Van onderaan beginnen lezen. 

Zaterdag, 14 juli 2012: Thorning - Viborg, 21,1 + 3,5 km               

Zoals de laatste jaren waren we weer aan ’t staartje aan ’t bengelen voor de start, dus wat Leif en Else Marie te zeggen hadden, weet ik niet. J Maar ’t is niet omdat we vandaag de eindmeet haalden en we daarvoor een zondagswandelingetje hadden als het om afstand gaat, dat we niets te zien krijgen. We gingen al bijna meteen, na een lang pad voor wandelaars en fietsers, door Stendhal en later door Havredal Plantation. Nadien bereikten we weldra de enige officiële rustpost van de dag. En daar had een kattenfamilie veel succes: de 2 jongskes waren echt snoezig en de moederkat niet bijzonder wantrouwig. Dollerup is nog altijd heuvelachtig, wat verder links (meer dan rechts) fraaie velden vol heidebloemen en grassen. Een niet officiële rustpost was ook nu Niels Bugge’s Inn, waar we op ’t terras gingen zitten koffie drinken, het grotere terras zat al vol wandelaars die zaten te eten. Wat verder lag nog steeds die grote hoeve die blijkbaar als natuurschool wordt gebruikt. In Hald Ege, de eerste Viborgse gemeente op onze weg, haalden we ons een ijsje in de winkel waar ze de wandelaars intussen toch al moeten kennen. J Met ons ijsje in de hand staken we de straat over en volgden het fietspad tot aan de school, maar eerst moest dat fietspad wel  een draai naar links maken en een heel eind verder konden we de brug (van een ringweg, vermoed ik) zien. Daar moesten we eerst onder en aan de bushalte net voor de school waar we moesten zijn, feliciteerden wij elkaar. J

In de school zelf waren we daar ook druk mee bezig, terwijl we onze bagage bij elkaar zochten, die naar de juiste bus brachten, iets in de bus achterlieten om onze zitplaats te reserveren. Ik haalde ons dan iets te drinken want ik had razende dorst (dat flesje dat we vanmorgen kregen, was al lang leeg). Om zowat half twee vertrok dan de stoet en net dan begon het weer te druppelen… Gelukkig bleef het bij gedruppel, tot de groep was gestopt voor het stadhuis. Mieke, Mark en ik ontsnapten in ’t geniep naar het koffiehuis waar we onze gebruikelijke toast aten bij een tas koffie of warme chocomelk. En net toen begon het hard te regenen. Toen ons eten en drinken op en betaald was, gingen we onze ketting halen en toen we op de trappen stonden, regende het alweer hard. We haalden ons rap iets aan de vrachtwagen met bier en frisdrank (nog altijd dorst J) en toen gingen we onze plaats in de bus innemen.

Om ongeveer kwart voor twee vertrok deze, terwijl hij naar links draaide, wuifden Leif, Lis en nog een paar Denen ons uit. De chauffeur leek niet erg goed zijn weg te weten in Schleswig, Willy S. wees hem de weg, en toen iedereen die er moest zijn was afgestapt, reed hij naar de sporthal waar de auto’s geparkeerd stonden. Nadat we afscheid namen van de anderen, reden we naar het restaurantje waar we een week eerder al waren, aten weer een vismaaltijd, maar het ijsje lieten we nu eens staan. We reden dan naar Hannover, waar we op hotel gingen, en op de kamer van Mieke en Mark afscheid namen van de Hærvejsvandring met een schapps. ’s Anderendaags reden we gewoon naar huis, met koeken van de lokale bakker (helaas niet die van vorig jaar, die was dicht).

Wat het weer betreft, kon het wel beter, alleen op vrijdag waren we aan de regen ontsnapt (zij die ruim later dan ik aankwamen, maakten wel kans op een bui).

