Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Ook hier viel geen lol te beleven aan de uitslag, al is het gevolg voor Eendracht niet zo alarmerend. Volgens het verslag op de website van de thuisploeg zagen de toeschouwers vooral veel slordigheden in een typische eindeseizoenswedstrijd. Van Den Noortgaete en zijn verdediging hielden stand tot de 81ste minuut wanneer Fall het eerste en drie minuten later het tweede doelpunt scoorde.
Overigens werd Wesley Vanbelle voor het startsein gehuldigd als Man van 't Seizoen en komt volgend seizoen Niels Martin terug.
Trainer Desaeyere stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Kompany, De Greef, Lievens, De Cuyper, Janssens, Bael (45' Kabeya), Bogaerts, De Neve (60' Geenens), Shkodra (56' Ngasseu) en Smet.
Mattentaarttochten, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen vzw (135)
20.04.2014: Ik vond vlot parkeerplaats dankzij de medewerkers en trof op de parkeerplaats ook ex-clubgenoot Paul. Tegen de tijd dat ik mijn wandelschoenen dichtgeknoopt en mijn auto afgesloten had, stond hij nog bij zijn auto en we gingen ons samen inschrijven, hij voor de maximaal aangeboden afstand zijnde 42 km, ik voor 16 km. We dronken eerst wat warms en vertrokken dan, maar omdat onze wegen zich meteen zouden scheiden, besloot ik voor 2 km minder te gaan, zo konden we een goed eind samen stappen en babbelen. Intussen waren de twee halve mattentaarten (Paul is daar niet zo dol op, dus gaf hij mij ook de zijne, waarvoor dank). Waar onze wegen zich dan toch scheidden, kwam clubgenoot Bruno aangestapt, ik nam dan gauw een foto van beiden, ook Bruno koos voor de langste omloop.
Zoals de gewoonte is bij de Padstappers, verliep het grootste deel van de omloop over onverharde wegen en bij wijlen modderige paden. Zo kwam ik aan de eerste rustpost in het natuurdomein de Rietbeemd, in Deux Acren. Daar hoorde ik dat er vandalen op pad zijn, en zelfs gisteravond al waren: zij veranderden de richting van de aangebrachte wandelpijltjes zodat wandelaars die voor 22 km gingen, daar ook aankwamen, wat niet de bedoeling was. In dat bezoekerscentrum was een van de 2 dames-WC's verstopt en dus buiten gebruik, dat resulteerde in een lange file, maar ik had geen alternatief, wegens geen (alternatief) WC-papier in bezit. Ik ging dan weer verder, wat eigenlijk betekende: richting stadscentrum en daar kwam ik nog bekenden tegen.
De tweede rustpost was in een lokaal waar ik, voor zover ik me herinner, nog niet eerder was, ik nuttigde daar een frisdrank;, en vernam van medewerkster Viviane dat de 14 km ook daar een rustpost had, al stond het dan niet op het overzicht van de afstanden. Een krap uurtje later was ik terug in de startzaal, waar ik Nelly & Etienne trof alsook Marie-Louise (clubgenote) en de bestelde mattentaarten afhaalde. De Muur heb ik niet gehad, of toch niet helemaal, wel de flank.
Hamburger SV: Seizoen 2013-2014 - HSV - VfL Wolfsburg
19.04.2014: HSV - VfL Wolfsburg: 1-3
Na twee minuten was 't al "bingo": Gustavo profiteerde van balverlies door HSV en stuurde van op de eigen helft de bal naar Perisic (hier gekend als ex-FC Bruggespeler), der vrij voor de uitgelopen Adler opdook en van op 20 meter scoorde. HSV hield dan lang stand, Ilicevic zag een doelkans maar in de 41ste minuut speelden Olic en De Bruyne (hier gekend als Rode Duivel) meteen vijf thuisspelers uit, De Bruyne kon over links in de 16 m trekken en cirkelde de bal van uit scherpe hoek vlak in de verste hoek binnen, Adler strekte zich nutteloos uit.
Na de rust was het inderdaad uit met de rust... Vier minuten na de start van de tweede helft steunde Naldo bij een corner tegen Diekmeier en kon zo de kopbal in 't centrum brengen, waar Olic (in Hamburg gekend als "helft van Petrolic") op de loer lag en de bal van op drie meter met de tip van de voet onder de lat binnen trapt. Dat doelpunt had dus eigenlijk niet mogen tellen. HSV reageerde met de moed der wanhoop, Calhanoglu bezorgde zich een kans maar de bezoekende keeper haalde zijn trap van op 20 meter uit de hoek van 't doel. Westermann benutte de hoekschop niet. Enkele minuten later schonk Ilicevic de thuissupporters toch nog wat hoop, hij speelde een dubbelpas met Tesche en kwam zo met bekwame spoed van de buitenkant naar de 16 m, vocht zich tussen twee Wolfsburgers een weg en knalde de bal al vallend van op 5 m in de verste hoek. En daar bleef het bij.
Dit was de eerste thuisnederlaag sinds het aantreden van Slomka, hopelijk ook de laatste, we hebben de resterende 9 punten broodnodig om tenminste Stuttgart (nu met 4 punten meer...) achter zich te krijgen. Enkele thuissupporters, dat was 's avonds te zien bij ZDF, zien het niet meer zitten, maar zolang er hoop is, is er leven (en omgekeerd), in 't Amerikaans Engels gezegd: "It ain't over till it's over." Het is overigens, voor zover ik me herinner, pas de tweede keer sinds Slomka hier trainer is dat Calhanogluniet scoorde. In hetzelfde sportprogramma probeerde Olic nog zoete broodjes te bakken omdat hij het derde doelpunt scoorde tegen zijn ex-ploeg. Waarom kon HSV wel winnen van Dortmund en Leverkusen en niet van Wolfsburg? Wellicht omdat voor de eerstgenoemden de buit (Europees voetbal volgend seizoen) al binnen is en Wolfsburg daar nog kans op maakt.
Slomka stelde de volgende spelers op: Adler - Diekmeier, Westermann, Mancienne, Jiracek - Rincón (73' Demirbay die zijn seizoensdebuut speelde...), Arslan (56' John) - Tesche, Calhanoglu, Ilicevic (86' Maggio) - Zoua.
Ik ben Helga
