Gedaan met strakgefotoshopte modellen, buitenlandse lingeriemerken slaan massaal nieuwe weg in

Lingeriecampagnes zijn doorgaans mooi gestileerd, perfect belicht en achteraf grondig bewerkt zodat geen enkele porie, rimpel of striem zichtbaar is. Steeds meer merken zetten zich daar echter tegen af en doen net het tegenovergestelde. Geen modellen met maatje nul, maar vrouwen in alle vormen, kleuren en maten die vol zelfvertrouwen poseren. Vaak zelfs zonder Photoshop.

Van & Other Stories en Monki tot Savage X Fenty en Everlane, ze kozen het voorbije jaar allemaal niet voor strakke lijven, geairbrushte gezichten en afgelikte foto’s voor hun lingeriecampagnes. Het mag allemaal wat echter zijn, niet zo perfect. Diverser ook, modellen zijn niet meer uitsluitend begin twintig, mager en blank. Een trend die al langer gaande is in de modewereld, maar die we de laatste tijd vooral terugzien in lingeriecampagnes.

De merken willen er naar eigen zeggen vrouwen mee aanmoedigen om hun eigen schoonheid te omarmen in plaats van zich te vergelijken met het onrealistische schoonheidsbeeld dat door merken als Victoria’s Secret opgedrongen wordt. (br.hln)

Rubble viert zijn 30ste verjaardag en is oudste Britse kater

Rubble heeft net zijn 30ste verjaardag gevierd. Hij is een van de oudste katers ter wereld en vermoedelijk ook de ouderdomsdeken van het Verenigd Koninkrijk. Toch valt er bij hem nog geen enkele grijze haar te bespeuren.

Ter ere van zijn respectabele leeftijd kreeg kranige Rubble een feestje aangeboden door de dierenartsenpraktijk in Exeter (Devon). Hij werd verwend met zijn favoriete snoepjes en een gratis check-up.

“Hij is een fantastische kater, al kan hij af en toe ook humeurig zijn”, zegt zijn trotse baasje Michele Heritage. “Hij is al bij mij sinds mijn achttiende verjaardag.”

“Deze dierenartsenpraktijk heeft ertoe bijgedragen dat hij zolang gezond is gebleven. Hij heeft wat last van een hoge bloeddruk en heeft dus wel regelmatig medicatie nodig.”

De oudste kat ooit is trouwens ‘Creme Puff’ die werd geboren op 3 augustus 1967, en stierf op 6 augustus 2005 - een verbazingwekkend lang leven van maar liefst 38 jaar en drie dagen. (br.hln)

Waarom we verontwaardigd en zelfs boos zijn als mensen vertellen dat ze geen kinderen willen

Hoewel steeds meer mannen en vrouwen wereldwijd beslissen om geen kinderen te krijgen, word je daar door de goegemeente nog altijd scheef voor bekeken. Uit een studie van de Indiana University-Purdue  blijkt dat we er zelfs verontwaardigd en boos van worden. “Geen kinderen hebben, wordt niet alleen als atypisch gezien, maar ook als moreel verkeerd.”

Onderzoek naar de vooroordelen en attitudes waarmee bewust kinderloze vrouwen en mannen te maken krijgen, staat niet in zijn kinderschoenen. Er werden al verschillende studies naar gedaan, met telkens dezelfde conclusie: er is nog altijd heel veel sociale en maatschappelijke druk om kinderen te krijgen. Wie bewust besluit om geen kinderen te hebben, krijgt niet alleen te maken met stereotypering en vooroordelen, er wordt ook gewoonweg negatief op gereageerd.

De meeste onderzoeken ten opzichte van het thema, richten zich wel op bewust kinderloze vrouwen. De perceptie ten opzichte van mannen die geen kinderen willen, is milder, zeker van andere mannen. Vrouwen hebben dan weer een negatievere kijk op bewust kinderloze heren, terwijl ze een minder sterke mening hebben over andere kinderloze vrouwen.

Over het algemeen worden vier grote stereotypen naar bovengehaald waarmee bewust kinderloze mensen geconfronteerd worden. Ongeloof, hun omgeving neemt hun keuze niet serieus, er wordt verondersteld dat ze nog wel van mening zullen veranderen als ze hun ideale partner tegenkomen. Er wordt ook vaak gezegd dat ze spijt zullen krijgen op latere leeftijd, mensen vinden hun keuze vaak egoïstisch en vrouwen wordt een gebrek aan vrouwelijkheid verweten.

