Het doel van 'runner's high'
Wie regelmatig loopt, komt 'm wel eens tegen:
runner's high. Dat euforische moment dat de inspanning draaglijker
wordt, je het weer ziet zitten, dat je vol vertrouwen en trots op jezelf
loopt. In het Nederlands ook wel 'de tweede adem' genoemd. Dient dat
ook ergens voor? Wel jazeker: het was nuttig toen we nog in grotten
woonden.
Belangrijker nog is dat niet alle diersoorten ervan kunnen profiteren:
de runner's high is enkel bestemd voor die diersoorten die geëvolueerd
zijn naar uithouding. Zoals mensen, en ook honden maar bijvoorbeeld niet
fretten.
Wetenschappers
lieten mensen, honden en fretten een half uur lang lopen op een
loopband. Achteraf werd het bloed geanalyseerd. Mensen en honden hadden
allebei meer van de stof endocannabinoïden in hun bloed, fretten niet.
Die stof is een van de belangrijkste stoffen die runner's high uitlokt.
Conclusie?
De runner's high is een extra motivatie om te blijven gaan, iets wat
bij onze jager- en verzamelaarvoorouders handig kon zijn om roofdieren
te ontlopen en/of extra voeding, onderdak of water te vinden, waardoor
ze meer kans hadden om zich voort te planten. Toen werd het dus eerder
gebruikt om meer calorieën te vinden... vandaag om het teveel te
verliezen.
|