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag7

Vrijdag, 13 juli 2012: Nørre Snede - Thorning, 48,1 km 

Bij de speech hoorde nu niet alleen de vertaling, maar ook de trekking van de loterij. En zoals altijd is het een Deen(se) die won, deze keer een jonge vrouw die, zo hoorde ik, er blijkbaar toch niet veel zin in had. Ze mag het altijd aan mij geven (of niet soms, Leif?). J

Deze keer stapten we samen tot aan de eerste rustpost, want weldra loste ik de rol, mijn voeten voelden als versleten aan en weldra was ik Mieke en Mark uit het oog verloren, ook al omdat ze niet meededen aan de drink die Arne (eens te meer…) aanbood in Pålsgardwoud, wat verder ligt het meer van Torup te blinken in de zon. Aan de eerste rustpost bij Vrads Sande trof ik hen weer, en samen gingen we verder naar de volgende rust. Zo gingen we samen door Skærbæk Plantation en hielden dan een schnappsmoment. Van daar uit gingen we weer elk ons eigen tempo. Mieke en Mark waren dus eerder dan ik voorbij Asklev, de Brande kerk, Bedskov, en zo naar Funder. Daar hebben we een paar jaar na elkaar forel kunnen eten, maar vorig jaar was het gedaan, de kweekvijvers waren er nog, maar of er forel in zat, is mij onbekend. Ik stapte dus maar door naar Funder zelf waar op de koer van de lokale school een jubilee werd gevierd, en nog geen kleintje. Daar waren onze landgenoot Pierre (10x), Engelsman Michael (ook voor zijn tiende keer, en twee weken later zou hij starten met de Internationale Wandeltocht van Vichte naar Dhron aan de Moezel), de mij onbekende Svend Aage (25x) en de langharige broers Bjørn, Bjarke en Benjamin (alle 3 voor de 10^de keer). Daar dronk ik nu wel eens bier (zoals daags voordien van Arne in ’t bos) en daar zag ik ineens ook Yvonne met Malene aankomen. J Op mijn vraag hoe het komt dat ze er nu niet bij zijn, vertelde Yvonne dat ze een heel schooljaar een cursus volgde en zich niet kon vrijmaken, maar volgend jaar doet ze weer mee, beloofde ze. Toen mijn bier op was, vertrok ik weer, naar de derde rustpost bij een privé huis waar de wandelaars naar ’t toilet mogen, en waar ik de dahlia’s in de tuin bewonderde. J In het volgende stadje, Kragelund, ging ik niet naar het terras van de brouwerij maar wel in de nabijgelegen winkel, doch met evenveel succes als daags voordien in Kollemorten…

Dus ging ik maar verder langs de velden naar de vierde rustpost in de tuin van een hoeve, en daar kreeg ik het gezelschap van een kat. Versterkt met een potje yoghurt en een banaan ging ik op stap naar Thorning, want ik had wel zin in een ijsje. Omdat er toch niets speciaals te zien is, stak ik een tandje bij. Niet dat ik dat zo leuk vind, maar het voordeel was wel dat ik om 18.40 uur mijn ijsje bijna had opgelikt en op de koer van de school Mieke en Mark zag wachten, en hun verbazing dat ik er al was, was me wel wat waard. J

Zij hadden intussen al lang een klasje gevonden voor alleen maar Vlamingen, we gingen dan onze kaart inwisselen en ons wandelboekje afstempelen, intussen andere wandelaars feliciterend (morgen is het parcours nog niet de helft zo lang als vandaag, eerder een formaliteit, bovendien kregen we nu al ons diploma). We gingen dan douchen, eten, en feesten.  Tijdens dat feest werden de medewerkers ook in de bloemen gezet, eerst zij met een jubileum (Tove mocht als eerste het daverend applaus in ontvangst nemen voor haar 35 keer), en dan de anderen ook. Ik was deze keer niet zo lang gebleven als de andere (ik denk dat heel ons compagnie met o.a. Frans, Marie-Paule, Danny en Jean-Paul op hetzelfde moment de nachtrust wou aanvatten) jaren, er moest ’s anderendaags weer vroeg opgestaan worden.

