Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
19.06.2016: Na ontbijt en de aankoop van een flesje frisdrank stond ik, net als de andere wandelaars, klaar voor de tocht van (bijna, eigenlijk) 50 km met zicht op zee. We gingen eerst naar 't station van Folkestone om er treintickets te halen voor de terugweg ... per vervangbus. De uitweg uit Folkestone ging omhoog en dat voor nogal lange tijd. Gelukkig was er na een uur al een rustpause bij Cliff Top Café, een café zonder bier, maar 's morgens stoort mij dat allerminst, en het uitzicht was schitterend. Anderhalf uur later waren we al in Dover. Deze keer had Ruud geen lunch voorzien, ik vermoed dat geen enkele plek genoeg plaats had voor zo'n 40 personen, dus verspreidden we ons over de diverse eetgelegenheden.
Negen kilometer verder boven de klippen op een druk bewandeld pad ('t was zondag en mooi weer) rustten we aan de "Coastguard Pub" waar we onze boekjes lieten afstempelen. Normaal was dat alleen voor zij die 25 km wandelden, maar daarmee was Ruud er van af. Hij deelde ook trofeeën uit voor Schelpen en Gouden Arenden, 't waren kleine maar kostbare geschenken in afwachting van de grotere trofeeën die te veel wogen om zo lang mee te sleuren, voor hem zeker en ook voor de gegadigden. Ergens onderweg naar Deal wees hij de 25 km-stappers de weg naar Walmer Street, wij gingen verder en verpoosden even in "The Sir Norman Wisdom pub". Toen we daar zouden vertrekken, vertelde Ruud dat hij het parcours moest aanpassen; de weide waar we doorheen zouden stappen lag er veel te drassig bij. Indien we tijdig in Sandwich zouden aankomen voor de vervangbus, zouden we daar nog een pub bezoeken, anders namen we meteen de bus. We hadden inderdaad nog tijd en ik liet mij een hete chocomelk smaken. Intussen waren er enkele 25 km-stappers ook opgedaagd, zoals Connie en zij wees ons de weg naar het T-kruispunt waar de vervangbus ons kwam oppikken. Het was een behoorlijk lange rit en we waren weer te laat om in de Skuba Pub nog iets te gaan eten.
Het parcours was nu meer verhard dan gisteren, in Dover kon dat niet anders, langs het strand van Deal ook niet en dan was er dus de alternatieve weg om niet door de prairie te plonsen. Het weer was op zijn zondags: zonnig en warm.
's Anderendaags namen we door Lucia geregelde taxi's naar het tankstation tussen Folkestone en de plek waar de bus in de tunneltrein rijdt. Die bus was vertraagd, we werden weer twee keer gecontroleerd, maar nu zonder bagage, er was wat tijd om iets te drinken en/of knabbelen. In dat rangeerstation moesten we ruim een uur wachten omdat er een technisch incident was. Om zowat drie uur plaatselijke tijd reed de bus toch naar en in de trein. Aan Franse kan was er een file (vrijdag ook in de richting van 't Franse binnenland), maar gaandeweg loste die toch op. We waren rond 21.15 uur in Brussel waar ik niet alleen was voor de trein van 21.28 uur.
18.06.2016: Daags voordien was ik al vertrokken, al ging dat niet van een leien dakje, dankzij een pipo die per sé een seinhuis ergens tussen Gent en Brussel in de fik stak, misschien gefrustreerd omdat de stakingsweek geschrapt werd... De trein van 13.06 werd met steeds meer vertraging aangekondigd, op de duur met 16'. Bovendien reed hij via de oude lijn en de treinbegeleider maakte de passagiers wijs dat de trein alleen in Brussel Noord zou stoppen, niet in Zuid of Centraal. Kwam hij dan in Brussel aan, was dat toch de Zuid... Geen enkel vertrouwen meer hebbend in de NMBS nam ik een taxi naar Brussel Noord, of beter gezegd, Eurolines, want Lucia had voor 21 mensen een heen- en terugreis georganiseerd. Ik kwam net op tijd aan, de bus niet, dus de groep was compleet tegen dat die bus (misschien komend van Amsterdam) aankwam. We lieten onze bagage laden en stapten in. Ergens tussen de grens met Frankrijk en het station waar de bus in de trein reed, werden we twee keer gecontroleerd, eens met en eens zonder bagage (dan dus enkel de identiteitskaart), er was ook gelegenheid om iets te drinken. Aan de andere kant van het Noordzeekanaal zette de bus ons af aan een tankstation, en van daar gingen we te voet, langs een nogal smal en modderig pad naar een klein treinstation, dat van Westenhanger - we leken wel een stoet asielzoekers. Van daar naar Follkestone was niet ver meer en we bereikten voorspoedig de hotels. Een uur of zo later waren we met een hele groep om te gaan eten en drinken in de nabije Skuba Pub.
Na een Engels ontbijtbuffet ging ik gauw een flesje frisdrank kopen in een nabije supermarkt en ik was klaar om 9 uur bij de Leas Cliff Hall, waar ik eerst inschreef voor 2*50 km. en waar elke deelnemer van baankapitein Ruud twee badges kreeg. Om negen uur vertrokken we dus richting Canterbury. Om Folkestone te verlaten in noordwestelijke richting ging het flink omhoog en verder vooral langs het Elham Valley-pad. Deze was bijzonder natuurlijk "aangelegd", met wel wat modder hier en daar en om de afsluitingen tussen de weilanden te dwarsen moesten we er soms over met planken die als trapjes gemonteerd waren of poortjes waar we doorheen moesten. Onze eerste stop was bij een winkeltje in Lyminge, en daar trakteerde Danny op zijn verjaardag. Van de pauze nam ik gebruik om nog een frisdrank te halen, want het was intussen opgehouden met regenen en koud was het ook niet. Er werd dan verder bergop en bergaf gewandeld of zelfs gegleden naar Elham, waar we de lunch nuttigden in "The Rose and Crown" bar. Al had Ruud de bestellingen enkele dagen voordien doorgegeven, de ene moest langer wachten dan de andere om zijn lunch voorgeschoteld te krijgen. Gelukkig werd op elke tafel een grote fles plat water gezet, en die was vlug leeg. Toen iedereen dan eindelijk gegeten had, en wij afscheid namen van die voor 25 km ingeschreven was, vertrokken we verder op stap. Het bleef nog belastend voor de beenspieren tot in Kingston, waar we pauzeerden in "The Black Robin". Van dan af ging het iets gemoedelijker via Bridge ("The White Horse" waar een stamgast vertelde dat Witsel eenmaal en Lukaku twee keer scoorde tegen Ierland) naar Canterbury waar we nog een drukke pub ("Thomas Ingoldsby") bezochten alvorens naar 't station te gaan om te sporen tot Dover Priory en daar de pendelbus want sinds Kerstmis 2015 is een deel van het spoor vernield door een grondverzakking. We waren laat terug en de keuken van de Skuba Pub was al dicht.
Het weer viel mee, na de bui van 's morgens bleef het droog. Mijn foto's staan hier:
Ik ben Helga
Van daar naar Follkestone was niet ver meer en we bereikten voorspoedig de hotels. Een uur of zo later waren we met een hele groep om te gaan eten en drinken in de nabije Skuba Pub.
