Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
De avond voordien was ik bij Annemie blijven slapen en deze morgen haalde haar sjoeke Mark ons op. Via Hannover en dus niet langer Bremen kwamen wij voorspoedig en erg vroeg aan in de Hiort Lorenzen School te Sleeswijk. Daar begonnen enkele medewerkers net alle tafels, voor de aanmelding en waar je iets kon kopen, op te stellen. Wij vonden toch al een slaapplaats voor mij (Annemie en Mark gingen enkele kilometers verder op hotel voor de eerste nacht), in een klas waar nog niemand zich had geïnstalleerd. Wij gingen dan eerst de stad in wat kijkend in de winkels en in een supermarkt, en aten een ijsje op een terras. Toen we terug in de school waren, konden wij ons aanmelden en onze ketting afgeven ter verdere versiering tegen de volgende week. Annemie en Mark gingen naar hun kamer, en ik naar de douche om ons klaar te maken voor de avond. In plaats van in het gebruikelijke restaurant te eten, reden we naar de Vikingtoren, in de buurt ervan en ook van een tankstation is een Gasthof waar de uitbaatster zelf het eten maakt voor de gasten. Wij kozen alle drie voor een visschotel en lieten het ons uitstekend smaken. Na het betalen van de rekening gingen we terug naar de school waar we de vele bekenden begroetten, nog wat dronken en dan gingen slapen, mijn maten in t hotel, ik in de klas.
10.07.2011 - Schleswig - Kruså, 48 km
Intussen had ik wel gezelschap in de klas en enkelen maakten niet te veel, juist genoeg rumoer om mij ook wakker te maken. Ik maakte dus mijn toilet, rolde mijn matras op en nadat ik mijn bagage had afgegeven, nam ik plaats in de bus, in de rij voor Sue en Christine uit Engeland (overigens was Jacqueline Jack er wegens een voetblessure niet bij ). In de SIF Hallen kreeg ik mijn ontbijt en weldra kwamen Annemie en Mark ook aan . We wachtten op de toespraak van Leif, vertaald door Else Marie, en de toespraak (ook al vertaald, maar dan naar Deens en Duits) van een medewerker, tevens federatievoorzitter, die ook het lint mocht doorknippen. En toen trokken we op gang, langs enkele reeds bekende wegen naar minder bekende paden, want vandaag was al gauw duidelijk dat de omloopbouwer, veel inspiratie had gekregen, of was het een andere? Hij heet in elk geval Uffe Petersen. De nieuwe routes waren alvast zeer gesmaakt en geapprecieerd! Dat we die algemene voedingszaak van voorheen niet voorbijgingen, deerde mij eigenlijk niet, al was dat ook een gebruikelijke plaats voor een skol-moment. Zo kwamen we toch in Flensburg. Daar wachtte ons een lekker ijsje op een ander terras en een eind verder, langs de kade, Hanssens Brauerei. Wij moesten nogal wachten eer onze bestelling werd opgenomen, intussen kwamen Hilde, Jan, Michel, Ruud en nog een Deen aan. Hilde bestelde dan een hele schotel bier, en voor mijn vrienden een flinke kop koffie. Nadat ik twee donkere biertjes op had, vertrokken we, net op tijd om een stoomtrein te zien aankomen. Het is een pendeltrein en dus vertrok hij even later weer om terug te keren. Op het perron (dat geen perron is ) was ook een marktje waar we langs flaneerden alvorens verder naar Kruså te stappen. Tijdens de wandeling genoten we nog van een Rast en verder van het vakantiegevoel, we passeerden het strand en de jachthaven. Tussen Flensburg en de bijna onzichtbare grens zou je denken dat je al in Denemarken was, aan de opschriften her en der te zien, maar ik meende te weten dat je een verkeersbegrenzer moest passeren. Dat moet deze keer een gebouwtje geweest zijn, want we kregen weer een wijziging in het gebruikelijke parcours, we gingen geen straatjes met kasseistenen meer door. Weldra kwamen we aan in het sportcentrum van Kruså, alwaar we slaapplaats voor onze groep en zoveel mogelijk bagage zochten. We gingen dan avondmalen en kregen daarbij een glas wijn, wit of rood.
