Kiekeboe: waarom kleuters geloven dat ze onzichtbaar zijn met bedekte ogen
Kleine kinderen die de ogen bedekken, geloven echt dat ze (even) verdwenen zijn. Onderzoekers aan de universiteit van Cambridge hebben daar nu een verklaring voor.
37 kinderen tussen 3 en 4 jaar werden bestudeerd en bevraagd over een spelletje 'kiekeboe'. De ogen van de kinderen werden bedekt met masker, ze werden dan gevraagd of ze nog zichtbaar waren voor de onderzoekers. De meeste kinderen dachten van niet.
Sterker nog: de kinderen dachten ook dat de onderzoekers volwassenen met maskers niet konden zien.
Kinderen blijken dus te denken dat als je ogen bedekt zijn, je onzichtbaar bent.
De wetenschappers probeerden ook uit te vissen wat precies dat idee veroorzaakt: het feit dat ze zelf niet konden zien, of simpelweg omdat de ogen bedekt waren.
Daarvoor kregen de kinderen gespiegelde brillen opgezet: zij kunnen zien maar niemand kan hun ogen zien. Het experiment mislukte half, omdat slechts 7 van de 37 kinderen begrepen dat niemand hun ogen kon zien terwijl zij wel konden zien.
Van die 7 kinderen geloofden zes dat ze onzichtbaar waren omdat hun ogen onzichtbaar waren.
Toen de kinderen gevraagd werd hoe ze onzichtbaar waren door enkel de ogen te bedekken, bleken de meeste wel te weten dat hun lichaam wel zichtbaar bleef. Dat suggereert dat kinderen een onderscheid maken tussen hun fysiek lichaam en hun 'zelf'.
Om dat te testen, keken de onderzoekers direct naar een van de kinderen, terwijl hen werd gevraagd de blik af te wenden. In een opvolgexperiment keken de kinderen naar de onderzoekers, die de ogen afwenden.
De meerderheid van de kinderen vond dat ze niet gezien werden, zolang ze niet naar de andere persoon keken.
Conclusie? Voor kleine kinderen is het moeilijk een onderscheid te maken tussen wat zij zelf zien en wat anderen zien. Dit komt overeen met de theorie dat kinderen zich niet of maar moeilijk kunnen verplaatsen in een ander standpunt. (br.hln)
|
