Vrouwen zijn praatziek maar kunnen er niets aan doen
Dames, de volgende keer dat een man van zijn oren maakt omdat je iets te veel tettert naar zijn mening, snoer hem dan de mond met de wetenschap. Vertel hem, heel uitvoerig uiteraard, dat dit allemaal de schuld is van het Foxp2-proteïne waarvan wij er veel meer hebben dan zij. Gevolg? Het is niet onze fout dat we dagelijks 13.000 (!) meer woorden over onze lippen brengen dan mannen.
Om te weten te komen welke invloed de aanwezigheid van het Foxp2-proteïne (ook het taalproteïne genoemd) in onze hersens heeft op hoeveel we praten, legden de onderzoekers van de Universiteit van Maryland eerst tests af bij mannelijke en vrouwelijke ratten. Ze namen babyratjes weg bij hun moeder en telden vervolgens het aantal kreetjes dat de mannelijke en vrouwelijke ratjes produceerden.
Zowel de mannetjes als de vrouwtjes riepen honderden keren per dag. Toch was de hoeveelheid bij de mannelijke nog twee keer zo groot als bij de vrouwelijke. Gevolg? Zodra mama rat en baby's opnieuw werden samengebracht, checkte ze eerst of haar 'zoontjes' in orde waren en dan pas de 'dochtertjes'.
Tijdens de proef stelden de wetenschappers vast dat de mannelijke ratten twee keer meer Foxp2-proteïnes in hun brein hebben dan de vrouwelijke. Om zeker te zijn dat dit proteïne aan de basis ligt van de communicatieproductie, verhoogden de onderzoekers het Foxp2-proteïnes bij de vrouwelijke en verminderde ze het bij de mannelijke. En inderdaad, nu lieten de babyvrouwtjes het meest van zich horen.
Omdat dit bij ratten zo is, wil dat natuurlijk nog niet zeggen dat het bij mensen ook zo is. Daarom testten de onderzoekers ook monsters van tien jongens en meisjes tussen drie en vijf jaar. Uit de analyse was duidelijk te zien dat de meisjes 30 procent meer Foxp2-proteïnen in het taalgedeelte van hun hersens hebben dan de jongens.
"Op basis van onze bevindingen kunnen we stellen dat het verhoogde niveau van Foxp2-proteïnen bij vrouwen en mannelijke ratten duidelijk aantoont dat deze proteïnen geassocieerd kunnen worden met het communicatief vaardigste geslacht", aldus onderzoeker Margaret McCarthy. Toch zegt Simon Fisher, die als eerste een studie voerde naar het proteïne, dat de resultaten van een klein onderzoek als dit niet veralgemeend mogen worden.
Eerdere studies toonden nochtans al aan dat de vrouwelijke voorliefde om te babbelen al begint op jonge leeftijd. Meisjes spreken hun eerste woordjes bijvoorbeeld sneller dan jongens. Daarnaast hebben ze ook een grotere woordenschat en variëren ze veel meer in hun zinsbouw dan jongens van dezelfde leeftijd.
|