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag6

Donderdag, 12 juli 2012: Randbøl kirke – Nørre Snede, 46 km 

Na ochtendtoilet en ontbijt, namen we een van de laatste bussen naar de kerk van Randbøl, waar we zonder speeches meteen vertrokken. En zoals vorige jaren, begon het parcours lichtjes bergop, mijn tempo was wat lager dan dat van Mieke en Mark, ik “hing” wat achterop maar even kon ik hen bijbenen omdat Luc en Jette mij “meenamen” al babbelend, o.a. over deze week en Vicht-Dhron, waar Jette zich voor had ingeschreven. Vandaag is de dag van de voor mijn part mooiste etappe, met erg veel natuur. Engelsholm, zowel het kasteel als het meer, zijn eens te meer of nog altijd fotogeniek, net als een soort galerij met glasmozaïek (wat me doet denken aan een restaurant in Herzele, anderen denken misschien aan Gaudi, de Spaanse architect). Aan de eerste rustpost bij Gammelby (als ik wat Deens ken, betekent dit Oude Stad) besloten wij drie dat wij elk ons tempo zouden volgen, zo hoefden Mieke en Mark zich niet in te houden en moest ik mij niet reppen.

Nadat ik die rustpost verliet, ging ik langs een meer waar een Vikingboot in lag, verder ging ik langs weiden en velden, tot in Jelling. Daar moesten eerstelingen de heuvel over, sommigen bezochten ongetwijfeld de kerk, de meesten doken het cultureel centrum in, om een bier te drinken (maar ’t is mij smaak niet), in het winkeltje te snuisteren of de sanitaire installatie te bezoeken. Na een paar minuten rust, zette ik mijn weg verder langs Harresø Kro, de oudste herberg voor heriwegpelgrims, een eind verder is een camping met een sanitaire blok, daar maakte ik ook gebruik van. J Tussen de tweede en de derde rustpost trakteerde Arne in Kollemorten aan de winkel bij het tankstation voor zijn 40^ste deelname. Ik ging de winkel eens binnen, maar vond niets om mee te trakteren (er was enkel bier, wijn en mengsels met Baccardi, niets specifiek Deens, dus, om zelf eens mee te trakteren). Nadien ging ik mijn weg verder langs een “stiepellange” straat die me leidde naar Øster Nykirke (Nieuwerkerken J), daar ging ik zowat helemaal rond en dus nam ik ook maar van drie gevels foto’s. :-p  En dan volgde voor mijn part het mooiste van het mooie, een ongelooflijke opeenvolging van diverse natuurtypes: heide, bos, alleen jammer dat de zon er niet over scheen, wel integendeel… Ik heb me toch uitgeleefd met het fototoestel. Overigens, na de laatste rustpost, was er nog een jubilee van Irene, Karen en Kirsten (ik ken hen eigenlijk niet eens…) die trakteerden met o.a. witte en rode wijn en zelfgebakken taarten en cakes. Schaapjes tellen in de weide, een stukje tussen heide wandelen, drie leuke wandelaarsters fotograferen, langs een meer wandelen (waar twee andere wandelaars en plons namen!) en nog een lang stuk in een woud waar aan boomzagen wordt gedaan, de stapels liggen er al jaren.  Eens dat bos uit, moest ik nog een ruime kilometer gaan om de school te bereiken, waar Mieke en Mark een plaatsje hadden gereserveerd voor de nacht. Hartelijk dank!