En een prettige feestdag aan de Vlamingen! Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor deze kortere etappe, zon 10 km minder dan gisteren, dat kan ook deugd doen. Overigens kwam Erwin mijn Vlaams vlaggetje lenen om op de Belgische tricolore te bevestigen. Vandaag vielen er enkele jubilees te vieren: aan de Bommerlundsteen trakteerden Leo (20), Bo (30) en Frederik (ook 30) op hun talrijke deelnames. Na een ruime 10 km kwamen we aan de winkel in Gejlå, waar ik een Deens T-shirt (met de Deense vlag op het voorpand en gewoon effen rood achterpand) kocht, ijsjes waren er niet meer te koop. Er werd ook duchtig gesmeerd tegen zonnebrand, want het was weer zonnig en warm. We genoten verder van de natuur en de nieuwigheden in de omloop en kwamen zo aan de tweede jubilee, aan Urnehoved. Daar staan koningsgrafstenen in een halve ronde en daar trakteerden Helge (10) en Lene (25) op hun talrijke deelnames, ze hadden een van mijn favoriete merken bij, Slots Classic. Daar liep ook een sierlijke kat die zich graag door Basse liet aaien. We bereikten de gebruikelijke rustposten en wandelden door bossen naar Rødekro. Nadat we ons installeerden en douchten, gingen we eten in de herberg dat ongetwijfeld zijn naam aan de gemeente gaf. Jutland ligt tussen twee zeeën, maar vis was niet te zien op het buffet, waar de buffettafel maar voor de helft gedekt was (vroeger kon je aan twee kanten opscheppen, teneinde de wachttijd in de file niet nodeloos te lang te houden), we lieten het aangebodene toch smaken. We gingen nog wat op de koer zitten, tot we het tijd vonden om te gaan slapen.
12.07.2011: Rødekro - Jels, 48 km
Na het ontbijt en de speech vertrokken we voor een langer stuk met weer wat fraaie Deense natuur. Na een tweetal uurtjes bereikten wij de Immervadbrug, en al was dit niet onze eerste deelname (5de voor Mieken en Mark, 6de voor mij), we gingen er weer onderdoor, t was toch de eerste keer dit jaar dat we hier passeerden. Wat verder vonden wij de eerste rustpost van de dag. Daar staan enkele leuke houtsnijwerken, zoals van een pelgrim. Een eind verderop kregen we eens te meer een nieuw stuk omloop te bewandelen, en het was een fraai, leuk stuk naast een meertje, dat van Vedsted. Zo bereikten wij mijn favoriete rustpost, dat van Tørning, vanwege de mooie boerderij, maar vooral de zitbanken met tafels nabij de vijver. Na de soepmaaltijd, een schnapps en wat rust, gingen we verder, staken de straat over en gingen een winkel binnen waar Annemie ons op een ijsje trakteerde. Even verder, bij het betreden van het bos, mochten we nu rechtdoor de straat blijven volgen, eens te meer een wijziging in het parcours, en daar konden wij perfect mee leven. In Vojens gingen Mieken, Mark en ik opnieuw naar dat volks koffiehuis, we gingen binnen zitten, en blijkbaar hadden ze een nieuwe dienster. Terwijl ik een langdurig bezoek bracht aan het toilet, had ze mij een warme chocomelk gebracht met slagroom. Een eind verderop hielden wij een pauze aan een bank rond een boom, er werd getrakteerd met schnaps, vooral de wodka-caramel viel zeer in de smaak. Met assistentie van Lis ging Mark een postzegel voor een kaart naar België kopen. We gingen dan maar voort genieten van de natuur, en van knabbels en drank ter gelegenheid van de jubilee van Willy, Dörthe, de Luxemburgse Bernhard, de Duitse Bernhard en Duitse Jürgen. Die drankstand werd georganiseerd door Jan en Birte en was dus zeer goed voorzien van vloeibaar lekkers. Daar bleven we dus plakken, ook al omdat Jan eerder in de week van Annemie een T-shirt van een Belgisch bier kreeg, dat trok hij nu voor ons aan. In de school van Jels was het niet simpel een slaapplaats te vinden, de ruimtes op de bovenverdieping (ook de naaikamer) waren afgesloten en in de gangen mocht ook niet geslapen worden, de lokale brandweer had een paar jaar geleden bezwaar gemaakt. Met veel moeite vonden mijn twee vrienden dan toch plaats genoeg voor ons. s Nachts moest ik wel met de matras opstaan: hij was zo goed als leeggelopen, ik ging hem aan het elektriciteitsnet opladen waar niemand sliep, maar een medewerker (nog wakker en in reflecterend jasje) kwam kijken waar dat lawaai vandaan kwam..
