Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, HSV-Bor. Dortmund
09.04.2011: HSV-Bor. Dortmund: 1-1
Terwijl ik meehielp aan de voorbereiding van een wandeldag, moest HSV al in de 93ste minuut toch nog een punt meegeven. In de 38ste minuut trapte Van Nistelrooy een penalty binnen nadat Petric foutief werd gevloerd (later, tijdens de wedstrijd van Eendracht Aalst tegen Waregem, moest ik nog aan de Nederlander denken, en ik kende toen niet eens de uitslag). Dus pas in de 93ste minuut wanneer Schmelzer de bal een laatste keer naar voor bracht, en aan de tweede paal stond Kuba (alias Blaszczykowski) op de loer, die werkelijk nog met een volley het gelijkspel veroorzaakte.
04.04.2011: Een mens zou hopen dat het vandaag 1 april is wanneer men dit leest, maar helaas, driewerf helaas, het is geen aprilvis, het is echt waar. Frank Rost zal Hamburger SV aan het eind van het seizoen verlaten. In januari 2007 kwam de keeper van Schalke 04 naar Hamburg en tot het eind van dit seizoen wil Rost nog enige keren voor (met) HSV jubelen. Rost heeft voor Hamburger SV tot nog toe 143 Bundesligawedstrijden gespeeld en zegt dat het altijd duidelijk was dat dit zijn laatste seizoen voor HSV en in de Bundesliga is (allez, hij gaat dus ook niet naar de concurrentie). Na meer dan 20 jaar in het professionele voetbal wil hij afscheid nemen van alle vrienden en van de Bundesliga. Hij vindt het tijd iets nieuws te beginnen, ook al zal hij het voetbal wel blijven volgen. Op zo'n tijding zegt een mens al eens: "Ander en beter", maar hier geldt vooral: "Is 't niet beter, 't is dan toch zeker ander."
02.04.2011 Euraudax Affligem, georganiseerd door Euraudax België (258)
Hoewel deze tocht start in Aalst (nog wel behoorlijk dicht bij het ouderlijk huis waar mijn wieg stond), heet het Euraudax Affligem omdat de baankapitein en organisator daar woont en we die gemeente (met deelgemeenten) tijdens de vier lussen zouden aandoen.
Nu was ik wel op tijd, en Kobe ook want ik had hem opgepikt aan het station van Denderleeuw. Er was nog ruim tijd om iets te drinken, en mijn kousen en sandalen aan te trekken voor de start van de eerste lus van 25 km. Deze leidde langs natuurlijke (met wat modder) en verharde wegen (en langs het ouderlijk huis van Eddy, de baankapitein, zijn moeder stond net buiten de wandelaars aan te moedigen) naar een brug over de E40, waar de medewerkers met de bevoorrading ons stonden op te wachten. Tot dan had ik het moeilijk met zwaar aanvoelende benen om zelfs de laatste man niet uit het oog te verliezen. Van daar af deed ik mijn best om in de kopgroep te blijven. Zo kon ik het ook riskeren om eens wat fotos te nemen van de bloemenpracht van de lente, van de Oude Molen in Hekelgem, van het beeld van de Papeter in Essene. Tiens, ik dacht dat die van Mere was? J Aan het kerkhof van Essene kregen we nog te drinken en te knabbelen aangeboden. Daarna gingen we terug naar zaal De Kring aan de rand van Aalst voor onze spirelli bolognese, die wij ons lieten smaken. Bij onze aankomst aan de zaal wachtten ons overigens enkele leuke verrassingen: Erna, de echtgenote van André (Euraudax Iddergem) zat haar man buiten op te wachten, op het terras van het café bij de zaal stond keizer Kamiel Sergant te keuvelen (ik kon me niet laten om Iëndracht Veroit! te roepen, want Aalst had de avond voordien gewonnen met 3-0) en binnen zaten Marleen en Paul die de wandelaars een bezoek kwamen brengen.
Nadat deze eerste maaltijd verorberd was, enkelen hun boekje lieten afstempelen en anderen zich inschreven, en ik andere kousen had aangetrokken, vertrokken we voor de tweede ronde langs de helft van de oude Zeebergbrug in het Somergembos. Nu bezochten we vooral de streek van Meldert en Moorsel met een wagenrust aan de kantoren van Maiski en aan het voetbalveld van Thor Meldert. Bij onze terugkomst was de soep al opgediend, en de de hoofdschotel liet zich zeer smaken, net als het cornetto-ijsje.
Intussen was de duisternis ingetreden, we vertrokken voor de derde lus om 21.30 uur en het was nagenoeg gedaan met fotograferen. We kwamen nochtans deze keer wel zeer dicht bij mijn thuis, maar in plaats van rechtsaf gingen we linksaf, zo via een paadje van betontegels naar de Affligemdreef en vervolgens het fietspad naast de dreef voor een bezoek aan de Faluintjesstreek, met een wagenrust aan het hof met die naam en een andere bij Van Stichel. Wij keerden terug voor het ontbijt dat in buffetvorm stond opgesteld (op de tafels waar de medewerkers in de zaal eerst enkele sporttassen te verwijderen hadden). Tijdens deze lus, overigens, had het wel enkele keren geregend en in de verte zagen wij de bliksem, gevolgd door de gebruikelijke donderslagen. Maar koud is het nooit geweest, ook niet tijdens de nacht.
Voor deze laatste lus was er nog een wandelaar terug gekomen (Marnik van De Kadees) en hij vergezelde ons tijdens de lus die langs rustige, verharde wegen (behalve een doorsteekje met keien) naar Teralfene en Essene alvorens een laatste keer de Rerum Novarumstraat te begaan.
Eddy had enkele trofeeën uit te delen zoals een Audax-Schelp aan José (De Chatons), hartelijk gefeliciteerd ! Voorts had hij trofeeën voor buitenlanders: een Fransman, enkele Duitsers, Denen en Nederlanders. Een welgemeende proficiat ook aan Eddy met zijn eerste georganiseerde 100 km, de omlopen waren mooi en natuurrijk, de bevoorrading in de zaal en onderweg was uitstekend en met de glimlach geleverd door vrienden en familie.
De meeste wegen en paadjes op het parcours van de eerste 2 lussen waren naturel en enkele verhard, nadien was het omgekeerd en met mijn wandelsandalen was dat prima. J