Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
17.04.2010 - Euraudax Dijon, georganiseerd door Amicale des Audax Bourguignon (Frankrijk)
Met Annemie en Mark kwam ik hier aan en wel de dag ervoor zelfs, want de start was om 10uur (later was natuurlijk ook mogelijk, want het ging om een 30-urentocht), zodat we nog eens naar een hele grote zaak van sportkleding en andere toebehoren konden.
Van die 30 uren planden wij enkel de eerste 20 te wandelen en schreven ons dus in voor 100 km. Toen we in de zaal (M.J.C. Montchapet) aankwamen, zaten er in twee zaaltjes mensen, in de ene hadden ze hun bagage en in de andere schreven ze in en konden ze oploskoffie of thee drinken. Wij deden hetzelfde, met dat verschil dat ik er niets dronk. Om tien uur floot organisator en baankapitein Jacky Garnier voor vertrek. Zoals de vier andere lussen vertrok hij meteen naar het nabijgelegen Fontaine-lès-Dijon, een gemeente in het Franse departement Côte-d'Or (regio Bourgondië) dat in 2005 nog 8904 inwoners telde. Na een uurtje stopten we omdat we een plaats bereikten waar de vrouwen zich discreet konden verstoppen. Voor de eerste wagenrust moesten we nog een eind verder wandelen o.a. langs de Ouche dat het kunstmatig meer van Kanunnik Kir voedt. Na de frisdranken en de stukken brood met kaas bezochten we verder dat meer van de andere kant, het Arquebusepark nabij ons hotel en het station, en zo keerden we terug. In de zaal kregen we een kippenbout met griesmeel en appelmoes, de wijn en water zijn gratis, we zijn nu eenmaal in Frankrijk.
Intussen waren enkele wandelaars zich komen inschrijven en we zouden eerst een lus stappen van ongeveer 10 km. Ik had op de folder al gelezen dat dit hier mogelijk was om kennis te maken met het concept groepswandelen aan 6 km/h. Die wandeling begon ook in Fontaine-lès-Dijon en leidde ons naar Talant waar we erop toe moesten zien niet op onze adem te trappen want het ging stevig bergop. Aan de basiliek aldaar konden we een paar minuten verpozen en adem halen alvorens verder te gaan. De twee jonge wandelaars die kwamen kennis maken met het euraudaxgebeuren had ook recht op een wagenrust. Langs rustige velden met fruitbomen in bloei kwamen we terug aan de startzaal waar de doorzetters een wagenrust op de koer hadden. Van de tweede lus restte dus nog iets meer dan de helft langs rustige wegen, aangelegd of natuurlijk. Eens terug in Dijon kregen we onze warme maaltijd met pompoensoep, kalkoenstoverij met rijst en saus, en een stuk bessentaart. Behalve kousen veranderde ik ook van T-shirt want het was soms wat warm, vooral ook door het gestrekt wandeltempo.
We moesten nu ook onze reflecterende spullen minstens meenemen want wanneer deze derde lus voorbij zou zijn, zou de zon al ondergegaan zijn. Het was dus het moment voor een stadsbezoek aan Dijon, al verlieten we de stad om nog eens naar Talant te stappen via een steile helling gevolgd door een trap. Toen we terug waren kregen we een lekkere soep met brood en als dessert een fruitsla en een kommetje plattekaas (waar ik mijn stukjes fruit in dopte).
De voor ons laatste lus bracht ons alweer naar Talant, maar dan niet helemaal tot boven, en naar het kunstmatig meer, ook nu over verharde en minder verharde wegen, maar toch steeds behoorlijk begaanbaar. Na deze lus mochten ook wij aanschuiven voor het ontbijt. Maaltijden buiten het parcours moeten normaal bijbetaald worden, maar wij betaalden al de vastgelegde prijs van 30 EUR voor de vier lussen, ik denk dus dat het ontbijt daarmee al betaald was.
Over de eerste twee lussen was ik het meest enthousiast, nadien kreeg ik de indruk enkele stukken meer dan eens te zien. Het weer was goed want zonnig en droog, s nachts koelde het flink af, maar echt koud had ik het niet. Er waren een ruime 40 wandelaars, waarvan 10 voor 100 km en 11 voor 150 km. Wij drie waren de enige Belgen, verder was er nog een Duitser (Willy), de rest waren Fransen. Sommigen kende ik van gezicht, enkelen zelfs van voornaam (Brigitte, die van Dijon is, en Bernard, die na de eerste lus inpikte).
Na onze wandeling gingen we naar het hotel wat slapen en nadien bezochten we Dijon en een paar terrasjes.