13.07.2011: Jels - Randbøl Kirke, 48,6 km
Toen ik opstond, was dat weer van een platte matras, er zat dus een lek in. Tot overmaat van ramp zou het vandaag zowat de hele dag regenen, en dat met de doortocht van het bos van Jels in het verschiet. We bereikten dat bos overigens langs andere straten, zo zagen we het meer met het Vikingschip niet. We passeerden wel aan de kerk van Skodborg, hier niet ver vandaan werd een gouden medaille gevonden in 1861, een kopie hiervan zit in de HVV-ketting. Die eerste rustpost vond plaats nabij Kongeå, de grens tussen Denemarken en Duitsland van 1864 tot 1920, er is ook een oude watermolen, Knagemølle. Ergens halverwege tussen de eerste en de tweede Rast kwamen wij in Vejen (de weg), en ik vraag me nog altijd af of de naam van dit stadje te maken heeft met het feit dat wij hier nu halfweg onze heirwegwandeling zijn. In ieder geval, het plakkaat van Fodslaw dat er op duidt, was eens te meer een waar foto-object. In Bække Kro gingen we niet eten, maar stapten door naar het toeristenbureau waar ik een fruitsap dronk en we een aandenken (een hangertje met daarop Bække 2011 met veiligheidsspeld te bevestigen aan T-shirt, pet of neklint), tegen onze naam in het gastenboek.
Het saai stuk lange weg tot de kerk van Randbøl haspelden wij af en namen gauw plaats in de bus, want Annemie en vooral ik hadden natte voeten in onze natte kousen, zodat onze voeten en benen konden rusten. Na zowat een kwartiertje wachten, vertrok de bus. Toen wij onze startkaarten omwisselden, namen wij, als gebruikelijk, het informatieblaadje en het parcoursoverzicht. Op dat Haervejstidende, waar Else Marie verantwoordelijk voor is, stonden vandaag de statistieken van de deelnemers. Het waren er 201 waarvan 128 Denen en 22 Belgen (allen Vlamingen, overigens)! Verder ook Oostenrijkers, Zwitsers (nee, niet Franco), Duitsers (o.a. Dörthe en haar zoon), 1 Fransman (Michel), Britten, 2 Israëlis (die twee die ik ken van Parijs-Tubize), 1 Italiaan, 1 Luxemburger, Noren, Nederlanders en een Zweed. Bovendien waren er drie deelnemers voor slechts 4 dagen. Ook die nacht liep mijn matras leeg, maar ook Annemie had last met haar zelf opblazend matrasje en we vroegen aan Mette of zij voor ons een nieuwe matras kon kopen. Mette wandelde namelijk niet mee, zij reed haar vader rond in zijn nieuwe auto, een Nissan Qashqai.
