Oymyakon, portret van 's werelds koudste dorp waar kwik tot -71 graden daalt
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Op Antarctica zal het ongetwijfeld nog een stuk kouder worden, maar de koudste permanent bewoonde plaats ter wereld breekt alle records. De temperatuur zakte in het Siberische Oymyakon bij een historisch winteroffensief tot een duizelingwekkende -71 graden Celsius. De gemiddelde temperatuur in januari bedraagt er een ijzige -50, maar in de zomer kan het kwik tot boven de 30 graden klimmen: een verschil van 100 graden dus! Vliegtuigen kunnen niet landen in het dorp dat 500 dappere zielen telt en ook wel de 'Pool van de Koude' wordt genoemd. Een graf delven voor de doden kan tot drie dagen duren en de bewoners laten hun auto overdag ook draaien uit vrees dat ze die anders niet meer in gang krijgen. Een portret van de koudste bewoonde plek ter wereld.
In België klagen we over deze uitzonderlijk koude, sombere en sneeuwrijke winter, maar dat is klein bier met wat de 500 inwoners van Oymyakon in het noordoosten van Rusland te verwerken krijgen. Een eeuw geleden was het een belangrijke stopplaats voor rendierherders die er dankzij de lentebron hun kuddes water konden geven. De Russische overheid vond die op cultureel en technologisch vlak achterlijke nomadenherders te lastig om te controleren en maakte van Oymyakon een permanente vestiging met alle problemen van dien.
De naam 'Oymyakon' betekent dankzij die warmwaterbron dan ook 'niet-bevroren water', zeer ironisch bij temperaturen tot -71. Dat is de laagste geregistreerde temperatuur in het Noordelijke Halfrond en wereldwijd de laagste ooit in een permanent bewoond dorp.
De problemen waar de 500 dorpelingen dagelijks mee worstelen, lijken voor ons onvoorstelbaar: inkt van een pen die bevriest, glazen die vastvriezen aan hun gezichten en batterijen die het begeven. Uit vrees hun auto niet meer in gang te krijgen, laten ze de hele dag de motor draaien. Vaak eten ze ook in hun auto, omdat het daar iets minder koud is. Gsm's werken hier niet gezien de diepvriestemperaturen, als ze al ontvangst zouden hebben in dit afgelegen gebied.
Een andere kopzorg in deze 'Pool van de Koude' is het begraven van de doden. Soms duurt het wel drie dagen om een graf te graven. De grond moet eerst voldoende 'ontdooid' worden om te kunnen graven en daarom wordt er voor enkele uren een vreugdevuur ontstoken. Hete kolen worden dan in de grond geduwd. Dat proces wordt dagenlang herhaald tot de put diep genoeg is om er een kist in te duwen.
De meeste van de 500 inwoners van Oymyakon stoken nog altijd op kolen en hout en hebben maar weinig moderne middelen ter beschikking. Omdat er in de ijskoude grond toch niets kan groeien, eten de inwoners enkel vlees van paarden, koeien en rendieren, maar ze zijn niet ondervoed. Een enkele winkel voorziet de dorpelingen van de meest noodzakelijke levensmiddelen. De inwoners leven van hun rendierkuddes, of zijn jagers en vissers (onder het ijs dan).
De enige school in het dorp sluit pas als de temperatuur onder de 52 graden zakt, maar helaas gebeurt dat vrij vaak met een gemiddelde januaritemperatuur van -50. Het dorp ligt op 750 meter boven de zeespiegel en de lengte van de dagen varieert er van 3 uren in december tot 21 uren in de zomer. Vreemd genoeg kan het in de zomermaanden warmer dan 30 graden worden. Een hallucinant verschil van 100 graden met de huidige koudegolf dus. (br.hln)
|
