Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
24.04.2010 - Euraudax Dender, georganiseerd door Euraudax België (258)
Met Paul kwam ik hier aan en kon meteen de bekenden en minder bekenden begroeten, me inschrijven en meteen vragen of ik na de vierde lus naar het station gevoerd kon worden, want ik koos voor 100 km en Paul deed een nog een schepje van 25 km boven op. Er was natuurlijk nog ruim tijd om iets te drinken, mijn boterhammen op te eten en me klaar te maken, zoals met het aantrekken van kousen en wandelschoenen, en dit voor de lus van 50 km (het was dus geen echte 25-uren-tocht).
Die eerste dubbele lus voerde ons via het centrum van Geraardsbergen langs mij veelal onbekende wegen en paadjes naar Lierde waar we in deelgemeenten Sint-Martens-Lierde en Sint-Maria-Lierde een wagenrust hadden. Op de eerste werden rozijnenboterhammen met kaas uitgedeeld en was er ook warme chocomelk. Dat is blijkbaar een grote hit in de Denderstreek. Het ging dan verder en we genoten met volle teugen van de natuur en het lekker warme en zonnige weer. In de cafetaria van de sporthal van Steenhuize haalden we onze naar keuze belegde baguette en ik genoot van het gezelschap van mijn tafelgenoten, Didier, Willy, Patrick en Pascal, en ook van een paar frisdranken. Onderweg terug naar de feestzaal bezochten we het Duivenbos met een poel waaraan gewerkt wordt en een parking aan de N42 in Ophasselt. Daar kregen we een part meloen, lekker fris! Toen iedereen bediend was, waren er nog stukken over en deze keer nam ik me een kleiner stuk, dat bijt gemakkelijker. De weg terug naar de zaal ging via de Denderstraat, die gaat behoorlijk berg op, maar de Muur hield baankapitein en organisator Peter voor een andere lus. In de zaal kregen we onze warme maaltijd met drie gangen. We hadden er 75 minuten rust, genoeg om een ander T-shirt, andere kousen en sandalen aan te trekken.
Toen we opnieuw vertrokken, was de duisternis al ingetreden, dus veel fotos vielen er niet meer te maken, in die derde lus zelfs eentje. We staken de taalgrens over via Deux-Acren en Lessines en keerden dan terug voor een koude schotel. Van de 40 minuten bleven er na het verorberen van die maaltijd nog wat over om in het salon wat te rusten.
De vierde en voor mij laatste lus ging langs Zarlardinge en Everbeek om in eerstgenoemde gemeente twee wagenrusten te hebben. Tijdens deze lus hadden we een lange, stenige veldweg die eindigde in een asfaltweg naar een seniorenverblijf. Zo kwamen we in Geraardsbergen waar de kers op de taart nog geserveerd werd: de beklimming van de Muur langs dezelfde weg als de renners doen. Aan de kapel van Oudenberg werd gepauzeerd zodat iedereen er zou zijn voor de afdaling, zij die er eerst waren, konden dan ook wat bekomen en van het uitzicht genieten of een kaarsje aansteken in de kapel. We keerden dan op onze stappen terug, maar niet lang want de omloop van de wielrenners wordt verlaten langs een ander pad dat zo goed als direct leidt naar de feestzaal. Daar laat ik mijn boekjes afstempelen nadat ik mijn andere sandalen aantrok, samen met Jan (Euraudax Wortel) en Gilbert werd ik door Arthur keurig voor de deur van het station gebracht. Voilà, nog één homologatie van 100 km en ik heb weer een trofee beet.
17.04.2010 - Euraudax Dijon, georganiseerd door Amicale des Audax Bourguignon (Frankrijk)
Met Annemie en Mark kwam ik hier aan en wel de dag ervoor zelfs, want de start was om 10uur (later was natuurlijk ook mogelijk, want het ging om een 30-urentocht), zodat we nog eens naar een hele grote zaak van sportkleding en andere toebehoren konden.
Van die 30 uren planden wij enkel de eerste 20 te wandelen en schreven ons dus in voor 100 km. Toen we in de zaal (M.J.C. Montchapet) aankwamen, zaten er in twee zaaltjes mensen, in de ene hadden ze hun bagage en in de andere schreven ze in en konden ze oploskoffie of thee drinken. Wij deden hetzelfde, met dat verschil dat ik er niets dronk. Om tien uur floot organisator en baankapitein Jacky Garnier voor vertrek. Zoals de vier andere lussen vertrok hij meteen naar het nabijgelegen Fontaine-lès-Dijon, een gemeente in het Franse departement Côte-d'Or (regio Bourgondië) dat in 2005 nog 8904 inwoners telde. Na een uurtje stopten we omdat we een plaats bereikten waar de vrouwen zich discreet konden verstoppen. Voor de eerste wagenrust moesten we nog een eind verder wandelen o.a. langs de Ouche dat het kunstmatig meer van Kanunnik Kir voedt. Na de frisdranken en de stukken brood met kaas bezochten we verder dat meer van de andere kant, het Arquebusepark nabij ons hotel en het station, en zo keerden we terug. In de zaal kregen we een kippenbout met griesmeel en appelmoes, de wijn en water zijn gratis, we zijn nu eenmaal in Frankrijk.