14.07.2011: Randbøl Kirke - Nørre Snede, 46,9 km
Zoals gebruikelijk namen we ook deze dag de bus, niet de eerste, maar ook niet de laatste. In Randbøl stapten we uit en vertrokken dus meteen voor onze wandeling door de Deense natuur. Net als gisteren regende het vandaag de hele dag, en er stond ook een stevige wind. Het was de enige dag dat ik geen enkele foto nam, het was ook niet mijn eigen beste dag van de week. Ook vandaag kregen we een paar nieuwe stukken voor de voeten geschoven, en wij zouden dat zeer appreciëren mocht het weer ons niet beletten om ervan te genieten. Toch bleven de absolute trekpleisters bewaard, zoals het kasteel (nu college) en het meer van Engelsholm, en een eind verder een tentoonstellingsruimte, nog in restauratie. Kort voor de tweede Rast kwamen we door Jelling. Daar gingen we naar de brouwerij, waar ik geen halv om halv (voor de helft blond en voor de helft donker bier van het merk Fuglsang) meer dronk omdat het merk me niet smaakt, maar net als Mieken en Mark een koffie. Intussen kon onze kledij wat uitdruppen en hielden wij zelf een skol-moment met Dirk Kirki en Josiane. We zetten dan onze weg verder naar de middagrustpost voor een kroes zeer warme soep. We passeerden langs Harresø Kro, een zeer oude maar goed onderhouden herberg. Wij passeerden de supermarkt van Kollemorten zonder stoppen want het bleef dus regenen. Op de derde Rast trakteerden twee (daar afwezige want elders van dienst zijnde) medewerkers op hun verjaardag resp. huwelijksverjaardag. Skol! Na een poosje hielden we het daar voor bekeken en bereikten een fraai natuurgebied, het mooiste stuk wat mij betreft. Zo kwamen we in Nørre Snede aan, waar we onze natte spullen lieten drogen. Tja, Nørre Snede betekent nog een kilometer (heen en weer) tot de vernieuwde ! vrouwendouches. Maar eten in een tent moetsen we niet doen, daar was het t weer niet voor, anderzijds betekende dit minder slaapplaats voor wie liever in een zaaltje slaap.Ik had mijn bestek mee, dus lieten we hen wel zitten met hun gevangenisbestek.
15.07.2011: Nørre Snede - Thorning, 46,6 km
De dag begon met de speech en vertaling, maar ook de trekking van het groot lot, de gratis inschrijving voor de Haervejsvandring 2012 (weer 25 EUR duurder, en slechts 25 ipv 50 EUR korting bij vroege betaling, de prijs voor een gratis T-shirt), en t was alweer een Deen die won...
Deze dag begon toch al beter, algemeen werd het wisselvallig met zowel zon als regen. We vertrokken dan voor nog wat natuur maar ook een drink nabij de twee meren naast elkaar, Ruth, Kirsten, en Christian vierden een totaal van 65 deelnames, en trakteerden op bier en frisdranken, alsmede snoep. Till lykket !! Een eindje verder was alweer een jubilee van Verner en Søren met een speciaal bier van Fuglsang, eentje van 9,5% alcoholpercentage... Daarna gingen wij langs wij Vrads Sande en Snabegårds Plantage, de enige nieuwe route die minder mooi is dan de vorige. Onderweg naar Funder reden Mette en Leif ons voorbij met de pot caramellen, en toen Mark vroeg of het nog ver was tot de kwekerij waar je forel kon eten, zei Mette dat het failliet was. L En inderdaad, toen wij er aan kwamen, was de kwekerij rechts van de weg veranderd in een gewoon vijvertje en het pand aan de linkerkant van de straat stond te koop. In de volgende gemeente, Kragelund, gingen we voorbij aan de jonge brouwerij, het regende alweer. Van de laatste rast (alweer bij een fraaie en goed onderhouden boerderij) tot de aankomst was een lange 9km tot Thorning. Daar kwam ons een jonge heer met meisje tegemoet met de ijsjes, zij kreeg meteen een warme knuffel van Mark als dank. Het ijsje was nog niet op toen we in de school aankwamen. Annemie en Mark gingen een