Jan De Wilde - Eerste sneeuw
Om hem te beluisteren druk op de foto
Jan
De Wilde (Aalst, 1 januari 1944) is een Vlaams zanger en
kleinkunstmuzikant. Zijn bekendste liedjes zijn "Walter, ballade van een
goudvis", "Een vrolijk lentelied", "Joke", "Hé Hé", "Eerste sneeuw" en
"De fanfare van honger en dorst".
Jan De Wilde werd in 1944
geboren in Aalst. Toen hij negen was overleed zijn vader aan kanker.
Begin jaren 60 leerde hij instrumenten bespelen en schreef hij zijn
eerste liedjes. Onder zijn invloeden bevinden zich Georges Brassens, Kor
van der Goten en Jaap Fischer en later door Bob Dylan, maar evengoed
vroege rock-'n-roll, rauwe spirituals en Johann Sebastian Bach.
Hij
trad voor het eerst in het openbaar op in 1962 en maakte zijn tv-debuut
in 1965. Tijdens deze periode volgde hij kunstonderwijs aan de St.
Lukasacademie en was ook actief bezig met fotografie en vooral met
poppentheater. Nadat hij afgestudeerd was organiseerde hij een aantal
tentoonstellingen rond zijn schilderijen.
Begin jaren 70
groeide De Wildes bekendheid als zanger tijdens het Humorfestival van
Heist. Hij werd populair dankzij zijn bizarre podium-présence en
ironische en sarkastische, dan weer tedere liedjes. Vrolijke
folk-nummers als "Ik kan het, ma", "Joke" en "Een vrolijk lentelied"
maakten hem zowel geliefd als berucht in Vlaanderen. Regels als "De
Fallus Impudicus staat al in bloei" en "Joke, Joke, trek je witte jurkje
uit" zorgden voor controverse bij het meer conservatieve gedeelte van
de bevolking.
Tijdens zijn succesperiode (1970-1972) werkte hij
ook mee aan Kris De Bruyne's debuutplaat en produceerde drie albums voor
Urbanus van Anus. De Wilde droeg in belangrijke mate mee aan de
lancering van Urbanus' carrière. Zo zelfs dat Urbanus hem ten slotte in
populariteit oversteeg. Dit had echter meer te maken met het feit dat
Urbanus ook humoristische conferences aan zijn optredens toevoegde. De
Wilde zelf heeft het nooit erg gevonden dat hij niet hetzelfde succes
gekend heeft. "Ik heb dat altijd comfortabel gevonden", zei hij eens,
"Bij Raymond, Willem Vermandere of Urbanus heb ik gezien dat je van
succes vaak meer last dan genot hebt. Zij kunnen dat misschien aan, maar
ik niet." Het bekendste nummer dat De Wilde en Urbanus samen zongen is
"De Aarde".
Het zou tot eind jaren 80 duren voor Jan De Wilde
nog eens in de kijker stond. In 1987 schreef hij de muziek voor de
eerste Urbanus-film Hector. Op aandrang van Urbanus bracht hij twee
nieuwe albums uit. "De Bende van Jan De Wilde" (1987) bevatte nrs. als
"Zussen" en "Anneke Weemaes" en introduceerde de artiest Wigbert van
Lierde aan het brede publiek. "Hé Hé" (1990) was nog grootser. De cd
werd door Henny Vrienten geproduceerd die samen met onder meer Boudewijn
de Groot ook op enkele nummers meezong. Naast nieuwe versies van oudere
nummers als "Walter, ballade van een goudvis" en "Een vrolijk
lentelied" stond er ook gloednieuw materiaal op. "Hé, Hé", "De fanfare
van honger en dorst", "Eerste sneeuw" werden nieuwe klassiekers en zijn
nieuwe tournee bewees dat hij weer helemaal terug was van weggeweest.
Na
deze heropbloeing duurde het tot 2000 voor er een nieuw De Wilde-album
uitkwam. "Oude Maan" (2000) bevatte nummers die onder meer geschreven
waren door Luc De Vos (Gorki). Ook Raymond van het Groenewoud zong op
twee tracks mee. De cd werd geproduceerd door Jo Bogaert van
Technotronic. Datzelfde jaar bracht De Wilde ook het boek "Niks aan dan
vel" uit, waarin al zijn liedjesteksten verzameld staan.
|