Koorddanser slaagt in stunt boven Grand Canyon
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Opdracht volbracht: koorddanser Nik Wallenda legde boven een 450 meter diep ravijn in de buurt van de Grand Canyon een afstand van ruim vijfhonderd meter af. Net voor het einde knielde hij en perste hij er zowaar nog een spurtje uit. Twee keer speelde de wind hem parten, maar uiteindelijk behield hij zonder al te veel problemen zijn evenwicht. De spectaculaire oversteek kostte hem niet eens 23 minuten. De recordpoging werd in 217 landen live uitgezonden door Discovery Channel. Voor alle zekerheid bouwde de tv-zender wel een vertraging van tien seconden in...
Tijdens de tocht stond Wallenda via een microfoon in contact met zijn vader. Tussen de vele schietgebedjes door liet hij weten dat de wind veel harder waaide dan verwacht. En dat bleek ook: omdat de koord begon te schommelen, had de waaghals twee tussenstops nodig. Een misstap had immers een fatale duik betekend. Naar het einde toe bedankte hij iedereen die maar in zijn hoofd schoot.
Toen de 'gezondheidswandeling' erop zat, kuste de koorddanser de grond. Daarna was het tijd om in de armen van familieleden te vallen en kon het feestje beginnen.
Op een kabel van vijf centimeter breed de Niagara-watervallen over, dat kunststukje had Wallenda al eens geflikt. Nu daagde hij het noodlot nog extra uit, want deze keer deed hij het zonder de minste vorm van bescherming.
"Ik besef dat er heel wat gevaar mee gemoeid is, maar voor mij is het een eer om de familietraditie voort te zetten", verklaarde de Amerikaanse acrobaat vooraf op een persconferentie. "Toen ik negentien jaar oud was, vertelde ik mijn familie dat ik de Wallenda's weer op de kaart zou zetten."
En of het in de familie zit: zes generaties zijn Wallenda al voorgegaan in het koorddansen. Helaas bewezen net die familieleden al dat dergelijke acrobatentoeren fataal kunnen aflopen. Zijn overgrootvader Karl stierf op 73-jarige leeftijd tijdens een optreden in Puerto Rico. En ook een neef en een oom overleefden de val van een strak gespannen koord niet.
De laatste twee weken was Wallenda druk bezig met trainen in zijn thuisstad Sarasota. Elke dag stonden honderden fans hem aan te moedigen, hij beantwoordde zelfs hun vragen van daarboven. "Het is heel belangrijk dat ik de exacte omstandigheden kan nabootsen", klonk het toen. "Ik heb al geoefend tijdens tropische storm Andrea, met windsnelheden van tachtig km/u. En we maken ook gebruik van windmachines, die zelfs even 146 km/u haalden."
Zijn echtgenote -een koorddanseres uiteraard- en zijn kinderen keken alvast vanop de eerste rij toe. "We doen altijd een gebedje, maar ik ben niet bijgelovig", vertelt Wallenda nog over zijn rituelen. "Ik geef hen een kus en een knuffel en zeg dat ik binnen enkele minuten terug zal zijn. Net alsof ik boodschappen doe dus." (br.hln)
|
