?
Van Opgrimbie via de Aspermansvijver terug naar huis.
Als titel op mijn Strava-account heb ik vandaag gezet: "kl ...teweer, gevolgd door meerdere regenwolkjes waaruit veel nattigheid viel". En het was inderdaad slecht weer. Nu controleer ik wel altijd de buienradar, en ... het zou niet gaan regenen, zou .... Ik dus met de bus naar Opgrimbie om daar in het centrum af te stappen.
Ik wilde vandaag langs de Aspermansvijver wandelen. De kortste weg daarheen is via de Broekstraat om op het eind van de straat, aan Brasserie Aspermans, links af te slaan. En dan ben je er. De vijver ligt juist óver de dorpsgrens, op grondgebied van Rekem-Lanaken dus. Maar ik denk dat het toch vooral de bewoners van Opgrimbie zijn die er gaan wandelen.
En toen begon het te miezeren, eerst lichtjes aan, maar gaandeweg, meer en harder. Ik kon nog wat mooie foto's nemen aan de vijver zonder mijn gsm te zeer bloot te stellen aan al die vochtigheid. En dan ging het verder over vele drassige paden. De plekken waar het relatief droog was, die kon je op één hand tellen.
Gelukkig kon ik al rap aan het kruis de Heidestraat oversteken. Vanaf daar had ik weer tarmac onder de schoenen en dus betere omstandigheden. Aan La Butte aux Bois kon ik het niet laten om nog wat foto's te nemen. Maar eens daar voorbij, hebben ze pas echt goed de hemelsluizen opengezet. Op zijn plat Lanakers gezegd: "iech waor zeiknaot". In die omstandigheden was verder foto's nemen niet meer mogelijk.
Nu, het is wat het is, eens thuis kon ik mij douchen en andere kledij aantrekken en het leed was weer geleden. De temperatuur viel best mee en er was weinig wind, ik kan tegen 'n stootje.
Ik zou zeggen tegen al mijn volgers, goed weekend en doe eens iets geks!
Het gebeurt me niet rap, maar vandaag had ik het nog eens zitten, effe terugschakelen naar 'n kleinere versnelling. Mijn plan was om deze voormiddag naar de abdij van Val Dieu te fietsen. Op de buienradar had ik gezien dat het droog zou blijven en dat er 'n wind van 3 bfr. zou zijn, komende uit het ZW (dus in de richting van Val Dieu). En zoals verhoopt, de zon was van de partij maar ook 'n schrale en koude tegenwind. Dat die zon mij in de ogen scheen , tot daar toe, maar die koude wind begon in te werken op mijn systeem. Om mijn motor niet op te blazen, was het dus kwestie van 'n tandje kleiner te fietsen. Op 'n bepaald moment was ik zelfs aan het denken om 'n afslag naar links te nemen (dus vroeger terug te keren). Maar mijn eergevoel had bepaald dat het Val Dieu zou worden en dat is het dan ook geworden, zij het dat de laatste kilometers tot ginder, echt op karakter waren.
Gelukkig was de brasserie van de abdij geopend, dat had ik op voorhand nagezien. Die koffie, dat stuk taart en de Cecemel kwamen dus echt op tijd. Ik ben er toch 'n tijdje blijven zitten, effe genieten van de warmte en het gezelschap. Ik was er niet alleen, er waren vele gezinnen die aan het genieten waren van 'n warme lunch, de volwassenen ook met 'n fris Val Dieu biertje.
En zoals verhoopt, de terugweg ging mij 'n stuk makkelijker af dan de heenweg. Ik had nu de wind in de rug, en die pauze had mij goed gedaan. Misschien nog 'n woordje uitleg over mijn route. Ik vertrok via het jaagpad in Briegden om in Kanne onder de brug, enkele foto's te nemen. Van Kanne ging het via Lanaye en Moelingen naar Warsage. Daar had ik dan 'n heel stuk bergop en ... wind op kop. Vooral daar heb ik mij ingehouden om niet in het rood te gaan. Ik was dus blij om in Val Dieu effe te pauzeren en ook om er enkele foto's te maken.
De terugweg liep in het begin via dezelfde wegen. In Warsage-centrum nam ik ook enkele foto's. Maar eens in Voeren, koos ik er voor om via 'n andere weg terug te keren. In 's-Gravenvoeren waande ik mij de verkondiger van de plaatselijke carnavalsstoet, ik diende doorheen de hoofdstraat te fietsen, de straat waar de stoet doorheen diende te trekken. Het volk stond al rijen dik en de muziek was uitbundig. Alleen spijtig dat ik geen karamellen bijhad om rond te strooien, ik zou nogal een bekijks gehad hebben.
Maar eens Voeren buiten, kon ik naar Maastricht fietsen, niet doorheen het centrum maar er onderdoor om via Rothem naar de Noorderbrug te pedaleren. Helemaal op het einde waar ik rechtsaf diende te gaan richting de grens en Smeermaas, zag ik die fiets nog steeds liggen, ontdaan van wielen en zadel, maar nog steeds met 'n stevige ketting vastgemaakt aan 'n paal. Hij ligt er al 'n tijdje.
En in Smeermaas kon ik zonder problemen passeren aan het kruispunt. Vandaag gaat er de carnavalsstoet uit en zo te zien stond er al heel wat volk te wachten op het jolijt. Thuis kon 'n warm bad mij lekker opkikkeren. Dat heb ik alweer gehad, Val Dieu, ... voor het eerst en niet voor het laatst dit jaar.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Nu even dit afwerken en dan naar de koers kijken op tv. Fijn weekend iedereen. 
Mijn uitgangsbasis was om naar Gangelt in Duitsland te fietsen, daar ligt 'n wildpark waar ik dus ook heen diende te gaan. De andere plekken heb ik dus in functie van mijn rijrichting eraan vastgekoppeld. Maar seffens meer hierover. 
En mijn tafelgenoten, ... die konden amper geloven welke afstand ik al tot dusver had afgelegd. 
Ik vertrok via de Bessemerstraat. Op de hoek met de Roelerdreef zag ik overal papier liggen, precies of vanuit 'n voorbij rijdende auto, stapels papier naar buiten gegooid zijn. 
Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
Op zijn plat Lanakers gezegd: "iech waor zeiknaot". 
Ik ben Eddy Meuris