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag5

Woensdag, 11 juli 2012: Jels – Randbøl kirke, 48,6 km

Na het ontbijt en de gebruikelijke vertaalde speech vertrokken we voor een dagje sightseeing, er was elke dag wel iets te zien, ofwel de natuur, ofwel historische stenen en plaatsen. Omdat we in Jels startten, dacht ik altijd dat ’t bos waar we door gingen, Jels Woud heet, maar blijkbaar gingen we door twee bossen: Haraldsholm en Skovborg woud (skov is, dacht ik, Deens voor bos…). We passeerden dan Skod borg, Knage Molen (een watermolen), Kongeåen (Koningsrivier) wat de grens is tussen Noord- en Zuid-Jutland, van 1864 tot 1920 was hier zelfs de grens tussen Duitsland en Denemarken. En Vejen waren we halfweg en zoals gewoonlijk stond hier het plakkaat dat daar op wees, ter hoogte van een school met ruime tuin. Daar waren ook de medewerkers met de extra bevoorrading, ter gelegenheid van de 40^ste keer dat de Hærvejsvandring doorging, maar wij hadden geen dorst, het was weer aan ’t regenen. In het centrum gingen we wel schuilen in een café waar we eerdere keren ook al waren, ook deze keer kozen we onze warme drank. Op de rustpost konden we schuilen indien we wilden, maar ’t hield net op en we bleven buiten zitten. We gingen dan verder naar Bække Kro, waar we geen terrasje deden maar Mieke en Mark wel een koek haalden bij de bakker (ik had geen zin in die zoetigheid). Overigens, bij de toeristische dienst kregen we dit jaar een foto, het leek wel een postkaart, maar dan niet om op te sturen.  Op weg naar de volgende rustpost gingen we langs landbouwvelden (in private en overheidshanden) en velden vol heide. Net voorbij die rustpost lieten we de windmolens deze keer rechts liggen, over een veldpaadje. En dan volgde de lange, beetje heuvelachtige weg naar de kerk van Randbøl, waar we plaats namen in de bus.

In Billund gingen we, als gebruikelijk, douchen, eten en slapen.

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag4

Dinsdag, 10 juli 2012: Rødekro - Jels, 48 km

Voor vandaag werd wel minder regen verwacht maar het kwik van de thermometer zou niet boven de 15°C geraken. We zouden ons dan maar warm wandelen. Na het ontbijt en de gebruikelijke vertaalde speech vertrokken we langs een rustige weg met weinig gemotoriseerd verkeer, wat later langs de (witte, zoals veel Jutlandse kerken) Øster Løgum kerk (gebouwd in de jaren 1100). Weldra kwamen we langs de Hærulfsteen, voordien al gaf Kurt (niet die van de jubilee van gisteren, maar gekend van zijn “fluitjesconcerten” en die niet per sé met zijn twee broers samen wandelt) te kennen dat hij ons daar wou trakteren met een lichte whisky (licht van kleur, evenwel J). Die Hærulfsteen heeft blijkbaar nog een andere naam: Hovslundsteen. Wat verder kwamen we aan de Immervadbrug, waar eerstelingen traditioneel onderdoorgaan. Andere keren deden wij dat ook zelfs als waren we geen nieuwelingen meer, maar Mark, die met Mieke een eindje voor mij uit ging, had al gezien dat het regenwater daar behoorlijk hoog onder stond, en deze keer lieten we de passage en fotostop aan ons voorbij gaan. Die Immervadbrug is gebouwd in 1786 met twee onderdoorgangen of liever: een steunmuurtje in het midden. Van die brug naar de rustpost was ’t niet ver, bij de hoeve staan drie houten beelden: de pelgrim (gelijk Mieke en ik, eigenlijk J), de soldaten en de veedrijver.