Morele plicht

In de recente studie van de Indiana University-Purdue University Indianapolis waarvoor 197 studenten werden ondervraagd, gaf het merendeel van de deelnemers toe dat ze zich verontwaardigd voelden tegenover bewust kinderloze mensen. Kinderen krijgen wordt gezien als een morele plicht en je bent fout bezig als je er niet voor gaat. Sommige deelnemers voelden zelfs gevoelens van kwaadheid, afkeuring en walging.

“Kinderen krijgen is in onze maatschappij uiteraard een meer typische beslissing, iets wat de meeste mensen doen. Dus het is ergens terecht dat mensen verrast zijn als ze een bewust kinderloos koppel ontmoeten. Maar dat ze er ook verontwaardigd door zijn, zelfs als ze het koppel in kwestie helemaal niet kennen, is een nieuwe conclusie,” legt hoofdonderzoekster Ashburn-Nardo uit aan Huffington Post.

Lange weg af te leggen

Daar tegenover staat wel dat de acceptie van bewuste kinderloosheid tenminste in Europa elk jaar in stijgende lijn gaat. Maar jammer genoeg zijn de negatieve attitudes of stereotypen nog lang niet de wereld uit. “Het is iets waar we aan moeten werken als maatschappij, maar het zal niet makkelijk zijn. Telkens als iets een absolute must is volgens mensen, doet keuzevrijheid er plots niet meer toe. Als mensen geloven dat iets op een bepaalde manier hoort te zijn en moet gebeuren, is het moeilijk om dat om te keren,” aldus Ashburn-Nardo aan Vice.  (br.hln)

Hiervan hebben we het meeste spijt in ons leven

Als er een ding is waar niemand op wil terugkijken in zijn leven is het ‘spijt’. Spijt dat je een bepaalde stap niet gezet hebt, dat je een keuze niet maakte. Het is een onderwerp dat nooit licht opgevat wordt. Onderzoek toont aan dat we het meeste spijt hebben over onszelf. 

Nu ja, of over hoe we hadden kunnen zijn. De studie die de toepasselijke naam ‘The Ideal Road Not Taken’, ofwel ‘de ideale weg die je niet nam’ kreeg, gaat dieper in op wat we nu juist spijt hebben. Onderzoekers vroegen honderden deelnemers, gedurende zes studies, over wat ze spijt hadden. De resultaten van die bevragingen werden samengevoegd tot er een beeld kon gevormd worden over hoe we over spijt denken. 

De onderzoekers verdeelden de manier waarop we onszelf zien in drie categorieën: je ideale persoon, de persoon die je zou moeten zijn, en de persoon die je werkelijk bent. De ideale persoon wordt gemaakt uit onze hoop en dromen. De persoon die je zou moeten zijn is daar dan weer het omgekeerde van en rust op verplichtingen en verwachtingen, als in: ik zou gezond moeten zijn, en altijd gelukkig. De echte ik, is de persoon waarvan wij geloven dat we dat op dit eigenste moment zijn.  

Wanneer steken de grootste spijtgevoelens de kop op? Wanneer je ver afwijkt van je ‘ideale zelve’ zo blijkt. 72% van de deelnemers gaf aan af en toe spijt te hebben dat ze niet meer lijken op de persoon die ze eigenlijk zouden willen zijn. Zo werd ook een beleving die je dichter brengt bij je ideale zelve niet volbrengen als een van de grootste zaken waarover men spijt heeft genoemd door 76% van de ondervraagden. 

Gewoon doen

“Wanneer we onze levens evalueren, denken we na over of we de persoon worden die we willen worden. De spijt die daarbij komt kijken, blijft je vaak achtervolgen,” legt Gilovich, een van de onderzoekers uit aan Bustle. 

Het komt erop neer dat we ontevreden zijn wanneer we niet voldoen aan onze eigen verwachtingen en teleurgesteld zijn wanneer we niet de persoon zijn die we denken te kunnen zijn. Hoe moeten we omgaan met spijt? “Een beetje zoals de Nike slogan: ‘Just do it’,” stelt Gilovich. “Wacht niet op inspiratie of zekerheid, soms moet je gewoon de stap zetten. Altijd wachten op een teken is een excuus.”  (br.hln)