slaapplaats zoeken, terwijl ik mijn eigen bagage bij elkaar zocht. In dezelfde gang als twee jaar geleden vonden zij nog een zo goed als vrij klaslokaal, we konden zelfs plaats reserveren voor Charles en Dirk. We gingen dan onze startkaart omwisselen, ons brevet aannemen en ons wandelboekje afstempelen. Dan gingen we douchen maar vroegen aan Luc of hij aan Charles en Dirk kon laten weten waar hun plaats gereserveerd was. Toen we terug waren van de douche, waren onze makkers ook aangekomen, Charles met vertrokken gezicht, na enkele dagen had hij toch weer blaren opgelopen. Wij drie gingen eten, en wat later kwamen onze twee makkers ook smullen. Na het eten en dus tijdens het bal, ging ik eerst met Charles dansen, daarna kwam een Nederlander, want ik had Jean-Paul niet horen roepen (had die ook blaren aan de voeten? ). Toen Mieke en Mark al gingen slapen, danste ik nog met Danny en eindelijk kwam Jean-Paul dan zelf af voor een dansje. Nadat het tweekoppig orkest het voor bekeken hield, bleven de meeste Vlamingen en enkele Denen nog wat plakken. Het was zowat 1 uur s nachts dat Charles en Dirk me vergezelden naar ons klasje.
16.07.2011: Thorning - Viborg, 24,6 km
Om kwart voor zes was al enig rumoer in de klas, ik moest naar toilet en stond dus maar op. We maakten ons klaar, gingen ontbijten en vertrokken om zeven uur naar Viborg. We gingen in een ruk naar de enige rast in Sjørun en verder naar de kroeg (allez, restaurant met terras) waar Annemie en Mark koffie dronken en ik mineraalwater, lichtjes bruisend en met de smaak van veenbessen. Na deze stop gingen we verder naar Viborg, kochten onderweg geen ijsje, we wilden tijdig in de school zijn. Aan de Sødreschool feliciteerden we elkaar, het was nog geen 12 uur.
Op de koer van de school feliciteerden wij meer wandelaars en ook Leif voor zijn leiderschap van deze wandelweek. Ik was Annemie en Mark uit het oog verloren, Danny zei welke bus ik moest nemen, ik gaf mijn bagage af, en ging zitplaatsen reserveren. Maar dat hadden mijn vrienden al gedaan. Ik schoof dus Miekes jas een beetje op en zette daar mijn rugzakje, haalde er mijn nieuw T-shirt (veel Vlamingen kochten er ene bij Pierre) uit om die aan te trekken. Intussen had ik Mieke en Mark terug gevonden, we waren net een beetje laat om de groep Vlamingen achter de Belgische vlag in te halen dus keerden we terug van waar we gekomen waren, op de stoep maakte ik eerst een foto en dan sloten we aan. Zo volgden wij de fanfare naar de kathedraal van Viborg, waar de gebruikelijke ceremonie plaats vond. Maar mijn voetzolen waren geïrriteerd door de voor de zomer te ruwe wandelkousen en ik ging mee met mijn vrienden naar een cafetaria om er iets te eten en te drinken (en naar t WC te gaan). Toen we er weer buiten waren, konden we onze ketting halen bij enkele medewerkers en haalde ik mij een frisdrank. We babbelden nog met deze en gene en een andere Jan, kameraad van Arne, had voor ons grotere druppel-glaasjes klaar uit metaal. Annemie en Mark gingen de stad in maar de winkels waren al om twee uur dicht dus waren ze nog op tijd voor de bus. We kwamen voorspoedig aan bij de SIF-hallen (via het station), daar laadden we de bagage over van de bus naar de auto en namen langdurig afscheid van zowat iedereen. Deze keer ging het verkeer door de Hamburgse Elbetunnel veel vlotter en zo kwamen we goed terecht in Hannover, waar we kamers besproken hadden in Hotel Mercure. De receptioniste gaf ons wel de verkeerde sleutel, ik had een 2-persoonskamer en zij een single room. Dat was rap opgelost want ik had mijn weekendtasje niet uitgeladen, t was maar op te nemen en van kamer verhuizen, net als mijn vrienden. In hun kamer namen we dan afscheid met een lekkere schnaps.