Op weg naar mijn favoriete rustpost gingen we door en bos en passeerden het meer van Vedsted, een restaurant waar we vroeger al eens binnen gingen (Mieke en ik toch, Mark niet) maar nu is het geen traditionele extra stopplaats meer. Verder passeerden we de melkfabriek dat ook de Hærvejsvandring-deelnemers van melk bij het ontbijt en op rustposten voorziet. Sommige wandelaars stoppen hier ook voor een “schnapps-moment”, maar wij stapten door naar Tørning Molen, zoals gezegd, mijn favoriete rustplaats, waarvan ik altijd hoop die in zonlicht te zien baden. Tørning Molen is een watermolen (waar ik eigenlijk nog nooit naar gezocht heb) in de Haderslev-Vojens vallei. Behalve de als gewoonlijk fraaie en wel onderhouden hoeve, is er ook een weide met zitbanken (twee zelfs overdekt) en een meer waar eendjes in zwemmen. Tot die de wandelaars zien kruimels verspillen, natuurlijk, dan komen ze korstjes scoren. J Wij hadden geluk, het regende niet, dus gingen we beneden op een bank zitten en onze soep drinken. Toen we (eerlijk gezegd altijd een beetje tegen mijn goesting, ik zou er de hele dag kunnen zitten) vertrokken, gingen we schuin tegenover de hoeve een winkeltje binnen om een verpakt ijsje.  Wat verder stond een bordje dat een nieuw stukje parcours beloofde, maar eigenlijk gingen we de houten brug over, die we jaren geleden (in 2004 en ik dacht ook in 2005) gebruikten om het bos door te wandelen. Eens dat fraaie bos met enkele vijvertjes doorgestapt, kwamen we in Vojens en daar hebben we zelf onze traditionele stop in een koffiehuis waar ze ook warme chocolademelk hebben. Nog wat verder vonden we op een bank rond een boom en tussen supermarkten enkele wandelmaten die een gebruikelijk “schnapps-evement” hielden. Ik ging gauw in een supermarkt een flesje lekkers kopen om ook te kunnen trakteren, en het viel precies in de smaak (al drink ik zelf liever Cuba Caramel, maar dat zag ik daar niet). J Toen we weer verder gingen, was dat door een recreatiedomein met enkele sportfaciliteiten, en we keken naar de vijvers met waterlelies.  Ineens ging Mark rechtdoor in plaats van rechtsaf, in het boekje staat nochtans dat je daar niet moet snijden in het parcours, hopelijk liepen we niet over iemands graf… De vierde rustpost was geïnstalleerd in een grote hoeve dat behoort tot een … Nederlandse familie.

Het laatste stuk was weer puur natuur met de Stursbøl Plantage, ook Jels Troldeskov (trollenbos van Jels) genaamd, wij zagen er echter geen trol, enkel wandelaars. Vroeger was dat een bos (misschien verbonden met het bos van Jels waar we ’s anderendaags door gingen?) maar in december 1999 woedde daar een storm zodat er van dat bos haast niets meer overbleef, toch geen bomen meer, tenzij hier en daar een dood exemplaar. Intussen zijn er wel al andere bomen geplant, en men wil meer diversiteit.  Na deze plantage kwamen we nog langs een hoeve met in de weide een kameel en enkele lama’s. En dan was het niet ver meer tot de school waar we de nacht doorbrachten (eten deden we een eindje verder in het sportcentrum).

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag3

Maandag, 9 juli 2012: Kruså - Rødekro, 38,5 km

Vandaag konden we niet meer genieten van een zonovergoten dag zoals gisteren (behalve dan die bui die ons net voorbij het strandleven van Flensburg overviel), want we kregen enkele buien over ons heen. In het Hærvejsbrericht stond dat we net voorbij de start een openbare weg in herstel moesten volgen, het verkeer zou daar nogal druk zijn, maar ik vond het meevallen, wij liepen in alle geval geen gevaar (ik heb al langer de indruk dat Denen behoorlijk voorzichtig zijn jegens zwakke weggebruikers, al van toen ik eens de toerist uithing op het eiland Bornholm, en dat was nog voor mijn eerste deelname aan de HVV). Maar meestal volgden we veldwegen, als ’t al geen bospaden waren, zoals de Gendarmenweg, de naam verwijst natuurlijk naar grenscontroles van weleer. Weldra kwamen we aan de Bommerlundsteen, daar hadden de aanwezige medewerkers een erehaag gevormd voor de wandelaars, hoewel omgekeerd ook terecht ware. J Rechtover de steen was er een jubilee aan de gang van vier veelwandelaars: Kurt (25 deelnames), Ivan (35), Verner (20) en Ole (die ik steevast Lucien noemde, omdat hij zo lijkt op een Denderleeuwse wandelaar met natuurlijk dezelfde naam J) met 10 deelnames. Omdat deze drink in samenwerking met Fodslaw aangeboden werd, dronk ik geen bier (Tuborg, zelfs de Classic smaakt me niet) maar een frisdrank. Een beetje verder gingen we over de Gejlåbrug, wellicht van de late 18^de eeuw, op een van de pijlers zou toch  1779 gekerfd staan. En nog wat verder is de winkel, “Gejlå Købmand”, waar gebruikelijk gepauzeerd wordt, iets gedronken, ijsjes zijn er echter niet meer, en wij drie stapten voort (want het weer was er eigenlijk toch niet naar). We konden dan beter aan de rustpost in Perbøl, zo’n 3 km verder, verpozen.  Wat in het jubileumboekje staat, was ook nu weer van toepassing: nogal wel dat we in de schuur konden schuilen, het was niet de eerste keer in 40 jaar dat het net daar regende.

