Stervende mama schrijft zoon kaartje voor elke verjaardag die ze zal missen

De Britse mama Rowena heeft nog maar enkele maanden te leven. Kort na de geboorte van haar zoontje Freddie kreeg ze de namelijk diagnose van darmkanker. Omdat ze beseft dat ze haar kind nooit zal zien opgroeien, schreef ze al een kaartje voor elke verjaardag en zelfs voor zijn huwelijksdag. Zo hoopt ze er te zijn voor Freddie en nooit vergeten te worden.

Rowena trouwde in 1999 met haar man Phil. In 2009 raakte ze zwanger van Freddie, maar tijdens de zwangerschap kreeg ze pijnlijke klachten en kwaaltjes. "Ik merkte bloed op in mijn stoelgang, de artsen zeiden toen dat het door de zwangerschap kwam. Het is erg zeldzaam voor een jonge vrouw om darmkanker te ontwikkelen en de ziekte komt niet voor in mijn familie dus ik neem de artsen niets kwalijk. Ik had toen zelf om meer tests moeten vragen." Freddie kwam in juni 2010 ter wereld. Rowena gaat verder: "In oktober begon ik pijn te voelen, de artsen dachten dat ik geconstipeerd was en gaven me pijnstillers. Een halfjaar later vroeg ik toch om een intern onderzoek, maar de artsen merkten niets abnormaal op. Toch verdween de pijn niet. Een coloscopie in mei 2011 wees op een tumor in de darmen."

Rowena begon meteen aan de toekomst te denken: "Ik wilde weten welke behandelingen mogelijk waren. Ik vreesde toen nog niet voor mijn leven, maar ik had schrik dat de kankerbehandeling mijn onvruchtbaar zou maken. Mijn eicellen werden in ingevroren, zodat mijn man en ik nog kinderen zouden kunnen krijgen." Rowena kreeg vervolgens stralingen, een chemokuur en een operatie om de tumor te verwijderen. In januari ontdekten de artsen dat de kanker uitgezaaid was naar de eierstokken. "Toen besefte ik dat ik terminaal was. De artsen verwijderden mijn eierstokken, baarmoeder, een deel van mijn darmen en maag in de hoop de kanker te bestrijden. Maar vier maanden later kreeg ik het verscheurende nieuws dat ook mijn longen, lever en bekken aangetast waren."

Het koppel begon de praktische zaken te regelen: ze maakten testamenten op en begonnen de begrafenis te regelen. Toen begon Rowena ook na te denken over hoe ze haar zoontje zou kunnen helpen wanneer zij er niet meer zou zijn. "Freddie is nog zo jong, zou hij me wel herinneren?", vraagt Rowena zich af.

Daarom heeft de terminaal zieke mama een e-mailaccount op zijn naam aangemaakt, dat kan hij raadplegen wanneer hij oud genoeg is. Dan kan hij de mails lezen die ze hem heeft geschreven tijdens haar ziekte, zodat Freddie alles te weten kan komen over haar leven. Ook haar negatieve kantjes doet ze uit de doeken, omdat de mama niet wil dat haar zoon idealiseert. Ze maakte ook een cd met haar favoriete nummers en kinderliedjes. Rowena wil zelf kinderverhaaltjes schrijven en zichzelf filmen terwijl ze haar verzinsels voorleest. Maar het meest persoonlijke van al haar initiatieven zijn de zelfgemaakte kaartjes die Freddie op elke verjaardag en elke Kerstmis zal krijgen tot zijn 21ste.

Ook schreef ze iets voor zijn eerste schooldag, zijn diploma-uitreikin en zelfs zijn huwelijksdag. Allemaal mijlpalen in het leven van de jongen die Rowena waarschijnlijk niet zal beleven. De boodschappen op elke kaart zijn eenvoudig, van advies, inspirerende citaten tot aandoenlijke liefdesbetuigingen. Een hartbrekende taak, maar Rowena wil haar zoon voorbereiden op het leven dat verder gaat na haar dood. Dit houdt haar nu op de been: "Ik kan geen tijd verspillen door te huilen. Er zijn al tranen gevallen, want ik wil Freddie niet achterlaten. Het belangrijkste is dat ik nu zo veel mogelijk tijd met Freddie doorbreng, ik wil hem mooie herinneringen geven en er zeker van zijn dat hij het zal redden wanneer ik er niet meer ben." (br.hln)