Het was weer een geslaagde Haervejsvandring, al blijf ik het jammer vinden dat wij aan het einde met plastieken bestek op kartonnen borden moesten eten. Voor volgend jaar wordt het voor mij niet moeilijker dan dit jaar, gewoon nog eens congé vragen bij het clubbestuur van De Sportvrienden. Verder was het weer half zo goed als het zou moeten zijn: de eerste drie dagen met veel zon, twee dagen met veel regen, de zesde dag was wisselvallig en de laatste, de zaterdag, weer zonnig.
Ik ben Helga
). In de SIF Hallen kreeg ik mijn ontbijt en weldra kwamen Annemie en Mark ook aan . We wachtten op de toespraak van Leif, vertaald door Else Marie, en de toespraak (ook al vertaald, maar dan naar Deens en Duits) van een medewerker, tevens federatievoorzitter, die ook het lint mocht doorknippen. En toen trokken we op gang, langs enkele reeds bekende wegen naar minder bekende paden, want vandaag was al gauw duidelijk dat de omloopbouwer, veel inspiratie had gekregen, of was het een andere? Hij heet in elk geval Uffe Petersen. De nieuwe routes waren alvast zeer gesmaakt en geapprecieerd! Dat we die algemene voedingszaak van voorheen niet voorbijgingen, deerde mij eigenlijk niet, al was dat ook een gebruikelijke plaats voor een skol-moment. Zo kwamen we toch in Flensburg. Daar wachtte ons een lekker ijsje op een ander terras en een eind verder, langs de kade, Hanssens Brauerei. Wij moesten nogal wachten eer onze bestelling werd opgenomen, intussen kwamen Hilde, Jan, Michel, Ruud en nog een Deen aan. Hilde bestelde dan een hele schotel bier, en voor mijn vrienden een flinke kop koffie. Nadat ik twee donkere biertjes op had, vertrokken we, net op tijd om een stoomtrein te zien aankomen. Het is een pendeltrein en dus vertrok hij even later weer om terug te keren. Op het perron (dat geen perron is 
) was ook een marktje waar we langs flaneerden alvorens verder naar Kruså te stappen. Tijdens de wandeling genoten we nog van een Rast en verder van het vakantiegevoel, we passeerden het strand en de jachthaven. Tussen Flensburg en de bijna onzichtbare grens zou je denken dat je al in Denemarken was, aan de opschriften her en der te zien, maar ik meende te weten dat je een verkeersbegrenzer moest passeren. Dat moet deze keer een gebouwtje geweest zijn, want we kregen weer een wijziging in het gebruikelijke parcours, we gingen geen straatjes met kasseistenen meer door. Weldra kwamen we aan in het sportcentrum van Kruså, alwaar we slaapplaats voor onze groep en zoveel mogelijk bagage zochten. We gingen dan avondmalen en kregen daarbij een glas wijn, wit of rood. 
Vandaag vielen er enkele jubilees te vieren: aan de Bommerlundsteen trakteerden Leo (20), Bo (30) en Frederik (ook 30) op hun talrijke deelnames. Na een ruime 10 km kwamen we aan de winkel in Gejlå, waar ik een Deens T-shirt (met de Deense vlag op het voorpand en gewoon effen rood achterpand) kocht, ijsjes waren er niet meer te koop. Er werd ook duchtig gesmeerd tegen zonnebrand, want het was weer zonnig en warm. We genoten verder van de natuur en de nieuwigheden in de omloop en kwamen zo aan de tweede jubilee, aan Urnehoved. Daar staan koningsgrafstenen in een halve ronde en daar trakteerden Helge (10) en Lene (25) op hun talrijke deelnames, ze hadden een van mijn favoriete merken bij, Slots Classic. 