Intussen waren enkele wandelaars zich komen inschrijven en we zouden eerst een lus stappen van ongeveer 10 km. Ik had op de folder al gelezen dat dit hier mogelijk was om kennis te maken met het concept groepswandelen aan 6 km/h. Die wandeling begon ook in Fontaine-lès-Dijon en leidde ons naar Talant waar we erop toe moesten zien niet op onze adem te trappen want het ging stevig bergop. Aan de basiliek aldaar konden we een paar minuten verpozen en adem halen alvorens verder te gaan. De twee jonge wandelaars die kwamen kennis maken met het euraudaxgebeuren had ook recht op een wagenrust. Langs rustige velden met fruitbomen in bloei kwamen we terug aan de startzaal waar de doorzetters een wagenrust op de koer hadden. Van de tweede lus restte dus nog iets meer dan de helft langs rustige wegen, aangelegd of natuurlijk. Eens terug in Dijon kregen we onze warme maaltijd met pompoensoep, kalkoenstoverij met rijst en saus, en een stuk bessentaart. Behalve kousen veranderde ik ook van T-shirt want het was soms wat warm, vooral ook door het gestrekt wandeltempo.
We moesten nu ook onze reflecterende spullen minstens meenemen want wanneer deze derde lus voorbij zou zijn, zou de zon al ondergegaan zijn. Het was dus het moment voor een stadsbezoek aan Dijon, al verlieten we de stad om nog eens naar Talant te stappen via een steile helling gevolgd door een trap. Toen we terug waren kregen we een lekkere soep met brood en als dessert een fruitsla en een kommetje plattekaas (waar ik mijn stukjes fruit in dopte).
De voor ons laatste lus bracht ons alweer naar Talant, maar dan niet helemaal tot boven, en naar het kunstmatig meer, ook nu over verharde en minder verharde wegen, maar toch steeds behoorlijk begaanbaar. Na deze lus mochten ook wij aanschuiven voor het ontbijt. Maaltijden buiten het parcours moeten normaal bijbetaald worden, maar wij betaalden al de vastgelegde prijs van 30 EUR voor de vier lussen, ik denk dus dat het ontbijt daarmee al betaald was.
Over de eerste twee lussen was ik het meest enthousiast, nadien kreeg ik de indruk enkele stukken meer dan eens te zien. Het weer was goed want zonnig en droog, s nachts koelde het flink af, maar echt koud had ik het niet. Er waren een ruime 40 wandelaars, waarvan 10 voor 100 km en 11 voor 150 km. Wij drie waren de enige Belgen, verder was er nog een Duitser (Willy), de rest waren Fransen. Sommigen kende ik van gezicht, enkelen zelfs van voornaam (Brigitte, die van Dijon is, en Bernard, die na de eerste lus inpikte).
Na onze wandeling gingen we naar het hotel wat slapen en nadien bezochten we Dijon en een paar terrasjes.
11.04.2010 -Wandeltocht der Denderstreek, georganiseerd door W.S.V. De Sportvrienden V.Z.W. (087)
t Is lente dus de wandelaars kunnen er om 07.00 uur aan beginnen, de bestuursleden moesten er derhalve een uur eerder zijn. Toen ik mijn mobiel secretariaat naar binnen droeg, werd al een eerste auto geparkeerd, maar de chauffeur bleef toch nog wat zitten.
Weldra werd het voor iedereen druk, de laatste puntjes werden op de i gezet en de wandelaars kwamen toegestroomd. De hele dag was het druk voor alle medewerkers, ook in de twee controleplaatsen (Kerksken en Denderhoutem), gelukkig had ik alweer hulp van Paul uit Kerksken, hij sorteerde de inschrijvingskaarten per club. Intussen deed ik wat ledenadministratie, want we kregen 8 nieuwe leden over de vloer, hartelijk welkom bij onze club! Er waren ook enkele hernieuwingen van het lidmaatschap, en verder aanvragen van adresklevers en vervolledigen van mutualiteitsformulieren. Zo wat ik in touw van voor 7 uur tot na 15 uur wanneer de telling werd afgesloten. Ik drukte een lijst uit voor voorzitter Herman, die rond half vier de aandacht van het publiek vroeg (die hun aandacht deels voor DJ Marlon reserveerde) voor de uitslag en het uitrijken van trofees, hierbij bijgestaan door ondervoorzitter Julienne. Ik had intussen de formulieren op de website van federatie Aktivia ingebracht, dat spaart me weer werk thuis.