Wanneer we dan verder gingen, stapten we over Povls brug (Paul zijn brug, hier gaf Lis ooit eens een drink voor haar 25^ste jubileum), gebouwd in 1744. De weg naar de derde rustpost ging langs een golfterrein, maar daar was niemand tegen balletjes aan ’t slaan. Aan Urnehoved (waar koningen begraven waren) was deze keer geen jubileum, dus we gingen maar verder. Een flink eind verder betraden we het woud van Bolderslev, voor sandalenwandelaars als Mieke en ik was het opletten geblazen, maar Mark was attent als altijd en hielp ons desgevallend over obstakels. Twee kilometer verder verlieten we het bos alweer en begaven we ons naar de derde rustpost. Toen we treinsporen overstaken, wisten we dat het einde van de etappe nabij was, we passeerden de herberg waar we ’s avonds zouden gaan eten, draaiden er linksaf, onder een brug door, de straat oversteken, en daar was de school waar we de nacht zouden doorbrengen. Gezien het natte weer, moesten we ons niet verheugen op een barbecue met boerenworst. Na de douche (en voor Mark een rap hazeslaapje) gingen we dus naar de herberg die zijn naam aan het stadje gaf.

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag2

Zondag, 8 juli 2012: Schleswig – Kruså, 47,8 km

Gisteren waren we met Niels (de medewerker die zich over de bagage bekommerde) al overeengekomen dat wij rechtstreeks naar de sporthal (SIF-Hallen) zouden rijden en daar onze bagage afgeven. Al hadden we in ’t hotel al ontbeten, we gaven onze maaltijdbon af, ik haalde er een “flesje” melk mee af, Mieke en Mark dronken koffie (want dat was er in ’t hotel nog niet, wel fruitsap en een ruim ontbijt).

Zoals gebruikelijk gaf Leif (verantwoordelijke van de wandelweek) een toespraak, dat al even traditioneel door Else Marie (ook opstelster van de dagelijkse Hærvejskrant) werd herhaald in Engels en Duits. Ook Arne gaf een speech (hoewel hij Engels kent, gaf hij die enkel in ’t Deens, en Else Marie tolkte nadien in Engels en Duits), en dan konden we eindelijk vertrekken voor de dagtocht van 47,8 km.

Weldra stond er een standje met medewerkers die elke deelnemer van een flesje water (halve liter) voorzag, een traktatie wegens de jubileumeditie, en bij het zonnige en warme weer was dat zeker welkom. Al waren de rustposten (Rast) op dezelfde plaatsen, er waren toch enkele wijzigingen in de omloop. Zo lieten we het Rovershol in een bos (het eerste van vele die we zouden doorwandelen) rechts liggen (terwijl we er vroeger net naast via een trapje langs gingen) en gingen linksaf. Wat verder zien we het meer van Idstedt en nog wat verder, langs de openbare weg, staat die jonge “vrouw” (pop) nog altijd te bellen in telefooncel (volgens de schrijver van ’t boekje dat we gisteren in de school kregen, staat ze daar al jaren). Wat ook al jaren hetzelfde is, is dat de openbare toilet nabij een rustpost druk bezocht is… Die rustposten staan gebruikelijk op de koer van een fraaie boerderij, ook in Duitsland (maar dat was hier vroeger Deens grondgebied). Volgens het jubileumboekje zou het na deze tweede “Rast” voor enkele kilometers plat blijven, zonder hellingen, maar stellen dat Denemarken plat is, is bij de haren getrokken, zelfs Arne heeft Sleeswijk-Holstein of Jutland nog niet plat gelopen. J

