'Berenknuffel' verlost je van een langdurige hik
Voor de meesten is de hik kortstondig vervelend, maar af en toe blijven mensen langdurig hikken, dag en nacht en ongeveer elke 15 seconden. Wat moet je doen wanneer adem inhouden, water drinken of schrikken geen redding brengen? Volgens deze getuigenis is een stevige 'berenknuffel' de enige oplossing.
Ben Lamberton heeft maar liefst tien dagen lang de hik gehad. "Ik voelde me vlak ervoor wel moe, maar was verder perfect gezond en bovendien had ik niets gegeten of gedronken dat de hik zou kunnen veroorzaken. De standaard trucjes hielpen allemaal niet. Het was zo frustrerend en vermoeiend".
"Ik ben zelfs in de logeerkamer gaan liggen om mijn vrouw haar rust te gunnen want elke 15 seconden moest ik hikken, dag en nacht. Af en toe kreeg ik eens een kwartiertje rust, maar bij de gedachte dat de hik voorbij was, begon alles opnieuw", getuigt hij. Na een paar dagen ging Ben langs bij de huisarts die tot zijn grote verbazing droogweg zei dat de hik medisch niet relevant is. Hij keerde dan ook gewoon terug naar huis en hikte er verder op los.
Meestal is de hik het gevolg van een onwillekeurige samentrekking van het middenrif, veelal door maagzuur dat zijn weg vindt naar de slokdarm na snel of veel te eten of te drinken. Hierdoor worden de zenuwen die het middenrif controleren geïrriteerd. Ook overmatig roken en plotse temperatuursschommelingen in de maag kunnen deze zenuw aantasten.
"Het feit is dat we nog steeds niet goed begrijpen hoe de hik precies veroorzaakt wordt", verklaart professor Alastair Watson. "Het kan het gevolg zijn van rechtstreekse irritatie van de zenuwen, maar net zo goed van een infectie of letsel aan het brein en in zeldzamme gevallen van een tumor. Het enige dat we echt weten is dat de controle over het middenrif verstoord wordt en ingeruild voor een reflex die je moeilijk kan tegenhouden", gaat hij verder.
Een normale, kortstondige hik (maximaal 1 uur) kan je meestal bestrijden door je adem in te houden of te ademen in een papieren zak.
"Een langdurige hik is zo zeldzaam dat veel artsen nog nooit een patiënt gehad hebben die ermee zat. Hierdoor kunnen ze moeilijker goede raad of een efficiënte behandeling aanraden. Het beste is ze door te verwijzen naar een neuroloog of gastroënterologist", stelt Watson.
Om een langdurige hik tegen te gaan wordt medicatie ingezet om de boodschap naar de zenuwen te verstoren, waardoor de reflex stopt. Een andere optie is een verdovend middel om de zenuw te kalmeren.
Ben Lamberton werd echter niet behandeld met medicatie, maar kwam terecht bij een kinesist. "Ik moest gaan zitten op de massagetafel. Ze kwam achter me staan en gaf me een beresterke knijp zoals wanneer je iemand redt die aan het stikken is. Het hikken was voorbij. Het leek wel alsof ze de hik gewoon uit me had geperst", vertelt Lamberton.
Professor Watson noemt het op zijn beurt "een intrigerende oplossing". "Het feit dat de hik genezen werd door een 'berenknuffel' doet vermoeden dat de druk op de zenuwen van het middenrif de reflex gewoon gebroken heeft", besluit hij. (br.hln)
|