Nadien kon ik wat uitblazen onder het genot van een trappist bij Annemie en Mark die waren terug gekomen van 43,3 km wandelen, wij kregen het gezelschap van Anny & Chris (Everbeekse Wandeltochten) en medewerkers Johan. Intussen was het ontruimen al stilaan begonnen en toen Annemie, Mark, Anny en Chris waren vertrokken, ruimde ik mijn secretarishoekje op en hielp dan bij de overige opruimingswerken, nadien bij het lossen van de benodigdheden. De schitterende uitslag (wat ons wat troost bood voor de vorige 3 wandelorganisaties) staat nog tot 11 juli 2010 op de website van De Sportvrienden: http://www.desportvrienden.be/FR_Uitslag100411.html.
03.04.2010 -Euraudax Affligem, georganiseerd door Euraudax België (258)
De startplaats bevindt zich evenwel in Aalst en omdat het zo dicht bij het ouderlijk huis is, reed ik er zelf heen. Bij wijze van uitzondering waren Annemie en Mark er eerder dan ik, ze kwamen dan ook van wat verder af. En in tegenstelling tot hen schreef ik me in voor 50 km, zij hielden mij gezelschap tijdens de eerste lus van 25 km.
De eerste lus leidde ons via Hof Somergem en Erembodegem en over zowel verharde maar vooral natuurlijke (en modderrijke) paden naar Meldert, waar we een eerste rustpauze hielden. Daar hielpen 2 zonen en de broer van organisator en baankapitein Eddy om de wandelaars van een knabbel en een drank te voorzien. Na 8 minuten floot Eddy voor vertrekken naar de volgende rustplaats op een bedrijventerrein in Meldert, ook nu over vooral natuurlijke en modderrijke paden. Na nog een koek en een frisdrank (bier was er ook voorhanden) keerden we terug naar Aalst. Wie dat had besteld, kreeg een lekkere spaghetti bolognese voorgeschoteld en wie het aankon, kon zelfs een tweede portie krijgen (ik nam deze kans waar). Intussen nam ik node afscheid van mijn twee vrienden.
Langs ongeveer dezelfde straten bereikten we Hekelgem, waar we eerst een vervallen molen staat, en even verder de Oude Molen, die er nochtans veel beter uitziet, passeerden en dan een lus maakten alvorens nog een wafeltje te krijgen dat we konden doorspoelen in een café nabij de kerk. Hier gunde Eddy ons een half uur wat voldoende was om de voeten even te laten rusten. Na dat half uur ging het verder naar Essene, via enkele hellingen, meer dan in de eerste lus maar minder modderig. En dat was een geluk bij een ongeluk want het regende alweer, en nu langer dan de vorige buien. Ik vreesde al voor een herhaling van de bui in de derde lus van Euraudax Iddergem maar gelukkig was het niet zo erg. Integendeel, ondanks de regen scheen de zon even, in Aalst aan de linkeroever zou men zeggen dat het carnaval is in de hel. Dat we in een rijk landbouwgebied wandelden, bleek aan de talrijke dieren in de weilanden: paarden, koeien (ook van een mij onbekend ras), schapen en lamas. In Essene is zelfs een grote kudde schapen waar wedstrijden met honden mee worden gehouden, die honden moeten getraind zijn om schapen te drijven. Even voorbij die kudde hadden we een wagenrust aan het kerkhof van Essene, daar konden we zo nodig schuilen terwijl we iets knabbelden en dronken. Terug keerden we via Erembodegem.
Het weer was behoorlijk wisselvallig met zon en regenbuien. Voor zover ik weet had Eddy zon 60 gasten, en die zullen blij geweest zijn, denk ik, want het was een leuke tocht. Het leuke was er voor mij wel aan dat de streek mij niet helemaal vreemd was, al wil dat niet betekenen dat ik elk stuk van de omlopen ken. Eddy heeft me dus nog weten te verrassen.
Ik ben Helga
Het ging dan verder en we genoten met volle teugen van de natuur en het lekker warme en zonnige weer. In de cafetaria van de sporthal van Steenhuize haalden we onze naar keuze belegde baguette en ik genoot van het gezelschap van mijn tafelgenoten, Didier, Willy, Patrick en Pascal, en ook van een paar frisdranken. Onderweg terug naar de feestzaal bezochten we het Duivenbos met een poel waaraan gewerkt wordt en een parking aan de N42 in Ophasselt. Daar kregen we een part meloen, lekker fris! Toen iedereen bediend was, waren er nog stukken over en deze keer nam ik me een kleiner stuk, dat bijt gemakkelijker. 