De derde rustpost op Sophienhof was de laatste voor de doortocht door Flensburg. Volgens het boekje zou de stad zo’n 140.000 inwoners tellen. We passeerden eerst een industriezone met bedrijven alvorens het centrum te betreden met de kerk en nadien de voetgangerszone. Daar op een terrasje smulden we eerst van een ijsje. Een eind verder, aan de haven, stopten we ook aan Hansen’s Brouwerij, waar Mieke en Mark een koffie dronken en ik een donker biertje (een kleintje, want ze hebben hier ook halve liters). Je kan er ook “bier aan de meter” (12 glazen) bestellen, zoals Søren en Leila.  Wij zetten dan onze weg verder langs de haven, de vierde rustpost in ’t groen (in een bos), langs de vakantiezone met strand, vakantiehuizen, hotels en aan het einde een supermarkt. Weldra kwamen we in Kupfermühle, de laatste Duitse plaats voor de grens en toen al beschermden wij ons tegen een regenbui die ons overviel net na de strandzone van Flensburg. We staken dus de grens over zonder formaliteiten (je ziet haast niet dat je de grens overschrijdt) en weldra kwamen we aan de sporthal van Kruså, waar we onze slaapplaats reserveerden en onze startkaart omwisselden voor een nieuwe. Met enkele bekende wandelaars, zoals Marie-Paule & Frans, Luc en zijn wandelmaatje Jette, proefden we van gedistilleerd lekkers. Volgden dan de gebruikelijke douche, avondmaal met gratis wijn (dit is al jaren zo) en de nachtrust, al dan niet verstoord door snurkers. Overigens: behalve een flesje water per dag, kregen we ook wat lekkers aangeboden ter gelegenheid van de jubileum, de ene dag was dat snoep, de andere keer fruit en op ’t laatste was er keuze.

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12Dag1

Zaterdag, 7 juli 2012

’s Morgens in de vroegte vertrokken wij (Annemie, Mark en ik) aan boord van mijn Nissan Qashqai naar Sleeswijk, met enkele haltes onderweg. Toen we om zowat 13.00 uur in Sleeswijk aankwamen, gingen we ons aanmelden bij Hotel am Hohenzollern, maar we kregen (nog) geen toegang tot het pand, inschrijven ging toch pas vanaf 14.00 uur. Dus gingen we in ’t stad eerst wat inkopen doen en op een terrasje iets drinken. Toen we terug waren aan het hotel, leek de voordeur nog altijd gesloten, hoewel een papier aan een andere deur aangaf dat we wel degelijk aan die deur moesten aanbellen. We probeerden dan toch de tweede deur en eindelijk konden we binnen, ons aanmelden en de kamers betrekken.

We gingen dan naar de Hiort Lorenzen Schule om ons aan te melden voor de wandelweek, intussen konden we al bekenden begroeten (en het zijn zowat allemaal bekenden, voor Mieke en Mark was het de 6^de en voor mij de 7^de deelname). We gaven onze ketting, gaven ons inschrijvingsnummer op en kregen niet alleen onze startkaart voor ’s anderendaags, onze maaltijdbonnen, een plastieken tas en lepel, kaartjes en adresklevers met koordjes om aan onze bagage aan te brengen, maar ook een boekje (naar keuze in Deens, Engels of Duits) over de HVV. Het was immers een jubileumeditie. We dronken dan wat met andere wandelaars, gingen terug naar ’t hotel wat rusten en ons opfrissen alvorens nabij de Schlei, een 43 km lange inham van de Oostzee, in hetzelfde restaurant als waar we vorig jaar al waren, van een vismaaltijd te genieten. Ik denk wel dat de uitbaters onze gezichten nog herkende. J Na de vismaaltijd aten we nog een ijsje.

https://picasaweb.google.com/9470hvds/HVV12DagProloog

15-07-2012 om 00:00 geschreven door Helga